Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Bioaccumulation" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Tytuł:
Zinc, Copper and Chromium Content in Soils and Needles of the Scots Pine (Pinus silvestris L.) from the Krakow Agglomeration Terrain
Zawartość cynku, miedzi i chromu w glebach oraz szpilkach sosny zwyczajnej (Pinus silvestris L.) z terenu aglomeracji krakowskiej
Autorzy:
Arasimowicz, M.
Niemiec, M.
Wiśniowska-Kielian, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388254.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
heavy metals
soils
pine needles
bioaccumulation
Opis:
The aim of the study was to determine soils pollution by heavy metals (Zn, Cu and Cr) and their content in pine needles taken from terrain of Krakow Agglomeration. It was found large changeability of individual trace metals content in analyzed plants and soils material. The metals content in soils amounted to: 12.64–631.9 mg Zn, 1.24–35.06 mg Cu and 2.39–158.9 mg Cr kg–1 dm. The average content of zinc, copper and chromium in soil samples from the city of Krakow terrain was visibly higher than in the analogous material taken from neighboring localities. Variation coefficients of individual trace elements content were: 102.8 % for Cr, 72 % for Zn and 54.2 % for Cu. The highest amounts of analyzed heavy metals was found in soils from places of Krakow Agglomeration located in zones of large intensity of road traffics and in Old Town where the influence of anthropopressure lasts the longest. High their contents were observed also in soil samples taken from the periphery of Krakow and in localities with dense one-family buildings situated along the main traffic routes. The relatively low content of these metals in soils were observed in multifamily dwelling housing estates and in smaller villages from the periphery of the Agglomeration. On average, the most pollution of studied soils with Cu and Zn was found in the eastern part of the Agglomeration, while the lowest in western one. The highest average Cr content was observed in the soil samples taken from northern part of the Krakow Agglomeration while the lowest in southern part. Contents of zinc and copper in soil were significant positively correlated with organic matter content in soil. The average contents of analyzed trace metals in pine needles taken from the city of Krakow terrain and from neighboring localities were differed slightly. The average content of these metals in pine needles from the Agglomeration terrain amounted to: 55.45 mg Zn, 4.76 mg Cu and 2.54 mg Cr kg–1 d.m. Individual metals content in plant was differentiated in diverse extent. The largest variation was found in case of Cr (V = 40 %), lower for Zn (V = 30.8 %), and the lowest in case of Cu (26.4 %). The highest average analyzed heavy metals content was found in needles of pine grown in southern part of the Krakow Agglomeration. The smallest Cu and Cr contents were observed in needles taken from the trees grown in northern part of the city and neighboring localities, while the smallest Zn content was noted in samples from the northern part of the Krakow Agglomeration. Obtained results did not prove a substantial correlation between heavy metals content in soil and in pine needles, what points at origin of Zn, Cu and Cr from deposition from the atmosphere. The bioaccumulation coefficients of analyzed elements had higher values in case of samples taken from countryside than those taken from city Krakow terrain.
Celem pracy było okreoelenie zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi (Zn, Cu i Cr) oraz ich zawartooeci w szpilkach sosen z terenu aglomeracji krakowskiej. Stwierdzono duże zróżnicowanie zawartooeci poszczególnych metali oeladowych w analizowanym materiale glebowym i rooelinnym. Gleby zawierały: 12,64–631,88 mg Zn, 1,24–38 mg Cu oraz 2,39–158,9 mg Cr kg–1 s.m. OErednie zawartooeci cynku, miedzi i chromu w próbkach glebowych z terenu miasta Krakowa były wyższe niż w analogicznym materiale pobranym z okolicznych miejscowooeci. Współczynniki zmiennooeci zawartooeci poszczególnych metali przyjmowały wartooeci: 102,8 % dla Cr, 72 % dla Zn i 54,2 % dla Cu. Najwięcej metali zawierały gleby pobrane z punktów aglomeracji krakowskiej, zlokalizowanych w rejonach o dużym natężeniu ruchu drogowego oraz na terenie Starego Miasta, które najdłużej podlegają antropopresji. Duże ich zawartości zanotowano także w próbkach gleb pobranych na obrzeżach Krakowa oraz w miejscowościach o zwartej zabudowie domów jednorodzinnych, usytuowanych przy głównych szlakach komunikacyjnych. Stosunkowo mało tych metali zawierały gleby z osiedli o zabudowie wielorodzinnej oraz z mniejszych wsi położonych na obrzeżach aglomeracji. Średnio największe zanieczyszczenie badanych gleb Zn i Cu stwierdzono we wschodniej częoeci aglomeracji, a najmniejsze w częoeci zachodniej. Największą średnią zawartością Cr odznaczały się gleby z północnej, a najmniejszą z południowej częoeci aglomeracji krakowskiej. Zawartość cynku i miedzi w glebie były istotnie dodatnio skorelowane z zawartością materii organicznej. Średnie zawartości badanych metali śladowych w szpilkach sosen pobranych z terenu miasta Krakowa oraz z pobliskich miejscowości różniły się nieznacznie. Przeciętna zawartość tych metali w igliwiu sosen rosnących na terenie aglomeracji wyniosła: 55,45 mg Zn, 4,76 mg Cu i 2,54 mg Cr kg–1 s.m. Zawartości poszczególnych metali ciężkich były zróżnicowane w niejednakowym stopniu. Największą zmienność stwierdzono w przypadku Cr (V = 40 %), następnie Zn (V = 30,8 %), a najmniejszą w przypadku Cu (26,4 %). Średnio najwięcej wszystkich analizowanych metali stwierdzono w szpilkach sosen rosnących w południowej części aglomeracji krakowskiej. Najmniej Cu i Cr zawierały igły pobrane z drzew z północnej części miasta oraz z graniczących z nią miejscowości, natomiast najmniejszą zawartość Zn zanotowano w próbkach pobranych w północnej części aglomeracji. Nie wykazano statystycznie istotnej korelacji między zawartością badanych metali w glebie i igliwiu sosny, co wskazuje na ich pobieranie z depozycji z atmosfery. Współczynniki bioakumulacji badanych metali przyjmowały znacznie większe wartości w przypadku próbek pobranych na terenach wiejskich w porównaniu z pobranymi na terenie miasta Krakowa.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2010, 17, 12; 1543-1552
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biokumulacja pierwiastków w grzybach wielkoowocnikowych - przegląd wybranej literatury
Bioaccumulation of elements in mushrooms - review of selected literature
Autorzy:
Świsłowski, P.
Rajfur, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/125788.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bibliometria
biokumulacja
grzyby
metale ciężkie
bibliometry
bioaccumulation
mushrooms
heavy metals
Opis:
Celem pracy było dokonanie analizy bibliometrycznej wybranych publikacji dotyczących akumulacji pierwiastków w grzybach wielkoowocnikowych (ektomikoryzowych i saprofitycznych) występujących na terenie Europy. Analizie poddano wybrane publikacje z lat 2001-2016 dostępne poprzez serwisy, np.: Springer, Science Direct i Web of Science. Przeanalizowano m.in. akumulowane mikro- i makropierwiastki, miejsca prowadzenia badań oraz typ badań (m.in. badania in situ, badania laboratoryjne). W wyniku przeprowadzonych badań literaturowych stwierdzono, że temat translokacji pierwiastków do grzybów wielkoowocnikowych jest nadal aktualny i cieszy się dużym zainteresowaniem naukowców z wielu krajów europejskich.
The aim of the study was to perform a bibliometric analysis of selected publications concerning the accumulation of elements in eukaryotic and saprophytic mushrooms growing in Europe. Articles published in the years 2001-2016 were found in databases such as: Springer, Science Direct and Web of Science. Among others, accumulation of micro- and macro-elements, test sites location and type of research (e.g. in-situ testing, laboratory testing) were analysed. As a result of literature research, it has been found that the topic of translocation of elements to mushrooms is still current and very popular among scientists from many European countries.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2017, 11, 2; 591-599
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bioaccumulation of Aluminium in the Aquatic Environment of the Dobra River in Wroclaw
Bioakumulacja glinu w środowisku wodnym rzeki Dobrej we Wrocławiu
Autorzy:
Senze, M.
Kowalska-Góralska, M.
Czyżowicz, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388887.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bioakumulacja
aluminium
rośliny wodne
woda
rzeki
bioaccumulation
aquatic plants
water
rivers
Opis:
Laboratory tests were carried out regarding the aquatic environment of the Dobra River within the borders of the city of Wroclaw. The study material was constituted by the river water and aquatic plants. The concentration of aluminium in the water oscillated between 0.0517 mgAl dm–3 and 0.2130 mgAl dm–3. The maximum concentration of aluminium in the aquatic plants amounted to 7.178.65 mgAl kg–1 and the minimum to 118.75 mgAl kg–1. The tests indicated that the Dobra River waters should be classified as water of medium pollution. Aluminium concentrations in the plants were also found to be moderate.
Przeprowadzono badania środowiska wodnego rzeki Dobrej na terenie Wrocławia. Materiałem badawczym były woda rzeczna i rośliny wodne. Poziom glinu w wodzie zawierał się między 0,0517 mgAl dm-3 a 0,2130 mgAl dm-3. W roślinach wodnych maksimum zawartości glinu wyniosło 7178,65 mgAl kg-1, a minimum 118,75 mgAl kg-1. Wody rzeki Dobrej można zaliczyć do wód o średnim stopniu zanieczyszczenia. Obecność glinu w badanych roślinach utrzymuje się również na umiarkowanym poziomie.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2011, 18, 11; 1545-1550
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akumulacja żelaza w wybranych elementach łańcucha pokarmowego ekosystemu stawowego
Accumulation of iron in selected elements of the pond ecosystem food chain
Autorzy:
Niemiec, M.
Cupiał, M.
Klimas, A.
Szeląg-Sikora, A.
Sikora, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/125849.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
żelazo
bioakumulacja
łańcuch pokarmowy
akwakultura
karp
iron
bioaccumulation
food chain
aquaculture
carp
Opis:
Celem pracy było określenie akumulacji żelaza w poszczególnych ogniwach łańcucha pokarmowego ekosystemu wodnego w warunkach ekstensywnego chowu karpi. Na podstawie zawartości tego pierwiastka w biotycznych i abiotycznych elementach ekosystemu oszacowano stopień jego zanieczyszczenia. Badania wykonano w stawie hodowlanym, położonym w Mydlnikach, zasilanym wodą z rzeki Rudawa. Z badanego stawu pobrano: wodę, osad z dna stawu, organizmy bentosu reprezentowane przez larwy muchówek z rodziny ochotkowatych, a także karpie, z których wypreparowano narządy w największym stopniu związane z metabolizmem metali (skrzela, gonady, wątroba i mięśnie). We wszystkich próbkach oznaczono zawartość żelaza metodą emisyjnej spektrometrii atomowej w aparacie JY 238 ULTRACE Jobin Yvon Emission. Mineralizację próbek wykonano metodą na mokro w systemie zamkniętym z wykorzystaniem energii mikrofalowej. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że w badanym ekosystemie nie ma zagrożenia zatrucia żelazem. Zawartości tego pierwiastka w wodzie i osadach dennych są porównywalne do innych akwenów, pochodzenia antropogennego i naturalnego. Stwierdzono wysoką wartość współczynnika wzbogacenia osadów w żelazo w stosunku do jej zawartości w wodzie. Zawartość żelaza w organizmach bentosu przyjmowała wysokie wartości, od 1189 do 1997 mg · kg–1 s.m. W organizmach badanych ryb zawartość żelaza kształtowała się w zakresie od 2,951 do 395,9 mg · kg–1 s.m. Najwięcej tego pierwiastka stwierdzono w skrzelach, następnie w wątrobie, gonadach, a najmniej żelaza akumulowały mięśnie. Dane literaturowe wskazują, że niezależnie od ilości żelaza w środowisku współczynnik bioakumulacji w organach ryb przyjmuje wartość zbliżoną do uzyskanych w badaniach własnych. Zawartość żelaza w skrzelach i wątrobie ryb jest najbardziej miarodajnym wskaźnikiem zanieczyszczenia środowiska związkami żelaza.
The aim of this study was to determine the accumulation of iron in the individual links of aquatic ecosystems food chain under extensive farming of carp. Based on ascertained in these organisms the contents of this element calculated value of bioaccumulation in the aquatic system and evaluated the degree of contamination. The study was performed in the breeding pond, located in Mydlniki, supplied with water from the river Rudawa. From the study pond collected: water, sediment from the bottom of the pond, benthic organisms represented by the larvae of flies of the chironomid family organs in, and carps from which were dissected the most associated with metals metabolism organs (gills, gonads, liver and muscle). In all samples determine the content of iron by atomic emission spectrometry in the camera JY 238 Ultrace Jobin Yvon Emission. Digestion of the samples were made by the wet method in a closed system with the use of microwave energy. Based on the results concluded that in the studied ecosystem, there is no risk of iron poisoning. The contents of this element in the water and bottom sediments are comparable to other reservoirs, of anthropogenic and natural origin. Was found a high value of the sediments enrichment factor sediments with iron in relation to its content in the water. The content of iron in the benthic organisms have taken high values, from 1189 to 1997 mg · kg–1 dm. The iron content in organisms of the examined fish ranged from 2.951 to 395.9 mg · kg–1 dm. Most of this element was found in the gills, then in liver, gonads and the least iron is accumulated muscles. Literature data show that regardless of the amount of iron in the environment, bioaccumulation factor in fish organs takes a value close to those obtained in own research. The content of iron in the liver and gills of fish is the most authoritative indicator of environmental contamination by iron compounds.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2014, 8, 1; 231-237
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Iron Accumulation in Selected Elements of Pond Ecosystem Food Chain
Akumulacja żelaza w wybranych elementach łańcucha pokarmowego ekosystemu stawowego
Autorzy:
Niemiec, M.
Cupiał, M.
Klimas, A.
Szeląg-Sikora, A.
Sikora, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388214.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
iron
bioaccumulation
food chain
aquaculture
carp
żelazo
bioakumulacja
łańcuch pokarmowy
akwakultura
karp
Opis:
The aim of this study was to determine the accumulation of iron in the individual links of aquatic ecosystems food chain under extensive farming of carp. Based on ascertained in these organisms the contents of this element calculated value of bioaccumulation in the aquatic system and evaluated the degree of contamination. The study was performed in the breeding pond, located in Mydlniki, supplied with water from the river Rudawa. From the study pond collected: water, sediment from the bottom of the pond, benthic organisms represented by the larvae of flies of the chironomid family organs in, and carps from which were dissected the most associated with metals metabolism organs (gills, gonads, liver and muscle). In all samples determine the content of iron by atomic emission spectrometry in the camera JY 238 Ultrace Jobin Yvon Emission. Digestion of the samples were made by the wet method in a closed system with the use of microwave energy. Based on the results concluded that in the studied ecosystem, there is no risk of iron poisoning. The contents of this element in the water and bottom sediments are comparable to other reservoirs, of anthropogenic and natural origin. Was found a high value of the sediments enrichment factor sediments with iron in relation to its content in the water. The content of iron in the benthic organisms have taken high values, from 1189 to 1997 mg kg–1 d.m. The iron content in organisms of the examined fish ranged from 2.951 to 395.9 mg kg–1 d.m. Most of this element was found in the gills, then in liver, gonads and the least iron is accumulated muscles. Literature data show that regardless of the amount of iron in the environment, bioaccumulation factor in fish organs takes a value close to those obtained in own research. The content of iron in the liver and gills of fish is the most authoritative indicator of environmental contamination by iron compounds.
Celem pracy było określenie akumulacji żelaza w poszczególnych ogniwach łańcucha pokarmowego ekosystemu wodnego w warunkach ekstensywnego chowu karpi. Na podstawie zawartości tego pierwiastka w biotycznych i abiotycznych elementach ekosystemu oszacowano stopień jego zanieczyszczenia. Badania wykonano w stawie hodowlanym, położonym w Mydlnikach, zasilanym wodą z rzeki Rudawa. Z badanego stawu pobrano: wodę, osad z dna stawu, organizmy bentosu reprezentowane przez larwy muchówek z rodziny ochotkowatych, a także karpie, z których wypreparowano narządy w największym stopniu związane z metabolizmem metali (skrzela, gonady, wątroba i mięśnie). We wszystkich próbkach oznaczono zawartość żelaza metodą emisyjnej spektrometrii atomowej w aparacie JY 238 ULTRACE Jobin Yvon Emission. Mineralizację próbek wykonano metodą na mokro w systemie zamkniętym z wykorzystaniem energii mikrofalowej. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że w badanym ekosystemie nie ma zagrożenia zatrucia żelazem. Zawartości tego pierwiastka w wodzie i osadach dennych są porównywalne do innych akwenów, pochodzenia antropogennego i naturalnego zasobnych w ten pierwiastek. Stwierdzono dużą wartość współczynnika wzbogacenia osadów w żelazo w stosunku do jej zawartości w wodzie. Zawartość żelaza w organizmach bentosu przyjmowała duże wartości, od 1189 do 1997 mg kg–1 s.m. Wartości współczynnika bioakumulacji żelaza w larwach ochotkowatych w stosunku do jego ilości w wodzie i osadach wynosiły odpowiednio 1602 i 0,198. W organizmach badanych ryb zawartość żelaza kształtowała się w zakresie 2,951 do 395,9 mg kg–1 s.m. Najwięcej tego pierwiastka stwierdzono w skrzelach, następnie w wątrobie, gonadach, a najmniej żelaza akumulowały mięśnie. Dane literaturowe wskazują, że zawartość żelaza w rybach zależy od ilości tego pierwiastka w środowisku, ale w większym stopniu od właściwości abiotycznych elementów środowiska. Sumaryczna zawartość żelaza w osadach dennych i wodzie nie pozwala ocenić zagrożenia środowiska zanieczyszczeniem żelazem, dlatego tak ważne jest stosowanie bioindykacji. Zawartość żelaza w skrzelach i wątrobie ryb jest najbardziej miarodajnym wskaźnikiem zanieczyszczenia środowiska związkami żelaza. Wartość współczynnika bioakumulacji żelaza w skrzelach badanych karpi wynosiła w stosunku do jej zawartości w wodzie i osadach dennych odpowiednio 195,1 i 0,024 natomiast w stosunku do jego zawartości w larwach owadów wartość tego parametru wynosiła 0,122. Dane literaturowe wskazują, że poziom akumulacji żelaza w organizmach żywych jest uzależniony od środowiska w którym żyją.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 10; 1103-1113
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Physiological response of Brassica napus L. plants to Cu(II) treatment
Reakcja fizjologiczna Brassica napus L. na działanie miedzi(II)
Autorzy:
Peško, M.
Kráľová, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126820.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
akumulacja miedzi
współczynnik bioakumulacji
peroksydacja lipidów
rzepak
copper accumulation
bioaccumulation factor
lipid peroxidation
rapeseed
Opis:
Rośliny rzepaku poddawano działaniu CuSO4 5H2O w siedmiu różnych stężeniach (0,5, 1, 3, 6, 12, 24, 60 μmol · dm–3) przez 7 dni. W zakresie stężeń 0,5-3 μmol·dm–3 zaobserwowano znaczny wzrost biomasy (obie części roślin). Zmniejszenie biomasy zauważono po zastosowaniu wyższych stężeń niż 6 μmol ·dm–3. Znaczny spadek zawartości chlorofili oraz karotenoidów stwierdzono po zastosowaniu 6 μmoli · dm–3 Cu(II). Spadek zawartości białka w liściach roślin zaobserwowano w zakresie stężeń 3-60 μmol · dm–3. Peroksydacja lipidów wyrażona zawartością dialdehydu malonowego w liściach była silna w zakresie stężeń 6-60 μmol · dm–3 Cu(II). Wartości współczynnika bioakumulacji w korzeniach była większe niż w pędach w całym zakresie stężeń (0,5-60 μmol · dm–3 Cu). Stosunek Cu zakumulowanej w pędach do całkowitej ilości miedzi zakumulowanej przez rośliny mieścił się w zakresie od 27,6% (0,5 μmol · dm–3) do 8,4% (60 μmol · dm–3).
Rapeseed plants were exposed to seven different concentrations (0.5, 1, 3, 6, 12, 24, 60 μmol · dm–3) of CuSO4•5H2O for 7 days. Within concentration range 0.5-3 μmol · dm–3 a significant increase of biomass (both plant organs) was observed. Decrease of biomass was notable after application of concentrations higher than 6 mol · dm–3. Considerable drop in content of chlorophylls as well as carotenoids was observed after application of 6 mol · dm–3 Cu(II). Decline of protein content in leaves of plants was observed in concentration range 6-60 mol · dm–3. Lipid peroxidation expressed as a content of malondialdehyde in leaves was strong within concentration range 6-60 μmol · dm–3 Cu(II). Bioaccumulation factor values of roots were higher then those of shoots in the whole concentration range (0.5-60 μmol · dm–3 Cu). The portion of Cu allocated in shoots related to the total Cu amount accumulated by plant ranged from 27.6% (0.5 μmol · dm–3) to 8.4% (60 μmol · dm–3).
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 1; 155-161
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Content of zinc and lead in water and in algae from selected Black Sea bays near Sevastopol
Zawartość cynku i ołowiu w wodzie i glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w okolicach Sewastopola
Autorzy:
Niemiec, M.
Wiśniowska-Kielian, B.
Komorowska, M.
Żmuda, K.
Kuzminowa, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953650.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
Black Sea
water
Cystoseira barbata
Ulva rigida
pollution
bioaccumulation
Morze Czarne
woda
zanieczyszczenie
bioakumulacja
Opis:
For many years there has been intensified human pressure in the region of Sevastopol, arising out of its strategic role as the main city in the region as well as a port where the Russian or Soviet Black Sea fleet was stationed. The industry in Sevastopol, municipal sewage as well as agriculture are important sources of pollutants that enter the Black Sea in the region of this city. In terms of shaping the environmental protection policy (not only in the research region but in the whole basin), it is important to conduct monitoring research connected with the pollution of the Black Sea in regions with different levels of human pressure. The aim of this study was to assess the content of zinc and lead in water and in algae from selected Black Sea bays near Sevastopol. The samples of water and algae were collected in August 2012 from eight bays of Sevastopol (Galubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna and the Sevastopol Bays) as well as one sample from the open sea near Fiolent. Cystoseira barbata and Ulva rigida algae were taken from the same places. The collected water samples were conserved in situ and after being brought to the laboratory their zinc and lead contents were determined. The collected algae were rinsed in distilled water, dried, and then homogenized and mineralized. The lead content was determined in mineralisates by AAS method with electrothermal atomization, and the zinc content was determined using the ICP-OES method. The zinc content in water ranged from 36.43 to 233.3 µg Zn·dm–3, and the lead content was between 1.32 and 38.32 µg Pb·dm–3. Considerable differences in contents of the studied elements in water of individual bays were found. Variability of zinc and lead concentration in the studied water samples was 69 and 112%, respectively. The highest zinc contents were found in water from the Striletska, Kozacha, and Sevastopol Bays, and the highest lead contents from the Kozacha and Kruhla Bays. Their lowest concentration was found in the water collected in the open sea. Moreover, the lower zinc concentration was in water from Pivdenna and Pishchana Bays, and the lowest lead concentration was found in the Galubaja and Pishchana Bays. The zinc content in the algae ranged between 6.517 and 30.21 mg·kg–1. The Cystoseira barbata algae contained over twice more zinc than the Ulva rigida. The lead content in the algae ranged between 0.567 and 7.692 mg Pb·kg–1. Compared with the Ulva rigida, almost a half more lead was found in the Cystoseira barbata. No statistically significant correlation between the content of the studied elements in water and the algae biomass was observed. However, a significant positive correlation between the content of these metals in both species of algae was found. The values of the zinc bioaccumulation coefficient varied from 32 to 642, and of lead from 30 to 1,273. Contents of the studied elements, both in biotic and abiotic part of the studied ecosystems, point at anthropogenic enrichment. However, the results obtained for the Sevastopol, Kozacha, and Striletska Bays point to a danger of their excessive bioaccumulation and a potential risk to the life of aquatic organisms as well as seafood consumers.
Od wielu lat w rejonie Sewastopola ma miejsce nasilona antropopresja wynikająca ze strategicznej jego roli jako głównego miasta w regionie oraz portu, w którym przez wiele lat stacjonowała rosyjska lub radziecka flota czarnomorska. Ważnymi źródłami zanieczyszczeń trafiających do Morza Czarnego w rejonie Sewastopola są przemysł zlokalizowany w tym mieście, ścieki komunalne oraz rolnictwo. Prowadzenie badań monitoringowych związanych z zanieczyszczeniem Morza Czarnego w rejonach o różnym poziomie antropopresji jest istotne z punktu widzenia kształtowania polityki ochrony środowiska nie tylko w rejonie badań, ale w całym basenie tego akwenu. Celem pracy była ocena zawartości cynku i ołowiu w wodzie oraz glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w okolicach Sewastopola. Próbki wody oraz glonów pobrano w sierpniu 2012 r. z ośmiu zatok Sewastopola (Gałubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna i Sewastopolska) oraz jedną próbkę z otwartego morza w okolicach Fioletu. Z tych samych miejsc pobrano glony Cystoseira barbata i Ulva rigida. Pobraną wodę konserwowano na miejscu i po przewiezieniu do laboratorium oznaczono w niej zawartość cynku i ołowiu. Pobrane glony wypłukano w wodzie destylowanej, suszono, a następnie homogenizowano i mineralizowano. W mineralizatach oznaczono zawartość cynku metodą ICP-OES, a zawartość ołowiu oznaczono metodą ASA z atomizacją elektrotermiczną. Zawartość cynku w wodzie mieściła się w zakresie od 36,43 do 233,3 µg Zn·dm–3, a ołowiu w zakresie od 1,32 do 38,32 µg Pb·dm–3. Stwierdzono znaczne różnice zawartości badanych pierwiastków w wodzie z poszczególnych zatok. Względne odchylenie standardowe stężenia cynku i ołowiu w badanych próbkach wody wynosiła odpowiednio 69 i 112%. Największe zawartości cynku stwierdzono w wodzie z zatok Striletska, Kozacha i Sewastopolska, a ołowiu w zatokach Kozacha i Kruhla. Najmniejsze ich stężenie stwierdzono w wodzie pobranej na otwartym morzu, a ponadto cynku z zatok Pivdenna i Pishchana, a ołowiu z zatok Gałubaja i Pishchana. Zawartość cynku w glonach wahała się w granicach od zakresie od 6,517 do 30,21 mg·kg–1 s.m. Glony Cystoseira barbata zawierały ponad dwukrotnie więcej cynku w porównaniu z Ulva rigida. Zawartość ołowiu w glonach wahała się w zakresie 0,567 do 7,692 mg Pb · kg–1 s.m. Prawie o połowę więcej ołowiu stwierdzono w Cystoseira barbata w porównaniu z Ulva rigida. Nie stwierdzono statystycznie istotnej korelacji pomiędzy zawartością badanych pierwiastków w wodzie i w biomasie glonów. Wykazano natomiast istotną dodatnią korelację pomiędzy zawartością cynku i ołowiu w obydwu gatunkach glonów. Wartość współczynnika bioakumulacji cynku wahała się w granicach od 32 do 642, a ołowiu od 30 do 1273. Zawartości badanych pierwiastków, zarówno w biotycznej, jak i abiotycznej części badanych ekosystemów wskazują na antropogeniczne wzbogacenie, jednakże wyniki uzyskane w próbkach z zatok Sewastopolska, Kozacha i Striletska wskazują na niebezpieczeństwo nadmiernej ich bioakumulacji i potencjalne zagrożenie życia organizmów wodnych oraz konsumentów owoców morza.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2016, 23, 1; 7-19
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiany odczynu gleby oraz fitoprzyswajalności niklu pod wpływem dodatku osadu dennego do podłoża
Changes of soil ph value and nickel phytoavailability as an effect of bottom sediment addition to the substratum
Autorzy:
Arasimowicz, M.
Niemiec, M.
Wiśniowska-Kielian, B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/125931.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
osad denny
nikiel
rośliny
odczyn
pobranie
współczynnik bioakumulacji
bottom sediment
nickel
plants
uptake
reaction
bioaccumulation coefficient
Opis:
Celem badań była ocena wpływu dodatku osadu dennego na odczyn podłoża oraz pobranie niklu przez rośliny w warunkach doświadczenia wazonowego. Komponentami podłoża były gleba lekka, bardzo kwaśna oraz osad denny bagrowany ze Zbiornika Rożnowskiego. Udział osadu dennego wynosił od 0 do 16% całkowitej masy podłoża. Rośliny testowe były uprawiane w następstwie: kukurydza i bobik oraz owies i łubin. Po okresie wegetacji rośliny zebrano na zieloną masę. Zawartość Ni w mineralizatach uzyskanych z materiału roślinnego oznaczono metodą ICP-AES. W pracy porównano zmiany pobrania Ni z plonem roślin testowych w zależności od gatunku roślin uprawianych w następstwie po sobie i dodatku osadu dennego do podłoża. Pomimo wzrostu zawartości Ni w podłożu spowodowanego dodatkowym ładunkiem tego metalu wniesionym wraz z zastosowanym osadem dennym nie następowało zwiększenie zawartości niklu w tkankach większości roślin testowych. Dodatek osadu dennego w ilości przekraczającej 4% masy podłoża powodował zmniejszenie zawartości Ni w częściach nadziemnych wszystkich roślin testowych w porównaniu z roślinami z obiektów kontrolnych. W warunkach zwiększającego się udziału osadu w podłożu największe całkowite pobranie Ni zanotowano w przypadku kukurydzy, a najmniejsze w przypadku owsa. W celu oceny zmian pobrania Ni z plonem roślin testowych obliczono współczynniki bioakumulacji (WB) Ni dla poszczególnych roślin. Największe wartości tego współczynnika zanotowano w przypadku bobiku, następnie porównywalne w przypadku owsa i łubinu, a najmniejsze dla kukurydzy. Średnie wartości WB dla badanych roślin zmniejszały się następująco: 0,74 - bobik, 0,37 - owies, 0,31 - łubin, 0,16 - kukurydza, co należy wiązać z przynależnością roślin do jedno- lub dwuliściennych oraz wielkością plonu ich biomasy. Uzyskane zależności można tłumaczyć zdolnością osadu dennego do neutralizacji podłoża, na co wskazują zmiany pH zanotowane po zbiorze roślin następczych.
The aim of the studies was an estimate of effect of bottom sediment addition on substratum reaction and on nickel uptaking by plants under conditions of pot experiment. Very acid soil and bottom sediments dredged from Roznow Reservoir were used as components of substratum. Bottom sediment share ranged from 0 to 16% of total mass of substratum. Test plants were grown in orders: maize and faba bean as well as oat and lupine. After vegetation the plants were harvested on green mass. The content of Ni in mineralizats obtained from plant material was determined by the ICP-AES method. The changes of Ni amount removed with yield of plants depending on species of the plant and of bottom sediment share in substratum were compared. In spite of increase of nickel content in substratum as an effect of additional Ni load with applied bottom sediment, an increased its content in plant tissue of most test plant was not found. Bottom sediment addition in an amount exceeding 4% of the substrate mass caused a decrease of Ni content in the aboveground parts of all test plants, in comparison with plant of control objects. Under conditions of increased share of sediment in substratum the highest amounts of nickel were removed with yield of maize and the lowest in case of oat yield. For estimate the changes of Ni uptake with yield of test plants the Ni bioaccumulation coefficients (BC) (content in tops versus content in soil) for individual plants were calculated. The highest values of this coefficient were noted in case of horse bean, for oat and lupine had similar values, and the lowest ones were observed in case of maize. The average values of BC for individual plants decreased as follow: 0.74 - faba bean, 0.37 - oat, 0.31 - lupine, 0.16 - maize, what may be connected with belonging of plant to mono- or dicotyledonous plants and quantity of biomass yield. Interrelationships obtained in this experiment one may explain as an effect of bottom sediment ability to substratum neutralization, which was affirmed in pH values noted after harvesting of consecutive plants.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 2; 475-478
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessment of Zinc Content and Mobility in Maize
Ocena zawartości i mobilności cynku w kukurydzy
Autorzy:
Baran, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387988.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
cynk
kukurydza
indeks koncentracji
współczynnik bioakumulacji i translokacji
maiz
zinc
concentartion index
bioaccumulation and translocation coefficient
Opis:
The research aimed to assess the content and mobility of zinc in maize cultivated in soils polluted with this element. The indicators of the assessment were: zinc content in maize, zinc concentration index, zinc bioaccumulation and translocation index. A two-year pot experiment was conducted parallel on soils: light and heavy one. Four levels of zinc were applied in the experiment: Zn0 – 0 mg (control), Zn1 – 50 mg, Zn2 – 250 mg and Zn3 – 750 mg kg–1 soil d.m. Zinc content in the aerial parts and roots was determined after dry mineralization and dissolving the ashes in HNO3 using atomic emission spectrometry in inductively coupled argon plasma (ICP-AES). Soil contamination with zinc significantly affected an increase in this metal contents in the aboveground and underground maize biomass. The aboveground biomass obtained on the light soil contained 2-fold (Zn1), 5-fold (Zn2) and 25-fold (Zn3) bigger amounts of zinc in comparison with the treatment without zinc supplement. On the other hand, on the heavy soil the dependencies were respectively 2-fold (Zn1), 7-fold (Zn2) and 19-fold (Zn3). Bigger zinc content was assessed in roots than in the aerial parts and the dependence was confirmed by low values of the translocation coefficient (TC). Greater phytoavailability and phytotoxicity of zinc was demonstrated in the light soil than in the heavy soil. The relationship was confirmed by a better zinc solubility determined by 1 mol HCl dm–3 in the light soil but also by higher values of zinc bioaccumulation coefficients in this soil.
Celem badań była ocena zawartości i mobilności cynku w kukurydzy na glebach zanieczyszczonych tym pierwiastkiem. Jako wskaźniki tej oceny zastosowano: zawartość cynku w kukurydzy, indeks koncentracji cynku, współczynnik bioakumulacji i translokacji cynku. Dwuletnie doświadczenie wazonowe przeprowadzono równolegle na dwóch glebach glebie lekkiej i ciężkiej. W doświadczeniu zastosowano cztery poziomy cynku: Zn0 - 0 mg (obiekt kontrolny), Zn1 - 50 mg, Zn2 - 250 mg, Zn3 - 750 mg kg-1 s.m. gleby. Zawartość cynku w częściach nadziemnych i korzeniach oznaczono po suchej mineralizacji i roztworzeniu popiołu w HNO3 (1:3) metodą atomowej spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem w indukcyjnie sprzężonej plazmie argonowej (ISP-AES). Zanieczyszczenie gleb cynkiem wpłynęło znacznie na zwiększenie zawartości tego metalu w biomasie nadziemnej i podziemnej kukurydzy. Uzyskana biomasa nadziemna na glebie lekkiej zawierała 2 (Zn1), 5 (Zn2) i 25 (Zn3)-krotnie więcej cynku w porównaniu do obiektu bez dodatku cynku. Z kolei na glebie ciężkiej zależności te wyniosły odpowiednio 2 (Zn1), 7 (Zn2) i 19 (Zn3). Większą zawartość cynku stwierdzono w korzeniach niż w częściach nadziemnych. Zależność tą potwierdzają niskie wartości współczynnika translokacji WT. Większą fitodostępność i fitotoksyczność cynku wykazano w warunkach gleby lekkiej niż ciężkiej. Zależność tą potwierdza większa rozpuszczalność cynku oznaczona 1 mol HCl dm-3 w glebie lekkiej, a także wyższe wartości współczynników bioakumulacji cynku w warunkach tej gleby.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2012, 19, 7; 699-706
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Impact of Bottom Sediments on Assimilability of Copper and Zinc in Light Soil
Wpływ osadów dennych na przyswajalność miedzi i cynku w glebie lekkiej
Autorzy:
Kaczmarski, M.
Jasiewicz, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388601.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bottom sediments
copper
zinc
soluble forms
bioaccumulation factor
osady denne
miedź
cynk
formy rozpuszczalne
współczynnik bioakumulacji
Opis:
The aim of the research was to evaluate an effect of bottom sediment addition on the content of soluble forms of copper and zinc in light soil as well as to evaluate the bioaccumulation of these elements by energetic plants, ie Miscanthus giganteus and Sida hermaphrodita. In order to reach the research goal, a field experiment was set up in autumn 2010 in Lipie near Rzeszow using the method of random blocks. The experimental design included 3 doses of the bottom sediment added to soil and a control treatment without sediment supplement. Doses of the bottom sediment were calculated based on soil hydrolytic acidity and the content of calcium carbonate in the sediment. The bottom sediment used in the experiment was taken from the Rzeszow Reservoir and was characterized by alkaline reaction and silt texture. Moreover, it showed an 8-times greater content of soluble forms of copper and zinc in comparison to the experimental soil. The soil of experimental field had granulometric composition of weakly clayey sand with very acid reaction (pHKCl = 4.53), as well as low content of soluble and bioavailable forms of copper and zinc. Miscanthus giganteus and Sida hermaphrodita were chosen for test plants. In autumn 2011 and 2012, soil samples were collected from the experimental plots. In those samples, the contents of copper and zinc soluble forms extracted with 1 mol HCl • dm–3 were determined according to Rinkis method. The content of copper and zinc in soil samples and the above-ground parts of plant was determined using inductively coupled plasma atomic emission spectroscopy (ICP-AES). On the basis of the obtained results, the bioaccumulation factor [BF] of both metals in the above-ground plant biomass was calculated. The obtained results were elaborated statistically using a one-way analysis of variance and Tukey’s test at a significance level of α = 0.01. The addition of the bottom sediments to the light soil caused a change its reaction in all the experimental treatments in relation to the control treatment. The applied doses of bottom sediments did not cause exceeding the permissible concentrations of copper and zinc in the examined soil. The content of available for plants soluble forms of copper and zinc in light soil under Miscanthus giganteus and Sida hermaphrodita cultivation increased as consequence of rising bottom sediment doses introduced to the substratum. The addition of the bottom sediments to the soil resulted in a decrease of values of the bioaccumulation factor of copper and zinc in selected energetic plants.
Celem badań była ocena wpływu dodatku osadu dennego na zawartość rozpuszczalnych form miedzi i cynku w glebie lekkiej oraz ocena bioakumulacji tych pierwiastków przez rośliny energetyczne, tj. Miscanthus giganteus i Sida hermaphrodita. Dla realizacji tego celu badań założono doświadczenie polowe jesienią 2010 r., w miejscowości Lipie koło Rzeszowa, metodą losowanych bloków. Schemat doświadczenia obejmował 3 dawki osadu dennego stosowanego do gleby oraz obiekt kontrolny bez dodatku osadu. Dawki osadu obliczono na podstawie wartości kwasowości hydrolitycznej gleby oraz zawartości węglanu wapnia w osadzie. Wykorzystany w doświadczeniu osad denny pobrany ze Zbiornika Rzeszowskiego miał odczyn alkaliczny oraz skład granulometryczny pyłu. Ponadto wykazywał 8-krotnie większą zawartość rozpuszczalnych form miedzi i cynku, w porównaniu z glebą użytą w doświadczeniu. Doświadczenie założono na glebie o składzie granulometrycznym piasku słabo gliniastego, o odczynie bardzo kwaśnym (pHKCl = 4,53) oraz niskiej zawartości przyswajalnych form miedzi i cynku. Jako rośliny testowe wybrano miskant olbrzymi i ślazowiec pensylwański. Z poletek doświadczalnych jesienią 2011 i 2012 r. pobrano próbki glebowe, w których oznaczono zawartość rozpuszczalnych form miedzi i cynku ekstrahowanych 1 mol HCl • dm–3 według metody Rinkisa. Zawartość miedzi i cynku w glebie oraz częściach nadziemnych roślin oznaczono metodą atomowej spektometrii emisyjnej opartej na palniku indukcyjnie wzbudzonej plazmy (ISP-AES). Na podstawie uzyskanych wyników obliczono współczynniki bioakumulacji [WB] w nadziemnej biomasie roślin. Uzyskane wyniki opracowano statystycznie stosując jednoczynnikową analizę wariancji i test Tukeya przy poziomie istotności α = 0,01. Dodatek osadu dennego do gleby lekkiej spowodował zmianę odczynu gleby we wszystkich obiektach doświadczalnych w stosunku do obiektu kontrolnego. Analiza wykazała zwiększenie zawartości dostępnych dla roślin rozpuszczalnych form miedzi i cynku w glebie pod uprawą obydwu roślin testowych na skutek wprowadzenia do niej wzrastających dawek osadu dennego. Zastosowane dawki osadu dennego nie spowodowa ły przekroczenia dopuszczalnych zawartości miedzi i cynku w badanej glebie. Dodatek osadu dennego do gleby skutkował zmniejszeniem wartości współczynnika bioakumulacji miedzi i cynku w wybranych roślinach energetycznych.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 10; 1185-1193
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Content of Ni and Cr in water and in algae from selected Black Sea bays in the region of Sevastopol
Zawartość Ni i Cr w wodzie i glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w rejonie Sewastopola
Autorzy:
Niemiec, M.
Wiśniowska-Kielian, B.
Komorowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389241.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
Black Sea
pollution
water
algae
nickel
chromium
monitoring
bioaccumulation
Morze Czarne
zanieczyszczenia
woda
glony
nikiel
chrom
bioakumulacja
Opis:
Trace metals play an important role in functioning of marine and ocean ecosystems. The particular importance of these elements in ecosystems of salt water basins results from their low concentrations in waters of these basins. The content of trace elements in ocean waters is from a few to several dozen times lower than in fresh waters. Such conditions caused that sea organisms developed, by means of evolution, the ability to intensive absorption of trace elements from water in order to meet the physiological demand for them. However, such abilities can cause excessive bioaccumulation of trace elements in ecosystems with elevated their supply, caused by human pressure or enrichment of the water environment from natural sources. The aim of this paper was to assess the nickel and chromium content in water and in algae from selected Black Sea bays near Sevastopol. The samples of water and algae were collected in August 2012 from eight bays in the region of Sevastopol (Galubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna, the Sevastopolska Bay) as well as one sample from the open sea near Fiolent. Cystoseira barbata and Ulva rigida algae were collected from the same places. The collected water samples were conserved in situ and after being brought to the laboratory their contents of nickel and chromium were determined. The collected algae were rinsed in distilled water, dried, and then homogenized and mineralized. Content of the studied elements was determined in mineralisates by AAS method with electrothermal atomization. It was found that both elements concentrations in water from individual bays were 2–3 times different. The nickel content ranged between 1.74 and 4.14 ·gNi · dm–3, and the chromium content was between 1.56 and 5.97 ·gCr · dm–3. Water from the Striletska Bay contained the highest amount of the studied elements. The nickel content in the studied algae ranged between 1.967 and 12.87 mg · kg–1 d.m., and the chromium content between 0.342 and 7.650 mg · kg–1 d.m. A higher accumulation of these elements was found in Cystoseira barbata than in Ulva rigida. Algae collected in the Sevastopolska Bay contained the highest amount of nickel, and algae from the Pivdenna Bay contained the highest amount of chromium. The content of the studied elements in biomass of the algae was not correlated with their concentration in water. On the other hand, a significant correlation between the nickel content in the algae of both species was found. Values of nickel bioaccumulation coefficients in the studied ecosystems were close to values recorded in environments with high human pressure, whereas in the case of chromium they were very low, much lower than values given in available literature. It was a result of a very high concentration of this element in water, and its moderate content in the algae. Generally, a higher content of the studied elements, both in water and in the algae, was found in all the bays than in samples collected in the open sea. The highest threat of the studied metals was found in the Sevastopolska and Pivdenna Bays.
Metale śladowe odgrywają ważną rolę w funkcjonowaniu ekosystemów morskich i oceanicznych. Szczególne znaczenie tych pierwiastków w ekosystemach zbiorników wód słonych wynika z bardzo małych ich stężeń spotykanym w wodach tych akwenów. Zawartość pierwiastków śladowych w wodach oceanicznych jest od kilku do kilkudziesięciu razy mniejsza niż w wodach słodkich. Takie warunki sprawiły, że organizmy morskie wykształciły na drodze ewolucji zdolność do intensywnego pobierania pierwiastków śladowych z wody w celu zaspokojenia zapotrzebowania fizjologicznego na nie. Takie zdolności mogą jednak powodować nadmierną bioakumulację pierwiastków śladowych w ekosystemach o podwyższonej ich podaży, spowodowanej antropopresją lub wzbogaceniem środowiska wodnego ze źródeł naturalnych. Celem pracy była ocena zawartości niklu i chromu w wodzie oraz glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w okolicach Sewastopola. Próbki wody oraz glonów pobrano w sierpniu 2012 r. z ośmiu zatok w rejonie Sewastopola (Gałubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna, Sewastopolska) oraz jedną próbkę z otwartego morza w okolicach Fioletu. Z tych samych miejsc pobrano glony Cystoseira barbata i Ulva rigida. Pobraną wodę konserwowano na miejscu i po przywiezieniu do laboratorium oznaczono w niej zawartość niklu i chromu. Pobrane glony wypłukano w wodzie destylowanej, suszono, a następnie homogenizowano i mineralizowano. W roztworach oznaczono zawartość badanych pierwiastków metodą ASA z atomizacją elektrotermiczną. Stwierdzono 2–3-krotne różnice stężenia obydwu pierwiastków w wodzie z poszczególnych zatok. Zawartość niklu mieściła się w zakresie od 1,74 do 4,14 ·gNi · dm–3, a chromu w zakresie od 1,56 do 5,97 ·gCr · dm–3. Najwięcej badanych pierwiastków zawierała woda z zatoki Striletska. Zawartość niklu w badanych glonach wahała się w zakresie od 1,967 do 12,87 mg · kg–1 s.m., a chromu od 0,342 do 7,650 mg · kg–1 s.m. Stwierdzono większe nagromadzenie tych pierwiastków w Systoseira barbata niż w Ulva rigida. Najwięcej niklu zawierały glony pobrane w zatoce Sewastopolskiej, a najwięcej chromu zawierały glony z zatoki Pivdenna. Zawartość badanych pierwiastków w biomasie glonów nie była skorelowana z ich stężeniem w wodzie. Stwierdzono natomiast istotną korelację między zawartością niklu w glonach obydwu gatunków. Wartości współczynników bioakumulacji niklu w badanych ekosystemach były zbliżone do notowanych w środowiskach o dużym nasileniu antropopresji, natomiast w przypadku chromu były bardzo małe, dużo mniejsze niż podawane w dostępnej literaturze. Powodem było bardzo duże stężenie tego pierwiastka w wodzie i umiarkowanej jego zawartości w glonach. Generalnie we wszystkich zatokach stwierdzono większą zawartość badanych pierwiastków (zarówno w wodzie, jak i w glonach) niż w próbkach pobranych na otwartym morzu. Największe zagrożenie badanymi metalami stwierdzono w zatokach Sewastopolska i Pivdenna.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2015, 22, 4; 433-446
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Post-Effect of Increasing Bottom Sediment Additives to the Substratum on Nickel Uptake by Plants
Następczy wpływ wzrastających dodatków osadu dennego do podłoża na pobranie niklu przez rośliny
Autorzy:
Arasimowicz, M.
Niemiec, M.
Wiśniowska-Kielian, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387702.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bottom sediment
nickel
plants
uptake
translocation and bioaccumulation coefficient
osad denny
nikiel
rośliny
pobranie
współczynnik translokacji
współczynnik bioakumulacji
Opis:
The aim of the studies was an estimate of post-effect of bottom sediment additives to the substratum on nickel uptake by plants, under conditions of pot experiment. Components of substratum were very acid soil and bottom sediment dredged from Roznow Reservoir. Bottom sediment share ranged from 0 to 16 % of total substratum mass. Test plants were grown in orders: maize (Zea mays L.) and faba bean (Vicia faba L. var. minor), as well as oat (Avena sativa L.) and narrowleaf lupine (Lupinus angustifolius L.). After vegetation period plants were harvested on green mass. Content of Ni in mineralizats obtained from plant material was determined using ICP-AES method. The total quantity of Ni removed with yield of plants depending on species and part of plant was compared and changes affected by bottom sediment share in substratum as well as previous plant cultivation were estimated. Under conditions of increased sediment share in substratum significantly higher amounts of nickel were accumulated in roots than in shoots of the plants. On average the highest Ni contents were determined in roots and shoots of faba bean, while the lowest ones in maize roots and shoots. Bottom sediment additions in an amount exceeding 4 % of the substrate mass caused a decrease of Ni content in the aboveground parts of all test plants and sediment additions greater than 10 % reduced these metal content in roots of faba bean and lupine, in comparison with plants from control objects. In case of maize and oat all doses of sediment caused an increase of Ni content in roots. In spite of additional Ni load with applied bottom sediment its increased content in plant tissue of aboveground parts of most test plant was not stated. One may explain this dependence by decreased Ni availability to plants as a result of sediment ability to substratum deacidification. Considering total Ni uptake the highest its amounts were removed with yield of maize, and the lowest with yield of oat. Significantly higher amount of nickel was taken from the soil in case of maize and faba bean cultivation than in case of variant with oat and lupine. This was due to significantly higher maize biomass yield in comparison with other test plants. The Ni translocation coefficients (TC) (content in shoots versus content in roots) as well as bioaccumulation coefficients (BC) (content in shoots versus content in soil) for individual plants were calculated. The highest average value of TC was affirmed for faba bean (0.5), lower ones for oat (0.29) and lupine (0.21), and the lowest one for maize (0.15). The average values of BC for individual plants decreased as follow: 0.74 – faba bean, 0.37 – oat, 0.31 – lupine, 0.16 – maize.
Celem badań była ocena następczego wpływu dodatku osadu dennego do podłoża na pobranie niklu przez rośliny w warunkach doświadczenia wazonowego. Jako komponenty podłoża użyto glebę lekką, bardzo kwaśną oraz osad denny bagrowany ze Zbiornika Rożnowskiego. Udział osadu dennego wynosił od 0 do 16 % całkowitej masy podłoża. Rośliny uprawiano w kolejności: kukurydza (Zea mays L.) i bobik (Vicia faba L. var. minor) oraz owies (Avena sativa L.) i łubinu (Lupinus angustifolius L.). Po okresie wegetacji rośliny zebrano na zieloną masę. Zawartość Ni w mineralizatach uzyskanych z materiału roślinnego oznaczono metodą ICP-AES. W pracy porównano całkowitą ilości Ni odprowadzoną z plonem roślin testowych w zależności od gatunku i części rośliny oraz oszacowano zmiany powodowane dodatkiem osadu dennego do podłoża, a także następstwem roślin po sobie. W warunkach zwiększającego się udziału osadu w podłożu znacznie większe ilości niklu zostały zgromadzone w korzeniach niż w łodygach roślin. Średnio najwięcej Ni zawierały korzenie łubinu i bobiku, a najmniej korzenie i łodygi kukurydzy. Dodatki osadu dennego w ilości przekraczającej 4 % masy podłoża powodowały zmniejszenie zawartości Ni w częściach nadziemnych wszystkich roślin testowych, a dodatki osadu większe niż 10 % zmniejszyły zawartość tego metalu w korzeniach łubinu i bobiku, w porównaniu z obiektami kontrolnymi. W przypadku kukurydzy i owsa wszystkie dawki osadu powodowały wzrost zawartości Ni w korzeniach. Pomimo zwiększonego ładunku Ni w podłożu wprowadzonego z zastosowanym osadem dennym nie następował wzrost zawartości tego metalu w częściach nadziemnych większości roślin testowych. Taką zależność można tłumaczyć ograniczeniem dostępności Ni dla roślin na skutek odkwaszaj ącego działania osadu dennego do podłoża. Biorąc pod uwagę całkowite pobranie Ni, najwięcej tego metalu zostały odprowadzone z plonem kukurydzy, a najmniejsze z plonem owsa. Znacznie więcej niklu pobrały z gleby rośliny uprawiane w następstwie kukurydza–bobik niż w następstwie owies–łubin. Było to spowodowane znacznie większym plonem biomasy kukurydzy w porównaniu z pozostałymi roślinami testowymi, co przełożyło się na znacznie większe pobranie niklu z podłoża. Obliczono współczynniki translokacji Ni (WT) (zawartość w częściach nadziemnych versus zawartość w korzeniach) oraz współczynnik bioakumulacji (WB) (zawartość w częściach nadziemnych versus zawartość w glebie) dla poszczególnych roślin. Najwyższą średnią wartość WT stwierdzono dla bobiku (0,5), niższą dla owsa (0,29) i łubinu (0,21), a najniższą dla kukurydzy (0,15). Średnie wartości WB dla poszczególnych roślin malały następująco: 0,74 – bobik, 0,37 – owies, 0,31 – łubin, 0,16 – kukurydza.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2012, 19, 10; 1229-1238
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Phytotoxic effects of hexavalent chromium on rapeseed plants
Fitotoksyczność chromu sześciowartościowego dla roślin rzepaku
Autorzy:
Peško, M.
Kráľová, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126705.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bioaccumulation and translocation factors
chlorophyll content
chromium
lipid peroxidation
rapeseed
bioakumulacja i translokacja czynników
zawartość chlorofilu
chrom
peroksydacja lipidów
rzepak
Opis:
Rapeseed (Brassica napus L. subsp. napus) plants were exposed to six different concentrations (12, 24, 60, 120, 240, 480 μmol dm–3) of K2Cr2O7 for 7 days. Dry mass of shoots and roots decreased rapidly with increasing external Cr(VI) concentration. Application of Cr(VI) concentrations ³ 120 μmol dm–3 caused that leaves were strongly chlorotic and some of them even desiccated. Roots of these plants where subtile and brownish. Notable decrease in chlorophyll content was observed already at the lowest (12 μmol dm–3) used concentration. Content of soluble proteins in leaves decreased rapidly within the studied concentration range, whereby the lowest protein content was observed after application of 240 μmol dm–3 Cr(VI). Lipid peroxidation expressed as a content of malondialdehyde in leaves was notable already after application of 12 μmol dm–3 Cr(VI). At lower applied Cr(VI) concentrations (12÷120 μmol dm–3) the bioaccumulation factors related to Cr accumulation in roots were higher then those determined for shoots. Treatment with higher Cr(VI) concentrations (240 and 480 μmol dm–3) had an opposite effect and BAFs for the shoots exceeded those determined for the roots. The portion of Cr allocated in shoots related to the total Cr amount accumulated by plant ranged from 23.3% (12 μmol dm–3) to 94.7% (480 μmol dm–3). In the case of higher applied external Cr(VI) concentrations (120÷480 μmol dm–3) the defence mechanisms of plants were evidently impaired and uncontrolled Cr translocation within the plant occurred.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 2; 413-418
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bioakumulacja składników mineralnych w mięśniach pstrąga tęczowego w zależności od warunków chowu
Bioaccumulation of minerals in muscle tissue of rainbow trout in dependence on breeding conditions
Autorzy:
Barszcz, A. A.
Sidoruk, M.
Siemianowska, E.
Skibniewska, K. A.
Szarek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127127.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
technologia chowu pstrąga
właściwości fizyczne wód
właściwości chemiczne wód
bioakumulacja
wapń
magnez
sód
potas
breeding technology
physical and chemical properties of water
bioaccumulation
calcium
magnesium
sodium
potassium
Opis:
Chów pstrąga wymaga szczegółowej wiedzy dotyczącej warunków produkcji oraz czynników chemicznych i biologicznych obecnych w środowisku. Zarówno opłacalność produkcji, jak i wpływ systemu produkcyjnego na środowisko przyrodnicze powinny być uwzględnione przy wyborze optymalnej technologii gospodarowania wodą w chowie pstrąga. W krajach o ograniczonych zasobach wodnych, do których należy Polska, wskazana jest oszczędność wody, co prowadzi do doskonalenia metod produkcji rybackiej o zmniejszonym zużyciu wody. Celem pracy było określenie wpływu jakości wody oraz technologii chowu pstrąga na biokoncentrację wapnia, magnezu, sodu i potasu w tkance mięśniowej pstrąga tęczowego. Badania przeprowadzono w latach 2010 i 2011. Do badań wytypowano 2 gospodarstwa pstrągowe (województwo pomorskie). W pierwszym gospodarstwie stosowano system z jednokrotnym przepływem wody, a w drugim obiekcie - system recyrkulacji wody. Stwierdzono, że wody zastosowane w obiektach hodowlanych spełniały wymagania dla wód śródlądowych odpowiednich do hodowli ryb łososiowatych. W badanych obiektach technologia chowu wpływała istotnie na biokoncentrację magnezu, sodu i potasu w wodzie, natomiast nie miała wpływu na bioakumulację metali w tkance mięśniowej pstrąga. Jakość wody wpływała na bioakumulację metali w mięśniach pstrąga.
Breeding of rainbow trout needs detailed knowledge on production conditions and chemical and biological parameters of the environment. Both profitability of production and influence of production system on nature should be considered during selection the optimal water management in trout breeding technology. In countries of limited water resources, including Poland, water saving is suggested what leads to improving the methods of fishing production of decreased water consumption. The aim of the water was to assess the influence of water quality and type of breeding technology on bioaccumulation of calcium, magnesium, sodium and potassium in meat muscle of rainbow trout. Research was performed in 2010 and 2011. Two trout farms were selected for the experiment (in pomorskie voivodeship). In one farm system of through-flow of water was applied and in the other - water recirculation. It has been found that water used in both farms for fish breeding fulfilled Polish legal demands for inland waters suitable for salmonids breeding. Type of breeding technology significantly influenced concentration of magnesium, sodium and potassium in water, and had no influence on bioaccumulation of the metals in muscle tissue. Content of the metals in muscle tissue significantly depended on water quality.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2014, 8, 2; 471-480
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies