Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "performative" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Skuteczność formalna i materialna performatywu
    Formal and material effectiveness of the performative
    Autorzy:
    Łukowski, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/964979.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    performative
    effectiveness of performative
    theory of speech acts
    performatyw
    skuteczność performatywu
    teoria aktów mowy
    Opis:
    Skuteczność performatywu jest zazwyczaj rozumiana jako spełnienie wszystkich warunków gwarantujących jego poprawną prezentację. Takie podejście jest uzasadnione na gruncie logiczno-filozoficznym. Na gruncie prawoznawstwa wydaje się jednak równie ważne rozważenie innego rodzaju skuteczności performatywu, przyznawanej ze względu na to, czy performatyw faktycznie prowadzi do orzekanej przez siebie zmiany rzeczywistości. Wyróżniona przez Searle’a skuteczność pierwszego rodzaju nazwana jest w pracy formalną, drugiego zaś – materialną. Kombinatoryczne połączenie osiągnięcia bądź nie tych dwóch skuteczności daje cztery przypadki. W warunkach państwa demokratycznego pożądane są przypadki spełnienia materialnego performatywów, które są również spełnione formalnie oraz niespełnienia materialnego performatywów, które nie są także spełnione formalnie. Pozostałe konfiguracje spełnienia performatywów są niepożądane. Jak pokazuje analiza konkretnych przypadków performatywów na gruncie prawa (norm prawnych), prawidłowość ta nie zachodzi w sytuacji, gdy funkcjonowanie demokracji doznaje uszczerbku. Fakt ten stwarza możliwość „performatywnego” zdefiniowania systemu demokratycznego rozumianego jako państwo prawa.
    Effectiveness of the performative is usually understood as fulfillment of all the conditions ensuring its proper presentation. This approach is justified on the logical and philosophical basis. On the basis of jurisprudence it seems to be equally important to consider another kind of performative effectiveness which is granted irrespectively of the fact that the performative actually leads to predicate its reality changes. The first type of the effectiveness distinguished by Searle is called in this work formal effectiveness while the second type – material. Combinatorial connection of achieving or not these two kinds of effectiveness gives four cases. In a democratic state there are cases that meet the desired material performatives, which are also met formally, and non-compliance of the material performatives, which are also not formally met. Other configurations to meet performatives are undesirable. As the analysis of specific cases of performatives in the matter of law (legal norms) shows, this regularity does not occur when the functioning of democracy suffers. This fact implies a possibility of „performative” definition of a democratic system, understood as the rule of law.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2015, 75
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosyjskie ekwiwalenty przekładowe performatywu dziękuję – The Russian equivalents of the Polish lexeme ‘dziękuję’
    The Russian equivalents of the Polish lexeme dziękuję
    Autorzy:
    Rudyk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/665436.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    czasownik performatywny
    podziękowanie
    ekwiwalenty tekstowe
    performative verb
    thanks
    textual equivalents
    Opis:
    The article shows the Russian equivalents of the performative dziękuję extracted from the contemporary Polish prose and its translation into Russian. The equivalent dictionary спасибо appeared in the majority of examples.
    Artykuł pokazuje rosyjskie ekwiwalenty performatywu dziękuję. Przykłady zostały wyekscerpowane z tekstów współczesnej polskiej prozy i jej przekładów na język rosyjski. W większości przypadków wystąpił słownikowy odpowiednik спасибо.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica; 2016, 13; 85-92
    1731-8025
    2353-9623
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosyjskie odpowiedniki przekładowe performatywu przepraszam
    The Russian equivalents of the Polish lexeme przepraszam
    Autorzy:
    Rudyk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/968272.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    performative verb
    apology
    textual equivalents
    czasownik performatywny
    przeproszenie
    ekwiwalenty tekstowe
    Opis:
    The article shows the Russian equivalents of the performative przepraszam extracted from the contemporary Polish prose and its translation into Russian. The dictionary equivalent прости(те) appeared in the majority of examples.
    Artykuł pokazuje rosyjskie ekwiwalenty performatywu przepraszam. Przykłady zostały wyekscerpowane z tekstów współczesnej polskiej prozy i jej przekładów na język rosyjski. W większości przypadków wystąpił słownikowy odpowiednik прости(те).
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica; 2015, 11; 91-98
    1731-8025
    2353-9623
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Performing More-Than-Human Corporeal Connections in Kiki Smith’s Sculpture
    Autorzy:
    Stępień, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2032729.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-22
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    performative arts
    more-than-human entanglements
    American art
    Kiki Smith
    Joseph Beuys
    Opis:
    The article examines work by contemporary American artist Kiki Smith, who proposes a future in which human and nonhuman bodily borders merge. The artist’s contribution to the more-than-human artistic entanglements is juxtaposed with Joseph Beuys’s artistic manifesto from 1974 which proposes, among other things, an attempt to get outside of the represented human towards the asignified ahuman. In Kiki’s sculpture, both human and nonhuman animals undergo constant morphogenesis, becoming hybrid forms far beyond the human-social paradigm, implying that the human and nonhuman binary, due to the exchange of affective entanglements, is no longer valid in the heyday of techno-scientific development. The analyzed work shows that both human and nonhuman bodies are raw materials not separated from one another but always interconnected with the world and its ongoing material processes. Thus, the article emphasizes that it is only through the transgression of the human and nonhuman border that one can acknowledge the more ethical and political ways of cooperation needed for the appreciation of the multispecies dimension of our world and its survival.
    Źródło:
    Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2021, 11; 225-239
    2083-2931
    2084-574X
    Pojawia się w:
    Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transformative Potential and Utopian Performative: Postdramatic Hamlet in Turkey
    Autorzy:
    İzmir, Sibel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39762851.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    utopian performative
    postdramatic Hamlet in Turkey
    postdramatic theatre
    Jill Dolan
    Hans Thies-Lehmann
    Opis:
    Turkey is among those Non-Anglophone countries which have had a keen interest in Shakespeare and his plays for over two hundred years. When it comes to the staging of Shakespeare in Turkey, especially when protagonists or leading roles are considered, “overacting” is one of the most notable techniques highlighting, presumably, the spirit of the Renaissance and Jacobean times. Still, in recent years, there have been some productions which try to challenge and deconstruct the traditional ways of staging a Shakespearean play. One of such productions is Hamlet of Istanbul State Theatre, directed by Işıl Kasapoğlu in 2014, in which the director makes use of postdramatic theatre techniques. As the play begins, the audience sees a huge red jewel box which has been placed onto the centre of the stage. Soon after it is opened, it becomes clear that the character coming out of the box is playing and enacting not only the role of Hamlet but also many other roles in the play. Disrupting the habitual Shakespearean staging which heavily relies on mimesis in a closed “fictive cosmos” (Lehmann 22), the production, more strikingly, allows for an innovative Shakespearean acting as an innovative Shakespearean acting possible as the actor acts out all the major roles, such as Hamlet, Claudius, Gertrude, Ophelia, Polonius, etc., in such various ways as holding dummies in his hands and enacting their roles in monologues and dialogues. Fusing Hans-Thies Lehmann’s theory of postdramatic theatre with Jill Dolan’s argumentation on utopian performative, this study will investigate how postdramatic theatre techniques challenge the traditional Shakespearean performance and contends that postdramatic theatre techniques used in Kasapoğlu’s Hamlet contribute to the utopian performative and the possibility of creating a utopian impulse in the audience. The paper thus will claim that postdramatic performance of Hamlet renders a utopian performative possible by presenting a transformative potential in the audience members which engages in our present moment.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2022, 26, 41; 71-85
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Biographic Researcher in Pursuit of an Aesthetic: The use of arts-based (re)presentations in “performative” dissemination of life stories
    Autorzy:
    Jones, Kip
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138910.pdf
    Data publikacji:
    2006-04-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    biographic narrative research
    arts-based (re)presentation
    relational aesthetics
    social constructionism
    “performative” social science
    Opis:
    The (re)presentation of biographic narrative research benefits greatly from embracing the art of its craft. This requires a renewed interest in an aesthetic of storytelling. Where do we find an aesthetic in which to base our new “performative” social science? The 20th Century was not kind to 18th Century notions of what truth and beauty mean. The terms need to be re-examined from a local, quotidian vantage point, with concepts such as “aesthetic judgment” located within community. Social Constructionism asks us to participate in alterior systems of belief and value. The principles of Nicolas Bourriaud’s Relational Aesthetics offer one possible set of convictions for further exploration. Relational Art is located in human interactions and their social contexts. Central to it are inter-subjectivity, being-together, the encounter and the collective elaboration of meaning, based in models of sociability, meetings, events, collaborations, games, festivals and places of conviviality. Bourriaud believes that Art is made of the same material as social exchanges. If social exchanges are the same as Art, how can we portray them? One place to start is in our (re)presentations of narrative stories, through publications, presentations and performances. Arts-based (re)presentation in knowledge diffusion in the post-modern era is explored as one theoretical grounding for thinking across epistemologies and supporting inter-disciplinary efforts. An example from my own published narrative biography work is described, adding credence to the concept of the research report/presentation as a “dynamic vehicle”, pointing to ways in which biographic sociology can benefit from work outside sociology and, in turn, identifying areas of possible collaboration with the narrator in producing “performances” within published texts themselves.
    Źródło:
    Qualitative Sociology Review; 2006, 2, 1; 66-85
    1733-8077
    Pojawia się w:
    Qualitative Sociology Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theatre as Contagion: Making Sense of Communication in Performative Arts
    Autorzy:
    Sugiera, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/641687.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    contagion as communicable disease
    epidemic as metaphor
    the tipping point
    mimesis
    participation in performative arts
    Opis:
    Contagion is more than an epidemiological fact. The medical usage of the term is no more and no less metaphorical than in the entire history of explanations of how beliefs circulate in social interactions. The circulation of such communicable diseases and the circulation of ideas are both material and experiential. Diseases and ideas expose the power and danger of bodies in contact, as well as the fragility and tenacity of social bonds. In the case of the theatre, various tropes of contagion are to be found in both the fictional world on the stage (at least since Sophocles’ Oedipus Rex) and in many theories defining the rules of interaction between theatre audiences, fictitious characters and/or performers. In consequence, the historically changing concept of contagion has in many respects influenced how mimesis was conceived and understood. The main goal of my article is to demonstrate how the concept of contagion has changed over the last few decades and how it may influence our understanding of the idea of mimesis and participation in performative arts. This will be achieved in two steps. Firstly, I will compare the concept of contagion as the outbreak narrative that had influenced, among others, Antonin Artaud’s The Theater and the Plague with the more recent and dynamic concept of epidemic structured around the tipping point. Secondly, I will look for performative art forms with similar structure of audience responses, analyzing Mariano Pensotti’s project Sometimes I Think, I Can See You (2010), in order to demonstrate new forms of performativity and (re)presentation.
    Źródło:
    Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2017, 7; 291-304
    2083-2931
    2084-574X
    Pojawia się w:
    Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Kocham Cię” jako performatyw
    „I Love You” as a Performative
    Autorzy:
    Piotrkowski, Maciej Sergiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/649795.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    akt performatywny
    język w działaniu
    emocje w języku
    wyrażanie uczuć
    performative act
    language in action
    emotions in language
    expressing feelings
    Opis:
    The phrase “I love you” is usually associated with a description of the sender’s sentiment. As something that talks about the emotional state of the speaker. However, this is not always the case. There are cases of using this phrase that do not serve cognitive function, when “I love you” does not “inform” about the sender’s feelings state. These words have in these cases the driving force, they are the action. The formulation which is “the doing of a certain action”, John L. Austin calls a “performative utterance,” or a “performative”. “I love you” seems to meet the conditions for such classification in at least three cases, i.e. when this sentence is pronounced to create a relationship (this is usually its first formulation by the sender and the receiver, although the time elapsed between the two statements may be long). Second, when we have the situation of renewing such a commitment – to be in a relationship and take actions for its benefits. And finally, when other forms of showing love are impossible for a variety of reasons.
    Sformułowanie: „Kocham Cię” zazwyczaj kojarzone jest z opisem uczuć nadawcy tego komunikatu, jako coś, co mówi o stanie emocjonalnym mówiącego. Jednak nie zawsze tak jest. Istnieją takie wypadki użycia tego zdania, które nie służą funkcji poznawczej, kiedy „Kocham Cię” nie „zdaje sprawy” ze stanu uczuć nadawcy. Słowa te mają w tych wypadkach moc sprawczą, są działaniem. Wypowiedzenie, które jest „robieniem czegoś” John L. Austin nazywa „zdaniem performatywnym”, „wypowiedzią performatywną” bądź, w skrócie, „performatywem”. „Kocham Cię” zdaje się spełniać warunki takiego zaszeregowania w co najmniej trzech przypadkach. Po pierwsze, gdy zdanie to wypowiedziane jest dla stworzenia związku (to zazwyczaj pierwsze wypowiedzenie go przez nadawcę i odbiorcę, choć czas, jaki upłynie między tymi dwiema wypowiedziami może być długi). Po drugie, gdy mamy sytuację odnowienia takiego zobowiązania – do bycia w związku i działania na jego rzecz. Wreszcie w sytuacji, gdy inne formy okazania miłości są niemożliwe z różnych powodów.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2018, 48, 2; 321-333
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The silent meaning of the cognitive-performative horizon
    Milczący sens horyzontu poznawczo-performatywnego
    Autorzy:
    Bartosiak, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042211.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    sens działania
    sens życia
    nieświadomy umysł
    milcząca wiedza
    horyzont poznawczo-performatywny
    meaning of action
    meaning of life
    subliminal
    tacit knowledge
    cognitive-performative horizon
    Opis:
    The article presents the discussion which begins with a semantic clarification of the Polish terms of ‘sens’ [meaning] and ‘znaczenie’ [reference] in Polish linguistic usus, starting with the basic dictionary and corpus-based determinations, which indicate the subjective dominant element of ‘sens’ and the objective dominant element of ‘znaczenie’. Next, the author indicated the elements of philosophical discourse (J. Bocheński, J. Hartman, T. Komendziński), which defined additional conditions of meaning as “the meaning of life” and “meaning of action” and which emphasise the subjective and performative nature of meaning, particularly associated with the expressions “meaning of life”. The philosophical context of the discussion was supported by the findings of cognitive sciences which refer to the impact of the subconscious and its cognitive-performative potential introduced using the categories of the “subliminal” (L. Mlodinow) and “tacit knowledge” (M. Polanyi). The final part of the discussion was mainly devoted to the concept of the “cognitive-performative horizon”, it emphasised the dominant impact of the unrealised dimension of individual knowledge about existence and action in the world for meaning-building cognitive and performative activities.
    Przedstawione w artykule rozważania wychodzą od opalizacji semantycznej sensu i znaczenia w polskim uzusie językowym, poczynając od podstawowych ujęć słownikowych i korpusowych, w których wskazana jest podmiotowa (subiektywna) dominanta sensu i przedmiotowa (obiektywna) dominanta znaczenia. Następnie przywołane są elementy dyskursu filozoficznego (J. Bocheński, J. Hartman, T. Komendziński), w których wyartykułowane są dodatkowe warunki sensu jako „sensu życia” i „sensu działania”, podkreślające podmiotowy i performatywny charakter sensu, szczególnie związany z frazą „sens życia”. Filozoficzny kontekst rozważań wspierają ustalenia nauk poznawczych odnoszące się do udziału nieświadomości i jej potencjału poznawczo-performatywnego, wprowadzonego za pomocą kategorii „umysłu nieświadomego” (L. Mlodinow) i „milczącej wiedzy” (M. Polanyi). W dalszej części rozważań poświęconych przede wszystkim koncepcji „horyzontu poznawczo-performatywnego” podkreślony jest dominujący udział nieuświadamianego wymiaru podmiotowej wiedzy o byciu i działaniu w świecie w sensotwórczej aktywności poznawczej i performatywnej.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 58, 3; 249-259
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zdolność komunikowania się ludzi z logicznej i psychologicznej perspektywy
    The People’s Ability to Communicate from the Logical and Psychological Perspective
    Autorzy:
    Łukowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139082.pdf
    Data publikacji:
    2015-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    intuition
    empathy
    degrees of empathy
    natural language
    speech act
    meaning
    tolerance of an expression
    vagueness of an expression
    generality of an expression
    accent
    contextuality of meaning
    performative of an utterance
    indirect speech act
    context of an utterance
    intuicja
    empatia
    poziomy empatii
    język naturalny
    akt mowy
    znaczenie
    tolerancyjność wyrażenia
    nieostrość wyrażenia
    ogólność wyrażenia
    akcent
    kontekstowość znaczenia
    performatyw
    mówienie nie wprost
    kontekst wypowiedzi
    Opis:
    W pracy znaczenie wypowiedzi jest rozważane z dwóch punktów widzenia: logicznego i psychologicznego. Podejście logiczne uwzględnia szereg czynników wpływających na finalne znaczenie wypowiedzianych słów. Należą do nich między innymi: tolerancyjność wyrażenia, jego nieostrość, ogólność, akcent, mowa nie wprost i kontekstualność. Czynniki te są rozpoznawane intuicyjnie, zarówno przez nadawcę komunikatu, jak i odbiorcę. W przeciwnym razie nie mogłoby dojść do porozumienia. Okazuje się, że problem ten jest rozważany nie tylko w logice, ale również na gruncie psychologii. Różnym poziomom empatii odpowiada różny poziom umiejętności rozpoznawania znaczenia wypowiedzi, a więc różny poziom zdolności komunikacyjnej. Wydaje się, że logiczna (nie psychologiczna) intuicja, jak i psychologiczna empatia są zdolnościami, między którymi zachodzi bardzo daleka zbieżność. Celem pracy nie jest pokazanie, iż rozważana w tekście intuicja oraz empatia są tym samym, lecz że w różnych naukach rozważa się pokrewne kwestie, co oznacza, że wysiłki badaczy powinny być łączone. Innymi słowy, praca ta jest swoistą zachętą do podejmowania badań o charakterze interdyscyplinarnym. O ile to możliwe, działania takie winny zastąpić wysiłki podejmowane w izolacji od innych dyscyplin.
    In the paper, the meaning of an utterance is considered from two perspectives: the logical and the psychological one. The logical approach takes into account a number of factors affecting the final meaning of the spoken words. These include, among others: tolerance of an utterance, its vagueness, generality, accent, indirect speech and contextuality. These factors are recognized intuitively by both the message sender and recipient. Otherwise, they could not reach an agreement. It turns out that this problem is considered not only in the logic but also in the field of psychology. Different levels of the ability to recognize the meaning of an utterance corresponds to different levels of empathy and therefore also a different level of communication ability. It seems that logical intuition and psychological empathy are highly convergent abilities. The aim of the paper is not to show that intuition and empathy are the same, but that the same issues are dealt with by various sciences, and therefore the efforts should be merged. In other words, this work is a kind of an incentive to undertake interdisciplinary research. If possible, such measures should replace efforts made in isolation from other disciplines.
    Źródło:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2015, 1, 1; 88-109
    2450-4491
    Pojawia się w:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies