Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Falski, Maciej" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Chorwackich etnologów i ludowców marzenie o dotarciu do źródła
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677572.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Radić Antun
    Radić Stjepan
    Banovina Hrvatska
    Croatian ethnology
    Croatian Peasant Party
    source
    cultural identity
    Opis:
    Croatian ethnologists’ and agriarians’ dream of sourceIn the first half of the 20th century, the connection between ethnology and politics in Croatia was exceptionally strong. Ethnology has become a tool to build national cohesion, and the main discourse is sought in the authentic aspects of Croatian culture, which could distinguish it in particular from Serbian or, in general, from Yugoslav culture. The central category of discourse, both ethnologic as well as the political, is the concept of source. A key theorist and activist who developed the concept of authentic Croatian cultural sources, and entered it in the political agenda, was Antun Radić. Together with his brother Stjepan, he founded the peasant party, which after 1918 became the Croats’ main political force. The Radić brothers pointed out that only folklore preserves cultural purity, and thus peasants should be the source of the resurgence in Croatian identity. During the short lifetime of the Croatian Banovina (1939–1941), this policy and its accompanying ideas became the official ideology, marked by the extraordinary influence of ethnology. This paper points out the dangerous aspects of the idea of source, related to the concept of closed, exclusive culture exposed to arbitrary purification. Chorwackich etnologów i ludowców marzenie o dotarciu do źródłaW pierwszej połowie XX wieku związki etnologii i polityki były w Chorwacji wyjątkowo silne. Etnologia stała się narzędziem budowania spójności narodowej i główną dziedziną wiedzy, w której poszukiwano autentycznych treści kultury chorwackiej, różnicujących ją zwłaszcza od kultury serbskiej czy ogólnie, południowosłowiańskiej. Centralną kategorią dyskursu zarówno etnologicznego, jak i politycznego, staje się pojęcie źródła. Najważniejszym teoretykiem i działaczem, który opracował koncepcję źródeł autentycznej kultury chorwackiej i wpisał ją w program polityczny, był Antun Radić. Razem z bratem Stjepanem założył on partię chłopską, która po 1918 r. stała się główną siłą polityczną Chorwatów. Radiciowie podkreślali, że jedynie folklor zachował czystość kulturową i właśnie dlatego wieś powinna być źródłem odrodzenia chorwackiej tożsamości. W krótkim okresie istnienia Banowiny Chorwackiej (1939–1941) program ten i towarzyszące mu wyobrażenia stają się ideologią oficjalną, nacechowaną niezwykłym znaczeniem przydawanym etnologii. W artykule wskazuje się w konkluzji na niebezpieczne aspekty idei źródła, które wiążą się z wyobrażeniem kultury zamkniętej, ekskluzywnej, odrzucającej dialog i arbitralnie poddanej puryfikacji.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2014, 14
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Likwidacja modelu osmańskiego w Bośni po 1995 roku a kryzys państwa
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677875.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Bosnia and Herzegovina
    Bosniaks
    Bosnians
    Ottoman Empire
    Opis:
    Abolition of the Ottoman model in Bosnia after the 1995 and the crisis of the stateIn this paper is analyzed the dis/continuity of the Ottoman tradition in Bosnia, treated not in the ethnographical or superficial perspective, but in its deeper, cultural and social aspect. The so-called Ottoman model, continued in Austro-Hungarian and Yugoslav period, was characterized by multiplicity of social actors and the lack of the obsession of national territory. The boundaries of an autonomous territory (i.e. Bosnia under Ottoman, or Habsburg and Yugoslav rule) delimitated the sphere of shared practices, and its condition depended on relations between different ethnical agents. After the 1995 predominates the tendency toward territorial and national homogenization which leads to division, and liquidation of the Bosnian state. Nonetheless, the Ottoman model is described here as ambiguous, for its inability to shape the public sphere as a space of civic subjects, not only communities. A lack of the positive idea of the state, and the lack of any legitimization of the power other than nationalism, are seen as the major sources of political and social instability in Bosnia.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2011, 11
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tożsamość narodowa w społeczeństwie multietnicznym Macedonii
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508830.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Macedonia
    Opis:
    National Identity in the Multi-Ethnic Society of MacedoniaThe review of the book: Tożsamość narodowa w społeczeństwie multietnicznym Macedonii, ed. by Irena Stawowy-Kawka and Maciej Kawka and published by Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego in Cracow, 2008.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2012, 1
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Book Review: Xavier Bougarel (2018). "Islam and Nationhood in Bosnia-Hercegovina: Surviving Empires". London-New York: Bloomsbury Academic
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508886.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Islam
    Bosnia
    Bosniak
    empire
    nation-building
    Xavier Bougarel
    Opis:
    Book Review: Xavier Bougarel (2018). Islam and Nationhood in Bosnia-Hercegovina: Surviving Empires. London-New York: Bloomsbury AcademicThe review of the latest book by Xavier Bougarel focuses on the main concepts of the work: the notion of empire as a methodological and theoretical framework, the relation between Islam and the national idea, and the process of Bosniak nation-building. Recenzja książki: Xavier Bougarel (2018). Islam and Nationhood in Bosnia-Hercegovina: Surviving Empires. London-New York: Bloomsbury AcademicRecenzja najnowszej książki Xaviera Bougarela koncentruje się na najważniejszych kwestiach, takich jak: pojęcie imperium, będące ramą ideologiczną i teoretyczną dla interpretacji autora, relacja między Islamem a ideą narodową, oraz proces definiowania narodu boszniackiego.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2019, 8
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humanists from the Periphery: Professional Biographies in the Perspective of the Logic of the Field
    Humaniści z peryferii. Biografie profesjonalne humanistów w perspektywie logiki pola
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33323615.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    social biography
    Slovenian humanism
    Croatian humanism
    Vergerio the Elder
    Janus Pannonius
    Paulus Scalichius
    biografa społeczna
    humanizm w Słowenii
    humanizm w Chorwacji
    Vergerius
    starszy
    Opis:
    Humanism can be studied from the perspective of the logic of the field, developed by P. Bourdieu, and not only from the perspective of the history of ideas and cultural imagery. Humanistic biography, studied from the perspective of social practices, is a tool for studying the strategies undertaken by individual actors. I understand biography here as a specific social construct, not as a typical rhetorical genre of the Renaissance. This allows an attempt to create an interpretive model that can help in comparative studies of the functioning of cultural elites during the humanist period. In the article, I analyse biographies of authors such as Vergerio the Elder, Janus Pannonius and Paul Skalich, who came from areas peripheral to the cultural and political centres of the time. In the article, I analyse their choices to gain an important position in the field. I argue that excellence in the use of Latin and a predilection for Roman monuments are not only expressions of a shared taste, but they also represent the competence necessary to gain and maintain a position. Perfect Latin is also a barrier to accessing the resources of the field, and researching Rome’s legacy or collecting antiquities makes it possible to create networks that support mobility in the field. The three cases studied not only allow some features of a model to be proposed but also prompt looking at the relationship between Italian centres and non-Italian peripheries through the prism of not only influence but also rivalry.  
    Humanizm może być badany z perspektywy logiki pola, a nie tylko z perspektywy historii idei i wyobrażeń kulturowych. Biografia humanistyczna, badana z perspektywy praktyk społecznych według Bourdieu, jest narzędziem do badania strategii podejmowanych przez poszczególnych aktorów. Biografię rozumiem tu jako specyficzny konstrukt społeczny, a nie jako typowy dla renesansu gatunek retoryczny. Pozwala to na próbę stworzenia modelu interpretacyjnego, który może być pomocny w badaniach porównawczych nad funkcjonowaniem elit kulturowych w okresie humanizmu. W artykule przedstawiam biografie autorów takich jak Petrus Paulus Vergerius Starszy, Janus Pannonius i Paulus Scalichius, którzy pochodzili z obszarów peryferyjnych w stosunku do ówczesnych centrów kulturowych i politycznych. W artykule analizuję ich wybory, których celem było zdobycie znaczącej pozycji wśród ówczesnych elit politycznych. Argumentuję, że doskonałość w posługiwaniu się łaciną i upodobanie do rzymskich zabytków były nie tylko wyrazem wspólnego gustu, ale także znakiem kompetencji niezbędnych do zdobycia i utrzymania pozycji. Perfekcyjna znajomość łaciny była również barierą w dostępie do zasobów danej dziedziny, a badanie spuścizny Rzymu czy kolekcjonowanie antyków umożliwiało tworzenie sieci wspierających mobilność społeczną i karierę. Badane przypadki nie tylko pozwalają zaproponować pewne cechy modelu, ale także skłaniają do spojrzenia na relacje włoskich centrów i niewłoskich peryferii przez pryzmat zarówno wpływów, jak i rywalizacji.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2023, 23
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transcultural Experience and Multiple Biographies as a Research Topic
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508776.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    transculturality
    biography
    social identity
    border
    Opis:
    Transcultural Experience and Multiple Biographies as a Research TopicTransculturality refers to the traditional understanding of culture as self-contained, concentrated around its own center and producing clear borders. “Trans” signifies the act of crossing; it signifies overcoming such borders. It looks at phenomena, people, and notions that are not limited to one communicational environment, but are represented in multiple locations, or contexts. Or rather-they cannot be fully ascribed to one “culture,” because they exhibit, traits of both (or more) cultures. Culture studies often describe, also, people with “trans” life stories; it is not a matter of simple crossing of borders, living a bit in one environment and a bit in another. The point is that their sense of belonging is of a mixed, ambiguous character, and their identity is blurred. It is a question of practices that they draw from two or more sources, creating a peculiar amalgam characteristic of living “in between.” Transculturality, just like multiple biographies, means both partial belonging and dual belonging, which is very well illustrated by the case studies presented in the volume: they have in a way, varied roots, which means they bear unique, hybrid fruit. Doświadczenie transkulturowe i biografie wielorakie jako temat badawczyTranskulturowość odnosi się do tradycyjnego pojmowania kultury jako samowystarczalnej, skoncentrowanej na sobie i wytwarzającej wyraźne granice. Przyrostek „trans” oznacza akt przekraczania tak wytyczonych granic. Kategoria transkulturowości skłania do patrzenia na zjawiska, biografie i pojęcia jako coś, co nie ogranicza się do jednego środowiska komunikacyjnego, lecz występuje bądź przejawia się w wielu miejscach i kontekstach. Można też powiedzieć, że nie można ich przypisać do jednej „kultury”, ponieważ reprezentują cechy dwóch (lub więcej) wspólnot kulturowych. Studia kulturowe często zajmują się osobami, czyje historie życia mają taki właśnie charakter „trans-graniczny” charakter. Nie chodzi przy tym jedynie o proste przejście granic, życie trochę w jednym, a trochę w drugim środowisku. Istotne jest to, że poczucie przynależności staje się niejasne lub wielorakie. Pojawia się na przykład kwestia praktyk związanych z dwoma lub więcej źródłami wzorców, co tworzy specyficzny amalgamat życia „pomiędzy”. Transkulturowość, podobnie jak biografie wielorakie, oznacza zarówno częściową, jak i zróżnicowaną identyfikację, którą świetnie ilustrują studia przypadków przedstawione w trzecim numerze „Colloquia Humanistica”; można by rzec, iż mają one różnorodne korzenie, przez co rodzą wyjątkowe, hybrydyczne owoce.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2014, 3
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Neighbourhood as a Cultural and Social Issue
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508840.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    neighbourhood
    cultural contact
    border
    Opis:
    Neighbourhood as a Cultural and Social IssueThe neighbourhood is a broad category, which is present throughout sociological and cultural research. Of course, articles of the latest issue of "Colloquia Humanistica" do not exhaust the problem. However, we present crucial texts that relate to rarely undertaken issues, some of which might even be considered pioneering. We hope that they will be inspiring for researchers who are interested in the humanities and cultural studies, and once again we are pleased that we have been able to create an issue that is not merely declaratively, but truly interdisciplinary, and yet consistent. We try to present an understanding of the neighbourhood that emerges from the presented texts. The connotation they are most concerned with is that of exchange and opening, of contact, which is based on upholding the borders of one’s group – and of oneself, one’s own space, but at the same time, on opening to other people and the need for communication during which communities and people define themselves. The neighbourhood and contact are also the basis for the exchange processes, the thwarting of which can lead to the most dangerous phenomena for the functioning of societies. Sąsiedztwo jako problem społeczny i kulturowySąsiedztwo jest szeroką kategorią, obecną w badaniach socjologicznych i kulturowych. Artykuły najnowszego numeru „Colloquia Hmanistica“ oczywiście nie wyczerpują zagadnienia. Przedstawiamy jednak bardzo istotne teksty, które odnoszą się do zagadnień rzadko podejmowanych i czasem wręcz pionierskich, jak w przypadku artykułów Olimpii Dragouni i Kamila Wieleckiego. Mamy nadzieję, że będą one inspirujące dla badaczy związanych z humanistyką i kulturoznawstwem, i po raz kolejny cieszymy się, że udało nam się stworzyć numer nie tylko deklaratywnie, lecz rzeczywiście interdyscyplinarny, a jednocześnie spójny.Spróbujmy przedstawić rozumienie sąsiedztwa wynikające z zaprezentowanych tekstów. Zwróćmy uwagę przede wszystkim na konotację wymiany i otwarcia, kontaktu, który z jednej strony opiera się na zachowaniu granicy grupy – jednostki, jej przestrzeni własnej, z drugiej zaś na otwarciu na innego i konieczności komunikacji, podczas której wspólnoty i osoby definiują się. Sąsiedztwo i kontakt stanowią też podstawę dla procesów wymiany, a ich uniemożliwienie prowadzi do zjawisk najgroźniejszych dla funkcjonowania społeczeństw.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2015, 4
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Continuity and Discontinuity in the Cultural Landscape of the Capital City: Paris and Skopje
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508936.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Paris
    Skopje
    urban space
    urban planning
    capital city
    national ideology
    Opis:
    Continuity and Discontinuity in the Cultural Landscape of the Capital City: Paris and SkopjeThe object of my reflections in this article is the question of creating a vision of historical continuity, and thus making significant the narratives about the past, in the space of the city. I treat the city as a cultural landscape par excellence; it is precisely the city that creates the best opportunities of influencing interpretation by means of creating a specific set of symbolic references and of images awakening the play of interpretation. The city is inhabited by many individuals and varied groups, which forces it into negotiations of signification. The research present herein concerns the capital cities. The capital of a nation state is a specific city, normally defined by its very legal status as capital, recognized and regulated by special edict, it is also a symbolic space of particular weight, a place to demonstrate the power of the state and of the nation, to display and consolidate identity, to present one’s image to outsiders and mould a desired self-image for the benefit of the citizens – members of one’s group. Drawing on the example of Paris and Skopje, two cities whose historical contexts are considerably different, I would like to show the specific ways of drawing conclusions adapted to the urban landscape, because despite the obvious differences, both cities allow for the discernment of a historical period in which the city itself served as an important element of the public realm and as symbolic public property. The increased significance of cities in Europe is connected without a doubt to the process of democratization, thus the capitals of France and Macedonia are good examples of the transformation that converted a privatized (feudal) space or a space interpreted along sacred lines (as land belonging to God) into a public space and public property of citizens, and/or the dominant nation.It appears that the most important agent in the capital landscape is the state. It is the bureaucracy of the state, appearing in the role of executor of the national will, deciding on the shape of the image of the city, reinforcing those values that seem to be desirable from the perspective of the represented group. The lack of that factor leads, as in the case of Skopje, to the preservation of the local past and/or to a haphazardly implemented publicly sponsored construction. In both cases discussed above, the map and the landmarks mirror the most important categories of national narrative. The shape of this narrative depends largely upon the central authorities of the nation.Ciągłość i nieciągłość w przestrzeni miasta stołecznego: Paryż i SkopjePrzedmiotem niniejszego artykułu jest zagadnienie tworzenia wizji ciągłości dziejowej, a więc usensowionej narracji o przeszłości, w przestrzeni miasta. Miasto bowiem jawi się jako przestrzeń kulturowa par excellence i ono właśnie stwarza najlepsze możliwości wpływu na interpretację poprzez tworzenie specyficznego układu odniesień symbolicznych i obrazów, pobudzających grę interpretacji. Miasto zamieszkiwane jest przez wiele jednostek i różnorakich grup, co zmusza je do negocjacji znaczeń. Przedmiotem przedstawionych tu badań są stolice. Stolica państwa to bowiem miasto szczególne, co zazwyczaj podkreśla sam status prawny ośrodka stołecznego regulowany przez specjalną ustawę, staje się niezwykle ważną przestrzenią symboliczną, miejscem pokazu państwowej i narodowej siły, eksponowania i utwierdzania tożsamości, prezentowania wizerunku obcym oraz kształtowania pożądanego wizerunku na użytek obywateli – członków swojej grupy. Na przykładzie Paryża i Skopja, miast o odmiennej kontekstowo historii, chciałbym pokazać specyficzne dla przestrzeni miejskiej sposoby indukowania interpretacji, albowiem mimo oczywistych różnic oba miasta pozwalają dostrzec historyczny okres, w którym samo miasto stało się istotnym składnikiem sfery publicznej i publicznej własności symbolicznej. Wzrost znaczenia miast w Europie wiąże się bez wątpienia z procesem demokratyzacji, zaś stolice Francji i Macedonii są dobrym przykładem tej przemiany, która przestrzeń sprywatyzowaną (feudalną) bądź interpretowaną w wymiarze sakralnym (jako ziemia należąca do Boga) przekształciła w przestrzeń publiczną, będącą dobrem wspólnym obywateli i/lub dominującego narodu.Najważniejszym agensem w przestrzeni stołecznej okazuje się państwo. To biurokracja państwowa, występująca w charakterze nosiciela woli narodu, decyduje o kształtowaniu wizerunku miasta, wzmacniając te wartości, które wydają się pożądane z perspektywy reprezentowanej grupy. Brak tego czynnika skutkuje, jak w przypadku Skopje, zachowaniem lokalności i/lub przypadkowością realizowanych inwestycji publicznych. W obu omawianych przypadkach mapa i punkty orientacyjne zdradzają najważniejsze kategorie narracji narodowej, a przecież za jej kształt w znacznym stopniu odpowiada właśnie władza centralna.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2012, 1
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Against Homogeneity. Transcultural and Trans-Lingual Strategies in Cultural Production
    Autorzy:
    Rawski, Tomasz
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508808.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    transculturalism
    translingualism
    strategy
    cultural production
    Opis:
    Against Homogeneity. Transcultural and Trans-Lingual Strategies in Cultural ProductionThe key idea of the present volume of Colloquia Humanistica is the struggle against homogeneity. All the papers deal with the problem of homogenous narratives and homogenous practices, which most often falsify the complex reality of the human world. No matter if we look for examples in literature, cinema, or if we take a closer look at cultural institutions; our authors question the apparent uniformity which seems to lie behind the familiar categories we use to describe our everyday experience. The languages we speak, books we read, exhibitions we visit – they are supposed to use clearly defined categories with sharp boundaries and unified content. This unwritten agreement makes our life easier and helps us move through the labyrinth of social relations and cultural patterns. But what if we suddenly find out that one of those well-known categories does not suit the reality? Przeciwko jednorodności. Transkulturowe i transjęzykowe strategie w produkcji kulturowejGłównym wątkiem nowego numeru "Colloquia Humanistica" jest walka przeciw jednorodności. Wszystkie artykuły zmagają się z problemem jednorodnych narracji i jednorodnych praktyk, które najczęściej fałszują złożoną rzeczywistość ludzkiego świata. Przykłady możemy czerpać z literatury czy kina, możemy też przyjrzeć się bliżej instytucjom kulturalnym; autorzy i autorki w niniejszym numerze kwestionują rzekomą oczywistość, do której, jak się wydaje, odsyłają codziennie używane kategorie, służące nam do opisu codziennego doświadczenia. Nieważne, czy mówimy o językach, którymi się posługujemy, o książkach, które czytamy, czy o wystawach, jakie zwiedzamy; wszędzie tam zakładamy posługiwanie się jasno zdefiniowanymi kategoriami o ostrych granicach i jednorodnej treści. Ta niepisana umowa ułatwia nam życie i pomaga poruszać się w labiryncie relacji społecznych. A jednak co się dzieje, jeśli nagle odkrywamy, że jedna z tych dobrze znanych kategorii nie pasuje do rzeczywistości?
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2018, 7
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Heritage and the Post-Socialist City: Social and Cultural Perspectives
    Dziedzictwo i miasto postsocjalistyczne w perspektywie socjologicznej i kulturowej
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Kovářová, Linda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339663.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    miasto postsocjalistyczne
    dziedzictwo
    studia miejskie
    post-socialist city
    heritage
    urban studies
    Opis:
    The paper is a presentation of the latest volume of Colloquia Humanistica. The leading subject of heritage in the post-socialist city is largely commented on with reference to three major questions: the interplay of city planning and identity issues; symbolic practices and semiotic shifts in urban space; social practices and the functioning of local social networks. Concluding remarks draw attention to the intersection of memory studies and politics, as well as the issue of (dis)continuity, which is crucial for the stability and security of societies on the one hand, and for efficient change on the other.
    Artykuł jest prezentacją najnowszego numeru „Colloquia Humanistica”. Główny temat dziedzictwa w miastach postsocjalistycznych został przedstawiony w odniesieniu do trzech zasadniczych pól tematycznych: relacji między planowaniem miejskim a kwestiami tożsamościowymi, praktyk symbolicznych i zachowań semiotycznych w przestrzeni miejskiej oraz praktyk w kontekście tworzenia się lokalnych sieci społecznych. Wnioski wskazują na wpływ pamięci oraz polityki, jak też kwestii (nie) ciągłości, na stabilność i bezpieczeństwo wspólnot miejskich z jednej strony, jak też na ich skuteczne przemiany z drugiej.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2021, 10; 1-12
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies