Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Matuszewski, Michał" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
(Nie)żywe obrazy. Widmowość i cielesność filmowych zwierząt
(Un)dead Images. Spectrality and Corporeality of Animals in Film
Autorzy:
Matuszewski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340577.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
żałoba
martwe ciało
kinowe animal studies
widmowość
ciało zwierzęce
animal body
mourning
dead body
film animal studies
spectrality
Opis:
Tekst jest poświęcony właściwościom medium filmowego, które sprawiają, że może ono być skutecznym narzędziem w studiach nad zwierzętami, szczególnie kina związanego z kwestią korporalności, śmierci i mechanicznego ożywiania „martwych”, nieruchomych obiektów. Na przykładzie kilku filmów z pogranicza kina i sztuk wizualnych (Zwierzę, zwierzęta, reż. Nicolas Philibert, 1996; Sirius Remembered, reż. Stan Brakhage, 1959; Kala Azar, reż. Janis Rafa, 2020) autor analizuje, jak refleksja na temat ciał zwierząt pozwala wydobyć paradoksalną właściwość kina polegającą na jednoczesnej widmowości i materialności tego medium. Autor, odwołując się do historycznych związków kina i muzeum historii naturalnej, proponuje kategorię „kina taksydermicznego”. Pozwala to wskazać na rolę kina w rozpoznaniu ludzkiej bezbronności i cielesnej kruchości (vulnerability), którą w obliczu śmierci ludzie dzielą z innymi zwierzętami.
The author analyses the film medium as an effective tool in animal studies, focusing on the issues of death and ability to re-animate dead bodies. Based on the analysis of several films (Un animal, des animaux, dir. Nicolas Philibert, 1996; Sirius Remembered, dir. Stan Brakhage, 1959; Kala Azar, dir. Janis Rafa, 2020), the author shows how reflection on animal bodies and animal death brings out a paradoxical feature of cinema – its simultaneous corporeality and spectrality. Referring to the historical connections between cinema and natural history museums, the author proposes the category of a “taxidermic cinema”. This allows him to point to the role of cinema in recognizing human “vulnerability”, shared in the face of death with other animals.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 71-86
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies