Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "GUŁag" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The Vow to Testify: On the Gulag and Intertextual Economy of Literature (Karlo Štajner, Varlam Shalamov, Danilo Kiš)
Autorzy:
Lugarić Vukas, Danijela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508914.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
economy
GULAG
witness
testimony
Štajner
Shalamov
Kiš
(post)memory
Opis:
The Vow to Testify: On the Gulag and Intertextual Economy of Literature (Karlo Štajner, Varlam Shalamov, Danilo Kiš)Departing from the “aesthetics of unrepresentability” of testimonial literature and implied “belatedness and collapse of witnessing” (G. Agamben, Sh. Felman, D. Laub), the paper engages in the economic foundations of literature through analysis of symbolic meanings of economic metaphors in Štajner’s memoirs Seven Thousand Days in Siberia and Shalamov’s story Lend-Lease, and through illuminating different aspects of intertextual and intercultural exchange between Štajner’s memoirs and Kiš’s “pseudo-factual” fiction A Tomb for Boris Davidovich. What is testimony and can it be – considering the nature of the one who testifies and the language in which he testifies – “valid,” “valuable,” “useful,” to use the language of economy? Can we think about Kiš’s literary appropriation of Štajner’s memoirs as an outlet for reclaiming the voice not only of Štajner, but also of Kiš’s father, who perished in Auschwitz? What are the uses of economic hypothesis in literary studies? Zavjet svjedočenja: o Gulagu i intertekstualnoj ekonomiji književnosti (Karlo Štajner, Varlam Šalamov, Danilo Kiš)Polazeći od “estetike neizrecivosti” književnosti svjedočenja te implicirane “zakašnjelosti i kolapsa svjedočenja” (G. Agamben, Sh. Felman, D. Laub), rad prilazi složenoj problematici ekonomskih temelja književnosti kroz analizu simboličkog značenja ekonomskih metafora u Štajnerovim memoarima 7000 dana u Sibiru i Šalamovljevoj znamenitoj priči Po Lend-Leasu te kroz intertekstualni i interkulturni upis Štajnerovih memoara u Kiševu “pseudočinjeničnu” fikciju u djelu Grobnica za Borisa Davidoviča. Što je svjedočenje i može li ono biti – s obzirom na status svjedoka kao subjekta izricanja i jezik na kojem svjedoči – “valjano” i “korisno” (iskoristimo li jezik ekonomije)? Može li se o Kiševoj aproprijaciji Štajnerovih memoara razmišljati kao o jednom od načina vraćanja prava glasa ne samo Štajneru, nego i Kiševom preminulom ocu, stradalom u Auschwitzu? U čemu je epistemološka korist ekonomskih analiza u proučavanju književnosti? Przysięga świadectwa: O gułagu i intertekstualnej ekonomii literatury (Karlo Štajner, Warlam Szałamow, Danilo Kiš)Wychodząc naprzeciw koncepcjom mówiącym o „poetyce niewyrażalności” literackich świadectw oraz założeniu o „spóźnieniu i upadku świadectwa” (G. Agamben, Sh. Felman, D. Laub), artykuł podejmuje problematykę ekonomicznych podstaw literatury poprzez analizę znaczeń (symboli) metafor ekonomicznych w pamiętniku Siedem tysięcy dni na Syberii Karlo Štajnera oraz opowiadaniu Z lend lease’u Warłama Szałamowa, a także poprzez wskazanie na różne aspekty intertekstualnej i międzykulturowej wymiany pomiędzy wspomnieniami Štajnera a fikcyjną literaturą „pseudo-faktu” Danilo Kiša w książce Grobowiec dla Borysa Dawidowicza. Czym jest świadectwo i czy może być – biorąc pod uwagę to, kim jest świadek i język, w którym daje świadectwo – „ważne”, „wartościowe”, „użyteczne”, używając języka ekonomii? Czy możemy zinterpretować literackie przywłaszczenie wspomnień Štajnera dokonane przez Kiša jako jeden ze sposobów przywracania prawa głosu nie tylko Štajnerowi, ale także ojcu Kiša, który zginął w Auschwitz? Jakie są zastosowania hipotezy ekonomicznej w literaturoznawstwie?
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2019, 8
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kultura pamięci i polityka historyczna w dzisiejszej Rosji
Autorzy:
Nikžentaitis, Alvydas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/676484.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
memory culture
culture of remembrance
politics of memory (historical politics)
Russia
Stalin’s cult
myth of the Great Patriotic War
the Gulag (the Main Administration of Corrective Labour Camps and Settlements)
Opis:
Memory culture and historical politics in today’s RussiaConsidering that other countries are still conducting their studies, it is too early to make conclusions and summarise the question of Russia’s memory culture and historical politics. However, it is possible to share some insights concerning this topic:(1) This analysis indicates that Russia’s case is in stark contrast to the opinions of those theorists who negate the existence of national memory culture. In Russia, this culture began to materialise in 2005, after the complicated period of post-Soviet transformation. What became central was the narrative of the empire (derzhava), whose status should also be recognised by the rest of the world. The main symbolical resource used in the construction of the motif of powerful Russia is a myth of victory in the Great Patriotic War. More recently, however, this general myth has been strengthened by selected facts from other historical periods.(2) Symbolical figures of Russia’s memory culture – both those developing and those already formed – are continuously reinterpreted. Since 1992 the myth of victory has undergone a few stages of transformation: the first years of Boris Yeltsin’s presidency (until 1995) were dominated by active efforts to deconstruct this myth; in the period between 1995 and 2000 it was restored, with a particular stress put on the status of Russian people as the unconquered victim; in 2000–2005, the State regained its vital place in the structure of the myth. Recently, the myth has been instrumentalised and used as an argument in Russia’s confrontation with the West. The period since 2011 has seen a noticeable increase in attempts to expand the symbolic instrumentarium through active use of selected facts from other historical periods(3) Although what dominates in Russia is the imperial mega narrative (derzhava),there is also an alternative stream that makes a substantial opposition – the myth of a victim. The years 2009–2013 have shown us that the memory of Stalin’s crimes is really strong. In this sense, the structure of memory in Russia, although with some exceptions, is comparable to the Polish one. On the other hand, substantial differences are noticed in comparison with Germany, Lithuania or Belarus. Those countries have only one memory culture, although with different topics included in the content. Ukraine remains beyond the regional context: even though the process of forming a single policy of remembrance is in place, it is only in its initial phase.  Kultura pamięci i polityka historyczna w dzisiejszej RosjiBadania nad zagadnieniem kultury pamięci w Rosji i krajach ościennych ciągle trwają, dlatego nie można jeszcze mówić o ich podsumowaniu. Istnieją jednak przesłanki, by przedstawić pewne wnioski na ten temat.1. Przeprowadzona analiza ukazuje, że przypadek Rosji wyraźnie przeczy poglądom tych teoretyków, którzy negują możliwość istnienia narodowej kultury pamięci. Po skomplikowanym etapie transformacji postsowieckiej w Rosji kultura pamięci w 2005 roku nabrała konkretnych kształtów. W jej centrum znalazła się opowieść o imperium (dieržava), którego status powinna uznać także reszta świata. Podstawowym symbolicznym zasobem dla toposu silnego państwa rosyjskiego jest mit zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Jednak w ostatnim czasie do wzmocnienia mitu centralnego aktywnie wykorzystuje się także selektywnie wybrane fakty z innych epok historycznych.2. Symboliczne figury tworzącej się czy też już ukształtowanej kultury pamięci są w Rosji stale reinterpretowane. Także mit zwycięstwa po 1992 roku przeszedł kilka etapów transformacji: w pierwszych latach prezydentury Borysa Jelcyna (do roku 1995) dominowały aktywne próby dekonstrukcji tego mitu, w latach 1995–2000 był on odnowiony, akcentowano przede wszystkim status rosyjskiego narodu jako niepokonanej ofiary. W latach 2000–2005 w centrum mitu znów usytuowano państwo, a w ostatnim czasie został on poddany instrumentalizacji i wykorzystany jako argument w konfrontacji Rosji z Zachodem. Po 2011 roku wyraźnie widać próby ilościowego rozszerzenia zasobu instrumentarium symbolicznego za pomocą aktywnego wykorzystania wybranych faktów z innych epok historycznych.3. Choć w Rosji wyraźnie dominuje meganarracja imperialna (dieržava), to jednak ma ona swoją konkurencję. W Rosji nadal w silnej opozycji do mitu zwycięstwa pozostaje mit ofiary. Lata 2009–2013 wyraźnie pokazały żywotność pamięci o ofiarach stalinowskich. W tym sensie struktura pamięci Rosji, choć z pewnymi wyjątkami, może być porównywana do polskiej, jednocześnie różniąc się istotnie od niemieckiej, litewskiej czy białoruskiej. W tych krajach dobitnie wyrażona jest jedna kultura pamięci, choć jej treść zawiera różne wątki tematyczne. W kontekście regionalnym nie mieści się Ukraina, w której jednolita polityka pamięci jest wprawdzie formowana, ale to dopiero początek procesu.
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2018, 42
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies