Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "śmiech" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    O szkole jako fabryce nudy i śmiechu
    On School as a factory of Boredom and Laughter
    Autorzy:
    Motyl, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/629149.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    szkoła
    metafora
    fabryka
    nuda
    śmiech
    school
    metaphor
    factory
    boredom
    laughter
    Opis:
    The text is an attempt to describe the school in the metaphor of the factory. Seen from this perspective, the automatism, repeatability, predictability and cyclicality are a source of boredom. Boredom is a complex problem, that causes different pupils reactions, like withdrawal and aggression. In the text also is described a reaction associated with a laugh.
    Tekst jest próbą opisania szkoły za pomocą metafory fabryki. Patrząc z tej perspektywy, automatyzm szkolny, powtarzalność, cykliczność i przewidywalność wiążą się z powstaniem nudy. Nuda jest sytuacją trudną, dlatego pojawiają się różne reakcje obronne. W tekście oprócz wycofania i agresji opisana jest także reakcja związana ze śmiechem.
    Źródło:
    Podstawy Edukacji; 2014, 7; 141-165
    2081-2264
    Pojawia się w:
    Podstawy Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lerne lachen ohne zu weinen
    Learn to laugh without crying
    Naucz się śmiać, nie płacząc
    Autorzy:
    Sréter, Wolfgang
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395259.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    In-sich-hinein-Lachen
    verhaltenes Lachen
    Lächeln im Gesicht als Freude über den Frieden
    Lachen mit Schmerz
    Gelächter
    Auslachen
    Lachen aus vollem Hals
    Lachkonserve
    śmiech-ku-sobie
    powściągliwy śmiech
    uśmiech z radości
    uśmiech z bólu
    śmiech prześmiewczy
    śmiech rubaszny
    laughing at oneself
    restrained laughter
    smile as an expression of joy
    smile as an expression of pain
    mocking laughter
    hearty laugh
    canned laughing
    Opis:
    Es wird auf unterschiedliche Arten des Lachens: vom In-sich-hinein-Lachen, ver-haltenen Lachen, über das Lächeln im Gesicht als Ausdruck der Freude bzw. des Schmerzens bis zum Auslachen und Lachen aus vollem Hals fokussiert. Die evozierten Bilder oszillieren zwischen Szenen auf der Straße, Robert Capas Fotografie von 1945 für das Magazin „life“, Lachunterricht in einer Schauspielschule mit Hilfe des Dramoletts Lachschule der Gebrüder Laschensky und eingespielten Lachsalven (Lachkonserve) der US-amerikanischen Serie The Big Bang Theory.
    W centrum rozważań znajdują się różne rodzaje śmiechu: od śmiechu-ku-sobie, przez powściągliwy śmiech, poprzez uśmiech na twarzy jako wyraz radości lub bólu, po śmiech prześmiewczy i śmiech rubaszny. Przywołane obrazy oscylują między scenami z ulicy, zdjęciami Roberta Capy z 1945 dla magazynu „Life”, nauka śmiechu w szkole aktorskiej z dramoletem Lachschule der Gebrüder Laschensky, po salwy śmiechu (canned laughing) w amerykańskim serialu komediowym The Big Bang Theory.
    The focus is on different types of laughter: from laughing at oneself, restrained laughter, a smile as an expression of joy, a smile as an expression of pain to mocking laughter and a hearty laugh. The evoked images oscillate between scenes on the street, Robert Capa’s photographs from 1945 taken for “Life” magazine, laughter lessons in a drama school drawn from “Lachschule der Gebrüder Laschensky” (Laughter School of the Laschensky Brothers) and gales of laughter (canned laughing) from the US series “The Big Bang Theory”.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 19-26
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Words ‘Laughter’ and ‘Laugh’ in a selection of The English and Scottish Popular Ballads
    Die Wörter ‚Laughter‘ und ‚Laugh‘ im Band The English and Scottish Popular Ballads
    Słowa ‚Laughter‘ i ‚Laugh‘ w zbiorze The English and Scottish Popular Ballads
    Autorzy:
    Rouse, Andrew C.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28313201.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    englische Volksballade
    schottische Volksballade
    fröhliches Lachen
    freudloses Lachen
    angielska ballada popularna
    szkocka ballada popularna
    śmiech radosny
    śmiech niewesoły
    English Popular Ballads
    Scottish Popular Ballads
    merry laughter
    mirthless laughter
    Opis:
    This paper wittily addresses the theme of laughing and laughter in eight ballads selected from Volume 1 of Gutenberg's three volume collection of English and Scottish Popular Ballads, including Lady Isabel and the Elf-Knight, The Cruel Brothers, The Boy and the Mantle, The Laidley Worm, Clark Colven, The Broomfield Hill, King John and the Bishop and Captain Wedderburn’s Courtship, with a variety of other intertextual references. Drawing simultaneously on the two most comprehensive collections of English and Scottish Ballads: Francis James Child's and Steve Roud's, the paper demonstrates that laughter in ballads is "no laughing matter", and, indeed, the balladic laughter, no to be mistaken for (s)laughter, due to its social context of mediaeval times, prevails in various shades of negativity, as corroborated by Norbert Elias's sociological theory of laughter and Anca Parvulescu's study thereof. The paper provides a unique insight into the both merry and mirthless laughter prompted by a modern reading of English and Scottish folk ballads in today's cosmopolitan context.
    Artykuł w dowcipny sposób podejmuje temat śmiechu i śmiania się w ośmiu balladach (Lady Isabel and the Elf-Knight, The Cruel Brothers, The Boy and the Mantle, The Laidley Worm, Clark Colven, The Broomfield Hill, King John and the Bishop and Captain Wedderburn’s Courtship) wybranych z tomu pierwszego trzytomowej kolekcji angielskich i szkockich ballad popularnych i uwzględnia liczne odniesienia intertekstualne. Nawiązując jednocześnie do dwóch najobszerniejszych zbiorów angielskich i szkockich ballad: Francisa Jamesa Childa i Steve'a Rouda, artykuł pokazuje, że śmiech w balladach „nie jest sprawą do śmiechu”, i rzeczywiście, balladowy śmiech (laughter), którego nie należy mylić z (s)laughter, ze względu na jego społeczny kontekst czasów średniowiecza, przeważa w różnych odcieniach negatywności, co potwierdza socjologiczna teoria śmiechu Norberta Eliasa i studium Anci Parvulescu. Artykuł dostarcza unikalnego wglądu w śmiech wesoły i beztroski, jaki wywołuje współczesna lektura angielskich i szkockich ballad ludowych w dzisiejszym kosmopolitycznym kontekście.
    Dieser Aufsatz befasst sich auf witzige Weise mit dem Thema „das Lachen“ und „lachen“ in acht Balladen, die aus dem 1. Band der dreibändigen Sammlung englischer und schottischer Volksballaden ausgewählt wurden, darunter: Lady Isabel and the Elf-Knight, The Cruel Brothers, The Boy and the Mantle, The Laidley Worm, Clark Colven, The Broomfield Hill, King John and the Bishop and Captain Wedderburn’s Courtship mit einer Vielzahl weiterer intertextueller Bezüge. Dabei stützt er sich gleichzeitig auf die beiden umfangreichsten Sammlungen englischer und schottischer Balladen: von Francis James Child und Steve Roud, und beweist, dass das Lachen in Balladen „keine lachende Angelegenheit“ ist, und dass das Lachen (laughter), das aufgrund seines sozialen Kontextes im Mittelalter nicht mit (s)laughter zu verwechseln ist, in verschiedenen Schattierungen von Negativität vorherrscht, was durch Norbert Eliasʼ soziologische Theorie des Lachens und Anca Parvulescus Studie dazu bestätigt wird. Der Beitrag bietet einen einzigartigen Einblick in das fröhliche und das freudlose Lachen, das durch eine moderne Lektüre englischer und schottischer Volksballaden im heutigen kosmopolitischen Kontext hervorgerufen wird.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2021, 6; 65-82
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘touched’ by Humour in Life: Characters in John Mcgahern’s Fiction
    Vom Humor im Leben „berührt“: Figuren in John McGaherns Werken
    Życie „naznaczone” humorem: bohaterowie dzieł Johna McGaherna
    Autorzy:
    Radler, Dana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395269.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    John McGahern
    das Narrative
    der Humor
    das Lachen
    narracja
    humor
    śmiech
    narrative
    humour
    laughter
    Opis:
    In John McGahern’s stories, stories bring to life characters in both comic and tragic instances, and their whole existence comes under the spotlight, as the writer uses mild, ironic or sarcastic touches. In between automatisms and mobility often directed at dogmatism or mental stereotypes displayed by characters, clergymen, workers, teachers, writers or family members display their ignorance, occasional (lack of) manners, boredom or elevation, often imitating what seems to be ‘decent’ in terms of taste. This paper explores how class, gender and false pretences are ridiculed and exposed in both novels and short stories, and how laughter moves from a classical Kantian play instance to a Freudian-supported analysis of condensation and ambiguity as vehicles employed by a realist creator. The narrative often alternates between family roles and poles of power, visible and invisible laughter, as natural and changing (or hybrid) as human nature.
    W twórczości Johna McGaherna pojawiają się zarówno postaci komiczne, jak i tragiczne. Temat ten nie był wcześniej eksplorowany. Ich istnienie ujawnia się w zależności od tego, jak łagodnie, ironicznie lub sarkastycznie traktuje je autor. Pomiędzy automatyzmami i mobilnościami, często stającymi się dogmatyczne lub prowadzącymi do mentalnych stereotypów, bohaterowie (czy to duchowni, robotnicy, nauczyciele, pisarze, czy członkowie rodziny) manifestują ignorancję, chwilowy brak dobrych manier, nudę lub erudycję, a często naśladują to, co można nazwać „przyzwoitością”.Celem artykułu jest zbadanie sposobów prezentacji klas społecznych, płci i fałszywych przekonań, szczególnie sposobu ich wyśmiewania w utworach prozatorskich irlandzkiego pi-sarza. Jak wynika z przeprowadzonych badań, śmiech (komizm) przechodzi rodzaj transformacji od klasycznej kantowskiej optyki gry do freudowskiej analizy kondensacji i wieloznaczności. Również perspektywa narracyjna często oscyluje pomiędzy rolami rodzinnymi a biegunami władzy, a wraz z nią śmiech, który raz jest widoczny a innym razem niewidoczny, naturalny i podlegający zmianom (lub hybrydowy) jak ludzka natura.Przykłady z powieści, opowiadań, wspomnień i esejów McGaherna ujawniają różnice w działaniach bohaterów, takie jak naśladowanie i powtarzanie jako atrybuty rutyny i porażki, oraz strach i przemoc opierające się na reaktywnych, nieczułych zachowaniach, co wpływa na długość narracji. Takie doświadczenia – dzielone lub nie przez innych – podtrzymują irlandzką tożsamość, a mieszanka humoru i realizmu zachęca do dalszej lektury, łącząc prace McGaherna na przykład z psychoanalizą, śmiechem anielskim lub demonicznym, a nawet śmiechem karnawałowym (Alfie Bown).
    Im Werk von John McGahern gibt es sowohl komische als auch tragische Figuren. Ihre Existenz rückt ins Rampenlicht, je nachdem der Autor sie sanft, ironisch oder sarkastisch behandelt. Zwischen Automatismen und Mobilitäten, die oft dogmatisch werden oder zu mentalen Stereotypen führen, zeigen die Protagonisten, seien sie Kleriker, Arbeiter, Lehrer, Schrifststeller oder Familienangehörige, ihre Ignoranz, vorübergehenden Mangel an guten Manieren, Langeweile oder Gelehrsamkeit und imitieren häufig das, was als “anständig” bezeichnet werden kann. Dieser Aufsatz befasst sich mit der Art, wie die Gesellschaftsklassen, das Geschlecht und die falschen Ansprüche in den Erzählungen und Romanen dargestellt und lächerlich gemacht werden. Er verfolgt aber auch, wie das Lachen (das Komische) sich von der klassischen kantianischen Perspektive des Spiels zu einer Freudschen Analyse von Verdichtung und Mehrdeutigkeit bewegt als Mittel eines realistischen Prosaautors. Die Erzählperspektive schwankt oft zwischen Familienrollen und Machtpolen, das Lachen wird sichtbar und unsichtbar, genauso natürlich und veränderbar (oder hybrid) wie die menschliche Natur.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 143-157
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śmiech w komediach środowiska Skamandra. Funkcje i rodzaje
    Lachen in Skamanders Komödien. Funktionen und Typen
    Laughter in the comedies of the Skamander environment. Functions and types
    Autorzy:
    Waronska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395436.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Dichtergruppe Skamander
    Komödie in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts
    Lachgestus
    somatisches Lachen
    kulturelles Lachen
    Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
    Jarosław Iwaszkiewicz
    Skamander
    dwudziestolecie międzywojenne
    komedia w I połowie XX wieku
    gest śmiechu
    śmiech somatyczny
    śmiech kulturowy
    the Skamander environment
    Interwar period comedies
    gesture of laughter
    somatic laughter
    cultural laughter
    Opis:
    Na podstawie trzech sztuk powstałych w środowisku skamandryckim, Złodzieja idealnego Jarosława Iwaszkiewicza (napisanego w latach 1923–1924), Powrotu mamy (1935) oraz Baby-Dziwo (1938) Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej zostały pokazane różnorodne rodzaje i funkcje śmiechu. W świecie przedstawionym odnalezione zostały przejawy śmiechu somatycznego, wyrażającego radość życia albo szaleństwo, oraz zaangażowanego, posiadającego moc zmiany rzeczywistości i rozbijania zastanych form. Bohaterowie używają śmiechu również jako maski, przykrywając zaskoczenie, strach czy zażenowanie. W ten sposób przemieniają kontrowersję w konwersację. Postacie sięgają również po społeczną rolę śmiechu, by tworzyć wspólnotę, określić jej granice, ustalić stan osobowy grupy albo uzgodnić postawy i zachowania. Literackie obrazy osób śmiejących się stały się jednocześnie przykładami śmiechu kulturowego, dlatego komediowa twórczość środowiska skamandrytów pokazana została na tle praktyk Młodej Polski oraz Dwudziestolecia. Jednocześnie odrzucone zostało sprowadzanie skamandryckiego „gestu śmiechu” wyłącznie do radosnej samoakceptacji.  
    Laughter in the comedies of the Skamander environment. Functions and types The author based on three works created in the Skamander environment, Złodziej idealny ["The Ideal Thief"] Jarosław Iwaszkiewicz (written in 1923-1924), Powrót mamy ["Mother's Return"] (1935) and Baba-Dziwo (1938) by Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, showed various types and functions of laughter. In the presented world, she found manifestations of somatic laughter, expressing the joy of life or madness, and committed, possessing the power to change reality and break down the existing forms. The heroes also use laughter as masks, covering surprise, fear or embarrassment. In this way, they transform the controversy into a conversation. They also refer to the social role of laughter, to create a community, define its boundaries, establish the group's personal status or agree on attitudes and behaviors. Literary images of laughing people have also become examples of cultural laughter, which is why the author showed the comedic work of the Skamander community in the context of the practices of Young Poland and the Interwar period. At the same time, she opposed bringing the Skandiric "gesture of laughter" exclusively to joyful self-acceptance.  
    Anhand von drei Theaterstücken der Dichtergruppe Skamander: Złodziej idealny [Der ideale Dieb] (1923–1924) von Jarosław Iwaszkiewicz, Powrót mamy [Die Rückkehr der Mutter] (1935) und Baba-Dziwo [Der Sonderling] (1938) von Maria Pawlikowska-Jasnorzewska werden verschiedene Arten und Funktionen des Lachens fokussiert. In der darge-stellten Welt fand die Autorin Manifestationen des somatischen Lachens, als Ausdruck der Lebensfreude oder des Wahnsinns, und des engagierten Lachens, das die Kraft besitzt, die Realität zu verändern und die vorhandenen Formen aufzubrechen. Die Figuren benutzen das Lachen auch als Maske, um Überraschung, Angst oder Verlegenheit zu verbergen. Auf diese Weise machen sie aus einer Kontroverse eine Konversation. Die dargestellten Personen nut-zen auch die soziale Rolle des Lachens, um eine Gemeinschaft zu schaffen, ihre Grenzen zu definieren, den persönlichen Status der Gruppe zu bestimmen oder sich auf Einstellungen und Verhaltensweisen zu einigen.Die literarischen Bilder von lachenden Menschen bilden Beispiele für das kulturelle Lachen, weshalb die Autorin die Komödien der Dichtergruppe Skamander vor dem Hintergrund der literarischen Praktiken des Jungen Polens und der Zwanziger Jahre darstellte, und wendet sich dagegen, Skamanders „Lachgestus“ ausschließlich auf freudige Selbstakzeptanz zu reduzieren.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 41-61
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Weinen und Lachen als tragende Säulen der Schweiz-Kritik im Theaterstück Zwanzigtausend Seiten von Lukas Bärfuss
    Crying and laughing as the pillars of criticism of Switzerland in the play Twenty Thousand Pages by Lukas Bärfuss
    Płacz i śmiech jako podpora krytyki Szwajcarii w sztuce Zwanzigtausend Seiten Lukasa Bärfussa
    Autorzy:
    Trna, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395380.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Lachen
    Weinen
    Zwanzigtausen Seiten
    Lukas Bärfuss
    Empathie
    Schweiz-Kritik
    śmiech
    płacz
    Zwanzigtausend Seiten
    empatia
    krytyka Szwajcarii
    laughter
    crying
    Twenty Thousand Pages
    empathy
    criticism of Switzerland
    Opis:
    Im Mittelpunkt dieses Beitrags steht das bis jetzt wenig erforschte Theaterstück Zwanzigtausend Seiten des Schweizer Dramatikers Lukas Bärfuss. Die Kritik an der Schweizer Gesellschaft wird unter dem Fokus der emotionalen Erscheinungen Lachen und Weinen dargestellt. Im ersten Schritt wird auf die Begriffe Weinen und Lachen aus biologischer sowie gesellschaftlicher Sicht eingegangen. Im Speziellen wird unterschieden, wie diese Phänomene mit dem Tragischen bzw. dem Komischen (fokussiert auf die emotionalen Äußerungen, die im Weinen und Lachen ihren Ausdruck finden) zusammenhängen und welche Rolle in dieser Wechselbeziehung die Vernunft spielt. Ferner wird auch der Bezug von Weinen und Lachen zur Empathie(losigkeit) der Gemeinschaft gegenüber dem Individuum näher betrachtet und an konkreten Textpassagen festgemacht. Die Leitthese dieser Abhandlung lautet: Man kann seine emotionalen Grenzen beliebig ausweiten, jedoch vermag weder Weinen noch Lachen den Strom des vorherrschenden Diskurses innerhalb einer Gesellschaft zu unterbrechen.
    Płacz i śmiech jako podpora krytyki Szwajcarii w sztuce Zwanzigtausend Seiten Lukasa Bärfussa Przedmiotem analizy są narzędzia krytyki społeczeństwa szwajcarskiego oparte na zjawiskach emocjonalnych – śmiechu i płaczu zastosowane w słabo dotychczas zbadanej sztuce Zwanzigtausend Seiten szwajcarskiego dramaturga Lukasa Bärfussa. W pierwszym kroku omawiane są pojęcia płaczu i śmiechu z perspektywy biologii i aspektów społecznych. Szczególnie podkreślony został związek tych fenomenów z kategoriami tragizmu i komizmu oraz zdefiniowana rola rozumu (Vernunft), jaką odgrywa on w tej wzajemnie warunkującej się relacji. Następnie zbadana została na konkretnych fragmentach tekstu relacja płaczu i śmiechu do empatii (lub jej braku) we wspólnocie wobec jednostki. Zgodnie z tezą artykułu, można dowolnie poszerzać własne granice emocjonalne, lecz ani płaczem ani śmiechem nie da się przerwać prądu dominującego dyskursu w społeczeństwie.
    The focus of this article is the little-explored play Twenty Thousand Pages by the Swiss playwright Lukas Bärfuss. The criticism of Swiss society is presented under the focus of the emo-tional manifestations of laughter and crying. The focus is on two main protagonists, Wüthrich and Tony. One weeps constantly in his hiding place over the negative attitude of Swiss society to its behavior during World War II. The other tries to make the serious allegations public through an amusing TV show. The following research questions are examined in this regard: Are the main characters Wüthrich and Tony to be understood as complementary oppositions, each of which can be equated with crying and laughing? For the same reason, have their efforts to criticize Swiss cop-ing with the past concerning the atrocities of the Second World War failed? What position does society take regarding these two individuals, and what role do crying and laughter play in this?
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 97-111
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lachanlässe. Annäherung an Faktoren für ein dekonstruktivistisches Erklärungsmodell des Lachens in der Vormoderne
    Reasons to laugh. Approaching factors for a deconstructivist explanatory model of laughter in pre-modern times
    Powody do śmiechu. Czynniki dekonstruktywistycznego modelu objaśniania śmiechu w epoce przedmodernistycznej
    Autorzy:
    Langner, Paul Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28314509.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Mittelalter
    Lachen
    Lachgemeinschaft
    Lachanlass
    Risus paschalis
    Minnesang
    średniowiecze
    śmiech
    wspólnota śmiechu
    powody do śmiechu
    risus paschalis
    minnesang
    Middle Ages
    laughter
    laughter community
    reasons to laugh
    minnesong
    Opis:
    Der vorliegende Aufsatz widmet sich der Erklärung des Lachens, das jedoch aus anderen Bedingungen und Faktoren des Lebens im Mittelalter erklärt werden muss. Um diese historische und mentale Distanz erkennen zu können, werden zwei Begriffe, die Hans-Jürgen Bachorski und Werner Roecke um 2000 in die Forschung einführten, die „Lachgemeinschaft“ und der „Lachanlass“, erneut geprüft und die Bedingungen ausgelotet, um Faktoren für ein Erklärungsmodell des Lachens im Mittelalter sichtbar zu machen. Die an Freud ausgerichtete Orientierung wird allerdings nicht übernommen. Neben dem Risus paschalis, einem Brauch während der Osterliturgie, werden als Beispiel ein Minnelied sowie zwei Prosaschwänke, Der Weinschwelg und Die böse Frau in ihrer kommunikativen Leistung mit Blick auf die Lachanlässe beschrieben.
    Celem artykułu jest objaśnienie śmiechu z perspektywy determinowanej warunkami i czynnikami życia w średniowieczu. Aby rozpoznać historyczny i mentalny dystans weryfikacji poddane zostaną dwa pojęcia wprowadzone do badań około 2000 roku przez Hansa-Jürgena Bachorskiego i Wernera Roeckego: „śmiejąca się wspólnota” (Lachgemeinschaft) i „powód do śmiechu” (Lachanlass), pozwalające uwidocznić czynniki modelu objaśniania śmiechu w średniowieczu. Orientacja freudowska zostaje odrzucona. Oprócz risus paschalis, zwyczaju obowiązującego podczas liturgii wielkanocnej, analizie poddano minnesang i dwa wiersze prozą: Der Weinschwelg i Die böse Frau jako przykłady werbalizacji powodów do śmiechu.
    This essay is dedicated to explaining laughter, but from fundamentally different conditions and factors of life in the Middle Ages. In order to recognise this historical and mental distance, two concepts that Hans-Jürgen Bachorski and Werner Roecke introduced into research around 2000, the "laughter community" and the "reasons to laugh", are re-examined and the conditions are sounded out in order to emphasise factors for an explanatory model of laughter in the Middle Ages. However, the Freudian orientation is not adopted. In addition to the risus paschalis, a custom during the Easter liturgy, a minnelied and two prose poems, Der Weinschwelg and Die böse Frau, are described as examples in their communicative performance with regard to the reasons to laugh.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2021, 6; 29-46
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effekte der Affekte. Das politische Spiel mit dem Gemüt des Rezipienten
    Effects of affects. The political game with the feelings of the recipient
    Efekty afektów. Polityczna gra na emocjach odbiorcy
    Autorzy:
    Frastikova, Simona
    Demcisak, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395268.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Rechtspopulismus
    politisches Plakat
    Mitleid
    Trauer
    Weinen
    Lachen
    politischer Witz
    Karikatur
    politische Manipulation
    prawicowy populizm
    plakat polityczny
    współczucie
    żal
    płacz
    śmiech
    dowcip polityczny
    karukatura
    manipulacja polityczna
    right-wing populism
    political poster
    pity
    grief
    crying
    laughing
    political joke
    caricature
    political manipulation
    Opis:
    Die immer lauter werdende Stimme des rechtspopulistischen Diskurses verdient ohne Zweifel unsere Aufmerksamkeit. In diesem Zusammenhang drängen sich die Fragen auf: Was verhilft den unterschiedlichen rechts orientierten populistischen Subjekten zu ihrem Er-folg? Womit und wie sprechen sie ihre Wähler an, um deren Stimmen zu gewinnen? Der vor-liegende Beitrag setzt sich mit den Techniken und Strategien der politischen Manipulation, insbesondere mit der Technik der Emotionalisierung, auseinander. Im Fokus stehen dabei zwei entgegengesetzte Pole auf der emotionalen bzw. affektiven Skala, die sich mit Trauer und Weinen oder Lachen und Lust assoziieren lassen. Die Untersuchung befasst sich mit dem visuellen Material (Plakate, Onlineauftritte usw.), die Parteien im Rahmen ihrer Öffentlich-keitsarbeit verwenden. Dieses hat das größte und schnellste Potenzial, das Interesse der Re-zipienten zu wecken. Analysiert wird, welche Effekte sich aus der Darstellung und Instrumenta-lisierung der Affekte und Emotionen ergeben und wie sie den Rezipienten beeinflussen können.
    Głos prawicowego dyskursu populistycznego, który staje się coraz głośniejszy, niewątpliwie zasługuje na naszą uwagę. W tym kontekście nasuwają się następujące pytania: co pomaga różnym prawicowym populistom osiągnąć sukces? Z czym i w jaki sposób zwracają się do swojego wyborcy, aby zdobyć jego głos? W artykule omówiono techniki i strategie ma-nipulacji politycznej, w szczególności technikę emocjonalizacji. Skupiono się na dwóch przeciwstawnych biegunach na skali emocjonalnej/afektywnej związane z żalem i płaczem lub śmiechem i pożądaniem. Badanie dotyczy materiałów wizualnych (plakatów, występów online itp.) używanych w public relations i posiadających największy potencjał, by najszybciej dotrzeć i wzbudzić zainteresowanie odbiorcy. Analizie poddano efekty wynikające z reprezentacji i instrumentalizacji afektów i emocji mających wpływać na odbiorcę.
    The increasingly louder voice of right-wing populist discourse undoubtedly de-serves our attention. In this context, the question arises: what helps the different right-wing populist subjects to achieve their success? How and how do they address the voters to win their vote? The paper deals with the techniques and strategies of political manipulation, es-pecially with the technique of emotionalization. The focus is on two opposite poles on the emotional or affective scale, which can be associated with grief and crying or laughing and pleasure. The research deals with the relevance that the visual material (posters, online pres-ence, etc.) used by the political parties has on the voter recipients. The study analyzes which effects result from the representation and instrumentalization of affects and emotions and how they can influence the recipient.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 223-252
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies