Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "komorki" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Biosorption of copper(II) by live and dead cells of Yarrowia lipolytica
Biosorpcja miedzi(II) przez żywe i martwe komórki Yarrowia lipolytica
Autorzy:
Wierzba, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389084.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
biosorption
copper
Yarrowia lipolytica
live cells
dead cells
biosorpcja
miedź
żywe komórki
martwe komórki
Opis:
The biosorption characteristic of Cu(II) using live and dead cells of Yarrowia lipolytica as biosorbents have been investigated in the present research. Biosorption of Cu(II) was enhanced with an increase in pH, temperature, agitation, contact time and initial concentration of the metal ion. It was observed that dead and live biomass efficiently removed copper at 30 min at an initial pH of 5.0. Temperature of 35 oC was optimum at agitation speed of 150 or 200 rpm. For initial copper concentrations of 1–200 mg/dm3, the adsorption data provide an excellent fit to the Langmuir isotherm. The maximum metal uptake values (qmax, mg/g) were found as 9.82 and 12.03 for live and dead biomass, respectively.
W pracy przedstawiono charakterystykę biosorpcji Cu(II) przy użyciu żywych i martwych komórek Yarrowia lipolytica jako biosorbentu. Biosorpcja Cu(II) zwiększała się wraz ze wzrostem pH, temperatury, szybkości mieszania, czasu kontaktu i początkowego stężenia jonu metalu. W pracy zaobserwowano, że żywa i martwa biomasa skutecznie usuwa miedź w ciągu 30 minut, przy początkowym pH 5,0. Temperatura 35 oC była optymalna przy szybkości mieszania wynoszącej 150–200 rpm. Dla początkowego stężenia miedzi z zakresu 1–200 mg/g uzyskane dane biosorpcji były doskonale dopasowane do modelu Langmuira. Maksymalne wartości sorpcji (qmax, mg/g) dla żywej i martwej biomasy wynosiły odpowiednio 9,82 i 12.03.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 7-8; 875-883
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biosorption of Cu(II) by live and dead cells of Yarrowia lipolytica
Biosorpcja Cu(II) przez żywe i martwe komórki Yarrowia lipolytica
Autorzy:
Wierzba, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127390.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
biosorption
copper
Yarrowia lipolytica
live cells
dead cells
biosorpcja
miedź
żywe i martwe komórki
Opis:
The biosorption characteristic of Cu(II) using live and dead cells of Yarrowia lipolytica as biosorbents have been investigated in the present research. Biosorption of Cu(II) was enhanced with an increase in pH, temperature, agitation, contact time and initial concentration of the metal ion. It was observed that dead and live biomass efficiently removed copper at 30 min at an initial pH of 5.0. Temperature of 35ºC was optimum at agitation speed of 150 or 200 rpm. For initial copper concentrations of 1-200 mg · dm–3, the adsorption data provide an excellent fit to the Langmuir isotherm. Experimental maximum biosorption capacity turned out to be 12.56 mg · g–1 for living material and 14.31 mg · g–1 for dead sorbents, respectively.
Przedstawiono charakterystykę biosorpcji Cu(II) przy użyciu żywych i martwych komórek Yarrowia lipolytica jako biosorbentu. Biosorpcja Cu(II) zwiększała się wraz ze wzrostem pH, temperatury, szybkości mieszania, czasu kontaktu i początkowego stężenia jonu metalu. W pracy zaobserwowano, że żywa i martwa biomasa skutecznie usuwa miedź w ciągu 30 minut przy początkowym pH 5,0. Temperatura 35ºC była optymalna przy szybkości mieszania wynoszącej 150-200 rpm. Dla początkowego stężenia miedzi z zakresu 1-200 mg · dm–3 uzyskane dane biosorpcji były doskonale dopasowane do modelu Langmuira. Uzyskane w trakcie doświadczeń maksimum biosorpcji dla żywego i martwego sorbentu wynosiło odpowiednio 12,56 i 14,31 mg · g–1.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2014, 8, 1; 103-108
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antyoksydanty i toksyczne działanie kadmu na komórki drożdży Saccharomyces cerevisiae
Antioxidants and toxic action of cadmium in yeast cells Saccharomyces cerevisiae
Autorzy:
Żyracka, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126463.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
antyoksydanty
kadm
stres oksydacyjny
Saccharomyces cerevisiae
drożdże
antioxidants
cadmium
oxidative stress
yeast
Opis:
Kadm (Cd) jest jednym z głównych zanieczyszczeń środowiska, co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt. Do tej pory opisano różne mechanizmy toksycznego działania kadmu - indukcja stresu oksydacyjnego jest jednym z nich. W obecności kadmu wzrasta w komórkach poziom reaktywnych form tlenu, takich jak: anionorodnik ponadtlenkowy, rodnik hydroksylowy czy nadtlenek wodoru. Kadm powoduje także obniżenie statusu tiolowego i zaburzenia w komórkowym systemie antyoksydacyjnym. Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu jonów kadmu na wzrost i przeżywalność drożdży oraz sprawdzenie, czy dodatek antyoksydantów do pożywki uchroni komórki drożdży Saccharomyces cerevisiae przed toksycznym działaniem kadmu. Zastosowano dwa szczepy drożdży: szczep dziki SP4 i szczep DSCD1-1C (Δsod1 mutant) pozbawiony CuZnSOD. Komórki drożdży hodowano na standardowej pożywce YPG, zawierającej dodatkowo jony kadmu i różne stężenia antyoksydantów (m.in. askorbinian, cysteinę, glutation, DTT, N-acetylocysteinę, Tempo, Tempol i Trolox). Stwierdzono niekorzystne działanie kadmu na oba szczepy drożdży - komórki drożdży pozbawione CuZnSOD wykazują znacznie większą nadwrażliwość (10 μM stężenie jonów kadmu powoduje całkowite zahamowanie ich wzrostu); podczas gdy szczep dziki jest wrażliwy przy wyższych stężeniach kadmu (25-50 μM). Stwierdzono ponadto, że tylko antyoksydanty tiolowe znoszą toksyczne działanie kadmu na komórki drożdży.
Cadmium (Cd) is the main environmental pollutant, which presents a serious threat to the health of people and animals. Up to the present time, different mechanisms of the toxic action of cadmium have been described - induction of oxidative stress is one of them. Exposure to cadmium ions can intensify the production of reactive oxygen species (ROS) such as: superoxide radicals, hydroxyl radicals or hydrogen peroxide. Cadmium also causes the decrease in thiol status and the disruption of the cellular antioxidant system. The aim of this study was to determine the effect of Cd2+ on growth and survival rates of yeast cells, and to check whether supplementing media with antioxidants protects Saccharomyces cerevisiae yeast cells from toxic action of cadmium. Two yeast strains were used: wild-type SP4 and strain DSCD1-1C (Δsod1 mutant) lacking Cu, Zn-superoxide dismutase. Yeast cells were grown in standard UPD medium, involving cadmium ions and various concentrations of antioxidants (ascorbate, cysteine, glutathione, dithiotreitol, N-acetylcysteine, Tempo, Tempol and Trolox). The negative effect of cadmium was found in both yeast strains - yeast cells lacking CuZnSOD show much higher sensitivity (cadmium at a concentration of 10 μM causes complete inhibition of their growth); at the same time, wild-type strain is sensitive to cadmium at higher concentrations (25-50 μM). Moreover, it was found, that only thiol antioxidants abolish toxic action of cadmium in yeast cells.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2014, 8, 1; 331-338
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy antyoksydanty przeciwdziałają skutkom toksycznego oddziaływania pyretroidów na komórki drożdży Saccharomyces cerevisiae?
Do antioxidants counteract the toxic effects of pyrethroids on Saccharomyces cerevisiae yest?
Autorzy:
Krzepiłko, A.
Święciło, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127434.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
pyretroidy
antyoksydanty
drożdże
pyrethroids
yeast
antioxidants
Opis:
Pyretroidy są estrami alkoholi pierwszo- lub drugorzędowych zawierających przynajmniej jedno wiązanie podwójne i kwasu chryzantemowego lub halogenowych analogów tego kwasu. Związki te znalazły zastosowanie jako insektycydy. Mechanizm ich toksycznego działania na owady polega na hamowaniu aktywności kanałów jonowych w komórkach nerwowych. Według danych literaturowych, te pestycydy mogą wywoływać u różnych organizmów szereg niespecyficznych reakcji, których wspólnym mechanizmem może być generowanie reaktywnych form tlenu. Celem prezentowanej pracy było zbadanie, czy dodatek antyoksydantów do pożywki uchroni komórki drożdży Saccharomyces cerevisiae przed zabiciem powodowanym inkubacją z pyretroidami. Komórki drożdży inkubowano przez 2 h z wybranymi pyretroidami, a następnie wysiewano na pożywkę stałą zawierającą różne antyoksydanty. Porównywano przeżywalność komórek drożdży na pożywkach kontrolnych i wzbogaconych o antyoksydanty. W przypadku komórek drożdży nie stwierdzono ochronnej roli zastosowanych antyoksydantów przed toksycznością pyretroidów.
Pyrethroids are synthetic esters of primary or secondary alcohols containing at least one double bond and chrysanthemic acid [2,2-dimethyl-3-(2-methylpropenyl)-cyclopropanecarboxylic acid] or halogen analogues of this acid. These compounds have been used as insecticides. Their mechanism of toxic action on insects consists in inhibiting the activity of ion channels in nerve cells. According to data from the literature, generation of reactive forms of oxygen may be the mechanism of numerous non-specific reactions induced by these pesticides in various organisms. The aim of this study was to determine whether supplementing media with antioxidants protects Saccharomyces cerevisiae yeast cells from loss of viability caused by incubation with pyrethroids. The yeast cells were incubated for 2 h with selected pyrethroids and then plated on solid medium containing various antioxidants. The survival rates of yeast cells grown on control media and enriched media were compared. The antioxidants applied were not found to protect the yeast cells from the toxicity of the pyrethroids.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2009, 3, 1; 77-80
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Do Antioxidants Counteract the Toxic Effects of Pyrethroids on Saccharomyces cerevisiae Yeast?
Czy antyoksydanty przeciwdziałają skutkom toksycznego oddziaływania pyretroidów na komórki drożdży Saccharomyces cerevisiae?
Autorzy:
Krzepiłko, A.
Święciło, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388151.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
pyretroidy
antyoksydanty
drożdże
pyrethroids
yeast
antioxidants
Opis:
Pyrethroids are synthetic esters of primary or secondary alcohols containing at least one double bond and chrysanthemic acid [2,2-dimethyl-3-(2-methylpropenyl)-cyclopropanecarboxylic acid), or halogen analogues of it. These compounds have been used as insecticides. Their mechanism of toxic action on insects consists in inhibiting the activity of ion channels in nerve cells. According to data from the literature, generation of reactive forms of oxygen may be the mechanism of numerous non-specific reactions induced by these pesticides in various organisms. The aim of this study was to determine whether supplementing media with antioxidants protects Saccharomyces cerevisiae yeast cells from loss of viability caused by incubation with pyrethroids. The yeast cells were incubated for 2 h with selected pyrethroids and then plated on solid medium containing various antioxidants. The survival rates of yeast cells grown on control media and enriched media were compared. The antioxidants applied were not found to protect the yeast cells from the toxicity of the pyrethroids.
Pyretroidy są syntetycznymi insektycydami, w swojej strukturze chemicznej zawierają, alkohol pierwsze- lub drugorzędowych (zawierających przynajmniej jedno wiązanie podwójne) połączony estrowo z kwasem chryzantemowym [kwasu 3-(2,2-dimetylowinylo)-2,2-dimetylo cyklopropanokarboksylowego] lub analogiem tego kwasu. Związki te znalazły zastosowanie jako insektycydy. Mechanizm ich toksycznego działania na owady polega na hamowaniu aktywności kanałów jonowych w komórkach nerwowych. Według danych literaturowych te pestycydy mogą wywoływać u różnych organizmów szereg niespecyficznych reakcji, których wspólnym mechanizmem może być generowanie reaktywnych form tlenu. Badając toksyczne działanie pyretroidów na komórki drożdży, stwierdzono występowanie mian charakterystycznych dla stresu oksydacyjnego, takich jak: zmiany aktywności katalazy i dysmutazy ponadtlenkowej, zmniejszenie zredukowanego glutationu, zmniejszenie stężenia zredukowanego glutationu i grup tiolowych, obniżenie całkowitej zdolności antyoksydacyjnej. Celem prezentowanej pracy było zbadanie, czy dodatek antyoksydantów do pożywki uchroni komórki drożdży Saccharomyces cerevisiae przed zabiciem powodowanym inkubacją z pyretroidami. Komórki drożdży inkubowano przez 2 h z wybranymi pyretroidami, a następnie wysiewano na pożywkę stałą zawierającą różne antyoksydanty fenolowe, a także witaminy i ich pochodne. Porównywano przeżywalność komórek drożdży na pożywkach kontrolnych i wzbogaconych o antyoksydanty. W przypadku komórek drożdży nie stwierdzono ochronnej roli zastosowanych antyoksydantów przed toksycznością pyretroidów.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 9; 1171-1178
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of Pesticide Preparations and Indoleacetic Acid on Yeast Saccharomyces cerevisiae Cells
Oddziaływanie preparatów pestycydowych oraz heteroauksyny na komórki drożdży Saccharomyces cerevisiae
Autorzy:
Święciło, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389496.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
Saccharomyces cerevisiae
system antyoksydacyjny
kwas -naftoksyoctowy
antioxidative status
-naphthoxyacetic acid
fluazifop-p-butyl
IAA
Opis:
Yeast are often used as a model organism in studies on non-specific effects of xenobiotics. This paper investigates susceptibility of yeast cells of different strains differing in effectiveness of antioxidant system on commercial preparations Betokson Super 025 SL and Fusilade Forte 150 EC which are used as pesticides, and on phytohormone indoleacetic acid (IAA). The experiment was carried out on a wild strain of yeast and mutant sod1 devoid of cytosolic superoxide dismutase activity, ctt1cta1 with no catalase activity, and also the mutant C4 with a low level of glutathione. Susceptibility of the cells was estimated upon their ability to grow on solid medium that contained the investigated substances. The results suggest that the enzyme superoxide dismutase plays an important role in protection of yeast cells against the effects of active substances in preparations Fusilade Forte 150 EC, Betokson Super 025 SL and IAA.
Drożdże są często wykorzystywane jako organizm modelowy w badaniach nad niespecyficznym oddziaływaniem ksenobiotyków. W przedstawionej pracy badano wrażliwość komórek drożdży szczepów różniących się sprawnością systemu antyoksydacyjnego na handlowe preparaty: Betokson Super 025 SL i Fusilade Forte 150 EC stosowane jako środki ochrony roslin oraz na fitohormon heteroauksynę IAA. Doświadczenia przeprowadzano na szczepie dzikim drożdży, mutancie sod1 pozbawionym aktywności cytoplazmatycznej dysmutazy ponadtlenkowej, mutancie ctt1cta1 pozbawionym całkowicie aktywności katalazowej oraz mutancie C4 o niskim poziomie glutationu. Wrażliwość tych komórek oceniano na podstawie ich zdolności do wzrostu na pożywce stałej zawierającej badane substancje. Uzyskane wyniki sugerują, że enzym dysmutaza ponadtlenkowa odgrywa ważną rolę w ochronie komórek drożdży przed szkodliwym działaniem substancji czynnych preparatów Fusilade Forte 150 EC i Betokson Super 025 SL oraz fitohormonu IAA.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2011, 18, 7; 967-972
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of Lead, Silver and Molybdenum on Steroidogenesis in Porcine Ovarian Granulosa Cells in Vitro
Wpływ ołowiu, srebra i molibdenu na steroidogenezę in vitro w komórkach ziarnistych jajników świni
Autorzy:
Kolesárová, A.
Capcarova, M.
Sirotkin, A.
Kovacik, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389305.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
ołów
srebro
molibden
progesteron
steroidogeneza
komórki ziarniste
lead
silver
molybdenum
progesterone
steroidogenesis
granulosa cells
Opis:
The present study was carried out to investigate possible effects of lead (Pb), silver (Ag) and molybdenum (Mo) administrations on porcine ovarian granulosa cells in relation to progesterone (P4) release. Ovarian granulosa cells were incubated with/without lead acetate, silver nitrate and ammonium molybdate for 18 hours: 1.0 mg/cm3; 0.5 mg/cm3; 0.33 mg/cm3; 0.17 mg/cm3; 0.09 mg/cm3 and the control group without metal addition. The release of progesterone by granulosa cells was assessed by R1A. The release of steroid hormone P4 was significantly (p < 0.05) inhibited after Pb administration at the dose l .0 mg/cm3. Secretion of P4 by granulosa cells was decreased by Ag addition at the doses 0.5 mg/cm3; 0.33 mg/cm3; 0.17 mg/cm3 and 0.09 mg/cm3. Significant (p < 0.05) increase of P4 release after Mo addition was found. Data obtained from these in vitro studies indicate new knowledge that release of steroid hormone progesterone by porcine granulosa cells is associated with doses and variety of Chemical treatments (Pb, Ag, Mo). Obtained data indicate the interference of these endocrine disruptors in the pathways of steroidogenesis of porcine oyarian granulosa cells.
Zbadano wpływ ołowiu (Pb), srebra (Ag) i molibdenu na wydzielanie progesteronu (P4) przez komórki ziarniste jajników świni. Komórki ziarniste inkubowano w obecności octanu ołowiu, azotanu srebra i molibdenianu amonu przez 18 godzin: 1.0 mg/cm3; 0.5 mg/cm3; 0.33 mg/cm3; 0.17 mg/cm3; 0.09 mg/cm3. Założono również grupę kontrolną komórek ziarnistych, które nie były eksponowane na jony metali. Wydzielanie progesteronu przez komórki ziarniste zostało zbadane metodą RIA. Wydzielanie sterydu P4 przez komórki ziarniste zostało zahamowane w sposób statystycznie istotny (p < 0.05) przez ołów podany w dawce l mg/cm3. Wydzielenie P4 zmniejszyło się w obecności Ag w stężeniach 0.5 mg/cm3; 0.33 mg/cm3; 0.17 mg/cm3 i 0.09 mg/cm3. Stwierdzono statystycznie istotny wzrost wydzielania P4 po podaniu Mo (p < 0.05). Wyniki uzyskane w przedstawionym eksperymencie prowadzonym in vitro wykazują, że wydzielanie progesteronu przez komórki ziarniste jajników świni może być modyfikowane przez różne czynniki chemiczne (Pb, Ag, Mo) stosowane w zróżnicowanych dawkach. Odnotowane zjawisko jest prawdopodobnie związane z zaburzeniem niektórych szlaków steroidogenezy zachodzącej w komórkach ziarnistych jajników świni.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2010, 17, 1; 107-118
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Study on in vitro toxicity of biometal(II) Monensinates against rat Zajdela liver tumour
Autorzy:
Alexandrova, Radostina
Zhivkova, Tanya
Ivanov, Dimitar
Andonova-Lilova, Boika
Dyakova, Lora
Pantcheva, Ivayla
Dorkov, Peter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1430283.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
chemically-induced rat tumour of Zajdelа
bone marrow cells
Monensin A biometal(II) complexes
cytotoxic effect
antiproliferative effect
chemicznie indukowany guz Zajdela u szczurów
komórki szpiku kostnego
Monenzyna A
działanie cytotoksyczne
działanie antyproliferacyjne
Opis:
The ability of Monensic acid A (MonH∙H2O) and its neutral metal complexes [M(Mon)2(H2O)2]with ions of Mg2+, Ca2+, Mn2+, Co2+, Ni2+ and Zn2+ to decrease viability and proliferation of primary cell cultures, originating from a chemically induced transplantable liver tumour of Zajdela in rats, and bone marrow cells from the same tumour-bearers, was evaluated. Experimental data revealed that manganese(II) and nickel(II) complexes of Monensin A are relatively more selective against the tumour as compared to the healthy bone marrow cells.
Źródło:
Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology; 2020, 25, 1-2; 125-132
2084-4506
Pojawia się w:
Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies