Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Queen" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Znikające miasto
    Disappearing City
    Autorzy:
    Piskorz, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24886591.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    London
    disappearing city
    Patrick Keiller
    Robinson
    Battersea
    BFI
    queen
    Londyn
    znikające miasto
    królowa
    Opis:
    Biorąc za punkt odniesienia film Patricka Keillera London (1994), autor wędruje przez współczesną stolicę Wielkiej Brytanii i rejestruje zmiany, jakie w niej zaszły w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci. Odnotowując postępujące przemiany, konstatuje, że „znikanie” doskonale znanych miejsc z przeszłości oznacza swoiste „znikanie” miasta zachowanego w pamięci, ale jednocześnie pozwala na kształtowanie się nowej przestrzeni miejskiej. (Materiał nierecenzowany).
    Taking Patrick Keiller’s film London (1994) as a point of reference, the author of the text wanders through the contemporary British capital, recording the changes it has undergone over the last few decades. Registering the progressive transformation, he observes that the “disappearance” of well-known places from the past signifies a kind of “disappearance” of the city preserved in his memory. Yet, at the same time it also signifies the formation of a new urban space. (Non-reviewed material).
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2023, 122; 184-196
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ceremoniał uroczystości pogrzebowych Marii Leszczyńskiej i jego wątki muzyczne
    The funeral ceremony of Maria Leszczyńska and its music-related aspects
    Autorzy:
    Pasquier, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408911.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Królowa Maria Leszczyńśka
    ceremonia pogrzebowa
    muzyka XVIII wieku
    Queen Maria Leszczyńska
    funeral ceremony
    eighteenth-century music
    Opis:
    Artykuł zawiera opis ceremonii pogrzebowych królowej Marii Leszczyńskiej, żony Ludwika XV, zmarłej 24 VI 1768 r. i pochowanej w bazylice św. Dionizego w Saint-Denis w dniu 11 VIII 1768 roku. Autorka relacjonuje przebieg tych uroczystości na podstawie ceremoniarza zachowanego w archiwum departamentu Seine-Saint-Denis w Bobigny (220J/16/3). Udział muzyki w tych uroczystościach dotyczył głównie śpiewów liturgicznych, z dokumentu jednak dowiadujemy się o liczbie 120 muzyków uczestniczących w pogrzebie. Odśpiewali oni motet De profundis (1740) Antoine’a Blancharda (1696–1770), który poprowadził to wykonanie. Nie ma żadnej wzmianki o jakimkolwiek akompaniamencie instrumentalnym – co więcej mowa o instrumentach symbolicznie milczących, np. o organach. Wprowadzeniu trumny do bazyliki w Saint-Denis towarzyszył dźwięk instrumentów wojskowych (trąbki, bębny, kotły) i innych instrumentów, nie sprecyzowanych w dokumencie.
    This article describes the funeral ceremony of Queen Maria Leszczyńska, wife to Louis XV of France, who died on 24 June 1768 and was buried in the Basilica of Saint Denis on 11 August 1768. The author’s account is based on a ceremonial held in the archives of Seine-Saint-Denis department in Bobigny (220J/16/3). The musical setting of the ceremony consisted mainly in liturgical chants, but the document mentions 120 musicians participating in the funeral. They performed the motet De profundis (1740) by Antoine Blanchard (1696–1770), who conducted the performance. No information is given about any instrumental accompaniment. What is more, there is mention of the symbolic silence of some instruments, e.g. the organ. As the coffin was being carried into the basilica, military instruments were played (trumpets, drums, timpani), as well as other instruments not specified in the document.
    Źródło:
    Muzyka; 2018, 63, 1; 113-120
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spektakl suwerenności: uroczystości koronacyjne królowej Elżbiety I
    A Spectacle of Sovereignty: The Coronation Celebrations of Queen Elizabeth I
    Autorzy:
    Olechnowicz, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30099647.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-20
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Elżbieta I
    koronacja
    ikonografia władzy
    elżbietańskie widowiska
    dwa ciała króla
    królowa
    epoka elżbietańska
    Queen Elizabeth I
    coronation
    royal iconography
    Elizabethan courtly entertainment
    King's Two Bodies
    Queenship
    Elizabethan age
    Opis:
    Uroczystości intronizacyjne królowej Elżbiety I w 1559 roku – jak wszystkie ceremonie związane z sukcesją władzy królewskiej – stanowią ciekawy przykład tego, co Victor Turner określił jako dramaty społeczne. Królowa Elżbieta doskonale uświadamiała sobie nierozerwalny związek między sztuką sprawowania rządów (statecraft) i sztuką sceniczną (stagecraft). Uroczysty wjazd do Londynu i koronacja były dla królowej pierwszą publiczną okazją do prezentacji swojego wizerunku quasi-teatralnymi środkami, przy pomocy dekoracji i atrybutów, gestów i kostiumów. Celem uroczystego wjazdu była tyleż panegiryczna prezentacja wstępującej na tron królowej, ile wytyczenie kierunku jej rządów w sytuacji przesilenia politycznego po śmierci królowej Marii. Towarzyszące wjazdowi alegoryczne widowiska stanowią spójny program prezentujący Elżbietę jako przeciwieństwo poprzedniczki. Cel obrzędu koronacyjnego był tymczasem odwrotny: każdy jego element służył podkreśleniu trwałości i ciągłości monarchii. Władca w czasie koronacji zyskiwał nową tożsamość i nowe ciało. W myśl elżbietańskiej doktryny „dwóch ciał króla”, opisanej przez Ernsta Kantorowicza, monarcha w chwili koronacji wyrzekał się swojej jednostkowej tożsamości i stawał się ponadosobowym Królem, który nigdy nie umiera. Uroczystości inaugurujące rządy Elżbiety miały więc komplementarny charakter:ukazywały królową jako „nową nadzieję” protestanckiej Anglii i równocześnie jako prawowitą spadkobierczynię tronu, nie tyle godną swoich poprzedników, ile z nimi tożsamą.
    The coronation ceremonies of Queen Elizabeth I in 1559, as all ceremonies regarding transfer of royal power, are an interesting example of what Victor Turner called “social drama.” Elizabeth was highly aware of the inextricable bond between statecraft and stagecraft. The entry progress through the city of London and the coronation were the first public occasions for the queen to present her public persona with theatrical means, through the use of decorations, attributes, gestures, and costumes. The intention behind the ceremonial entry was both to laud the ascending queen and to indicate her government’s policies in the wake of a political crisis following the death of Queen Mary. Allegorical spectacles accompanying the entry comprised a unified programme presenting Elizabeth as the opposite of her predecessor. The purpose of the coronation ceremonies, on the other hand, was quite the opposite: each of its features and rituals was meant to convey and emphasise the continuity and enduring nature of monarchy. The ruler ascending the throne took on a new identity and a new body. In line with the Tudor doctrine of “the king’s two bodies,” described by Ernst Kantorowicz, at coronation the monarch relinquished their individual identity to become a super-individual King who was immortal. Thus, the festivities and ceremonies inaugurating Elizabeth’s rule had a twofold nature, and the two main elements were complementary to each other: they presented the queen as a “new hope” of the Protestant England and as a rightful heir to the throne not just worthy of her predecessors but rather identical with them.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 4; 5-33
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies