Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "infancy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Chrystologiczne τόποι (miejsca) w Ewangelii dzieciństwa według św. Mateusza
Autorzy:
Gibek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950410.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Gospel of St. Matthew
Infancy Narrative
Messiah
τόπος
place
Bethlehem
Jerusalem
Egypt
Rama
Nazareth
Ewangelia św. Mateusza
Ewangelia dzieciństwa
Mesjasz
miejsce
Betlejem
Jerozolima
Egipt
Nazaret
Opis:
In the infancy narrative, Matthew the evangelist describes specific places associated with the earthly life of Jesus: Bethlehem, Jerusalem, Egypt, Ramah, and Nazareth. These places show Jesus and allow for deeper and more accurate descriptions of the Christology of the Gospel. Bethlehem is the place of the birth and worship of the Messiah. For this reason, the small place is exalted, in opposition to Jerusalem, the place of death of the Messiah, which is deprived of its respect and rank in the Old Testament. The latter town embodies people who are reserved and hostile to Jesus. Meanwhile, Egypt and Ramah act as subjects: Egypt is the point to which Holy Family arrives and later leaves, repeating the journey of Israel, albeit in a perfect way. Ramah refers to the matriarch Rachel and her weeping over the Chosen People, who have rejected the Messiah. The primary city in Matthew’s infancy narrative is Nazareth, which describes Jesus and points to his messianic dignity and dedication to God.
Mateusz, redagując Ewangelię dzieciństwa głoszącą orędzie o narodzeniu Mesjasza, wplótł w nią konkretne miejsca związane z ziemskim życiem Jezusa: Betlejem, Jerozolimę, Egipt, Rama i Nazaret. Te miejsca ukazują Jezusa, pozwalają głębiej i dokładniej oddać chrystologię Ewangelii. Betlejem to miejsce narodzenia i oddania pokłonu zapowiedzianemu Mesjaszowi. Mała miejscowość ze względu na narodziny Syna Boga zostaje wywyższona, w przeciwieństwie do Jerozolimy, która jest miejscem śmierci Zbawiciela i dlatego zostaje pozbawiona przynależnego jej w Starym Testamencie szacunku i rangi. Stolica uosabia ludzi zamkniętych i wrogich Jezusowi. Egipt i Rama pełnią funkcje przedmiotowe. Egipt jest punktem, do którego wędruje Święta Rodzina i z którego wychodzi, powtarzając wędrówkę Izraela, ale w sposób doskonały. Rama odsyła do żony Jakuba Racheli i jej płaczu nad narodem wybranym, który odrzuca posłanego Mesjasza. Pierwszoplanowym miastem w Ewangelii dzieciństwa według Mateusza jest Nazaret, miejscowość określa Jezusa i wskazuje na Jego godność mesjańską i poświęcenie Bogu.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2016, 69, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawda historyczna Pisma Świętego. Refleksja na kanwie nowego dokumentu Papieskiej Komisji Biblijnej
Autorzy:
Majewski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950550.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Truth in the Bible
history
archeology
minimalists
Pontifical Biblical Commission
the cycle of Abraham
gospel infancy narratives
Prawda w Biblii
historia
archeologia
minimaliści
Papieska Komisja Biblijna
cykl Abrahama
ewangelie dzieciństwa
Opis:
The new document of the Pontifical Biblical Commission „The Inspiration and Truth of Sacred Scripture” elaborates on the truth in the Bible, also in the context of historical problems that emerge form biblical text. The consensus of modern historians and archaeologists is moving towards separating biblical history and history as a science. In this article I present contemporary discussion on this issue, then I ask, how the document of Pontifical Biblical Commission treats this issue. At the end I suggest directions for further work of biblical scholars.
Nowy dokument Papieskiej Komisji Biblijnej pt. Natchnienie i prawda Pisma Świętego rozwija temat prawdy w Biblii także w kontekście problemów historycznych, jakie rodzą teksty biblijne. Konsensus współczesnych nauk historycznych i archeologicznych zmierza w kierunku separowania historii biblijnej od historii jako nauki. W artykule przedstawiam stan współczesnej dyskusji na ten temat, a następnie pytam, jak dokument Papieskiej Komisji Biblijnej traktuje omawiane zagadnienie. Na końcu proponuję kierunki dalszych prac, by owocny dialog biblistów i historyków pomagał coraz lepiej zrozumieć istotę i sens słowa Bożego jaśniejącego w Piśmie Świętym.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2015, 68, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
What was the Origin of Number 153?
Co było źródłem liczby 153?
Autorzy:
Mucha, Paweł Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/671937.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Number 153
Mother of the Lord
the structure of the Gospel according to Matthew
Matthean genealogy
Matthean Infancy Narrative
Miracle Chapters in Matthew 8 
 1–9 
 34
Feeding the Multitude
the composition of the Gospel according to John
Jn 21 
 9–1
Liczba 153
Matka Pana
struktura Ewangelii Mateusza
Mateuszowa genealogia
Mateuszowa Ewangelia Dzieciństwa
sekcja cudów w Mt 8
1–9
34
cud rozmnożenia pięciu chlebów i dwóch ryb
kompozycja Ewangelii Jana
J 21
9–13
zmartwychwstanie
Wniebowzięcie
Opis:
Liczba 153 w J 21, 11 jest wartością numeryczną dwóch słów kluczowych w greckim tytule „Matka Pana”. Ta interpretacja jest oparta na poważnych argumentach, przede wszystkim na analogii pomiędzy Łk 1, 43 a J 21, 11. W J 21, 11 są dwa klucze wskazówki, które pomagają odczytać godność Maryi jako „Matki Pana”: pierwotny schemat 3 + 2 oraz wtórny schemat 5 + 2. Te klucze wskazówki były bardzo dobrze znane i zostały użyte w głównej strukturze Ewangelii Mateusza; układzie tzw. sekcji cudów (Mt 8, 1–9, 34); Mateuszowej genealogii; cudzie rozmnożenia pięciu chlebów i dwóch ryb, a także w J 21, 9–13. U Mateusza i Jana są także bezpośrednie analogie do greckiego tytułu „Matka Pana”. Nie ma żadnej wątpliwości, że u początków chrześcijaństwa Maryja była nazywana tylko „Matką Jezusa” lub „Jego Matką”. Dopiero w późniejszych czasach apostolskich podkreślano tytuł „Matka Pana”. Podobnie zmieniło się spojrzenie na zmartwychwstanie Jezusa. We wczesnych wyznaniach wiary zmartwychwstanie Jezusa było pomyślane jako czyn Boga, który wskrzesił Jezusa z martwych. Dopiero później zmartwychwstanie było uważane jako akt samego Jezusa, który samoistnie powstał z martwych. Wniebowzięcie Maryi było źródłem tego dziwnego fenomenu i całkowicie wyjaśnia zmianę teologicznego spojrzenia na Maryję i zmartwychwstanie Jezusa. Jej ciało zostało wskrzeszone z martwych, po prostu tak jak ciało Jezusa, Jej Syna, Pana, a więc była rzeczywiście Matką Pana. Janowe klucze wskazówki podkreślają godność Maryi jako „Matki Pana” w Ewangeliach i dowodzą, że Mateusz, Łukasz i Jan znali fakt Wniebowzięcia Maryi.
The number 153 in John 21 : 11 is the numerical value of two key words of the Greek title “the Mother of the Lord.” This interpretation is based on serious arguments, above all on the analogy between Luke 1 : 43 and John 21 : 2. There are two key clues, or patterns, in John 21 : 2 which help to encrypt the Marian dignity as “the Mother of the Lord”: the primary pattern 3 + 2 and the secondary pattern 5 + 2. These patterns were very well known and they were used in the main structure of Matthew, composition of the Miracle Chapters (Mt 8 : 1–9 : 34), the Matthean genealogy, Feeding the Multitude and John 21 : 9–13. In Matthew and John there are indirect analogies to the Greek title “the Mother of the Lord,” too. There is no doubt that at the beginning of Christianity Mary was merely called the “Mother of Jesus” or “His Mother.” It was much later in the apostolic times that the title “the Mother of the Lord” was emphasised. The view on Jesus’ resurrection was changed as well. In the early creedal formula the resurrection of Jesus was seen as the act of God who resurrected Jesus. Not until the Assumption of Mary was it perceived as an act of Jesus himself, who raised from the dead. The Assumption of Mary explains the change of the theological view on Mary and the resurrection of Jesus. Her body was raised from the dead, just like the body of Jesus, Her Son, the Lord, so She really is the Mother of the Lord. John’s patterns emphasise the dignity of Mary as “the Mother of the Lord” in the Gospels and they prove that Matthew, Luke and John knew about the Assumption of Mary.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies