Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Bujak, Ł." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Weed infestation of soybean (Glycine max L. Merr.) under different tillage systems
Zachwaszczenie soi (Glycine max L. Merr.) w różnych systemach uprawy roli
Autorzy:
Gaweda, D.
Cierpiala, R.
Harasim, E.
Wesolowski, M.
Bujak, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26920.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Direct drilling is one of the methods to reduce tillage costs. Low labor intensity of this system also makes it possible to grow crops in locations where it is a problem to maintain optimal sowing time. However, the use of no-tillage can cause increased weed infestation of crop plants and as a consequence a decline in crop yields. The present study investigated the effect of two tillage systems, plough tillage and direct drilling, on the species composition, density and air-dry weight of weeds in crops of two soybean cultivars (‘Aldana’ and ‘Augusta’). A three-year field experiment was set up on loess-derived gray-brown podzolic soil. The study showed that the use of direct drilling for soybean cropping resulted in a significant increase in the density and dry weight of weeds relative to plough tillage. The study also found richer floristic composition of weeds and an increase in the numbers of dominant species under no-tillage conditions. Elymus repens, Echinochloa crus-galli and Chenopodium album were dominant weed species in all experimental treatments. Chenopodium album and Galinsoga parviflora were characterized by the highest constancy (constancy classes V and IV) in crops of both soybean cultivars, whereas Echinochloa crus-galli showed the highest constancy value in the ‘Aldana’ crop. Under direct drilling, most weed species were found to exhibit higher constancy compared to plough tillage.
Siew bezpośredni jest jednym ze sposobów ograniczenia kosztów ponoszonych na uprawę roli. Mała pracochłonność tego systemu stwarza również możliwość uprawy roślin w stanowiskach, w których problemem jest zachowanie optymalnego terminu siewu. Stosowania uprawy zerowej może jednak powodować wzrost zachwaszczenia roślin uprawnych i w konsekwencji spadek ich plonowania. W niniejszej pracy badano wpływ systemów uprawy roli: płużnego i siewu bezpośredniego na skład gatunkowy, liczbę i powietrznie sucha masę chwastów w łanie dwóch odmian soi (‘Aldana’ i ‘Augusta’). Trzyletni eksperyment polowy założono na glebie płowej wytworzonej z lessu. Wykazano, iż stosowanie siewu bezpośredniego soi skutkowało istotnym wzrostem liczby i powietrznie suchej masy chwastów względem obiektów z uprawą orkową. W warunkach uprawy zerowej stwierdzono również bogatszy skład florystyczny chwastów oraz wzrost liczebności gatunków dominujących. Na wszystkich obiektach doświadczenia dominującymi gatunkami chwastów były Elymus repens, Echinochloa crus-galli i Chenopodium album. Największą stałością występowania (V i IV stopień stałości fitosocjologicznej) charakteryzowały się gatunki – Chenopodium album i Galinsoga parviflora w obu odmianach soi oraz Echinochloa crus-galli w łanie odmiany ‘Aldana’. W warunkach siewu bezpośredniego soi zanotowano wyższą stałość występowania większości gatunków chwastów w porównaniu do obiektu z uprawą płużną.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2015, 68, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Estimation of winter rye (Secale cereale L.) susceptibility to infection by powdery mildew (Blumeria graminis F. sp. secalis)
Ocena stopnia porażenia mączniakiem prawdziwym (Blumeria graminis f. sp. secalis) żyta ozimego (Secale cereale L.)
Autorzy:
Bujak, H.
Jurkowski, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28046.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
In cold and wet years, powdery mildew (Blumeria graminis) causes losses in the yield of winter rye (Secale cerale L.) amounting to 20%. In order to control the incidence of this disease and reduce the use of fungicides, it is recommendable to grow winter rye cultivars that are resistant or tolerant to infection by Blumeria graminis. The first step in the programmes of resistance-oriented cultivation of winter rye is the choice of adequate components for crossing. Such components should be characterized by resistance to powdery mildew infection, a trait which would be passed onto the new genotypes to be obtained. The paper discusses the outcome of research aimed at selecting inbred lines of winter rye distinguishable by the lowest susceptibility to infection by Blumeria graminis. The evaluation covered 233 winter rye genotypes which had been inoculated with a field population of the pathogen mentioned. The level of infection was defined in a five-point scale from 0 to 4 (the authors’ own scale). Next, the results were analyzed statistically. The genotypes under study were divided using Duncan’s test into homogeneous groups. Seven such groups were distinguished. The first homogeneous group, of the lowest level of infection, comprised five inbred lines of rye. These lines can serve as components for crossing experiments in programmes of resistance-oriented breeding.
Mączniak prawdziwy (Blumeria graminis) w zimnych i wilgotnych latach powoduje straty w plonie żyta ozimego (Secale cerale L.) sięgające 20%. W celu ograniczenia występowania tej choroby i stosowania środków ochrony roślin zaleca się uprawiać odmiany żyta ozimego odporne lub tolerancyjne na porażenie przez Blumeria graminis. Pierwszym etapem w programach hodowli odpornościowej żyta ozimego jest dobranie odpowiednich komponentów do krzyżowań. Komponenty te powinny charakteryzować się odpornością na porażenie mączniakiem prawdziwym, aby cechę tę przekazać wyprowadzanym nowym genotypom. W pracy przedstawiono wyniki badań służących wyselekcjonowaniu linii wsobnych żyta ozimego o najmniejszej podatności na porażenie przez Blumeria graminis. Ocenie poddano 233 genotypy żyta ozimego, które inokulowano polową populacją patogena. Stopień porażenia oceniano w skali 0–4. Następnie wyniki opracowano statystycznie. Badane genotypy podzielono testem Duncana na grupy jednorodne. Wyznaczono 7 grup jednorodnych. Do pierwszej grupy jednorodnej o najniższym stopniu porażenia zaliczono 5 linii wsobnych żyta. Linie te mogą posłużyć jako komponenty do krzyżowań w programach hodowli odpornościowej.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies