Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nieznany" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Polemika z mitem „nowego człowieka” w powieści W. Kawierina Artysta nieznany
    Критика мифа „нового человека" в романе В. Каверина Художник неизвестен
    Autorzy:
    Sałajczykowa, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22646628.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    koncepcja "nowego człowieka"
    porewolucyjna Rosja
    powieść "Artysta Nieznany"
    Wieniamin Aleksandrowicz Kawierin
    Opis:
    Миф „нового человека” был компонентом советской утопической идеологии, которая теоретически стремилась к перемене старого мира и образованию коммунистического рая на земле. Это привело большевиков к отрицанию и уничтожению „буржуазной” культуры и созданию новой - коммунистической. Ее творцом должен быть „новый человек". В процессе его создания существенную роль сыграла художественная литература и критика, особенно полетарского происхождения. Одновременно возникали немногочислешше произведения полемического характера. В их числе был роман Вениамина Каверина Художник неизвестен (1931). Это произведение было попыткой защиты независимости искусства и свободы творчества художника, который является наследником старой дворянской культуры.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 1999, 1; 113-121
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Später Erfolg eines erschlichenen Ruhms? Eine Spurensicherung zur möglichen Doppelgesichtigkeit Fritz von Herzmanovsky-Orlandos
    Nieznany Fritz von Herzmanovsky-Orlando. Póżny sukces wyłudzonej sławy?
    Autorzy:
    Godzisz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16484335.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    Fritz von Herzmanovsky-Orlando, austriacki pisarz zmarły w 1954 r., którego dzieła, wydane przez Friedricha Torberga w 1957 r., zostały uznane za kwintesencję austriackości, ponownie wzbudził zainteresowanie germanistów. Kolejna, 10-tomowa edycja Dziel wszystkich, które opierając się na źródłach i rezygnując ze skrótów oraz przeróbek Torberga, rzuca nowe światło na autora. Ujawnia ona m. in. jego antysłowiańskie i antysemickie skłonności, jego fascynację rasistowskimi teoriami Lanza Liebenfelsa i skłonności do mistyki.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Germanica; 2000, 02; 185-195
    2449-6820
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Germanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzymski elegik Serwiusz Sulpicjusz – znany czy nieznany?
    Autorzy:
    Witczak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52229498.pdf
    Data publikacji:
    1995
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    elegia rzymska
    Serwiusz Sulpicjusz
    Opis:
    Libro quarto Corporis Tibulliani continentur ignoti poetae longa elegia, quae Panegyricus Messallae vulgo appeIlatur (IV, I), quinque elegiae auctoris, quem "Sulpiciae laudatorem" voco (IV, 2--6), sex brevia elegidia sub Sulpiciae nomine servata (IV, 7-12) et postremo duae elegiae TibuIlo adiudicatae (IV, 13-14). Multi viri docti iam diu disputant, qui fuerit "Sulpiciae laudator". Qui poeta talem distichi elegiaci structuram adhibere solebat, qualis ante Ovidium exculta est. Constat autem auctorem elegiarum IV, 2--6, quae de amore Sulpiciae erga Cerinthum narrant atque a muItis viris doctis Tibulli opera ducuntur, "Sulpiciae laudatorem" fuisse. Quisnam is esset et quare Matronalium die elegiam III, 8 Sulpiciae donasset, quaerebatur. Nova opinio ad ignoti poetae personam, eius vitae aetatem otiumque litterarium spectans nostro in opusculo proposita est. Ex meis investigationibus apparet Servium Sulpicium Quinti Horatii Flacci amicum aequalemque aetate (Hor., Sat., I, 10, 86), elegiarum scriptorem (Ovid., Trist., II, 441; Plin., Ep., V, 3, 5) se poetriae fratrem firmissimumque "Sulpiciae laudatorem" praestare.
    Źródło:
    Collectanea Philologica; 1995, 1; 113-118
    1733-0319
    2353-0901
    Pojawia się w:
    Collectanea Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Johanna Georga Plerscha nieznany projekt ołtarza głównego w kościele dominikanów w Lublinie
    Johann Georg Plersch’s Previously Unknown Design of the High Altar in the Dominican Church in Lublin
    Autorzy:
    Sito, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/642469.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    The article is devoted to the design drawing for the monumental rococo high altar, recently discovered in the collection of the National Museum in Warsaw. A profound analysis of the drawing leads to a series of conclusions. Firstly, its formal features: composition, forms, drawing technique (the brushstroke marks, the wash) indicate beyond any doubt that the drawing was made by Johann Georg Plersch (approx. 1700–1774) – a Warsaw-based sculptor at the courts of August II and August III, and one of the most prominent Warsavian artists of the epoch. Secondly, the drawing is the design for the high altar in the Dominican Church in Lublin, as evidenced by its proportions, the pieces of the existing architecture and the extremely distinctive iconography of symbolic and figural representations. The altar was devoted to the glorification of the Cross of Christ, whose glorious image is carried by angels and which is also paid homage to by the grand figures of Constantine the Great and Saint Helena, and above all else, the relics of the Holy Cross, stored in the peculiarly shaped 17th century reliquary (well known to researchers of the Lublin temple) placed in the open arcade within the main body of the church. They are the main point of reference for the whole design, both in terms of ideology and composition. The subject matter of the paper is the drawing itself, with its interesting Warsavian, Roman and Parisian archetypes. The shrouded history of the commission placed for the construction of the stone altar, initially given to Cracovian masters (more precisely, to Francesco Placidi) and then assigned to Warsaw-based artists adds to the mystery, with the work never being installed in the intended location, i.e., in the presbytery of the Lublin church, at the exit of the Chapel of the Holy Cross (also known as the Tyszkiewicz chapel). Its stone elements were crafted and rafted along the Vistula River to Puławy, where it disappeared without a trace.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2018, 2; 23-44
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Norwid nieznany – śmierć Boga w Pierścieniu Wielkiej Damy
    Norwid unknown – the death of God in The Ring of Great Lady
    Autorzy:
    Grabowski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/967449.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Norwid; Heidegger
    nihilism
    symulacrum
    Nietzsche
    romantyzm
    nihilizm
    symulakrum
    romanticism
    Opis:
    Artykuł jest analizą utworu Norwida pod kątem problematyki związanej ze Śmiercią Boga. Zwracam uwagę na styczność wniosków Norwida z założeniami Nietzschego i Heideggera. Według autora Wiedzy radosnej umarły Bóg pozostawia po sobie Nicość. To właśnie zagospodarowanie tej przestrzeni jest głównym problemem, z jakim zmierzą się bohaterowie Pierścienia Wielkiej Damy. Teatralizacja ich zachowań i sprowadzenie przedmiotów sakralnych do rangi rekwizytów będzie próbą symulacji transcendencji. Norwid wykorzystuje konwencję teatru w teatrze i deus ex machina w sposób ironiczny. To własnie ironia stanie się podstawą nowego gatunku dramatycznego, jakim miała być Norwidowska biała tragedia. Pierścień Wielkiej Damy jest więc nie tylko próbą głębokiej refleksji nad kryzysem metafizyki, ale również próbą wprowadzenia nowej jakości do europejskiej dramaturgii.
    The article is an analysis of Norwid’s work in terms of the theme of the Death of God. I focus on the proximity between Norwid’s conclusions and Nietzsche and Heidegger’s presumptions. According to the author of The Joyful Wisdom, dead God leaves Nothingness behind himself. The filling of this space is the major problem which the protagonists of the Pierścień Wielkiej Damy will face. Through dramatization of their behavior and downgrading religious objects to the role of props they will be an attempt at simulating transcendence. Norwid uses the conventions of a play within a play and deus ex machina ironically. It is irony that will become the basis for a new kind of drama, which originally a Norwidian white tragedy was supposed to be. Pierścień Wielkiej Damy is not only an attempt to at a deeper reflection on the crisis of metaphysics, but also to introduce new quality to European drama.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2013, 22, 4
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znany – nieznany Bóg. Uwagi na temat rozwoju doktryny niepoznawalności Boga u chrześcijańskich autorów od II do VI wieku
    Known - Unknown God. Remarks on Development of the Doctrine of Unknowability of God in Christian Authors from Second to Sixth Century
    Autorzy:
    Stępień, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945703.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Bóg
    chrześcijaństwo
    mistycyzm
    poglądy o poznawalności Boga
    Opis:
    The Fathers of the Church from the beginning of the Christian thought were under a strong influence of the Greek philosophy which was in this time understood mainly as the path to unity with the Supreme Being. Christian Apologists tried to convince in their apologies that Christianity is the true philosophy because it allows to reach its goal in the best and the most certain way. Apologists commonly claimed that thanks to the biblical revelation Christians have the knowledge of God which is the most perfect and accurate. We can observe such claims also in the writings of Alexandrian Fathers for whom God is somehow known even at the highest mystical experiences. The Christian doctrine of the knowledge of God changed radically in the fourth century AD in the writings of Cappadocian Fathers who defended the orthodox faith against the Arians. The most famous of them - Eunomius claimed that the essence of God is to be unbegotten. Basil the Great and Gregory of Nyssa answered him that we cannot know the essence of God and none of his attributes can be understood as his essence. The Cappadocian Fathers were the founders of the Christian doctrine of unknowability of God, and they formulated it in the precise philosophical language. They also made a great contribution to the further development of this doctrine. Dialectic arguments showed only one aspect of unknowability of God; another one was the darkness in the ultimate mystical experience. Gregory of Nyssa explained it well in his Life of Moses, but this teaching reached its ultimate figure in writings of Pseudo-Dionysius Areopagite - unknown author from the end of the fifth century AD. Pseudo-Dionysius claimed that the best knowledge which we can have of God is ignorance. The man can reach this knowledge only at the highest stage of mystical life at the apophatic way. The conclusion of this brief analysis of unknowability of God in the Patristic tradition is the statement that there were two main stimulants of its evolution: theoretical and mystical. For both of them the key role played the Greek philosophy which was an inspiration in creative explanation of the Holy Scripture made by the Fathers of the Church.
    Źródło:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2013, 20
    1689-4286
    Pojawia się w:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies