Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Regional identity" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Gruomota: the influence of politics and nationalism on the development of written Latgalian in the long nineteenth century (1772–1918)
Autorzy:
Gibson, Catherine
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678250.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Latgale
politics of language
regional identity
nationalism
transnational history
Opis:
Gruomota: the influence of politics and nationalism on the development of written Latgalian in the long nineteenth century (1772–1918)Latgale, the southeast region of Latvia, has a distinct ethnoregional identity largely due to the wide- spread use of the Latgalian language/dialect. The status of Latgalian as a language/dialect is highly politicised in Latvia today, yet this is not only a twenty-first century phenomenon. Since its inception as a written language in the mid-eighteenth century, the development of written Latgalian has been strongly influenced by politics and nationalism. This is an exploratory paper, which traces the impact of politics and nationalism on the development of written Latgalian throughout the long nineteenth century, a period in which the region was administered by three political regimes (Polish-Lithuanian Commonwealth, Russian Empire, First Republic of Latvia). Transnational perspectives are used to contextualise the development of written Latgalian with the development of other written languages in the vicinity (Belarusian, Latvian, Lithuanian, and Samogitian), and to open up the field for further comparative studies on the development of non-national written languages/dialect. Latgale is a borderland region often neglected in mainstream Latvian scholarship, and by extension, even more so outside Latvia. This paper hopes to go some way to rectifying this. Gramota: wpływ polityki i nacjonalizmu na rozwój łatgalskiego języka literackiego w długim wieku XIX (1772–1918)Łatgalię, południowo-wschodni region Łotwy, cechuje odrębna tożsamość etniczno-regionalna, przede wszystkim z racji powszechnego na tym terenie używania języka/dialektu łatgalskiego. Status łatgalskiego jako języka/dialektu stanowi w dzisiejszej Litwie w dużej mierze kwestię o wymiarze politycznym, aczkolwiek nie jest to zjawisko, które pojawiło się dopiero w XX stuleciu. Łatgalski już od czasu swych narodzin jako język literacki w połowie XVIII wieku pozostawał pod silną presją polityki oraz nacjonalizmów. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie oddziaływania polityki i nacjonalizmu na kształtowanie się literackiej odmiany języka łatgalskiego w ciągu „długiego wieku XIX” – okresu, w którym region ten podlegał administracji rządowej sprawowanej przez trzy systemy polityczne (Rzeczpospolita Obojga Narodów, Imperium Rosyjskie, Pierwsza Republika Litewska). Spojrzenie na omawiane zagadnienie z perspektywy ponadnarodowej pozwala stworzyć kontekst rozwoju łatgalskiego języka literackiego w odniesieniu do innych języków literackich formujących się w bliskim jego sąsiedztwie (białoruskiego, łotewskiego, litewskiego i semigalskiego), jak też otworzyć pole dla kolejnych studiów porównawczych nad kształtowaniem się nienarodowych języków/dialektów literackich. Łatgalia stanowi region pograniczny, zwykle zaniedbywany przez główny nurt nauki łotewskiej, a tym bardziej w dociekaniach naukowych poza granicami Łotwy. Niniejszy artykuł ma za zadanie choć w pewnej mierze stan ten naprawić.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2013, 43
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane koncepcje regionu w socjologii polskiej
Autorzy:
Poniedziałek, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678435.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
sociology of region
a history of Polish sociology
region
regional identity
regional space
Opis:
Selected concepts of the region in Polish sociologyThe aim of this article is to present the most important concepts of region in Polish sociology. It is also description of inspirations derived from XIX centuries ethnography and as well as sociology which focused its attention on regions before World War II. Early concepts developed by historiography and ethnology, that underlined such differentiators of region as social awareness and distinct folk culture, were used in sociology which developed in the interwar period in Poland. After World War II the most of sociological studies of regions based on definitions of a phenomenon which described it as a private homeland of regional community that is integrated by regional identity. Such community lives at a territory which is a type of physical container for identity and culture. A region is physical space in which a regional community meets its needs, it is a concept of region used by an inclusive and Marxist version of modernization theory. The first concepts mentioned above emphasized regional awareness superstructured on regional patterns of satisfying needs, while the latter objectively existing structure of a regional economy and society.  Recently an institutional perspective has been developed. Such theoretical perspective makes us see a region in terms of relational qualities of regional space, institutions, society and created in public discourse symbols and myths. Wybrane koncepcje regionu w socjologii polskiej Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych koncepcji regionu w polskiej socjologii. To również opis inspiracji pochodzących z XIX-wiecznej etnografii oraz socjologii, zainteresowała się regionem jeszcze przed II wojną światową. Wczesne koncepcje rozwinięte przez historię i etnologię, podkreślające takie wyróżniki regionu jak społeczna świadomość oraz specyficzna ludowa kultura, używane były przez rozwijającą się w okresie międzywojennym socjologię. Po drugiej wojnie światowej większość socjologicznych studiów nad regionem wykorzystywała koncepcję regionu, w której definiowano go jako prywatną ojczyznę regionalnej społeczności, która integrowana jest przez regionalną tożsamość. Taka zbiorowość zamieszkuje terytorium traktowane jako fizyczny pojemnik tożsamości i kultury. Region to przestrzeń fizyczna, na której regionalna zbiorowość zaspokaja swoje potrzeby, to koncepcja regionu wykorzystywana przez integralną i marksistowską wersję teorii modernizacji. Pierwsze ze wspomnianych ujęć podkreślało ważność regionalnej świadomości nadbudowanej nad regionalnymi wzorami zaspokajania potrzeb, drugie obiektywnie istniejące struktury regionalnej gospodarki i zbiorowości. Ostatnio rozwija się perspektywa instytucjonalna, która każe widzieć region w kategoriach relacyjnych związków przestrzeni, instytucji, zbiorowości regionalnej oraz wytwarzanych w publicznym dyskursie symboli i mitów.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2015, 46
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Subjects of the empress. Wider context of regional history education on East Prussia and identity processes in contemporary Kaliningrad oblast
Autorzy:
Zieliński, Miłosz Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678172.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Kaliningrad Oblast
Russian Federation
Soviet Union
East Prussia
history education
regional identity
national identity
Opis:
Subjects of the empress. Wider context of regional history education on East Prussia and identity processes in contemporary Kaliningrad oblastPolitical, economic and social changes brought about by the dissolution of the Soviet Union have had a significant impact on Kaliningrad Oblast, the empire’s westernmost territory of geostrategic importance. Formerly belonging to the German province of East Prussia, the region was meant to become Sovietised completely. The end of the Cold War led to a complete bankruptcy of such policies. At the turn of the 80s and 90s the emergence of a grass-roots interest in the officially forbidden parts of the Oblast’s history made the question of the relation between its pre-war and post-war past up-to-date. Its topicality was strengthened after the 2005-2006 commemorations of founding the city of Königsberg and Kaliningrad Oblast, in which both central and regional authorities were heavily involved. This paper aims at identifying how elements of the history of East Prussia have been selected, interpreted and incorporated into the regional history education course books in contemporary Kaliningrad Oblast. It argues that the growing criticism of the course books’ contents has been related to Russia’s domestic situation since the 2012 presidential election and the tensions with the West after 2014. Both events have hastened the process of forming and cementing the so-called new Russian conservatism which has had a growing influence on the Baltic semiexclave. Poddani cesarzowej. Szeroki kontekst regionalnej edukacji historycznej na temat Prus Wschodnich a procesy tożsamościowe we współczesnym obwodzie kaliningradzkimZmiany polityczne, gospodarcze i społeczne spowodowane rozpadem Związku Sowieckiego wywarły głęboki wpływ na obwód kaliningradzki, najdalej wysunięty na zachód obszar imperium o dużym znaczeniu geostrategicznym. Obwód, wcześniej wchodzący w skład niemieckich Prus Wschodnich, miał zostać całkowicie zsowietyzowany. Koniec zimnej wojny doprowadził do bankructwa takiej polityki. Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych pojawienie się oddolnego zainteresowania oficjalnie zakazanymi częściami historii obwodu spowodowało, że pytanie o stosunek między jego przeszłością przedwojenną i powojenną stało się bardzo aktualne. Ten stan został wzmocniony po uroczystościach związanych z założeniem miasta Królewiec i obwodu kaliningradzkiego w latach 2005-2006, w które zaangażowały się zarówno władze centralne, jak i regionalne. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie, w jaki sposób elementy historii Prus Wschodnich zostały wybrane, zinterpretowane i włączone do podręczników poświęconych historii regionu we współczesnym obwodzie kaliningradzkim. Autor argumentuje, że rosnąca krytyka treści podręczników związana jest z sytuacją wewnętrzną Rosji po wyborach prezydenckich w 2012 roku oraz rosnącymi napięciami w stosunkach z państwami zachodnimi. Obydwa wydarzenia przyspieszyły proces kształtowania i krzepnięcia tak zwanego nowego rosyjskiego projektu konserwatywnego, który wywiera coraz większy wpływ na bałtycką półeksklawę.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2018, 50
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język w procesie kształtowania nowych regionów w Polsce
Language in the Creation Process of the New Regions of Poland
Autorzy:
Sagan-Bielawa, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32387992.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
regional identity
Polish language
choronyms
ethnonyms
names of voivodeships
regionalism
local dialect
tożsamość regionalna
język polski
choronimy
etnonimy
nazwy województw
regionalizm
gwara
Opis:
The article concerns the influence of state reform on the evolution of regional identity. The aim of the article is to describe the role of language in these changes. In 1999, sixteen large regions (voivodeships) were established; it is significant that the contemporary names of these voivodeships refer to historical choronyms. The boundaries between administrative divisions and traditional ethnographic regions are indistinct due to the use of variant names like Małopolska, Podkarpacie, Pomorze Zachodnie instead of the formal names województwo małopolskie, podkarpackie, zachodniopomorskie etc., as well as the creation of new names of inhabitants (e.g. Zachodniopomorzanie, Małopolanie, Ślązacy, Lubuszanie) and nomina-abstracta (e.g. “małopolskość”, “podkarpackość”). The meaning of the Polish word region (‘area’, ‘territory’, also ‘private homeland’) became synonymous with województwo (‘voivodeship’, ‘province’). Furthermore, the blurred distinction between geographical and administrative names gives rise to the misconception that dialectal differentiation in Poland is related to the boundaries of voivodeships.
Artykuł dotyczy ewolucji tożsamości regionalnej, jaka dokonała się w wyniku administracyjnej regionalizacji sprzed 20 lat. Celem artykułu jest pokazanie roli języka w tych zmianach. Nazwy 16 województw utworzonych w Polsce w 1999 roku nawiązują do historycznych nazw geograficznych, a same terminy województwo i region traktowane są jako synonimy. Użycie nazw typu Małopolska, Podkarpacie, Pomorze Zachodnie jako wariantywnych nazw województw (zamiast określeń województwo: małopolskie, podkarpackie, zachodniopomorskie itp.), tworzenie nowych nazw mieszkańców (np. Zachodniopomorzanie, Małopolanie, Ślązacy, Lubuszanie), a także abstrakcyjnych nazw cech (np. „małopolskość”, „podkarpackość”) powodują, że zaciera się różnica między podziałem administracyjnym a tradycyjnymi regionami. Mieszanie się nazewnictwa administracyjnego i geograficznego sprzyja również powstawaniu przekonania o istnieniu podziałów gwarowych i dialektalnych odpowiadających granicom województw.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2021, 21
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filologia a tożsamość. Dwugłos polsko‑litewski o ks. Antonim Juszkiewiczu, twórcy słowników przekładowych
Philology and identity. The Polish-Lithuanian dialogue on father Antoni Juszkiewicz (Antanas Juška), as author of translational dictionaries
Autorzy:
Sakalauskienė, Vilija
Sawaniewska-Mochowa, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/676472.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Antoni Juszkiewicz/Antanas Juška
dictionary
linguistic picture of the world
lexis
translation
synonyms
dialect
Lithuanian language
regional Polish in Lithuania
identity
Opis:
The nineteenth-century lexicographical legacy of Fr. Antoni Juszkiewicz (Antanas Juška) is a common linguistic and cultural heritage of Poles and Lithuanians. The translational dictionaries, made by the bilingual author, document the spoken Lithuanian language (in dialectal and colloquial versions) and, as well, Polish regional language in the contemporary territory of Lithuania in the period of partitions of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The dictionaries are treated as important sources that provide ethnolinguistic information on two phenomena: conceptualization of the world by the two nations at the time of crystallization of the Lithuanian identity, personal vision of the world presented by the lexicographer, the priest, remaining in the situation of a cultural Polish-Lithuanian bivalence. In the mid-19th century the Antanas Juška’s idea of documenting the folk colloquial vocabulary was a new and significant phenomenon in Lithuanian lexicography. The dictionary of Lithuanian-Polish language was a matter of importance for the society. Lithuanians needed the dictionary even more than Poles did. At first the author of this dictionary dedicated his attention to the intellectuals. The brightest minds of that time were going to Polish schools, so the Polish and Lithuanian languages were always used side by side. As a lexicographer, Antanas Juška understood that not only folk colloquial language but also ethnography was an important aspect of national cultural development. For a few decades he dedicated his inexhaustible energy to recording Lithuanian words, phrases, songs and customs of the country. He was attentive to the psychological, historical and traditional aspects of the culture as well as tried to describe the way people expressed their thoughts. Anatans Juška recorded more than 30,000 words of the spoken language. The ‘Lithuanian-Polish Dictionary’ in its different editions reflects the state of Lithuanian language in the second half of the 19th century. The words in this dictionary include loanwords, vulgarities and sentences that reflect the difficult human conditions of that time. ‘The Lithuanian-Polish Dictionary’ by Antanas Juška is an important source of lexicography. The remaining manuscript and editorial processes reflect many difficulties leading to the final results. It is an important and valuable source for researching the development of Lithuanian literary writing.
XIX-wieczna spuścizna leksykograficzna ks. Antoniego Juszkiewicza (lit. Antanas Juška) stanowi wspólne dziedzictwo językowo-kulturowe Polaków i Litwinów. Układane przez dwujęzycznego autora słowniki przekładowe dokumentują litewski język mówiony (gwarowy i potoczny) i polski regionalny na Litwie w dobie rozbiorów. Traktujemy je jako ważne źródła, które dostarczają dwojakich informacji etnolingwistycznych: mówią o konceptualizacji świata przez dwa narody w momencie krystalizowania się tożsamości litewskiej, informują o indywidualnej wizji świata samego leksykografa, kapłana, pozostającego w biwalencji kulturowej polsko-litewskiej. Idea Antoniego Juszkiewicza, by gromadzić słownictwo ludowe i potoczne, była nowym, znaczącym fenomenem w litewskiej leksykografii połowy XIX w. Słownik litewsko-polski to swoiste novum dla ówczesnego społeczeństwa. Litwini potrzebowali takiego słownika bardziej niż Polacy. W pierwszym rzędzie, autor adresował ten słownik do inteligencji. Najświatlejsze umysły tego czasu uczęszczały do polskich szkół, więc języki polski i litewski egzystowały zawsze blisko siebie. Jako leksykograf, Antoni Juszkiewicz rozumiał, że nie tylko słownik języka ludowego, mówionego, ale również etnografia przyczynia się do rozwoju kultury narodowej. Przez kilka dziesięcioleci swą niewyczerpaną energię poświęcał zapisywaniu litewskich słów, wyrażeń, pieśni i zwyczajów ludowych. Podczas zbierania materiału zwracał baczną uwagę na aspekty psychologiczne, historyczne, tradycje kulturowe, a także na sposób, w jaki ludzie wyrażają swoje myśli, jak kategoryzują świat. Antoni Juszkiewicz zgromadził ponad 30 tys. słów z języka mówionego. Słownik odzwierciedla stan języka litewskiego w drugiej połowie XIX w. W zasobie leksykalnym litewskim znalazły się zapożyczenia, wyrazy pospolite i sentencje odzwierciedlające trudne warunki życia w tym okresie, gdy Litwa pozostawała pod władzą carów. Słownik Antoniego Juszkiewicza jest ważnym źródłem leksykograficznym, choć ciągle pod względem naukowym i poznawczym niedocenionym. Proces przygotowywania rękopisów do druku przez wielu redaktorów był bardzo żmudny i nie doprowadził do wydania całości zbioru. Jest to jednak wciąż ważne i wartościowe źródło do badania rozwoju języka litewskiego.
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2014, 38; 108-125
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies