Temat: Miedź - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Influence of Contamination of Soil with Copper on the Activity of Dehydrogenases in Areas where Amaranthus is Cultivated
Wpływ zanieczyszczenia gleby miedzią na aktywność dehydrogenaz pod uprawą amarantusa
Autorzy:: Skwaryło-Bednarz, B.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/388809.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: amaranthus
aktywność dehydrogenaz
miedź
activity of dehydrogenases
copper
Opis:: The pot experiment investigated the influence of various dosages of copper (0, 20, 40, 80, 120 mg kg–1 of soil) on the activity of dehydrogenases in the soils in which amaranthus, Rawa variation, was cultivated. The pot experiment revealed that the highest activity of dehydrogenases could be observed when no fertilization with Cu was applied, and the lowest activity of dehydrogenases occurred with the highest dosage of Cu in the experimental pot. An increase in the activity of dehydrogenases was found in the control objects and objects where the lowest dosage of copper was applied in the investigated period (June–August––October). Addition of increased dosages of copper resulted in the decrease of the activity of dehydrogenases in the investigated months, as related to the control objects. Significant high negative correlations was found between the dosage of Cu that was applied and activity of dehydrogenases in the investigated months.
W doświadczeniu wazonowym oceniano wpływ różnych dawek miedzi (0, 20, 40, 80, 120 mg kg-1 gleby) na aktywność dehydrogenaz w glebie pod uprawą szarłatu odmiany Rawa. W warunkach przeprowadzonego doświadczenia wazonowego najwyższą aktywnością dehydrogenaz charakteryzowały się obiekty bez zastosowanego nawożenia Cu, a najniższą obiekty z najwyższą dawką tego mikroelementu. Stwierdzono wzrost aktywności dehydrogenaz w obiektach kontrolnych oraz wraz z zaaplikowaną najmniejszą dawką miedzi w badanym okresie (czerwiec-sierpień-październik). Dodanie większych dawek miedzi przyczyniło się do zmniejszenia aktywności dehydrogenaz w badanych miesiącach w porównaniu z obiektami kontrolnymi. Stwierdzono, że obiekty z tymi dawkami wykazują wysokie istotne ujemne zależności pomiędzy zaaplikowaną dawka Cu a aktywnością dehydrogenaz w badanych miesiącach.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2012, 19, 1-2; 155-160
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Heavy metals biosorption from aqueous solution by Pseudomonas sp. G1
Biosorpcja metali ciężkich z roztworów wodnych przez Pseudomonas sp. G1
Autorzy:: Wierzba, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/127402.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: biosorption
copper
zink
Pseudomonas sp.
biosorpcja
miedź
cynk
Opis:: The objectives of the study are to compare the living and non-living cells of Pseudomonas sp. G1 in their removal capacity of Cu(II) and Zn(II). For these purposes, the removal capacity, desorption efficiency of living and non-living cells and various factors affecting the adsorption, such as reaction time, initial pH of the solution and metal concentration were determined. It was found that the optimum pH value for Cu(II) removal by living and nonliving cells was 5.0, while it was 6.0 and 5.0, respectively, for Zn(II) removal. The binding capacity by living cells is significantly higher than that of dead cells at tested conditions. Most of the metal adsorption occurred during the first 10 min. Moreover, desorption efficiency of Cu(II) and Zn(II) by living cells was 76.3 and 68.4% under 0.1 M HCl and it was 93.1 and 86.5% by non-living cells, respectively.
Celem prowadzonych badań było porównanie zdolności biosorpcji Cu(II) i Zn(II) ze ścieków przez żywe i martwe komórki Pseudomonas sp. G1. Zakres pracy obejmował ocenę efektywności sorpcji i desorpcji metali przez żywe i martwe komórki oraz wpływ na nią takich parametrów, jak: czas reakcji, wartość pH i stężenie metali w roztworze. Stwierdzono, że optymalne pH dla procesu biosorpcji Cu(II) przez żywne i martwe komórki wynosi 5,0, natomiast w przypadku Zn(II) odpowiednio 6,0 i 5,0. W warunkach doświadczenia komórki żywe wykazywały znacznie większą zdolność do usuwania jonów metali ciężkich niż komórki martwe. Większość jonów metali została zaadsorbowana w ciągu pierwszych 10 minut trwania doświadczenia. Ponadto efektywność procesu desorpcji Cu(II) i Zn(II) za pomocą 0.1 M HCl wynosiła dla żywych komórek 76,3 i 68,4%, a dla martwych odpowiednio 93,1 i 86,5%.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2010, 4, 1; 85-89
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Studies of FungistaticActivity of Copper-Modified Glassy Fertilisers
Badania fungistatycznej aktywności szkieł nawozowych modyfikowanych dodatkiem miedzi
Autorzy:: Lis-Krzyścin, A.
Burgiel, Z.
Wacławska, I.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/389720.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: szkła nawozowe
miedź
fungistatyczna aktywność
glassy fertilisers
copper
fungistatic activity
Opis:: The subject of the present work was to study the possibilities of using glassy fertilisers both as mineral slow-release fertilisers and as material showing fungistatic activity. Apart from P, K, Ca, Mg and Si, the chemical composition of glassy fertilisers could contain a combination of microelements (0-10 % mas.). Thanks to the fungistatic activity of copper, glassy fertilisers modified with 2, 5 and 10 % of copper addition could become the subject of the study. Fungistatic actiyity of copper introduced into glassy fertilisers was studied with the aim of checking its effect on vegetative growth of the mycelium of Fusarium culmorum. The experiments covered the behaviour of copper-modified glassy fertilisers in hydroponic and soil cultivation. The results show very low fungistatic activity of glassy fertilisers.
Przedmiotem prezentowanej pracy było zbadanie możliwości wykorzystania szkieł nawozowych nie tylko jako nawozów mineralnych o wydłużonym działaniu, lecz także materiałów odznaczających się fungistatyczną aktywnością. Do składu chemicznego szkieł nawozowych można wprowadzić oprócz P, K, Ca, Mg i Si, zestaw mikroelementów w przedziale 0-10 % mas. Znając fungistatyczną aktywność miedzi, za przedmiot badań obrano szkła nawozowe, do których składu wprowadzono 2, 5, 10 % mas. tego mikroelementu. Oddziaływanie miedzi sprawdzano, badając jej wpływ na wzrost wegetatywny grzybni Fusarium culmorum. Badania dotyczyły zachowań szkieł nawozowych modyfikowanych miedzią w uprawach hydroponicznych i glebowych. Badane szkła nawozowe wykazują bardzo słabe działanie fungistatyczne.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 7; 809-814
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Adsorpcja miedzi(II) i cynku(II) na modyfikowanej korze wierzby Salix americana
Adsorption of copper(II) and zinc(II) ions on modified Salix americana wicker bark
Autorzy:: Rypińska, I.
Biegańska, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/125857.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: adsorpcja
kora wierzby
miedź
cynk
adsorption
willow bark
copper
zinc
Opis:: Kora wierzby Salix americana stanowi odpad powstający w procesie korowania (uszlachetniania) wikliny, który do tej pory nie znalazł praktycznego zastosowania. Kora może adsorbować jony metali, ponieważ w swym składzie ma ugrupowania fenolowe zdolne do wymiany jonów. Ponadto zawiera barwniki, garbniki oraz ok. 20-45% ligniny i 10-35% celulozy i hemiceluloz, które również mogą brać udział w usuwaniu jonów metali z roztworów. Substancje te oraz ich pochodne mają dobre właściwości adsorpcyjne. W celu zwiększenia wydajności procesu adsorpcji prowadzi się modyfikację kory, m.in. kwasem azotowym. W pracy przedstawiono wyniki sorpcji jonów miedzi(II) i cynku(II) na zmodyfikowanej korze wierzby plecionkarskiej Salix americana. Kora modyfikowana była kwasem azotowym o stężeniach od 5 do 15%. Najlepsze rezultaty adsorpcji uzyskano, wykorzystując do modyfikacji 15% kwas azotowy. Przy czym czas modyfikacji w przypadku adsorpcji jonów Zn(II) wynosił 40 min, natomiast w przypadku jonów Cu(II) najlepsze rezultaty uzyskano po 120 min prowadzenia procesu. Wzrost wyjściowego stężenia miedzi(II) i cynku(II) powodował wzrost ich adsorpcji na zmodyfikowanej korze przy jednoczesnym zmniejszeniu stopnia usuwania Cu(II) i Zn(II). Strukturę powierzchniowych grup kory wierzby plecionkarskiej S. americana zbadano w podczerwieni przy użyciu spektroskopu z transformatą Fouriera metodą osłabionego całkowitego odbicia (FT-IR, ang. Fourier Transform Infrared spectroscopy).
Salix americana willow bark is a waste arising in the process of wicker decortication (operations) that so far has not found any practical application. The bark can adsorb metal ions as present in its composition phenolic groups are able to exchange ions. It also contains pigments, tannins and about 20-45% and 10-35% lignin, cellulose and hemicelluloses, which may also be involved in the removal of metal ions from solutions. These substances and their derivatives are known for good adsorption properties. To increase the efficiency of the adsorption by modification processes of the cortex with nitric acid were conducted. The results of sorption of copper(II) and zinc(II) on modified willow bark of Salix Americana were presented. The bark has been modified with nitric acid at concentrations ranging from 5 to 15%. Very good results of adsorption of the studied metal ions were observed for modification with 15% HNO3. The optimum time of modification in the case of adsorption of Zn(II) was 40 min, whereas in the case of Cu(II) the best results were obtained after 120 min of the process. The increase of initial concentration of copper(II) and zinc(II) caused an increase in their amount of adsorption on modified willow bark while reducing the degree of removal of the ions.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 2; 703-711
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Influence of copper on superoxidase dysmutase activities in rats exposed to cadmium
Wpływ miedzi na aktywność dysmutazy ponadtlenkowej u szczurów zatruwanych kadmem
Autorzy:: Grosicki, A.
Kozaczyński, W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/126445.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: copper
cadmium
superoxide dismutase
rat
miedź
kadm
dysmutaza ponadtlenkowa
szczur
Opis:: The aim of this study was to evaluate the influence of copper supplements on superoxide dismutase (SOD) activities in the kidneys and liver of rats exposed to moderate doses of cadmium chloride. SOD activities were measured weekly for a period of 28 days. The examinations involved male Wistar rats divided into three groups. Rats in group I were considered the controls whereas rats in group II and III were administered intragastrically for 7 d, 14 d, 21 d, and 28 d a water solution of cadmium chloride corresponding to 10 mg Cd/kg diet. All rats fed a standard laboratory chow LSM (Agros Motycz, Poland) containing 5 mg Cu/kg except for the rats in group III in which animals were fed an LSM diet supplemented up to 50 mg Cu/kg. The experimental procedure included evaluation of water and feed intake, body weight gains, liver, kidneys, testicles, heart and spleen to body ratio, and hepatic and renal SOD activities measured after 7 d, 14 d, 21 d, and 28 d exposure to cadmium or cadmium plus copper. Results indicated that SOD activity in cadmium or cadmium plus copper groups changed in comparison with the control values. Supplements of copper increased significantly hepatic and renal SOD activities after 21 and 28 d of exposure when compared to those found in the controls and cadmium exposed rats. Moreover, rats fed the copper supplement diet improved body weight gain in comparison with that in the cadmium exposed rats. Results suggest that copper may stimulate a protective activity against toxic action of cadmium given at doses resembling its concentrations in the areas contaminated with this metal.
Celem pracy było określenie wpływu diety wzbogaconej w miedź na aktywność dysmutazy ponadtlenkowej (SOD) w wątrobie i nerkach szczurów szczepu Wistar eksponowanych na umiarkowane dawki chlorku kadmu. W badaniach uwzględniono 3 grupy zwierząt: grupę I stanowiły zwierzęta kontrolne, grupę II zwierzęta eksponowane na kadm podawany dożołądkowo w ilościach odpowiadających 10 mg Cd/ kg paszy oraz grupę III, w której kadm podawano tak jak w grupie II, a ponadto zwierzęta eksponowane były na chlorek miedzi podawany w paszy LSM (Agros Motycz, Polska) w stężeniu 50 mg Cu/kg. Stężenie miedzi w standardowej paszy LSM podawanej zwierzętom w grupach I i II wynosiło 5 mg Cu/kg. W doświadczeniu określano spożycie paszy i wody, przyrosty masy ciała, masy względne wątroby, nerek, serca, śledziony i jąder oraz aktywność SOD po 7, 14, 21 i 28 d podawania kadmu. Wyniki badań wskazują, że zatruwanie szczurów chlorkiem kadmu zmieniało aktywność SOD w wątrobie i nerkach w porównaniu z danymi w grupie kontrolnej. Dodatek miedzi do paszy zwiększył statystycznie istotnie aktywność SOD po 21 i 28 dniach ekspozycji na kadm w porównaniu z danymi w grupie kontrolnej i grupie eksponowanej tylko na kadm. Warto także podkreślić, że dodatek miedzi do paszy szczurów zatruwanych kadmem powodował zwiększone przyrosty masy ciała w porównaniu z danymi uzyskanymi od zwierząt karmionych standardową paszą i eksponowanych na kadm. Uzyskane wyniki sugerują, że miedź może mieć ochronne działanie u zwierząt eksponowanych na kadm drogą pokarmową w ilościach, które mogą być obecne w paszy na terenach skażonych tym metalem.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2012, 6, 1; 72-75
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Wykorzystanie celulozy i kory wierzby Salix americana do adsorpcji miedzi z roztworów wodnych
Utilization of cellulose and wicker bark of Salix americana for copper adsorption from aqueous solutions
Autorzy:: Biegańska, M.
Cierpiszewski, R.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/127228.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: celuloza
kora wierzby
adsorpcja
miedź
cellulose
wicker bark
adsorption
copper
Opis:: Celuloza jest naturalnym biopolimerem występującym w przyrodzie, m.in. w korze wierzbowej. Ze względu na swoją budowę chemiczną i morfologię ma właściwości adsorpcyjne. Kora Salix americana oraz innych wierzb plecionkarskich jest odpadem powstającym podczas korowania (uszlachetniania) wikliny, który dotychczas nie znalazł praktycznego zastosowania. Zarówno celuloza, jak i kora wierzbowa mogą adsorbować jony metali, ponieważ mają ugrupowania tlenowe zdolne do wymiany jonów. Kora oprócz celulozy składa się z ligniny, pektyn i garbników, które również mogą brać udział w usuwaniu jonów metali z roztworów. W pracy przedstawiono wyniki sorpcji miedzi Cu(II) na celulozie i korze wierzby plecionkarskiej Salix americana. Ze wzrostem pH roztworów następował wzrost adsorpcji miedzi na celulozie z 9 do 61% (pH 2,5 do 6,0). Wzrost wyjściowego stężenia Cu(II) powodował wzrost jej adsorpcji na celulozie przy jednoczesnym zmniejszaniu się stopnia usuwania miedzi od 61 do 8% (stężenie od 20 do 80 mg/dm3 odpowiednio). Natomiast czas wytrząsania nie wpływał znacząco na proces adsorpcji na celulozie. Kora lepiej adsorbowała miedź z roztworów niż celuloza, co spowodowane jest jej składem chemicznym. Stopień usuwania Cu(II) na korze z roztworu o stężeniu 30 mg/dm3 wynosił około 90% i nie zmieniał się znacząco z czasem wytrząsania. Z uwagi na zróżnicowany pod względem chemicznym skład kory wierzby plecionkarskiej użytej w badaniach trudno jednoznacznie określić, która z substancji ma decydujący wpływ na jej właściwości adsorpcyjne.
Cellulose is a natural biopolymer abundant in the environment and among other things in wicker bark. Because of its chemical structure and morphology it has sorption properties. Bark of Salix americana and other wickers is a by-product of decortication (gentrification) of wicker, which so far has not found practical applications. Both cellulose and wicker bark are able to adsorb metal ions, because they have oxygen units, which are able to exchange ions. Apart from cellulose, bark consists of lignin, pectin and tannins, which can also take part in metal ions removal from solutions. This paper presents results of copper(II) adsorption on cellulose and wicker bark of Salix americana. The copper(II) adsorption on cellulose increases with pH increasing from 9 to 61% for pH 2.5 and 6.0, respectively. When the initial concentration of copper(II) is increased the adsorption of metal also increased in studied systems, but the removal of copper is decreased from 61 to 8%. The time of adsorption did not have significant effect on obtained results. Bark adsorbed copper better than cellulose due to its complex chemical composition. Removal of Cu(II) on bark from the solution of 30 mg/dm3 was about 90% and has not changed significantly with shaking time. In view of the complex chemical composition of wicker bark used in the experiments it is difficult to undoubtedly determine which substance has significant effect on its sorption properties.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2010, 4, 2; 313-317
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Cadmium and mercury rat body burden following copper supplements
Retencja kadmu i rtęci w organizmie szczura karmionego paszą z dodatkiem miedzi
Autorzy:: Grosicki, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/127549.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: cadmium
mercury
copper
rat
interaction
kadm
rtęć
miedź
szczur
interakcja
Opis:: Studies involved the influence of a diet containing 10-times increased copper concentrations (50 µg/kg) in comparison with a standard diet on the absorption of mercury and cadmium (mercury-203 and cadmium-109) given intragastrically for 28 days to Wistar male rats at doses corresponding to 10 mg of cadmium or mercury/kg of feedstuff. Concentrations of radiomercury and radiocadmium were determined in the carcass 1 h, 3 h, 12 h, 1 d, 2 d, 4 d, 8 d and 16 d postdosing. Moreover, feed intake and body weight gains were evaluated during the experimental period. A ten-time increase in copper dietary intake did not produce statistically significant differences in the distribution of cadmium in the carcass of rats. On the other hand, copper reduced the retention of mercury in the carcass within the experimental period and significant differences were found 1 d and 2 d postdosing. Treatment of the rats with cadmium and mercury decreased body weight gains in comparison with those reported in normal rats. The supplementation of dietary copper reduced decreases in body gains when compared with those in the rats exposed only to mercury and or cadmium. The results indicate a beneficial role of supplements of dietary copper in decreasing the bioavailability of inorganic mercury via the gastrointestinal tract. Lack of differences in the bioavailability of cadmium in the presence of supplemental copper suggests that the mechanisms of mercury-copper and cadmium-copper interactions may vary. Increased body weight gains in rats intoxicated with mercury or cadmium and fed the copper supplemented diet suggested that copper may diminish toxic actions of the two heavy metals.
Obecność kadmu i rtęci w paszach stanowi poważny problem w toksykologii mimo znacznego ograniczenia dopływu tych metali do środowiska. Z raportu Europejskiego Urzędu do Spraw Bezpieczeństwa Żywności z ostatnich lat wynika, że istnieje potencjalne ryzyko narażenia na zwiększone ilości tych metali zawartych w paszach i żywności pochodzenia zwierzęcego. Dane z piśmiennictwa wskazują, że wchłanianie kadmu i rtęci z przewodu pokarmowego zależne jest od składu diety, w tym zawartości składników mineralnych. W niniejszych badaniach uwzględniono wpływ diety, zawierającej zwiększoną dziesięciokrotnie ilość miedzi (50 µg/kg) w odniesieniu do paszy standardowej na przyswajanie chlorków rtęci i kadmu (znakowanych rtęcią-203 i kadmem-109) podawanych dożołądkowo przez 28 dni szczurom samcom szczepu Wistar w ilościach odpowiadających 10 mg Cd lub Hg/kg paszy. Zawartość radiokadmu i radiortęci oznaczano w korpusie zwierzątpo uprzednim usunięciu przewodu pokarmowego z treścią po 1 h, 3 h, 12 h, 2 d i 4 d, 8 d i 16 d od zakończeniu aplikacji radioizotopów. W trakcie doświadczenia określano dodatkowo spożycie paszy i przyrosty masy ciała. Dziesięciokrotny wzrost zawartości miedzi w paszy nie powodował statystycznie istotnych zmian w rozmieszczeniu radiokadmu w korpusie zwierząt, aczkolwiek obserwowano zauważalne zwiększenie ilości kadmu przez cały okres badań. W przypadku rtęci dodatek miedzi do diety powodował obniżenie zawartości tego metalu w korpusie przez cały okres badań, a różnice statystycznie istotne notowano po 1 d i 2 d od zakończeniu podawania rtęci. Podawanie szczurom rtęci i kadmu zmniejszało przyrosty masy ciała w porównaniu do odpowiednich danych uzyskanych u zwierząt niezatruwanych tymi metalami, nieeksponowanych na te metale ciężkie. Dodatek miedzi do paszy łagodził spadki przyrostów masy ciała u zwierząt zatruwanych rtęcią i kadmem. Uzyskane wyniki wskazują na korzystne oddziaływanie zwiększonych ilości miedzi w paszy, wyrażające się ograniczeniem przyswajania rtęci nieorganicznej podawanej drogą pokarmową. Brak znacznych zmian w biodostępności kadmu w obecności zwiększonych ilości miedzi wskazuje, że mechanizmy interakcji rtęć-miedź i kadm-miedź mogą być zróżnicowane. Warto jednak podkreślić, że dodatek miedzi do paszy powodował ponadto zwiększone przyrosty masy ciała u zwierząt zatruwanych rtęcią i kadmem, co może sugerować ochronne właściwości miedzi w przypadku zatruć testowanymi metalami ciężkimi.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2010, 4, 2; 257-261
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Sewage sludge as a source of microelements regarding fodder value of spring wheat grain
Osady ściekowe jako źródło mikroelementów w aspekcie wartości paszowej ziarna pszenicy jarej
Autorzy:: Gondek, K.
Kopeć, M.
Głąb, T.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/387875.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: spring wheat
copper
manganese
iron
zinc
pszenica jara
miedź
mangan
żelazo
cynk
Opis:: Agricultural alternative for utilization of municipal sewage sludge from some treatment plants, despite still existent doubts, seems the most optimal solution. The condition, which must be fulfilled for such use of sewage sludge are not only legal restrictions, but also dosage of these materials – well considered and justified by agrotechnology. Therefore, the research aimed at determining whether the use of municipal sludge for fertilization would lead to diversification of the contents of selected microelements in spring wheat grain regarding its fodder value. The experiment was conducted in field conditions on the soil classified to Stagnic Gleysol. Zinc, copper, manganese and iron were assessed after dry mineralization of the material by ICP-AES method. On the basis of obtained results it was stated that application of sewage sludge in moderate doses, in compliance with plant requirement for nutrients did not cause any excessive accumulation of the analysed microelements in wheat grain. However, it should be stated that the problem does not concern only microelement content but also the relationships between them, as has been confirmed on the basis of value of Fe:Mn ratio, which indicated manganese deficiency in the analysed grain, irrespective of the applied fertilization.
Rolnicza alternatywa wykorzystania komunalnych osadów ściekowych z niektórych oczyszczalni, mimo nadal wielu wątpliwości wydaje się najbardziej optymalnym rozwiązaniem. Warunkiem do spełnienia przy takim wykorzystaniu osadów ściekowych są nie tylko obostrzenia umocowane prawnie, ale również przemyślane i uzasadnione agrotechnicznie dawkowanie tych materiałów. Dlatego celem badań było określenie czy wykorzystanie do nawożenia osadów komunalnych spowoduje zróżnicowanie zawartości wybranych mikrślementów w ziarnie pszenicy jarej w aspekcie wartości paszowej. Badania przeprowadzono w warunkach polowych na glebie zaliczonej do Stagnic Gleysol. Cynk, miedź, mangan i żelazo oznaczono po suchej mineralizacji materiału metodą ICP-AES. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że zastosowanie osadów ściekowych w umiarkowanych dawkach, zgodnych z zapotrzebowaniem roślin na składniki pokarmowe, nie spowodowało nadmiernego nagromadzenia badanych mikrślementów w ziarnie pszenicy. Należy jednak stwierdzić, że problem nie dotyczy tylko zawartości mikrślementów, ale również relacji między nimi, co potwierdzono na podstawie wartości stosunku Fe:Mn, który wskazywał na niedobór manganu w analizowanym ziarnie, niezależnie od zastosowanego nawożenia.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 9; 975-985
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Effect of Copper and Temperature on the Growth and Chlorophyll Content of Scentless Mayweed (Tripleurospermum indorum (L.) Schultz-Bip.) Originated from Vicinity of Głogów Copper Smelter
Wpływ miedzi i temperatury na wzrost i zawartość chlorofilu u maruny bezwonnej (Tripleurospermum indorum (L.) Schultz-Bip.) pochodzącej z okolicy Huty Miedzi "Głogów"
Autorzy:: Dopierała, U.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/389538.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: chlorofil
huta miedzi
miedź
temperatura
Tripleurospermum indorum
chlorophyll
copper
plant growth
industrial pollution
Opis:: Scentless mayweed (T. indorum (L.) Schultz-Bip., Asteraceae), as the dominant weed in winter cereals, on account of producing big biomass makes dangerous concreation for the crops cultivated in the vicinity of GŁOGÓW Copper Foundry (GCF) situated in the Silesia region. The aim of this study was to compare the influence of increasing doses of copper in two temperature ranges on the growth and chlorophyll content among biotypes of scentless mayweed coming from the vicinty of GCF and Wielkopolska province. The experiments were conducted in greenhouse conditions in two temperature ranges: 40/10 °C and 25/5 °C (day/night). The seedlings of T. indorum were grown in pots filled with the soil including different doses of copper (CuSO4 o 5H2O): O, 50, 100, 200,400, 600 and 800 mg Cu/kg of dry soil. The higher doses of copper inhibited the shoot growth and decreased leaf chlorophyll content. The reduction ratę of both parameters was considerably slower in lower temperatures.
Maruna bezwonna to chwast dwuliścienny, dominujący w zbożach ozimych uprawianych na terenie Śląska, gdzie usytuowana jest Huty Miedzi "GŁOGÓW" (HMG). Ze względu na wytwarzanie dużej biomasy stanowi ona silną konkurencję dla rośliny uprawnej. Celem badań było porównanie wpływu wzrastających dawek miedzi w dwóch zakresach temperatur na wzrost i zawartość chlorofilu między biotypami maruny bezwonnej pochodzącymi z rejonu oddziaływania emisji przemysłowych HMG a biotypem pochodzącym z Wielkopolski. Doświadczenia prowadzono w warunkach szklarniowych w przedziale temperatur: 40/10 st.C i 25/5 °C (dzień/noc). Siewki maruny rosły w doniczkach wypełnionych ziemią zawierającą wzrastające dawki miedzi (CuSO4 o 5H2O): O, 50, 100, 200, 400, 600 i 800 mg Cu/kg suchej gleby. Większe dawki miedzi hamowały wzrost pędów oraz zmniejszały zawartość chlorofilu w liściach. Tempo zmniejszania się obu badanych parametrów ulegało znacznemu spowolnieniu w niższych temperaturach.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 7; 739-743
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Nitrification Process as an Indicator of Soil Contamination with Heavy Metals
Proces nitryfikacji wskaźnikiem zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi
Autorzy:: Kucharski, J.
Wyrwał, A.
Boros, E.
Wyszkowska, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/389644.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: metale ciężkie
gleba
nitryfikacja
nikiel
miedź
cynk
heavy metals
soil
nitrification
nickel
coppeer
zinc
Opis:: The effect of soil contamination with heavy metals on the nitrification process was determined in a laboratory experiment. The study involved samples of typical brown soil with a granulometric composition of loamy sand, collected from the arable and humus horizon. The experiment was performed in three replications. Soil samples were contaminated with the following amounts of nickel chloride, copper chloride and zinc chloride: O, 100, 300, 600 mg Me kg-1 soil. Nitrogen was supplied in the form of ammonium sulfate at a dose of O, 250 mg N kg-1 soil. The pollutants were thoroughly mixed with the samples, and soil moisture content was brought to 50 % capillary water capacity. Samples were incubated in a thermostat at a temperature of 25 °C for 42 days. N-NH4+ and N-NO3- levels in the soil were determined on experimental days l, 14, 28 and 42. Soil contamination with heavy metals (Ni2+, Cu2*, Zn2+) significantly reduced the rate of nitrification. On the 42 day of the experiment, the tested metals inhibited nitrification by l % to 15 % when the administered dose was 100 mg kg-1 soil, and by 14 % to 40 % when the pollutant dose reached 300 mg kg-1 soil. The highest level of contamination at 600 mg kg-1 inhibited nitrification by 70 % to 72 %. The process was most adversely affected by nickel, it was less influenced by copper, while zinc had the least effect on nitrification. A close correlation between the nitrification process and the degree and type of soil pollution with heavy metals renders nitrification rate a highly objective parameter in the evaluation of soil contamination.
W doświadczeniu laboratoryjnym określono wpływ zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi na przebieg procesu nitryfikacji. W badaniach wykorzystano próbki gleby pobrane z poziomu ornopróchnicznego. W stanie naturalnym była to gleba brunatna właściwa o składzie granulometrycznym piasku gliniastego. Doświadczenie wykonano w trzech powtórzeniach. Próbki glebowe zanieczyszczono chlorkiem niklu, chlorkiem miedzi i chlorkiem cynku w następujących dawkach: 0, 100, 300, 600 mg Me kg-1 gleby. Azot wprowadzono w ilości: 0, 250 mg N kg-1 gleby w postaci siarczanu amonu. Następnie po dokładnym wymieszaniu, doprowadzono wilgotność gleby do 50 % kapilarnej pojemności wodnej. Tak przygotowaną glebę inkubowano w cieplarce w temperaturze 25°C przez 42 dni. W dniu założenia doświadczenia oraz w 14, 28 i 42 dniu w glebie oznaczono zawartość N-NH4+ i N-NO3-. Stwierdzono, że zanieczyszczenie gleby metalami ciężkimi (Ni2+, Cu2+, Zn2+) przyczyniło się do znacznego zmniejszenia intensywności nitryfikacji. Testowane metale w 42 dniu trwania doświadczenia hamowały nitryfikację w zakresie od l do 15 %, gdy były stosowane w dawce 100 mg kg-1 gleby i od 14 % do 40 %, gdy dodano je do gleby w ilości 300 mg kg-1 gleby. Zanieczyszczenie największe - 600 mg Me kg-1 gleby hamowało nitryfikację w zakresie od 70 do 72 %. Najbardziej niekorzystnie na proces nitryfikacji wpływał nikiel, nieco słabiej - miedź i najsłabiej - cynk. Ścisła zależność intensywności nitryfikacji od stopnia i rodzaju zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi czyni pomiar intensywności nitryfikacji obiektywnym parametrem oceny stanu zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 8; 953-961
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Biosorption of Cu(II) by live and dead cells of Yarrowia lipolytica
Biosorpcja Cu(II) przez żywe i martwe komórki Yarrowia lipolytica
Autorzy:: Wierzba, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/127390.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: biosorption
copper
Yarrowia lipolytica
live cells
dead cells
biosorpcja
miedź
żywe i martwe komórki
Opis:: The biosorption characteristic of Cu(II) using live and dead cells of Yarrowia lipolytica as biosorbents have been investigated in the present research. Biosorption of Cu(II) was enhanced with an increase in pH, temperature, agitation, contact time and initial concentration of the metal ion. It was observed that dead and live biomass efficiently removed copper at 30 min at an initial pH of 5.0. Temperature of 35ºC was optimum at agitation speed of 150 or 200 rpm. For initial copper concentrations of 1-200 mg · dm–3, the adsorption data provide an excellent fit to the Langmuir isotherm. Experimental maximum biosorption capacity turned out to be 12.56 mg · g–1 for living material and 14.31 mg · g–1 for dead sorbents, respectively.
Przedstawiono charakterystykę biosorpcji Cu(II) przy użyciu żywych i martwych komórek Yarrowia lipolytica jako biosorbentu. Biosorpcja Cu(II) zwiększała się wraz ze wzrostem pH, temperatury, szybkości mieszania, czasu kontaktu i początkowego stężenia jonu metalu. W pracy zaobserwowano, że żywa i martwa biomasa skutecznie usuwa miedź w ciągu 30 minut przy początkowym pH 5,0. Temperatura 35ºC była optymalna przy szybkości mieszania wynoszącej 150-200 rpm. Dla początkowego stężenia miedzi z zakresu 1-200 mg · dm–3 uzyskane dane biosorpcji były doskonale dopasowane do modelu Langmuira. Uzyskane w trakcie doświadczeń maksimum biosorpcji dla żywego i martwego sorbentu wynosiło odpowiednio 12,56 i 14,31 mg · g–1.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2014, 8, 1; 103-108
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Biosorption of copper(II) by live and dead cells of Yarrowia lipolytica
Biosorpcja miedzi(II) przez żywe i martwe komórki Yarrowia lipolytica
Autorzy:: Wierzba, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/389084.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: biosorption
copper
Yarrowia lipolytica
live cells
dead cells
biosorpcja
miedź
żywe komórki
martwe komórki
Opis:: The biosorption characteristic of Cu(II) using live and dead cells of Yarrowia lipolytica as biosorbents have been investigated in the present research. Biosorption of Cu(II) was enhanced with an increase in pH, temperature, agitation, contact time and initial concentration of the metal ion. It was observed that dead and live biomass efficiently removed copper at 30 min at an initial pH of 5.0. Temperature of 35 oC was optimum at agitation speed of 150 or 200 rpm. For initial copper concentrations of 1–200 mg/dm3, the adsorption data provide an excellent fit to the Langmuir isotherm. The maximum metal uptake values (qmax, mg/g) were found as 9.82 and 12.03 for live and dead biomass, respectively.
W pracy przedstawiono charakterystykę biosorpcji Cu(II) przy użyciu żywych i martwych komórek Yarrowia lipolytica jako biosorbentu. Biosorpcja Cu(II) zwiększała się wraz ze wzrostem pH, temperatury, szybkości mieszania, czasu kontaktu i początkowego stężenia jonu metalu. W pracy zaobserwowano, że żywa i martwa biomasa skutecznie usuwa miedź w ciągu 30 minut, przy początkowym pH 5,0. Temperatura 35 oC była optymalna przy szybkości mieszania wynoszącej 150–200 rpm. Dla początkowego stężenia miedzi z zakresu 1–200 mg/g uzyskane dane biosorpcji były doskonale dopasowane do modelu Langmuira. Maksymalne wartości sorpcji (qmax, mg/g) dla żywej i martwej biomasy wynosiły odpowiednio 9,82 i 12.03.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 7-8; 875-883
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Sulphur and Copper Content in Oilseed Rape Plants after the Application of Ammonium Nitrate-Sulphate
Zawartość siarki i miedzi w roślinach rzepaku po zastosowaniu saletrosiarczanu amonu
Autorzy:: Balík, J.
Tlustoš, P.
Pavlíková, D.
Wiśniowska-Kielian, B.
Černy, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/388757.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: miedź
nawóz N-S (saletrosiarczan amonu)
siarka
rzepak
copper
N-S fertilizer
sulphur
oilseed rape
Opis:: Sulphur is an important nutrient for winter rape because its large requirement for this element. The influence of N-S fertilizer on the copper content in the plants of winter oilseed rape plants was studied in precise field experiment. The evaluation involved two treatments of a single rate for the first spring fertilizer application with 100 kg N o ha^-1 in the AN treatment (nitro-chalk) and 100 kg N + 50 kg S o ha'^-1 in the ANS treatment (ammonium nitrate-sulphate). Its application to soil affected the content of total extractable and mineral sulphur in soil. Common application of N-S nutrients in ANS fertilizer had a positive effect on sulphur content in winter rape plants. Sulphur content in root ranged from 0.23 to 0.52 % and aboveground biomass from 0.33 to 0.79 %. The highest content was found in leaves (to 1.76 % of S in head leaves). A positive influence of the ANS fertilizer on the copper contents in different part of plants was determined. The highest Cu concentrations were determined in the leayes and in florescences, the lowest ones occurred in the Steni. The concentration of Cu ranged within the interval of l .56-8.75 mg Cu o kg^-1 of dry matter depending on the growth period and the part of the plant. No differences in the copper content have been determined in the seeds of individual treatment. The highest uptake in the aboyeground parts of the plants was recorded in the green pod period and amounted to 57.4 g Cu o ha^-1 for the ANS treatment.
Siarka jest ważnym składnikiem dla rzepaku ozimego z powodu dużego zapotrzebowania na ten pierwiastek. W ścisłym doświadczeniu polowym badano wpływ nawozu azotowo-siarkowego (N-S) na zawartość miedzi w roślinach rzepaku ozimego. Ocena obejmowała dwie kombinacje pierwszego wiosennego nawożenia pojedynczą dawką: 100 kg N o ha~' w formie saletrzaku (AN) i 100 kg N o ha^-1 + 50 kg S o ha^-1 w formie saletrosiarczanu amonu (ANS). Zastosowanie tego nawożenia do gleby oddziaływało na ogólną zawartość siarki oraz zawartość mineralnej siarki w glebie. Łączne stosowanie składników N-S w nawozie ANS miało dodatni wpływ na zawartość siarki w roślinach rzepaku. Zawartość siarki w korzeniach wahała się od 0,23 do 0,52 % a w nadziemnej biomasie od 0,33 do 0,79 % S. Najwięcej siarki zawierały liście (do 1,76 % S w liściach górnych). Stwierdzono dodatni wpływ nawozu ANS na zawartość miedzi w różnych częściach rośliny. Największą zawartość Cu zanotowano w liściach i kwiatostanach, a najmniejszą w łodygach. Zawartość miedzi mieściła się w zakresie 1,56-8,75 mg Cu o kg^-1 suchej masy zależnie od fazy rozwojowej i części rośliny. Nie stwierdzono różnic w zawartości miedzi w nasionach z poszczególnych obiektów. Największe pobranie przez części nadziemne roślin, wynoszące do 57,4 g Cu o ha^-1, zanotowano w fazie zielonej łuszczyny w kombinacji ANS.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 5/6; 515-522
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Impact of Bottom Sediments on Assimilability of Copper and Zinc in Light Soil
Wpływ osadów dennych na przyswajalność miedzi i cynku w glebie lekkiej
Autorzy:: Kaczmarski, M.
Jasiewicz, C.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/388601.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: bottom sediments
copper
zinc
soluble forms
bioaccumulation factor
osady denne
miedź
cynk
formy rozpuszczalne
współczynnik bioakumulacji
Opis:: The aim of the research was to evaluate an effect of bottom sediment addition on the content of soluble forms of copper and zinc in light soil as well as to evaluate the bioaccumulation of these elements by energetic plants, ie Miscanthus giganteus and Sida hermaphrodita. In order to reach the research goal, a field experiment was set up in autumn 2010 in Lipie near Rzeszow using the method of random blocks. The experimental design included 3 doses of the bottom sediment added to soil and a control treatment without sediment supplement. Doses of the bottom sediment were calculated based on soil hydrolytic acidity and the content of calcium carbonate in the sediment. The bottom sediment used in the experiment was taken from the Rzeszow Reservoir and was characterized by alkaline reaction and silt texture. Moreover, it showed an 8-times greater content of soluble forms of copper and zinc in comparison to the experimental soil. The soil of experimental field had granulometric composition of weakly clayey sand with very acid reaction (pHKCl = 4.53), as well as low content of soluble and bioavailable forms of copper and zinc. Miscanthus giganteus and Sida hermaphrodita were chosen for test plants. In autumn 2011 and 2012, soil samples were collected from the experimental plots. In those samples, the contents of copper and zinc soluble forms extracted with 1 mol HCl • dm^–3 were determined according to Rinkis method. The content of copper and zinc in soil samples and the above-ground parts of plant was determined using inductively coupled plasma atomic emission spectroscopy (ICP-AES). On the basis of the obtained results, the bioaccumulation factor [BF] of both metals in the above-ground plant biomass was calculated. The obtained results were elaborated statistically using a one-way analysis of variance and Tukey’s test at a significance level of α = 0.01. The addition of the bottom sediments to the light soil caused a change its reaction in all the experimental treatments in relation to the control treatment. The applied doses of bottom sediments did not cause exceeding the permissible concentrations of copper and zinc in the examined soil. The content of available for plants soluble forms of copper and zinc in light soil under Miscanthus giganteus and Sida hermaphrodita cultivation increased as consequence of rising bottom sediment doses introduced to the substratum. The addition of the bottom sediments to the soil resulted in a decrease of values of the bioaccumulation factor of copper and zinc in selected energetic plants.
Celem badań była ocena wpływu dodatku osadu dennego na zawartość rozpuszczalnych form miedzi i cynku w glebie lekkiej oraz ocena bioakumulacji tych pierwiastków przez rośliny energetyczne, tj. Miscanthus giganteus i Sida hermaphrodita. Dla realizacji tego celu badań założono doświadczenie polowe jesienią 2010 r., w miejscowości Lipie koło Rzeszowa, metodą losowanych bloków. Schemat doświadczenia obejmował 3 dawki osadu dennego stosowanego do gleby oraz obiekt kontrolny bez dodatku osadu. Dawki osadu obliczono na podstawie wartości kwasowości hydrolitycznej gleby oraz zawartości węglanu wapnia w osadzie. Wykorzystany w doświadczeniu osad denny pobrany ze Zbiornika Rzeszowskiego miał odczyn alkaliczny oraz skład granulometryczny pyłu. Ponadto wykazywał 8-krotnie większą zawartość rozpuszczalnych form miedzi i cynku, w porównaniu z glebą użytą w doświadczeniu. Doświadczenie założono na glebie o składzie granulometrycznym piasku słabo gliniastego, o odczynie bardzo kwaśnym (pHKCl = 4,53) oraz niskiej zawartości przyswajalnych form miedzi i cynku. Jako rośliny testowe wybrano miskant olbrzymi i ślazowiec pensylwański. Z poletek doświadczalnych jesienią 2011 i 2012 r. pobrano próbki glebowe, w których oznaczono zawartość rozpuszczalnych form miedzi i cynku ekstrahowanych 1 mol HCl • dm^–3 według metody Rinkisa. Zawartość miedzi i cynku w glebie oraz częściach nadziemnych roślin oznaczono metodą atomowej spektometrii emisyjnej opartej na palniku indukcyjnie wzbudzonej plazmy (ISP-AES). Na podstawie uzyskanych wyników obliczono współczynniki bioakumulacji [WB] w nadziemnej biomasie roślin. Uzyskane wyniki opracowano statystycznie stosując jednoczynnikową analizę wariancji i test Tukeya przy poziomie istotności α = 0,01. Dodatek osadu dennego do gleby lekkiej spowodował zmianę odczynu gleby we wszystkich obiektach doświadczalnych w stosunku do obiektu kontrolnego. Analiza wykazała zwiększenie zawartości dostępnych dla roślin rozpuszczalnych form miedzi i cynku w glebie pod uprawą obydwu roślin testowych na skutek wprowadzenia do niej wzrastających dawek osadu dennego. Zastosowane dawki osadu dennego nie spowodowa ły przekroczenia dopuszczalnych zawartości miedzi i cynku w badanej glebie. Dodatek osadu dennego do gleby skutkował zmniejszeniem wartości współczynnika bioakumulacji miedzi i cynku w wybranych roślinach energetycznych.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 10; 1185-1193
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Heavy Metals Availability in Soils Exposed to Traffic Pollution
Dostępność metali ciężkich z gleb narażonych na emisje zanieczyszczeń komunikacyjnych
Autorzy:: Filipek-Mazur, B.
Tabak, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/388883.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: gleba
zanieczyszczenia komunikacyjne
miedź
cynk
chrom
ekstrakcja sekwencyjna
soil
traffic pollution
copper
zinc
chromium
sequential extraction
Opis:: Evaluation of a degree of soils pollution with heavy metals is usually conducted basing on total content of elements. This evaluation should be supplemented by analysis of content of heavy metals forms directly available for living organisms as well as forms which can be relatively easily mobilized. The aim of the research was to determine the content of selected fractions of copper, zinc and chromium in soils located near road No. 957 in the Zawoja passage. The research material consisted of soil samples taken from 13 points (in each point in the distance of 5 and 200 meters from the road edge). The soil samples underwent sequential chemical extraction using Zeien and Brümmer’s method. Extracted were 3 fractions of heavy metals: easily soluble forms, exchangeable forms and bonds with manganese oxides. In general, mean contents of the examined fractions of heavy metals were higher in case of the soils located in the distance of 5 m from the road edge than in the soils located in the distance of 200 m from the road. Copper occurred in soils generally as bound with manganese oxides, whereas zinc and chromium – as exchangeable forms.
Ocena stopnia zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi przeprowadzana jest zazwyczaj na podstawie całkowitej zawartości pierwiastków. Uzupełnieniem tej oceny powinna być analiza zawartości bezpośrednio dostępnych dla organizmów żywych form metali ciężkich oraz form, które stosunkowo łatwo mogą ulec uruchomieniu. Celem niniejszych badań było określenie zawartości wybranych frakcji miedzi, cynku i chromu w glebach położonych w pobliżu drogi nr 957 na odcinku Zawoi. Materiał badawczy stanowiły próbki gleb pobrane z 13 punktów (w każdym punkcie z miejsc oddalonych o 5 i 200 m od brzegu jezdni). Próbki gleb poddano sekwencyjnej ekstrakcji chemicznej według metody Zeiena i Brümmera. Wyekstrahowano 3 frakcje metali ciężkich: formy łatwo rozpuszczalne, formy wymienne oraz połączenia z tlenkami manganu. Z reguły większe średnie zawartości badanych frakcji metali ciężkich stwierdzono w odniesieniu do gleb położonych w odległości 5 m od brzegu jezdni niż gleb w odległości 200 m od jezdni. Miedź występowała głównie w formie połączeń z tlenkami manganu, natomiast cynk i chrom - jako formy wymienne.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2011, 18, 11; 1533-1538
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Miedź" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język