Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "LiP" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Fonetyka wizualna
Visual Phonetics
Autorzy:
Szczepankowski, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179783.pdf
Data publikacji:
2022-02-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
fonetyka wizualna
odczytywanie mowy z ust
osoby głuche
osoby słabosłyszące
visual phonetics
lip-reading
deaf people
hard of hearing people
Opis:
Fonetyka wizualna zajmuje się wzrokową percepcją mowy u osób głuchych, a także wzrokowo-słuchową percepcją mowy u osób słabosłyszących. Najczęściej używanym określeniem dla tej czynności jest odczytywanie mowy z ust. Początki zainteresowania badaczy tym zagadnieniem sięgają XVII wieku, na ziemiach polskich pierwszy zajmował się tym Jan Siestrzyński w początkach XIX wieku. Odczytywane mowy z ust nie jest umiejętnością łatwą do opanowania. Kilkudziesięciu polskim głoskom odpowiada bowiem zaledwie kilka widocznych z zewnątrz obrazów artykulacyjnych (kinemów), co oznacza, że niektóre głoski, różniące się akustycznie, mogą z zewnątrz wyglądać tak samo, będąc reprezentowane przez ten sam kinem artykulacyjny (np. p, b, m). Ponadto niektóre głoski (środkowo i tylnojęzykowe) wizualnie są niedostrzegalne (kinem artykulacyjny ma charakter neutralny).
Visual phonetics covers deaf people visual perception of speech and hard of hearing people visual-auditory perception of speech. The most commonly used term for this activity is lip-reading. The beginnings of researchers’ interest in this subject date back to the 17th century. In the Polish lands the first to deal with this topic was Jan Siestrzyński, in the beginning of the 19th century. Lip-reading is not an easy skill to master. Several dozen sounds of Polish language correespond to only few visible articulation layouts which means that some sounds that differ acoustically can look the same (e.g. p,b,m) as they are represented by the same articulation layout, Moreover some sounds of Polish language are imperceptible.
Źródło:
Logopedia; 2022, 51, 2; 65-75
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interdyscyplinarne leczenie rozszczepów wargi i/lub podniebienia – aktualny stan wiedzy
Interdisciplinary Treatment of Cleft Lip and/or Palate – State of the Art
Autorzy:
Hortis-Dzierzbicka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892799.pdf
Data publikacji:
2020-08-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
rozszczep podniebienia
rozszczep wargi i podniebienia
chirurgiczne zamknięcie rozszczepu podniebienia
leczenie zespołowe
aktualny stan wiedzy
cleft palate
cleft lip and palate
cleft palate surgery
interdisciplinary management
state of the art
Opis:
Rozszczep wargi i/lub podniebienia jest jedną z najczęstszych występujących w populacji ludzkiej wad wrodzonych. Odpowiada bowiem za 65% anomalii rozwojowych twarzoczaszki, a postępowanie terapeutyczne w tej wadzie, ze względu na różnorodność i złożoność problemów, które z niej potencjalnie wynikają, bywa niezwykle trudne. Rozliczne kontrowersje dotyczą zarówno samego postępowania chirurgicznego – pierwotnego i wtórnego – jak i rehabilitacji, która w najprostszym ujęciu dotyczy warunków szczękowo-zgryzowych i mowy. Na przestrzeni ostatniego ćwierćwiecza nastąpiło szczególnie dużo zmian w koncepcji leczenia tej wady. Przedstawia je niniejszy artykuł, podkreślając najistotniejsze nowe tendencje. W odniesieniu do samego leczenia chirurgicznego światową tendencją stało się skracanie terminu pierwotnego chirurgicznego zamknięcia szczeliny rozszczepu podniebienia. Wg obecnych standardów postępowania powinno ono mieć miejsce w pierwszym roku życia dziecka, co ma związek zarówno z rozwojem anestezjologii dziecięcej, jak i z nowoczesnym spojrzeniem na rehabilitację mowy i zgryzu w tej najczęstszej wadzie rozwojowej twarzoczaszki.
Cleft lip and/or palate is one of the most common birth defects in the human population. It is responsible for 65% of craniofacial developmental anomalies, and the therapeutic procedure in this defect, due to the variety and complexity of problems that potentially result from it, can be extremely difficult. Numerous controversies concern both the surgical procedure itself, both primary and secondary, as well as rehabilitation, which in the simplest terms concerns maxillofacial conditions and speech. Over the last quarter of a century, there have been particularly many changes in the concept of treatment of orofacial clefts. This article presents them highlighting the most important new trends. With regard to the surgical treatment itself, the global tendency has been to shorten the date of primary surgical closure of the clefted palate. According to current standards, it should take place in the first year of a child’s life, which is related to both the development of pediatric anesthesiology and a modern view on speech and occlusion rehabilitation in this defect.
Źródło:
Logopedia; 2019, 48, 1; 439-446
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies