Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "regulatory policy" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Regulacyjne instrumenty w polityce publicznej
Regulatory instruments in public policy
Autorzy:
Surdej, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185171.pdf
Data publikacji:
2014-12-01
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
public policy
regulations
instruments in public policy
implementation
polityka publiczna
regulacje
instrumenty w polityce publicznej
implementacja
Opis:
We współczesnych państwach cele polityki publicznej osiągane są coraz częściej przez zastosowanie instrumentów regulacyjnych. Istotne jest więc badanie ich właściwości teoretycznych, a także kontekstowe dookreślanie warunków skutecznego i efektywnego ich stosowania. W opracowaniu podjęta została próba analizy takich instrumentów regulacyjnych, jak standardy, miękkie prawo oraz samoregulacja. Wymienia się trzy rodzaje standardów regulacyjnych (celowe, wynikowe, specyfikacyjne). Wybór określonego standardu uwarunkowany jest często czynnikami kontekstowymi, a ponadto wiąże się z poważnym dylematem - czy powinny one być jednolite dla wszystkich podmiotów, które mają im podlegać, czy też powinny być zróżnicowane ze względu na pewne cechy regulowanych podmiotów. Autor analizuje tzw. "prawo niewiążące" (soft law) jako instrument regulacyjny, który jest stosowany zarówno w narodowych, jak i w międzynarodowych systemach regulacyjnych. Pojęcie to mieści się w granicach polityki regulacyjnej, a oznacza, że cele publiczne mogą być osiągane dzięki zastosowaniu miękkich, a czasami "nieformalnych" narzędzi, mogących okazać się w pewnych okolicznościach równie skutecznymi, jak typowe twarde narzędzia regulacyjne, które są opatrzone sankcją. W artykule podjęta jest również problematyka samoregulacji, oznaczająca zespół reguł, które podmioty gospodarcze wytworzyły w sposób dobrowolny (nieformalnie) i uznają wzajemnie za obowiązujące. Mogą to być również reguły formalne (np. kodeksów zachowań), które są w pełni egzekwowalne przed sądem. W podsumowaniu stwierdza się, że wybór instrumentów polityki regulacyjnej powinien zależeć od oceny stopnia dojrzałości struktur instytucjonalnych funkcjonujących w gospodarce, a także od zdolności podmiotów do adekwatnej reakcji na rynkowe sygnały informacyjne.
In contemporary states the aims of public policy are more often met through the implementation of regulatory instruments. It appears vital then to analyse their theoretical background as well as to contextually specify the conditions of their effective implementation. The following paper aims to conduct an analysis of the regulatory instruments such as standards, soft law along with self-regulation. There are three types of regulatory standards pointed out (goal-oriented, resultative, specific). The choice of a given standard often depends on context-specific factors, and additionally it involves an important dilemma, i.e. whether they should be unified for all the subordinate entities or differentiated in terms of the given features of the regulated entities. The author analyses the so-called 'soft law' as a regulatory instrument, which is implemented both in national and international regulatory systems. The term is used within the framework of regulatory policy and holds that the aims of public policy can be met through the application of soft, and sometimes 'informal' tools, that in certain circumstances might turn out to be equally effective as typical hard regulatory tools that are subject to sanction. The article additionally aims to address the issue of self-regulation that encompasses a set of rules that economic entities have created in a voluntary way (informally) and reciprocally claim as legally binding. These can also entail formal rules (e.g. the codes of conduct) that are fully executed in courts. In the summary section it is claimed that the choice of regulatory instruments is the one that should be dependent on the level of maturity of the institutional structures functioning within an economy as well as the capacity of entities to adequately react to informative market signals.
Źródło:
Studia z Polityki Publicznej; 2014, 1, 4(4); 69-85
2391-6389
2719-7131
Pojawia się w:
Studia z Polityki Publicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena stopnia realizacji polityki telekomunikacyjnej w zakresie Strategii regulacyjnej do roku 2015
An assessment of progress in the telecommunications policy within the scope of Regulatory Strategy until 2015
Autorzy:
Kaczmarczyk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185248.pdf
Data publikacji:
2015-06-01
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
telecommunications policy
regulatory strategy
Office of Electronic Communications
polityka telekomunikacyjna
strategia regulacyjna
Urząd Komunikacji Elektronicznej
Opis:
Celem artykułu jest analiza stopnia realizacji polityki telekomunikacyjnej w Polsce w zawężeniu do celów sformułowanych w Strategii regulacyjnej do roku 2015. W artykule pozytywnie zweryfikowano tezę, że poziom dotychczasowego wykonania obecnej strategii regulacyjnej jest zadowalający. W części teoretycznej zdefiniowano politykę telekomunikacyjną, dokonano analizy znaczenia tej polityki w rozwoju gospodarczym, a także określono jej lokalizację w klasyfikacji polityki publicznej. Ponadto, scharakteryzowano podstawowe instytucje władcze rynku telekomunikacyjnego, które są odpowiedzialne za kreowanie i realizację polityki prowadzonej w sektorze telekomunikacyjnym. W części empirycznej, opartej na danych ilościowych, zaprezentowano wartości mierników stopnia realizacji celów badanej strategii regulacyjnej. Przeprowadzoną analizę ilościową poszerzono o podejmowane przez Urząd Komunikacji Elektronicznej działania na rzecz realizacji strategii.
The purpose of this article is to analyze the progress in the telecommunications policy in Poland narrowed down to the objectives enunciated in the Regulatory Strategy until 2015.In the article the thesis that the current progress in the regulatory strategy is gratifying was confirmed. In the theoretical part the telecommunications policy and its role in the economic development are defined as well as the location of the policy in the classification of public policy is indicated. Furthermore, telecommunications market authorities, which are responsible for creating and conducting the policy in the telecommunication sector, are characterised. In the empirical part, which is based on the quantitative data, the foregoing values of indicators showing the progress in meeting the strategy objectives are presented. The conducted quantitative analysis is extended to the actions taken by the Office of Electronic Communications in order to implement the strategy.
Źródło:
Studia z Polityki Publicznej; 2015, 2, 2(6); 79-94
2391-6389
2719-7131
Pojawia się w:
Studia z Polityki Publicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiana otoczenia polityki gospodarczej po integracji z Unią Europejską
Changes of an environment of economic policy after Polands accession to the European Union
Autorzy:
Lissowska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/500480.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
integracja europejska
integracja regulacyjna
polityka gospodarcza
European integration
regulatory integration
economic policy
Opis:
Podstawą integracji instytucjonalnej jest integracja gospodarek na poziomie realnym, dokonująca się dla lepszego wykorzystania zasobów i podwyższenia efektywności i innowacyjności. Dla lepszej współpracy podmiotów i państw potrzebna jest z kolei integracja regulacyjna, powodująca zbliżenie systemów instytucjonalnych. Jeśli nie jest ona możliwa w całym ugrupowaniu, dokonuje się wśród najbardziej zbliżonych państw, czyli „klubu”. Integracja instytucjonalna ułatwia współpracę między podmiotami i czyni ją bardziej przewidywalną. Istnieją uzasadnienia zarówno dla większej centralizacji integrujących się ugrupowań, jak i dla większej ich decentralizacji. Ku decentralizacji kieruje chęć lepszego uwzględnienia zróżnicowanych preferencji, za centralizacją przemawia istnienie efektów zewnętrznych polityk poszczególnych krajów oraz możliwość wykorzystania efektów wielkiej skali. Próbą pogodzenia tych dwóch tendencji jest idea subsydiarności, według której „Wspólnota powinna podejmować działanie, zgodnie z zasadą subsydiarności, tylko i wyłącznie w takiej mierze, w jakiej cele proponowanej akcji nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez Państwa Członkowskie”. Unia Europejska w pewnej niewielkiej liczbie dziedzin ma wyłączne kompetencje do działania, w przeważającej liczbie dziedzin kompetencje są dzielone między Unię i państwa członkowskie, a w kilku dziedzinach Unia może wyłącznie działać wspomagająco. Według badań socjologicznych obywatele Unii Europejskiej raczej skłonni byliby przyznać większe kompetencje Unii. Dotyczy to zwłaszcza obywateli nowych państw członkowskich i tych krajów, w których administracja publiczna jest uważana z niesprawną. W rzeczywistości podział kompetencji pomiędzy Unią Europejską odbywa się według bardzo różnych konfiguracji i zależy od przedmiotu integracji (legislacja, decyzje polityczne, wdrażanie) oraz od dziedziny polityki. System współpracy jest skomplikowany i dużą rolę odgrywają w nim formy pośrednie (wiążące zobowiązania, koordynacja). Efektywność jest oceniana jako niska zwłaszcza w odniesieniu do Strategii Lizbońskiej i Unii Gospodarczej i Walutowej. Unia Europejska jest w trakcie reformy zarządzania, której podstawą jest Traktat Lizboński. Regulacyjne otoczenie Unii Europejskie stanowi niewątpliwie pewne ograniczenie dla systemu gospodarczego i kierunków polityki państw członkowskich, które nie mogą odstąpić np. od reguł konkurencji czy Wspólnego Rynku, ale nie powoduje ujednolicenia systemów instytucjonalnych. Po akcesji do Unii Europejskiej postępuje integracja gospodarki Polski z gospodarką ugrupowania. Powoduje to nacisk społeczny na dostosowanie regulacji i polityki do zamierzeń europejskich, dając jednocześnie gwarancję stabilności tego otoczenia.
The integration of economies in real terms, taking place for better utilisation of resources and enhanced efficiency and innovation is a basis of institutional integration. It is regulatory integration that – in turn – is essential for better co-operation of entities and states as it makes institutional systems associate closer. If it is not possible within the whole group, it occurs among the most closely associated states, i.e. a ‘club’. Institutional integration facilitates co-operation between entities and makes it more predictable. There exist grounds for both larger centralisation and decentralisation of groups undergoing the integration process. Decentralisation is prompted by the willingness for better consideration of differentiation of preferences, while centralisation is supported by the existence of external effects of policies of individual countries as well as a possibility of using large-scale effects. It is the subsidiarity idea that is an attempt to reconcile the two tendencies. In line with the idea ‘ The Community should take action in accordance with the subsidiarity principle only and exclusively to such an extent to which objectives of the action proposed may fail to be sufficiently accomplished by the member States’. The European Union, in some small number of fields, has got exclusive competence of acting. In majority of fields the competence is shared by the Union and its member states. On the other hand, there are a few fields where the Union may provide a support action only. In line with sociological research findings, the citizens of the European Union would rather tend to provide the Union with larger scope competence. This concerns mainly the citizens of new member states as well as the countries where public administration is considered inefficient. In real terms the division of competence within the European Union is carried out basing on variety of patterns and depends on the integration subject (legislation, political decisions, implementation) as well as on a field of politics. The system of co-operation is complicated with supplementary forms (binding obligations, coordination) playing a significant role. Efficiency is assessed as low especially regarding the Lisbon Strategy as well as The Economic and Monetary Union. The European Union is in a process of management reform, the Lisbon Treaty being its basis. The regulatory environment of the European Union undoubtedly constitutes some restrictions to the economic system and directions of member countries policy. It is them that cannot abandon e.g. rules of competition or the Common market. Yet, such an environment does not result in homogenous institutional systems. After Poland’s accession to the European Union, the integration of Polish economy with the one of the EU has been taking place. This results in social pressure on the adjustment of regulations and policy to the European objectives providing – simultaneously – a guarantee of the environment stability.
Źródło:
Prace i Materiały Instytutu Rozwoju Gospodarczego SGH; 2009, 82: Polityka gospodarcza w warunkach integracji z Unią Europejską; 94-113
0866-9503
Pojawia się w:
Prace i Materiały Instytutu Rozwoju Gospodarczego SGH
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reforma polityki i systemu gwarantowania depozytów w Unii Europejskiej
The reform of the policy and the system of deposit guarantee in the European Union
Autorzy:
Dzilińska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185183.pdf
Data publikacji:
2014-12-01
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
deposit guarantee scheme
banking union
safety net
moral hazard
regulatory arbitrage
path dependence
system gwarantowania depozytów
unia bankowa
sieć bezpieczeństwa finansowego
pokusa nadużycia
arbitraż regulacyjny
uwarunkowanie ścieżką
Opis:
System gwarantowania depozytów jest istotnym elementem sieci bezpieczeństwa finansowego, który w Unii Europejskiej przechodzi obecnie istotną reformę w związku z tworzeniem unii bankowej. Z tego względu istotne jest przedstawienie możliwych modeli docelowych, ich adekwatności w odniesieniu do założonych przez reformę celów, a także analiza uwarunkowań, które zadecydowały o wyłonieniu tego modelu, który jest wdrażany. Rozważenia wymaga również projektowana konstrukcja i jej potencjał w zakresie eliminacji dysfunkcji systemu, zarówno tych uwzględnionych przez unijnego prawodawcę, jak i inherentnie wpisanej w istnienie gwarancji depozytów pokusy nadużycia.
A deposit guarantee scheme is a crucial element of the financial safety network, which is currently undergoing a major reform in the European Union due to the process of the creation of the banking union. Therefore, it is important to present a variety of the possible target models, their adequacy in relation to the objectives set in the reform as well as to analyse the conditions which contributed to the choice of the one that is being implemented. What also needs to be addressed is the issue of the proposed model along with its potential to eliminate systemic dysfunctions, involving those addressed by the EU legislator as well as the moral hazard inherently present in the mere concept of a deposit guarantee scheme.
Źródło:
Studia z Polityki Publicznej; 2014, 1, 4(4); 131-142
2391-6389
2719-7131
Pojawia się w:
Studia z Polityki Publicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies