Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "rugozy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Gardineria - a scleractinian living fossil
Gardineria - zyjaca skamienialosc wsrod koralowcow szesciopromiennych
Autorzy:
Stolarski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21007.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Zardinophyllum zardini
mezozoik
trias
paleozoik
protoheterastreidy
skamienialosci
rugozy
Gardineria
szkielet
mikrostruktura
koralowce szesciopromienne
paleontologia
Opis:
The basic architecture (Bauplan) and microstructure of the skeleton of Recent Gardineria are noticeably different from those of most other modern scleractinians. The wall of the Gardineria skeleton is entirely epithecate (non-trabecular), while in the majority of modern Scleractinia the epitheca is either absent or added to the main wall which usually is of trabecular nature. These different patterns of theca formation reflect significant anatomical differences in the peripheral parts of the polyp. The Bauplan of Gardineria pattern, exceptional in the modern scleractinian fauna, was widespread among early Mesozoic corals, particularly among the Triassic protoheterastraeids. Similar skeletons also occur in some late Palaeozoic rugosans (e.g., polycoeliids). Zardinophyllum zardini, an aberrant Triassic scleractinian coral, with a supposed rugosan septal insertion, supports the hypothesis of the rugosan origin of the Scleractinia
Podstawowy plan budowy (Bauplan) i mikrostruktura szkieletu przedstawicieli współczesnego rodzaju Gardineria różni się zasadniczo nie tylko od Flabellidae do których rodzaj ten był zaliczany, ale od większości współczesnych Scleractinia. Gardineria ma wyłącznie epitekalną (nietrabekularną) ścianę, gdy u większości współczesnych koralowców sześciopromiennych epiteka nie występuje, albo rozwinięta jest obok podstawowej ściany, która ma budowę trabekularną. Różnice w budowie ściany u tych korali odzwierciedlają odmienną budowę brzeżnej, szkieletotwórczej części polipów. Koralowce wczesnomezozoiczne, w szczególności triasowe protoheterastreidy, powszechnie tworzyły szkielety o planie budowy podobnym do występującego u Gardineria. Rodzaj ten uznany został za formę reliktową uważanej za wymarłą nadrodziny Volzeioidea. Linię rozwojową Gardineria (Gardineriidae fam. n.) reprezentują w stanie kopalnym: wczesnokredowy rodzaj Adkinsella, wczesnojurajski Rodinosmilia, a być może również środkowojurajski Kraterostrobilos. Szkielety o podobnej budowie tworzyły również niektóre późnopaleozoiczne rugozy, m.in. z rodziny Polycoeliidae. Znalezisko triasowego Zardinophyllum zardini, uważanego za aberantnego koralowca sześciopromiennego, o podobnym planie budowy co Gardineria, jednak o przypuszczalnie seryjnym (a nie cyklicznym jak u Scleractinia) sposobie przyrastania septów, przemawia za hipotezą o rugozowych korzeniach Scleractinia.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 4; 339-367
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brachiopods and conodonts from the Early Carboniferous of South China
Ramienionogi i konodonty z wczesnego karbonu poludniowych Chin
Autorzy:
Balinski, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22655.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
kornulity
konodonty
skamienialosci
rugozy
karbon
Chiny
trylobity
mszywioly
ramienionogi
Formacja Muhua
malzoraczki
slimaki
szkarlupnie
paleontologia
ryby
Opis:
A sample taken from a detrital limestone lens, presumed to be allochthonous, within the dark coloured argillaceous limestone of the Early Carboniferous Muhua Formation at the Muhua section, Guizhou, South China, yielded numerous, mostly silicified fossils. Ostracodes, which are the most numerous in the sample, were studied by Olempska (1999). Brachiopods and conodonts are described and illustrated in this paper, but other associated fossils are also noted. Among brachiopods the most common are productides, orthotetidines, spiriferides, and orthides. The productoid gen. et sp. indet. 2, Lambdarina sp., and rhynchonelloid gen. et sp. indet. most probably represent new taxa, but are described in open nomenclature because of inadequate material. Conodonts are indicative of late Tournaisian age. The fossil assemblage is represented by phosphatic and silicified remnants, the latter being originally calcitic. The pattern of silicification resulted generally in preservation of skeletal morphology in great details.
W osadzie próby Mu-42 rozpuszczonej w kwasie mrówkowym, a pobranej z soczewki wapienia detrytycznegoz Formacji Muhua (wczesny karbon) odsłaniającej się w pobliżu wsi Muhua (Południowe Chiny), stwierdzono występowanie licznych, przeważnie skrzemionkowanych skamieniałości. Skamieniałości te nie były dotąd badane, choć odsłonięcie było swego czasu kandydatem na profil stratotypowy granicy dewon-karbon (Ziegler & Sandberg 1984; Zigler et al. 1988). W całej kolekcji, liczącej około 5 tysięcy okazów, najliczniej reprezentowane są małżoraczki (88,5% zespołu; patrz Olempska 1999). W niniejszym opracowaniu udokumentowano i zilustrowano pozostałe elementy zespołu skamieniałości, wśród których najliczniejsze są ramienionogi (6,24%) i szkarłupnie (3,05%). Resztę zespołu (2,21%) stanowią trylobity, konodonty, łuski i zęby ryb, kornulity, rugozy, mszywioły, ślimaki oraz zagadkowe mikroskamieniałości o nieznanym pochodzeniu. Wśród ramienionogów i konodontów występują tu z pewnością nowe gatunki t rodzaje, które jednak ze względu na niedostateczną liczbę okazów są opisane w otwartej nomenklaturze. Wiek zespołu można określić na podstawie małżoraczków i konodontów na późny turnej. Cechą charakterystyczną zespołu z Muhua jest jego stan zachowania polegający na dezintegracji złożonych szkieletów i ich fragmentacji. Jednak okazy małe, poniżej 2 mm długości, są na ogół kompletne i zaskakują bardzo dobrze zachowanymi szczegółami urzeźbienia powierzchni. Analiza zespołu z próby Mu-42 wskazuje, że żył on w płytkim przybrzeżnym morzu o normalnym zasoleniu. Jednak, na skutek osunięcia się osadu wzdłuż stoku, szczątki organiczne zostały przetransportowane i ostatecznie osadzone w niezbyt oddalonej strefie głębszego morza.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 4; 437-451
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies