Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ciało" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    (Nie)żywe obrazy. Widmowość i cielesność filmowych zwierząt
    (Un)dead Images. Spectrality and Corporeality of Animals in Film
    Autorzy:
    Matuszewski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340577.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    żałoba
    martwe ciało
    kinowe animal studies
    widmowość
    ciało zwierzęce
    animal body
    mourning
    dead body
    film animal studies
    spectrality
    Opis:
    Tekst jest poświęcony właściwościom medium filmowego, które sprawiają, że może ono być skutecznym narzędziem w studiach nad zwierzętami, szczególnie kina związanego z kwestią korporalności, śmierci i mechanicznego ożywiania „martwych”, nieruchomych obiektów. Na przykładzie kilku filmów z pogranicza kina i sztuk wizualnych (Zwierzę, zwierzęta, reż. Nicolas Philibert, 1996; Sirius Remembered, reż. Stan Brakhage, 1959; Kala Azar, reż. Janis Rafa, 2020) autor analizuje, jak refleksja na temat ciał zwierząt pozwala wydobyć paradoksalną właściwość kina polegającą na jednoczesnej widmowości i materialności tego medium. Autor, odwołując się do historycznych związków kina i muzeum historii naturalnej, proponuje kategorię „kina taksydermicznego”. Pozwala to wskazać na rolę kina w rozpoznaniu ludzkiej bezbronności i cielesnej kruchości (vulnerability), którą w obliczu śmierci ludzie dzielą z innymi zwierzętami.
    The author analyses the film medium as an effective tool in animal studies, focusing on the issues of death and ability to re-animate dead bodies. Based on the analysis of several films (Un animal, des animaux, dir. Nicolas Philibert, 1996; Sirius Remembered, dir. Stan Brakhage, 1959; Kala Azar, dir. Janis Rafa, 2020), the author shows how reflection on animal bodies and animal death brings out a paradoxical feature of cinema – its simultaneous corporeality and spectrality. Referring to the historical connections between cinema and natural history museums, the author proposes the category of a “taxidermic cinema”. This allows him to point to the role of cinema in recognizing human “vulnerability”, shared in the face of death with other animals.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 71-86
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zniewala czy wyzwala? „Dzieje grzechu” Waleriana Borowczyka jako film polityczny
    Enslaving or Liberating? Walerian Borowczyk’s “The Story of Sin” as a Political Film
    Autorzy:
    Jagielski, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27311677.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Walerian Borowczyk
    emancypacja
    biopolityka
    ciało
    emancipation
    biopolitics
    body
    Opis:
    W Dziejach grzechu (1975) Waleriana Borowczyka za sprawą wizualizacji „ekspresji opresji” i „opresji ekspresji” zostaje ukazana opresja systemów: katolickiego, narodowego (mieszczańskiego) i patriarchalnego. Autor, idąc za refleksją Eleny del Río, próbuje podważyć tezy tych badaczy, którzy w filmie Borowczyka widzieli wyłącznie widowisko uprzedmiotowionego kobiecego ciała. Argumentuje, że choć spektakl hamuje narrację, nie blokuje ekspresji ciała. Przeciwnie, rozluźniając struktury narracji filmowej, uwalnia jego siłę. Ruchliwość ciała bohaterki filmu, Ewy Pobratyńskiej, jest tyleż reakcją na opresyjną rzeczywistość (dom, Kościół), ile obietnicą przełamania wzoru życia opartego na przymusowym powtarzaniu. Przyjmując zasugerowane w pismach Michela Foucaulta terminologiczne rozróżnienie na biowładzę i biopolitykę, autor rozpoznaje w Dziejach grzechu potencjał polityczny wymierzony w społeczeństwo dyscyplinarne, ufundowane na nadzorowaniu praktyk cielesnych i seksualnych.
    In The Story of Sin (Dzieje grzechu, 1975), Walerian Borowczyk shows the oppression of the Catholic, national (bourgeois), and patriarchal systems through the visualisation of “oppression expression” and “expression oppression”. Following Elena del Río’s reflection, the author attempts to challenge the claims of those researchers who saw in Borowczyk’s film only a spectacle of the objectified female body. He argues that although the spectacle hinders the narrative, it does not block the expression of the body. On the contrary, it releases its power by loosening the structures of the film narrative. The body movement of Ewa Pobratyńska, the film heroine, is as much a reaction to the oppressive reality (the home and the Church) as it is a promise to break through a pattern of life based on compulsive repetition. Adopting the terminological distinction between biopower and biopolitics suggested in Michel Foucault’s writings, the author recognizes in The Story of Sin political potential aimed at a disciplinary society founded on the supervision of bodily and sexual practices.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2021, 115; 163-176
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ciało biologiczne vs. ciało ekranowe – dynamika napięć w kinie efektów specjalnych
    Biological Body vs Screen Body – The Dynamics of Tensions in Special Effects Cinema
    Autorzy:
    Stasieńko, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341353.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    ciało
    efekty specjalne
    technologia
    body
    special effects
    technology
    Opis:
    Kino trikowe od swoich początków pozwalało modyfikować i rozszerzać właściwości ludzkiego (jak również nie-ludzkiego) ciała pokazywanego na ekranie. To, co w końcowym obrazie filmowym stawało się ciałem nadludzkich herosów, hybrydą elementów ludzkich i nieludzkich, ciałem zwielokrotnionym, jak również ciałem okaleczonym, przekładało się w historii kina i w jego współczesnych praktykach cyfrowych także na budowę skomplikowanych techniczno-biologicznych aparatów, w których ciała aktorów i innych istot żywych biorących udział w realizacji dzieła filmowego były poddawane różnorodnym rekonfiguracjom, absorbcji elementów wirtualnych, a także swego rodzaju presjom i napięciom. Owe napięcia wymagały od ciał biologicznych i ich agentów przystosowywania się do aparatu, wypracowywania technik negocjacji, czasem wiązały się z różnorodnymi ograniczeniami, a nawet z cierpieniem. Dialektyka ciała ekranowego i biologicznego zostaje w artykule przedstawiona w perspektywie historycznej, ze szczególnym uwzględnieniem kina współczesnych efektów cyfrowych. Stasieńko omawia wybrane techniki realizacyjne, w których uwidacznia się dyskurs napięć między technologią a ciałem, np. wybrane formy protetyki filmowej i charakteryzacji, technologie unieruchamiające ciała aktorów, konkurencyjne modele budowania ciał ekranowych (wirtualne i biologiczne odpowiedniki).
    From its very beginnings trick cinema permitted the modifications of the human (and non-human) body and expand its range of properties. That which in the final film image became the body of superhuman heroes, the hybrid of human and inhuman elements, the multiplied body as well as the mutilated body, was in the cinema of the past and in its modern digital practice a construction of complex technical and biological apparatuses in which the bodies of actors and other living creatures taking part in the realization of the film were subjected to various reconfiguration, the absorption of virtual elements, and a kind of pressure and tension. These tensions required biological bodies and their agents to adapt to the camera, develop negotiation techniques, and sometimes involved a variety of constraints, and even suffering. The dialectic of the screen and biological body is presented in the article in the historical perspective, with particular focus on the cinema of modern digital effects. Stasieńko discusses selected imaging techniques that reveal the tension between technology and the body, such as selected prosthetics and characterization, actor immobilisation technologies, alternative models of creating the bodies on screen (virtual and biological equivalents).
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 99; 143-160
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czego nauczyło mnie ciało o byciu badaczką Ukrainy z Ukrainy w czasach rosyjskiej agresji
    What My Body Taught Me About Being a Ukrainian Scholar Dealing with Ukraine in Times of Russia’s War of Aggression
    Autorzy:
    Tsymbalyuk, Darya
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32084272.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Ukraina
    kolonializm
    wojna
    ciało
    Ukraine
    colonialism
    body
    war
    Opis:
    W niniejszym tekście badam związek rosyjskiego kolonializmu i kolonialności z wiedzą i tworzeniem wiedzy oraz zastanawiam się, co to znaczy być naukowczynią z Ukrainy, zajmującą się Ukrainą w zachodniej instytucji akademickiej w czasie wojny Rosji z Ukrainą. Krytykując hierarchie produkcji wiedzy, wzywam do ponownego uwzględnienia „wiedzy, która pochodzi z cierpienia”, zgodnie z teorią bell hooks (1994). Zwracam się ku wiedzy o cierpieniu, angażując się w autoetnografię i skupiając się na sposobach, w jakie wojna wpłynęła na moje ciało: od zmieniającego się stosunku do języka rosyjskiego po świadomość mechanizmów, poprzez które moje ciało jest tokenizowane przez instytucje akademickie. Na koniec stwierdzam, że moje ciało nauczyło mnie wycofywania się jako praktyki dekolonialnego oporu i odpowiedzi na rosyjski kolonializm.
    In this text I examine the relationship of Russian colonialism and coloniality towards knowledge and knowledge-making, and question what it means to be a scholar from Ukraine, dealing with Ukraine, and located in a Western academic institution at the time of Russia’s war against Ukraine. While criticising hierarchies of knowledge production I call for recentering “knowledge that comes from suffering”, as theorised by bell hooks (1994). I turn to knowledge of suffering by engaging in autoethnography and focusing on ways in which the war has affected my body: from my changing relation to the Russian language to an awareness of mechanisms through which my body is being tokenized by academic institutions. Finally, I argue that my body taught me disengagement as a practice of decolonial resistance and a response to Russian colonialism.
    Źródło:
    Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 343, 4; 22-28
    1230-6142
    2956-9214
    Pojawia się w:
    Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obrazy, zmysły i ciała. O wizualnej dynamice u progu biomediów
    Images, Senses and Bodies. Visual Dynamics at the Rise of Biomedia
    Autorzy:
    Celiński, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340564.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    obraz
    media
    zmysły
    cyfrowość
    ciało
    image
    senses
    body
    digitality
    Opis:
    Status oraz strukturę obrazów i wizualności kształtują dziś dwie strategie kulturowe. Pierwsza dotyczy restrukturyzacji sposobów ich postrzegania na skutek zmian w obrębie kulturowej organizacji zmysłów; druga polega na unieważnianiu bądź pomijaniu percepcji zmysłowej oraz łączeniu obrazów bezpośrednio z systemem nerwowym i organami ciała za pomocą biomediów. Celem autora eseju jest przyjrzenie się obu tym strategiom na podstawie teorii mediów i kultury wizualnej proponowanej przez Maurice’a Merleau-Ponty’ego, Johna Bergera, Didiera Anzieu czy Melinę Diaconu. Refleksji towarzyszy charakterystyka wybranych przykładów z twórczości Yvesa Kleina, Björk i Jasona Derulo. Takie zestawienie teorii i praktyk kultury mediów wizualnych skłania do stawiania pytań o przyszłe losy patrzenia, widzenia i zdolności do posługiwania się komunikatami wizualnymi w porządku cyfrowym i sieciowym.
    There are two cultural strategies shaping the order of images and visual culture by reaching beyond their traditional understanding. The first one is about restructuring cultural codes for sensing and understanding images. The second is based on biotechnological attempts to bypass senses and plug images directly into the neural system of the human body. The aim of this essay is to decode both strategies in a number of artistic creations by Yves Klein, Björk, and Jason Derulo, and to explain them in terms of visual culture and digital media theories by Maurice Merleau-Ponty, John Berger, Didier Anzieu, and Melina Diaconu. Such a mixture of media practices and theories leads to questions regarding future of watching, seeing and interacting with images, as well as our ability to use them in digital surroundings.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 6-22
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziewczyny, które gryzą. „Córki Dancingu” jako kino buntu
    Girls That Bite: “The Lure” as Rebel Cinema
    Autorzy:
    Jagielski, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341178.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Agnieszka Smoczyńska
    queer
    kamp
    syreny
    ciało
    feminizm
    camp
    mermaids
    body
    feminism
    Opis:
    W Córkach Dancingu (2015) Agnieszki Smoczyńskiej bohaterki-syreny samą swoją obecnością naruszają obowiązujący – patriarchalny i heteronormatywny – porządek społeczny. Ów film to kino wielkiej odmowy, przykład feministycznego i queerowego kontr-kina, które każe nam spojrzeć na rzeczywistość przez pryzmat potworów i niesie ze sobą obietnicę innego życia, porządku i pragnienia. Jagielski sytuuje film Smoczyńskiej w kontekście, po pierwsze, kampowej estetyki oraz cielesnych i abiektalnych gatunków (horroru, musicalu i melodramatu), po drugie zaś – negatywnych afektów: niespełnionej miłości, smutku, depresji, żalu, utraty czy gniewu. Koncentruje się on na obrazach potwornych, pokawałkowanych ciał oraz sadomasochistycznych, melodramatycznych i muzycznych performance’ów. „Wsteczność” – kampowa estetyka, abiektalne ciała, „słabe” afekty, niemodne artefakty – prowadzi widzów Córek Dancingu, jak dowodzi autor, w stronę utopii, nadziei i przyszłości.
    In Agnieszka Smoczyńska’s The Lure (Córki Dancingu, 2015) the siren heroines, by their very presence, violate the dominating - patriarchal and heteronormative - social order. This film is a cinema of great refusal, an example of a feminist and queer counter-cinema, which makes us look at reality through the prism of monsters and brings with it the promise of a different life, order and desire. Jagielski situates Smoczyńska’s film in the context of, firstly, camp aesthetics and bodily and abject genres (horror, musical and melodrama), and second - negative affects: unrequited love, sadness, depression, grief, loss or anger. He focuses on images of monstrous, fragmented bodies and sadomasochistic, melodramatic and musical performances. “Backwardness” - camp aesthetics, abnormal bodies, “weak” affects, unfashionable artefacts - lead the viewers of The Lure, as the author shows, towards utopia, hope and the future.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 126-144
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Body/Ciało/Cielesność – o materii w filmach Małgorzaty Szumowskiej
    Body/Flesh/Corporeality – the Physical Matter in Małgorzata Szumowska’s Work
    Autorzy:
    Podsiadło-Kwiecień, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340569.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    nowy materializm
    ciało
    cielesność
    materia
    Małgorzata Szumowska
    new materialism
    body
    flesh
    matter
    Opis:
    Jednym z głównych tematów powracających w twórczości Małgorzaty Szumowskiej jest ciało ujęte w sposób podmiotowy, jako konstytutywny element tożsamości, oraz przedmiotowy, jako obiekt zabiegów medycznych, fragmentaryzacji, rozkładu, autopsji. Zwrócenie przez reżyserkę uwagi na materialność ciała oraz wskazanie splotu między nim a materią, która posiada własną dynamikę i sprawczość, zachęca do przyjrzenia się jej wybranym dziełom z perspektywy nowego materializmu reprezentowanego m.in. przez Karen Barad, Rosi Braidotti czy Roberta Esposita.
    One of the main recurring themes in Małgorzata Szumowska’s work is the body shown subjectively as a constitutive element of identity, and objectively as a target of medical procedures, fragmentation, decomposition, autopsy. The director’s attention to the materiality of the body and her pointing at how it is intertwined with physical matter that has its own dynamics and agency encourage us to examine her selected works from the perspective of new materialism represented by Karen Barad, Rosi Braidotti and Roberto Esposito, among others.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 23-38
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anety Grzeszykowskiej schizoanalityczne sporządzanie Ciała bez Organów
    Aneta Grzeszykowskas Schizoanalytic Preparing a Body without Organs
    Autorzy:
    Oczkowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340573.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    schizoanaliza
    Ciało bez Organów
    Aneta Grzeszykowska
    Gilles Deleuze
    wideo
    Félix Guattari
    schizoanalysis
    Body without Organs
    video
    Opis:
    Punktem wyjścia tekstu jest tryptyk wideo artystki wizualnej Anety Grzeszykowskiej Black (2007), Ból głowy (2008) i Bolimorfia (2008). Autorka omawia te prace z perspektywy schizoanalizy, której materialistyczny i transcendentalny program Gilles Deleuze i Félix Guattari wyłożyli w dwóch tomach Kapitalizmu i schizofrenii. Centralnym problemem staje się w niniejszym wywodzie kategoria Ciała bez Organów, a więc podstawowy przedmiot praktyki schizoanalitycznej, opartej na nowej koncepcji nieświadomego i produkcji pragnienia. W artykule została podjęta próba odpowiedzi na pytanie, czy ucieleśnienie w eksperymentalnych filmach artystki pozwala na sporządzenie Ciała bez Organów oraz jak odbiorca lub odbiorczyni za pomocą afektywnego odczuwania doświadcza schizoanalitycznego stawania-się, bowiem w ujęciu Deleuze’a i Guattariego afekt jest podstawowym elementem współczesnego kina.
    The starting point of the text are three short films by visual artist Aneta Grzeszykowska: Black (2007), Ból głowy (Headache, 2008) and Bolimorfia (Painmorphia, 2008), analyzed from the perspective of the Gilles Deleuze and Félix Guattari’s schizoanalysis, whose materialistic and transcendental program they proposed in Capitalism and Schizophrenia. The central problem in the essay is Body without Organs, the basic object of schizoanalytic practice, which draws on a new concept of the unconscious and the production of desire. The text attempts to determine whether the embodiment of the artist’s experimental films allows her to prepare a Body without Organs, and, secondly, how the spectator experiences it affectively. In Deleuze and Guattari’s view, the affect is a basic element of modern cinema.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 39-53
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transgresyjna wrażliwość François Ozona
    Transgressive Sensitivity of François Ozon
    Autorzy:
    Szponar, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341015.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    François Ozon
    kino autorskie
    francuski ekstremizm
    kamp
    kino transgresji
    ciało
    płeć
    auteur cinema
    French extremism
    camp
    transgression cinema
    body
    gender
    Opis:
    François Ozon należy do najbardziej rozpoznawalnych europejskich reżyserów. Jego dzieło wpisuje się zaś w rejestr motywów i tendencji określających współczesne kino francuskie: od tradycji cinéma d’auteur przez cinéma du corps i nową francuską ekstremę po kino queer. Jako autor nowej generacji Ozon meandruje między kinem artystycznym a komercyjnym – obszarami, których rozłączność legitymizowała do tej pory praktyki teorii autorskiej. Za kardynalną cechę eklektycznego i postmodernistycznego stylu Ozona można uznać posługiwanie się różnorodnością filmowych konwencji i tworzenie nowych hybrydycznych form. U podstaw większości jego filmów leży zaś wrażliwość melodramatyczna i estetyka kampu. O autorskim charakterze jego dzieł świadczy także zestaw tropów czy obsesji, które powracają w większości jego filmów: temat rodziny, zazwyczaj ujmowany przewrotnie czy wręcz perwersyjnie, a także kwestia genderowej i seksualnej labilności, sondowania, podważania i zacierania różnic oraz ról płciowych, a w szerszym ujęciu – traktowanie płci i ciała jako transgresyjnej drogi samopoznania.
    François Ozon is one of the most recognizable European directors. His work fits in with the register of motifs and trends that define contemporary French cinema: from the tradition of cinema d’auteur through cinema du corps and the new French extreme, and the queer cinema. As an author of a new generation, Ozon meanders between artistic and com- mercial cinema - the areas whose separateness has so far legitimized the practice of the auteur theory. The use of diverse film conventions and the creation of new hybrid forms can be considered as a cardinal feature of Ozon’s eclectic and postmodernist style. At the heart of most of his films lies the melodramatic sensitivity and camp aesthetics. The original character of his works is also evidenced by a set of themes or obsessions that return in most of his films: family theme, usually perverse or even perfidious, as well as the issue of gender and sexual lability, probing, undermining and blurring gender differences and roles, and in a broader sense - treating sex and the body as a transgressive path of self-discovery.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 231-248
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kłopotliwe spojrzenia – filmowe ukazywanie nienormatywnych ciał
    Troublesome Gazes: Filmic Depictions of Non-normative Bodies
    Autorzy:
    Szewczyk, Matylda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806671.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    body in cinema
    narrative strategies
    cinema history
    modern cinema
    disability in cinema
    ciało w kinie
    niepełnosprawność w kinie
    strategie narracyjne
    historia kina
    kino współczesne
    Opis:
    Recenzja książki Adama Cybulskiego „Kłopotliwe” ciała. Strategie przedstawiania fizycznej „anormalności” we współczesnym filmie fikcji (2021). Praca ta to całościowe studium ukazywania niepełnosprawności w kinie, poprzedzone rozdziałami poświęconymi metodologii filmoznawczej oraz dyskusji nad kwestią niepełnosprawności w kulturze. Kolejne partie publikacji koncentrują się na historycznych sposobach przedstawiania wskazanego problemu, od początków kina aż po cezurę, jaką jest dla autora Człowiek słoń (1980) Davida Lyncha. W drugiej części monografii autor klasyfikuje współczesne przykłady filmowe, przypisując je do czterech wyodrębnionych strategii narracyjnych, służących ukazywaniu niepełnosprawności: sentymentalno- -afirmatywnej, voyeurystycznej, panoptykalnej i metatekstualnej. W książce tej, będącej przede wszystkim analizą filmoznawczą, autor stawia pytania o relacje między konstrukcją spojrzenia filmowego a rzeczywistością społeczną, rozważając tym samym kwestie kulturowej roli medium kinowego.
    The article is an academic review of Adam Cybulski’s book “Kłopotliwe” ciała. Strategie przedstawiania fizycznej “anormalności” we współczesnym filmie fikcji [“Troublesome” Bodies: Strategies of Presenting Physical “Abnormality” in Contemporary Fiction Film] (2021). The book is a comprehensive study of disability in film, preceded by chapters explaining the author’s methodology and discussing cultural discourses of disability. The following chapters concentrate on historical ways of presenting disability in film, from its beginnings till the contemporary times, marked, according to the author, by the making of David Lynch’s The Elephant Man (1980). In the second part of the book, contemporary examples of films are assigned to four strategies of presenting disability in film, introduced by Cybulski: sentimental-affirmative, voyeuristic, panoptical and metatextual. Constituting, above all, an analysis based in film studies, the Cybulski’s book also asks questions on the relationships between the construction of filmic gaze and social reality, thus becoming a discussion on the cultural role of the medium.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2022, 120; 253-258
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies