Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "judicial" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2015 r., IV KK 8/15
Autorzy:
Kwiatkowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393246.pdf
Data publikacji:
2016-03-31
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
court
judicial decision
cassation
charges
sąd
orzeczenie sądowe
kasacja
zarzuty
Opis:
W glosie autor akceptuje trafność tezy, iż kasacja wnoszona przez strony może dotyczyć tylko orzeczenia sądu odwoławczego, a nie orzeczenia sądu pierwszej instancji. To w konsekwencji oznacza, iż można podnieść w niej, wobec orzeczenia sądu ad quem, zarzuty obrazy art. 439 k.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa (art. 523 § 1 k.p.k.), jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. Autor polemizuje natomiast ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 kwietnia 2015 r., V KK 360/14, iż sformułowany w kasacji zarzut obrazy art. 424 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. i art. 6 k.p.k. mógł spowodować uchylenie wyroków sądów ad quem i a quo, skoro dotyczy on wadliwie sporządzonego uzasadnienia wyroku sądu meriti, a nie sądu odwoławczego, i nie był podnoszony w apelacji, wobec tego sąd odwoławczy nie był obowiązany zająć stanowiska w kwestii dotyczącej wadliwości uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji, gdyż nie miała ona wpływu na treść orzeczenia.
The author of the gloss approves of the aptness of the thesis that cassation appeal may be filed by parties only against the decision of an appellate court and not the decision of a court of the first instance. As a result, it means that it can be filed against the ruling of a court ad quem on the grounds of the contempt of Article 439 of the CPC or any other flagrant breach of law (Article 523 § 1 of the CPC) if it might have a significant effect on the contents of judgement. However, the author argues with the Supreme Court about its stand expressed in the justification of a sentence of 9 April 2015, V KK 360/14, that the charge of contempt of Article 424 § 1 and 2 of the CPC in connection with Article 457 § 3 of the CPC and Article 6 of the CPC formulated in the cassation appeal might result in waiving sentences rendered by the courts ad quem and a quo as it concerns a defective justification of a sentence rendered by a court meriti and not an appellate court, and was not appealed against, thus an appellate court was not obliged to adjudicate on the defectiveness of the sentence justification of the court of the first instance because this had no influence on the contents of the judgement.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 1; 167-175
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagrożenia dla prawa do prywatności jednostki w związku z przetwarzaniem danych osobowych w celu zapobiegania i zwalczania przestę
Autorzy:
Mróz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1340496.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
prawo do prywatności
dane osobowe
przestępczość
współpraca policyjna i sądowa
right to privacy
personal data
crime
police and judicial cooperation
Opis:
Artykuł zawiera analizę regulacji dotyczącej ochrony danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości z perspektywy rozwiązań zawartych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylającej decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (Dz.Urz. UE L 119, s. 89), z uwzględnieniem swobód obywatelskich. Unijna regulacja ochrony danych osobowych w obszarze współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych rodzi pytanie o zakres dopuszczalnej ingerencji organów państwa w prawo do prywatności (right to privacy). W niniejszym artykule autorka dokonuje oceny nowych założeń zapewniających transparentność przetwarzania danych przez policję i instytucje zwalczające przestępczość z punktu widzenia gwarancji poufności związanych z przetwarzaniem danych w postępowaniach prowadzonych przez właściwe w tym zakresie organy.
The article contains an analysis of the regulation concerning the protection of personal data processed in relation to the prevention and combating of crime from the perspective of solutions contained in Directive 2016/680 of the European Parliament and of the Council of 27 April 2016 on the protection of natural persons with regard to the processing of personal data by competent authorities for the purposes of the prevention, investigation, detection or prosecution of criminal offences or the execution of criminal penalties, on the free movement of such data, and repealing Council Framework Decision 2008/977/JHA (OJ L 119, p. 89), taking into account civil liberties. The EU regulation of personal data protection in the area of police and judicial cooperation in criminal matters raises the question of the scope of permissible interference of state authorities in the right to privacy. In this article, the author assesses the new assumptions ensuring transparency of data processing by the police and institutions fighting crime from the point of view of confidentiality guarantees related to data processing in proceedings conducted by competent authorities in this area.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 1; 82-97
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legal nature of the Supreme Court resolutions
Autorzy:
Kwiatkowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338777.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Sąd Najwyższy
nadzór judykacyjny
nadzór pozainstancyjny
orzeczenie
wyrok
postanowienie
uchwała
Supreme Court
judicial supervision
non-instance-related supervision
judgment
sentence
decision
resolution
Opis:
The article presents the issue of the legal nature of the Supreme Court resolutions. The nature is a matter of argument in the doctrine. There are three diverse viewpoints on this issue. According to one of them, ‘the Supreme Court resolutions are judgments’. Another stance is that ‘the Supreme Court resolutions constitute a separate group; however, they are not court judgments that concern the subject matter of a trial because they do not adjudicate directly on its subject matter’. The third opinion is that ‘the Supreme Court resolutions passed in accordance with Article 441 § 1 CPC and resolving legal issues do not belong to the category of judgments’. The analysis conducted in the article results in a conclusion that the Supreme Court resolutions do not constitute judgments in the precise sense, that are imperative in nature, that adjudicate on the subject matter of a particular trial with regard to both procedural and incidental issues, but they are the Supreme Court’s procedural decisions that resolve a legal issue requiring fundamental interpretation of a statute or resolve a legal issue in a situation when doubts have been raised concerning the interpretation of provisions of law being grounds for issued judgments.
Przedmiotem opracowania jest charakter prawny uchwał Sądu Najwyższego. Charakter ten jest sporny w doktrynie. W tym zakresie występują trzy odmienne stanowiska. Według jednego z nich „uchwały Sądu Najwyższego są orzeczeniami”. Drugie stanowisko przyjmuje, iż „uchwały Sądu Najwyższego stanowią odrębną grupę orzeczeń, nie są jednak orzeczeniami sądu, które dotyczą przedmiotu procesu, ponieważ nie rozstrzygają wprost o jego przedmiocie”. Trzeci kierunek głosi, że „uchwały Sądu Najwyższego, wydawane na podstawie art. 441 § 1 k.p.k., rozstrzygające zagadnienia prawne, nie należą do kategorii orzeczeń”. Przeprowadzone rozważania w niniejszym artykule prowadzą zatem do konkluzji, że uchwały Sądu Najwyższego nie stanowią orzeczeń sensu stricto o charakterze imperatywnym, rozstrzygającym o przedmiocie konkretnego procesu, zarówno co do kwestii procesowej, jak i w kwestii incydentalnej, lecz są decyzją procesową Sądu Najwyższego, rozstrzygającą zagadnienie prawne, wymagające zasadniczej wykładni ustawy lub rozstrzygają zagadnienia prawne w sytuacji, gdy zostały powzięte wątpliwości co do wykładni przepisów prawa będących podstawą wydanego rozstrzygnięcia.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 105-119
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Complaint on a bailiffs omission to take action: selected comments de lege lata and de lege ferenda
SKARGA NA ZANIECHANIE PRZEZ KOMORNIKA DOKONANIA CZYNNOŚCI – WYBRANE UWAGI DE LEGE LATA I DE LEGE FERENDA
Autorzy:
Derlatka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389804.pdf
Data publikacji:
2018-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Keywords: bailiff’s action
omission
inaction
enforcement
judicial supervision
refusal to take
action
czynności komornika
zaniechanie
bezczynność
egzekucja
nadzór judykacyjny
odmowa dokonania czynności
Opis:
Skarga na czynności komornika stanowi podstawowy środek zaskarżenia w postępowaniu egzekucyjnym. Z art. 767 §1 k.p.c. wynika, iż de lege lata przysługuje ona nie tylko na „czynności” komornika, lecz także na „zaniechanie” tego organu egzekucyjnego. Pod pojęciem czynności należy rozumieć także odmowę dokonania czynności przez komornika. Skarga nie przysługuje jednak w przypadku bezczynności komornika. Bezczynność rozumiana jest jako opieszałość i zaniedbanie komornika w realizacji obowiązków wynikających z art. 45a ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. Prowadzi ona do przewlekłości postępowania egzekucyjnego. De lege ferenda bezczynność komornika nie powinna podlegać zaskarżeniu w drodze skargi z art. 767 §1 zd. 2 k.p.c. Tym samym dążenia do zrównania zakresu znaczeniowego pojęć „zaniechanie” oraz „bezczynność” nie zasługują na aprobatę. Stanowisko to należy podtrzymać, mimo iż niejednokrotnie w ocenie wierzyciela skutki zaniechania i bezczynności komornika są takie same. Z dużą ostrożnością należy też podejść do postulatów rezygnacji ze skargi na zaniechanie komornika. Efektywność egzekucji wspierają bowiem dokonane w ostatnim czasie zmiany ograniczające zakres dopuszczalności przedmiotowej tej skargi w odniesieniu do aktywnego, nie zaś pasywnego, zachowania komornika.
A complaint about a bailiff’s action is a fundamental appeal measure in the executive proceedings. Pursuant to Article 767 §1 of the Code of Civil Procedure, it is granted de lege lata not only with respect to a bailiff’s action, but also with regard to this executive body’s omission to take action. The term “action” should also be understood as a bailiff’s refusal to take action. A complaint is not admissible, however, in the case of a bailiff’s inaction. Inaction is understood as a bailiff’s excessive delay and negligence in the fulfilment of obligations under Article 45a of the Act on court bailiffs and enforcement procedure. It leads to excessive lengthiness of executive proceedings. A bailiff’s inaction should not be de lege ferenda subject to complaint under Article 767 §1 sentence 2 CCP. Thus, the pursuit of equating the semantic scopes of the terms “omission” and “inaction” does not deserve approval. This attitude should be upheld, despite the fact that a creditor often believes the effects of a bailiff’s omission and inaction are the same. It is also very important to treat with great caution the proposals to abandon a complaint about the bailiff’s omission. The effectiveness of enforcement is supported by the recently introduced changes limiting the scope of admissibility of a complaint in relation to active, not passive, bailiff’s conduct.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 1; 62-82
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzekanie kar nieizolacyjnych zamiast kary pozbawienia wolności (art. 37a k.k.)
Autorzy:
Kosonoga-Zygmunt, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391279.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
judicial penalty administration
directive
alternative sanction
fixed-type sanction
non-custodial penalties
statutory penalty
sądowy wymiar kary
dyrektywa
sankcja alternatywna
sankcja jednorodzajowa
kary nieizolacyjne
ustawowe zagrożenie
Opis:
Przedmiotem opracowania jest wprowadzona do Kodeksu karnego nowelą z dnia 20 lutego 2015 r. regulacja umożliwiająca orzeczenie kary grzywny albo kary ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1a pkt 1 lub 4, w przypadku, gdy przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat (art. 37a k.k.). Szczegółowe rozważania poświęcono funkcji ORZEKANIE KAR NIEIZOLACYJNYCH ZAMIAST KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI... 143 IUS NOVUM 4/2016 normatywnej tego przepisu. Zdaniem autorki, art. 37a k.k. dookreśla ustawowe zagrożenia za niektóre występki; nie stanowi on natomiast podstawy dla wyprowadzenia dyrektywy sądowego wymiaru kary skłaniającej sądy do orzekania zamiast kary pozbawienia wolności kar nieizolacyjnych. Zakres zastosowania art. 37a k.k. jest szeroki i nie ogranicza się wyłącznie do zagrożeń karą pozbawienia wolności umieszczonych w sankcji jednorodzajowej. Autorka podziela także pogląd Sądu Najwyższego, iż w wypadku skorzystania z rozwiązania przewidzianego w art. 37a k.k. konieczne jest – zgodnie z art. 413 § 1 pkt 6 k.p.k. – powołanie tego przepisu w podstawie wymiaru kary, obok przepisu części szczególnej Kodeksu karnego. Zaniechanie wskazanego postąpienia ocenić trzeba jako obrazę prawa proceduralnego. Z reguły zaniedbanie tej powinności nie sposób jednak ocenić w perspektywie rażącego i mogącego mieć istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenia prawa.
The article discusses the regulation introduced to the Criminal Code by the amendment of 20 February 2015 allowing for ruling a fine or limitation of liberty as laid down in Article 34 § 1a (1) or (4) in case a committed crime carries a penalty of imprisonment of up to eight years (Article 37a CC). Special consideration is devoted to the normative function of the provision. In the author’s opinion, Article 37a CC precisely determines statutory penalties for some misdemeanours. However, it does not constitute a basis for the introduction of a directive of a judicial penalty administration encouraging courts to issue non-custodial penalties instead of imprisonment. The scope of application of Article 37a CC is broad and is not limited only to the penalty of imprisonment within the fixed-type sanctions. The author shares the opinion of the Supreme Court that in case of application of Article 37a CC it is necessary, in accordance with Article 413 § 1 (6) CPC, to refer to this provision to indicate the basis for penalty administration, and a provision of the Special Issues Section of the Criminal Code. Omission to do that should be treated as contempt of procedural law. However, failure to fulfil this duty cannot be assessed from the perspective of flagrant law violation that can substantially affect a judgement.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 4; 133-143
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2015 r.
Autorzy:
Kosonoga, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393664.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
judicial immunity
prosecutorial immunity
stoppage of the flow of the period
of limitation of prosecution
procedural premises
immunitet sędziowski
immunitet prokuratorski
spoczywanie biegu
terminu przedawnienia karalności
przesłanki procesowe
Opis:
W glosie autor przytacza trzy koncepcje teoretyczne odnoszące się do wpływu immunitetu sędziowskiego i prokuratorskiego na spoczywanie biegu terminu przedawnienia karalności. Opowiada się za tezą, iż immunitet formalny stwarza przeszkodę prawną, w rozumieniu art. 104 § 1 k.k., w dalszym toczeniu się postępowania, a ściśle w przejściu postępowania w fazę in personam, już wtedy, gdy oskarżyciel występuje o wydanie zezwolenia na ściganie osoby objętej tym immunitetem.
The author of the gloss discusses three theoretical concepts regarding the influence of judicial and prosecutorial immunity on the stoppage of the flow of the period of limitation of prosecution. The author is for a thesis that, according to Article 104 § 1 of the Criminal Code, formal immunity creates a legal obstacle to the further course of a proceeding, namely to the transition of the proceeding into a phase in personam, already when the prosecutor applies for permission to prosecute a person granted immunity.
Źródło:
Ius Novum; 2015, 9, 4; 145-153
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykonalność porozumień arbitrażowych – wzajemne oddziaływanie rozdziałów 4 oraz 5 nigeryjskiej ustawy o arbitrażu i postępowaniu rozjemczym z 2004 roku
Autorzy:
Mbadugha, Joseph
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083111.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
arbitraż
wykonalność porozumień arbitrażowych
podejmowanie kroków w postepowaniu
zawieszenie postępowania
niezależność sędziowska
władza sądownicza
zrzeczenie się prawa do rozstrzygania
rozdziały 4 i 5 nigeryjskiej Ustawy o Arbitrażu i Postę-powaniu Rozjemczym
Arbitration
Enforceability of arbitration agreements
taking steps in proceedings
stay of proceedings
judicial discretion
judicial power
waiver of the right to arbitrate
sections 4 and 5 of Arbitration and Conciliation Act
Opis:
Niniejszy artykuł przedstawia kwestię wykonalności porozumień arbitrażowych – wzajemnego oddziaływania rozdziałów 4 i 5 nigeryjskiej Ustawy o Arbitrażu i Postępowaniu Rozjemczym z 2004 roku (ACA). Autor omawia następujące zagadnienia: czy w przypadku unikalnych i odmiennych, ale pokrewnych przepisów rozdziałów 4 i 5 ACA dotyczących tych samych zagadnień są one w sprzeczności, mogą być stosowane alternatywnie bądź równocześnie, czy też jeden przepis wypiera drugi lub jest niemożliwy do zastosowania; czy rozdział 4 ACA oznacza ograniczenie lub kontrolę władzy sądowniczej powierzonej sądom przez Konstytucję, czy też związku z tym dzielenie przez sądy władzy sądowniczej z trybunałami arbitrażowymi jest nieprawomocne na podstawie rozdziału 1(1)(3) tej samej Konstytucji Nigerii z 1999 roku; oraz kroki proceduralne w celu wdrożenia rozdziału 5 ACA.Stosując metodę badań doktrynalnych dotyczących źródeł pierwotnych, autor wyciąga wniosek, że rozdział 5 ACA wypiera rozdział 4; rozdział 4 nie jest alternatywny w stosunku do rozdziału 5; rozdziały 4(1) i (2) ACA, uszczuplając lub ograniczając władzę sądowniczą sądów, pozostają w sprzeczności z rozdziałami 6(1) oraz 6(6) Konstytucji Federalnej Republiki Nigerii z 1999 roku (z późniejszymi zmianami), a zatem są nieprawomocne na podstawie rozdziału 1(1)(3) tej samej Konstytucji z 1999 roku i nie mogą mieć zastosowania; że nigeryjskie sądy nie uznają aktów prawnych, które mają na celu ograniczyć, uszczuplić lub regulować i skasować władzę sadowniczą przyznaną przez Konstytucję lub stanowią o dzieleniu władzy sądowni-czej z jakimikolwiek ciałami innymi niż sądy, którym Konstytucja przyznała tę władzę.
This article presents the enforceability of arbitration agreements – the interplay between sections 4 and 5 of Nigeria’s Arbitration and Conciliation Act, 2004 (ACA). The following issues are discussed: whether given the unique and distinct but related provisions of sections 4 and 5 of ACA dealing with the same subject matter, they are in conflict, could be applied in the alternative or simultaneously or whether one supersedes the other or is inapplicable; whether section 4 of ACA amounts to limiting or controlling the constitutionally vested judicial powers of the courts or the courts sharing their judicial powers with arbitral tribunals and is therefore null and void by reason ofsections 1(1)(3) of the Nigeria’s 1999 Constitution; and the procedural steps for enforcement under section 5 of ACA. Using the doctrinal research method vis-a-vis primary sources the author concludes that section 5 of ACA supersedes its section 4; section 4 is not an alternative to section 5; sections 4(1) and (2) of the ACA by whittling or limiting judicial powers of the courts are inconsistent with sections 6(1) and 6(6) (a) of the 1999 Constitution of the Federal Republic of Nigeria (as amended) and thus are null by reason of section 1(1) (3) of the same 1999 Constitution and in consequence inapplicable; that Nigerian courts disregard any statute that seeks to limit or whittle or regulate and obliterate the judicial powers conferred on them by the Constitution or that has provided for sharing of their judicial powers with any other body other than the courts in which it is invested by the Constitution.      
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 4; 121-135
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On interaction of the Constitutional Court and the Supreme Court of the Russian Federation to ensure case law integrity
O RELACJACH SĄDU KONSTYTUCYJNEGO I SĄDU NAJWYŻSZEGO W FEDERACJI ROSYJSKIEJ W ZAKRESIE UJEDNOLICANIA PRAKTYKI SĄDOWEJ
Autorzy:
Ostapovič, Igor'
Zaleśny, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391052.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Sąd Konstytucyjny Federacji Rosyjskiej
Sąd Najwyższy Federacji Rosyjskiej
kontrola sądowa
jednolitość orzecznictwa
the Constitutional Court of the Russian Federation
the Supreme Court of the
Russian Federation
judicial control
uniform case law
Opis:
The article discusses the problem of interaction of the Constitutional Court and the Supreme Court of the Russian Federation with respect to case law integrity. The authors present a hypothesis that the merge of the Supreme Arbitration Court and the Supreme Court in the single Supreme Court will improve the interaction between the Constitutional Court and the other courts, including in the field of achieving case law integrity. The uniform case law is considered to be either an essential component and the result of judicial activity or the result of identical qualification of similar cases, and a form of judicial control. The uniform case law should be aimed at promoting the rule of law.
W artykule poddano analizie kwestie interakcji zachodzących między Sądem Konstytucyjnym i Sądem Najwyższym Federacji Rosyjskiej, w kontekście jednolitości orzecznictwa sądów. Autorzy stawiają hipotezę, że ujednoliceniu orzecznictwa sądowego i poprawie współpracy między Sądem Konstytucyjnym i innymi sądami służyłoby połączenie Naczelnego Sądu Arbitrażowego oraz Sądu Najwyższego w Sąd Najwyższy. Dzięki tej zmianie organizacyjnej można byłoby realizować wartość ustrojową w postaci poprawy efektywności działalności sądowej i spójnego rozstrzygania przez sądy w podobnych sprawach. Z kolei jednolitość orzecznictwa sądowego powinna służyć promowaniu rządów prawa.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 6-16
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Public prosecutor’s actions during a recess or an adjournment in the main trial
Autorzy:
Skorupka, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393131.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
przerwa w rozprawie
czynności oskarżyciela publicznego
czynności dowodowe
kontradyktoryjne postępowanie sądowe
„równość broni”
recess/adjournment in the trial
public prosecutor’s actions
evidentiary activities
adversarial judicial proceeding
“equality of arms”
Opis:
The legal issue that is discussed in the article is what kind of actions a public prosecutor can perform during a recess or an adjournment in the trial. The issue is questionable in the doctrine of Polish criminal procedure law. The author presents an opinion that a public prosecutor cannot perform any evidentiary actions because there is no clear statutory authorisation and, moreover, because he is a party to the judicial proceeding, and evidentiary activities are restricted for proceeding organs. The author supports the opinion using three methods of legal interpretation: the grammatical, functional and structural ones.
Problemem prawnym, który próbowano rozwiązać, jest to, jakie czynności może wykonać oskarżyciel publiczny w czasie przerwy albo odroczenia rozprawy. Kwestia ta w doktrynie polskiego prawa karnego procesowego jest sporna. Autor wyraził zaś pogląd, że oskarżyciel publiczny nie może wykonać żadnej czynności dowodowej ze względu na brak wyraźnego upoważnienia ustawowego, a nadto, gdyż jest stroną postępowania, a czynności dowodowe są zastrzeżone dla organów procesowych. Pogląd ten autor uzasadnia wykorzystując trzy metody wykładni przepisów prawa, tj. gramatyczną, funkcjonalną i systemową.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 2; 156-165
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podporządkowanie Trybunału Konstytucyjnego organom władzy politycznej w Polsce po 2015 roku – przyczynek do rozważań
Subjection of the Constitutional Tribunal to the organs of political authorities in Poland after 2015: contribution to considerations
Autorzy:
Opaliński, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179106.pdf
Data publikacji:
2022-11-06
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
trójpodział władzy
władza sądownicza
Trybunał Konstytucyjny
niezależność
niezawisłość
wzmocnienie władzy
ochrona słabszych
tripartite system of the separation of powers
the judicial
Constitutional Tribunal
independence
strengthening authorities
protection of the weaker
Opis:
W artykule poruszono problematykę wpływu polskiej władzy ustawodawczej na funkcjonowanieTrybunału Konstytucyjnego, zapoczątkowane jesienią 2015 roku. Analizie poddanowszystkie ustawy uchwalone na przestrzeni lat 2015–2017, wprowadzające zmiany w ustrojui funkcjonowaniu Trybunału Konstytucyjnego oraz modyfikujące status sędziów tego organu.Przy prowadzeniu badań posłużono się nowatorską metodą opracowaną przez prof. PawłaChmielnickiego, polegającą na badaniu materialnych źródeł prawa, tj. faktycznych przyczynuchwalenia danej ustawy. Analizie poddano między innymi materiały opracowane przyudziale specjalistów zatrudnionych w Centrum Badań Procesu Legislacyjnego w UczelniŁazarskiego, w gronie których jest również autor tekstu.W tekście wykazano, że zmiany w obrębie Trybunału Konstytucyjnego nie służą realizacjipraw obywatelskich. Ich celem jest wzmocnienie władzy politycznej (parlamentu i – stanowiącegojego emanację – rządu) kosztem władzy sądowniczej. Wpisuje się to w ogólną tendencjęwidoczną po wyborach parlamentarnych w 2015 roku, nakierowaną na osłabienie pozycjiwładzy sądowniczej oraz personalny wpływ legislatywy na tę władzę. Działania te nie mieszcząsię w konstytucyjnej regule podziału władzy oraz pozostają sprzeczne z zagwarantowanąkonstytucyjnie zasadą odrębności i niezależności sądów i trybunałów. Mając na względzie, żew warunkach ustroju demokratycznego władza ulega zmianie, jedynym panaceum na przywróceniedawnego kształtu i autorytetu Trybunału Konstytucyjnego jest zmiana władzy. Takamożliwość zaistnieje jesienią 2023 roku.
The article discusses the issues concerning the influence of the Polish legislative poweron the functioning of the Constitutional Tribunal that started in the autumn of 2015. Theanalysis covers all legal acts passed between 2015 and 2017 that introduced changes in thestructure and functioning of the Constitutional Tribunal and modified the status of its judges.The research made use of the innovative method devised by Professor Paweł Chmielnicki,which consists in the examination of substantial sources of law, i.e. real reasons for passinga given statute. The analysis covers, inter alia, materials developed by a group of specialists,including the author, employed by the Centre for Legislative Process Research at LazarskiUniversity. The article shows that the changes in the Constitutional Tribunal do not serveto exercise citizens’ rights. They aim to strengthen the political authorities (the Parliamentand its emanation, the Government) at the judicial power expense. It matches the generaltendency visible after the 2015 parliamentary election targeted at weakening the position of the judiciary and personal influence of the legislative on this power. The activities do not follow the constitutional rule of separation of powers and are in conflict with the principle ofseparation and independence of courts and tribunals guaranteed by the Constitution. Takinginto account the fact that authorities change in the conditions of a democratic system, theonly panacea for the restoration of the shape and prestige of the Constitutional Tribunal isthe change of the authorities. There will be an opportunity for that in the autumn of 2023.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 3; 146-166
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Judges’ disciplinary liability for apparent and flagrant contempt of provisions of law versus principle of judicial independence
Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziego za oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa a zasada niezawisłości sędziowskiej
Autorzy:
Krajnik, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359721.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
odpowiedzialność dyscyplinarna
niezawisłość sędziowska
przewinienie służbowe
oczywista i rażąca obraza przepisów prawa
sądownictwo dyscyplinarne
disciplinary liability
judicial independence
company-related misdeed
apparent and flagrant contempt of the provisions of law
disciplinary courts
Opis:
The article aims to present the issue of the limits of a judge’s disciplinary liability for a company-related misdeed in the form of apparent and flagrant contempt of the provisions of law limited by the principle of judicial independence. Due to the fact that the principle of statutory determination of an act is not applicable in disciplinary law, the sphere is shaped by disciplinary case law, in particular by the judgments of the Supreme Court-Disciplinary Court, which are thoroughly analysed. This makes it possible to indicate tendencies occurring in case law and develop the author’s own stance taking into account the latest amendments to the Act: Law on the common courts system, which can be translated into the need to increase the protection of judicial independence and a more restrictive approach to the use of the instrument of disciplinary liability towards judges who commit apparent and flagrant contempt of the provisions of law in the sphere of adjudication.
Przedmiotem niniejszego artykułu jest przedstawienie problematyki granic odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziego za przewinienie służbowe w postaci oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa limitowanych przez zasadę niezawisłości sędziowskiej. Ze względu na nieobowiązywanie w prawie dyscyplinarnym zasady ustawowej określoności czynu sfera ta kształtowana jest przez orzecznictwo dyscyplinarne, w szczególności judykaty Sądu Najwyższego-Sądu Dyscyplinarnego, które zostały poddane szczegółowej analizie. Pozwoliło to na wskazanie tendencji występujących w orzecznictwie oraz wypracowanie własnego stanowiska, uwzględniającego także najnowsze zmiany w ustawie Prawo o ustroju sądów powszechnych, przekładające się na potrzebę wzmożenia ochrony niezawisłości sędziowskiej, a tym samym bardziej restrykcyjnego podejścia do operowania instrumentem odpowiedzialności dyscyplinarnej wobec sędziów dopuszczających się oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa w sferze orzeczniczej.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 3; 97-118
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sędziowskie kierownictwo postępowaniem dowodowym przed sądem pierwszej instancji: system polski – system belgijski
Autorzy:
Manowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1337680.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
sędziowskie kierownictwo
postępowanie dowodowe
zasada dyspozycyjności
zasada kontradyktoryjności
zasada koncentracji materiału dowodowego
nadużycie prawa procesowego
judicial management
evidence hearing
principle of free exercise of rights
principle of adversariness
principle of evidence concentration
misuse of procedural law
Opis:
Artykuł stanowi porównanie wybranych aspektów sędziowskiego kierownictwa postępowaniem dowodowym przed sądem pierwszej instancji w polskim i belgijskim systemie prawa procesowego. Opracowanie porusza problematykę zapewnienia przez sędziego sprawnego kierowania postępowaniem dowodowym, które należy do jednej z naczelnych zasad postępowania cywilnego w obu omawianych systemach. Wiodąca rola sądu w prowadzeniu postępowania dowodowego przejawia się w nadzorowaniu prawidłowości zgłaszanych przez strony dowodów, weryfikacji ich pod kątem dopuszczalności i przydatności, w interpretacji i ocenie przedstawionych dowodów, a wreszcie – w możliwości podejmowania w tym zakresie działań z urzędu. Zarówno w polskiej, jak i belgijskiej procedurze cywilnej obowiązek prezentowania materiału dowodowego spoczywa na stronach, jednak to sąd, będąc zarządcą postępowania dowodowego, czuwa jednocześnie nad przestrzeganiem w procesie cywilnym zasad dyspozycyjności, kontradyktoryjności oraz koncentracji materiału dowodowego. Przewidziana w obu systemach prawnych możliwość dopuszczania dowodów z urzędu, w systemie belgijskim doznaje pewnych, wyrażonych wprost w przepisach, ograniczeń. W systemie polskim natomiast bardziej sformalizowany charakter nadano aktywności stron w przedstawianiu dowodów. Zasadnicze różnice występują także w zakresie nadużycia prawa procesowego. Choć instytucja ta w obu krajach doczekała się definicji ustawowej, obwarowana jest sankcją grzywny oraz nakłada na sąd zbliżone obowiązki względem stron postępowania, to w Polsce – w przeciwieństwie do systemu belgijskiego – nie przewidziano możliwości dochodzenia w tym samym postępowaniu odszkodowania z tytułu nadużycia prawa procesowego przez przeciwnika.
The article presents a comparison of selected aspects of the judicial management of evidence hearing before a court of first instance in the Polish and Belgian systems of procedural law. It discusses the issue of ensuring the efficient management of evidence hearing, which is one of the major principles of civil proceedings in both discussed legal systems. The main role of the court in evidence hearing consists in supervising whether evidence reported by the parties is appropriate, verifying its admissibility and usefulness, interpreting and evaluating this evidence, and finally, in the possibility of taking steps ex officio in this respect. In both the Polish and Belgian civil procedure, the burden of proof is on the parties; however, it is the court that, being the manager of evidence hearing, also safeguards adherence to the principles of free exercise of rights, adversariness, and evidence concentration in a lawsuit. The possibility of admitting evidence ex officio, which is laid down in both legal systems, is to some extent limited in the Belgian one, which is directly expressed in the provisions. On the other hand, parties’ activity in the field of evidence presentation is more formalised in the Polish system. There are also major differences with respect to the misuse of procedural law. Although it has been statutorily defined in both countries, carries the penalty of a fine and imposes similar obligations on the court towards the parties to a lawsuit, in Poland, unlike in the Belgian system, there is no possibility of claiming compensation for the procedural law misuse by an opponent within the same proceedings.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 4; 17-46
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do postanowienia SN z 23 lipca 2020 r., II KO 42/20
Autorzy:
Dąbrowski, Jacek A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338409.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
postępowanie sądowe
sąd
dobro wymiaru sprawiedliwości
stan zdrowia strony postępowania
właściwość miejscowa
właściwość z delegacji
judicial proceedings
court
the good of administration of justice
state of health of a party to proceedings
territorial jurisdiction
delegated competence
Opis:
Glosowane postanowienie dotyczy zakresu obowiązków sądu zwracającego się w trybie art. 37 k.p.k. do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu i podnoszącego, że zagrożenie dla dobra wymiaru sprawiedliwości wynika z braku możliwości prowadzenia procesu przed sądem miejscowo właściwym z uwagi na zły stan zdrowia strony postępowania. Autor – rozbudowując argumentację przedstawioną przez Sąd Najwyższy o kryteria przekazania sprawy na tej podstawie w trybie art. 37 k.p.k. – wykazuje zasadność poglądu, że omawiana przesłanka musi pozostawać aktualna w dacie wystąpienia ze stosownym wnioskiem.
The ruling that is analysed in the gloss concerns the scope of obligations of a court that lodges a motion with the Supreme Court in accordance with Article 37 CPC to refer a case for hearing to another court of the same instance, and states that the risk to the good of the administration of justice results from the lack of possibilities of conducting a trial before a court having territorial jurisdiction, due to the bad state of health of a party to the proceedings. Providing the justification of the Supreme Court extended by the criteria for referring a case in accordance with Article 37 CPC, the author proves the grounds for the opinion that the discussed requirement must be up-to-date on the date of lodging the motion concerned.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 3; 207-219
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skład sądu drugiej instancji w postępowaniu cywilnym
Second instance court’s bench composition in civil proceedings
Autorzy:
Łazarska, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200522.pdf
Data publikacji:
2022-08-01
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
bench composition
one-person composition
collective composition
judicial independence
order of a court president
invalidity of a bench composition
invalidity of a proceeding
skład sądu
skład jednoosobowy
skład kolegialny
niezawisłość sędziowska
zarządzenie prezesa
niezmienność składu
nieważność postępowania
Opis:
Celem artykułu jest omówienie skutków nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego, wprowadzonych Ustawą z dnia 28 maja 2021 r. w zakresie zmiany składu sądu w postępowaniu apelacyjnym. Nowe rozwiązania budzą liczne kontrowersje i w wielu aspektach ingerują w niezawisłość sędziowską. Po pierwsze, odwracając zasadę składów kolegialnych na rzecz jednoosobowych, nie zapewniono wystarczających gwarancji kontynuacji tak zwanych starych spraw w niezmienionym składzie, co może naruszać zasadę niezmienności składów. Po drugie, powierzając wyłącznie czynnikowi administracyjnemu prezesowi sądu decydowanie o składzie sądu, nie zapewniono wystarczających gwarancji poszanowania niezawisłości sędziowskiej. Sprzeciw budzi decydowanie przez prezesa sądu o tym, czy zachodzi potrzeba wyznaczenia składu z uwagi na szczególną zawiłość lub precedensowy charakter sprawy. Nie jest rzeczą prezesa ocenianie charakteru sprawy, którą rozstrzyga sędzia. Kwalifikowane przesłanki zaś do ustanowienia składu kolegialnego sprawią, że przedmiotowa regulacja będzie niezwykle rzadko stosowana.
The aim of the article is to discuss the effects of the amendment to Code of Civil Procedure introduced by Act of 28 May 2021 within the scope of a change of a court bench compositionin appeal proceedings. The new solutions are controversial and in some aspects interfere with the principle of judicial independence. By reversing the principle of a collective composition infavour of a one-person composition, there were insufficient guarantees for the continuation ofthe so-called unchanged bench composition for old cases, which may violate the principle of invariability of a bench composition. Secondly, entrusting a decision on a court composition to a court president that is an administrative body did not provide sufficient guarantees forrespect for judicial independence. A court president’s decision on whether it is necessary to designate a bench due to the complexity or precedent-like nature of a case also raises objections. It is not within a court president’s competence to assess a nature of a case on which a judge adjudicates. On the other hand, classified conditions for establishing collective benches cause that the discussed regulation will be very rarely applied.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 2; 130-151
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skutki wprowadzenia ograniczeń praw i wolności człowieka na stan bezpieczeństwa w Ukrainie w czasie stanu wojennego
Autorzy:
Fidria, Yuliia
Hofman, Yuriy
Chochowski, Krzysztof
Dukhnevych, Andrii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/16647981.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
stan wojenny
prawa człowieka
ograniczenie praw i wolności człowieka
bezpieczeństwo narodowe
państwo demokratyczne
szczególny reżim prawny
kontrola sądowa
martial law
human rights
restriction of human rights and freedoms
national security
democtratic state
special legal regime
judicial review
Opis:
Tekst poświęcony jest ogólnej charakterystyce ograniczeń praw i wolności człowieka w czasie stanu wojennego w Ukrainie. Autorzy zwracają uwagę na to, że w czasie stanu wojennego prawa człowieka nie tracą priorytetowego znaczenia, a ich przestrzeganie świadczy o wysokim poziomie demokracji w państwie i jest wskaźnikiem uznania osoby za najwyższą wartość społeczną. Ważnym zadaniem jest zachowanie równowagi pomiędzy potrzebą utrzymania podstaw bezpieczeństwa państwa a funkcjonowaniem instytucji demokratycznych mających na celu zapewnienie i ochronę praw człowieka. W opracowaniu poddano analizie pojęcie, rodzaje i przejawy ograniczeń praw człowieka w stanie wojennym, a także określono wykaz praw i wolności osób fizycznych i prawnych, które mogą zostać ograniczone. Jednocześnie analiza regulacji prawnych, tak przypisów międzynarodowych, jak i krajowych, dotyczących ograniczeń praw i wolności człowieka w związku z wprowadzeniem stanu wojennego na Ukrainie, pozwoliła na wskazanie i podsumowanie zasad legalności takich ograniczeń, które muszą spełniać trzyczęściowy test proporcjonalności. Autorzy podkreślają znaczenie i konieczność sądowej kontroli konstytucyjnej nad ograniczeniami praw i wolności człowieka w czasie stanu wojennego.
This study devoted to the general characteristics of restrictions on human rights and freedoms during martial law in Ukraine. The authors note that during martial law, human rights do not lose their priority, and their observance demonstrates the high level of democracy in the state and is an indicator of the recognition of the person as the highest social value. An important task is to balance the need to maintain the foundations of state security with the functioning of democratic institutions aimed at ensuring and protecting human rights. The study analyzes the concept, types and manifestations of restrictions on human rights under martial law and identifies a list of rights and freedoms of natural and legal persons that can be restricted. At the same time, the analysis of legal regulations, both international and domestic notes on restrictions on human rights and freedoms in connection with the introduction of martial law in Ukraine made it possible to identify and summarize the principles of legality of such restrictions, which have completed the proportionality test. The authors emphasize the importance and necessity of judicial constitutional control over restrictions on human rights and freedoms during martial law.
Źródło:
Budowanie poczucia bezpieczeństwa w czasach pandemii oraz zagrożenia terroryzmem i wojną; 61-76
9788366723665
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies