Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Przestępstwo"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 29
Tytuł:
Przestępstwo "kradzieży tożsamości" w polskim prawie karnym
Autorzy:
Sowirka, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395999.pdf
Data publikacji:
2013-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Opis:
Ustawodawca w nowelizacji k.k. z 25 lutego 2011 r. (Dz.U. 2011 Nr 72, poz. 381) dokonał w art. 190a § 2 k.k. typizacji przestępstwa tzw. „kradzieży tożsamości”. Celem artykułu jest dokonanie charakterystyki nowego czynu zabronionego. Pierwsza część opracowania zawiera wykładnię znamion, natomiast druga – ocenę wprowadzenia nowego przepisu do polskiego porządku prawnego. Autor stawia tezę o wadliwości sposobu kryminalizacji zjawiska kradzieży tożsamości w polskim prawie karnym, aprobując jednocześnie samą decyzję ustawodawcy o kryminalizacji owego stanu faktycznego. Podstawowym zarzutem jest typizacja przestępstwa kradzieży tożsamości jako szczególnego typu przestępstwa stalkingu, czego konsekwencją jest wąskie ujęcie znamion czynu zabronionego z art. 190a § 2 k.k. W artykule przedstawiono argumenty za traktowaniem przestępstwa kradzieży tożsamości jako samodzielnego bytu niezwiązanego ze stalkingiem. W konkluzji postuluje się szersze ujęcie znamion przestępstwa kradzieży tożsamości. Pozwoli to na spełnienie funkcji tej regulacji jako kryminalizacji na przedpolu czynu zabronionego. Należy także rozważyć umieszczenie czynu zabronionego z art. 190a § 2 k.k. w innym rozdziale k.k.
The article deals with the Act on Criminal Responsibility of Individuals and the Proceedings Against Them, which was adopted in the Czech Republic on 27 October 2011 and came into force on 1 January 2012. The Act regulates the so-called “appropriate” responsibility of legal persons for eighty types of crime listed in the Criminal Code chapters on crime against property, economic crime, crime commonly dangerous, crime against the environment, crime against the Czech Republic, foreign states and international organizations, crime against public order, crime against humanity, crime against peace and war crimes. Legal persons’ responsibility results from crime committed by natural persons who act on behalf of legal persons in circumstances described in the Act in detail. But it is a responsibility in itself in the sense that the legal person’s responsibility prerequisite is not conviction or identification of the natural person but proving that a natural person committed a crime in the circumstances specified in the Act (on behalf of, for and within the legal entity). The catalogue of penalties that can be sentences contains seven types, including the most severe one that is dissolution of a legal entity, forfeiture of property, fines, forfeiture of objects, interdiction of specified activity, participation in public contracts, licensing proceedings or public tenders, deprivation of rights to subsidies and public announcement of the sentence.
Źródło:
Ius Novum; 2013, 7, 1; 64-80
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępstwo kradzieży i jego odmiany kwalifikowane we francuskim prawie karnym
Autorzy:
Brzezińska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1394542.pdf
Data publikacji:
2015-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Opis:
Zasadniczym założeniem artykułu jest analiza struktury przestępstwa kradzieży w typie podstawowym oraz w typach zmodyfikowanych (kwalifikowanych) we francuskim kodeksie karnym. W odniesieniu do pierwszej z regulacji ustawodawca w art. 311–1 C.P. (Code pénal – kodeks karny) zdecydował się zastosować niezwykle uproszczoną, trójczłonową kompozycję przepisu, w której można wyróżnić następujące znamiona: nielegalny zabór, rzecz zabraną, własność rzeczy należącej do osoby trzeciej. A contrario do charakterystyki typu podstawowego odmiany kwalifikowane kradzieży stypizowano wedle odmiennej metody. Dominująca pozostaje nadmierna kazuistyka wskazanych przepisów, ponadto regulacje niniejsze stanowią niezwykle rozbudowaną strukturę normatywną, rozwarstwiającą się w trzy zasadnicze grupy wyodrębnione m.in. ze względu na odmienny stopień społecznej szkodliwości przestępstwa kradzieży. Na tle przeprowadzonej charakterystyki przepisów penalizujących kradzież we francuskim kodeksie karnym, dominujące pozostaje przekonanie o ich zdecydowanej odmienności strukturalnej w zakresie metody ich formułowania, co niewątpliwie przyczynia się do multiplikacji trudności we właściwej interpretacji wskazanych regulacji.
The fundamental assumption of this article is to analyse the structure of the crime of theft as a standard type of offence as well as modified (aggravated) ones in the French Penal Code. As far as the standard type of the offence is concerned, in Article 311–1 of the PC, the legislator has decided to apply an extremely simplified regulation structure, consisting of three parts, in which the following features can be distinguished: an illegal seizure, a thing seized and the possession of property belonging to a third party. Unlike the standard type of theft, aggravated types have been classified with respect to different methods. However, excessive casuistry of the regulations in question prevails. Moreover, the regulations constitute an extremely elaborate normative structure, which is divided into three fundamental groups depending on, among other things, the different degree of social noxiousness of the crime of theft (a misdemeanour or a felony). On the basis of the description of regulations penalizing theft in the French Penal Code with regard to the two abovementioned types (a standard type and aggravated types), it seems evident that they are considerably different in terms of structure. This, in turn, is undoubtedly the reason for multiplication of difficulties with proper interpretation of the regulations in question.
Źródło:
Ius Novum; 2015, 9, 1; 149-166
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kazirodztwo. Aspekty prawnokarne i kryminologiczne
Autorzy:
Nazar, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147031.pdf
Data publikacji:
2022-08-01
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kazirodztwo
przestępstwo
badania empiryczne
obcowanie płciowe
członkowie rodziny
Opis:
W artykule omówiono ustawowe znamiona przestępstwa kazirodztwa w polskim Kodeksie karnym z 1997 r. (art. 201) oraz wyniki przeprowadzonych badań empirycznych. W doktrynie występują wątpliwości dotyczące racjonalizacji zakazu kazirodztwa oraz określeniaprzedmiotu ochrony tego przestępstwa. Analizie poddano również zachowanie stanowiące czynność sprawczą oraz stronę podmiotową przestępstwa kazirodztwa. Materiał badawczy stanowiły akta spraw z art. 201 k.k., zarejestrowanych we wszystkich jednostkach prokuratury w Polsce w latach 2013–2014 (389 spraw). Badania miały na celu przede wszystkim przedstawienie obrazu kryminologicznego przestępstwa kazirodztwa i jego skali na tle ogólnej liczby przestępstw w Polsce oraz polityki karania. Kolejnym celem badań była charakterystyka rodzin, w których dochodziło do czynów kazirodczych, a tym samym odpowiedź na zasadnicze w tym kontekście pytania: czy kazirodztwo jest czynnikiem determinującym tak zwaną patologię rodziny, czy może jest zjawiskiem przez nią uwarunkowanym oraz czy występuje spontanicznie, czy też jest związane z przemocą seksualną w rodzinie. Wyniki badań wskazują, że tak zwane kazirodztwo klasyczne (obustronnie dobrowolne), kwalifikowane jedynie z art. 201 k.k., jest stosunkowo rzadko spotykane w praktyce orzeczniczej. Większość przypadków kazirodczych stosunków płciowych łączyła się z typem przestępstwa wykorzystania seksualnego osoby małoletniej lub zgwałcenia. Wyniki te zdają się potwierdzać tezę, że kazirodztwo rzadko jest jedynym popełnianym przestępstwem, ale najczęściej jest związane z przemocą seksualną w rodzinie. Potwierdzają również tezę, że kazirodztwo jest zjawiskiem uwarunkowanym istniejącą już dysfunkcjonalnością rodziny, a nie jej przyczyną.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 2; 21-38
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kazirodztwo. Aspekty prawnokarne i kryminologiczne
Incest. Penal-law and criminological aspects
Autorzy:
Nazar, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2199779.pdf
Data publikacji:
2022-08-01
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kazirodztwo
przestępstwo
badania empiryczne
obcowanie płciowe
członkowie rodziny
Opis:
W artykule omówiono ustawowe znamiona przestępstwa kazirodztwa w polskim Kodeksie karnym z 1997 r. (art. 201) oraz wyniki przeprowadzonych badań empirycznych. W doktrynie występują wątpliwości dotyczące racjonalizacji zakazu kazirodztwa oraz określeniaprzedmiotu ochrony tego przestępstwa. Analizie poddano również zachowanie stanowiące czynność sprawczą oraz stronę podmiotową przestępstwa kazirodztwa. Materiał badawczy stanowiły akta spraw z art. 201 k.k., zarejestrowanych we wszystkich jednostkach prokuratury w Polsce w latach 2013–2014 (389 spraw). Badania miały na celu przede wszystkim przedstawienie obrazu kryminologicznego przestępstwa kazirodztwa i jego skali na tle ogólnej liczby przestępstw w Polsce oraz polityki karania. Kolejnym celem badań była charakterystyka rodzin, w których dochodziło do czynów kazirodczych, a tym samym odpowiedź na zasadnicze w tym kontekście pytania: czy kazirodztwo jest czynnikiem determinującym tak zwaną patologię rodziny, czy może jest zjawiskiem przez nią uwarunkowanym oraz czy występuje spontanicznie, czy też jest związane z przemocą seksualną w rodzinie. Wyniki badań wskazują, że tak zwane kazirodztwo klasyczne (obustronnie dobrowolne), kwalifikowane jedynie z art. 201 k.k., jest stosunkowo rzadko spotykane w praktyce orzeczniczej. Większość przypadków kazirodczych stosunków płciowych łączyła się z typem przestępstwa wykorzystania seksualnego osoby małoletniej lub zgwałcenia. Wyniki te zdają się potwierdzać tezę, że kazirodztwo rzadko jest jedynym popełnianym przestępstwem, ale najczęściej jest związane z przemocą seksualną w rodzinie. Potwierdzają również tezę, że kazirodztwo jest zjawiskiem uwarunkowanym istniejącą już dysfunkcjonalnością rodziny, a nie jej przyczyną.
The article discusses the statutory features of the offence of incest in the Polish Penal Codefrom 1997 (Article 201) and the results of empirical research carried out. Doubts were raised indoctrine about the rationalization of the prohibition of incest and the definition of the object ofprotection of this crime. The conduct that constitutes the actus reus as well as the subject andthe subjective side of the offence of incest were also analysed. The research material was thefiles of cases under Article 201 of the Penal Code registered in all public prosecutor’s officesin Poland in 2013–2014 (389 cases). Research was intended to was primarily to identify thecriminological picture of the offence of incest and its scale compared to total crime figuresin Poland and the policy of punishing. The next aim of the research was to characterise thefamilies, in which incestuous acts took place, and thus to answer the key questions in thiscontext: whether incest is a factor determining the so-called family pathology or maybe it isa phenomenon conditioned by it and whether it occurs spontaneously or is connected withsexual violence in the family. The results of the research show that the so-called “regularincest” (voluntary on both sides), qualified only under Article 201 of the Polish Penal Code,is relatively rare in the practice of the judiciary. Most cases of incestuous sexual relationswere combined with the crime type of sexual abuse of a minor or rape. These results seem toconfirm the thesis that incest is rarely the only committed offence, but is most often related todomestic sexual violence. They also support the thesis that incest is a phenomenon conditionedby already existing family dysfunctionality, not its cause.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 2; 21-38
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna za uwolnienie (się) osoby prawnie pozbawionej wolności w prawie niemieckim, szwajcarskim, austriackim i w prawie Księstwa Liechtenstein
Criminal liability for (self)-liberation of a person legally deprived of liberty under German, Swiss, Austrian, and the principality of Liechtenstein’s law
Autorzy:
Poniatowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200529.pdf
Data publikacji:
2023-03-20
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
przestępstwo uwolnienia (i uwolnienia się) osoby pozbawionej wolności
przestępstwo ułatwienia ucieczki osobie pozbawionej wolności
przestępstwo nakłaniania do ucieczki
offence of liberation (and self-liberation) of a person deprived of liberty
offence of facilitating escape of a person deprived of liberty
offence of instigating to escape
Opis:
Przedmiotem artykułu są regulacje dotyczące ucieczki osoby prawnie pozbawionej wolności, które obowiązują w państwach wywodzących się z germańskiej tradycji prawnej. Analiza prawa niemieckiego, szwajcarskiego, austriackiego i prawa Księstwa Liechtenstein została przeprowadzona na tle rozwiązań polskich. Celem opracowania jest przedstawienie podobieństw i różnic pomiędzy rozwiązaniami przyjętymi w poszczególnych państwach niemieckojęzycznych, a także pomiędzy tymi rozwiązaniami a regulacjami zawartymi w polskim Kodeksie karnym.
The subject of the article is regulations concerning the escape of a person legally deprived of liberty, that are in force in countries that have a Germanic legal tradition. The analysis of German, Swiss, Austrian and the Principality of Liechtenstein’s law is conducted against a background of Polish solutions. The aim of the study is to present similarities and differences between the solutions adopted in particular German-speaking countries, as well as between these solutions and the regulations contained in the Polish Penal Code.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 1; 40-53
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Concept of liability in Polish environmental law
Autorzy:
Radecki, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392733.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
ochrona środowiska
odpowiedzialność cywilna
karna i administracyjna
przestępstwo
wykroczenie
delikt administracyjny
environmental protection
civil
criminal and administrative liability
crime
misdemeanour
administrative torts
Opis:
Environmental law, understood as a set of provisions governing the protection of components of the environment and the protection against harmful impact on the environment, has not been fully developed as a branch of law yet. In the several dozen years’ long history of the Polish environmental law, a special form of liability typical of environmental law has not come into being. We deal with a combination of three “classical” forms of such liability: civil, administrative and criminal. As far as civil liability is concerned, the legislator adopted a “code-related” concept, according to which civil liability is applicable only under the Civil Code with some modifications resulting from the Act – Environmental law. With regard to criminal liability in its two variants, i.e. for crimes and for misdemeanours, although neither the Criminal Code nor the Misdemeanour Code contains an exhaustive list of crimes and misdemeanours against the environment, through code-related rules of liability applicable to non-code crimes and misdemeanours, both Codes function as “clamps” fastening environmental criminal law sensu stricto (crimes) and sensu largo (crimes and misdemeanours). The situation is completely different concerning administrative liability for forbidden acts carrying administrative pecuniary penalties, which are called administrative torts. Liability for such acts already dominates liability in the environmental protection and evolution of legislation places liability for administrative torts closer to liability for crimes and misdemeanours giving grounds for differentiating environmental criminal law sensu largissimo (crimes, misdemeanours and administrative torts), which is not, however, built on a stable foundation determining general rules of liability.
Prawo ochrony środowiska, rozumiane jako zbiór przepisów o ochronie komponentów środowiska i ochronie przed szkodliwymi oddziaływaniami na środowisko, nie jest jeszcze w pełni ukształtowaną gałęzią prawa. W kilkudziesięcioletniej historii polskiego prawa ochrony środowiska nie doszło do powstania szczególnej formy odpowiedzialności prawnej, właściwej tylko prawu ochrony środowiska. Mamy tu do czynienia z kombinacją trzech „klasycznych” form takiej odpowiedzialności: cywilnej, administracyjnej i karnej. Jeśli chodzi o odpowiedzialność cywilną, to ustawodawca przyjął koncepcję „kodeksową”, według której odpowiedzialność cywilna następuje na podstawie kodeksu cywilnego z modyfikacjami wniesionymi ustawą – Prawo ochrony środowiska. Jeśli chodzi o odpowiedzialność karną w obu wariantach, tj. za przestępstwa i za wykroczenia, to wprawdzie ani kodeks karny, ani kodeks wykroczeń nie zawierają wyczerpujących list przestępstw i wykroczeń przeciwko środowisku, ale poprzez kodeksowe zasady odpowiedzialności stosowane do przestępstw i wykroczeń pozakodeksowych oba kodeksy są klamrami spinającymi prawo karne środowiska sensu stricto (przestępstwa) i sensu largo (przestępstwa i wykroczenia). Zupełnie inaczej rzecz się ma z odpowiedzialnością administracyjną za czyny zabronione pod groźbą administracyjnej kary pieniężnej, zwane deliktami administracyjnymi. Odpowiedzialność za takie czyny już zajmuje dominującą pozycję w instrumentarium odpowiedzialności prawnej w ochronie środowiska, a ewolucja ustawodawstwa zbliża odpowiedzialność za delikty administracyjne do odpowiedzialności za przestępstwa i wykroczenia, dając podstawę do wyróżnienia prawa karnego środowiska sensu largissimo (przestępstwa, wykroczenia i delikty administracyjne), które wszakże nie jest zbudowane na trwałym fundamencie określającym generalne zasady odpowiedzialności.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 2; 63-78
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2019 rok
Autorzy:
Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1336545.pdf
Data publikacji:
2021-05-25
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
grzywna
kara łączna
kara ograniczenia wolności
kara pozbawienia wol-ności
małoletni
nadzwyczajne złagodzenie kary
przestępstwo niealimentacji
przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania małoletniego poniżej lat 15
fine
cumulative penalty
penalty of limitation of liberty
penalty of deprivation of liberty
minors
extraordinary mitigation of a penalty
offence of failing to pay alimony
offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15
Opis:
W artykule została przeprowadzona analiza uchwał i postanowień izby karnej sądu Najwyższego podjętych w wyniku przedstawienia przez sądy odwoławcze zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy w zakresie prawa karnego materialnego. Przedmiotem rozważań są: sposób nadzwyczajnego złagodzenia kary za zbrodnie zagrożone kumulatywnie karą pozbawienia wolności i grzywną (art. 60 § 2 k.k.); kara łączna obejmująca karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę ograniczenia wolności (art. 87 § 1 k.k.), a także dopuszczalność połączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności, na którą została zamieniona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (art. 75a § 1 k.k.); odpowiedzialność za przestępstwo niealimentacji (art. 209 § 1 k.k.), związana z modyfikacją jego ustawowych znamion ustawą z dnia 23 marca 2017 r.; kwestia odpowiedzialności rodziców za przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania – wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru – małoletniego poniżej lat 15 albo osoby nieporadnej ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny (art. 211 k.k.).
The article carries out an analysis of resolutions and rulings of the supreme Court Criminal Chamber passed as a result of appellate courts’ requests for fundamental interpretation of a statute within the scope of substantive criminal law. the analysis covers: the method of extraordinary mitigation of a penalty for felonies carrying cumulative deprivation of liberty and a fine (article 60 § 2 CC); a conditionally suspended cumulative penalty of deprivation of liberty and a penalty of limitation of liberty (article 87 § 1 CC), and admissibility of cumulating the penalty of deprivation of liberty and the penalty of limitation of liberty that substitutes for a conditionally suspended penalty of deprivation of liberty (article 75a § 1 CC); liability for an offence of failing to pay alimony (article 209 § 1 CC) connected with the modification of its statutory features laid down in act of 23 March 2017; the issue of parents’ liability for the offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15 or a physically or mentally disabled person against the will of a person granted the rights of their caretaker or guardian (article 211 CC).
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 1; 67-84
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karnoprawne aspekty odzyskania wolności przez osobę prawnie jej pozbawioną w Wielkiej Brytanii i Irlandii
Autorzy:
Poniatowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1337342.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kluczowe: przestępstwo samouwolnienia (ucieczki)
przestępstwo uwolnienia i udzielenia pomocy w ucieczce
pozbawienie wolności
bezprawne pozostawanie na wolności
prawo Wielkiej Brytanii i Irlandii
offence of self-liberation (escape)
offence of liberating a person deprived of liberty or facilitating his escape
deprivation of liberty
remaining unlawfully at large
law of the United Kingdom and the Republic of Ireland
Opis:
Artykuł zawiera analizę rozwiązań prawnych obowiązujących w Anglii, Walii, Szkocji, Irlandii Północnej i Republice Irlandii dotyczących przestępstwa samouwolnienia (ucieczki) osoby prawnie pozbawionej wolności, przestępstwa bezprawnego pozostawania na wolności po odwołaniu lub wygaśnięciu zezwolenia na opuszczenie miejsca izolacji oraz przestępstwa ułatwienia ucieczki osobie prawnie pozbawionej wolności, uwolnienia jej lub pozwolenia na ucieczkę. Celem opracowania jest przedstawienie omawianych regulacji i porównanie ich między sobą oraz z rozwiązaniami przewidzianymi w polskim Kodeksie karnym. Przeprowadzone badania pozwoliły ustalić wiele podobieństw między regulacjami obowiązującymi w krajach położonych na Wyspach Brytyjskich oraz między nimi a art. 242 i 243 polskiego k.k.
The article presents an analysis of legal solutions that are in force in England, Wales, Scotland, Northern Ireland and the Republic of Ireland concerning an offence of self-liberation (escape) from lawful custody, an offence of unlawfully being at large after the conditional release expired or was recalled and an offence of facilitating escape from lawful custody, liberating or allowing a person to escape. The article aims to present the regulations and compare them with each other and the solutions adopted in the Polish Criminal Code. The research conducted made it possible to establish many similarities between regulations that are in force in the British Isles and between them and Articles 242 and 243 of the Polish Criminal Code.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 4; 80-99
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The crime of tax fraud in Spain
Przestępstwo defraudacji podatkowej w Hiszpanii
Autorzy:
Ferré Olivé, Juan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363440.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
doradcy podatkowi
oszustwo podatkowe
prawo karne podatkowe
sprawstwo i pomocnictwo
tax advisors
tax fraud
fiscal penal law
perpetration and aiding
Opis:
The paper analyses essential features of the crime of tax fraud laid down in Article 305 of the Spanish Criminal Code. The fraud consists in tax evasion or use of undue tax exemptions. The important element of liability for this crime is the legal-tax relation between the perpetrator and the tax administration. The author emphasizes that it is not necessary to deceive the tax administration; it is sufficient not to fulfil the formal duty, which materialises in hiding or disfiguring the tax base, making the determination of tax impossible. The analysis covers also perpetration, co-perpetration, necessary co-perpetration, aiding and abetting, defrauded tax amount, administrative calculation of the due amount and its judicial determination, illegal increment in property in the context of liability for tax fraud, illegal income, as well as the liability of legal counsels, tax advisors or accountants.
W artykule została przeprowadzona analiza znamion przestępstwa defraudacji podatkowej stypizowanego w art. 305 hiszpańskiego kodeksu karnego. Defraudacja polega na uchylaniu się m.in. od zapłaty podatków lub nieuprawnionym korzystaniu z ulg podatkowych. Istotną przesłanką odpowiedzialności za to przestępstwo jest pozostawanie sprawcy w stosunku prawnopodatkowym z administracją podatkową. Zdaniem autora dla bytu tego przestępstwa nie jest konieczne wprowadzenie w błąd administracji podatkowej, a wystarczające jest naruszenie obowiązku formalnego, który materializuje się w ukryciu lub defiguracji podstawy opodatkowania, co uniemożliwia określenie kwoty podatku. Przedmiotem analizy w zakresie tego przestępstwa są także sprawstwo, współsprawstwo, współsprawstwo konieczne, podżeganie, pomocnictwo, zdefraudowana kwota podatkowa, administracyjne wyliczenie kwoty i jej określenie sądowe, nieuzasadniony wzrost majątku w kontekście odpowiedzialności za defraudację podatkową, nielegalne dochody, a także odpowiedzialność doradców prawnych, podatkowych lub księgowych.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 4; 7-32
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Issue of "dangerours" perpetrators in research and case law
Autorzy:
Rogacka-Rzewnicka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363720.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
dangerous offender
sexual offence
dangerousness criteria
“dangerousness” in
case law
“dangerousness” in the doctrine
sprawca niebezpieczny
przestępstwo seksualne
kryteria niebezpieczności
„niebezpieczność” w orzecznictwie sądowym
„niebezpieczność” w doktrynie
Opis:
The article discusses the issue of dangerous offenders from the point of view of the past and present description of the phenomenon. The comparative approach to legislation and case law constitutes a benchmark for the contemporary analysis. The issue of dangerousness of offenders is mainly presented in the context of perpetrators of sexual offences and exemplified by selected judicial decisions. The conclusion contains an assumption that conditions are created in criminal law doctrine to conduct research into the phenomenon of “dangerousness” as a separate juridical category
Artykuł podejmuje problematykę sprawców niebezpiecznych z perspektywy opisu zjawiska w ujęciu historycznym i współczesnym. Punktem odniesienia dla rozważań współczesnych jest ustawodawstwo prawne w ujęciu komparatystycznym oraz orzecznictwo sądowe. Problem niebezpieczności sprawców został ukazany przede wszystkim w kontekście sprawców przestępstw seksualnych na przykładzie wybranych judykatów. Konkluzja tekstu zakłada, że w nauce prawa karnego obecnie powstają warunki do badania zjawiska „niebezpieczności” jako osobnej kategorii jurydycznej.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 4; 48-61
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń za 2021 rok
Autorzy:
Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147030.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
fałszywe zeznania
handel w niedziele i święta
odpowiedzialność karna
przemoc
przestępstwo
środek karny
wykroczenie
zamiana kary
Opis:
Artykuł ma charakter naukowo-badawczy, a jego przedmiotem jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń wydanych w 2021 r., w wyniku rozpatrzenia tzw. pytań prawnych. Dotyczyły one: pojęcia przestępstwa z użyciem przemocy (art. 41a § 1 k.k.), odpowiedzialności za złożenie fałszywych zeznań z obawy przed grożącą odpowiedzialnością karną (art. 233 § 1a k.k.), charakteru losowego gry hazardowej (art. 2 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych), zamiany kary prawomocnie orzeczonej za przestępstwo w wypadku przekształcenia przestępstwa w wykroczenie (art. 2a§ 1 k.w.) oraz pojęcia „przeważająca działalność” gospodarcza, zawartego w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta. Podstawowym celem naukowym była ocena zasadności dokonanych przez ten organ interpretacji przepisów regulujących zagadnienia prawne poddane Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia. Głównymi tezami badawczymi było wykazanie, że tzw. instytucja pytań prawnych kierowanych do Sądu Najwyższego spełnia ważną rolę w zapewnieniu jednolitości orzecznictwa sądów powszechnych i wojskowych, gdyż argumentacja stanowiska tego organu jest pogłębiona. Wyniki badania mają oryginalny charakter, ponieważ rozwijają twórczo interpretację zawartą w analizowanych rozstrzygnięciach. Badania mają przede w wszystkim zasięg krajowy. Artykuł ma istotne znaczenie dla nauki – zawiera pogłębioną analizę dogmatyczną oraz duży ładunek myśli teoretycznej, a także jest przydatny dla praktyki, wzbogacając argu-mentację Sądu Najwyższego lub przytaczając okoliczności uzasadniające poglądy odmienne.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 1; 133-163
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 29

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies