Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the philosophy of life" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Smak słodko-gorzko-kwaśny. Miejsce filozofii w sztuce życia według Bohdana Dziemidoka
The bitter-sweet-sour taste. The place of philosophy in the art of life according to Bohdan Dziemidok
Autorzy:
Kazimierska-Jerzyk, Wioletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666072.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
estetyka
etyka
aksjologia
szczęście
Bohdan Dziemidok
aesthetics
ethics
axiology
happiness
Opis:
The article discusses the latest book by Bohdan Dziemidok titled Philosophy and the art of life. Bohdan Dziemidok is a leading representative of Polish aesthetics, author of ten books, over one hundred and sixty articles, and the editor of six monographs in the field of aesthetics and theory of values. His last work, examined in the article, comprises themes, which are the subject of Dziemidok's research after the year 2000. Issues of aesthetic theory are concerned here only peripherally, while the personal tone of reflection provides a closer contact with the author than it is usually possible. In the case of this book, one can talk about practicing philosophy as a kind of intentional self-therapy. The questions raised in the book stem from author’s personal, existential dilemmas and his style of writing is full of empathy towards the reader at the same time. As a result, Philosophy and the art of life gives us not only knowledge, but also provides a meeting with an open, kind man.
Artykuł omawia ostatnią książkę Bohdana Dziemidoka pt. Filozofia i sztuka życia. Badacz ów jest czołowym przedstawicielem polskiej estetyki, autorem dziesięciu książek, ponad stu sześćdziesięciu artykułów oraz redaktorem sześciu monografii. Pozycja ostatnia pod względem merytorycznym spaja jego dorobek powstały po roku 2000. Peryferyjnie dotyczy ona zagadnień estetycznych, natomiast z uwagi na osobisty ton refleksji zapewnia bliższy, niż zazwyczaj jest to możliwe, kontakt z autorem. Można w przypadku tej książki mówić o praktykowaniu – właśnie za jej pomocą – filozofii oraz o swoistej, intencjonalnie podjętej autoterapii. Treść książki jest w tym samym stopniu nacelowana na własne problemy, co nacechowana empatią wobec czytelnika. W rezultacie udostępnia mu nie tylko wiedzę, ale i zapewnia spotkanie z otwartym, życzliwym człowiekiem.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2019, 33; 109-128
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Życie duchowe” a „życie w duchu” – dialogiczna dystynkcja Martina Bubera
Autorzy:
Glinkowski, Witold P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373712.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Martin Buber
życie duchowe
życie w duchu
filozofia dialogu
spiritual life
living in the spirit
philosophy of dialogue
Opis:
Dla protagonisty współczesnej dialogiki, Martina Bubera, życie duchowe stanowi nie tyle ontyczny wyróżnik istnienia człowieka, ile szansę, przed którą człowiek stoi i którą powinien wykorzystać z uwagi na swoją dialogiczną genezę, która zarazem określa specyficzny horyzont jego egzystowania. Egzystowania niepodobna zredukować do istnienia obiektu pośród innych obiektów, gdyż może ono i powinno wyrażać się obecnością – byciem osoby wobec innych osób, byciem Ja wobec Ty. Podstawowa różnica między „życiem duchowym” a „życiem w duchu” polega na tym, że pierwsze, w odróżnieniu od drugiego, nie zawsze bywa dialogiczne oraz na tym, że nie zawsze uzyskuje ono wymiar etyczny i niejednokrotnie spełnia się w samym tylko wymiarze estetycznym. Tymczasem życie w duchu wskazuje na transcendentny status i proweniencję ducha, który nie może być postrzegany w kategoriach zjawiska będącego rezultatem kulturowego progresu – jako sublimacja lub jako projekcja tego, co immanentnie ludzkie.
For Martin Buber, the protagonist of the modern philosophy of dialogue, spiritual life is not an ontic distinction of human existence, but an opportunity that man has and should use because of his dialogical genesis, which determines the particular horizon of his being. Existing cannot be reduced merely to the existence of a given object among others, since it may and ought to be expressed via presence – being a person to other people, being ‘I’ to ‘You’. The fundamental difference between ‘spiritual life’ and ‘living in the spirit’ lies in the fact that the former, as opposed to the latter, does not always happen to be dialogical, that it does not always have an ethical dimension, and often fulfils itself in an aesthetic dimension only. On the other hand, living in the spirit indicates a transcendental status and the provenance of the spirit, which cannot be perceived as the result of cultural progress – it is regarded as the sublimation or projection of what is immanently human.
Źródło:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2021, 12, 1; 147-163
2450-4491
Pojawia się w:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praktyka życia chrześcijańskiego w „Ojcze nasz” Augusta Cieszkowskiego
The Practice of Christian Life in “Ojcze nasz” by August Cieszkowski
Autorzy:
Kaszyca, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40237719.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
mesjanizm
filozofia praktyczna
filozofia religii
historiozofia
August Cieszkowski
messianism
practical philosophy
philosophy of religion
historiosophy
Opis:
Niniejsza praca ukazuje etyczno-religijny wymiar traktatu Ojcze nasz autorstwa Augusta Cieszkowskiego. Wpierw rozpatruje praktykę jako podstawowe kryterium przyjęcia bądź odrzucenia wiary — jej wpływu na życie człowieka. Następnie rozwija definicję wiary jako trzech relacji (do Boga; do siebie; do innych) w kontekście pozostawionych przez Cieszkowskiego komentarzy krytycznych odnośnie do stylu życia ówczesnych chrześcijan. Dzięki temu wydobywa religijną motywację filozofii Cieszkowskiego, jego głębokie zatroskanie o realizację chrześcijańskiego pryncypium naśladowania Jezusa w życiu społecznym poprzez czyn.
In the paper I show the ethical and religious dimension of the treatise Ojcze nasz (Eng. Our Father) by August Cieszkowski. First, practice was considered as the basic criterion for accepting or rejecting faith (its impact on human life). Then, the definition of faith was developed as three relationships (to God; to oneself; to others) in the context of Cieszkowski’s critical comments on the lifestyle of Christians of that time. Finally, I bring out the religious motivation of Cieszkowski’s philosophy, his deep concern for the implementation of the Christian principle of following Jesus in life trough social act.  
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2024, 62, 1; 16-37
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miguela de Unamuna człowiek z krwi i kości - jednostkowy humanizm w myśli hiszpańskiej przełomu XIX i XX wieku
Miguel de Unamuno,s Man of Flesh and Blood - Individual Humanism in Spanish Thought at the Turn of the 19th and 20th Centuries
Autorzy:
Frankiewicz, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119561.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Miguel de Unamuno
człowiek z krwi i kości
poczucie tragiczności życia
humanizm
hiszpański egzystencjalizm
filozofia hiszpańska
The Man of Flesh and Bone
The Tragic Sense of Life
humanism
Spanish existentialism
Spanish philosophy
Opis:
“Człowiek z krwi i kości, który rodzi się, cierpi i umiera – przede wszystkim umiera – który je i pije, bawi się i śpi, myśli i kocha, człowiek, którego się widzi, i słyszy, brat, prawdziwy brat. [...] I ten konkretny człowiek z krwi i kości jest podmiotem i zarazem najwyższym przedmiotem wszelkiej filozofii, czy tego chcą czy nie chcą niektórzy tak zwani filozofowie”. Tymi słowami Miguel de Unamuno (1864-1936) otwiera zbiór esejów opublikowanych pod wspólnym tytułem O poczuciu tragiczności życia wśród ludzi i wśród narodów. Odżegnując się od abstrakcyjnych konstruktów kryjących się pod pojęciami takimi jak“ludzkość” i “to, co ludzkie”, hiszpański filozof zwraca się ku konkretnemu człowiekowi, człowiekowi z krwi i kości (hiszp. el hombre de carne y hueso). Tenże świadom własnej jednostkowości człowiek, którego filozofowanie wypływa z doświadczenia tytułowego poczucia tragiczności życia winien być - zdaniem Unamuno - nie tylko podmiotem, ale także przedmiotem filozoficznego namysłu. Jako rdzennie ludzkie autor nowatorskiej Mgły uznaje rozdarcie człowieka między nieuchronną skończonością a pragnieniem nieśmiertelności (życia wiecznego). Wobec tego jedyny prawdziwy problem filozofii stanowi świadomość własnej i powszechnej skończoności. Jednostkowy humanizm Unamuno ogniskuje się zatem wokół trzech problemów: kwestionującej sens egzystencji śmierci, irracjonalizmie natury ludzkiej oraz problemie (nie)istnienia Boga.
“The man of flesh and bone; the man who is born, suffers, and dies— above all, who dies; the man who eats and drinks and plays and sleeps and thinks and wills; the man who is seen and heard; the brother, the real brother”. With these words, Miguel de Unamuno (1864-1936) opens a philosophical treatise entitled The Tragic Sense of Life. By rejecting the abstract constructs hiding under the terms "humanity" and "what is human", the Spanish philosopher turns to a specific man, a man of flesh and blood (spanish: el hombre de carne y hueso). This man, aware of his individuality, whose philosophy derives from the experience of the title sense of the tragedy of life should be - according to Unamuno - not only the subject, but also the subject of philosophical reflection. As the indigenously human author of Mist, he recognizes the tear of man between the inevitable finitude and the desire for immortality (eternal life). Therefore, the only real problem of philosophy is the awareness of one's own and universal finitude. Unamuno's individual humanism focuses on three problems: questioning the meaning of the existence of death, the irrationality of human nature and the problem of (non)existence of God.
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2019, 46, 3; 173-191
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies