Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wieża mieszkalna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Residential Towers of the Left-Bank Wrocław. An Unusual or a Forgotten Phenomenon in the Medieval Cityscape?
Wieże mieszkalne lewobrzeżnego Wrocławia. Nietypowe czy zapomniane zjawisko w krajobrazie średniowiecznego miasta?
Autorzy:
Mruczek, Roland
Legut-Pintal, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38711210.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
średniowiecze
Wrocław
dom wieżowy
wieża mieszkalna
architektura
archeologia
Middle Ages
tower hause
residential tower
architecture
archaeology
Opis:
In this study, we have taken on the subject of medieval residential towers in the chartered city of Wrocław. We discuss residential towers and tower houses that have been identified through archaeological/architectural, historical and iconographic research. The location of these towers in the city is associated with areas occupied by the elites of knightly and bourgeois origin, concentrated in the vicinity of the Market Square and the main roads leading from it. The model of residential towers can be found among the oldest masonry buildings from the 13th century and at the threshold of the early modern period, as evidenced by bourgeois constructions from the 16th century. It has been demonstrated that tower buildings could be associated with the foundations of the bourgeoisie, thus drawing inspiration from patterns known from Italy and Germany, serving as a means of emphasising the status of the founder. City-wall towers could also serve residential purposes; however, they did not possess the attributes of prestige.
W niniejszym studium podjęty został problem średniowiecznych wież mieszkalnych na terenie miasta lokacyjnego we Wrocławiu. Autorzy omawiają wieże mieszkalne i domy wieżowe zidentyfikowane w toku badań archeologiczno-architektonicznych, historycznych i ikonograficznych. Lokalizacja wież w mieście związana była ze strefami zajmowanymi przez elity pochodzenia rycerskiego i mieszczańskiego, skupiającymi się w sąsiedztwie Rynku i wychodzących z niego głównych dróg. Model wieży mieszkalnej spotykany był zarówno wśród najstarszych budowli murowanych z XIII w., jak i u progu doby nowożytnej, czego dowodem są realizacje mieszczańskie z XVI w. Budynki wieżowe mogły być związane z fundacjami mieszczan, co stanowiło nawiązanie do wzorców znanych z terenu Włoch i Niemiec, służyły podkreśleniu rangi fundatora. Wieże murów miejskich mogły również służyć celom mieszkalnym, pozbawione jednak były znamion prestiżu.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2024, 86, 2; 31-50
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kasper Sadłocha Niżeński herbu Korczak jako inwestor, dostawca budowlany i królewski praefectus fabricae
Kasper Sadłocha Niżeński Bearing the Korczak Coat of Arms as Investor, Construction Supplier, and Royal Praefectus Fabricae
Autorzy:
Lasek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16013073.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Kasper Sadłocha Niżeński
wieża mieszkalna
król Zygmunt August
królewski praefectus fabricae
tower
Sigismund Augustus
royal praefectus fabricae
Opis:
Postać Kaspra Sadłochy Niżeńskiego pozostawała dotąd na marginesie zainteresowań badaczy architektury Warszawy XVI w. Tymczasem aktywność publiczna tego człowieka w dużej mierze związana była właśnie z architekturą, a skala i zakres powierzanych mu przedsięwzięć pozwalają sądzić, że był osobą doskonale zorientowaną w realiach ówczesnych inwestycji budowlanych. Co więcej, prócz nadzoru i realizacji królewskich przedsięwzięć Sadłocha konsekwentnie realizował także własne. Informacje o jego siedzibach dostarczają wiele wiadomości zarówno o horyzontach umysłowych Sadłochy, jak też o aspiracjach i działalności inwestycyjnej ówczesnych przedstawicieli stanu szlacheckiego. Kasper pochodził z Małopolski, a na świat przyszedł w Osieku w ziemi sandomierskiej. Pieczętował się herbem Korczak, jednocześnie przez większość życia pisał się z Osieka, był więc przedstawicielem szlachty miejskiej. Swoją karierę rozpoczął na dworze Bony, by po śmierci królowej związać się z jej synem, Zygmuntem Augustem. Z jego rozkazu Sadłocha od 1568 roku zarządzał budową pierwszego stałego mostu na Wiśle w Warszawie (we współpracy ze starostą warszawskim Zygmuntem Wolskim), zaś od 1569 również rozbudową zamku warszawskiego. Pod koniec życia króla był wzmiankowany jako jego sekretarz. Działalność publiczna Sadłochy stawia go w rzędzie najciekawszych postaci ówczesnego Królestwa Polskiego. Dobrze zachowany, skrupulatnie prowadzony rejestr wydatków warszawskiego kanonika i sekretarza królewskiego pozostaje niezwykle ważnym źródłem, umożliwiającym szczegółowe zapoznanie się z funkcjonowaniem dużej, królewskiej inwestycji z ostatniej ćwierci XVI wieku od jej zaplecza organizacyjnego i materiałowego. Słabo poznanym zagadnieniem były np. kwestie związane ze sprowadzeniem odpowiedniego budulca oraz zapewnieniem wykwalifikowanych robotników do jego obróbki. Istotne są także dane na temat składu narodowościowego ekipy budowlanej oraz sposobu, w jaki Sadłocha tym zespołem zarządzał (tu interesujące wydają się zwłaszcza kwestie opieki zdrowotnej, wypłacanych zapomóg czy nagród). Casus Sadłochy umożliwia także badania nad mentalnością i upodobaniami niedocenianej i słabo dotychczas rozpoznanej grupy społecznej, czyli szlachty miejskiej. Ambitny kanonik konsekwentnie realizował marzenie o własnej, najlepiej położonej extra muros siedzibie, przy czym przynajmniej jedna z realizacji Sadłochy, przyjęła znamienną formę wieży. Relikty opisywanej budowli są wciąż czytelne w piwnicach wschodniego skrzydła gmachu dawnego Towarzystwa Dobroczynności, stanowiącego obecnie siedzibę Caritas Archidiecezji Warszawskiej (ul. Karkowskie Przedmieście 62). Jak widać, ów syn rajcy z Osieka miał aspiracje zbliżone do osób z kręgu elity władzy Królestwa. W tym kontekście działalność publiczna Sadłochy stanowi ważny przyczynek do badań nad rolą kulturotwórczą środowiska sekretarzy królewskich Wprawdzie trudno zaliczyć Sadłochę do ówczesnej ścisłej elity władzy, jednocześnie jednak jego działalność budowlana, opieka nad szkołą kolegiacką czy wspieranie szpitali warszawskich potwierdzają spostrzeżenia o środowisku kancelarii monarszej jako swoistej elicie kulturalnej kraju. Odmienny od większości sekretarzy królewskich był jedynie gust kanonika Sadłochy jeśli chodzi o architekturę. Zamiast „na sposób włoski” budować wille czy kaplice kopułowe wolał on zrealizować wieżę mieszkalną – tradycyjny, sięgający korzeniami XV stulecia model siedziby rycerskiej.  
The figure of Kasper Sadłocha Niżeński until now has remained on the margin of the interests of researchers into 16th-century Warsaw architecture. Meanwhile, his public activity was to a great extent related precisely to architecture, while the scale and extent of the projects he was assigned allow to think that he was really very well-updated on the realities of construction projects of the period. What is more, apart from the supervision and implementation of the King’s  building undertakings, Sadłocha was also consistently involved in implementing his own projects. Information on his seats provide much knowledge of both intellectual horizons of Sadłocha and his aspirations, and the investment projects of the then nobility. From Lesser Poland, Kasper was born in Osiek, in the Sandomierz Region. He bore the Korczak coat of arms, and throughout most of his life he would write of himself as ‘of Osiek’, he was thus a representative of town gentry. He began his career at the court of Queen Bona, to later, following her death, affiliate himself with her son Sigismund Augustus.  It was on the latter’s order that as of 1568 Sadłocha supervised the construction of the first permanent bridge on the Wisła in Warszawa (in cooperation with Warszawa Starost Zygmunt Wolski), while as of 1569 also the extension of the Warszawa Castle. By the end of the King’s life he was referred to as his Secretary. Sadłocha’s public activity places him among the most intriguing individuals of the then Kingdom of Poland. A well-preserved, meticulously kept register of expenses of the Warszawa Canon and Royal Secretary, continues to serve as a precious source providing details of the operations of a royal major investment from the last quarter of the 16th century as seen from organizational and material background. For instance, what has not been sufficiently investigated is the issue of supplying adequate building materials and securing qualified workforce for their treatment. Essential information is also that on the national composition of the building team as well as the means Sadłocha used to run this team  (particularly interesting in this respect seem the issues of healthcare, paid out, aid or prizes).  Moreover, Sadłocha’s case allows to investigate mentality and predilections of the underestimated and as yet not thoroughly identified social group, namely urban nobility. The ambitious Canon was consistent while implementing his dream of having his own, preferably extra muros seat; interestingly, at least one of Sadłocha’s projects was in a peculiar form of the tower. The relics of the described building are still clearly visible in the cellars of the eastern wing of the former Charity Society’s edifice, today part of the Warsaw Archdiocese Caritas at 62 Krakowskie Przedmieście Street. As can be seen, the son of the Osiek Councillor boasted aspirations close to those from the elite of the ruling circles in the Kingdom. In this context the public activity of Sadłocha is an important contribution to the research into the culture-forming role played by royal secretaries. Although it is not possible to rank Sadłocha among the then ruling elite, his construction activity, care of the Collegiate school, or support provided to Warsaw hospitals confirm the observation that the circle of Royal Chancellery people constituted a cultural elite in their country. However, what distinguished Canon Sadłocha was his taste in architecture. Instead of following the ‘Italian manner’ when constructing villas or domed chapels, he preferred to raise a residential tower: a traditional model of a knight’s residence well rooted in the 15th century.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2019, 81, 1; 79-101
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czternastowieczny fresk z motywem Matki Bożej współdźwigającej krzyż w architektonicznej przestrzeni dwunawowej fary w Bolkowie
The Fourteenth-centure Mural with the Motif of Our Lady Jointly Carrying the Cross with Jesus in the Architectural Space of the Two-aisle Parish Church in Bolków
Autorzy:
Jankowski, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/51532189.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
fara w Bolkowie
gotyckie malarstwo ścienne
Mater Compassionis
wieża mieszkalna w Siedlęcinie
kaplica św. Leonadra w Landschlacht
Gothic murals
residential tower in Siedlęcin
St Leonardís Chapel in Landschlacht
parish church in Bolków
Opis:
Odkryte ostatnio w kościele pw. św. Jadwigi w Bolkowie gotyckie malowidła ścienne i średniowieczne detale architektoniczne ukazały w nowym świetle wczesne dzieje architektury świątyni. Dowiodły, że kościół przebudowano w 3. ćwierci XIV w. na dwunawową halę, a nie – jak zakładano – na założenie trójnawowe.  Wśród reliktów gotyckich malowideł z kilku faz historycznych przetrwało wyobrażenie będące najstarszą w malarstwie polskim obrazową wykładnią idei compassio Mariae. Jest to wyjątkowo rzadki motyw Drogi na Golgotę z Matką Bożą współdźwigającą krzyż. Malowidło z ok. 1360 r. wykazuje warsztatowe i ikonograficzne związki ze sceną Droga na Golgotę cyklu pasyjnego z ok. 1350 r. w  kaplicy św. Leonarda w Landschlacht (Altnau) nad Jeziorem Bodeńskim.
St Hedwig’s Church in Bolków is in literature presented as a historic unambiguously defined structure, quite precisely placed in the history of architecture of our territory. In the general opinion of the historians of architecture, the three-aisled three-span hall with a clearly delineated chancel and a square tower in the south-western corner of the main body acquired its architectural and spatial character in the Middle Ages as a result of the alteration of the genuine centralizing cross layout. In 2005 (in a chancel) and in 2007 (in a nave body) Gothic murals from a few historical phases as well as some details of the earlier-unknown architectural structure were uncovered. These discoveries significantly verify the mediaeval picture of the building and the chronology of its transformation. Raising of the genuine church on the cross layout was completed in ca 1300, however the finishing off works continued in the early 14th century. In the decade 1350-1360, on the decision of Bolko II the Small, the church on the cross layout was altered into an asymmetrical two-aisle hall. To the nave-body another was added from the north; this was spatially integrated (along the whole height and width) with the transept arm. The two-aisle hall survived until the 19th century, when it was given its current architectural and spatial form of a three-aisle hall. The transformation of the church into a two-aisle hall was finalized with a new painterly decoration from ca 1360, also founded by Bolko II. What survived from it, is the composition On the Way to Golgotha, (poorly) preserved on the northern wall of the eastern span of the northern aisle (originally the northern arm of the former transept). A particular role in this Passion scene is played by the Virgin. Exposed centrally, she is carrying the cross together with Her Son; snuggling Her cheek to the beam of the cross, she appears as Mater Compassionis.    Such a manifestation of the idea of compassio Mariae was rare in the European painting of the time. Bolko II connects the murals On the Way to Golgotha with painterly decoration the second storey of the residential tower in Siedlęcin, from 1346 belonging to the prince. The Siedlęcin paintings dated from the second or the third quarter of the 14th century, were recently quite convincingly associated with the anonymous painter from the Swiss-Austrian borderland, so-called Master of Waltensburg. The painter was led to Siedlęcin  by prince Bolko II. Also the representation On the Way to Golgotha in Bolków shows clear connections with the Swiss painting,  because it displays nearby iconographic affiliation with the scene On the Way to Golgotha of the Passion cycle from ca 1350 in St Leonard’s Chapel in Landschlacht (Altnau) on Lake Constance. It is thus likely that paintings in Bolków and Siedlęcin were executed by the same artist. However it wasn’t Master of Waltensburg, who died in 1350, but the painter from his circle or his imitator,  who knew  murals in St Leonard’s Chapel in Landschlacht. In the Late Middle Ages the compassio Mariae idea became an almost obligatory motif in the pictorial teaching the history of Salvation. But representation of Our Lady Jointly Carrying the Cross with Jesus was abandoned in the mural painting. In 15th century this iconographical variant of compassio Mariae appeared seldom and only in miniatures, mainly Flemish and Netherlandish.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2021, 83, 3; 455-473
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies