Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Yugoslavia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-15 z 15
Tytuł:
The Category of Neighbourhood in Islamic Modernism of Yugoslavia. "Fetve" of Husein Đozo
Autorzy:
Dragouni, Olimpia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508866.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
neighbourhood in Bosnia
neighbourhood in Islam
Christian-Muslim relations
Islam
Islam in Yugoslavia
Husein Đozo
Islamic Modernism
Yugoslavia
Opis:
The Category of Neighbourhood in Islamic Modernism of Yugoslavia. "Fetve" of Husein ĐozoDeparting from Carl Schmitt’s assertion that all significant concepts of modern theory of the state are secularized theological concepts, the article tries to recreate the political and ethical theory of the neighbour present in the Qur’ānic commentaries and fatwās (fatāwā) of Husein Đozo as the main representative of Islamic Modernism in former Yugoslavia. Subsequently it seeks to establish connection between the theoretical framework od theological dogmas, and the everyday praxis preserved in the formula of fatwā as a genre of religious Islamic literature which by giving answers to the questions of the faithful Muslims, forms a dialogue of authority and the society, of the theory and the praxis.Using the tools of Critical Discourse Analysis the text extracts the categories of neighbourhood and reveals that they are mainly faith-based. In other words, in the common perception, members of various religious communities: Muslims, Jews, Christians are each other’s neighbours. According to the analysed exegetical and juridical Islamic sources, the neighbourhood category is based on freedom and mutual respect and can be shared by Muslims, atheists and apostates from Islam to atheism.In consequence the text shows that the non-trespassable border of an inherent to each of the neighbour units culture, forms a central neighbourhood-defining category. It is precisely the maintenance of dissimilarities between the neighbours that safeguards tolerance, respect and freedom for the members of particular entities. The internal systems of signs, behaviours, artefacts and lifestyles sustain the preservation of equality between the neighbours, as long as they share the same social capital and thus, retain the symmetrical positionality towards each other.Taking up a position of distance from the common lifestyle values (like in the case of Roma Muslims), or from intellectual legacy of Semitic Abrahamic faiths (like in the case of Baha’i faith which incorporates such figures as Krishna and Buddha), results in exclusion from the category of neighbourhood. Thus, the spatial and social proximity forms the core of neighbourhood classification.The paper is based on rich exemplification of fatwas that reveal the absorption of Judeo-Christian heritage into the Islamic thought, and explains the theoretical and theological framework of this process. It presents the perception of neighbour and neighbourhood in the Islam of socialist Yugoslavia, and – to some extent – the intellectual outcome of Judeo-Christian and Islamic neighbourhood in terms of spatial and theological vicinity.Finally, the article shows that the Yugoslav Islamic stance towards the once classified neighbour is inclusive, welcoming and hospitable. Intellectual background of this attitude is formed by the tradition of Islamic Modernism of early 20th century Egypt, and the influence of such Islamic thinkers as Jamāl ad-Dīn al-Afghānī, Muḥammad ‘Abduh, Muḥammad Rašīd Riḍā, Maḥmūd Šaltūt. Hence, the article implicitly poses a question on the intellectual origins of the Islamic openness towards the neighbour, inherent to Titoist Bosnia. Kategoria sąsiedztwa w islamskim modernizmie w Jugosławii."Fetve" Huseina ĐozoWychodząc od twierdzenia Carla Schmitta, że wszystkie znaczące pojęcia współczesnej teorii państwa to zsekularyzowane pojęcia teologiczne, autor próbuje odtworzyć polityczną i etyczną teorię sąsiedztwa, obecną w koranicznych komentarzach i fatwach (fatāwā) Huseina Đozo, głównego przedstawiciela modernizmu islamskiego w byłej Jugosławii. Równocześnie stara się ustanowić relację między teoretycznymi ramami dogmatów teologicznych a codzienną praktyką, zachowaną w formule fatwy jako gatunku religijnej literatury islamskiej, która poprzez odpowiedzi na pytania wiernych muzułmanów tworzy dialog o władzy i społeczeństwie, teorii i praktyce. Zastosowano narzędzia krytycznej analizy dyskursu fragmentów tekstów dotyczących kategorii sąsiedztwa, pokazując, że teksty te są głównie oparte na wierze. Innymi słowy, w potocznej percepcji członkowie różnych wspólnot wyznaniowych, muzułmanie, żydzi i chrześcijanie, są sąsiadami. W myśl egzegetycznej i prawnej analizy źródeł islamskich kategoria sąsiedztwa opiera się na wolności i wzajemnym szacunku oraz może być dzielona przez muzułmanów, ateistów i konwertytów z islamu na ateizm.W konsekwencji tekst pokazuje, że nieprzekraczalna granica nieodłącznie wpisana w każdą sąsiedzką jednostkę kulturową tworzy centralną kategorię definiującą sąsiedztwo. To właśnie zachowanie różnic między sąsiadami chroni tolerancję, szacunek i wolność członków poszczególnych jednostek. Wewnętrzny system znaków, zachowań, artefaktów i stylów życia wspiera zachowanie równości między sąsiadami, dopóki dzielą ten sam kapitał społeczny a przez to utrzymują symetryczną pozycję wobec siebie.Tekst opiera się na licznych przykładach fatw odkrywających przyswajanie dziedzictwa judeochrześcijańskiego przez myśl islamu oraz wyjaśnia teoretyczne i teologiczne ramy tego procesu. Przedstawia także postrzeganie sąsiada oraz sąsiedztwa w islamie w socjalistycznej Jugosławii, a do pewnego stopnia również intelektualny wymiar judeochrześcijańskiego i islamskiego sąsiedztwa jako przestrzennej i teologicznej bliskości. Artykuł pokazuje, że stanowisko w jugosłowiańskim islamie wobec sąsiada ma charakter inkluzywny, otwarty i zapraszający. Intelektualne podłoże takiej postawy tworzy tradycja modernizmu islamskiego formującego się we wczesnych latach XX w. w Egipcie oraz wpływ takich islamskich myślicieli, jak Jamāl ad-Dīn al-Afghānī, Muḥammad ‘Abduh, Muḥammad Rašīd Riḍā, Maḥmūd Šaltūt. W ten sposób artykuł stawia też pytanie o intelektualne źródła islamskiej otwartości na sąsiada, nieodłączne dla Titowskiej Bośni.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2015, 4
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Widmo krąży po Europie. Korczulańska Szkoła Letnia jako wyspa wolnego myślenia i przestrzeń dialogu
Autorzy:
Wróblewska-Trochimiuk, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677696.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Korčulanska Ljetna Škola
Praxis
Socialism
Yugoslavia
cultural transfer
Opis:
A spectre is haunting Europe: The Korčula Summer School as a freethinking island and space for dialogue The Korčula Summer School and the journal Praxis associated with it occupy an important place on the map of Yugoslav intellectual history in the nineteen-sixties and seventies. Philosophers, sociologists and representatives of other professions considered the issues of Socialism, revolution, the idea of self-government. These direct contacts with Western intellectuals were not only an important contribution to the Yugoslav philosophical thought, but also constituted an input to the contemporary Western intellectual life.The aim of the article is to present the complex inter-institutional and interpersonal network by which the Yugoslav achievements of the so-called Praxis group became part of the European heritage. In this way, studying wandering ideas shows the Yugoslav culture to be not only receptive, but also creative and innovative. Widmo krąży po Europie. Korczulańska Szkoła Letnia jako wyspa wolnego myślenia i przestrzeń dialogu Na mapie jugosłowiańskiej historii intelektualnej istotne miejsce zajmują Korczulańska Szkoła Letnia (Korčulanska ljetna škola) i związane z nią czasopismo „Praxis”. W ich ramach filozofowie i socjologowie, a także przedstawiciele innych profesji, w latach 60. i 70. XX wieku podejmowali refleksję nad zagadnieniem socjalizmu, rewolucji, idei samorządności. Ożywione kontakty z zachodnimi intelektualistami stanowiły nie tylko istotny wkład w lokalną myśl intelektualną, ale także promieniowały na świat zachodni, gdzie również były dyskutowane i rozwijane.Celem artykułu jest zaprezentowanie licznych i skomplikowanych sieci międzyinstytucjonalnych i międzyludzkich, dzięki którym jugosłowiański dorobek filozoficzny tzw. grupy Praxis, stał się częścią dziedzictwa europejskiego. W ten sposób badanie idei wędrownych pokazuje, że kultura jugosłowiańska miała nie tylko charakter receptywny, ale także generowała idee istotne dla Europy Zachodniej.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2017, 17
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Historical Lexicon of Nationalism: Ethnicity, Ethnos, Race, Volksstamm: Historical Footnotes
Autorzy:
Franzinetti, Guido
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508732.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
historical lexicon
nationalism
race
Volksstamm
ethnos
Habsburg era
Yugoslavia
Opis:
The Historical Lexicon of Nationalism: Ethnicity, Ethnos, Race, Volksstamm: Historical FootnotesThis paper is primarily concerned with the etymology of some terms in the historical lexicon of nationalism: ethnicity, ethnos, race, Volksstamm. It is argued that European and US usages of race are radically different. It is also argued that the Habsburg-era term Volksstamm was the basis for the term narodnost in Socialist Yugoslavia. Historyczny słownik nacjonalizmu: etniczność, ethnos, rasa, Volksstamm: Przypisy historyczneW moim artykule koncentruję się przede wszystkim na etymologii wybranych terminów w historycznym leksykonie nacjonalizmu: etniczność, ethnos, rasa, Volksstamm. Argumentuję, że europejskie użycia terminu „rasa” całkowicie różnią się od amerykańskich. Staram się unaocznić, że używany w czasach imperium Habsburgów termin Volksstamm stał się podstawą dla terminu narodnost w socjalistycznej Jugosławii.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2016, 5
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radomir Konstantinović and “Provincial Philosophy”: Binaries as Borders
Autorzy:
Cox, John Kayl
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508986.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Serbia
nationalism
Yugoslavia
Radomir Konstantinović
Filozofija palanke
existentialism
Balkans
town
Opis:
Radomir Konstantinović and Provincial Philosophy: Binaries as BordersThis essay is a partial reconsideration of the complex and often-cited work Filozofije palanke (1969) by the Serbian novelist and essayist Radomir Konstantinović. The fiery condemnations of Serbia’s stalled social and intellectual development and its accompanying predilection for barbaric violence are fiercely debated to this day, nearly six years after the death of the author and approaching fifty years since the book’s first publication. One way that Konstantinovic builds his argument is by establishing borders between Serbia, or other societies, and Europe or modernity; three main types of these borders can be expressed as binaries centered on values, time, and geography. The “spirit” or mindset of the palanka, or small Serbian town, can perhaps be rehabilited by converting it into a historically contingent philosophy, which comes to term with the forces of time, evolution, and agency. Radomir Konstantinović i filozofia prowincjalna. Przeciwstawności jako graniceEsej jest cząstkowym spojrzeniem na złożoną i często cytowaną pracę Filozofije palanke (1969) napisaną przez serbskiego powieściopisarza i eseistę Radomira Konstantinovicia. Ostra krytyka opóźnionego rozwoju społecznego i intelektualnego Serbii oraz towarzyszącego mu upodobania do barbarzyńskiej przemocy także dziś – prawie sześć lat po śmierci autora, i prawie pięćdziesiąt lat od pierwszego wydania książki, stanowią temat dyskusji. Jednym ze sposobów, w jaki Konstantinović buduje swoją argumentację, jest ustanowienie granicy między Serbią a innymi społeczeństwami, czy Europą i nowoczesnością. Trzy główne typy tych granic można wyrazić jako przeciwstawności skoncentrowane na wartościach, czasie i geografii. „Duch” lub sposób myślenia palanki, czyli serbskiego pipidówka, może zostać zrehabilitowany poprzez przekształcenie go w historycznie reprezentatywną filozofię, która mierzy się z siłami czasu, ewolucji i działań.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2017, 6
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Europa jako znak w nowomowie jugosłowiańskich komunistów na przykładzie wystąpień Josipa Broza Tity
Autorzy:
Czerwiński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677816.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
semiotics of culture
language Communists of Yugoslavia
Josip Broz Tito language
Europe
Opis:
Europe as a sign in the Yugoslav Communist newspeak basing on the Tito’s addresses Although the Yugoslav Communist newspeak resembled the Polish one on the formal level, it significantly different conceptualized and evaluated the extra‑linguistic reality, including primarily notions referring to main subjects of the international politics. It resulted from a diverse place the Communist Yugoslavia had in the Cold War order and its role within the non‑allied countries. As a result semantic relations were different in this discourse. The aim of this article is a reconstruction of the content of one of the most important signs in this language – the sign of Europe basing on the Yugoslav dictator’s (Josip Broz Tito) addresses. The research demonstrates that the cultural and social‑political context imposed other connotative features on the notion of Europe. As the result it has completely different functions that its Polish equivalent. This in turn leads to different types semiosis of this sign in both cultures and other signs coming from the same semantic field.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2012, 12
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Status gazety „Politika” w Jugosławii Karađorđeviciów (1918–1941)
Status of the newspaper “Politika” in Karađorđevićs’ Yugoslavia (1918-1941)
Autorzy:
Morawski, Konrad Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678040.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Newspaper Politika
Karađorđevićs Yugoslavia
Vladislav F. Ribnikar
Serbian Press market
propaganda
king Aleksander
Opis:
The newspaper Politika was founded on 25 January 1904 by Vladislav F. Ribnikar. Since that time the Serbian Press market has begun to develop, and the Politika permanently has taken the important role up to this day. The newspaper witnessed important events in the Balkans in the twentieth century and the early twenty-first century but at the same time it was also under strong influence of Serbian centers of political authority. One example of such an influence was the status of the Politika in the period during the reign of Karađorđević dynasty in Yugoslavia, in 1918-1941. The newspaper then served a propaganda function for the royal court, particularly in 1929-1934. Then king Aleksander ruled in an authoritarian way and Politika played an important part in the country. The mechanism of functioning of the newspaper in the period of the royal authoritarianism, as well as in the remaining years of the interwar Yugoslavia was thus discussed in the article to help clarify the status of Politika under the rule of Karađorđevićs.
Gazeta pod nazwą „Politika” została założona 25 stycznia 1904 roku przez Vladislava F. Ribnikara. Od tego czasu zaczął kształtować się serbski rynek prasowy, w którym „Politika” trwale zajmuje istotne miejsce do dzisiejszego dnia. Gazeta była świadkiem ważnych i doniosłych wydarzeń na Bałkanach w XX wieku i na początku XXI wieku, ale zarazem znajdowała się również w strefie ścisłych wpływów politycznych serbskich ośrodków władzy. Jednym z przykładów takiego wpływu był status „Politiki” w okresie panowania dynastii Karađorđeviciów w Jugosławii w latach 1918–1941. Gazeta pełniła wtedy funkcję propagandową dworu królewskiego, co dało się szczególnie zauważyć w latach 1929–1934. Wtedy bowiem król Aleksander I sprawował autorytarne rządy w państwie, których ważną częścią stała się „Politika”. Mechanizm funkcjonowania gazety zarówno w okresie autorytaryzmu królewskiego, jak i w pozostałych latach międzywojennej Jugosławii został więc poddany omówieniu, które umożliwiło wyjaśnienie statusu „Politiki” pod panowaniem Karađorđeviciów.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2014, 45; 106-124
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From (Neo-)Avant-garde to Post-Yugoslav Literature
Od (neo)awangardy do literatury postjugosłowiańskiej
Autorzy:
Šljukić, Dara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32388044.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
review
"From Post-Yugoslavia to the Female Continent"
post-Yugoslav literature
écriture feminine
feminist writing
war writing
memory
recenzja
From Post-Yugoslavia to the Female Continent
literatura postjugosłowiańska
pisarstwo feministyczne
pisarstwo wojenne
pamięć
Opis:
This text is a review of Tijana Matijević’s book, entitled From Post-Yugoslavia to the Female Continent. A Feminist Reading of Post-Yugoslav Literature (2020). I situate the book primarily in the field of post-Yugoslav studies, but I also point out how it corresponds to recent developments in certain related fields, such as memory studies. I show how the author makes a creative framework for the study of post-Yugoslav literature by bringing together the concept of écriture feminine, writings about Yugoslavia’s past and the war, and the Yugoslav (neo-)avant-gardist heritage.
Publikacja stanowi recenzję książki From Post-Yugoslavia to the Female Continent. A Feminist Reading of Post-Yugoslav Literature autorstwa Tijany Matijević (2020). Pracę Matijević lokuję przede wszystkim w obszarze studiów postjugosłowiańskich, zwracając uwagę także na to, jak koresponduje ona z najnowszymi osiągnięciami z dziedzin pokrewnych, takich jak studia nad pamięcią. Pokazuję ponadto, jak autorka buduje twórcze ramy badań nad literaturą postjugosłowiańską, łącząc pojęcie écriture feminine, pisanie o jugosłowiańskiej przeszłości i wojnie oraz jugosłowiańskie dziedzictwo (neo)awangardowe.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2022, 22
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tracing the decline of Yugoslav identity: a case for ‘invisible’ ethnic cleansing
Autorzy:
Srebotnjak, Hana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678343.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Post-Yugoslavia
invisible ethnic cleansing
identity loss
nationalism
politics of memory
historical amnesia
Yugonostalgia
Opis:
Tracing the decline of Yugoslav identity: a case for ‘invisible’ ethnic cleansingThis essay explores the concept of invisible ethnic cleansing by examining the remaining group of self-identifying Yugoslavs who continue to identify themselves as such despite the break-up of Yugoslavia, the country that shaped and constituted the focal point of their identity. The analysis argues that the lack of recognition of the Yugoslav identity during the country’s disintegration as well as afterwards in the individual republics befitted the new nationalistic and distinctly anti-Yugoslav narratives adopted by individual post-Yugoslav republics. The sheer existence and acknowledgment of the Yugoslav identity could therefore disprove the new nationalistic tenets. The essay begins by setting up an analytical framework for the study of invisible ethnic cleansing and Yugoslav identity by examining the concepts of ethnic cleansing, nationalism, group destruction and ethnicity. It goes on to establish the historical background for Yugoslavia’s break up and looks at Yugoslavia’s ‘nationalities policy’, the break up itself and the role of the West and the Western media. Finally, the study identifies the hegemonic power of current nation-states reflected in the media, education and government-sponsored intellectual efforts, as those that control the image of the past can erase from it the memory of the disappeared states and the identities connected to them. The bulk of the analysis and the conclusions drawn were based on personal memoires and accounts of self-identifying Yugoslavs in order to preserve the memories of marginalized and forgotten groups as well as to stress the importance of counter-memory, which can challenge the narrative promoted by dominant groups and oppressive states. Moreover, the novel concept of invisible ethnic cleansing introduced will allow scholars to examine the loss of supranational identities, which accompany the dissolutions of multinational states. Jak ginie tożsamość jugosłowiańska: przypadek „niewidzialnej” czystki etnicznejEsej podejmuje kwestię niewidzialnej czystki etnicznej, w oparciu o badania nad grupą osób samoidentyfikujących się jako Jugosłowianie, które nadal tak właśnie siebie identyfikują pomimo rozpadu Jugoslawii - kraju, który ukształtował ich tożsamość i stworzył dla niej punkt odniesienia. Analiza dowodzi, że nieuznawanie tożsamości jugosłowiańskiej w okresie dezintegracji Jugosławii i po rozpadzie tego kraju w poszczególnych republikach przyniosło nowe nacjonalistyczne i wyraźnie antyjugosłowiańskie narracje przyjęte przez poszczególne republiki postjugosłowiańskie. Samo istnienie i uznanie tożsamości jugosłowiańskiej mogłoby zatem podważać nowo wyznaczone nacjonalistyczne cele. Autorka najpierw wyznacza ramy analitycznego podejścia do niewidzialnej czystki etnicznej i tożsamości jugosłowiańskiej poprzez analizę takich pojęć, jak: czystka etniczna, nacjonalizm, destrukcja grupy i etniczność. Następnie przechodzi do omówienia historycznego tła rozpadu Jugosławii i „polityki narodowościowej” Jugosławii, samego rozpadu kraju oraz roli, jaką odegrał Zachód i media zachodnie. Ostatnia część opracowania zawiera ustalenia odnoszące się do hegemonii władzy współczesnych państw narodowych, która odzwierciedla się w mediach, szkolnictwie i wspieranych przez rząd wysiłkach intelektualnych, ci bowiem którzy zawiadują obrazem przeszłości mogą z niej wymazać pamięć o państwach, które przestały istnieć i o związanych z nimi tożsamościach. Analiza i wnioski w zasadniczej części opierają się na wspomnieniach osobistych i relacjach samoidentyfikujących się Jugosłowian, którzy dążą do zachowania pamięci o marginalizowanych i zapomnianych grupach, jak też podkreślenia wagi kontrpamięci, mogącej stać się wyzwaniem dla narracji promowanej przez grupy dominujące i opresyjne państwa. Ponadto, wprowadzona tu nowa koncepcja niewidzialnej czystki etnicznej pozwoli badaczom zgłębiać utratę tożsamości ponadnarodowych, która towarzyszy rozpadowi państw wielonarodowościowych.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2016, 48
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The last twenty-five years of Polish humanities related to the history of the nations and countries of former Yugoslavia, their political and cultural relations with Poles, and unionism ideas in the second half of the 19th century
Autorzy:
Cetnarowicz, Antoni
Popek, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677754.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Polish historiography
Polish humanities
South Slavs
Yugoslavia
relations between Poles and South Slavs
second half of 19th c.
Opis:
The last twenty-five years of Polish humanities related to the history of the nations and countries of former Yugoslavia, their political and cultural relations with Poles, and unionism ideas in the second half of the 19th centuryThis paper presents an overview of the research topics that have appeared in Polish humanities since 1989 concerning the second half of the 19th c. history of the nations and countries which went on to create the Yugoslavian state after 1918. The period we chose is 1848 to 1908. Polska humanistyka ostatniego ćwierćwiecza dotycząca historii narodów i krajów byłej Jugosławii, ich związków polityczno-kulturalnych z Polakami oraz idei wspólnotowych w drugiej połowie XIX wiekuW niniejszym artykule zostanie przeprowadzony przegląd tematów badawczych dotyczących historii narodów oraz krajów, które po 1918 roku utworzyły państwo jugosłowiańskie, w drugiej połowie XIX, w polskiej humanistyce po 1989 roku. Jako orientacyjną cezurę czasową przyjęto lata 1848–1908.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2019, 19
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nataša Jagdhuhn, “Post-Yugoslav Metamuseums: Reframing Second World War Heritage in Postconflict Croatia, Bosnia and Hercegovina, and Serbia”, Palgrave Macmillan, 2022, 259 pp.
Nataša Jagdhuhn, „Post-Yugoslav Metamuseums: Reframing Second World War Heritage in Postconflict Croatia, Bosnia and Herzegovina, and Serbia”, Palgrave Macmillan, 2022, 259 ss.
Autorzy:
Trajanovski, Naum
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52157915.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Jugosławia
Chorwacja
Bośnia i Hercegowina
Serbia
druga wojna światowa
muzea
metamuzea
Yugoslavia
Croatia
Bosnia and Herzegovina
World War II
museums
metamuseums
Źródło:
Sprawy Narodowościowe. Seria nowa; 2023, 55
1230-1698
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe. Seria nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Jewish Community and Antisemitism in the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes/Yugoslavia 1918-1941
Społeczność żydowska i antysemityzm w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców/Jugosławii 1918-1941
Autorzy:
Koljanin, Milan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339643.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Jugosławia
Żydzi
tożsamość
lojalność
antysemityzm
tradycja
narodowy socjalizm
druga wojna światowa
Yugoslavia
Jews
identity
loyalty
antisemitism
tradition
National Socialism
World War II
Opis:
The Jews in the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes/Yugoslavia made up about 0.5 percent of the total population. The new national framework provided the ability to accept the new state and national idea, but also gave impetus to strengthening their own identity embodied in Jewish nationalism, Zionism. Jews adapted to the new political circumstances relatively quickly and without major turmoil, at least as a whole. A liberal political foundation enabled the Jews to identify relatively easily with the new state. However, over a shorter or longer period, there were earlier national identifications as well. The spread and acceptance of antisemitism in Yugoslavia was affected by different traditions of the  attitude towards the Jews in the political culture, political relations in the country and international circumstances. These factors were cumulative, although international circumstances certainly had a crucial impact, especially the coming to power of National Socialists in Germany. The manifestation of antisemitism in Yugoslavia can be divided into three main periods: 1918-1933, from the establishment of the Yugoslav state to the intensification of antisemitic propaganda, 1934-1938, from the intensification of antisemitic propaganda to the start of Jews’ conditioned loyalty, and 1939-1941, from the start of Jews’ conditioned loyalty to the Axis powers’ invasion of Yugoslavia in April 1941. Hostility towards Jews was manifested much more strongly in the Habsburg Monarchy than in the Kingdom of Serbia. Therefore, the new state in the former monarchy territories inherited latent and sometimes open antisemitism. The spread of antisemitic propaganda and legislation in Yugoslavia should be associated with the state leaders’ attempts to find a modus vivendi with the totalitarian revisionist neighbors, primarily Germany. As a result, in early October 1940 the government adopted two anti-Jewish decrees. The destruction of the Yugoslav state in April 1941 heralded the beginning of the Holocaust there.
Żydzi w Królestwie Jugosławii stanowili około pół procenta całej populacji. Nowe ramy narodowe dały im możliwość zaakceptowania nowego państwa i idei narodowej, ale jednocześnie wytworzyły impuls do umocnienia własnej tożsamości ucieleśnionej w żydowskim nacjonalizmie, syjonizmie. Żydzi, jeśli się patrzy całościowo, stosunkowo szybko i bez większych wstrząsów przystosowali się do nowych okoliczności politycznych. Liberalne podstawy polityczne sprawiły, że utożsamienie Żydów z nowym państwem było stosunkowo łatwe. Jednak przez krótszy lub dłuższy okres istniały wcześniejsze identyfikacje narodowe. Na rozprzestrzenianie się i akceptację antysemityzmu w Jugosławii miały wpływ kultura polityczna, stosunki polityczne w kraju oraz uwarunkowania międzynarodowe. Czynniki te działały łącznie, ale z pewnością kluczowe były okoliczności międzynarodowe. Chodzi tu przede wszystkim o dojście do władzy narodowych socjalistów w Niemczech. Manifestację antysemityzmu w Jugosławii można podzielić na trzy okresy: 1918-1933, od powstania państwa jugosłowiańskiego do wzmocnienia propagandy antysemickiej; 1933-1938, od wzmocnienia propagandy antysemickiej do początków warunkowania lojalności Żydów; oraz 1939-1941, od momentu warunkowania lojalności Żydów do ataku państw Osi na Jugosławię w kwietniu 1941 r. Wrogość wobec Żydów była znacznie silniejsza w Monarchii Habsburskiej niż w Królestwie Serbii. Dlatego nowe państwo odziedziczyło przejawy ukrytego, a niekiedy otwartego antysemityzmu na terenach dawnej monarchii. Rozprzestrzenianie się propagandy antysemickiej w Jugosławii i ustawodawstwo należy wiązać z próbą ustanowienia przez kierownictwo państwa modus vivendi z totalitarnymi rewizjonistycznymi sąsiadami, przede wszystkim z narodowosocjalistycznymi Niemcami. W rezultacie na początku października 1940 r. rząd przyjął dwa antyżydowskie dekrety. Zniszczenie państwa jugosłowiańskiego w kwietniu 1941 roku oznaczało jednocześnie początek w nim Holokaustu.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2020, 9; 139-152
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transgenerational Memory: From Pre-Holocaust to Post-Yugoslavia
Pamięć międzypokoleniowa: od czasów przed Holokaustem do okresu postjugosłowiańskiego
Autorzy:
Vidaković-Petrov, Krinka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339646.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Holokaust
Jugosławia
pamięć międzypokoleniowa
pamięć komunikacyjna
gender
biografa
autobiografa
hybrydyczność gatunku
Holocaust
Yugoslavia
transgenerational memory
communicative memory
biography
autobiography
hybrid genres
Opis:
The study focuses on Fanika as an example of documentary writing by firstand second-generation survivors, i.e. women in the mother-daughter relationship (Hanna Altarac/Fanika Lučić and Branka Jovičić), both from Sarajevo, Yugoslavia. The timeline of the life story of Hanna/Fanika, born in 1922 in a Sephardic family from Sarajevo, coincides on the macro level with the history of Yugoslavia (the establishment of the state and the interwar period, World War Two and the Holocaust, the postwar socialist period, the break-up of the country and post-Yugoslavia), which is important for the contextualization of the narrative. We have analyzed the motivation of first-generation survivor Fanika Lučić to present her memories of the Holocaust, highlighting the importance of communicative memory as an instrument of their transmission to a second-generation survivor as well as the process involved in their transfer from private to public narrative. Further analysis refers to the generic frames of the narrative, its hybrid character, and its liminal position at a point where biography and autobiography meet and interact. Mediation is a key procedure in Fanika, so attention has been dedicated to determining the degrees of mediation, their variation throughout the narrative and their impact on the substructures (narrative segments). Finally, we have identified, interpreted, and contextualized several gender markers appearing at various levels of the text. In conclusion, the book was designed not only to transmit the Holocaust testimony of Fanika Lučić, but also to provide a biographical account of her life in socialist Yugoslavia, her experience of the war in Bosnia, and the final phase of her life as a Canadian immigrant. Transgenerational memory and gender play a key role in the hybrid structure of this book, which is a welcome contribution to Yugoslav Holocaust literature.
Artykuł analizuje książkę Fanika jako przykład prozy dokumentalnej, autorstwa dwóch kobiet należących kolejno do pierwszego i drugiego pokolenia ocalałych z Holokaustu. Są to pochodzące z Sarajewa matka i córka – Hanna Altarac/Fanika Lučic i Branka Jovičic. Ramy czasowe historii życia Hanny/Faniki (ur. 1922 w sefardyjskiej rodzinie) zbiegają się z historią Jugosławii (powstanie państwa i okres międzywojenny, II wojna światowa i Holokaust, powojenny socjalistyczny okres, rozpad kraju i okres postjugosłowiański), co stanowi istotny punkt wyjścia dla kontekstualizacji narracji. W artykule poddano analizie zarówno motywację ocalałej z pierwszego pokolenia Faniki Lučić do przedstawienia swoich wspomnień z Holokaustu, podkreślając znaczenie pamięci komunikacyjnej jako narzędzia służącego do przekazywania wspomnień ocalałemu z drugiego pokolenia, jak i proces transferu wspomnień z narracji prywatnej do publicznej. Dalsza analiza odnosi się do ogólnych ram narracji, jej hybrydowego charakteru i jej pozycji liminalnej w punkcie, w którym biografia i autobiografia spotykają się i współdziałają. Ponieważ mediacja jest procedurą kluczową w Fanice, zwrócono uwagę na określenie stopnia mediacji, jej zmienności poprzez narrację, a także jej wpływu na narracyjne podstruktury (segmenty narracyjne). Wreszcie zidentyfikowano, zinterpretowano i osadzono w kontekście kilka wyznaczników płci pojawiających się na różnych poziomach tekstu. Podsumowując, książka miała na celu nie tylko przekazanie świadectwa o Holokauście Faniki Lučić, ale także przedstawienie biograficznego opisu jej życia w socjalistycznej Jugosławii, jej doświadczeń wojny w Bośni i ostatniej fazy jej życia jako imigrantki w Kanadzie. Pamięć międzypokoleniowa i płeć odgrywają kluczową rolę w hybrydowej strukturze tej książki, która wnosi istotny wkład do jugosłowiańskiej literatury Holokaustu.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2020, 9; 33-54
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Croatian and Serbian War Crimes, the International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia, and the Judicial Systems of Serbia and Croatia
Chorwackie i serbskie zbrodnie wojenne, Międzynarodowy Trybunał Karny dla Byłej Jugosławii oraz serbski i chorwacki wymiar sprawiedliwości
Autorzy:
Hebda, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52157845.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Serbia
Chorwacja
Międzynarodowy Trybunał Karny dla Byłej Jugosławii (MTKJ)
zbrodnie wojenne
ludobójstwo
Croatia
International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia
war crimes
genocide
Opis:
The war in former Yugoslavia (1991–1995) was marked by war crimes which still affect Serbian–Croatian political relations. The International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY), which operated between 1993–2017, was supposed to pass fair verdicts on those responsible for war crimes, but its verdicts have been surrounded by controversy in Post-Yugoslav states. The article analyzes Serbian and Croatian war crimes in Croatian territory between 1991–1995 as well as the verdicts passed by the ICTY against the most prominent war criminals. The actions taken by the Serbian and Croatian judicial systems are also discussed. The analysis presented in the article indicates that the verdicts delivered by the ICTY were selective and difficult to accept for both sides of the conflict. Unfortunately, Serbo-Croatian cooperation on war crimes has been developing for only a few years and has not produced the expected results. For these reasons, war crimes and war criminals still have a negative influence on political and social relations between the Republic of Croatia and the Republic of Serbia.
Kwestia zbrodni wojennych i obiektywnego osądzenia zbrodniarzy wojennych jest wysoce problematyczna. Bezspornie wojna w byłej Jugosławii z lat 1991-1995 była tragiczna w skutkach i naznaczona wydarzeniami, którym można nadać miano zbrodni wojennych. Międzynarodowy Trybunał Karny dla Byłej Jugosławii (MTKJ) funkcjonujący w latach 1993-2017 miał w założeniu sprawiedliwie osądzić osoby odpowiedzialne za zbrodnie wojenne. Niemniej jego działalność (orzeczone kary) wzbudza pewne kontrowersje, a co za tym idzie może być i jest krytycznie oceniana. W artykule przedstawiono syntetyczną analizę serbskich oraz chorwackich zbrodni wojennych mających miejsce na terytorium Chorwacji w latach 1991-1995. Następnie odniesiono się do kar orzeczonych przez MTKJ wobec najważniejszych zbrodniarzy wojennych. W tym też aspekcie zwrócono uwagę na aktywność serbskiego i chorwackiego wymiaru sprawiedliwości. Analiza zawarta w artykule potwierdza tezę że wydawane wyroki przez MTKJ odznaczały się selektywnością, dlatego też w niektórych przypadkach były one trudne do zaakceptowania przez obie strony konfliktu. Niestety serbsko-chorwacka współpraca w zakresie zbrodni wojennych rozwija się dopiero od kilku lat i nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. Z tych też powodów zbrodnie wojenne i zbrodniarze wojenni nadal mają negatywny wpływ na stosunki polityczne i społeczne między Republiką Chorwacji a Republiką Serbii.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe. Seria nowa; 2020, 52
1230-1698
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe. Seria nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lessons from the Past: The Right to Abortion in Three Pictures
Lekcja z przeszłości. Prawo do aborcji w trzech obrazach
Autorzy:
Milinković, Jelena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33302012.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
COVID-19 pandemic
right to abortion
Yugoslavia (1918–1941)
"Ženski pokret" (1920–1938)
Julka Hlapec Djordjević
Andjelija Lazarević
pandemia COVID-19
prawo do aborcji
Jugosławia (1918–1941)
Opis:
The starting point in this paper is the current situation in several countries regarding the prohibition or permission of abortion. In parallel with the pandemic, i.e., the COVID-19 crisis in European countries, there is also a crisis of women’s rights and freedoms. Within the already won rights and freedoms, and as a consequence of the traditionalization of state policies, the right to abortion is most endangered during crises. To show what the struggle for women’s rights might look like, an example from the past is taken: the struggle of Yugoslav women for the right to abortion during the 1920s and 1930s. Three aspects are analyzed: 1) the legal regulation of the right to abortion, 2) the discussion regarding this issue in the Ženski pokret [Women’s Movement] (1920–1938) journal, and 3) the topic of abortion in literature.
Punktem wyjścia w artykule jest aktualna sytuacja w kilku krajach dotycząca zakazu lub zezwolenia na aborcję. Równolegle z pandemią, czyli kryzysem COVID-19 w krajach europejskich, następuje również kryzys praw i wolności kobiet. W ramach wywalczonych już praw i wolności oraz w wyniku tradycjonalizacji polityki państwa prawo do aborcji jest najbardziej zagrożone w czasie kryzysów. Aby pokazać, jak mogłaby wyglądać walka o prawa kobiet, posłużono się przykładem z przeszłości dotyczącym walki kobiet jugosłowiańskich o prawo do aborcji w latach 20. i 30. XX wieku. Analizie poddane zostały trzy kwestie: 1) prawne uregulowanie prawa do aborcji, 2) dyskusja na ten temat w czasopiśmie „Ženski pokret” [„Ruch kobiet”] (1920–1938), 3) temat aborcji w literaturze.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2022, 22
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Studying the Post-Socialist City in Yugoslavia: An Examination of Multi-Disciplinary Methodologies and Theoretical Approaches
Badanie przestrzeni miasta postsocjalistycznego na obszarze byłej Jugosławii: analiza wielodyscyplinowych metodologii i perspektyw teoretycznych
Autorzy:
Babić, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339668.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
architektura socjalizmu
architektura postsocjalistyczna
Jugosławia
kraje byłej Jugosławii
ideologia i architektura
dziedzictwo kulturowe
Zachodnie Bałkany
socialist city
post-socialist city
Yugoslavia
Yugoslav successor states
ideology and architecture
socio-cultural heritage
Western Balkans
Opis:
Since the end of the state-socialist era in the early 1990s – and effectively, since the end of the Yugoslav federation and the subsequent wars that had engulfed the Western Balkans for almost a decade – the study of the twentieth-century South-Eastern Europe has intensified. The scholarship on the region’s twentieth-century architecture has been prolific since the early years of the new millennium, and the new generation of urban and architectural scholars has further amplified this trend. However, an inquiry into the post-socialist city in Western Balkans has been relegated largely to the secondary position to the study of the Yugoslav modernist architecture and its role within the socio-political mechanisms of the Cold War era. In this discourse, the study of the post-socialist urban space remains lacking in architectural and urban history – it is mainly conducted within the methodological and theoretical frameworks of sociology, socio-cultural anthropology, and urban geography. To bridge this scholarly gap and identify possible new trajectories of inquiry, I probe into the different scholarship dealing with the post-socialist city and the urban, ideological, and social remnants of the state-socialist era in former Yugoslavia. I argue that the study of the multi-disciplinary nature of the scholarship examining the state-socialist and post-socialist city serves as a vital step in the more comprehensive understanding of the (post-)Yugoslav architectural space, its particulars, and idiosyncrasies. Methodologically, I identify and outline the different disciplinary strands in the study of the post-socialist space in general, and post-Yugoslav space in particular, followed by an analysis of the established discourses and their points of interference and overlap. By investigating qualitative methodologies and different theoretical approaches in the study of the Central-East European and Yugoslav post-socialist city, I explore the post-socialist urban space in former Yugoslavia in a wide-ranging manner, ultimately identifying conduits for future research.
Od upadku ładu komunistycznego w Europie na początku lat 90. XX wieku, czemu towarzyszył rozpad Jugosławii i wojna, która naznaczyła ostatnią dekadę minionego stulecia na Bałkanach, intensywnie rozwijają się badania naukowe poświęcone Europie Południowo-Wschodniej. Od początku nowego tysiąclecia pojawiają się projekty akademickie dotyczące dwudziestowiecznej architektury, zaś nowe pokolenie historyków architektury i urbanistyki z rosnącym zainteresowaniem rozwija poruszaną dotąd tematykę. Jednakże badania nad architekturą okresu postsocjalistycznego w miastach zachodnich Bałkanów odgrywają drugorzędną rolę w porównaniu z aktywnością naukową poświęconą architekturze modernizmu w Jugosławii, jak też miejscu architektury w przemianach społeczno-politycznych podczas zimnej wojny. Badania przestrzeni miejskiej w okresie postsocjalistycznym zajmują marginalne miejsce w dyskursie historii architektury i urbanistyki, zaś projekty naukowe o tej tematyce rozwijają się głównie w perspektywie socjologii, antropologii społecznej i geografii miasta. Celem artykułu jest analiza dotychczasowej literatury dotyczącej architektury postsocjalistycznej oraz miejskiego, ideologicznego i socjologicznego dziedzictwa socjalistycznej Jugosławii; przedstawione przeze mnie prace starają się również określić możliwe kierunki dalszych studiów nad tą problematyką. Uważam, że analiza wielodyscyplinowych badań naukowych dotyczących architektury socjalizmu i okresu post-socjalistycznego może być kluczowym krokiem w procesie odkrywania znaczeń jugosłowiańskiej i postjugosłowiańskiej przestrzeni miejskiej, jak też w próbach scharakteryzowania jej specyfiki. Pod względem metodologicznym artykuł rekonstruuje sposoby badania typowe dla poszczególnych dyscyplin oraz ich punkty wspólne, jak też dokonuje analizy istniejącego już dyskursu naukowego. Ponadto dzięki badaniu różnorodnych perspektyw metodologicznych i teoretycznych w studiach na temat miast Europy Środkowej w artykule zaproponowano możliwe kierunki dalszych prac badawczych nad architekturą i urbanistyką okresu postsocjalistycznego w krajach byłej Jugosławii.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2021, 10; 1-22
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-15 z 15

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies