Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Giorgio Agamben" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Shakespeare’s Exceptional Violence: Reading Titus Andronicus with Hannah Arendt and Giorgio Agamben
Autorzy:
Porcelli, Stefania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653537.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Titus Andronicus
violence and power
biopolitics
Giorgio Agamben
Hannah Arendt
Opis:
In this paper I explore the multifaceted relationship between violence, speech and power in the most graphic of Shakespeare’s plays, Titus Andronicus. I take my cue from Hannah Arendt’s reflections on violence as opposed to power, and as something “incapable of speech,” but I read the play through the lens of Giorgio Agamben’s notion of sovereignty as the suspension of the law. I consider the dichotomy speech/muteness as an example not only of the dichotomy power/violence (Arendt) but also of the opposition between bios and zoe, that is the difference between a life worth to be included in the political realm and a life understood as the mere condition of being alive, a condition common to human beings and beasts (according to classical philosophy). In Titus Andronicus, these distinctions are blurred, and zoe becomes fully exposed to the sovereign decision. While the image of a mutilated and mute body cannot match Arendt’s idea of politics as the combination of speech and action bereft of violence, Agamben has developed the notion of a politics that renders life disposable, mute, bare, and can still be called politics or power, and precisely biopower. From this perspective, I argue, Lavinia and the other characters of Titus Andronicus are the embodiment of the concept of “bare life” as developed by Agamben, and Shakespeare’s Rome is a State of exception and of exceptional violence.
Źródło:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2016, 4, 1
2353-6098
Pojawia się w:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zboczony seks jako bioopór. Między Foucaultem a Agambenem
Deviant Sex As Bioresistance. Between Foucault and Agamben
Autorzy:
Pacewicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/623038.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
bioopór
biowładza
Michel Foucault
Giorgio Agamben
biopolityka
Bioresistance
Biopower
Biopolitics
Opis:
Seks i seksualność odgrywają ważną rolę w teoriach biopolityki Michela Foucaulta i Giorgia Agambena. Dzięki teoretycznemu podziałowi biopolityki na dwie dziedziny: zoopolitykę (politykę ciał) i etopolitykę (politykę zachowań) można dostrzec, jak głęboko różnią się omawiane teorie: Agamben skupia się bowiem raczej na zoopolityce, Foucault zaś – na etopolityce. Z tego wynikają ich odmienne zainteresowania badawcze. Foucault analizuje przede wszystkim typową (etopolityczną) medycynę, seksuologię czy psychiatrię, a Agamben – (zoopolityczną) nazistowską eugenikę. Obaj myśliciele mają też zupełnie odmienny stosunek do ciała i w inny sposób pojmują polityczność. Z tych różnic w podstawowych założeniach wynikają odmienne koncepcje tego, na czym może polegać seksualny bioopór. Ostatecznie, obaj myśliciele nie formułują konkurencyjnych projektów, ale raczej poruszają się na innych poziomach – myśl Foucaulta jest skupiona bardziej na seksualnej praktyce biooporu, za to Agambena – na seksualnej utopii filozoficznej. Łączy ich zaś przekonanie, że to nienormatywny, zboczony seks ma potencjał biooporu.
Sex and sexuality play an important role in the theories of biopolitics of Michel Foucault and Giorgio Agamben. A theoretical division of biopolitics into two domains: zoopolitics (politics of bodies) and etopolitics (politics of behavior) exposes the differences between the two philosophers: Agamben focuses on zoopolitics, while Foucault – on etopolitics. This is why their research interests diverge: Foucault analyzes rather „typical” (etopolitical) medicine, sexology, or psychiatry, and Agamben – (zoopolitical) Nazi eugenics. Both thinkers have different attitude towards the body and conceptualize the political divergently. These differences in the basic assumptions result in different concepts of sexual bioresistance, however, Foucault and Agamben do not propose competing projects but rather operate on different levels – Foucault is focused on sexual practices of bioresistance, while Agamben – on a philosophical sexual utopia. Furthermore, both thinkers share the belief that non-normative, deviant sex has potential of bioresistance.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2016, 12, 1; 92-106
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Secret Rooms, Locked Doors and Hidden Stories: Retelling “Bluebeard” as a Holocaust Narrative in Michèle Roberts’s "Ignorance"
Autorzy:
Goszczyńska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116525.pdf
Data publikacji:
2022-07-14
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Michèle Roberts
“Bluebeard”
Maria Tatar
George Steiner
Michel Foucault
Mikhail Bakhtin
Giorgio Agamben
Holocaust
Opis:
One of the most grisly European fairy tales, “Bluebeard” is also a story that has proved immensely productive, spawning numerous variants, adaptations and rewritings. This essay offers a reading of Michèle Roberts’s Ignorance (2012) as one such retelling. Roberts employs “Bluebeard” to construct a story that utilises the format of a dual coming-of-age novel but is gradually revealed as a Holocaust narrative. Set in a provincial town in Vichy France, Ignorance makes repeated use of “Bluebeard” motifs to explore the complicity of individuals in Nazi crimes against their Jewish neighbours. Featuring secret rooms, forbidden chambers, locked doors and embedded narratives, the novel tells the story of Jeanne Nérin as she comes to terms with her Jewish identity and accepts her responsibilities as a Holocaust survivor. This account is complemented by several other stories, the most important of which is that of Jeanne’s childhood companion, Marie-Angèle, whose Bildung ends in emotional and ethical failure. Fascinated with the life of bourgeois comfort and respectability, Marie-Angèle embraces what Nancy Tuana describes as “wilful ignorance,” and becomes increasingly complicit in the acts of injustice, exploitation and crime she witnesses. 
Źródło:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2020, 6, 2; 52-62
2353-6098
Pojawia się w:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Urządzenie", "zastosowanie", "układ"... – kategoria dispositif u Michela Foucaulta, jej tłumaczenia i ich implikacje dla postfoucaultowskich analiz władzy
APPARATUS, DEPLOYMENT, ARRANGEMENT... - MICHEL FOUCAULTS NOTION OF DISPOSITIF, ITS TRANSLATIONS AND THEIR IMPLICATIONS FOR POST-FOUCAULDIAN ANALYSIS OF POWER
Autorzy:
Nowicka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/623292.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
DISCOURSIVE AND NON-DISCOURSIVE PRACTICES
DISPOSITIF
DISPOSITIF'S ANALYSIS
GIORGIO AGAMBEN
MICHEL FOUCAULT
POWER-KNOWLEDGE
TRANSLATION OF TERMS; NETWORK
Opis:
Michel Foucault introduced the notion of dispositif of sexuality in The Will to Knowledge (1976). Soon afterwards he took part in a discussion organized by a French magazine 'Ornicar?' during which he was asked to explain synthetically his concept of dispositif. Over the next decades this short, and rather forced utterance was translated into German and English. These translations differ from each other not only with regard to their solutions how to substitute a French term dispositif with another word - accordingly German or English - but also because of a variety of details that are meaningful for the profiles of dispositif analysis and based on Foucault's thought postulated in research. This theoretical and methodological perspective has being developed since Foucault's death in 1984, especially since the 1990's. One can indicate numerous and significant differences between the German- and English-language dispositif analysis, as well as between both of them and the Foucault's original concept. There is a need to question if the researchers who identify dispositif with a social network or with a material infrastructure of discourse (inter alia communication technology and social practices mediated through this technology) still follow Foucault's concept of power-knowledge to which they refer so willingly? This problem seems to be notably important at present - when more and more researchers in Poland show their interest in dispositif's concept. Therefore, a demand to translate its key terms into Polish emerges. In this article the dilemmas of Polish and other translations are presented on samples of several Foucault's utterance in 'Ornicar?' translations and fragments of contemporary texts from the field of German- and English-language dispositif's analysis.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2011, 7, 2; 94-110
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies