Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dobra osobiste," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Prawo do życia w czystym środowisku umożliwiającym oddychanie powietrzem atmosferycznym spełniającym standardy jakości jako dobro osobiste — glosa do zagadnienia prawnego zarejestrowanego w Sądzie Najwyższym, III CZP 27/20
    The right to live in a clean environment allowing breathing with atmospheric air fulfilling the quality standards as a personal good — gloss to the legal issue registered in the Supreme Court, III CZP 27/20
    Autorzy:
    Trzewik, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1886413.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-30
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    ochrona środowiska
    prawo do środowiska
    dobra osobiste
    environmental protection
    right to environment
    personal interests
    Opis:
    W ostatnich latach jako szczególnie istotna jawi się potrzeba jednoznacznej konceptualizacji pozycji prawnej jednostki wobec środowiska jej życia w ramach prawa do środowiska. Dynamika zmian klimatu i postępująca degradacja środowiska, połączone z rosnącą świadomością społeczną, jednoznacznie ujawniły obecnie konieczność stworzenia takiego systemu prawnej ochrony środowiska, który umożliwiałby zapewnienie efektywnej ochrony odpowiednich warunków życia człowieka nie tylko na obszarze regulacji prawa publicznego, ale i prywatnego. Praktyczna doniosłość tego problemu znajduje odzwierciedlenie w sformułowanym przez Sąd Okręgowy w Gliwicach, a poddanym pod rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego, zagadnieniu prawnym. Celem glosy jest prezentacja argumentów przemawiających za dopuszczalnością formułowania prawa osobistego w postaci prawa do środowiska jako prawa podmiotowego chroniącego dobra osobiste związane ze środowiskiem.
    The question of determining the legal situation of the individual in environmental protection law, especially with regard to the formulation of his or her asserted rights and freedoms, has been gaining an increasing legal recognition in recent years. The dynamics of climate change and the successive degradation of the environment, combined with the growing social awareness, have now clearly revealed the need to create a legal system of environmental protection that would enable effective protection of appropriate living conditions for humans not only in the area of public law, but also private law. The practical importance of this problem reflects in the legal issue posed by the District Court in Gliwice and referred to be resolved by the Supreme Court. The aim of the gloss is to present arguments in favor of the admissibility of formulating a personal right in the form of the right to the environment as a subjective right protecting personal rights related to the environment.
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2021, 4; 57-63
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Firma jako dobro osobiste spółek prawa handlowego oraz problematyka jego naruszenia w Internecie
    The business name as a personal right of commercial law companies and the issue of its violation on the Internet
    Autorzy:
    Ignaczak, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1835949.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-31
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    dobra osobiste
    firma
    spółki prawa handlowego
    domena internetowa
    personal rights
    business name
    commercial law companies
    internet domain
    Opis:
    Celem artykułu jest prezentacja rozważań na temat firmy jako dobra osobistego. Powyższe zagadnienie jest przedmiotem wielu doktrynalnych sporów, jednak autorka aprobuje stanowisko, że firma jest dobrem osobistym i przysługuje spółkom prawa handlowego. W dalszej kolejności artykuł koncentruje się na problematyce naruszenia prawa do firmy w Internecie. Współcześnie powszechny dostęp do sieci internetowej sprzyja rejestracji domen internetowych naruszających prawa lub interesy innych podmiotów. Powyższy problem jako występujący coraz częściej oraz zagrażający przedsiębiorcom wymaga pogłębionej analizy i dyskusji.
    The aim of this article is to present considerations about the business name as a personal right. This issue is the subject of doctrinal disputes, however, the author approves the thesis that the business name is a personal right and it is entitled to commercial law companies. Subsequently, the article focuses on the issue of violating the right to the business name on the Internet. Nowadays, universal access to the Internet network is conductive to the registration of Internet domains violating the rights or interests of other entities. The above problem as occurring more often and threatening entrepreneurs requires in-depth analysis and discussion.
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2019, 7; 10-17
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dopuszczalność podejmowania przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał w przedmiocie zakazu najmu krótkoterminowego w orzecznictwie francuskim, portugalskim i polskim
    Admissibility of the adopting by housing communities resolutions on the prohibition of short-term rental in in French, Portuguese and Polish jurisprudence
    Autorzy:
    Kaźmierczyk, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/35528802.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-31
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    short-term rental
    economic activity
    housing community
    condominium
    ownership
    personal rights
    najem krótkoterminowy
    działalność gospodarcza
    wspólnoty mieszkaniowe
    prawo własności
    dobra osobiste
    Opis:
    W orzecznictwie wielu państw analizowany jest problem uznania, czy dopuszczalne jest podejmowanie przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał zakazujących najmu krótkoterminowego lokali. Powszechnie przyjmuje się, że podejmowanie takich uchwał jest niedopuszczalne. Taki też pogląd prezentowany jest w jednolitej i przedstawionej w artykule linii orzecznictwa sądów polskich. W ostatnich latach można jednak zaobserwować pojawienie się orzecznictwa uznającego, że wspólnoty mieszkaniowe mogą podejmować uchwały zakazujące wykorzystania lokali położonych w budynku do najmu krótkoterminowego. Takie linie orzecznicze wykształciły się we Francji i Portugalii. Orzeczenia te i argumenty prezentowane w uzasadnieniach rozstrzygnięć zostały zaprezentowane w artykule. Ich analiza dowodzi, że trwa proces poszukiwania argumentów przemawiających za uznaniem dopuszczalności ingerowania przez wspólnoty mieszkaniowe w prawo własności poszczególnych właścicieli lokali poprzez zakaz dowolnego korzystania z przedmiotu własności, w imię ochrony innych wartości. Proces ten następuje z wykorzystaniem zróżnicowanej argumentacji, ogniskującej się jednak wokół tożsamych dylematów. Dylematy te dotyczą dwóch głównych kwestii. Po pierwsze, próby ustalenia priorytetu: ochrony prawa własności, prawa do nietykalności mieszkania (miru domowego) i prawa swobody działalności gospodarczej, gdzie w szczególności rozważany jest problem, czy najem krótkoterminowy jest działalnością gospodarczą. Po drugie, ustalenia priorytetu ochrony majątkowego interesu indywidualnego wobec ochrony zbioru niemajątkowych interesów kolektywu.
    The jurisprudence of many countries analyzes the problem of recognizing whether it is permissible for housing communities to adopt resolutions prohibiting the short-term rental of premises. It is generally accepted that the adoption of such resolutions is unacceptable. This view is also presented in the uniform line of jurisprudence of Polish courts presented in the article. In recent years, however, we can observe the emergence of jurisprudence recognizing that housing communities may pass resolutions prohibiting the use of premises located in the building for short-term rental. Such jurisprudence has developed in France and Portugal. These judgments and arguments presented in the justifications of the decisions are presented in the article. Their analysis proves that the process of searching for arguments supporting the admissibility of interference by housing communities in the ownership rights of individual owners of premises by prohibiting any use of the property in the name of protection of other values is underway. This process takes place with the use of various arguments, focusing, however, on the same dilemmas. These dilemmas concern two main issues. First, attempts to prioritize: protection of property rights, the right to inviolability of a home and the right to freedom of economic activity, where in particular the problem of whether short-term rental is an economic activity is considered. Secondly, to prioritize the protection of the property of the individual and the protection of the non-property interests of the collective.
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2022, 1; 19-27
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problematyka odpowiedzialności turystycznych biur podróży za poniesione przez klientów szkody majątkowe i niemajątkowe
    Problematic aspects of liability of travel agencies for material and non-material damages suffered from travelers
    Autorzy:
    Botiuk-Filip, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1186872.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    dobra osobiste
    zmarnowany urlop
    odpowiedzialność biur podróży
    szkoda majątkowa i niemajątkowa
    personal rights
    wasted holidays
    liability of travel agencies
    material and non-material damages
    Opis:
    Energiczny rozwój sektora usług turystycznych spowodował ogromny wzrost zainteresowania problematyką odpowiedzialności cywilnoprawnej organizatorów imprez turystycznych w stosunku do osób korzystających z tego rodzaju usług. Istotą w niniejszej kwestii pozostaje odpowiedzialność organizatora turystyki za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych oraz to co leży u podstawy jego odpowiedzialności. Kontrowersyjna pozostaje jednak kwestia utraty przyjemności wypoczynku jako postaci szkody skutkujące tzw. zmarnowanym urlopem. Kwestią o zasadniczym znaczeniu jest działanie (zaniechanie) organizatora turystyki, co w następstwie powoduje zmarnowany urlop, który może jednocześnie stanowić naruszenie jakiegoś dobra osobistego wymienionego w art. 23 Kodeksu cywilnego. Aspektem, który wymaga również uwagi jest obecnie obowiązująca dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, zmieniająca rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE oraz uchylająca dyrektywę Rady 90/314/EWG, a co za tym idzie uchylenia przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, dotyczących organizatorów turystyki, pośredników turystycznych oraz agentów turystycznych.
    The dynamic development of the tourist services sector has caused a huge increase in interest in issues of civil liability of tour events in relation to people using this type of services. The responsibility of the tour organizer for non-performance or improper performance of the contract for the provision of tourist services and what lies at the basis of its responsibility remains the essence of the matter. However, the controversial issue is the loss of leisure pleasure as a form of damage resulting in the so-called wasted holiday. It is essential to act (abandon) the organizer of tourism, which in turn causes wasted holiday, which may also constitute a violation of some personal rights referred to in art. 23 of the Polish Civil Code. An aspect that also requires attention is Directive (EU) 2015/2302 of the European Parliament and of the Council of 25 November 2015 on package travel and linked travel arrangements, amending Regulation (EC) No 2006/2004 and Directive 2011/83/EU of the European Parliament and of the Council and repealing Council Directive 90/314/EEC and thus the repeal of the provisions of the Act of August 29, 1997 on tourist services, concerning tourism organizers, travel agents and tourist agents.
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2019, 3; 15-18
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies