Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the subject" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Gloss on the Supreme Court ruling of 24 January 2018, II KK 10/18
Autorzy:
Kosonoga, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1341449.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
granice oskarżenia
tożsamość czynu zarzucanego w akcie oskarżenia i przypisanego w wyroku
zmiana kwalifikacji prawnej czynu
postępowanie wpadkowe
zasada skargowości
niezmienność przedmiotu procesu
limits of the indictment
identity of an act alleged in the indictment and attributed in the sentence
change in the legal classification of an act
incidental proceedings
principle of accusatorial system
immutability of the subject matter of a trial
Opis:
The author of the gloss approves of the thesis expressed in the Supreme Court ruling of 24 January 2018, II KK 10/18, in accordance with which the framework of the jurisdictional proceedings are determined by a historical event described in the indictment and not by particular elements of this description. The time of an act commission is one of the elements of the subjective aspect of an offence. It is subject to determination by a court and may be specified in a different way from that in the description of an act alleged in the indictment, provided that the evidence taken at a trial justifies such a change. The sole finding that the event covered by the indictment took place at the time different from that specified in it is admissible and does not mean going beyond the limits of a prosecutor’s complaint. Having analysed the Supreme Court and appellate courts’ adjudication practice, the author highlights additional elements of an act description that do not lead to going beyond the limits of an indictment. The gloss also covers the issue of the obligation to inform the parties present at a trial about the possibility of changing the legal classification of an act (Article 399 CPC) and the so-called incidental proceedings in the context of the identity of the act alleged in the indictment and the one attributed in the sentence.
W glosie autor zaaprobował tezę wyrażoną w postanowieniu SN z dnia 24 stycznia 2018 r., II KK 10/18, zgodnie z którą ramy postępowania jurysdykcyjnego są określone przez zdarzenie historyczne opisane w akcie oskarżenia, a nie przez poszczególne elementy tego opisu. Czas popełnienia czynu jest jednym z elementów strony przedmiotowej przestępstwa. Podlega on ustaleniu przez sąd i może być określony inaczej niż w opisie czynu zarzuconego w akcie oskarżenia, jeśli dowody przeprowadzone na rozprawie taką zmianę uzasadniają. Samo ustalenie, że zdarzenia objęte oskarżeniem nastąpiły w innym czasie niż przyjęto w akcie oskarżenia, jest dopuszczalne i nie świadczy wcale o wyjściu poza granice skargi oskarżyciela. Dokonując analizy praktyki orzeczniczej Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych, w glosie wskazano na dodatkowe elementy opisu czynu, które nie stanowią wyjścia poza granice oskarżenia. Poruszono także problematykę obowiązku pouczenia stron obecnych na rozprawie o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu (art. 399 k.p.k.) oraz tzw. postepowania wpadkowego w kontekście tożsamości czynu zarzucanego w akcie oskarżenia i przypisanego w wyroku.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 4; 196-209
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aggravation of crimes against property due to features of the subject of committed act
Typy kwalifikowane przestępstw przeciwko mieniu ze względu na właściwości przedmiotu czynności wykonawczej
Autorzy:
Stefańska, Blanka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359693.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury
mienie znacznej wartości
przedmiot czynności wykonawczej
przestępstwo kwalifikowane
rzecz powierzona
typ podstawowy przestępstwa
znamię kwalifikujące
object of special importance for culture
property of substantial value
subject of the act committed
aggravated crime
entrusted object
basic type of crime
aggravating constituent element
Opis:
This article discusses aggravated types of crime against property considering the features of the act committed. This concerns an entrusted movable object (Article 284 § 2 of the Polish Criminal Code), property of substantial value (Article 289 § 2, Article 294 § 1 Criminal Code) and objects of special importance for culture (Article 294 § 2 Criminal Code). Interpretation of these constituent elements has been provided by making references to views presented by the representatives of the legal doctrine and in case law. The author assumes that an entrusted object is one which has been handed over to the perpetrator with the power of disposal, subject to the obligation to return it. It is in the perpetrator’s possession before being misappropriated. Property of substantial value or an object of special importance for culture – pursuant to Article 294 § 1 and § 2 of the Criminal Code – is a constituent element aggravating some crimes against property under the Criminal Code listed in Article 294 § 1, namely: theft of another person’s movable object (Article 278 § 1), theft of computer software (Article 278 § 2), misappropriation of another person’s movable object or property right (Article 284 § 1), misappropriation (Article 284 § 2), switching into a telecommunication device (Article 285 § 1), fraud (Article 286 § 1), computer fraud (Article 287 § 1), destroying, damaging or making useless of another person’s property (Article 288 § 1), breaking or damaging a submarine cable or violating regulations applicable in the case of laying or repairing such cables (Article 288 § 3) and intentional handling stolen goods (Article 291 § 1). The list of the regulations defining the basic types of the crimes is exhaustive (numerus clausus), and this regulation may not be applied to other crimes against property. Property of substantial value is property the value of which at the time of committing of the prohibited act exceeds PLN 200,000 (Article 115 § 5 Criminal Code). The value of the property being the subject of the prohibited act should be calculated as of the time of committing the act and not the time of passing the judgment. In the author’s opinion, cultural property has the same meaning as in the definition provided in Article 2(1) of the Act of 25 May 2017 on the restoration of national cultural property, pursuant to which this is “a monument as defined in Article 3(1) of the Act of 23 July 2003 on the protection and care of monuments, a movable object which is not a monument, and also elements or components thereof the preservation of which is in the public interest, considering their artistic, historical or scientific value or their significance for cultural heritage and development.” One argument for giving it this meaning is the fact that it is determined in the act which is recognised as fundamental as regards cultural property.
Przedmiotem artykułu są typy kwalifikowane przestępstw przeciwko mieniu ze względu na właściwości przedmiotu czynności wykonawczej. Chodzi o powierzoną rzecz ruchomą (art. 284 § 2 k.k.), mienie znacznej wartości (art. 289 § 2, art. 294 § 1 k.k.) oraz dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury (art. 294 § 2 k.k.). Została dokonana wykładnia tych znamion z odwołaniem do wypowiedzi w doktrynie i judykaturze. Autorka przyjmuje, że rzeczą powierzoną jest ta, która została przekazana sprawcy we władanie z obowiązkiem zwrotu. Znajduje się ona w posiadaniu sprawcy przed dokonaniem jej przywłaszczenia. Mienie znacznej wartości lub dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury – zgodnie z art. 294 § 1 i 2 k.k. – jest znamieniem kwalifikującym niektórych przestępstw przeciwko mieniu, enumeratywnie wymienionych w art. 294 § 1 k.k., a mianowicie: kradzieży cudzej rzeczy ruchomej (art. 278 § 1 k.k.), kradzieży programu komputerowego (art. 278 § 2 k.k.), przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej lub prawa majątkowego (art. 284 § 1 k.k.), sprzeniewierzenia (art. 284 § 2 k.k.), włączenia się do urządzenia telekomunikacyjnego (art. 285 § 1 k.k.), oszustwa (art. 286 § 1 k.k.), oszustwa komputerowego (art. 287 § 1 k.k.), zniszczenia cudzej rzeczy, uszkodzenia lub uczynienia jej niezdatną do użytku (art. 288 § 1 k.k.), przerwania lub uszkodzenia kabla podmorskiego albo naruszenia przepisów obowiązujących przy zakładaniu lub naprawie takiego kabla (art. 288 § 3 k.k.) i umyślnego paserstwa (art. 291 § 1 k.k.). Wyliczenie przepisów określających podstawowe typy przestępstw jest wyczerpujące (numerus clausus) i przepis ten nie może być zastosowany do innych przestępstw przeciwko mieniu. Mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 zł (art. 115 § 5 k.k.). Wartość mienia stanowiącego przedmiot czynu winna być liczona w odniesieniu do czasu popełnienia czynu, a nie odniesiona do czasu orzekania. Dobro kultury, zdaniem autorki, ma takie samo znaczenie, jakie nadano mu w definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury, w myśl której oznacza ono „zabytek w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, rzecz ruchomą niebędącą zabytkiem, a także ich części składowe lub zespoły, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na ich wartość artystyczną, historyczną lub naukową, lub ze względu na ich znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego”. Za nadaniem takiego znaczenia przemawia zamieszczenie definicji w ustawie uważanej za podstawową w dziedzinie dóbr kultury.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 3; 17-32
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwość funkcjonalna sądu do rozstrzygania sporów kompetencyjnych w sprawach karnych w świetle nowelizacji z 19 lipca 2019 roku
Autorzy:
Łukowiak, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083123.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
nowelizacja procesu karnego
spór kompetencyjny
właściwość sądu
analo-gia
zasada samodzielności jurysdykcyjnej
postępowanie karne w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych
postępowanie w sprawach o wykroczenia
proces karny
amendment of the criminal proceedings
disputes of competence
competence of the court
analogy
principle of independence of jurisdiction
criminal proceedings in cases subject to the jurisdiction of military courts
proceedings in minor offences
criminal proceedings
Opis:
W pracy podjęto próbę oceny zmiany przepisów dotyczących rozstrzygania sporów kom-petencyjnych w procesie karnym, wprowadzonej w drodze nowelizacji z 19 lipca 2019 roku. W pierwszej kolejności zaprezentowano dorobek doktryny procesu karnego oraz orzecznictwa sądów karnych ukształtowany jeszcze na gruncie poprzedniego brzmienia art. 38 § 1 Kodeksu postępowania karnego, a następnie poddano analizie celowość zmian wprowadzonych w dro-dze nowelizacji z 19 lipca 2019 roku, jak również samo brzmienie tego przepisu w jego nowym kształcie, wskazując na jego oczywistą wadliwość, a w konsekwencji postulując powrót do poprzedniej wersji tego unormowania. Równocześnie w tekście znajdują się propozycje zasto-sowania określonych zabiegów interpretacyjnych, które de lege lata pozwoliłyby na chociaż częściowe zniwelowanie negatywnych skutków wprowadzenia opisywanej reformy.
This work attempts to assess the change in the provisions on the settlement of competence disputes in a criminal proceedings, introduced by way of amendment of 19 July 2019. Paper analyze the views of the literature of polish criminal proceedings and of the jurisprudence of criminal courts shaped under the previous wording of Article 38, § 1 of Polish Code of Criminal Procedure, and then the purposefulness of the changes introduced by the amendment of 19 July 2019, as well as the very wording of this provision in its new shape, indicating its obvious defectiveness, and as a consequence postulating a return to the previous version of this regulation. At the same time, the text includes proposals for the use of specific interpretative measures that de lege lata would allow for at least partial mitigation of the negative effects of introducing the described reform.
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 3; 67-80
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liability for unlawful making protected works available to the public and for providing hyperlinks to such works on social networking websites
Autorzy:
Piesiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363808.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Internet
hiperlink
prawo autorskie
prawo europejskie
przedmiot ochrony
prawa autorskiego
utwór
ochrona autorskich praw majątkowych
naprawienie szkody
media
społecznościowe
hyperlink
copyright
European law
subject of copyright
work
protection
of author’s economic rights
redress for the inflicted damage
social media
Opis:
Users of social networking sites post more and more materials that may be subject to copyright and related rights. As a result, these activities quite often constitute a breach of law. The article describes what activities – carried out as part of the functionality of social networking websites – can result in copyright infringement. The analysis covers not only the issue of posting a specific material protected by copyright on the website by its user, but also subsequent activities consisting in making the material available (re-posting) by providing reference (hyperlinks). The author puts forward a hypothesis that in some cases not only the person who places material on a social networking website but also the person who makes the material available by posting a hyperlink to it is liable for the infringement of copyright.
Użytkownicy serwisów społecznościowych zamieszczają coraz więcej materiałów, które mogą stanowić przedmiot ochrony prawem autorskim. W konsekwencji niejednokrotnie na skutek takiego umieszczenia dochodzi do naruszenia prawa. Niniejszy tekst opisuje, jakie czynności – realizowane w ramach funkcjonalności portali społecznościowych – mogą stanowić źródło naruszenia prawa autorskiego. Analizie poddano nie tylko zagadnienie związane z umieszczeniem określonego materiału objętego ochroną prawa autorskiego na portalu przez użytkownika, lecz także czynności kolejne, polegające na dalszym udostępnianiu tego materiału (re-post) poprzez umieszczenie odsyłaczy (hiperlinków). Autor stawia tezę, iż w niektórych przypadkach odpowiedzialnym za naruszenie prawa autorskiego będzie nie tylko osoba, która umieściła określony materiał na portalu społecznościowym, lecz także osoba, która ten materiał dalej udostępniła poprzez zamieszczenie hiperlinku.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 4; 131-144
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies