- Tytuł:
-
Silence as a symbol of death in the reflection of Gisele Brelet and Tōru Takemitsu
Cisza jako symbol śmierci w refleksji Gisele Brelet i Tōru Takemitsu - Autorzy:
- Dolewka, Marek
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/513898.pdf
- Data publikacji:
- 2016
- Wydawca:
- Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
- Tematy:
-
silence
death
Gisele Brelet
Tōru Takemitsu
Raymond Murray Schafer
cisza
milczenie
śmierć - Opis:
-
The link between silence and death has been a recurring theme of human thought and can often be found in reflections on music. Among many attempts to approach this problem, the author of this paper focuses on those done by Gisele Brelet and Tōru Takemitsu. The “faithful companion” of music which “perpetually is born, dies and is born again” – this is one of the ways in which French musicologist describes silence. “For a human being, there is always the duality of life and death. Music as an art form always has to connect vehemently with both” – notices Japanese composer, who in another statement combines silence with “the dark world of death”. Interestingly, both Brelet and Takemitsu arrive at the conclusion that such connotations may well be the source of the fear of silence that affects some composers or performers. Despite different contexts, some analogies to their thought – like connecting silence with nothingness and loneliness – may be also found in the Canadian composer Raymond Murray Schafer’s writings, presented fragmentarily in the last subsection. The differences in the notion of the problem between the authors are, moreover, discussed in this paper.
Związek pomiędzy ciszą i śmiercią to wciąż powracający motyw w ludzkiej myśli. Często znajduje on swoje odzwierciedlenie w muzyce. Spośród licznych prób zmierzenia się z tą kwestią autor niniejszego artykułu skoncentrował się na tych podjętych przez Gisele Brelet i Tōru Takemitsu. „Wierna towarzyszka” muzyki, „stale rodząca się, umierająca i odradzająca się na nowo” – oto jeden ze sposobów, w jaki ciszę opisuje francuska muzykolog. „Dla człowieka zawsze będzie istniał dualizm życia i śmierci. Muzyka jako forma sztuki musi się łączyć z całą żarliwością z każdym z tych elementów” – zauważa japoński kompozytor, który w innej wypowiedzi łączy ciszę z „mroczną krainą śmierci”. Co ciekawe, zarówno Brelet, jak i Takemitsu dochodzą do wniosku, że tego rodzaju powiązania mogą stać się źródłem strachu przed ciszą, wpływającego na kompozytorów bądź wykonawców. Pomimo odmiennych kontekstów pewne analogie do ich poglądów – na przykład łączenie ciszy z nicością i samotnością – można odnaleźć w pismach kanadyjskiego kompozytora Raymonda Murraya Schafera. Zostały one pokrótce omówione w ostatnim podrozdziale. W artykule zaprezentowano także różnice w spojrzeniu autorów na podjęty problem. - Źródło:
-
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 3(30); 115-128
2956-4107
2353-7094 - Pojawia się w:
- Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł