Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Dyplomacja"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Wsparcie internacjonalizacji polskich przedsiębiorstw przez podmioty dyplomacji ekonomicznej i handlowej
Autorzy:
Sobczak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/646271.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
wsparcie przedsiębiorstw
internacjonalizacja
dyplomacja handlowa
dyplomacja ekonomiczna
Źródło:
Ekonomia Międzynarodowa; 2010, 001
2082-4440
2300-6005
Pojawia się w:
Ekonomia Międzynarodowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Zajewski, „Powstanie listopadowe 1830–1831. Polityka – Wojna – Dyplomacja”, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2002, ss. 333
Autorzy:
Chinciński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689312.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2003, 2, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja francuska wobec tureckiego zagrożenia w 1683 r.
La politique française face au péril turc en 1683
Autorzy:
Bérenger, Jean
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729085.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1986, 26; 53-68
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Henryk Kocój, Dyplomaci pruscy o powstaniu kościuszkowskim, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011, ss. 708.
Autorzy:
Cichosz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689168.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Dyplomacja pruska
powstanie kościuszkowskie
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2011, 10, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja francuska a „plan MacDonalda" z 16 marca 1933 r.
Французская дипломатия и „план МакДональда" от 16 марта 1933 г.
Autorzy:
Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16647994.pdf
Data publikacji:
1981
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Британский проект конвенции по вопросам разоружения, известный под названием "план МакДональда" был предложен 16 марта 1933 г. Комиссии Всеобщей Конференции по разоружению в Женеве. Этот проект был попыткой удовлетворить требования Германии, касающиеся вопросов разоружения. Английское правительство хогело ограничить Германию клаузулами разоружения в рамках полной и всестоpoннeй конвенции, учитывающей, между прочим, немецкую и французскую точки зрения. Франция сначала относилась к „плану МакДональда" нежелательно и с резервом. По мнению политиков н дипломатов военных кругов британский проект разоружения не гарантировал Франции безопасности и одновременно давал возможность довооружения Германии. Французская дипломатия стремилась к модификации британского плана, прежде всего, путём введения так называемого пробного периода, который представил бы истинные стремления Германии, касающиеся вопроса разоружения. Была также постулаты, касающиеся введения системы контроля над разоружением, а также применения санкций против государств, нарушающих постановления конвенции по разоружению. Французская дипломатия не выразила своего согласия вести дискуссию над „планом МакДональда" в составе „четырёх держав", опасаясь повторения прецелента, имеющего место 11 декабря 1932 г. когда она была вынуждена согласиться на равноправие Германии в области вооружения. В атмосфере возрастающих опасений, касающихся политики Гитлера, французская дипломатия одержала частичную победу, получив согласие Великобритании и Соединенных Штатов Америки на применение пробного периода. Выступление гитлеровской Германии 14 октября 1933 г. с Конференции по вопросам разоружения не оправдало надежд западных держав связать Германию клаузулами по разоружению.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1981, 8; 73-92
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La diplomatie française face au projet polonais de désarmement moral de 1931
Dyplomacja francuska wobec polskiego projektu rozbrojenia moralnego z roku 1931
Autorzy:
Nouailhat, Yves-Henri
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729272.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Artykuł Y. H. Nouailhat przedstawia polska inicjatywę rozbrojenia moralnego wysuniętą w 1931 r., jej kontynuację na forum Konferencji Rozbrojeniowej w Genewie (1932 r.) oraz wywołane nią reakcje rządu francuskiego. Artykuł zawiera również próbę uzasadnienia tych reakcji, opierając się na działalności dyplomacji francuskiej w Komitecie Rozbrojenia Moralnego (do 1933 r.). Praca składa się z dwóch zasadniczych części. W pierwszej, autor zajmuje się definicją rozbrojenia moralnego, jej ujęciem w polskiej koncepcji zgłoszonej na forum międzynarodowym we wrześniu 1931 r. oraz pracami powołanego z polskiej inicjatywy Komitetu Rozbrojenia Moralnego. Na tym tle prezentuje nacechowane dużą ostrożnością i krytycyzmem stanowisko rządu francuskiego wobec polskiego projektu. Część druga stanowi natomiast próbę uzasadnienia tego stanowiska w stosunku do aktywności polskiej dyplomacji i prac Komitetu, zwłaszcza w momencie, kiedy znalazł się tam przedstawiciel Francji. Autor zwraca uwagę na różnice metod i celów, jakie przyświecały stronie polskiej i francuskiej, ujmując to w kontekście ścierania się odmiennych tendencji rozbrojenia moralnego reprezentowanych przez poszczególnych członków Komitetu. Podsumowanie tej części pracy zawiera analizę dokumentu końcowego przyjętego na sesji Komitetu w listopadzie 1933 r. Całość artykułu zamyka autor konkluzją, w której podkreśla pierwszorzędne znaczenie dla rządu polskiego sprawy rozbrojenia moralnego w czasie obrad Konferencji Rozbrojeniowej, odmiennie niż dla dyplomacji francuskiej.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1991, 42; 131-141
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja Stanów Zjednoczonych wobec Światowej Konferencji Rozbrojeniowej w latach 1932—1933
The United States Diplomacy and the World Disarmament Conference in 1932— 1933
Autorzy:
Waszczykowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16647599.pdf
Data publikacji:
1983
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1983, 17; 183-205
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja PRL wobec kryzysu karaibskiego w 1962 roku
Autorzy:
Kieć, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373780.pdf
Data publikacji:
2020-04-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Polish foreign policy
20th century
Caribbean Crisis
polska polityka zagraniczna
wiek XX
kryzys karaibski
Opis:
Ministerstwo Spraw Zagranicznych oraz ówczesny szef polskiej dyplomacji Adam Rapacki uważali kryzys karaibski za niezwykle groźny dla Polski. Wynikało to z faktu, że Warszawa utrzymywała dobre relacje gospodarcze z Waszyngtonem. Od czasu nawiązania relacji dyplomatycznych z Hawaną stosunki między PRL a Kubą rozwijały się wolno. Od 1960 r. PRL była zmuszona okazywać pomoc Kubie i nie czerpała zysków z wymiany handlowej. Szersze zaangażowanie na rzecz poprawy stosunków z reżimem Castro było wymuszone przez Moskwę. Polska jako członek bloku wschodniego nawiązała relacje z Hawaną najpóźniej ze wszystkich krajów wchodzących w jego skład. Na wspomniane ruchy Stany Zjednoczone Ameryki zareagowały w sposób niezwykle nerwowy. Administracja prezydenta Johna Kennedy’ego groziła cofnięciem cesji gospodarczych udzielonych Polsce. W tym kontekście wizyta Adama Rapackiego w Hawanie w czerwcu 1961 r. wydawała się z punktu widzenia USA prowokacyjna. Inaczej wystąpienie polskiego ministra odebrali brytyjscy dyplomaci, którzy utrzymywali, że podczas przemówienia na Uniwersytecie w Hawanie Rapacki starał się nie obrażać Stanów Zjednoczonych. Dodatkowo Foreign Office uważało, że został on zmuszony do złożenia owej wizyty zagranicznej. W momencie, gdy rozpoczął się kryzys rakietowy na Kubie, polskie MSZ starało się za wszelką cenę uniknąć działań, które mogły zostać odebrane jako prowokacja przez siły US Navy, prowadzące morską blokadę wyspy. O zamiarach dotyczących rozmieszczenia pocisków atomowych na Kubie ZSRR nie poinformowało swoich sojuszników, co świadczyło o braku suwerenności PRL oraz innych państw bloku wschodniego. MSZ nie podejmowało żadnych aktywnych ruchów w tej kwestii, ale starało się pozyskać najbardziej wiarygodne informacje na temat rozgrywających się zdarzeń. Najlepiej poinformowany był ambasador PRL w Waszyngtonie, a jego odpowiednicy w Hawanie i Moskwie mieli niekompletne dane. Dodatkowo, po ustaniu największego zagrożenia związanego z wybuchem wojny termonuklearnej, to PRL przekazywała informacje o krytyce Fidela Castro kierowanej wobec Moskwy, a dotyczącej kryzysu.
The Ministry of Foreign Affairs and the head of Polish diplomacy at that time, Adam Rapacki, considered the Caribbean Crisis to be extremely dangerous for Poland. It was due to the fact that Warsaw maintained good economic relations with Washington. Since establishing diplomatic relations with Havana, relations between the Polish People’s Republic (PPR) and Cuba had developed slowly. From 1960, PPR was forced to help Cuba, while not drawing any benefits from exchange trade. Larger commitment to improve relations with Castro’s regimes was forced by Moscow. Poland was the last member of Eastern Bloc to establish relations with Havana. The United States of America reacted to these events in an extremely nervous manner. The administration of President John Kennedy threatened to cancel economic cessions granted to Poland. In this context, Adam Rapacki’s visit to Havana in June 1961 seemed provocative from the USA point of view. British diplomacy, however, interpreted the Polish minister’s speech at the University of Havana differently and maintained that Rapacki was careful not to offend the United States of America. Moreover, the Foreign Office believed that he was forced to make this foreign visit. When the Cuban Missile Crisis began, the Polish Ministry of Foreign Affairs tried to avoid any actions that could be seen as provocative by U.S. Navy forces, conducting a naval blockade of the island. The USSR did not inform its allies about the plan of placing the missiles on Cuba, which testified to the lack of sovereignty of the PPR and other Eastern Bloc states. The Polish Ministry of Foreign Affairs did not make any active moves regarding the crisis, but still tried to obtain the most reliable information on the events. The most informed person was PPR’s ambassador in Washington, while those in Havana and Moscow had incomplete data. In addition, after the biggest threat of the outbreak of thermonuclear war has passed, it was the PPR that provided information about Fidel Castro’s critique of Moscow’s position towards the crisis.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2020, 106; 157-189
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja Teophilea Delcasségo w konflikcie francusko-brytyjskim o Faszodę (1898-1899)
The Franco-British Fachoda Crisis in Theophile Delcassé’s diplomacy (1898-1899)
Autorzy:
Olejnik, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16539477.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
At the end of 19th century French colonialist attempted to reopen the Egyptian question. Since 1882 the British had established an informal protectorate in nominally Ottoman Egypt but France was adamant in its refusal to accept this state. French politicians decided to gain an advantage by the occupation of small village on the Nile in Sudan, called Fachoda. Sudan was officially under Egyptian supervision, but in fact since 1882 it was controlled by the Mahdists. In 1989 the expedition led by Jean Baptiste Marchand reached their destination. However, while the mission was struggling his way toward the Nile, the situation in Sudan changed entirely, as British troops led by Horatio Kitchener defeated the Mahdists. Fachoda ceased to be just a swamp in noman’s-land. The appearance of the French in Sudan caused therefore one of the biggest conflicts in diplomacy over the colonial question and brought France and England to the verge of war. The new French Minister of Foreign affairs, Théophile Delcassé, was forced to face up to this crisis almost instantly after taking his position. His situation was extremely difficult as he was partially responsible for sending the mission in the first place. It was the choice between saving the honour of France, of whom he was very fond, and the danger of naval war with the biggest naval power. He started the negotiations with the British and made an effort to find the way to withdraw without humiliation. However, his attempts to persuade the British to let the French retain the access to navigable Nile turned out to be unsuccessful. When it became obvious that Great Britain had decided not to pull out, the minister was sensible enough to choose dishonour rather than war Marchand left Fachoda without France getting any compensation. The French and British agreement was signed on 21 III 1899 but it did not respect French aspiration of getting access to the Nile.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2010, 85; 163-183
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja brytyjska wobec przystąpienia ZSRS do Ligi Narodów w 1934 r.
British Diplomacy and the Soviet Accession to the League of Nations in 1934
Autorzy:
Jeziorny, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18104737.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
First rumors about Moscow’s access to the League of Nation appeared after the whole series of speeches delivered by the Soviet leading personalities at the turn of 1933/1934. It was regarded as a revolutionary step because the USSR’s attitude towards the League has been very hostile so far. Deterioration of Soviet-German relations in 1933 after the Reichstag’s fire made the Soviet authority willing to cooperate with Geneva. London was not sure about the Soviet attitude in this question but Lord Chilston, British Ambassador in Moscow tended to state that the USSR was going at least to cooperate with the League of Nations. Diplomats employed in the Northern Department of the Foreign Office, who commented Chilston’s reports, did not doubt that Moscow moved to the “anti-revisionist camp”. However higher FO officials were more reserved. Sir John Simon, the Secretary and Sir Robert Vansittart, the Permanent Under-Secretary regarded the Soviet enuntiations as tactical only. Their suspicions were strong because Moscow has never clearly declared her intentions. In Spring 1934 British Foreign Office experienced pressure from various sides to support the Soviet access to the League of Nations. It was mainly the French government which was not going to be the only Moscow’s mentor. Sir John Simon declared in the House of Commons his support for the Soviet accession to the League of Nations after Louis Barthou’s visit to London. He described the USSR as a big power with a hugh potential. Its League membership was labelled as a condition for stabilizing world political situation. The only diplomatic démarche addressed to London was taken up by the Soviet diplomacy on 3rd August 1934. The British response was very promising so Moscow did not try influence Paris and London more actively. French diplomacy assisted by strong British support brought the USSR in the League of Nations on 18th September. The Soviet conditions (particularly official invitation from Geneva powers and guarantee of a permanent seat in the League’s Council) were not too difficult to be fulfilled for the British Cabinet.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2012, 89; 85-119
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja polska wobec sowieckich inicjatyw rozbrojeniowych w okresie międzywojennym
Польская дипломатия и советские инициативы по разоружению в период между первой и второй мировыми войнами
Autorzy:
Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18055645.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Польская дипломатия занимала отрицательное отношение по радикальным разоруженным инициативам СССР в период между двумя войнами. В Варшаве советские проекты по разоружению принимались как пропагантские шаги, направленные в теоретические результаты Лиги Наций, в определение безопасности, арбитража и разоружения. Польская дипломатия добивалась на международном форуме признания особой ситуации Польши как соседа СССР, а тем самым освобождения ее от обязательств по разоружению пока Москва не одобрит всеобщий договор по разоружению разработанный Лигой Наций. Политическое сближение Польши и СССР, которого проявлением был договор о ненападении от 25 июля 1932 г., не устранило принципиальных разниц между польской и советской концепциями по разоружению.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1996, 55; 91-103
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
M. Wołos, O Piłsudskim, Dmowskim i zamachu majowym. Dyplomacja sowiecka wobec Polski w okresie kryzysu politycznego 1925–1926, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2013, ss. 461
Autorzy:
Brzeziński, Andrzej M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689746.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2014, 13, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja francuska a pierwsze „prace rozbrojeniowe" w Lidze Narodów (1920—1922)
La diplomatie française et les premiers „travaux de désarmement" dans la Société des Nations (1920—1922)
Autorzy:
Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729009.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
La diplomatie française prit une attitude pleine de retenue et même hostile à l'égard du problème de réduction et do limitation des armements. On subordonnait le processus du désarmement au progrès dans le domaine de sécurité. Les délégués français soulignaient ce principe dans les commissions de la Société des Nations examinant le problème do désarmement — la CPC, la CTM, les IIIème et IVème Commissions. Ils s'opposaient aux projets de bloquer les dépenses militaires et à la réduction directe des armements de terre (plan d'Esher). Ils liaient la question du „désarmement moral" au remboursement des réparations dues à la France de la part de l'Allemagne. Les diplomates français faisaient des démarches pour obtenir la reconnaissance des alliances militaires de la France pour un élément durable de „sécurité internationale", pour une condition de réduction graduelle des armements. Cette demande fut prise en considération par la résolution XIV, votée le 23 septembre 1922 pendant la IIIème session de l’Assemblée de la Société des Nations.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1986, 24; 121-132
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja polska a waszyngtońska Konferencja Rozbrojeniowa (12 XI 1921 - 6 II 192)
La diplomatie polonaise lace à la Conférence du Désarmement à Washington (12 XI 1921-6 II 1922)
Autorzy:
Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729241.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
La diplomatie polonaise s'intéressait à la Conférence du désarmement à Washington bien que la Pologne ne participait pas à la Conférence. À Varsovie on prévoyait entre autres, que durant la Conférence on discuterait le problème de la réduction des armements terrestres. Les autorités civiles et militaires polonais étaient d'avis, que la Pologne, nouvellement reconstituée, restant en mauvaises relations avec deux puissances voisines — Allemagne et Russie Soviétique — devait avoir une forte armée. Dans la moitié du 1921 l’armée polonaise comtait 430 mille soldats et occupait la deuxième place en Europe après l’armée française (810 mille soldats). La diplomatie polonaise soutenait la thèse de la France aliée — „d'abord la sécurité, après le désarmement". Dans le Ministère dos Affaires Étrangères en Pologne on était convaincu que la délégation française a Washington, avec A. Briand en tête, va s’opposer efficacement aux efforts de la réduction des armées de terre de la France et Pologne. La phase initiale de la Conférence de Washington a été suivie en Pologne avec une grande attention. Conformément aux suppositions antérieures, la délégation britannique demandait la discussion simultanée sur le désarmement naval et terrestre. Le bruit a couru qu’à Washington on, discutait la réduction des forces armées polonaises. La diplomatie polonaise a fait des démarches à Washington et à Paris, soulignant, quo le délégué de la Pologne doit participer à la discussion éventuelle sur le problème du désarmement terrestre. Avec le sentiment de satisfaction on a reçu à Varsovie la nouvelle, que Briand avait réussi à faire écarter le problème du désarmement terrestre du programme de la Conférence. Cela a été bien apprécié par les diplomates polonais, les dirigeants militaires et la presse. Au moment où l’on a éliminé le problème du désarmement terrestre, en Pologne on a arrêté un peu des discussions à Washington. A Varsovie il y avait l'opinion que la rénonciation de la France concernant la limitation des armements navals alfaiblissait la puissance de la France alliée.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1991, 42; 91-99
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja brytyjska wobec zabiegów Rosji o wyłączne wpływy w Mandżurii (październik 1901 r. – sierpień 1903 r.)
British Diplomacy towards Russian Efforts to Achieve the Exclusive Influence in Manchuria, October 1901 – August 1903
Autorzy:
Damski, Przemysław Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18104731.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
After the collapse of the ‘Boxer Rebellion’, Russia wanted to take an advantage of the fact that hers troops occupied Manchuria and to obtain the exclusive influence in this country. This was contrary to the Open Door policy which had been declared by the United States, Japan, Great Britain and other European Powers, including the Russian Empire, since 1899. These had made London to rethink his own policy in the Far East. British hadn’t much interests in Manchuria. However, in their point of view rise of Russian power in China would destabilize situ¬ation in the Celestial Empire and encourage other Powers to ‘curving a Chinese pie’. It would affect British interests in Qing’s State which were larger than any other Power. Russian railway businesses and her ambition in North-East China were also a danger to similar British investments. This was one of the reasons to abandon a policy of so called ‘splendid isolation’. First visible effect of this decision was the Anglo-Japanese Alliance of January 30th, 1902. The treaty was a defensive one but clearly anti-Russian. Simultaneously Secretary of State for Foreign Affairs, the Marquess of Lansdowne, raised that Russian policy was contrary to the Open Door policy. In fact Britain was concerned on defending her own interests instead of Open Door which was only a slogan for her. During February and March of 1902 London wasn’t able to develop a common policy with his ally – Japan, and also with the United States which appeal for the ‘open door’ once again (February 1st, 1902). St Petersburg took the opportunity and published with Paris the Franco-Russian Declaration of March 16th, 1902. Foreign Office was ready to deal with Russian Government, but the tenacity of the latter convinced Whitehall that Britain should act in accord with Tokyo and Washington. This made Russia to sign an agreement with China on April 8th, 1902. Between April 8th, 1902 and April 8th, 1903 British were waiting and observing the results of Russian evacuation from Manchuria. At this time they weren’t especially concerned about the situation in North-East China as far as Russians were accomplishing the terms of the agreement. They only singed a commercial treaty with the Celestial Empire of September 5th, 1902. This was changed by St Petersburg announcement about new terms of evacuation of Russian soldiers (April 8th, 1903). This time London, as well as Washington, didn’t force Russia to fulfil her treaty obligations. Only Tokyo whose interests were most endangered strongly opposed Russia’s plans. Lansdowne who was planning an agreement with France was also thinking about rapprochement with Russia. Lack of strong reaction from Washington on St Petersburg’s demands convinced Whitehall of rightness of his own policy. British abandoned the phrase of Open Door and de facto recognized Russian influences in Manchuria in the Lansdowne’s proposition of July 29th, of 1903. Russia answered with formation of the Far Eastern Viceroyalty. This had ended the first attempt of British-Russian rapprochement but didn’t stop Franco-British talks which leaded to so called Entente Cordiale of April 8th, 1904. It proves that Britain hadn’t been committed to the Open Door policy which was only an in¬strument securing her interests in Qing’s Empire. The alliance with Japan had the same task. When British politicians had realized that both instruments hadn’t brought expected results they started to search a better way to secure British interests. The only reasonable step for Whitehall, who wanted to avoid a war, was an agreement with Russia.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2012, 89; 23-52
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies