Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "„Laws”" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Contemporary Expressions of Personal Law: Co-Existence or Conflict with the Territorial Law?
    Współczesne przejawy zasady osobowości prawa: współistnienie czy konflikt z zasadą terytorialności prawa?
    Autorzy:
    Izdebski, Hubert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033338.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    osobowość prawa
    terytorialność prawa
    szariat
    multicentryczność prawa
    kolizja praw
    personal laws
    territorial law
    shari’a
    legal multivalence
    conflict of laws
    Opis:
    The paper concerns the present role played in law-in-the-books and law in action as well by a very traditional law type, namely that of personal law. In spite of the dominating role that the other type, i.e. territorial law, has played in Western law for more than a thousand years, there are numerous contemporary expressions of the existence and application of personal laws. In particular, this is the case of the vivacity of traditional personal laws characteristic of non-Western legal traditions (above all shari’a), including attempts at their application in the Western environment. There are also various other examples of the recognition, at least in the practice, of personal laws in the Western law jurisdictions, which is indicated with the example of Polish law.
    Opracowanie dotyczy obecnej roli, jaką w przepisach prawa i w praktyce jego stosowania odgrywa tradycyjna zasada osobowości prawa. Mimo dominacji, występującej od ponad tysiąclecia, zasady przeciwnej, tj. terytorialności prawa, napotkać można wiele współczesnych przejawów występowania i stosowania zasady osobowości prawa. Dotyczy to, w szczególności, żywotnych tradycyjnych praw osobowych charakterystycznych dla niezachodnich tradycji prawnych (w pierwszym rzędzie szariatu), w tym prób ich stosowania w otoczeniu zachodnich społeczeństw. Są także inne różne przykłady uznania, co najmniej w praktyce, przejawów osobowości prawa w państwach zachodnich, co jest wykazywane na przykładzie Polski.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2021, 94; 141-152
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Defending Education and Scholarship in the Classical Greek Era: Pragmatist Motifs in the Works of Plato (c420-348BCE) and Isocrates (c436-338BCE)
    Autorzy:
    Prus, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138668.pdf
    Data publikacji:
    2011-04-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Education
    Scholarship
    Plato
    Isocrates
    Pragmatism
    Symbolic Interaction
    Republic
    Laws
    Liberal Arts
    Sociology
    Opis:
    As a broader realm of human endeavor and communication, education seems as fundamental as human group life itself. However, liberal education and scholarly ventures are much more problematic and fragile features of community life. Still, a liberal education is not the same as scholarship and some important distinctions are made between these two realms of activity prior to considering the ways in which they are envisioned and defended by two classical Greek authors Plato and Isocrates. Although both Plato (c420-348BCE) and Isocrates (c436-338BCE) were students of Socrates (c469-399BCE) and share an emphasis on the importance of knowing, their approaches to human knowing and acting are notably different.Clearly, Plato's depictions of the education and scholarship are considerably more extensive and are philosophically as well as theologically more engaging. Likewise, Plato has had vastly more impact on Western social thought than has Isocrates. Still, Isocrates addresses education and scholarship in distinctively more pluralist and humanly engaged terms. Following an examination of Plato's analysis of education and his defense of scholarship as these are addressed in Republic, Laws, and Charmides, attention is given to Isocrates’ defense of educational ventures. Notably, Isocrates defends education and scholarship from the positions that Plato and (his principal spokesperson) Socrates promote, and – as well, – from the ignorance and disregard of the community at large.
    Źródło:
    Qualitative Sociology Review; 2011, 7, 1; 1-35
    1733-8077
    Pojawia się w:
    Qualitative Sociology Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Morality, Deviance, and Regulation: Pragmatist Motifs in Platos "Republic" and "Laws"
    Autorzy:
    Prus, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138742.pdf
    Data publikacji:
    2011-08-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Morality
    Deviance
    Crime
    Regulation
    Plato
    Aristotle
    “Republic”
    “Laws”
    Pragmatism
    Symbolic Interaction
    Agency
    Community
    Justice
    Opis:
    Envisioning morality, deviance, and regulation as enduring features of human group life, and using symbolic interaction (Mead 1934; Blumer 1969; Prus 1996; Prus and Grills 2003) as a conceptual device for traversing the corridors of time, this paper asks what we may learn about deviance and morality as humanly engaged realms of community life by examining Plato's (420-348 BCE) Republic and Laws. Focusing on the articulation of two model communities, with Republic primarily under the guidance of a set of philosopher-kings and Laws more comprehensively under the rule of a constitution, Plato considers a wide array of matters pertinent to the study of morality, deviance, and regulation. Thus, whereas many social scientists have dismissed Plato's texts as the works of a “utopian idealist” and/or an “ancient philosopher,” Republic and Laws have much to offer to those who approach the study of human knowing and acting in more distinctively pragmatist sociological terms. Indeed, because these two volumes address so many basic features of community life (including morality, religion, politics, poetics, and education) in extended detail, they represent particularly valuable transhistorical and transcultural comparison points for contemporary analysis. Although the products of a somewhat unique period in Western civilization (i.e., the classical Greek era, circa 700-300 BCE), Plato's Republic and Laws are very much studies of social order. Plato's speakers, in each case, clearly have notions of the moral order that they wish to promote, but, to their sociological credit, they also embark on more distinctively analytic considerations of the broader processes and problematics of humanly engaged life worlds. Still, given the practical restraints of a single paper and the extended relevance of Plato's texts for the topics at hand, readers are cautioned that the present statement focuses primarily on those materials from Republic that most directly address deviance and regulation and mainly the first six books of Laws. Employing Prus and Grills (2003) depictions of deviance as a series of generic social processes as a contemporary reference point, the paper concludes with a consideration of the relevance and contributions of Plato's Republic and Laws for the study of morality, deviance, and regulation as fundamental features of human group life.
    Źródło:
    Qualitative Sociology Review; 2011, 7, 2; 1-44
    1733-8077
    Pojawia się w:
    Qualitative Sociology Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    John Mitchell Kemble’s Anglo-Germanic legal historiography
    Anglo-germańska historiografia prawnicza Johna Mitchella Kemble’a
    Autorzy:
    Stuckey, Michael
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033491.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-02
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    historia prawa
    teoria prawa
    historiografia
    prawa anglosaskie
    metodologia
    Legal History
    Legal Theory
    Historiography
    Anglo-Saxon Laws
    Methodology
    Opis:
    Ideas about legal and constitutional systems in the British Isles, based upon a native genius, and ultimately upon the racial composition of the nation(s), were developed and deployed during the nineteenth century. The work of John Mitchell Kemble can be counted here amongst the developers of the literature informing this evolving historiographical norm of the Common Law tradition. Kemble’s work was fundamental to the establishment of a historical theory which underlay the development of the Common Law and its institutions with a specific and conscious Germanic attribution and constructed derivation. Kemble’s role was critical, in this creative discourse, as a polymath aggregator, whose work crossed modern-day conceptions of disciplinary boundaries. The developed and acquired Germanic historico-legal convention consistently emphasised a narrative of the Common Law’s uniqueness, and it was a tradition which eventually gained a fundamental intellectual position.
    W dziewiętnastym stuleciu doszło do rozwoju i rozprzestrzenienia się różnych koncepcji dotyczących porządków prawnych i ustrojowych Wysp Brytyjskich, które wywodziły się z ducha narodowego, a ostatecznie opierały się na rasowej kompozycji narodu (bądź narodów). John Mitchell Kemble może być zaliczony w poczet twórców literatury prezentującej ten ewolucyjny wzorzec tradycji common law. Działalność Kemble’a była kluczowa dla ustanowienia doktryny historycznej, która leży u podstaw rozwoju common law oraz jego instytucji, ze szczególnym i świadomym uwzględnieniem germańskich oraz pochodnych wpływów. Pozycja Kemble’a była ważna, w trakcie twórczego dyskursu, jako erudycyjnego zwornika, którego działania wykraczały poza współczesną koncepcję ograniczonych dyscyplin naukowych. Rozwinięta i przyjęta germańska konwencja historyczno-prawna konsekwentnie kładła nacisk na narrację dotyczącą wyjątkowości common law. Była to również tradycja, która ostatecznie zyskała fundamentalne znaczenie dla nauki.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2020, 91; 51-66
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Representing, Defending, and Questioning Religion: Pragmatist Sociological Motifs in Plato’s "Timaeus", "Phaedo", "Republic", and "Laws"
    Autorzy:
    Prus, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106894.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Plato
    Religion
    Pragmatism
    Sociology
    Symbolic Interactionism
    Emile Durkheim
    George Herbert Mead
    Morality
    Deviance
    „Republic”
    „Laws”
    „Timaeus”
    „Phaedo”
    Opis:
    Plato may be best known as a philosopher, but his depictions of people’s involvements in religion are important for social scientists not only because of the transcultural and transhistorical resources that they offer those in the sociology of religion, but also because of their more general pragmatist contributions to the study of human group life. Thus, although Plato (a) exempts religion from a more thorough going dialectic analysis of the sort to which he subjects many other realms of human knowing and acting (e.g., truth, justice, courage, rhetoric), (b) explicitly articulates and encourages theological viewpoints in some of his texts, and (c) sometimes writes as though things can be known only as ideal types or pure forms in an afterlife existence, Plato also (d) engages a number of consequential pragmatist (also pluralist, secular) aspects of people’s experiences with religion. In developing his materials on religion, Plato rejects the (popular) notions of the Olympian gods described by Homer and Hesiod as mythical as well as sacrilegious. Still, it is instructive to be mindful of Plato’s notions of divinity when considering the more distinctively sociological matters he addresses (as in the problematics of promoting and maintaining religious viewpoints on both collective and individual levels and discussions of the interlinkages of religion, morality, and deviance). Still, each of the four texts introduced here assume significantly different emphases and those interested in the study of human group life should be prepared to adjust accordingly as they examine these statements. All four texts are consequential for a broader “sociology of religion,” but Timaeus and Phaedo are notably more theological in emphases whereas Republic and Laws provide more extended insight into religion as a humanly engaged realm of endeavor. The paper concludes with an abbreviated comparison of Plato’s notions of religion with Chicago- style symbolic interactionist (Mead 1934; Blumer 1969; Prus 1996; 1997; 1999; Prus and Grills 2003) approaches to the study of religion. Addressing some related matters, an epilogue briefly draws attention to some of the affinities of Emile Durkheim’s The Elementary Forms of the Religious Life with Plato’s analysis of religion.
    Źródło:
    Qualitative Sociology Review; 2013, 9, 1; 6-42
    1733-8077
    Pojawia się w:
    Qualitative Sociology Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praworządność w perspektywie zasady podtrzymywania oraz pogłębiania komunikacji między ludźmi
    The rule of law in the perspective of the principle of maintaining and deepening communication between people
    Autorzy:
    Rossmanith, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686043.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    zewnętrzna moralność prawa
    wewnętrzna moralność prawa
    praworządność
    prawo naturalne
    warunki akceptowalności prawa
    komunikacja między ludźmi
    Fuller
    external morality of law
    internal morality of law
    rule of law
    natural law
    conditions of law’s acceptance
    communication between people
    Opis:
    The article deals with the issue of the rule of law in a broader and narrower sense, with reference to L.L. Fuller’s concept of the morality of law. The article also raises the question of the connection between formal requirements of the rule of law and the principle of maintaining and deepening communication between people.
    W artykule poruszono problematykę praworządności w znaczeniu szerszym i węższym, odnosząc się do koncepcji moralności prawa L.L. Fullera. Postawiono także kwestię związku między formalnymi wymogami praworządności a zasadą podtrzymywania oraz pogłębiania komunikacji między ludźmi.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2019, 87; 131-141
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzeczpospolita wobec Rosji w ostatniej fazie obrad Sejmu Wielkiego (1791–1792)
    The Commonwealth of Poland towards Russia in the final stage of the Great Diet (1791–1792)
    Autorzy:
    Anusik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/688983.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Sejm Wielki
    Konstytucja 3 maja
    Straż Praw
    polityka zagraniczna Rzeczypospolitej
    stosunki polsko-rosyjskie w latach 1791–1792
    Great Diet
    Constitution of May 3
    Guardians of the Laws
    foreign policy of the Commonwealth
    Russian-Polish relations in 1791–1792
    Opis:
    When the Constitution was ratified on May 3, 1791, establishing good relations with Russia was the most important issue for the security of the Commonwealth. As leaders of the Great Diet noticed that prosperous situation in the Polish-Lithuanian state’s international relations was ending, they suggested Stanisław August to turn to Russia. Because of their initiative, the king introduced several members of the St. Petersburg court to the Guardians of the Laws. Yet, it did not reorient Polish foreign policy. Having strengthened his position, Stanisław August was delaying direct talks with the empress. He was convinced, that to avoid Russian intervention in the Commonwealth’s internal affairs, one should not provoke Russians and appease any internal conflicts. That assumption turned to be wrong, though. Contrary to the views of the vast majority of Polish historians, who believed that Russian intervention in Poland was predetermined, the St. Petersburg court was divided, when it came to the policy on the Polish-Lithuanian state. Some advisers of Catherine II believed, that without a final agreement with German courts, one should not start a war with the Commonwealth, because it would be hard, long-lasting and costly. Yet, views of Polish malcontents and empress’s favorite, Platon A. Zubov, were taken into account, and a military operation was launched, without looking at Vienna and Berlin’s position. A passive diplomacy turned out to be a fatal mistake of the Polish king and his advisers. The concept of a limited warfare was equally wrong. The weak resistance of the Polish army strengthened the position of the empress’s favorite. When Stanisław August’s letter to Catherine II arrived at St. Petersburg, already in the course of war, at the Russian court a group of war opponents took a final attempt to stop hostilities, and start negotiations with the Commonwealth’s ruler. However, successes of empress’s troops, that rapidly moved towards Warsaw after the withdrawing Poles, favored supporters of an armed intervention. The king and his advisers ceased to believe in the possibility of victory too soon, and capitulated at the time, when there was still a chance to continue the war, a prolongation of which by several weeks might have prompted the empress to start peace negotiations. It was a great political mistake, which turned out to be the beginning of the end of the First Republic.
    Po uchwaleniu Konstytucji 3 maja ułożenie stosunków z Rosją było najważniejszą kwestią z punktu widzenia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej. Widząc wygasanie pomyślnej dla państwa polsko-litewskiego koniunktury w stosunkach międzynarodowych, przywódcy Sejmu Wielkiego zasugerowali Stanisławowi Augustowi dokonanie zwrotu ku Rosji. To z ich inicjatywy król wprowadził do Straży Praw kilku stronników dworu petersburskiego. Nie pociągnęło to jednak za sobą reorientacji polskiej polityki zagranicznej. Umocniwszy swoją pozycję, Stanisław August zwlekał z nawiązaniem bezpośrednich rozmów z cesarzową. Był przekonany, że wystarczy nie prowokować Rosjan i łagodzić wszelkie konflikty wewnętrzne, żeby uniknąć rosyjskiej interwencji w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej. Założenie to okazało się błędne. Wbrew twierdzeniu ogromnej większości historyków polskich, którzy uważali, że rosyjska interwencja w Polsce była z góry przesądzona, na dworze petersburskim do ostatniej chwili trwały spory i dyskusje dotyczące kształtu polityki wobec państwa polsko-litewskiego. Część doradców Katarzyny II była zdania, że bez ostatecznego porozumienia z dworami niemieckimi nie należy zaczynać wojny z Rzecząpospolitą, gdyż będzie ona ciężka, długotrwała i kosztowna. Namowy polskich malkontentów sprawiły jednak, że ostatecznie zwyciężyła, lansowana przez faworyta cesarzowej – Płatona A. Zubowa, koncepcja rozpoczęcia działań zbrojnych bez oglądania się na stanowisko Wiednia i Berlina. Bierność dyplomatyczna okazała się fatalnym błędem polskiego króla i jego doradców. Równie błędna była koncepcja prowadzenia wojny w ograniczonym tylko zakresie. Słaby opór polskich armii umacniał bowiem pozycję faworyta cesarzowej. Już w trakcie działań wojennych, po nadejściu do Petersburga listu Stanisława Augusta do Katarzyny II, grupa przeciwników wojny na dworze rosyjskim podjęła ostatnią próbę przerwania działań zbrojnych i rozpoczęcia rozmów z władcą Rzeczypospolitej. Sukcesy wojsk cesarzowej, które w ślad za wycofującymi się Polakami zmierzały szybko w kierunku Warszawy działały jednak na korzyść zwolenników zbrojnej interwencji. Król i jego doradcy zbyt szybko przestali wierzyć w możliwość odniesienia zwycięstwa i skapitulowali w chwili, kiedy wciąż istniały szanse na kontynuowanie wojny, której przedłużenie o kilka tygodni mogło skłonić cesarzową do wyrażenia zgody na rozpoczęcie negocjacji pokojowych. Był to fatalny błąd polityczny, który okazał się w konsekwencji początkiem końca pierwszej Rzeczypospolitej.  
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 2
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Commonwealth of Poland towards Russia in the final stage of the Great Diet (1791–1792)
    Rzeczpospolita wobec Rosji w ostatniej fazie obrad Sejmu Wielkiego (1791–1792)
    Autorzy:
    Anusik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689163.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Sejm Wielki
    Konstytucja 3 maja
    Straż Praw
    polityka zagraniczna Rzeczypospolitej
    stosunki polsko-rosyjskie w latach 1791–1792
    Great Diet
    Constitution of May 3
    Guardians of the Laws
    foreign policy of the Commonwealth
    Russian-Polish relations in 1791–1792
    Opis:
    Po uchwaleniu Konstytucji 3 maja ułożenie stosunków z Rosją było najważniejszą kwestią z punktu widzenia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej. Widząc wygasanie pomyślnej dla państwa polsko-litewskiego koniunktury w stosunkach międzynarodowych, przywódcy Sejmu Wielkiego zasugerowali Stanisławowi Augustowi dokonanie zwrotu ku Rosji. To z ich inicjatywy król wprowadził do Straży Praw kilku stronników dworu petersburskiego. Nie pociągnęło to jednak za sobą reorientacji polskiej polityki zagranicznej. Umocniwszy swoją pozycję, Stanisław August zwlekał z nawiązaniem bezpośrednich rozmów z cesarzową. Był przekonany, że wystarczy nie prowokować Rosjan i łagodzić wszelkie konflikty wewnętrzne, żeby uniknąć rosyjskiej interwencji w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej. Założenie to okazało się błędne. Wbrew twierdzeniu ogromnej większości historyków polskich, którzy uważali, że rosyjska interwencja w Polsce była z góry przesądzona, na dworze petersburskim do ostatniej chwili trwały spory i dyskusje dotyczące kształtu polityki wobec państwa polsko-litewskiego. Część doradców Katarzyny II była zdania, że bez ostatecznego porozumienia z dworami niemieckimi nie należy zaczynać wojny z Rzecząpospolitą, gdyż będzie ona ciężka, długotrwała i kosztowna. Namowy polskich malkontentów sprawiły jednak, że ostatecznie zwyciężyła, lansowana przez faworyta cesarzowej – Płatona A. Zubowa, koncepcja rozpoczęcia działań zbrojnych bez oglądania się na stanowisko Wiednia i Berlina. Bierność dyplomatyczna okazała się fatalnym błędem polskiego króla i jego doradców. Równie błędna była koncepcja prowadzenia wojny w ograniczonym tylko zakresie. Słaby opór polskich armii umacniał bowiem pozycję faworyta cesarzowej. Już w trakcie działań wojennych, po nadejściu do Petersburga listu Stanisława Augusta do Katarzyny II, grupa przeciwników wojny na dworze rosyjskim podjęła ostatnią próbę przerwania działań zbrojnych i rozpoczęcia rozmów z władcą Rzeczypospolitej. Sukcesy wojsk cesarzowej, które w ślad za wycofującymi się Polakami zmierzały szybko w kierunku Warszawy działały jednak na korzyść zwolenników zbrojnej interwencji. Król i jego doradcy zbyt szybko przestali wierzyć w możliwość odniesienia zwycięstwa i skapitulowali w chwili, kiedy wciąż istniały szanse na kontynuowanie wojny, której przedłużenie o kilka tygodni mogło skłonić cesarzową do wyrażenia zgody na rozpoczęcie negocjacji pokojowych. Był to fatalny błąd polityczny, który okazał się w konsekwencji początkiem końca pierwszej Rzeczypospolitej.
    When the Constitution was ratified on May 3, 1791, establishing good relations with Russia was the most important issue for the security of the Commonwealth. As leaders of the Great Diet noticed that prosperous situation in the Polish-Lithuanian state’s international relations was ending, they suggested Stanisław August to turn to Russia. Because of their initiative, the king introduced several members of the St. Petersburg court to the Guardians of the Laws. Yet, it did not reorient Polish foreign policy. Having strengthened his position, Stanisław August was delaying direct talks with the empress. He was convinced, that to avoid Russian intervention in the Commonwealth’s internal affairs, one should not provoke Russians and appease any internal conflicts. That assumption turned to be wrong, though. Contrary to the views of the vast majority of Polish historians, who believed that Russian intervention in Poland was predetermined, the St. Petersburg court was divided, when it came to the policy on the Polish-Lithuanian state. Some advisers of Catherine II believed, that without a final agreement with German courts, one should not start a war with the Commonwealth, because it would be hard, long-lasting and costly. Yet, views of Polish malcontents and empress’s favorite, Platon A. Zubov, were taken into account, and a military operation was launched, without looking at Vienna and Berlin’s position. A passive diplomacy turned out to be a fatal mistake of the Polish king and his advisers. The concept of a limited warfare was equally wrong. The weak resistance of the Polish army strengthened the position of the empress’s favorite. When Stanisław August’s letter to Catherine II arrived at St. Petersburg, already in the course of war, at the Russian court a group of war opponents took a final attempt to stop hostilities, and start negotiations with the Commonwealth’s ruler. However, successes of empress’s troops, that rapidly moved towards Warsaw after the withdrawing Poles, favored supporters of an armed intervention. The king and his advisers ceased to believe in the possibility of victory too soon, and capitulated at the time, when there was still a chance to continue the war, a prolongation of which by several weeks might have prompted the empress to start peace negotiations. It was a great political mistake, which turned out to be the beginning of the end of the First Republic.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 3
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies