Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "polish film chronicle" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Władysława Szpilmana sygnał czołówki Polskiej Kroniki Filmowej (1951)
Władysław Szpilman’s Signal of the Opening Credits of the Polish Film Chronicle (1951)
Autorzy:
Gołąb, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341442.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Władysław Szpilman
Polska Kronika Filmowa
audiosfera
Polish Film Chronicle
audiosphere
Opis:
Przedmiotem rozważań autora jest skomponowany w 1951 r. przez Władysława Szpilmana sygnał czołówki Polskiej Kroniki Filmowej – jeden z najpopularniejszych w peerelowskiej audiosferze, nierozerwalnie związany z polskim kinem przez cztery dekady PRL i w początkach III RP. Gołąb przywołuje zachowane w wywiadach wypowiedzi kompozytora na temat okoliczności powstania utworu. Celem poznawczym artykułu jest krytyka, analiza i interpretacja źródeł znajdujących się w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie. Analiza formy i muzycznych treści mini-poloneza dokonuje się najpierw na podstawie rękopiśmiennego zapisu partytury, a następnie obu źródłowych zapisów fonograficznych (z 1951 oraz 1970 r.). Autor odpowiada na pytania: jakie cechy zaważyły na mistrzostwie tej krótkiej kompozycji? czym różnią się pod względem wykonawczym oba jej historyczne nagrania? i dlaczego, również polonezowy, sygnał peerelowskiego Dziennika Telewizyjnego autorstwa Wojciecha Kilara ustępuje pod względem wartości sygnałowi Szpilmana?
The subject of the author’s deliberations is the signal for the opening of the Polish Film Chronicle composed by Władysław Szpilman in 1951 - one of the most popular signals in the Polish audiosphere of the time, inseparable from the Polish cinema for four decades of the Polish People’s Republic and at the beginning of the Third Polish Republic. Gołąb cites the composer’s remarks on the circumstances of the creation of the composition. The aim of the article is the critique, analysis and interpretation of sources located in the Documentary and Feature Films Studio in Warsaw. The analysis of the form and the musical content of the mini-polonaise is made first on the basis of a manuscript record of the score, followed by both source phonographic records (1951 and 1970). The author answers questions: what features influenced the mastery of this short composition? What is the difference in performance between the two historical recordings? And why Wojciech Kilar’s polonaise signal for the main news programme of the socialist era does not equal Szpilman’s composition in value?
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 278-293
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dla aparatu i dla mas – modele prezentowania święta w Polskiej Kronice Filmowej
For the Political Apparatus and for the Masses – Models of Presenting Celebrations in Polish Film Newsreel
Autorzy:
Cieśliński, Marek Kosma
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341165.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Polska Kronika Filmowa
PRL
święto
Polish Film Chronicle
Polish People’s Republic
celebration
Opis:
Kalendarz świąt społecznych, historycznych i religijnych był w Polsce Ludowej bardzo bogaty, a częstotliwość pojawiania się relacji o tych wydarzeniach w środkach masowego przekazu podlegała dużej dynamice w zależności od sytuacji politycznej. W całym dorobku ukazującej się co tydzień Polskiej Kroniki Filmowej są widoczne okresy wzmożonej aktywności kreowania celebry w pejzażu życia publicznego (stalinizm, propaganda sukcesu) oraz typowo filmowe środki warsztatowe i estetyczne (monotematyczność wydań, dobór taśmy, czas trwania) wykorzystywane przez operatorów do kreowania święta – z różnym skutkiem. Ekranowa obfitość rozmaitych świątecznych wydarzeń, nieraz o niewielkim rzeczywistym odzewie społecznym (Dzień Hutnika, Dzień Milicji Obywatelskiej), była narzędziem kształtowania postaw społecznych, a sama obecność kamer PKF była elementem tych ceremonii. Poetyka relacji świątecznych wielokrotnie się jednak zmieniała, występowała z rożną intensywnością, a czasami zanikała zupełnie.
The calendar of social, historical and religious holidays was very rich in Polish People’s Republic and the frequency of appearing of the material about these events in the mass media was subject to dynamic changes depending on the political situation. In the entire output of the weekly Polish Film Chronicle, there are visible periods of increased presence of celebrations in the public landscape (Stalinism, propaganda of success) and typical technical means and aesthetic measures (monothematic editions, film tape selection, duration) used by operators to create and show festivities - with different results. The abundance of various holiday events on film, sometimes with little real social response (the Steelworker’s Day, Civic Militia Day), was a tool for shaping social attitudes, and the very presence of Polish Film Chronicle cameras was part of these ceremonies. The poetics of reports on celebrations, however, changed many times, with varying intensity and sometimes it disappeared altogether.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 55-67
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sygnał Polskiej Kroniki Filmowej i jego nieznane wersje z roku 1967
The Polish Film Chronicle signature tune and its unknown versions of 1967
Autorzy:
Staśko-Mazur, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28395244.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Polska Kronika Filmowa
Władysław Szpilman
Henryk Mikołaj Górecki
Jerzy Maksymiuk
sygnał dźwiękowy
the Polish Film Chronicle
soundmark
Opis:
Polską Kronikę Filmową w pierwszych latach emisji (1945–51) anonsował pompatyczny motyw muzyczny (o charakterze cytatu). Od roku 1952 r. oprawę dźwiękową czołówki stanowiła kompozycja specjalnie stworzona przez Władysława Szpilmana. Emitowana niezmiennie do roku 1994 stała się rozpoznawalnym znakiem magazynu oraz swoistym soundmarkiem audiosfery. Jednym z elementów jej dystynktywnego oblicza jest polonezowa rytmika. Ionicus a minore skorelowany z dynamicznym (z użyciem modulacji i remodulacji) przebiegiem i hejnałową melodyką stanowi o wyjątkowej nośności i rozpoznawalności sygnału. Źródła odnalezione w archiwach WFDiF wskazują jednak, że w roku 1967 powstały alternatywne wersje dźwiękowej czołówki PKF. Niepublikowane propozycje H. M. Góreckiego, W. Kilara oraz J. Maksymiuka zostały nagrane wraz z kompozycją W. Szpilmana w wersji na otwarcie oraz na zakończenie programu. Każdy z nowych projektów sygnału otwierającego mieści się w podobnym piętnastosekundowym czasie i z reguły przeznaczony jest na skład orkiestry symfonicznej. Kompozycja W. Kilara o znamionach uroczystej pieśni, spajającej elementy rozszerzonej tonalności z elementami neoklasycznymi, obejmuje wersje w kilku tonacjach (podobnie jak wyjściowa kompozycja W. Szpilmana rozpisana w B-dur i C-dur). Propozycja H. M. Góreckiego rozbudowująca szerokie brzmienie z użyciem repetycji motywu rytmicznego, łączy kwartową harmonikę z eufoniczną barwą witalistycznego zakończenia. Sygnały obu autorów zrealizowano akustycznie w wersjach bez lub z kwintetem smyczkowym. Projekty J. Maksymiuka obejmują najliczniejszą grupę (wersje I-VIII), różnorodną pod względem fakturalnym i stylistycznym. Cztery pierwsze (trzy nowoczesne, jedna stanowiąca stylizację poloneza) nie zostały ujęte w nagraniu, pozostałe – na skład orkiestrowy bądź instrumenty dęte blaszane z towarzyszeniem perkusji – prezentują wielorakie marszowo-taneczne ujęcia. Realizacja akustyczna z 1967 roku pozostaje anonimowa. Analiza audytywna wykazuje, że dokonano jej w obszernej sali  i w formie stereofonicznej. Inspiracja przedsięwzięcia pozostaje nieznana, prawdopodobnie łączy się z podejmowanymi w 1967 roku próbami zmiany kształtu czołówki Kroniki (m.in. oprawy graficznej) i z ingerencjami politycznymi. Ostatecznie nie wpłynęła na zmianę legendarnej sygnałowej kompozycji Kroniki autorstwa W. Szpilmana.
Polska Kronika Filmowa (The Polish Film Chronicle, PKF) opened in its early years (1945–51) with a bombastic music motif, a form of quotation. From 1952 onward, the title sequence was accompanied by a music piece specially composed by Władysław Szpilman, which was broadcast without any changes until 1994 and became the trademark of this newsreel, as well as a soundmark of the Polish audiosphere. One of its distinguishing features were its polonaise rhythms. The ionicus a minore formula, correlated with dynamic progressions (including modulations and remodulations) and a bugle-call-like melody – made this tune highly popular and recognisable. Sources found in the WFDiF (Warsaw Documentary Film Studio) prove, however, that alternative versions of the PKF signature tune were composed in1967. These unpublished compositions by H.M. Górecki, W. Kilar and J. Maksymiuk were recorded along with Szpilman’s piece in two versions, one opening and the other – closing the newsreel. Each of the new proposed tunes is about 15 seconds long and, in most cases, scored for a symphony orchestra. W. Kilar’s piece resembles a solemn song, which combines extended tonality with neo-Classical elements. It has versions in several different keys (similarly to W. Szpilman’s original tune, written out in B-flat major and C major). H.M. Górecki’s piece is characterised by a broad sound and a repeated rhythmic motif. It fuses fourth harmonies with the euphonic colours of a vitalistic close. Both composers’ tunes were recorded in versions with and without string quintet. J. Maksymiuk presented the largest number of proposals (versions I–VIII), varying in texture and style. The first four (three contemporary-style, and one polonaise stylisation) were left unrecorded, while the others (for orchestra or brass ensemble with percussion) represent various uses of march-like and dance elements. The recording of 1967 remains anonymous. Audio analysis shows that it was made in a large hall, in stereo. We do not know who inspired this project, but most likely it was associated with attempts to change the PKF title sequence (including the graphics) and with political interventions. Eventually, however, the legendary piece by W. Szpilman remained intact as the Chronicle’s signature tune.
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 1; 106-133
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies