Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Comic" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Zrób sobie uniwersum, czyli anatomia współczesnego filmu komiksowego
    Make Yourself a Universe, or Anatomy of the Contemporary Comic Book Film
    Autorzy:
    Świdziński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341022.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Tomasz Żaglewski
    film komiksowy
    adaptacja
    superbohaterowie
    comic book film
    adaptation
    superheroes
    Opis:
    Książka Tomasza Żaglewskiego Kinowe uniwersum superbohaterów. Analiza współczesnego filmu komiksowego (2017) jest próbą sformułowania teoretycznego dyskursu poświęconego współczesnemu filmowi komiksowemu. Zdaniem autora w ostatnich latach możemy obserwować niezwykły rozwój tego metagatunku, który od swoich wcześniejszych form odróżnia się poważnym traktowaniem pierwowzoru komiksowego oraz przenoszeniem na ekran narracyjnych i wizualnych struktur komiksu. Żaglewski uważa, że fundamentalnymi cechami tych filmów są hybrydowość, paratekstualność i transmedialnosć, tworzące razem „trójkąt uniwersalny”. Autor przedstawia oryginalne analizy tego zjawiska, powołując się na takie filmy, jak Mroczny Rycerz, Avengers czy Deadpool. Wnikliwie omawia również okoliczności towarzyszące ich produkcji, wpływ mechanizmów rynkowych, a także kontekst ich recepcji.
    The book by Tomasz Żaglewski Kinowe uniwersum superbohaterów. Analiza współczesnego filmu komiksowego [Cinematic universe of superheroes. Analysis of the contemporary comic book film] (2017) is an attempt to formulate a theoretical discourse dedicated to the contemporary comic book film. According to the author, in recent years, we can observe an unusual development of this meta-genre, which differs from its earlier forms by seriously treating the comic book prototype and transferring the narrative and visual structures of the comics to the screen. Żaglewski believes that the fundamental features of these films are hybridity, paratextuality and transmediality, together forming a “univers(e)al triangle”. The author presents original analyses of this phenomenon, referring to such films as Dark Knight, Avengers or Deadpool. He also thoroughly discusses the circumstances surrounding their production, the impact of market mechanisms, as well as the context of their reception.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 322-326
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kino Trzeciej Kultury. Nowe inspiracje współczesnego amerykańskiego science fiction
    Third Culture Cinema: New Inspirations of Contemporary American Science Fiction
    Autorzy:
    Gryz, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342035.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    science fiction
    komiksy superbohaterskie
    Trzecia Kultura
    super hero comic books
    Third Culture
    Opis:
    Przez ostatnią dekadę amerykańskie kino science fiction przeszło drastyczną zmianę konceptualną. Ekspansja wysokobudżetowych adaptacji komiksów superbohaterskich doprowadziła w efekcie do konieczności tematycznej i formalnej redefinicji samego gatunku. Przełomowe dokonania współczesnej nauki okazały się świeżym punktem odniesienia dla filmowców północnoamerykańskich. Czerpiąc inspirację od współczesnych popularyzatorów nauki działających pod egidą Trzeciej Kultury, filmowcy starali się podejmować w swoich dziełach problematykę odnoszącą się do bieżących dyskusji fizyków, filozofów i neurobiologów. Autor stara się wyodrębnić główne wyróżniki amerykańskiej kinematografii Trzeciej Kultury oraz prześledzić istotne intelektualne koncepcje w nich zawarte.
    Over the last decade American science fiction cinema underwent a drastic conceptual change. The expansion of big-budget adaptation of super hero comic books led to the need for thematic and formal redefinition of the genre itself. Groundbreaking achievements of modern science proved to be a fresh point of reference for North American filmmakers. Drawing inspiration from contemporary science popularizers working under the aegis of the Third Culture, filmmakers tried to consider in their works issues relating to the ongoing discussions of physicists, philosophers and neuroscientists. The author tries to extract the main distinguishing features of American cine- ma of the Third Culture and track important intellectual concepts contained therein.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 93-94; 100-113
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opera „Filozof zmieniony” Michała Kazimierza Ogińskiego w świetle nowych badań
    Michał Kazimierz Ogiński’s Opera ‘Filozof zmieniony’ in the Light of Latest Research
    Autorzy:
    Bieńkowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24272933.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Michał Kazimierz Ogiński
    Słonim
    opera Filozof zmieniony
    opera komiczna
    opera polska
    Slonim
    A Philosopher Transformed
    comic opera
    Polish opera
    Opis:
    Filozof zmieniony, komiczna opera o zabarwieniu dydaktycznym, jest jednym z pierwszych dzieł w tym gatunku w języku polskim. Po raz pierwszy kompozycja zostało zaprezentowana w karnawale 1771 roku w Słonimiu w teatrze nadwornym Michała Kazimierza Ogińskiego. Obecnie dysponujemy jedynie librettem opery anonimowo wydanym w Wilnie w 1771 i ponownie w 1779 roku. Wszystkie występujące w operze postacie – łącznie dwanaście – mają partie śpiewane. Libretto dzieła poprzedzone wstępem o charakterze dydaktycznym zawiera dwa wątki: liryczno-miłosny i satyryczno-humorystyczny. Ten drugi  przejawia się w sposobie oddania przez Ogińskiego postaci, co zostało spotęgowane poprzez nadanie większości bohaterów nazwisk znaczeniowych. Ogiński, być może inspirowany komediami Molièra, wprowadził ponadto do tekstu elementy realistyczno-satyryczne. Łącznie w operze umieszczono 16 fragmentów śpiewanych – 9 w I akcie i 7 w drugim: 10 arii (w tym jedna poprzedzona recytatywem), trzy duety, tercet, sekstet oraz końcowy chór. W Filozofie zmienionym wykorzystano dwie pieśni, niezauważone dotychczas przez muzykologów, pochodzące z sygnowanego nazwiskiem Ogińskiego zbioru z 1770 roku pt. Pieśni: Anetka oraz O Filozofii, które zostały wykorzystane w drugim akcie opery odpowiednio w scenie pierwszej i szóstej. Melodię pieśni Anetka oznaczoną jako „Aria” odnajdziemy ponadto w podręczniku nauki gry na skrzypcach z 1806, co dowodzi pewnej popularności opery Ogińskiego.  Podręcznik ów mieści melodie w większości zanotowane bez atrybucji autorskich, pochodzące z repertuaru końca XVIII wieku, m.in. kompozycje Ignacego Pleyela oraz fragmenty z oper prezentowanych na scenie warszawskiej, m.in. Cudu mniemanego Jana Stefaniego czy z bardzo popularnej wówczas opery Zośka czyli Wiejskie zaloty M. Kamieńskiego.
    Filozof zmieniony (A Philosopher Transformed) is a comic opera with educational elements, one of the first Polish-language works in this genre, staged in the carnival of 1771 in Słonim (now Slonim, Belarus) at the court theatre of Michał Kazimierz Ogiński. At present we only have its libretto, anonymously published in Vilnius in 1771 and again in 1779. All the twelve individual parts are sung. The libretto is preceded by a didactic preface and features two themes: a lyrical (amorous) and a satirical (humorous) one. The latter is reflected in character presentation, enhanced by the fact that most of them have telling surnames. Possibly inspired by Moliere’s comedies, Ogiński also introduced realistic and satirical elements into the text. The opera comprises a total of sixteen sung numbers (nine in Act I, seven in Act II), including ten arias (one preceded by a recitativo), three duets, a trio, a sextet, and the final chorus. The opera contains two songs not previously identified by musicologists, which come from Ogiński’s 1770 collection of songs. These two, ‘Anetka’ (‘Anette’) and ‘O Filozofii’ (‘On Philosophy’) are used respectively in Scenes I and VI of Act II. The melody of the former song was also printed as an ‘Aria’ in an 1806 violin handbook, which shows that Ogiński’s opera enjoyed some popularity. The handbook quotes (mostly without giving the names of composers) melodies belonging to the late eighteenth-century repertoire. These include pieces by Ignaz Pleyel and excerpts from operas staged in Warsaw, such as Jan Stefani’s Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale (The Supposed Miracle or Cracovians and Highlanders) and the extremely popular Zośka, czyli Wiejskie zaloty (Zoska, or the Village Amours) by Maciej Kamieński.
    Źródło:
    Muzyka; 2023, 68, 2; 72-93
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gennaro Sacco, słynny Coviello, i jego trzy sztuki
    Gennaro Sacco, the Famous Coviello, and His Three Plays
    Autorzy:
    Dygul, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432230.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Gennaro Sacco
    Coviello
    komedia dell'arte
    typy komiczne
    repertuar
    wariantowość postaci
    dystrybucja ról
    commedia dell’arte
    comic types
    repertoire
    character variation
    role distribution
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest analiza trzech utworów dramatycznych wydanych przez aktora-autora teatru dell’arte, Gennara Sacca, który gościł na dworze polskim w 1699 roku. Sacco zasłynął z roli Coviella. Początkowo grał w Neapolu, potem na północy Półwyspu Apenińskiego i jak wielu włoskich aktorów oferował swój talent różnym władcom europejskim (w Celle, Warszawie, Madrycie). Prawie nic nie wiemy o jego pobycie na warszawskim dworze Augusta II, brakuje źródeł na temat repertuaru oraz składu osobowego zespołu. Zachował się jednak opublikowany w Warszawie tekst dramatyczny Commedia smascherata, ovvero i comici esaminati. Przeprowadzona w artykule analiza tej sztuki na tle dwóch poprzednich wydanych przez aktora ponad dziesięć lat wcześniej we Włoszech poszerza wiedzę o strukturze, dystrybucji i wariantowości ról w teatrze dell’arte. Przyczynia się także do określenia wpływu lokalnych warunków na sztukę włoskich artystów dell’arte przemieszczających się między ośrodkami.
    This article analyzes three plays published by Gennaro Sacco, a dell’arte actor-playwright who visited the Polish royal court in 1699. Sacco became famous for his role as Coviello. He initially performed in Naples, then in the northern part of the Apennine Peninsula, and, like many Italian actors, he offered his talent to various European rulers (in Celle, Warsaw, Madrid). We hardly know anything about his stay at the Warsaw court of king Augustus II; there are no sources that would reveal the repertoire or the names of troupe members. What is extant, however, is the dramatic text of Commedia smascherata, ovvero i comici esaminati, published in Warsaw. The analysis of this play against the background of its two predecessors, published by Sacco in Italy more than a decade earlier, contributes to our knowledge of role structure, distribution, and variation in dell’arte theater. It also helps identify the impact of local conditions on the work of travelling Italian dell’arte artists.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 1; 141-157
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Die Schweizerhütte”, Moniuszkowska prapremiera spóźniona o blisko dwa stulecia: pytania, hipotezy, nowe perspektywy badawcze
    ‘Die Schweizerhütte’, a Moniuszko World Premiere Delayed for Nearly Two Centuries: Questions, Hypotheses and New Research Perspectives
    Autorzy:
    Zieziula, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26731691.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Stanisław Moniuszko
    opera komiczna
    Die Schweizerhütte
    Carl Blum
    Mary, Max und Michel
    historia opery XIX w.
    comic opera
    the history of opera in the 19th-century
    Opis:
    Dwuaktowa komische Oper zatytułowana Die Schweizerhütte to nieznane, młodzieńcze dzieło Stanisława Moniuszki, które swojego pierwszego wystawienia doczekało się dopiero w 2018 r., a więc po ok. 180 latach od czasu swojego powstania. Niemiecki tekst tego utworu – zasadniczo zapożyczony przez Moniuszkę z opery Carla Bluma Mary, Max und Michel – pomija niektóre fragmenty „pierwowzoru”, zawiera także interpolację nieustalonego autorstwa oraz odmiennie zredagowane didaskalia. W omówieniu problematyki Die Schweizerhütte autor skupia się na analizie uwertury oraz zastosowanych przez kompozytora form arii, duetów, chórów i finałów. Spójność zastosowanych środków kompozytorskich z koncepcją dramaturgiczną dzieła potwierdza m.in. świadome powiązanie tematyczne uwertury z wieloczęściowymi finałami obydwu aktów oraz wprowadzenie motywów przypominających. Niemieckojęzyczny utwór przyszłego „ojca opery polskiej” dowodzi zatem poważnych przemyśleń wykształconego w Berlinie, dwudziestoletniego zaledwie, operowego nowicjusza na temat sposobów wewnętrznej integracji dzieła i zaskakująco dojrzałej świadomości reguł dramaturgii muzycznej. Wszystko wskazuje na to, że po powrocie do Wilna Moniuszko nie znalazł niestety sprzyjających warunków do dalszego rozwoju swojego talentu. Jednakże o ile za kontynuację i rozwinięcie ambitnych pomysłów dostrzegalnych w Die Schweizerhütte trudno uznać tzw. operetki (pisane przez Moniuszkę na początku lat 40. z myślą o śpiewających aktorach i szerokich kręgach odbiorców), to pomysły te odezwały się zapewne echem w zaginionej dzisiaj, pierwszej „operze seria” polskiego kompozytora zatytułowanej Twardowski i z pewnością ujawniły się w pełni w wileńskiej Halce. Staje się coraz bardziej oczywiste, że styl operowy Moniuszki od samego początku ściśle powiązany był nie tylko z tradycją lokalną, wzorcami wykształconymi przez Stefaniego, Elsnera i Kurpińskiego, lecz także z poetyką opery europejskiej, przede wszystkim włoskiej i francuskiej. Transfer ten został jednak zapośredniczony przez niemiecką kulturę muzyczną, teatralną i literacką. Pobyt Moniuszki w Berlinie i stworzenie tam pierwszego, niemieckojęzycznego dzieła operowego odegrał zatem kluczową rolę w złożonym procesie absorpcji i syntezy różnych wzorów dramaturgii operowej. Dzięki niemu kompozytor osiągnąć miał z czasem swoją artystyczną dojrzałość.
    Stanisław Moniuszko’s early two-act komische Oper titled Die Schweizerhütte, previously unknown, was first staged only in 2018, around 180 years after its composition. The German libretto, basically borrowed by Moniuszko from Carl Blum’s opera Mary, Max und Michel, leaves out some sections of the ‘prototype’, adds an interpolation whose authorship has not been established, and changes the stage directions. In my paper, I focus on analysing the overture to Moniuszko’s Die Schweizerhütte, as well as the forms of arias, duets, choruses and finales employed by the composer. The compositional tools he used are well suited to the dramatic concept of the work, as is confirmed by the thematic links between the overture and the multipartite finales of both acts, as well as the introduction of reminder motifs. This German-language work written by the future ‘father of Polish opera’ demonstrates that the barely 20-year-old Berlin-trained newcomer to the operatic scene was already giving serious consideration to the internal integration of his work and was surprisingly mature in his awareness of the principles of musical dramaturgy. Unfortunately, after his return to Vilnius, Moniuszko in all probability did not find favourable conditions for the further development of his talent. Yet while the so-called operettas that he wrote in the early 1840s with singing actors and a wide audience in mind could hardly be considered a continuation and extension of the ambitious ideas already discernible in Der Schweizerhütte, those ideas were probably echoed in his first opera seria, titled Twardowski (now lost), and are certainly fully manifest in the Vilnius version of his Halka. It is increasingly evident that Moniuszko’s operatic style was closely related from the very start not only to the local tradition (to models elaborated by Stefani, Elsner and Kurpiński), but also to the poetics of European opera, primarily the Italian and French models. Moniuszko absorbed those influences, however, via German musical, theatrical and literary culture. His time in Berlin and his earliest (German-language) attempt at an operatic work that he undertook there thus played a key role in the complex process of the absorption and synthesis of various models of operatic dramaturgy. This ultimately helped the composer attain artistic maturity.
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 2; 3-36
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies