Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "alternative process" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Linguistics of Augmentative and Alternative Communication in the Process of Diagnosis of Speech Inability and Speech Non-Occurrence
Lingwistyka komunikacji alternatywnej i wspomagającej w procesie diagnozy niemowności oraz niemówienia
Autorzy:
Michalik, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035978.pdf
Data publikacji:
2020-11-26
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
lingwistyka komunikacji alternatywnej i wspomagającej
lingwistyka stosowana
niemowność
niemówienie
linguistics of augmentative and alternative communication
applied linguistics
speech inability
speech non-occurrence
Opis:
The paper identifies and defines augmentative and alternative communication, a new sub-discipline in applied linguistics whose primary parametre is linguistic competence whereas the secondary parameter is the phenomenon of speech inability and speech non-occurrence. At the same time it has been proven that linguistics of augmentative and alternative communication conducts primary, applied and implementation research having a hierarchical layout of scientific aims. It also enables to conduct a logopaedic analysis of mute and non-speaking persons. The postulates that govern it are presented in the last part of the text.
W artykule wyodrębniono i zdefiniowano lingwistykę komunikacji alternatywnej i wspomagającej – nową subdyscyplinę w ramach lingwistyki stosowanej. Jej głównym parametrem jest kompetencja lingwistyczna, a parametrem pomocniczym zjawiska niemowności i niemówienia. Udowodniono jednocześnie, że lingwistyka komunikacji alternatywnej i wspomagającej, mając hierarchiczny układ celów naukowych, prowadzi badania podstawowe, stosowane oraz wdrożeniowe. Umożliwia również diagnozę o charakterze logopedycznym osób niemownych i niemówiących. Postulaty nią rządzące zaprezentowano w ostatniej partii tekstu.
Źródło:
Logopaedica Lodziensia; 2020, 4; 131-139
2544-7238
2657-4381
Pojawia się w:
Logopaedica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stan i perspektywy procesu starzenia się ludności na świecie
The State and Perspectives of the World Population Aging Process
Autorzy:
Murkowski, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660103.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
starzenie się populacji
alternatywne miary starzenia się populacji
prognozy demograficzne
starość
początek okresu starości
aging of the population
alternative measures of aging of the population
demographic forecasts
senility
beginning of the old age
Opis:
The aging of the population is the process of increasing the proportion of older people in the population, which is the result of two long‑term demographic trends: a decrease in fertility and an increase in life expectancy. For the correct measurement of the advancement of this process, it is extremely important what age we consider the beginning of the old age. In the traditional approach older people are most often considered to be people over 60 or 65 years of age. In the alternative approach the beginning of the old age can be considered the age which the expected life expectancy is exactly 15 years. In many parts of the world, the phenomenon of depopulation may appear in the coming years, and the number of children will be lower than the number of older people. In the future, older people will be in nearly one third of their entire population in many regions. However, the percentage of people who have 15 or fewer years to live will stabilize in the future at about 15% of the total population in the most developed countries. Therefore, the beginning of the old age will grow in the future up to 70 years and more in the most developed countries.
Starzenie się ludności oznacza proces wzrostu odsetka osób starszych w populacji, który jest efektem dwóch długoterminowych trendów demograficznych – zmniejszania się płodności i zwiększania się przeciętnej długości życia. Dla prawidłowego pomiaru zaawansowania tego procesu niezmiernie istotne jest to, jaki wiek uznamy za początek starości. W ujęciu tradycyjnym za osoby starsze uznaje się najczęściej osoby w wieku 60 lub 65 lat i więcej. Natomiast w alternatywnym ujęciu za początek okresu starości można uznać na przykład wiek, dla którego oczekiwane dalsze trwanie życia wynosi dokładnie 15 lat. W wielu miejscach na świecie nieuchronnie wystąpi w przyszłości zjawisko depopulacji, a liczba dzieci stanie się niższa od liczby osób starszych. Osoby w wieku 60 lat i więcej będą w przyszłości stanowić w wielu regionach blisko jedną trzecią ludności. Natomiast odsetek osób, którym zostało mniej niż 15 lat życia, w krajach najbardziej rozwiniętych ustabilizuje się w przyszłości na poziomie około 15% ich populacji. Dlatego granica określająca początek okresu starości w ujęciu tradycyjnym będzie się w przyszłości zwiększać nawet do 70 lat i więcej w państwach najbardziej rozwiniętych.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica; 2020, 2, 347; 7-21
0208-6018
2353-7663
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzeczywista liczba dzieci i młodzieży przebywających w instytucjonalnych formach opieki całkowitej w Polsce a wyzwania procesu deinstytucjonalizacji
The actual number of children and young people in institutional care in Poland and the challenges of the deinstitutionalization process
Autorzy:
Błaszczyk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953932.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
deinstitutionalization
alternative care
residential care institution/institutional foster care
social policy
social economy
deinstytucjonalizacja
piecza zastępcza
instytucje opieki całkowitej
instytucjonalna piecza zastępcza
polityka społeczna
ekonomia społeczna
Opis:
Celem artykułu jest zaspokojenie zapotrzebowania na dane dotyczące liczby dzieci i młodzieży przebywających w instytucjonalnych formach opieki całkowitej w Polsce. Dane te są konieczne do ustalenia skali niezbędnych do podjęcia działań, aby możliwe stało się przejście od opieki instytucjonalnej do opieki rodzinnej, świadczonej w środowisku lokalnym. Głównym problemem związanym z analizowaniem uwarunkowań deinstytucjonalizacji w zakresie wspierania dzieci i młodzieży oraz z planowaniem tego procesu jest całkowite pomijanie – zarówno w profesjonalnym dyskursie, jak i w statystykach – osób przebywających w instytucjach długoterminowej opieki całkowitej nienależących do systemu pieczy zastępczej. W artykule przedstawiono konsekwencje takiego podejścia oraz zaprezentowano wyniki oszacowania liczby osób w wieku 0–24 lat przebywających w instytucjach świadczących długoterminową opiekę w systemach pomocy społecznej, edukacji i zdrowia. Z przeprowadzonych badań wynika, że skala instytucjonalizacji dzieci i młodzieży w Polsce jest znacznie niedoszacowana, gdyż w 2019 r. w zależności od przyjętych kryteriów kwalifikacji instytucji, co do typu świadczonej opieki, znajdujące się w nich dzieci i młodzież stanowiły 20–35% wszystkich osób umieszczonych poza rodzinami pochodzenia. Dolną granicę tego oszacowania wyznacza udział dzieci i młodzieży umieszczonych w placówkach systemu pieczy zastępczej (blisko 17 tys. osób), a górną – suma wszystkich osób w wieku 0–24 lat przebywających w instytucjach opieki całkowitej, w tym m.in. w domach pomocy społecznej czy instytucjach opiekuńczo-leczniczych (niemal 30 tys.).
This article was written in response to the need for data on the number of children and young people in residential care institutions in Poland. This is crutial for estimating the scale of necessary actions to be taken in order to transition from institutional foster care to family care provisions (deinstitutionalization). The main problem associated with analyzing the conditions of the deinstitutionalization process and, consequently, its planning in the area of supporting children and young people in Poland, is that children and youngsters located outside the foster care system are entirely ignored, both in professional discourse and in statistics. The author presents the consequences of such an approach, analyzing the number of people aged 0 to 24 placed in residential care institutions in social welfare, education, and public health systems. The analysis indicates a significant underestimation of the scale of institutionalization of children and youth in Poland, which, depending on the adopted criteria for qualifying institutions, ranges from 20% to 35% of all people in 2019 placed outside their families of origin. The lower number of this estimation is determined by the share of children and youth placed in institutions that operate within the foster care system (almost 17,000 people), while the upper limit/number is the total number of people aged 0–24 in all institutional care provision, including, residential care homes or care and treatment institutions, among others (almost 30,000 people).
Źródło:
Ekonomia Międzynarodowa; 2020, 32; 250-266
2082-4440
2300-6005
Pojawia się w:
Ekonomia Międzynarodowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies