Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Agamben" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Ademia: Agamben and the Idea of the People
    Autorzy:
    Fusco, Gian Giacomo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/685826.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Agamben
    Ademia
    People
    Multitude
    Rousseau
    Schmitt
    Opis:
    In the volume Stasis. Civil War as a Political Paradigm, the Italian philosopher Giorgio Agamben advances the thesis that ademia – the absence of a people (a-demos) – is a constitutive element of the modern state. When confronted with the fact that modern political and juridical thought elevated the people to the role of the sole chief constituent agent and the ultimate source of the legitimacy of constituted orders, this thesis turns out to be rather problematic. In this work, I will explore Agamben’s notion of ademia, retracing the main lines of its theoretical development and reconsidering it in relation to different interpretations of the idea of the people. Most notably, I will demonstrate how Jean-Jacques Rousseau and Carl Schmitt in challenging the conundrums that the idea of the people inevitably entails ended up in revealing the ultimate absence of the people in the political space of the constituted order of the state. In doing so, I will try to show how Agamben’s notion of ademia is helpful is grasping some of the main paradoxes and conundrums underpinning the meaning and the uses of the idea of the people in legal and political thought.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2019, 89; 95-110
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podmiot jako efekt języka
    Subject as an effect of language
    Autorzy:
    Ratajczak, Mikołaj
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/18683148.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    language
    subject
    dispositive
    negation
    Foucault
    Agamben
    Virno
    Opis:
    The article presents a detailed analysis of language as a dispositive. Drawing a general idea from the writings of Foucault, Deleuze, Agamben and Virno, the project of the linguistic constitution of the subject is developed in distinguishing three levels of the analysis, these levels being also the three modes of the existence of language-dispositive: the sentence, the enunciation and the utterance. According to the idea presented in the article, the analysis of the language-dispositive consists in showing the basic oppositions, on which each level of the existence of the language operates, and how each of these oppositions enables the linguistic constitution of the subject – with these oppositions being: sense/reference, signiefié/signifiant and meaning/showing. The article concludes with the analysis of negation and negativity as the phenomenon introduced into the life of the human animal through language-dispositive. The distinction of the three modes in which language as a dispositive operates enables a complete presentation of how negation can be understood as a function of the process of subjectivization.
    Źródło:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2015, 29, 2; 1-31
    1689-4286
    Pojawia się w:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Shakespeare’s Exceptional Violence: Reading Titus Andronicus with Hannah Arendt and Giorgio Agamben
    Autorzy:
    Porcelli, Stefania
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653537.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Titus Andronicus
    violence and power
    biopolitics
    Giorgio Agamben
    Hannah Arendt
    Opis:
    In this paper I explore the multifaceted relationship between violence, speech and power in the most graphic of Shakespeare’s plays, Titus Andronicus. I take my cue from Hannah Arendt’s reflections on violence as opposed to power, and as something “incapable of speech,” but I read the play through the lens of Giorgio Agamben’s notion of sovereignty as the suspension of the law. I consider the dichotomy speech/muteness as an example not only of the dichotomy power/violence (Arendt) but also of the opposition between bios and zoe, that is the difference between a life worth to be included in the political realm and a life understood as the mere condition of being alive, a condition common to human beings and beasts (according to classical philosophy). In Titus Andronicus, these distinctions are blurred, and zoe becomes fully exposed to the sovereign decision. While the image of a mutilated and mute body cannot match Arendt’s idea of politics as the combination of speech and action bereft of violence, Agamben has developed the notion of a politics that renders life disposable, mute, bare, and can still be called politics or power, and precisely biopower. From this perspective, I argue, Lavinia and the other characters of Titus Andronicus are the embodiment of the concept of “bare life” as developed by Agamben, and Shakespeare’s Rome is a State of exception and of exceptional violence.
    Źródło:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2016, 4, 1
    2353-6098
    Pojawia się w:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zboczony seks jako bioopór. Między Foucaultem a Agambenem
    Deviant Sex As Bioresistance. Between Foucault and Agamben
    Autorzy:
    Pacewicz, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/623038.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    bioopór
    biowładza
    Michel Foucault
    Giorgio Agamben
    biopolityka
    Bioresistance
    Biopower
    Biopolitics
    Opis:
    Seks i seksualność odgrywają ważną rolę w teoriach biopolityki Michela Foucaulta i Giorgia Agambena. Dzięki teoretycznemu podziałowi biopolityki na dwie dziedziny: zoopolitykę (politykę ciał) i etopolitykę (politykę zachowań) można dostrzec, jak głęboko różnią się omawiane teorie: Agamben skupia się bowiem raczej na zoopolityce, Foucault zaś – na etopolityce. Z tego wynikają ich odmienne zainteresowania badawcze. Foucault analizuje przede wszystkim typową (etopolityczną) medycynę, seksuologię czy psychiatrię, a Agamben – (zoopolityczną) nazistowską eugenikę. Obaj myśliciele mają też zupełnie odmienny stosunek do ciała i w inny sposób pojmują polityczność. Z tych różnic w podstawowych założeniach wynikają odmienne koncepcje tego, na czym może polegać seksualny bioopór. Ostatecznie, obaj myśliciele nie formułują konkurencyjnych projektów, ale raczej poruszają się na innych poziomach – myśl Foucaulta jest skupiona bardziej na seksualnej praktyce biooporu, za to Agambena – na seksualnej utopii filozoficznej. Łączy ich zaś przekonanie, że to nienormatywny, zboczony seks ma potencjał biooporu.
    Sex and sexuality play an important role in the theories of biopolitics of Michel Foucault and Giorgio Agamben. A theoretical division of biopolitics into two domains: zoopolitics (politics of bodies) and etopolitics (politics of behavior) exposes the differences between the two philosophers: Agamben focuses on zoopolitics, while Foucault – on etopolitics. This is why their research interests diverge: Foucault analyzes rather „typical” (etopolitical) medicine, sexology, or psychiatry, and Agamben – (zoopolitical) Nazi eugenics. Both thinkers have different attitude towards the body and conceptualize the political divergently. These differences in the basic assumptions result in different concepts of sexual bioresistance, however, Foucault and Agamben do not propose competing projects but rather operate on different levels – Foucault is focused on sexual practices of bioresistance, while Agamben – on a philosophical sexual utopia. Furthermore, both thinkers share the belief that non-normative, deviant sex has potential of bioresistance.
    Źródło:
    Przegląd Socjologii Jakościowej; 2016, 12, 1; 92-106
    1733-8069
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologii Jakościowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Laying Bare: Agamben, Chandler, and The Responsibility to Protect
    Autorzy:
    Quigley, Gabriel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653579.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    The Big Sleep
    R2P
    Agamben
    Bare Life
    States of Exception
    Opis:
    This paper demonstrates the hidden similarities between Raymond Chandler’s prototypical noir The Big Sleep, and the United Nations Responsibility to Protect (R2P) document. By taking up the work of philosopher Giorgio Agamben, this paper shows that the bare life produces the form of protection embodied by Philip Marlowe in Chandler’s novel and by the United Nations Security Council in R2P. Agamben’s theorizing of the extra-legal status of the sovereign pertains to both texts, in which the protector exists outside of the law. Philip Marlowe, tasked with preventing the distribution of pornographic images, commits breaking-and-entering, withholding evidence, and murder. Analogously, R2P advocates for the Security Council’s ability to trespass laws that safeguard national sovereignty in order to prevent “bare” atrocities against human life. As Agamben demonstrates, the extra-legal position of the protector is made possible by “stripping bare” human life. This paper also gestures towards limitations of Agamben’s thought by indicating, through a comparison of these two texts, that bare life produces states of exception as the object of protection rather than punishment.
    Źródło:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2015, 3, 2
    2353-6098
    Pojawia się w:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Secret Rooms, Locked Doors and Hidden Stories: Retelling “Bluebeard” as a Holocaust Narrative in Michèle Roberts’s "Ignorance"
    Autorzy:
    Goszczyńska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116525.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-14
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Michèle Roberts
    “Bluebeard”
    Maria Tatar
    George Steiner
    Michel Foucault
    Mikhail Bakhtin
    Giorgio Agamben
    Holocaust
    Opis:
    One of the most grisly European fairy tales, “Bluebeard” is also a story that has proved immensely productive, spawning numerous variants, adaptations and rewritings. This essay offers a reading of Michèle Roberts’s Ignorance (2012) as one such retelling. Roberts employs “Bluebeard” to construct a story that utilises the format of a dual coming-of-age novel but is gradually revealed as a Holocaust narrative. Set in a provincial town in Vichy France, Ignorance makes repeated use of “Bluebeard” motifs to explore the complicity of individuals in Nazi crimes against their Jewish neighbours. Featuring secret rooms, forbidden chambers, locked doors and embedded narratives, the novel tells the story of Jeanne Nérin as she comes to terms with her Jewish identity and accepts her responsibilities as a Holocaust survivor. This account is complemented by several other stories, the most important of which is that of Jeanne’s childhood companion, Marie-Angèle, whose Bildung ends in emotional and ethical failure. Fascinated with the life of bourgeois comfort and respectability, Marie-Angèle embraces what Nancy Tuana describes as “wilful ignorance,” and becomes increasingly complicit in the acts of injustice, exploitation and crime she witnesses. 
    Źródło:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2020, 6, 2; 52-62
    2353-6098
    Pojawia się w:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Urządzenie", "zastosowanie", "układ"... – kategoria dispositif u Michela Foucaulta, jej tłumaczenia i ich implikacje dla postfoucaultowskich analiz władzy
    APPARATUS, DEPLOYMENT, ARRANGEMENT... - MICHEL FOUCAULTS NOTION OF DISPOSITIF, ITS TRANSLATIONS AND THEIR IMPLICATIONS FOR POST-FOUCAULDIAN ANALYSIS OF POWER
    Autorzy:
    Nowicka, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/623292.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    DISCOURSIVE AND NON-DISCOURSIVE PRACTICES
    DISPOSITIF
    DISPOSITIF'S ANALYSIS
    GIORGIO AGAMBEN
    MICHEL FOUCAULT
    POWER-KNOWLEDGE
    TRANSLATION OF TERMS; NETWORK
    Opis:
    Michel Foucault introduced the notion of dispositif of sexuality in The Will to Knowledge (1976). Soon afterwards he took part in a discussion organized by a French magazine 'Ornicar?' during which he was asked to explain synthetically his concept of dispositif. Over the next decades this short, and rather forced utterance was translated into German and English. These translations differ from each other not only with regard to their solutions how to substitute a French term dispositif with another word - accordingly German or English - but also because of a variety of details that are meaningful for the profiles of dispositif analysis and based on Foucault's thought postulated in research. This theoretical and methodological perspective has being developed since Foucault's death in 1984, especially since the 1990's. One can indicate numerous and significant differences between the German- and English-language dispositif analysis, as well as between both of them and the Foucault's original concept. There is a need to question if the researchers who identify dispositif with a social network or with a material infrastructure of discourse (inter alia communication technology and social practices mediated through this technology) still follow Foucault's concept of power-knowledge to which they refer so willingly? This problem seems to be notably important at present - when more and more researchers in Poland show their interest in dispositif's concept. Therefore, a demand to translate its key terms into Polish emerges. In this article the dilemmas of Polish and other translations are presented on samples of several Foucault's utterance in 'Ornicar?' translations and fragments of contemporary texts from the field of German- and English-language dispositif's analysis.
    Źródło:
    Przegląd Socjologii Jakościowej; 2011, 7, 2; 94-110
    1733-8069
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologii Jakościowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzym, Europa, świat – prawo rzymskie jako ratio scripta
    Rome, Europe, World – Roman Law as the Ratio Scripta
    Autorzy:
    Leszczyński, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945717.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    berman
    prawo rzymskie
    historia prawa
    ius
    commune
    prawo naturalne
    agamben
    roman law
    history of law
    ius commune
    natural
    law
    Opis:
    Wśród historyków prawa istnieje przeświadczenie, że w Europie istnieje dość jednolita tradycja prawna. To przekonanie o jednolitości tradycji wynika z badań nad recepcją prawa rzymskiego przez różne kraje Europy i przyjęcie prawa rzymskiego jako podstawy dla prawa kanonicznego. Prawo rzymskie uważane jest zatem za faktyczny, historyczny fundament różnych porządków prawnych. W tym sensie, prawo rzymskie przejmuje funkcję, przypisywaną mu już w średniowieczu, ratio scripta, zbliżoną w treści do funkcji prawa natury. Co więcej, odwoływanie się do jednolitej tradycji prawnej, prowadzić może do wyrażania anachronicznych opinii o sytuacji politycznej w Europie. W artykule stawiam tezę, że prawo rzymskie nie powinno stanowić odpowiedniego punktu odniesienia dla budowania porządku prawnego w Europie, mimo oczywistych powodów, dla których mogłoby nim być.
    Some legal historians believe that there is a fairly uniform legal tradition in Europe. That conviction is brought about by the research of Roman law’s reception in different countries and its function for canon law. Hence, Roman law is considered to be an actual, historical foundations of different legal orders. In that sense, Roman law takes over a function, already attributed to it in Middle Ages, of ratio scripta. In content it is similar to natural law. What is more, constant reference to the uniform legal tradition can lead to anachronistic opinions on political situation in Europe. In the article I venture an opinion that Roman law should not be a valid reference point for a construction of legal order in Europe – despite the obvious reasons why it could be.
    Źródło:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2018, 42 (3)
    1689-4286
    Pojawia się w:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies