Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wymiar" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Rola celów wychowawczych w procesie wymiaru kary młodocianym sprawcom przestępstw (art. 54 § 1 k.k.). Uwagi na tle poglądów orzecznictwa
    Autorzy:
    Kania, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393289.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-06
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    juvenile
    type of sentence
    educational objectives
    special preventive measures
    młodociany
    wymiar kary
    cele wychowawcze
    prewencja szczególna
    Opis:
    W niniejszym artykule przedstawiono poglądy orzecznictwa na temat roli celów wychowawczych przy wymiarze kary młodocianym sprawcom przestępstw – art. 54 § 1 k.k. Z przeprowadzonych analiz wynika, że rozwiązania przewidzianego we wspomnianym przepisie nie należy odczytywać jako dyrektywy nakazującej wymierzanie młodocianemu określonego rodzaju sankcji karnej, a zwłaszcza jako wskazania obligującego sąd do automatycznego stosowania w tych przypadkach łagodniejszych rozwiązań penalnych. Ustawowy prymat celu wychowawczego wymaga natomiast od sądu zachowania szczególnej wnikliwości przy ocenie prognozy socjalnej młodocianego, a tym samym zebrania wszelkich możliwych informacji, które pozwolą wymierzyć karę niezbędną i właściwą dla jego reedukacji oraz resocjalizacji.
    The article presents the opinions of the judicature explaining, although not always in a consistent manner, the role of educational objectives in sentencing juvenile offenders – Article 54 § 1 of the Criminal Code. The analyses show that the solution provided in the above-mentioned provision should not be interpreted as a directive that requires that judges give a juvenile offender a specific sentence and, in particular, that it should not be interpreted as instructions that the court should automatically apply milder solutions in such cases than in the case of other offenders. However, statutory primacy of an educational objective requires that the court should be especially perspicacious in assessing the behaviour of such offenders, which also means it should gather all possible information that will allow for giving a sentence that is both necessary and appropriate for their re-education and social rehabilitation.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 1; 23-40
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ agresji wojskowej Federacji Rosyjskiej w Ukrainie na dostęp do wymiaru sprawiedliwości – poszczególne zagadnienia
    Autorzy:
    Yukhymiuk, Olha
    Chochowski, Krzysztof
    Dukhnevych, Andrii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/16647979.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    wymiar sprawiedliwości
    dostęp do wymiaru sprawiedliwosci
    wojna w Ukrainie
    stan wojenny
    justice
    access to justice
    war in Ukraine
    martial law
    Opis:
    Artykuł dotyka bardzo ważnego zagadnienia - w warunkach konfliktu zbrojnego szczególnie dotkliwy jest problem realizacji praw i wolności człowieka, możliwości ich ochrony (w tym ochrony sądowej). Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zagadnień związanych z działaniami podejmowanymi przez państwo w sprawie dostępu do wymiaru sprawiedliwości w warunkach stanu wojennego oraz pokazanie odpowiedniej aktualizacji przepisów dotyczących dostępu do wymiaru sprawiedliwości.
    The article deals with a very important issue - in the context of an armed conflict, the problem of realization of human rights and freedoms and the possibility of their protection (including judicial protection) is particularly acute. The aim of this article is to present issues related to the state's measures to ensure access to justice under martial law, and to update the legislation on access to justice accordingly.
    Źródło:
    Budowanie poczucia bezpieczeństwa w czasach pandemii oraz zagrożenia terroryzmem i wojną; 77-88
    9788366723665
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Legislacyjna (nie)doskonałość regulacji dotyczących kar dyscyplinarnych wymierzanych studentom
    Legislative (im)perfection of regulations on student disciplinary penalties
    Autorzy:
    Kania-Chramęga, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2200518.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    odpowiedzialność dyscyplinarna studentów
    kary dyscyplinarne
    przewinienie dyscyplinarne
    wymiar kary dyscyplinarnej
    disciplinary liability of students
    disciplinary penalties
    disciplinary offences
    disciplinary penalty imposition
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest zarówno analiza kar dyscyplinarnych, które mogą zostać wymierzone studentowi za przewinienie dyscyplinarne, jak i zwrócenie uwagi na problematyczną kwestię wskazania determinantów, kształtujących ich wymiar. Przedstawione w opracowaniu wątpliwości co do „dyscyplinującego” charakteru niektórych kar dyscyplinarnych (a nawet zbędności jednej z nich) uzasadniają de lege ferenda potrzebę przemodelowania ich aktualnego katalogu. Dostrzegając jednocześnie, że ustawodawca nie zdecydował się na bezpośrednie określeniew przepisach Ustawy z dnia 1 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wskazań, które kształtowałyby wymiar kary dyscyplinarnej w sprawach dyscyplinarnych studentów, wyrażono pogląd, że uniknięcie zarzutu przejawiania nieuniknionej arbitralności w tej materii (przez członków składu orzekającego komisji dyscyplinarnej a niekiedy także przez rektora) wymagałoby wprowadzenia stosownego odesłania do właściwych przepisów Kodeksu karnego.
    The article aims to analyse disciplinary penalties that can be imposed on a student fordisciplinary offences, as well as to draw attention to a controversial issue of indicating determinants of their imposition. The doubts presented in the article that concern the ‘disciplining’ nature of some disciplinary penalties (and even uselessness of one of them) justify de lege ferenda the need to remodel the present catalogue of them. Having noticed thatthe legislator did not decide to directly determine recommendations for shaping disciplinary penalties for students in the provisions of Act of 1 July 2018: Law on higher education andscience, the author presents the opinion that in order to make it possible (for members ofthe adjudicating panel of a disciplinary commission and sometimes also a rector) to avoid accusations of inevitable arbitrariness in the matter, it would be necessary to make reference to relevant provisions of Criminal Code.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 4; 151-167
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orzekanie kar nieizolacyjnych zamiast kary pozbawienia wolności (art. 37a k.k.)
    Autorzy:
    Kosonoga-Zygmunt, Julia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391279.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    judicial penalty administration
    directive
    alternative sanction
    fixed-type sanction
    non-custodial penalties
    statutory penalty
    sądowy wymiar kary
    dyrektywa
    sankcja alternatywna
    sankcja jednorodzajowa
    kary nieizolacyjne
    ustawowe zagrożenie
    Opis:
    Przedmiotem opracowania jest wprowadzona do Kodeksu karnego nowelą z dnia 20 lutego 2015 r. regulacja umożliwiająca orzeczenie kary grzywny albo kary ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1a pkt 1 lub 4, w przypadku, gdy przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat (art. 37a k.k.). Szczegółowe rozważania poświęcono funkcji ORZEKANIE KAR NIEIZOLACYJNYCH ZAMIAST KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI... 143 IUS NOVUM 4/2016 normatywnej tego przepisu. Zdaniem autorki, art. 37a k.k. dookreśla ustawowe zagrożenia za niektóre występki; nie stanowi on natomiast podstawy dla wyprowadzenia dyrektywy sądowego wymiaru kary skłaniającej sądy do orzekania zamiast kary pozbawienia wolności kar nieizolacyjnych. Zakres zastosowania art. 37a k.k. jest szeroki i nie ogranicza się wyłącznie do zagrożeń karą pozbawienia wolności umieszczonych w sankcji jednorodzajowej. Autorka podziela także pogląd Sądu Najwyższego, iż w wypadku skorzystania z rozwiązania przewidzianego w art. 37a k.k. konieczne jest – zgodnie z art. 413 § 1 pkt 6 k.p.k. – powołanie tego przepisu w podstawie wymiaru kary, obok przepisu części szczególnej Kodeksu karnego. Zaniechanie wskazanego postąpienia ocenić trzeba jako obrazę prawa proceduralnego. Z reguły zaniedbanie tej powinności nie sposób jednak ocenić w perspektywie rażącego i mogącego mieć istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenia prawa.
    The article discusses the regulation introduced to the Criminal Code by the amendment of 20 February 2015 allowing for ruling a fine or limitation of liberty as laid down in Article 34 § 1a (1) or (4) in case a committed crime carries a penalty of imprisonment of up to eight years (Article 37a CC). Special consideration is devoted to the normative function of the provision. In the author’s opinion, Article 37a CC precisely determines statutory penalties for some misdemeanours. However, it does not constitute a basis for the introduction of a directive of a judicial penalty administration encouraging courts to issue non-custodial penalties instead of imprisonment. The scope of application of Article 37a CC is broad and is not limited only to the penalty of imprisonment within the fixed-type sanctions. The author shares the opinion of the Supreme Court that in case of application of Article 37a CC it is necessary, in accordance with Article 413 § 1 (6) CPC, to refer to this provision to indicate the basis for penalty administration, and a provision of the Special Issues Section of the Criminal Code. Omission to do that should be treated as contempt of procedural law. However, failure to fulfil this duty cannot be assessed from the perspective of flagrant law violation that can substantially affect a judgement.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 4; 133-143
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Right to a court in a democratic state ruled by law
    Autorzy:
    Kwiatkowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1360656.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    Constitution
    democratic state ruled by law
    administration of justice
    courts
    autonomous
    independent and impartial court
    Konstytucja
    demokratyczne państwo prawne
    wymiar sprawiedliwości
    sądy
    niezawisły
    niezależny i bezstronny sąd
    Opis:
    The article discusses the issue of the right to a court in a democratic state ruled by law, which constitutes a guarantee of judicial protection of a person’s rights against their infringement by public authorities. It plays two functions: firstly, it protects a person’s subjective right and binds all public authorities to act in compliance with the Constitution; secondly, it creates a characteristic system of relations between a person’s individual status and an objective legal order, and thus it is at present treated as a component of a democratic state ruled by law. The constitutional approach to the right to a court may be analysed within two meanings: (1) as a principle of constitutional law; (2) as a person’s subjective right. Within the former, the principle constitutes a directive on enacting law and an interpretational directive, and within the latter, it means that the right to a court is shaped as an individual subjective right constituting an elementary component of the constitutional status of a person. It functions as one of personal rights, as a human right guaranteeing a person’s dignity and free status, the sense of security and the typical feeling of being protected by law, which is safeguarded by courts. The right to a court, within the substantive meaning, is regulated in Article 45 para. 1 of the Constitution of the Republic of Poland, in accordance with which “Everyone shall have the right to a fair and public hearing of his case, without undue delay, before a competent, impartial and independent court”. The quoted provision is supplemented by the content of Article 77 para. 2 of the Constitution, which is a guarantee stipulating that: “Statutes shall not bar the recourse by any person to the courts in pursuit of claims alleging infringement of freedoms or rights”. The right to a court constituting one of the most important means of safeguarding human rights and freedoms, laid down de lege lata in Article 77 para. 2 and Article 78 of the Constitution of the Republic of Poland, meets the requirements for a democratic state ruled by law and international standards laid down in Article 6 para. 1 of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms and in Article 14 paras. 1 and 3(c) of the International Covenant on Civil and Political Rights.
    W artykule omówiono prawo do sądu w demokratycznym państwie prawnym, które stanowi gwarancję sądowej ochrony praw człowieka przed ich naruszeniem przez organy władzy publicznej. Spełnia ono dwie funkcje: po pierwsze, chroni podmiotowe prawo jednostki i wiąże wszystkie władze publiczne w zakresie ich działania w podporządkowaniu Konstytucji; po drugie, tworzy charakterystyczny system powiązania indywidualnego statusu jednostki i obiektywnego porządku prawnego, wobec tego jest współcześnie traktowane jako składnik demokratycznego państwa prawnego. Konstytucyjne ujęcie prawa do sądu może być rozpatrywane w dwóch znaczeniach: 1) jako zasada prawa konstytucyjnego; 2) jako prawo podmiotowe jednostki. W pierwszym znaczeniu zasada ta stanowi dyrektywę tworzenia prawa i dyrektywę interpretacyjną, zaś w drugim znaczeniu oznacza, iż prawo do sądu zostało ukształtowane jako indywidualne prawo podmiotowe, stanowiące elementarny składnik konstytucyjnego statusu jednostki. Występuje jako jedno z praw osobistych, jako prawo człowieka, gwarantujące jego godność, wolnościowy status, poczucie bezpieczeństwa i stwarzające swoiste odczucie przebywania pod opieką prawa, na straży którego stoją sądy. Prawo do sądu, w znaczeniu materialnym, jest uregulowane w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, według którego „Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd”. Dopełnienie regulacji ujętej w cytowanym przepisie zawiera przepis art. 77 ust. 2 Konstytucji RP, mający charakter gwarancyjny, który stanowi, że: „Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw”. Prawo do sądu stanowiące jedno z najważniejszych środków ochrony praw i wolności człowieka, ujęte de lege lata w art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji RP odpowiada wymogom demokratycznego państwa prawnego i standardom międzynarodowym, przewidzianym w art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz w art. 14 ust. 1 i 3c Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 2; 33-50
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Non-custodial penalties laid down by statute and determined by court in the light of the amendment to Criminal Code of 13 June 2019
    Autorzy:
    Konarska-Wrzosek, Violetta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1338616.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-02
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    ustawowy wymiar kary
    sądowy wymiar kary
    zasada nulla poena sine lege certa
    zasada indywidualizacji wymiaru kary
    zasada swobodnego uznania sądu
    kary wolnościowe i ich granice
    dyrektywy ogólne sądowego wymiaru kary
    penalty laid down by statute
    penalty determined by court
    nulla poena sine lege certa principle
    principle of individualised sentencing
    principle of a court’s discretion
    noncustodial penalties and their limits
    general directives on court sentencing
    Opis:
    The article discusses amendments to the General part of the Criminal Code passed on 13 June 2019, concerning penalties laid down by statute and determined by court. In particular, the author analyses the issue of seemingly directive-like changes concerning the imposition of a fine and the penalty of limitation of liberty in the case those penalties co-occur with the penalty of deprivation of liberty, which in fact increase the minimum limits of those penalties for many offences in the field of the whole common and military criminal law. The author examines the provisions added to Article 33 CC: §§ 1a and 2a, and to Article 34 CC: § 1aa, in the context of the nulla poena sine lege certa principle, the principle of individualised sentencing and the principle of a court’s discretion in the process of imposing a penalty or other penal measures. The author also assesses the purposefulness of the introduction of the catalogue of aggravating and extenuating circumstances to the Criminal Code (Article 53 §§ 2a and 2b CC added). She mainly draws attention to difficulties that can occur in a court’s assessment to what extent the occurrence of given extenuating circumstances justifies taking them into account within standard sentencing and when it will give grounds for the application of the institution of extraordinary extenuation of a sentence. The article also presents the amendments to the wording of Article 53 § 1 CC within the scope of general directives on a penalty determined by court, which mainly tend to direct sentencing towards revenge for an offence committed and general prevention. Taking into account individual prevention was pushed to the background, and the objective of preventing a convict from returning to crime was narrowed, while striving to achieve educational objectives in the field of a convict’s attitudes and conduct was totally ignored. The article is strongly critical of the amendments passed. That is why, it is expected they will not enter into force.
    Publikacja dotyczy zmian uregulowań części ogólnej Kodeksu karnego uchwalonej ustawą z 13 czerwca 2019 r. w zakresie ustawowego i sądowego wymiaru kary. W szczególności podjęto w niej kwestię z pozoru dyrektywalnych zmian dotyczących wymiaru kary grzywny i kary ograniczenia wolności, gdy kary te współwystępują w sankcji z karą pozbawienia wolności, które w istocie podwyższają dolne granice tych kar za liczne typy przestępstw w obszarze całego prawa karnego powszechnego i wojskowego. Przeanalizowano postanowienia dodanych do art. 33 k.k.: § 1a i 2a oraz do art. 34 k.k. – § 1aa w kontekście zasady nulla poena sine lege certa, zasady indywidualizacji wymiaru kary i zasady swobodnego uznania sądu przy wymierzaniu kary i innych środków penalnych. Oceniono także celowość wprowadzenia do Kodeksu karnego katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących (dodany art. 53 § 2a i 2b k.k.). Zwrócono przede wszystkim uwagę na mogące pojawiać się trudności przy ocenianiu przez sąd, na ile wystąpienie danych okoliczności łagodzących uzasadnia ich uwzględnienie w ramach tzw. zwyczajnego wymiaru kary, a kiedy upoważniać będzie do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. W artykule zajęto się także zmianami przeprowadzonymi w treści art. 53 § 1 k.k. z zakresie dyrektyw ogólnych sądowego wymiaru kary, które ukierunkowują ten wymiar przede wszystkim na odpłatę za popełnione przestępstwo i prewencję ogólną. Wzgląd na prewencję indywidualną zszedł na plan dalszy, przy czym zawężono jej cele do zapobiegania powrotowi sprawcy do przestępstwa z całkowitym pominięciem starań o osiągnięcie celów wychowawczych w zakresie postaw i zachowania karanej jednostki. Artykuł ma charakter zdecydowanie krytyczny wobec uchwalonych zmian. Dlatego należy oczekiwać, że nie wejdą one w życie.
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 2; 55-67
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Participation of lay judges in criminal proceedings in Poland and Germany
    Autorzy:
    Głuchowski, Michał
    Małolepszy, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1364804.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    : ławnicy
    prawo karne
    wymiar sprawiedliwości
    czynnik społeczny
    postępowanie karne
    składy orzekające
    dostęp do akt
    rekompensata
    lay judges
    criminal law
    jurisdiction
    participation of the citizenry
    criminal
    proceedings
    adjudicating benches
    access to files
    remuneration
    Opis:
    The article analyses the participation of lay judges in criminal proceedings in Poland and Germany from the comparative perspective. In both countries, there has been a visible tendency over the years to reduce the participation of lay judges in criminal judicature. Whereas in Poland their role is so marginalised that it raises doubts about its constitutionality, lay judges still play a significant role in German criminal proceedings, and there are numerous arguments in favour of their participation in trials. The rules concerning the remuneration for lay judges constitute a significant problem of the Polish system, which discourages professionally active people from holding the office. In Germany, on the other hand, the rules on the remuneration and compensation, as well as other mechanisms are designed to ensure that lay judges mirror all groups in society
    Niniejszy artykuł stanowi prawnoporównawczą analizę zagadnienia udziału ławników w postępowaniu karnym w Polsce i w Niemczech. W obu państwach na przestrzeni lat widoczne są tendencje do ograniczania tego udziału. O ile jednak w Polsce rola ławników została zmarginalizowana w stopniu budzącym wątpliwości natury konstytucyjnej, to ich udział w niemieckich postępowaniach karnych jest nadal znaczny, za czym też przemawiają liczne zalety sędziów nieprofesjonalnych. Bolączką polskiego systemu jest ukształtowanie systemu finansowania ławników, który zniechęca do pełnienia urzędu osoby aktywne zawodowo. W Niemczech natomiast, poprzez zasady wypłaty rekompensat oraz inne rozwiązania, kładzie się nacisk na to, by urząd ławnika sprawowały osoby reprezentujące pełny przekrój ludności.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 2; 86-106
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wytyczne Komitetu Ministrów Rady Europy w sprawie wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dziecku
    Autorzy:
    Mazowiecka, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392318.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    child
    administration of justice
    child’s welfare
    protection
    guardian ad litem
    interrogation
    hearing
    court proceeding
    notification
    rights
    safety
    parents
    training
    dziecko
    wymiar sprawiedliwości
    dobro dziecka
    ochrona
    kurator procesowy
    przesłuchanie
    wysłuchanie
    postępowanie sądowe
    informowanie
    uprawnienia
    bezpieczeństwo
    rodzice
    szkolenie
    Opis:
    Przedmiotem artykułu są Wytyczne Komitetu Ministrów Rady Europy w sprawie wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dzieciom przyjęte przez Komitet Ministrów Rady Europy w dniu 17 listopada 2010 r. Przegląd zaleceń zawartych w wytycznych prowadzi do wniosku, że polskie regulacje prawne dotyczące dzieci powinny zostać poddane głębokiej analizie i w wielu miejscach dostosowane do standardów międzynarodowych.
    The article discusses the Guidelines of the Committee of Ministers of the Council of Europe on child-friendly justice adopted by the Committee of Ministers of the Council of Europe on 17 November 2010. The overview of the recommendations included in the Guidelines leads to a conclusion that Polish legal regulations regarding children should be thoroughly analysed and adjusted to international standards.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 3; 228-253
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Legislative changes regarding directives on sentencing
    Autorzy:
    Konarska-Wrzosek, Violetta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392543.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    amendment to the Criminal Code of 20 February 2015
    penalty imposition
    misdemeanours
    special directives on penalty imposition
    interpretational doubts regarding Article
    37a and 37b CC
    proposals de lege ferenda
    nowelizacja k.k. z 20 lutego 2015 r.
    wymiar kary
    występki
    dyrektywy szczególne wymiaru kary
    wątpliwości wykładnicze przepisów art. 37a i 37b k.k.
    postulaty de lege
    ferenda
    Opis:
    Artykuł zawiera analizę dogmatycznoprawną nowych uregulowań, wprowadzonych przez nowelę z dnia 20 lutego 2015 r., zawartych w art. 58 § 1, 37a i 37b k.k. Autorka stoi na stanowisku, że przepisy te artykułują dyrektywy szczególne na użytek sądowego wymiaru kary za występki o lekkim, średnim lub poważnym ciężarze gatunkowym, określające ustawowe preferencje w zakresie wyboru rodzaju kary, gdy taki wybór jest przewidziany w sankcji albo możliwości zastosowania wolnościowej kary zamiennej, gdy przestępstwo jest zagrożone sankcją prostą przewidującą tylko karę pozbawienia wolności lub też możliwości orzeczenia kary mieszanej składającej się z krótkiej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. Autorka w szczególności neguje trafność wykładni przepisu art. 37a k.k., w myśl której przekształca on wszystkie sankcje proste grożące za występki przewidujące karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat w sankcje alternatywne zawierające oprócz tej kary także karę grzywny lub karę ograniczenia wolności. Autorka wskazuje na szereg negatywnych skutków takiej wykładni i przedstawia określone propozycje de lege ferenda zarówno co do modyfikacji treści analizowanych unormowań, jak i zmiany ich usytuowania w Części ogólnej k.k..
    The article is a dogmatic and legal analysis of new regulations introduced by the amendment of 20 February 2015 to Articles 58 § 1, 37a and 37b CC. The author presents the opinion that the regulations articulate special directives on judicial imposition of penalties for petty, medium and high impact misdemeanours stipulating statutory preferences with respect to the choice of a penalty provided that such choice is envisaged in the sanction or it is possible to apply a noncustodial alternative penalty when a crime carries a simple sanction of just imprisonment or a possibility of imposing a mixed penalty composed of short imprisonment and a non-custodial penalty. The author is especially against the interpretation of the provision of Article 37a CC according to which it transforms all simple sanctions for misdemeanours carrying imprisonment not exceeding eight years into alternative sanctions composed of imprisonment and a fine or a non-custodial penalty. The author points out a series of negative results of such interpretation and presents proposals de lege ferenda with regard to modification of the analysed norms as well as a change of their placement in the General Issues chapter of the Criminal Code
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 2; 34-43
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Parental leaves as a form of protection of family life under the labour law in Poland and selected European Union member states
    URLOPY RODZICIELSKIE JAKO PRZEJAW OCHRONY ŻYCIA RODZINNEGO W PRAWIE PRACY W POLSCE I W WYBRANYCH PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ
    Autorzy:
    Rycak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391044.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    parental leave
    maternity leave
    paternity leave
    childcare (child-raising) leave
    fertility rates
    work-life balance
    work-family conflict
    length of parental leaves
    Council Directive
    92/85/EEC
    Council Directive 96/34/EC
    Council Directive 2010/18/EU
    urlop rodzicielski
    urlop macierzyński
    urlop ojcowski
    urlop wychowawczy
    wskaźniki dzietności
    konflikt na linii praca-życie rodzinne
    wymiar
    urlopów rodzicielskich
    dyrektywa Rady 92/85/EWG
    dyrektywa Rady 96/34/WE
    dyrektywa 2010/18/WE
    Opis:
    The subject of the paper concerns broadly understood paid, both maternity and paternity, leaves granted in order to provide personal care to a child, as well as supplementary parental leaves, excluding childcare (child-raising) leaves and their impact on fertility rates and attaining the work-family balance. The study offers a negative assessment of the solutions encouraging women who are professionally active to give up employment and devote themselves to child-rearing. The discussion presented in the paper covers an analysis of provisions on parental leaves in the international and European Union law, the evolution of maternity and parental leaves in the Polish labour law, regulations on parental leaves in selected European Union member states, and the issue of parenthood-related leaves as part of the state family- -friendly policy. The final section presents the key conclusions resulting from to the above discussion.
    Tematyka niniejszego artykułu dotyczy szeroko pojętych płatnych urlopów udzielanych ze względu na konieczność sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, zarówno macierzyńskich, ojcowskich, jak i dodatkowych urlopów związanych z rodzicielstwem, z wyłączeniem urlopów wychowawczych i ich wpływu na wskaźniki dzietności oraz osiągnięcie równowagi na linii praca-życie rodzinne. W opracowaniu poddano krytycznej analizie propagowanie rozwiązań, które zachęcałyby aktywne zawodowo kobiety do rezygnacji z pracy i poświęcenia się wychowywaniu dzieci. Rozważania podjęte w artykule obejmują analizę regulacji urlopów rodzicielskich w prawie międzynarodowym oraz w prawie Unii Europejskiej, ewolucji regulacji instytucji urlopów macierzyńskich i rodzicielskich w polskim prawie pracy, regulacji urlopów rodzicielskich w wybranych państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz problematykę urlopów związanych z rodzicielstwem jako elementu polityki rodzinnej państwa. W części końcowej przedstawione zostały najważniejsze wnioski wynikające z przeprowadzonych rozważań.
    Źródło:
    Ius Novum; 2017, 11, 2; 204-224
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies