Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wojna" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Rola i zadania 5 Armii wschodnioniemieckiej w strategicznej operacji zaczepnej wojsk Układu Warszawskiego w latach osiemdziesiątych XX wieku
The role and tasks of the 5th East German Army in the strategic offensive operation of the Warsaw Pact troops in the 80s of the 20th century
Autorzy:
Wojcieszak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46182144.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
zimna wojna
wojna konwencjonalna
wojna jądrowa
plany wojenne
sztuka operacyjna
Cold War
conventional war
nuclear war
war plans
operational art
Opis:
Podczas zimnej wojny Sojusz Północnoatlantycki i Układ Warszawski stanęły naprzeciw siebie jako dwa wrogie „bloki” polityczno-wojskowe dysponujące ogromnymi arsenałami broni konwencjonalnej i masowej zagłady. Ich wzajemna nieufność trzymała świat w napięciu przez ponad cztery dekady. Wydaje się, że zimna wojna była utrzymywana jedynie przez swoistą „równowagę strachu”. Celem artykułu jest scharakteryzowanie roli 5 Armii wschodnioniemieckiej w operacji zaczepnej wojsk Układu Warszawskiego. Główną metodą badawczą jest analiza dostępnych publikacji związanych bezpośrednio lub pośrednio z prezentowanym tematem. Z uwagi na brak dostępu do oryginalnych źródeł archiwalnych artykuł powstał głównie na podstawie przeglądu dostępnej literatury naukowej oraz wspomnień żołnierzy armii NRD. Celem opracowania nie jest jednoznaczna ocena skutków użycia 5 Armii wschodnioniemieckiej czy interpretacja słuszności (bądź nie) jej roli. Powodem takiego podejścia jest brak wystarczających i wiarygodnych danych do wyciągania jakichkolwiek wniosków, nie ma bowiem możliwości zweryfikowania uzyskanych informacji w wiarygodnych źródłach.
During the Cold War, NATO and the Warsaw Pact faced each other as two hostile political and military blocs with vast arsenals of conventional weapons and weapons of mass destruction. Their mutual distrust has kept the world tense for more than four decades. It seems that the Cold War between them was only held by a kind of “balance of fear”. The aim of the article is to show the reader the intention to use the 5th East German Army in an offensive operation of the Warsaw Pact troops. The main research method used during the development of individual theses was the analysis of available publications related directly or indirectly to the topic presented. Due to the lack of access to the original archival sources, the article was prepared mainly on the basis of a review of the available popular science literature and memories of soldiers of the GDR army. The author’s intention is not to unequivocally assess the intention and effects of using this operational relationship and to clearly interpret the correctness (or not) of such an intention. The reason for this approach is the lack of sufficient and reliable data to draw any conclusions. The main reason for this approach is the inability to verify the information obtained in reliable sources.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2022, 111; 439-461
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)-ludzkie okropności wojny. Czy Goya był wspólnikiem Heraklita?
(Non)-human disasters of war. Was Goya the accomplice of Heraclitus?
Autorzy:
Woźniak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134445.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Wojna
Heraklit
Wodiczko
Goya
War
Heraclitus
Opis:
The article in an attempt to show a certain group of views about war. Within this group war is treated as something exceeding the realm of human influence. In the paper as examples of that approach are discussed philosophy of Heraclitus of Ephesus and the Francisco Goya’s series Disasters of War. Anti-war series by Spanish painter is interpreted in context of the presence of war culture in the view of Krzysztof Wodiczko.
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2019, 46, 3; 161-172
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La situation des etablissements industriels a Łódź dans les annees de la Seconde Guerre mondiale
Sytuacja zakładów przemysłowych w Łodzi podczas II wojny światowej
Autorzy:
Bojanowski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16539232.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Łódź
II wojna światowa
przemysł łódzki
Opis:
Z chwilą okupacji miasta, niemieckie władze wojskowe dążyły do uruchomienia średnich i wielkich zakładów przemysłowych. Jednakże niedostatek surowców, zwłaszcza włókienniczych, był powodem, iż łódzki przemysł mógł pracować w ograniczonych rozmiarach. Część łódzkich zapasów surowcowych zostało wywiezionych do Rzeszy. W pierwszych miesiącach okupacji nastąpiły radykalne zmiany własnościowe w łódzkim przemyśle. Przedsiębiorstwa polskie i żydowskie zostały skonfiskowane i przeszły w ręce НТО, a następnie stopniowo były przekazywane Niemcom na własność. W 1943 r. ok. 2/3 wszystkich fabryk w Łodzi było niemiecką własnością prywatną, pozostałe znajdowały się jeszcze pod administracją państwową. Dokonane zostały także zmiany w strukturze wielkościowej i gałęziowej łódzkiego przemysłu. Generalnie okupanci likwidowali zakłady małe oraz zbędne dla gospodarki III Rzeszy, tworząc częściowo w ich miejsce zakłady nowe o innym profilu produkcji. Przeprowadzano także komasacje przedsiębiorstw. W rezultacie tych działań liczba czynnych zakładów w Łodzi zmniejszyła się z ok. 2600 przed wybuchem wojny do 554 w końcu 1943 r. Natomiast liczba zatrudnionych w nich z ok. 115 tys. do ok. 103 tys. Nastąpiła więc na dużą skalę koncentracja przemysłu łódzkiego. Produkcja włókiennicza Łodzi była w 1943 r. o 60% niższa od poziomu przedwojennego. Zwiększyła się natomiast produkcja przemysłów: metalowego, maszynowego, elektrycznego, chemicznego i odzieżowego, gdyż okupanci w budynkach fabryk włókienniczych otwierali zakłady tych gałęzi przemysłu. W 1944 r. wiele urządzeń produkcyjnych łódzkich fabryk ewakuowano do Rzeszy. Likwidowano zwłaszcza fabryki nowo otwarte, produkujące sprzęt zbrojeniowy. W ciągu tego roku zatrudnienie w łódzkich fabrykach zmniejszyło się o połowę.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1992, 47; 129-135
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mieszkańcy Nowego Kromolina w walce o niepdległość i granice II Rzeczypospolitej
Inhabitants of New Kromolin in the Fight for Independence and Boundaries of II Republic of Poland
Autorzy:
Stefańska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396762.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Kromolin Nowy
Szadek
wojna o niepodległość
wojna 1920
New Kromolin
war of independence
war of 1920
Opis:
Artykuł prezentuje sylwetki żołnierzy Wojska Polskiego, którzy brali udział w walkach o niepodległość Polski, także na froncie wschodnim w latach 1919–1920, a po powrocie z wojny osiedlili się we wsi Kromolin należącej do gromady Wielka Wieś w gminie Szadek. W latach 20. wieś tę zamieszkiwali osadnicy-żołnierze, którzy uprawiali zakupioną tu ziemię. Wśród nich byli m.in. Władysław Winiarski – żołnierz, kapitan 5 pułku piechoty I Brygady Legionów Polski, podpułkownik dyplomowany, szef sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu nr I w Warszawie, Kazimierz Lenc – żołnierz 29 pułku Strzelców Kaniowskich, 2 Kompanii Karabinów Maszynowych, 2 baon oraz Jan Kwiram – żołnierz 6 pułku Legionów Polskich.
The article presents profiles of the soldiers of the Polish Army, who took part in the fights for Poland’s independence, including the eastern front in the years 1919–1920, and after the end of the war settled in the village of Kromolin, a part of Wielka Wieś in the municipality of Szadek. In the 1920s the soldier-settlers lived in Kromolin and cultivated land which they bought in the area. Among them were: Władysław Winiarski, Kazimierz Lenc, and Jan Kwiram.
Źródło:
Biuletyn Szadkowski; 2017, 17; 161-180
1643-0700
Pojawia się w:
Biuletyn Szadkowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakaz używania łuku i kuszy w średniowiecznej myśli Kościoła katolickiego o wojnie
Prohibition of the Use of a Bow and Crossbow in the Medieval Thought of the Catholic Church about the War
Autorzy:
Marek, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46184615.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
łuk
kusza
wojna sprawiedliwa
wojna
Sobór Laterański II
bow
crossbow
just war
war
Second Lateran Council
Opis:
Broń miotająca towarzyszy człowiekowi od najdawniejszych czasów. Łuk i kusza używane były przez niemal wszystkie cywilizacje na każdym kontynencie. Duża skuteczność tej broni widoczna jest w nadawaniu jej bez mała właściwości nadprzyrodzonych, które odnaleźć można chociażby w Biblii. Początkowo Kościół nie odnosił się bezpośrednio do działań łuczników i kuszników, a jedynie rozważał zagadnienie wojny w ogóle. Dopiero pod koniec wieku XI rozpoczęło się kościelne ograniczanie zasad dotyczących posługiwania się kuszą. Podczas Soboru Laterańskiego II w 1139 r. kanonem 29. zabroniono pod karą klątwy w walce między chrześcijanami używania zarówno łuku, jak i kuszy. Śledząc jednak rozwój broni miotającej, wydaje się, że na średniowieczną wojskowość nie miało to większego wpływ. Pojawia się więc pytanie o sens wprowadzenia zakazu drogą zwołania soboru powszechnego i następnie umieszczenia go w powszechnym prawodawstwie kościelnym. Dla zrozumienia wydania sankcji trzeba spojrzeć na decyzję soboru przez pryzmat średniowiecznej myśli kanonistów i prawników. Kanon 29. komentowany był w kontekście innego ważnego zagadnienia, jakim była wojna sprawiedliwa. Otóż według teologów i prawników zakaz używania łuków i kusz nie dotyczył sytuacji prowadzenia wojny sprawiedliwej, ta zaś była konceptem przejętym z myśli rzymskiej i rozbudowanym przez wieki dzięki chrześcijańskim intelektualistom. Najważniejszym powodem zakazu będzie więc dążenie do ograniczenia samej wojny. Kościół od początku swego istnienia rozważał zasadność prowadzenia wojny. Dopóki Cesarstwo Rzymskie było zarządzane przez pogańskich władców, wojna jawiła się w myśli chrześcijańskiej jako coś niepotrzebnego, a nawet zakazanego. Wraz z pojawieniem się Konstantyna Wielkiego i chrystianizacją Imperium Romanum zmieniło się chrześcijańskie podejście do wojny. Upadek cesarstwa na Zachodzie i napływ ludów germańskich spowodował ponowną zmianę podejścia do zawodu żołnierza. Brak silnej władzy centralnej wymusił na hierarchii kościelnej poszukiwanie nowego sojusznika w zapewnianiu pokoju na świecie. Inicjatywy pokojowe skierowane przeciw rycerzom i możnym pałającymi się grabieżą i rozbojem miały zmniejszyć skalę przemocy w Europie wczesnego średniowiecza. Instytucje pokoju i rozejmu Bożego wraz z zawiązywanymi ligami pokoju paradoksalnie siłą zaczęły walczyć o zaprowadzenie spokoju i ochronę najbardziej narażonych na nieograniczoną wojnę: chłopów, duchownych i kupców. Wypowiedziano wojnę wojnie. Jednakże chrystianizacja rycerstwa doprowadziła do militaryzacji samego Kościoła. Początkowo zakazany zawód żołnierza z czasem umożliwiał dostąpienie zbawienia bez zmiany drogi życiowej. W tym kontekście przestał mieć znaczenie rodzaj broni i sposób wojowania, jeśli tylko walka spełniała warunki wojny sprawiedliwej.
Ranged weapons have been accompanying people since ancient times. The bow and cross-bow have been used by almost all civilizations on every continent. The high efficiency of this projectile weapon is visible in giving it almost supernatural properties, which can be found, for example, in the Bible. Initially, the Church did not refer directly to the actions of archers and crossbowmen, but was rather mostly concerned with the issue of war in general. It was not until the end of the 11th century that Church restrictions on the use of the crossbow began. During the Second Lateran Council in 1139, canon 29 prohibited the use of both a bow and a crossbow in combat between Christians. However, following the development of throwable weapons, it seems that this did not have a major impact on the medieval military. The question then arises as to the sense of introducing a prohibition by calling an ecumenical council and then placing it in the universal ecclesiastical legislation. In order to understand the issue of sanctions, one has to look at the council’s decision through the prism of the medieval thought of canonists and lawyers. Canon 29 was commented on in the context of another important issue, which was “just war”. According to theologians and lawyers, the ban on the use of bows and crossbows did not apply to “just war”, which was a concept adopted from Roman thought and developed over the centuries by Christian intellectuals. The most important reason for the ban is therefore to limit the war itself. From the beginning of its existence, the Church was concerned with the justification for waging war. As long as the Roman Empire was ruled by pagan rulers, war appeared in Chris-tian thought as something unnecessary, even forbidden. With the advent of Constantine the Great and the Christianization of the Roman Empire, the Christian approach to war changed. The fall of the Empire in the West and the influx of Germanic peoples caused a new approach to the soldier profession to appear. The lack of a strong central authority forced the Church hierarchy to search for a new ally in ensuring peace in the world. Peace initiatives against knights and mighty looting and robbery were to reduce the scale of violence in early medieval Europe. Peace and with time God’s truce, together with the leagues of peace, forcibly began to bring peace and protect the peasants, clergy and merchants, who were most exposed to unlimited war. War was declared. However, the Christianization of the knighthood led to the militarization of the Church itself. Initially, the forbidden profession of a soldier made it possible to obtain salvation without changing the way of life. In this context, the type of weapon and the way of warfare ceased to matter, as long as the fight met the conditions of the “just war”.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2023, 113; 27-46
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielowymiarowość dezinformacji w wojnie – wybrane przykłady stosowania dezinformacji jako narzędzia wojny
Multidimensionality of Disinformation in War – Selected Examples of the Use of Disinformation as a Tool of War
Autorzy:
Derlatka, Katarzyna Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46189689.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
war
disinformation
deception
military deception
psychological warfare
propaganda
wojna
dezinformacja
decepcja
oszustwo wojskowe
fortel
wojna psychologiczna
Opis:
Dezinformację jako narzędzie wojny można postrzegać w różnych wymiarach: wojskowym, społecznym, gospodarczym, politycznym i psychologicznym. Oprócz dezinformacji na wojnie stosuje się szereg mechanizmów, które mają na celu osiągnięcie przewagi poprzez wprowadzenie przeciwnika w błąd, wywarcie na niego presji, wymuszenie odwrotnego od zamierzonego przez niego działania. Mowa tu o wojnie psychologicznej i operacjach psychologicznych, maskowaniu operacyjnym (maskirowce), oszustwie wojskowym (decepcji). W artykule zaprezentowano wybrane przykłady stosowania dezinformacji w historii wojen.
Disinformation as a tool of war can be seen in various dimensions, such as military, social, economic, political and psychological. In addition to disinformation, a number of mechanisms are used in war to gain an advantage by misleading the opponents, putting pressure on them, forcing the opposite of their intended action. This concerns psychological warfare and psychological operations, operational camouflage (maskirovka), military deception. The article presents selected examples of the use of disinformation in the history of wars.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2023, 114; 225-240
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jerzy Grobicki (1891–1972). Od Legii Cudzoziemskiej do generała WP. Biografia kawalerzysty
Jerzy Grobicki (1891–1972). From the Foreign Legion to the Polish Army General. A Cavalryman’s Biography
Autorzy:
Dubicki, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129741.pdf
Data publikacji:
2022-07-21
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Jerzy Grobicki
II Rzeczpospolita
I wojna światowa
II wojna światowa
Second Polish Republic
World War I
World War II
Opis:
Artykuł omawia postać Jerzego Grobickiego (1891–1972), który służył jako oficer armii cesarsko-królewskiej i został pułkownikiem Wojska Polskiego w II RP. Brał udział w I i II wojnie światowej, a po wojnie wyemigrował do Kanady.
The article discusses the figure of Jerzy Grobicki (1891–1972) who served as an officer of the imperial and royal army and became the Polish Army colonel in the Second Polish Republic. He participated in World Wars I and II and after the war migrated to Canada.
Źródło:
International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal; 2021, 27, 1; 37-51
1641-4233
2300-8695
Pojawia się w:
International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Generał brygady Jerzy Dobrodzicki (1884–1934) i jego rodzina
The brigade general Jerzy Dobrodzicki (1884-1934) and his family
Brigadegeneral Jerzy Dobrodzicki (1884–
 1934) und seine Familie
Général de brigade Jerzy Dobrodzicki (1884–
 1934) et sa famille
Генерал бригады Ежы Добродзицки (1884–
 1934) и его семья
Autorzy:
Kozłowska, Aleksandra Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22895163.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
generał Jerzy Dobrodzicki
armia polska
I wojna światowa
Opis:
Jerzy Dobrodzicki, born December 14, 1884 in Wadowice, was an Austrian infantry officer, then a brigade general of the Polish Army. In 1905 he joined the Austro-Hungary army. He was a member of the Association for Active Struggle (Związek Walki Czynnej). In 1911 he made contact with the Riflemen’s Associa-tion (Związek Strzelecki) as a combat training instructor. In the World War I he fought on the Russian front as the company and then the battalion commander. In January 1917 he joined the Polnische Wehrmacht. After the „refusal to swear” allegiance to Austria-Hungary and Germany crisis of Polish soldiers in July 1917, J. Dobrodzicki returned to the ranks of the Austrian 20th infantry regiment, which went to the Italian front at the Piava river. He took the lead of the „Freedom” Organisation which coordinated Poles who served in the Austro-Hungary Army. As politically suspect he was pulled from the front to Bochnia near Cracow. After the end of the World War I he was promoted to the rank of major and appointed to organize the 2nd Highlander Riflemen Regiment. During the Polish-Soviet War he commanded the 5th infantry regiment. During the battle of Borodzianka (May 12, 1920) he was seriously wounded and taken to a hospital. During the period November 20, 1920 – September 14, 1921 he commanded the 1st Infantry Brigade. In the years 1921–1926 he was the commander of the 1st Highlander Riflemen Regiment in Nowy Sącz, then the commander of the divisional infantry in the18th Infantry Division in Łomża. In 1929 J. Dobrodzicki was promoted to the rank of brigadier general and appointed commander of the II Corps District (Okręg Korpusu) in Lublin. He died in Warsaw on November 15, 1934 and was buried in Powązki Cemetery. His wife, Zofia Dobrodzicka lived in Warsaw and went through the horror of the Warsaw Uprising in 1944. She died in 1970. During the World War II the general’s only son, Jerzy Andrzej Dobrodzicki, served in the Polish Navy, the branch of the Polish Armed Forces in the West. After the war he lived in Great Britain and moved to Canada in 1949. He died in Ottawa in 2001. His son Andrzej lives with his family Grażyna and Adam in Canada.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2012, 11, 2; 101-126
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
GDY GINIE LUDZKA PAMIĘĆ, MÓWIĄ KAMIENIE– RZECZ O OBELISKU W STAROSTWIE SZADEK
WHEN HUMAN MEMORY DIES, STONES ARE WITNESSES– THE OBELISK IN KOLONIA STAROSTWO SZADEK
Autorzy:
Stefańska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510520.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Szadek, wojna o niepodległość
Szadek, war of independence
Opis:
W Kolonii Starostwo Szadek na rozdrożu dróg prowadzących z Szadku do Warty, Błaszek, Zduńskiej Woli stoi postawiony w 1938 r. pomnik poświęcony bohaterom poległym w okresie walk o niepodległość, w latach 1918–1920. Dwudziesta rocznica odzyskania niepodległości sprzyjała podejmowaniu takich inicjatyw. Dzięki ofiarności społeczności lokalnej zebrano fundusze i na betonowym cokole postawiono granitowy głaz z wmurowaną tablicą upamiętniającą nazwiska dziesięciu poległych żołnierzy.
In Kolonia Starostwo Szadek, at the crossroads between Szadek, Warta, Błaszki and Zduńska Wola, there is a monument put up in 1938, on the 20th anniversary of the regaining of independence by Poland. The monument is dedicated to heroes killed during the fights for independence in the years 1918–1920.The funds were raised thanks to the generosity of the local community, and on a concrete plinth was erected a granite block with a plaque commemorating the names of ten soldiers.
Źródło:
Biuletyn Szadkowski; 2017, 17; 149-158
1643-0700
Pojawia się w:
Biuletyn Szadkowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ludzie wojny w medialnym obrazie świata
Autorzy:
Derlatka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038343.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
ludzie wojny
wojna
wojna informacyjna
ofiary wojny
manipulacja
propaganda
people of war
war
information warfare
war victims
manipulation
disinformation
Opis:
Zazwyczaj ograniczamy nasze pojmowanie pojęcia „ludzie wojny” do tych, którzy wojny wywołują, prowadzą, walczą w nich jako dowódcy i żołnierze. Ludzie wojny to przecież jednak nie tylko przywódcy, wodzowie, wielcy i mali oraz ich armie. To także napadnięte, oblężone i uciśnione narody, żyjący w pokoju obywatele innych państw i społeczeństw, niezaangażowanych w konflikt, będący obserwatorami tychże wydarzeń oraz ich ofiarami. To także całe społeczeństwa, narody, cywilizacje, każdy człowiek, który stale jest poddawany manipulacjom, nieświadomie uczestniczy w każdej wojnie, ponosząc mniejsze lub większe konsekwencje. Zagrożeniem dla obywateli jest nie tylko wojna konwencjonalna, lecz także wojna informacyjna prowadzona za pomocą takich narzędzi, jak: propaganda, dezinformacja, inspiracja, manipulacja informacji, sterowanie społeczne. Właśnie w ten sposób „ludzie wojny”, widzowie działań wojennych prezentowanych na żywo w telewizji stają się uczestnikami wojny, popierając ją lub nie, głosując na określone rządy lub nie, wspierając działania humanitarne lub nie. Ich poglądy, wybory i decyzje mogą zależeć od stopnia zniewolenia ich umysłów przez agresora. Wojna informacyjna ma charakter niszczący, jak każda wojna, tylko inaczej, bezkrwawo. Ludzie wojny to w dzisiejszym globalnym systemie informacyjnym niemalże cała ludność świata mająca dostęp do informacji. Podlegają jej autorytety, środowiska opiniotwórcze, grupy społeczne, narody oraz państwa.
Usually, we limit our understanding of the term “people of war” to those who trigger a war, lead, fight as commanders and soldiers. People of war are not only political leaders, commander chiefs, great and small and their armies. People of war are also attacked, beleaguered and oppressed nations, living in peace people of different countries and societies, not involved in conflict, observers of these events and their victims. They are also societies, nations, and civilizations, every one who is constantly manipulated and unconsciously participating in war with smaller or larger consequences. The threat to people is not only conventional war, but information warfare using such tools as: propaganda, disinformation, inspiration, manipulation of information, social engineering. This is how the mentioned people, spectators of TV and other media including social media, become participants of the war, supporting it or not, voting for governments or not, participating humanitarian actions or not. Their views, choices and decisions may depend in some degree of the aggressor. Information warfare is devastating, like any war, only in a different way, without blood. The people of war are almost the entire population of the world who has access to information in global information system. The authorities, opinion-makers, social groups, entire countries and nations are affected.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2019, 105; 213-228
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Egipskie przygotowania do forsowania Kanału Sueskiego podczas wojny Jom Kippur
Egyptian preparations for crossing the Suez Canal during the Yom Kippur War
Autorzy:
Przybyło, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46178384.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
wojna Jom Kippur
wojna październikowa
armia egipska
strategia
doktryna wojenna
Yom Kippur War
October War
Egyptian army
strategy
military doctrine
Opis:
W artykule omówiono egipskie przygotowania do wojny z Izraelem w 1973 r. obejmujące planowanie wojenne, zmianę doktryny, osłonę kontrwywiadowczą oraz ćwiczenia niezbędne do forsowania Kanału Sueskiego. Egipski plan sprawdził się w początkowej fazie działań militarnych całkowicie, to jeden z rzadkich przykładów wyjątkowo udanego procesu przygotowań wojennych.
The article discusses Egyptian preparations for a war with Israel in 1973, including war planning, complete doctrine change, counterintelligence preparations, and exercises for crossing the Suez Canal. The Egyptian war plan worked perfectly well in the early stages of the war. This is one of the rare examples of exceptionally successful preparation for war.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2022, 111; 419-438
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postawa ziemian guberni kieleckiej i radomskiej wobec działalności ruchu niepodległościowego w czasie I wojny światowej
Autorzy:
Toporski, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/617238.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
I wojna światowa
ruch niepodległościowy
gubernia kielecka
gubernia radomska
ziemiaństwo
Opis:
The aim of this article is to present political attitudes of polish landowners during the years of World War the First. Before the beginning of a war polish society which lost independent existence more than one century ago were divided into two major political orientations. The supporters of the first option expected that the polish question would be resolved in the future by Russia. In the same time representatives of the second party combined their hopes with German monarchies. At the turn of twentieth century Józef Piłsudski – one of the leaders of Polish Socialists Party – started to develop unofficial military movement with the aim of recapturing independent state. In the years 1914–1918 the members of this organization took part in the military struggles on the area of Kielce and Radom Governorate. The Józef Piłsudski’s insurgents made efforts to establish contact with local landowners in order to receive both material and financial support. This turned out to be very difficult because polish landowners were afraid of the repression used by Russian army as a violent kind of punishment for showing sympathy to insurgents.
Źródło:
Zeszyty Wiejskie; 2014, 20
1506-6541
Pojawia się w:
Zeszyty Wiejskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Figury zaprzeczonej przestrzeni (Różewicz, Celan, Staff)
Figures of a negated space (Różewicz, Celan, Staff)
Autorzy:
Wójcik, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942506.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Leopold Staff
Paul Celan
przestrzeń
druga wojna światowa
Opis:
Przedmiot refleksji stanowi wiersz Tadeusza Różewicza Pomniki. Intertekstualna lektura utworu polega na odczytaniu go w kontekście poezji Leopolda Staffa i Paula Celana. Obecną w wierszu – wspólną dla wymienionych autorów – metaforykę przestrzenną interpretuje się jako formę diagnozy sytuacji duchowej po doświadczeniach ostatniej wojny.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Palestyna leje wodę…" Sztuki wizualne a pogromy i wystąpienia antyżydowskie w latach 1914–1920
Palestine is pouring water... Visual arts in the face of anti-Jewish pogroms and riots in the years 1914–1920
Autorzy:
Tanikowski, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197974.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
sztuka żydowska
ikonografia pogromowa
Wilhelm Wachtel
Tadeusz Pobóg-Rossowski
Wojciech Weiss
Abel Pann
Jezus Chrystus
sztuka i wojna
Jewish Art
pogrom iconography
sztuka i wojna
Opis:
Niniejsze studium ze względów obiektywnych nie aspiruje do całościowego ujęcia tematu sygnalizowanego w tytule. W zamyśle autora ma stanowić punkt odniesienia dla przyszłych badaczy. Autorzy obrazów, rysunków czy grafik o tematyce pogromowej, reprezentujący różne generacje, szkoły artystyczne, tendencje stylistyczne, poglądy polityczne i status społeczny, nieczęsto byli naocznymi świadkami komentowanych wydarzeń. Wizualizowali je w oparciu o rozmaite relacje w prasie, komentarze ocalonych, własną wyobraźnię, wreszcie wzory ikonograficzne popularyzowane od lat. Gdyby w oparciu o znane nam prace pokusić się o ułożenie spójnego narracyjnie scenariusza zajść pogromowych musiałby on rozpoczynać się od „okrzyków pogromowych”, przedstawiających złowieszczą atmosferę przedpogromową, niejako uzasadniającą i usprawiedliwiającą w mniemaniu ich autora (T. Pobóg-Rossowski) krwawe zajścia od strony politycznej, religijnej czy społecznej. Takie obrazy spotykamy nad wyraz rzadko. Zupełnie wyjątkowa jest w tej grupie litografia ukazująca perspektywę niedoszłych ofiar, które szykują się do samoobrony (W. Wachtel).1 Dużo częściej artyści przedstawiali sceny właściwego pogromu ‒ niszczenie dobytku ofiar, palenie ich domostw, ukrywanie się, mordowanie, dużo rzadziej gwałty. Pogrom Wojciecha Weissa jest w tej grupie prac wybitnym ewenementem. W obrębie tych właśnie epizodów znajdują się sceny ucieczek niedoszłych ofiar, próbujących się ocalić (niektóre litografie A. Panna). Należy je stanowczo odróżnić od obrazów przedstawiających popogromowych wygnańców, bo ich wizerunki zaliczają się już do ostatniej, może najliczniejszej grupy, którą można określić mianem następstw pogromów czy też ich skutków. Do tej ikonografii zaliczyć należy widoki orszaków pogrzebowych i cmentarzy. W obrębie sztuki o tematyce pogromowej i okołopogromowej jako osobny, ważny rozdział jawi się tzw. dyskurs chrystologiczny. Wprowadzenie postaci Nazarejczyka do pejzażu pogromowego dawało artystom pole do malarskich czy graficznych komentarzy o podłożu polityczno-społecznym i religijnym. Przybierały one ton oskarżenia sprawców (chrześcijan, Rosjan, Ukraińców, Polaków), ale też wyraźnej wskazówki dotyczącej jedynego dla wielu zakończenia żydowskiej niedoli, czyli syjonizmu (R. Rubin). Żydowski Chrystus, konfrontowany z wiecznym tułaczem Ahaswerem lub wręcz z nim utożsamiany, ze sprawcy żydowskich nieszczęść stawał się ofiarą własnych wyznawców, ofiarą, z którą łatwiej się było utożsamić. Nie sposób dziś pokusić się o pełny katalog artystycznych narracji o pogromach żydowskich okresu pierwszej wojny światowej, rewolucji październikowej i czasu, który nastąpił tuż po obu krwawych konfliktach, gdy miały miejsce polsko-ukraińskie walki o Lwów oraz wojna polsko-bolszewicka. Komentowane przez artystów wydarzenia wpisują się w długi ciąg represji antyżydowskich, w tym pogromy w Kiszyniowie i Homlu (1903) czy te w Żytomierzu i Odessie (1905). Znalazły one swych artystycznych komentatorów, którzy na początku XX wieku wykreowali schematy kompozycyjne i ikonograficzne, inspirujące później ich młodszych kolegów.  
Authors of paintings, drawings or graphics on pogrom themes, representing various generations, art schools, stylistic tendencies, political views and social status, have rarely witnessed commented events. They visualized them based on various reports in the press, comments from survivors, their own imagination, and finally iconographic formulas that have been popularized for years. If, based on known works, we were tempted to arrange a narrative coherent scenario of pogroms, it would have to start with „pogrom shouts”, presenting the ominous pre-pogrom atmosphere, justifying the events in the opinion of their author (Pobóg-Rossowski), in terms of politics, religion and society. Such images are extremely rare. The lithograph showing the perspective of would-be victims who are preparing for self-defense (Wachtel) is quite unique in this group. Much more often, the artists presented scenes of the actual pogrom – destruction of the victims’ belongings, burning their homes, hiding, murdering, and much less often rapes. Pogrom by Wojciech Weiss is an outstanding phenomenon in this group of works. Within these episodes there are scenes of escape of would-be victims trying to save themselves (some Pann’s lithographs). They should be clearly distinguished from images of post-fire exiles, because their images are already in the last, perhaps the most numerous group, which can be described as the consequences of pogroms or their effects. This iconography includes views of retinue and cemeteries. In the collection of pogrom and post-pogrom art there is a separate, important episode – Christological discourse. The introduction of the figure of the Nazarene into the pogrom landscape gave artists room for painting or graphic commentaries of the political, social and religious background. They took on a tone of accusation of perpetrators (Christians, Russians, Ukrainians, Poles), but also clear directions include the only way of ending misery for many Jews, i.e. Zionism (Rubin). Jewish Christ, confronted with Ahasver, the Wandering Jew, or even identified with him, instead of being a cause of Jewish misfortunes became a victim of the followers’ bonds, a victim with which it was easier to identify. It is impossible today to fully catalogue the artistic narratives about the Jewish pogroms of the First World War, the October Revolution and the time that followed just after both bloody conflicts, when the Polish-Ukrainian struggle over Lviv and the Polish-Bolshevik war took place. The events commented on by the artists are part of a long string of anti-Jewish repression, including the ones more than a decade earlier, to mention the pogroms in Chisinau and Gomel (1903) as well as those in Żytomierz and Odessa (1905). They found their commentators in the field of visual arts, who at the beginning of the 20th century created compositional and iconographic schemes, later inspiring their younger.  
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 51-80
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obóz koncentracyjny Flossenbürg we wspomnieniach Bronisława Muzyki – szadkowianina z wyboru i kapelmistrza Ochotniczej Straży Pożarnej w Szadku
The Flossenburg Concentration Camp in the memories of Bronisław Muzyka – Szadek citizen by choice and Szadek fire brigade bandmaster
Autorzy:
Marszał, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27845461.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
II wojna światowa
obozy koncentracyjne
Szadek
World War II
concentration camp
Opis:
Urodzony na ziemi lwowskiej Bronisław Muzyka po II wojnie światowej osiadł w Szadku. Przez ponad czterdzieści lat związany z tym miastem pełnił m.in. funkcję kapelmistrza szadkowskiej orkiestry Ochotniczej Straży Pożarnej. Tragicznym epizodem w jego życiu był pobyt w obozie koncentracyjnym Flossenbürg i jego filii w Legenfeld. Fragmenty spisanych przez B. Muzykę wspomnień z tego okresu pozwalają przybliżyć los więźniów hitlerowskich obozów pracy, wśród których byli także mieszkańcy regionu szadkowskiego.
Bronisław Muzyka, born in the region of Lwów, settled down in Szadek after the Second World War. He lived more than fourty years as a citizen of this town, where he was active, among other things, as the bandmaster of the Volunteer Fire Brigade. His life had a tragic episode – it was his stay in Flossenburg concentration camp and its subcamp in Legenfeld. Fragments of written down by Bronisław Muzyka memories of this time describe the situation of the Nazi forced labour camps prisoners, among whom were the inhabitants of Szadek region.
Źródło:
Biuletyn Szadkowski; 2023, 23; 91-101
1643-0700
Pojawia się w:
Biuletyn Szadkowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies