Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Lis, Jerzy." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
La lettre écrite á soi-méme dans la pratique diaristique
List pisany do samego siebie w praktyce dziennikowej
Autorzy:
Lis, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19090963.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Badając dzienniki pisarzy francuskich, autor zauważył pewną analogię między stylem pamiętnikarskim i epistolarnym. W obydwu przypadkach mamy do czynienia z potrzebą komunikowania, czyli przekazywania pewnych treści od nadawcy do odbiorcy. Z perspektywy formalnej, semantycznej czy też funkcjonalnej podobieństwo to jest uzasadnione, gdyż odpowiada modelowi dialogu. Charakter dialogu, który występuje w liście i w dziennikach nie jest jednakże tej samej natury. List implikuje przepływ informacji od piszącego do jednego lub wielu konkretnych adresatów (list prywatny lub list otwarty), podczas gdy dzienniki pisane są często do szuflady. Autor stawia sobie pytanie, czy rzeczywiście zapiski pisarzy, które nie poszukują odbiorcy uczestniczącego w wymianie informacji mogą brać udział w akcie komunikacji. Oprócz odbiorcy realnego istnieje przecież jeszcze adresat wyimaginowany, co potwierdza teoria Karla Vosslera, według której wystarczy jedna osoba, aby mógł zaistnieć dialog. Monolog byłby więc najdoskonalszą formą dialogu. Dziennik nie potrzebuje odbiorcy, a jednak trudno odmówić mu cech dialogu. Autor wyróżnia dwa typy odbiorców dzienników: odbiorcę fikcyjnego (sam autor, wymyślona osoba czy też dziennik, który staje się intymnym rozmówcą pisarza) i odbiorcę realnego (czytelnik opublikowanego dziennika). Pierwszy typ odbiorcy, pomimo rozróżnień, można sprowadzić do samego autora, ponieważ pisarz prowadząc dialog ze swoim dziennikiem rozmawia ze sobą. Listy, które adresuje do wymyślonych postaci, są listami do niego samego.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2000, 001; 207-217
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le caractère du voyage dans le roman de Jules Supervielle
Podróż w powieści Jules Supervielle’a
Autorzy:
Lis, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034917.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Celem artykułu jest ocena charakteru podróży w pierwszej powieści J. Supervielle’a Człowiek z pampy wydanej w 1923 r. Napisana między dwoma ważnymi zbiorami poetyckimi - Débarcadères (1922) i Gravitations (1925) - powieść ta odgrywa znaczącą rolę w twórczości Supervielle’a: 1) wyprzedza poniekąd dokonania nadrealistów, co pozwala autorowi zachować względną niezależność; 2) uzupełnia to, co nie zostało siłą rzeczy dopowiedziane w poezji. Autor stworzył typ bogatego Amerykanina - Guanamiru. Istota nerwowa i ekstrawagancka, odbywa Guanamiru dwie podróże: pierwsza jest wspomnieniową przejażdżką po „estancjach” i kończy się totalnym znużeniem oraz powrotem do stolicy bliżej nie określonego kraju Ameryki Południowej; druga jest dłuższa i ważniejsza, ponieważ zaczyna się konstrukcją wulkanu nazwanego Futurem i kończy przejazdem, czy raczej powrotem, do Paryża. Podróż la obfituje w liczne przygody. Podróż Guanamiru jest nie tylko przyjazdem modernisty z Ameryki Południowej do Europy, lecz także podjętą przez Supervielle’a próbą opisania etapów twórczości poetyckiej. Powieść stworzyła charakterystyczną dla Supervielle’a postać poetycką, która pojawi się, nadal pod tym samym imieniem, w zbiorach poezji Gravitations i Naissances (1951). Supervielle napotyka liczne trudności w zachowaniu różnicy między powieścią a opowieścią poetycką. Natura poety kieruje go raczej w stronę poezji, wyobraźni, a więc w stronę świata zewnętrznego. Guanamiru przeżywa wszystkie obsesje typowe dla poety J. Supervielle’a. Podróż bohatera oscylująca między rzeczywistością a wyobraźnią jest poszukiwaniem osobowości ludzkiej i jako taka dotyczy raczej próby odpowiedzenia na pytanie, jak się odnaleźć w świecie, a nie jak zdobyć ów świat.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1994, 35
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies