Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Piotr, Chmielewski" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Teoria sezonowego programowania długowieczności
The theory of seasonal programming of longevity
Autorzy:
Chmielewski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034497.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
długość życia
długowieczność
efekt miesiąca urodzenia
programowanie
regulacja epigenetyczna
Opis:
Coraz więcej dowodów sugeruje, że pewne choroby przewlekłe w życiu dorosłym, jak również długowieczność, są powiązane ze specyficznymi wzorcami rozwoju oraz czynnikami żywieniowymi z wczesnych etapów życia. Starzenie się jest bardzo złożonym procesem, który manifestuje się poprzez zmiany molekularne, metaboliczne, komórkowe i fizyczne we wszystkich typach tkanek. Podobnie długość ludzkiego życia wydaje się procesem podlegającym wieloaspektowemu oddziaływaniu różnych czynników, który nie jest zaprogramowany. Na podstawie rozległych i szczegółowych badań dotyczących związków pomiędzy dietą, żywieniem, infekcjami w rozwoju prenatalnym, a różnorodnymi mechanizmami regulacji epigenetycznej ekspresji genów, sformułowano niedawno teorię sezonowego programowania długowieczności. Liczne badania pokazują, że pewne cechy zaprogramowane przez oddziaływania środowiskowe i żywieniowe podczas rozwoju płodowego mogą wpływać na stan zdrowia w życiu dorosłym, a także mogą być przekazywane następnym pokoleniom. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wyników badań oraz teoretycznych wyjaśnień, które wskazują, że stan zdrowia w życiu dorosłym może zależeć od warunków z wczesnych etapów rozwoju (np. dieta, żywienie, a nawet temperatura otoczenia w momencie narodzin), zaś długowieczność może podlegać wpływom ze strony takich czynników oddziałujących we wczesnej ontogenezie na rozwijający się organizm.
A growing body of evidence suggests that some chronic diseases in adulthood as well as longevity are associated with specific patterns of growth and nutrition in early life. Aging is a highly complex process that manifests through molecular, metabolic, cellular, and physical changes in all types of tissues. Likewise, human lifespan seems to be a remarkably pliable process, which is not programmed. On the basis of extensive researches on links between diet, nutrition, and infections in the prenatal development, and various mechanisms of epigenetic regulations of gene expression, a theory of seasonal programming of longevity has been recently formulated. Numerous studies show that some traits programmed by environmental and nutritional exposures during fetal development can affect health in adulthood and can be transmitted to further generations. The purpose of the present article is to provide a summary of research findings and some theoretical explanations that indicate that health in adulthood can be affected by early developmental conditions (e.g. diet, nutrition, and even ambient temperature at birth), and longevity can be influenced by such factors acting upon the organism during early ontogeny.
Źródło:
Kosmos; 2016, 65, 3; 323-337
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pochodzenie rodziny u Homo sapiens
The origin of the human family
Autorzy:
Chmielewski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194956.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Opis:
Celem niniejszego artykułu było wyjaśnienie pochodzenia, ewolucji oraz modeli ludzkiej rodziny (ang. family) i organizacji rodów (ang. kin). Rodzinę można zdefiniować jako układ złożony z co najmniej jednej pary rodzic-dziecko oraz pary partner-partner, w obrębie którego sprawuje się opiekę nad dziećmi. Rodzina może być oparta zarówno o formalnoprawny związek typu małżeństwa, jak i o kohabitację. Według nieaktualnego już modelu rodziny nuklearnej Murdocka układ rodzice-dzieci stanowi podstawową komórkę społeczną wszelkich grup ludzkich na świecie. Ludzie są zwierzętami społecznymi i większość ludzkich społeczeństw praktykuje poligamię, aczkolwiek małżeńska i społeczna (choć nie seksualna) monogamia jest obecnie szeroko rozpowszechniona w społeczeństwach cywilizowanych. Tak więc człowiek może być postrzegany jako istota poligamiczna z natury, zaś monogamiczna kulturowo. Ponadto istnieje jeszcze kilka systemów organizacji społecznej w aspekcie seksualności człowieka, wśród których można wymienić trzy formy poligamii: poligynię, poliandrię oraz poligynandrię, przy czym ta pierwsza występuje zdecydowanie najczęściej. Społeczne zasady pokrewieństwa obejmują matrylinearność, patrylinearność oraz bilinearność. Zdaniem biologów ewolucyjnych poziom dymorfizmu płciowego u ludzi, zjawisko rywalizacji plemników, jak również piętno rodzicielskie (imprinting genomowy) wykluczają możliwość naturalnej monogamii u ludzi oraz ich przodków (homininów). Co więcej, zdrady małżeńskie (ang. extra-pair copulations, EPCs) są stosunkowo częste u obu płci nawet współcześnie. Istnieje kilka hipotez dotyczących ewolucji monogamii. Według jednej z nich ewolucyjna konieczność zwiększonych inwestycji rodzicielskich, zwłaszcza ze strony ojca, wiążąca się ze wzrostem efektywności opieki nad potomstwem przez rodziców, jest właściwie równoznaczna z powstaniem monogamii. Autorzy innej hipotezy zakładają, że bezpośrednią przyczyną mogły być pewne czynniki ekologiczne (np. hipoteza Low dotycząca infekcji pasożytniczych) lub rewolucja technologiczna polegająca na wytwarzaniu narzędzi mogących służyć jako broń. Przywodzi to na myśl np. etap wynalezienia i użycia narzędzi w ewolucji człowieka, kiedy doszło do zrównania sił fizycznych samców w grupie i dobór mógł premiować geny monogamii, ponieważ walka o więcej niż jedną partnerkę seksualną stała się nieopłacalna.
This article was aimed at elucidating the origin, evolution and models of the human family as well as kin organization. The family can be defined as a cohabiting or married couple or other group of adult kinsfolk who cooperate economically and in the upbringing of children. The traditional view, according to which a nuclear Murdock's family is the smallest basic unit of a society, is no longer current. Humans are definitely social animals and the majority of them live in a polygamous relationship (polygyny), albeit in the civilized societies marital and social (but not sexual) monogamy is highly prevalent. Homo sapiens can be viewed as an inherently polygamous creature with many other systems of organization, which preserved to date, i.e. polygyny, polyandry or even polygynandry. Social systems and lines of descent encompass matrilineality, patrilineality or bilineality. According to evolutionary biologists, the degree of sexual dimorphism in humans, a sperm competition strategy as well as genomic imprinting preclude the possibility that our ancestors lived in a monogamous society. Moreover, adultery (extra-pair copulations, EPCs) is frequent in both sexes even nowadays. There are several hypotheses about the evolution of monogamy. One simply argues that when two-parent care is markedly more effective than maternal care alone, monogamy will evolve. Another one suggests that monogamy evolves when mated males are able to protect themselves and their infants from other males in the group, which brings to mind some ecological factors or tools discovery and use in human evolution.
Źródło:
Kosmos; 2012, 61, 2; 351-362
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proksymalne przyczyny starzenia się człowieka: przypadkowe uszkodzenia molekularne czy hiperfunkcja programów rozwojowych?
The proximal causes of human aging: random molecular damage or hyperfunction of the developmental programs?
Autorzy:
Chmielewski, Piotr
Borysławski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1191330.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
długowieczność
gerontologia
mTOR
rapamycyna
starzenie się
Opis:
Obecnie istnieją dwa podejścia teoretyczne do ostatecznych przyczyn starzenia się człowieka. Są to poglądy deterministyczne i modele stochastyczne. Odrębną grupę teorii stanowią koncepcje proksymalne, dotyczące mechanistycznych przyczyn starzenia się. Jednak niedawne badania eksperymentalne przeprowadzone na odległych ewolucyjnie organizmach modelowych wykazały, że starzenie się może być konsekwencją ewolucyjnie zaprogramowanych i konserwatywnych ścieżek sygnalizacyjnych, w tym ścieżki insulina/IGF-1 oraz ścieżki MTOR i nie wynika pierwotnie z akumulacji losowych uszkodzeń molekularnych. Na tej podstawie sformułowano interesującą teorię hiperfunkcji, dotyczącą ważnego "quasi-programu" opisywanego przez tzw. "MTOR-centryczny" model starzenia się, który będąc koncepcją konkurencyjną do teorii ciała jednorazowego użytku oferuje zupełnie nowe podejście do licznych problemów i paradoksów współczesnej biogerontologii, a także umożliwia przewidywanie zupełnie nowych zależności. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie i porównanie obu stron sporu, opierając się na wybranych wynikach ostatnich badań eksperymentalnych z zakresu biogerontologii oraz współczesnej wiedzy dotyczącej najważniejszych wybranych aspektów starzenia się i długowieczności człowieka, w tym na temat związku pomiędzy wysokością ciała osób dorosłych a długością życia.
Currently, there are two main theoretical approaches to understanding of the ultimate causes of human senescence. These are deterministic views and stochastic models. Proximate theories of aging constitute a distinct group of conceptions, and they involve mechanistic causes of aging. However, recent experimental studies carried out on evolutionarily distant model organisms have shown that aging can be a consequence of evolutionarily programmed and conserved signaling pathways, including insulin/IGF-1 pathway and MTOR (mechanistic target of rapamycin), and does not result primarily from random accumulation of molecular damage. Based on this, an alternative and interesting theory of hyperfunction has been recently formulated, including the important "quasi-program" described by the "MTOR-centric" model of aging, rival to the disposable soma theory, and offering a completely different approach to numerous problems and paradoxes in current biogerontology, as well as allowing the prediction of entirely new relationships. The aim of the article is to present and compare the views of both parties in the dispute, based on the results of recent experimental biogerontological studies and the contemporary knowledge of selected major aspects of human aging and longevity, including findings on the relationship between body size and lifespan.
Źródło:
Kosmos; 2016, 65, 3; 339-349
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies