Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ujęcie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Funkcje „znaczącego ujęcia” w popularnym wariancie „puzzle films”
The “Significant Shot” and Its Functions in the Popular Variant of Puzzle Films
Autorzy:
Korczarowska, Natasza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850846.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
znaczące ujęcie
puzzle films
narratologia
kognitywizm
significant shot
narratology
cognitivism
Opis:
Autorka koncentruje się na „znaczących ujęciach” w popularnym (w opozycji do bieguna heavy weight) wariancie puzzle films. Ujęcie jest identyfikowane jako znaczące, jeśli pełni uprzywilejowaną rolę w strukturze tekstu filmowego. Aby uchwycić znaczenie (w aspekcie wytwarzania sensów) analizowanego ujęcia, autorka skupia się na jego dwóch fundamentalnych funkcjach: rozpoznania (prowadzącego do „od-opowiedzenia” i rekontekstualizacji fabuły) i zawieszenia (otwierającego tekst na ambiwalentne i sprzeczne interpretacje). Artykuł został zainspirowany pracami Kristin Thompson poświęconymi dominancie definiowanej jako element jednoczący wszystkie aspekty dzieła. Według Thompson niespodzianka rządzi formą – od całościowego kształtu opowiadania aż po poziom pojedynczego zdania. Autorka dowodzi, że „niespodzianka” stanowi dominantę w puzzle films, a „pojedyncze zdanie” – na poziomie metaforycznym – może być postrzegane jako ekwiwalent ujęcia filmowego. Wybrane filmy zostały umieszczone w kontekście kognitywizmu (Bordwell, Thompson) i narratologii (McHale).
The article focuses on the “significant shot” in the popular (as opposed to heavy weight) variant of puzzle films. The shot is identified as significant if it performs a prominent role in the structure of a film text. To capture its significance (in the aspect of meaning-making), the author focuses on its two fundamental functions: recognition (leading to “re-telling” and re-contextualisation of the story) and suspension (opening the text to ambivalent and contradicting interpretations). The text has been inspired by Kristin Thompson’s writings on the dominant defined as an element that unifies all aspects of a work. According to Thompson, surprise governs form – from the overall shape of the plot to the level of the individual sentence. The article argues that “surprise” is the dominant in puzzle films and “the individual sentence” – on the metaphorical level – may be perceived as the equivalent of the film shot. Selected films are positioned in the theoretical frameworks of cognitivism (Thompson, Bordwell) and narratology (McHale).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 118; 126-151
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Aeronautes”. Herzogowskie ujęcie z lotu ptaka
“Aeronautes”: Herzogian Aerial Shots
Autorzy:
Kempna-Pieniążek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850819.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Werner Herzog
kino dokumentalne
ujęcie z lotu ptaka
documentary
aerial shot
Opis:
Autorka artykułu podejmuje temat charakterystycznych Herzogowskich ujęć z lotu ptaka. Postrzegając kino dokumentalne Wernera Herzoga jako projekt epistemologiczny, badaczka zwraca uwagę na funkcję, jaką podniebna perspektywa pełni w poszukiwaniu nowych, „niezużytych” obrazów, czyli w procesie, który w opinii reżysera stanowi kluczowe zadanie ludzkości. Podążając za badaczami takimi jak Teresa Castro, Eric Ames, Brad Prager oraz Laurie Ruth Johnson, autorka dowodzi, że ujęcia tego typu mają w kinie Herzoga przede wszystkim funkcję poznawczą, służąc konstruowaniu „obcych geografii”, w których realnie istniejący pejzaż zostaje przekształcony w „krajobraz duszy”. Centralne miejsce w argumentacji zajmuje Biały diament (The White Diamond, 2004), będący metafilmem, w którym Herzog komentuje swoje praktyki wizualne, a także ujawnia zarówno powody oraz proces powstawania, jak i zysk płynący z przyjmowania perspektywy „aeronauty”.
The author of the essay takes up the subject of characteristic Herzogian aerial shots. Understanding Werner Herzog’s documentaries as an epistemological project, she draws attention to the role of sky-high perspective in his search for new, “unused” images – that is, in the process which, in Herzog’s opinion, is mankind’s key task. Following researchers such as Teresa Castro, Eric Ames, Brad Prager, and Laurie Ruth Johnson, the author proves that Herzog's aerial shots have a cognitive function, and are used as a means of constructing “alien geographies” in which real landscapes are transformed into “landscapes of the soul”. The White Diamond (2004) is placed at the center of this discussion, being a metafilm in which Herzog comments on his own visual practices, and reveals both his motivations and the realization process, as well as the benefits of adopting the aeronautes’ perspective.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 118; 76-92
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heathen Camerawork: Crossing the Liminal Border with “The Third Day” Cinematography
Pogańska praca kamery. Przekraczanie liminalnej granicy w „Dniu trzecim. Jesieni”
Autorzy:
Stasiowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850837.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
przestrzeń filmowa
długie ujęcie
ciné-trance
slow cinema
transmisja na żywo
filmic space
long take
livestream
Opis:
This article focuses on cinematography and digital enhancement of the image, exploring the role of visualization strategies in augmenting the fictionalized filmic space in lieu of an immersive (liminal) experience and the ideas behind the technical conflation of HD photographic indexicality and magical realism (through portrayal of radical subjectivity, estrangement of familiar settings, and supernatural occurrences) in the surreal environment of a Samhain-like ritual portrayed in Sky TV’s The Third Day: Autumn (2020). Whereas slow cinema’s use of long takes traditionally intended to create a contemplative mood in the viewer in order to draw attention to fleeting aspects of the image, while providing involvement with a supposedly factual place, the episode’s extreme “take” on the theme induces a trance-like state through disfiguration – firstly, by numbing attention through apparent boredom; secondly, by catching the watcher (who is most likely already well accustomed to the conventions of the livestream “genre”) off-guard – as the festival transgresses from ritualistic procedures to cinematographic staging of a delirious consciousness.
Autor artykułu analizuje rolę strategii wizualizacyjnych w konstruowaniu fikcyjnej przestrzeni filmowej przy wykorzystaniu techniki nieprzerwanego ujęcia. Łącząc fotografię HD i realizm magiczny w immersyjnym doświadczeniu specjalnego odcinka serii Sky TV, Dzień trzeci. Jesień (The Third Day: Autumn, 2020), pojedyncze ujęcie spełnia wiele funkcji: od niemal dokumentalnej rejestracji pogańskiego festiwalu po wprawienie widza, w geście zaangażowanej etnografii, w Rouchowski trans. O ile w filmach zaliczanych do nurtów (re)modernizmu i slow cinema długie ujęcia służą zazwyczaj kontemplacji, o tyle w Jesieni indukowane poczucie nudy usypia czujność. Można dostrzec tu odwołanie do konwencji slow cinema/TV i livestreamu, a przy tym aktualizację konwencji na potrzeby nowych modeli konsumpcji tekstów audiowizualnych.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 118; 93-112
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Cadre de vie”. Jean-Luc Godard’s „Deux ou trois choses que je sais d’elle” (1967), French TV and Architectural Discourse
„Cadre de vie”. Film „Dwie lub trzy rzeczy, które o niej wiem” (1967) Jean-Luca Godarda, francuska telewizja i dyskurs architektoniczny
Autorzy:
Maurer, Jacqueline
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341122.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jean-Luc Godard
kino francuskie
osiedle mieszkaniowe
architektura
Cité des 4000 Sud
ujęcie panoramiczne
French cinema
housing estate
architecture
panorama shot
Opis:
The article demonstrates how Jean-Luc Godard’s Deux ou trois choses que je sais d’elle (1967) contributed to the contemporary critical discourse on (social) housing estates (grands ensembles). With his work, the filmmaker aimed to show the grand ensemble, or ‘the big(ger) picture’ of what it meant to live in contemporary consumerist oriented France. The protagonist Juliette Johnson represents the French citizen and simultaneously the metaphor of the Paris Region that underwent a huge transformation. The main interest of the text lies in the use of the 360-degree pan shot and the notion of cadre (frame), as they connect film theory and the contemporary discourse about how the décor, i.e. the (built) environment, influences people’s cadre de vie (living conditions). A close reading of two film sequences and a historical contextualisation of architectural discourses and theories is completed by a comparison with documentary TV programmes. While they had fostered the critical discussion about housing estates already before, they used the panorama shot only after Deux ou trois choses…
Autorka demonstruje, w jaki sposób reżyser wpisał się swą produkcją we współczesny dyskurs krytyczny na temat społecznego projektu wielkich zespołów mieszkaniowych (grands ensembles). Godard chciał pokazać ów wielki zespół, a zarazem wielki/większy obraz tego, jak wygląda życie we współczesnej, konsumpcyjnie nastawionej Francji. Główna bohaterka Juliette Johnson jest przykładem statystycznej francuskiej obywatelki, a jednocześnie metaforą paryskiej aglomeracji, która przeszła ogromną transformację. Autorka koncentruje swą uwagę na zastosowanym w filmie 360-stopniowym ujęciu panoramującym, a także odnosi się do pojęcia kadru (cadre), co w efekcie pozwala jej połączyć teorię filmu ze współczesnym dyskursem na temat tego, jak ukształtowanie miejskiej zabudowy (décor) wpływa na jakość i warunki życia (cadre de vie). Analiza dwóch sekwencji tego filmu oraz historyczna kontekstualizacja dyskursów architektonicznych i teorii została w artykule uzupełniona porównaniem z dokumentalnymi programami telewizyjnymi. To właśnie te audycje swego czasu podsyciły dyskusję na temat budownictwa komunalnego, ale ich twórcy zdjęcia panoramiczne zastosowali dopiero po premierze Dwóch lub trzech rzeczy…
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 68-85
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies