Temat: cechy morfologiczne - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Late Paleozoic turrilepadid machaeridians from North America
Autorzy:: Hoare, R D
Mapes, R H
Yancey, T E
Nestell, M K
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22000.pdf
Data publikacji:: 1996
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: fauna kopalna
perm
namur
Ameryka Polnocna
paleozoik
skamienialosci
Turrilepadida
Machaeridia
cechy morfologiczne
paleontologia
skleryty
Opis:: Turrilepadids are not uncommon in late Paleozoic shales being often associated with ostracodes, foraminifers, and minute molluscs. In North America they range from the late Missippian (Chesterian) to early Permian (Leonardian). Sclerites of the inner scleritome row are more common than outer sclerites. Some clusters have been found. Sclerite consists of two layers with the thicker, lower layer penetrated by a transverse tubular structures oriented perpendicular to the sclerite surface, which may represent canals related to the papillae on the inner surface of the sclerite. Turrilepas Lepros sp. n., T. trigoniodes sp. n., T. asketos sp. n., Clarkeolepis alloeospinosa sp. n., and Ambonlepidas petalos gen. et sp. n. are proposed.
Machaeridia (pospolite we wczesnym paleozoiku organizmy o nieustalonych pokrewieństwach) z rzędu Turrilepadida są częstsze w młodszym paleozoiku, niż się dotąd spodziewano. W Ameryce Płn. występują od namuru (Chesterian) do wczesnego permu. Skleryty wewnętrznego rzędu pancerza są z jakichś powodów częstsze w materiale kopalnym. Każdy skleryt składa się z dwu warstw. Wewnętrzna, grubsza warstwa przebita jest licznymi rurkowatymi strukturami prostopadłymi do powierzchni sklerytu, które mogły pierwotnie stanowić kanały.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 2; 127-145
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Tube microstructure of Recent and Jurassic serpulid polychaetes and the question of the Palaeozoic spirorbids
Autorzy:: Weedon, M J
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22360.pdf
Data publikacji:: 1994
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: fauna kopalna
paleocen
wieloszczety
skamienialosci
Spirorbis
rurki kalcytowe
jura
cechy morfologiczne
mikrostruktura
paleontologia
Serpulidae
Opis:: 'Ordered' and 'unordered chevron structures' in serpulid tubes comprise minute calcite lath-like crystals. In ordered chevron structure (Pomatoceros triqueter) the crystals parallel each other within each chevron layer, whilst between layers the alignment direction alternates. The laths have no alignment in unordered chevron structure (Spirorbis and locally in Pomatoceros triqueter). In 'homogeneous chevron structure' (found in Jurassic pomatocerids) the layers comprise a granular or homogeneous fabric. This structure possibly represents a diagenetic replacement of lath-like crystals. Serpulid chevron structures are quite dissimilar from any shell microstructures described in molluscs or lophophorates. The secretion of microstructures comprising lath-like crystals may have allowed rapid tube growth. Spherulitic prismatic structure is identified in Spirorbis; the structure occurs locally in the outer part of the tube. The microstructure of Recent spirorbids is quite dissimilar to that of Palaeozoic fossils (microconchids) previously assigned to the genus Spirorbis.
Mikrostruktura kalcytowych rurek wieloszczetów z rodziny Serpulidae jest zupełnie odmienna od mkrostruktur występujących w muszlach mięczaków i ramienionogów, czy też w zooeciach mszywiołów. Nie jest również podobna do struktury ścianek paleozoicznych skamieniałości tradycyjnie uważanych za rurki wieloszczetów Spirorbis. W poprzednich pracach autora zostało wykazane, że paleozoiczne spirorbidy miały mikrostrukturę identyczną jak grubościenne tentakulity, ramienionogi i mszywioły. Na tej podstawie reaktywowana została nazwa rodzajowa Microcornus, użyta niegdyś do tych skamieniałości, i utworzony został rząd Microconchida, wraz z pokrewnym Trypanoporida włączony do gromady Tentaculita.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 1; 1-15
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: A segmented Paleocene cheilostomatous bryozoan and its possible relationships with pseudarcellids
Autorzy:: Szczechura, J
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20674.pdf
Data publikacji:: 1994
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: plytki oralne
pseudarcellidy
skamienialosci
mikroskamienialosci wapienne
kenozoik
cechy morfologiczne
Polska Polnocna
paleontologia
mszywioly
Geminella polonica
zooecia
Opis:: Paired, cup-like calcitic structures from the Paleocene of Pomerania, Poland, are interpreted as complete zoaria or zoarial segments of an unknown group of cheilostomatous Bryozoa. Each of the cups in the twinned unit resembles the alleged Eocene tintinnid Pseudarcella. These fossil organisms may thus represent a connecting link between the more complex segmented bryozoan of bicorniferids and the extremely simplified pseudarcellids. Geminella polonica gen. et sp. n. is proposed.
Z osadów paleocenu (montu) z Polski północnej, opisano Geminella polonica gen. et sp. n., stanowiącą nieznany dotąd typ kolonii, bądź segment kolonii mszywiołów Cheilostomata Anasca, o nieustalonej przynależnosci do rodziny. Segmenty G. polonica mają postać (kształt) odwróconej do góry gruszki i składają się z dwóch zooeciów, z których każde posiada terminalne ujście, natomiast tylko proksymalne zooecium jest wydłuożne u podstawy i zaopatrzone w kanalik. Wydaje się, że niektóre zooecia mają boczne, kieszeniowate, otwarte na zewnątrz wypukłości. Trudno ustalić, czy G. polonica tworzyła kolonie płożące czy drzewkowate. Pojedyncze zooecia pod wieloma względami, zwłaszcza kształtem ogólnym i wykształceniem części oralnej, przypominają wapienne mikroskamieniałości zaliczane do pseudarcellidów, znane od paleocenu do oligocenu, z Europy, zachodniej Azji i Ameryki Płn., które traktowano dotąd jako otwornice, mikroproblematyki, bądź tintinnidy. Opisane dotąd liczne rodzaje i gatunki tej grupy mikroskamieniałości, wydzielone w oparciu o pokrój ogólny skorupki, wykształcenie części oralnej i położenie (jeśli istnieje) "nóżki" są nieuzasadnione; ta przypuszczalna zmienność pseudarcellidów zdaje się wynikać z kształtu (zapewne płożących) kolonii i/albo położenia poszczególnych osobnikow w obrębie kolonii. Wymienione cechy pseudarcellidów, a także zmienność dotycząca stopnia zwapnienia (perforowanej!) płytki oralnej sugerują, że należą one do mszywiołów, stanowiąc skrajne ogniwo w linii ewolucyjnej obejmującej bicorniferidy i Geminella.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 2; 223-231
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Hadrosaurs as ungulate parallels: lost life styles and deficient data
Dinozaury kaczodziobe jako ekologiczne odpowiedniki ssakow kopytnych: wygasle tryby zycia a niepelne dane
Autorzy:: Carrano, M T
Janis, C M
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23129.pdf
Data publikacji:: 1999
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: Azja
Hadrosauridae
zeby
podobienstwo morfologiczne
Ameryka Polnocna
kreda
Ornithischia
cechy morfologiczne
szkielet
paleontologia
ssaki kopytne
dinozaury kaczodziobe
Opis:: Hadrosaur dinosaurs (Ornithischia: Hadrosauridae) were abundant in Late Cretaceous terrestrial environments of North America and Asia. Their derived dental and postcranial specializations for herbivory have led to the suggestion that these dinosaurs were analogous to modern ungulates in lifestyle. Ungulates display a suite of morphological features that are correlated with diet, habitat preference, and sexual dimorphism. In this paper we examine several of these same features in hadrosaurs in order to determine whether they display similar patterns under multivariate analysis. Initial results confirm the resemblances between hadrosaurs and ungulates but suggest that missing data may considerably affect the outcomes of statistical analyses. Using the hadrosaur dataset as a template, we artificially degrade the (previously complete) ungulate datasets and perform the same analyses. Results are consistent with earlier results and provide an opportunity to assess the impact of missing data on the original multivariate structure. Our results support the hypothesis that hadrosaurs were similar to ungulates in patterns of ecomorphology.
Dinozaury kaczodziobe (Ornithischia: Hadrosauridae) były w późnej kredzie pospolite w Ameryce Północnej i Azji. Wyspecjalizowane przystosowania uzębienia i szkieletu pozaczaszkowego pozwoliły wysunąć przypuszczenie, że trybem życia przypominały dzisiejsze ssaki kopytne. Kopytne przejawiają zespół cech morfologicznych skorelowanych z rodzajem pokarmu, preferencjami siedliskowymi i dymorfizmem płciowym. W niniejszej pracy poddano analizie wieloczynnikowej odnośne cechy hadrozaurów, by sprawdzić, czy i u nich występują podobne prawidłowości. Wstępne wyniki potwierdziły podobieństwa między hadrozaurami a kopytnymi, ale wynik analizy statystycznej mógł zostać znacząco zniekształcony przez niekompletność danych dotyczących dinozaurów. Dlatego zestawy danych dotyczące ssaków kopytnych (pierwotnie kompletne) zostały sztucznie zubożone na wzór danych kopalnych i poddane powtórnej analizie. Uzyskane wyniki okazały się zbieżne z rezultatami wstępnymi i pozwoliły oszacować wpływ brakujących danych na pierwotną strukturę wieloczynnikową. Nasza analiza wspiera hipotezę, że hadrozaury były podobne pod względem ekomorfologicznym do ssaków kopytnych.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 3; 237-261
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Revised taxonomy of albanerpetontid amphibians
Rewizja taksonomiczna plazow z rodziny Albanerpetodontidae
Autorzy:: Gardner, J D
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20188.pdf
Data publikacji:: 2000
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: fauna kopalna
albanerpetodonty
kosci czolowe
taksonomia
jura
szczeki
plazy
Albanerpetontidae
Celtedens
kreda
Albanerpeton
cechy morfologiczne
paleontologia
Opis:: Characters of the jaws and frontals are often used to differentiate albanerpetontid genera and species, yet the reliability of these characters has rarely been examined. Frontals are diagnostic for the genera Albanerpeton and Celtedens and for species in the latter genus. The value of frontals at the specific level in Celtedens may be inflated by lack of information about variation in jaw structure. Characters of the frontals, jaws, and body size differentiate species of Albanerpeton. Differential diagnoses are presented for the Albanerpetontidae based on cranial and vertebral characters and for the two named genera based on frontal characters. Each genus is characterized by one autapomorphy: fused frontals triangular in Albanerpeton and internasal process bulbous in Celtedens. An enigmatic albanerpetontid from the Middle Jurassic (upper Bathonian) of England has a unique mixture of frontal and premaxillary character states that precludes it from being included in either Celtedens or Albanerpeton.This leaves the oldest occurrences of the two genera in, respectively, the Late Jurassic (Kimmeridgian) and Early Cretaceous (latest Aptian/earliest Albian).
Rodzaje albanerpetodontów klasyfikowano na podstawie cech morfologicznych szczęk i kości czołowych, ale rzadko zastanawiano się nad przydatnością taksonomiczną tych cech. Budowa kości czołowych jest diagnostyczna dla rodzajów Albanerpeton i Celtedens oraz gatunków w obrębie tego ostatniego (zwłaszcza, że brak jest danych na temat zróżnicowania morfologii szczęk w obrębie tego rodzaju). W obrębie rodzaju Albanerpeton gatunki wyróżniają się cechami kości czołowych i szczęk oraz rozmiarami ciała. Podano diagnozy różnicujące dla obu rodzajów opisanych na podstawie powyższych cech, obejmujące także morfologię kręgów. Każdy z rodzajów odznacza się jedną autapomorfią: Albanerpeton - trójkątnymi zrośniętymi kośćmi czołowymi, a Celtedens - pękatym wyrostkiem międzynosowym tych kości. Zagadkowy albanerpetodont ze środkowej jury (baton) Anglii ma mieszane cechy, nie pozwalające zaliczyć go do wyżej wymienionych. Oznacza to, że Celtedens znany jest od późnej jury (kimeryd) a Albanerpeton - od wczesnej kredy (apt/alb).
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 1; 55-70
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Early Eocene mimotonids of Kyrgyzstan and the problem of Mixodontia
Autorzy:: Averianov, A O
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20496.pdf
Data publikacji:: 1994
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: fauna kopalna
zeby
ssaki
skamienialosci
zuchwa
przedtrzonowce
cechy morfologiczne
paleontologia
eocen
Mimotonidae
zeby policzkowe
anatomia zwierzat
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 4; 393-411
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Djatochtatheria - a new suborder of multituberculate mammals
Djatochtatheria - nowy podrzad multituberkulatow
Autorzy:: Kielan-Jaworowska, Z
Hurum, J H
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23058.pdf
Data publikacji:: 1997
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: fauna kopalna
Djadochtatheriidae
Djadochtatherium
ssaki
czaszki
Tombaatar
Mongolia
kreda
Catopsbaatar
cechy morfologiczne
paleontologia
Kryptobaatar
multituberkulaty
morfologia zwierzat
Opis:: Mongolian Late Cretaceous multituberculates (except Buginbaatar) form a monophyletic group for which the suborder Djadochtatheria is proposed. Synapomorphies of Djadochtatheria are: large frontals pointed anteriorly and deeply inserted between the nasals. U-shaped fronto-parietal suture, no frontal-maxilla contact, and edge between palatal and lateral walls of premaxilla. Large, rectangular facial surface of the lacrimal exposed on the dorsal side of the cranial roof is present in all djadochtatherians, but may be a plesiomorphic feature. It is also possible that in djadochtatherians the postglenoid part of the braincase is relatively longer than in other multituberculates. Djadochtatherians have an arcuate p4 (secondarily subtrapezoidal in Catopsbaatar) that does not protrude dorsally over the level of the molars (shared with Eucosmodontidae), I3 placed on the palatal part of the premaxilla (shared with the eucosmodontid Stygimys and the cimolomyid Meniscoessus). The small number of cusps on the upper and lower molars and no more than nine ridges on p4 are possibly plesiomorphies for Djadochtatheria. The djadochtatherian Nessovbaatar multicostatus gen. et sp. n., family incertae sedis from the Barun Goyot Formation is proposed. New specimens of the djadochtatherian genera Kryptobaatar, ?Djadochtatherium, and Kamptobaatar are described and revised diagnoses of these taxa and Sloanbaatar are given. A cladistic analysis of Mongolian Late Cretaceous multituberculates (MLCM), using Pee-Wee and NONA programs and employing 43 dental and cranial characters, 11 MLCM taxa, five selected Late Cretaceous or Paleocene multituberculate genera from other regions, and a hypothetical ancestor based on the structure of Plagiaulacoidea, is performed. The Pee-Wee program yielded two equally fit trees that confirm the monophyly of MLCM excluding Buginbaatar. Kryptobaatar, Djadochtatherium, Catopsbaatar, and Tombaatar form a clade, for which the family Djadochtatheriidae is proposed. Chulsanbaataris the sister taxon of this clade. Bulganbaatar and Nemegtbaatar are the sister group of all other djadochtatherians. Kamptobaatar, Sloanbaatar, and Nessovbaatar form a separate clade in the Pee-Wee tree. The NONAprogram yielded thirty equally parsimonious trees and a strict consensus tree with a poor resolution.
Na podstawie porównań anatomicznych popartych analizą filogenetyczną wykazano, że późnokredowe multituberkulaty (wieloguzkowce) Mongolii, z wyjątkiem rodzaju Buginbaatar, tworzą monofiletyczną grupę, dla której zaproponowano nowy podrząd Djadochtatheria. Podrząd Djadochtatheria charakteryzuje się nastepującymi synapomorfiami: kości czołowe są proporcjonalnie duże i wcinają się głęboko w formie zaostrzonego szpica między kości nosowe; szew czołowo-ciemieniowy jest U-kształtny; kość czołowa nie kontaktuje się ze szczęką; wzłuż kontaktu między podniebienną i boczną powierzchnią kości przedszczękowej występuje ostra krawędź. U wszystkich Djadochtatheria część twarzowa koki łzowej jest duża, w przybliżeniu prostokątna, umieszczona na dachu czaszki, co być może jest cechą symplezjomorficzną. Jest również możliwe, że tylna część czaszki, położona za dołemu żuchwowym jest u Djadochtatheria dłuższa w stosunku do całej czaszki niż u innych multituberkulatów. Djadochtatheria mają łukowaty p4 (wtórnie trapezoidalny u Catopsbaatar), który nie wystaje ponad poziom powierzchni żującej trzonowców (cecha wspólna z Eucosmodontidae), oraz I3 umieszczony na podniebiennej części kości przedszczekowej (cecha wystepująca również u eukosmodontida Stygimys i u cimolomyida Moeniscoessus). Mała liczba guzków na dolnych i górnych trzonowych, oraz nie więcej niż dziewięć grzebieni na p4 są przypuszczalnie cechami symplezjomorficznymi. Z formacji Barun Gojot opisano przedstawiciela Djadochtatheria Nessovbaatar multicostatus gen. et sp. nov., zaliczonego do rodziny incertae sedis. Zaproponowano nową rodzinę Djadochtatheriidae dla rodzajów Kryptobaatar, Djadochtatherium, Catopsbaatar i Tombaatar, a w oparciu o nowe materiały przedstawiono zrewidowane diagnozy czterech rodzajów Djadochtatheria: Sloanbaatar, Kryptobaatar, Djadochtatherium i Kamptobaatar. W celu przeprowadzenia analizy filogenetycznej późnokredowych multituberkulatów Mongolii zaproponowano listę 43 cech (różniącą się, z wyjątkiem dziesięciu cech, od list używanych dotychczas przy analizach filogenetycznych multituberkulatów) oraz matrycę taksonów i cech, obejmująca 17 taksonów. Taksony uwzględnione w analizie obejmują 11 późnokredowych rodzajów z Mongolii, pięć najkompletniej poznanych późnokredowych i paleoceńskich rodzajów z Ameryki Północnej i Azji, oraz hipotetycznego przodka, skonstruowanego na podstawie cech wystepujacych u jurajskich multituberkulatów z rzędu Plagiaulacoidea. W analizie kladystycznej zastosowano dwa różne programy komputerowe: Pee-Wee (Goloboff 1993a, 1996) oraz NONA (Goloboff 1993b), oparty na tej samej zasadzie co powszechnie używany PAUP (Swofford 1993). Program Pee-Wee przedstawił dwa drzewa. Fig. 13 przedstawia krótsze z tych drzew, które potwierdza odrębność Buginbaatar i monofiletyzm Djadochtatheria. Analiza przeprowadzona za pomocą tego programu wykazuje również monofiletyzm rodziny Djadochtatheriidae ustanowionej w pracy (Fig. 13, węzeł 18). Program NONA zaproponował 30 jednakowo oszczędnych drzew. Dwa drzewa ścisłej zgodności (Fig. 14A and 14B) wykazują znacznie gorszą rozdzielczość niż drzewo zaproponowane przez program Pee-Wee, na którym oparto wnioski filogenetyczne.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 2; 201-242
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Hartmaniellidae - living fossils among polychaetes
Autorzy:: Szaniawski, H
Imajima, M
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22164.pdf
Data publikacji:: 1996
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: fauna kopalna
mezozoik
trias
skamienialosci
jura
aparat szczekowy
szczeki
skolekodonty
Palurites
kielanoprionidy
hartmaniellidy
wieloszczety
cechy morfologiczne
paleontologia
Palurites raridentatus
Palurites jurassicus
Opis:: The jaw apparatus of the Recent eunicoid polychaete Hartmaniella erecta is closely similar to those of the Mesozoic species of Palurites. It is concluded that the family Hartmaniellidae originated in the late Palaeozoic from an ancestor close to the Paulinitidae and is qlosely related to Kielanoprionidae. The lineage shows an extremaly slow rate of evolution. Hartmaniellids have been abundant during the whole Mesozoic while its Recent representation is only a relic. Palurites jurassicus sp. n. is proposed.
W oparciu o badania porównawcze wykazano, że stosunkowo niedawno poznana rodzina wieloszczetów współczesnych Hartmaniellidae (Imajima 1977) posiada aparat szczękowy o bardzo podobnej budowie do wcześniej już znanego gatunku triasowego Paluriles raridentahus (Kozur 1967) oraz do opisanego w niniejszej pracy gatunku jurajskiego Palurites jurassicus sp. n. Podobieństwo to dotyczy zarówno budowy całych aparatów jak i poszczególnych ich elementów (Figs 1-4, 58) i wskazuje na bliskie pokrewieństwo. Do rodzaju Palurites należy ponadto kilka innych gatuków mezozoicznych, znabych dotychczas wyłącznie na podstawie izolowanych szczęk. Porównania z wcześniej opisanymi skolekodontami (Figs 5A, C-D, 6) pozwalają na stwierdzenie, że hartmaniellidy wyodrębniły się już w górnym paleozoiku, pochodzą od przodków bliskich paulinitidom i są najbliżej spokrewnione z kielanoprionidami. Wśród form współczesnych najbardziej do nich zbliżona jest rodzina Lumbrinereidae (Fig. 7). Hartmaniellidy były bardzo liczne w mezozoiku, a współcześnie żyją zaledwie dwa ich gatunki o bardzo ograniczonym zasięgu występowania. Uważać je więc można za formy reliktowe.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 2; 111-125
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Confirmation of the poriferan status of favositid tabulates
Autorzy:: Kazmierczak, J
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20226.pdf
Data publikacji:: 1994
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: gabki kopalne
denkowce
gabki krzemionkowe
skamienialosci
skleryty
fawozytidy
Gotlandia
osady wapienne
Favosites hisingeri
cechy morfologiczne
paleontologia
gabki
szkielet
wenlok
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 3; 233-245
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Snout and orbit of Cretaceous Asian multitiuberculates studied by serial sections
Autorzy:: Hurum, J H
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22299.pdf
Data publikacji:: 1994
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: mezozoik
skamienialosci
ssaki
oczodolny wyrostek kosci podniebiennej
mikrotom Junga
kreda
Nemegtbaatar gobiensis
czaszka
cechy morfologiczne
paleontologia
Chulsanbaatar vulgaris
Pustynia Gobi
multituberkulaty
Opis:: The orbital wall in Nemegtbaatar gohiensis and Chulsanbaatar vulgaris, from the Late Cretaceous of the Gobi Desert, Mongolia, comprises a small lacrimal anteriorly, large orbital process of the frontal dorsally, orbitosphenoid posteriorly and maxilla ventrally. Nemegtbaatar also posesses an orbital process of the palatine ventrally, not recognized in Chulsanbaatar. Large frontal sinuses of both taxa are interpreted as related to lack of the sagittal crest. Other anatomical characters found in this study, such as orbital process of the frontal, ossified turbinals, ossified ethmoid and vomer, frontal, sphenoidal and maxillary sinuses, and the presence of the orbital process of palatine in Nemegtbaatar suggest a close relationship of multituberculates to monotremes and therian mammals. By the new data obtained from the serial sections the diagnostic character: orbital process of the palatine absent in Multituberculata, is no longer valid. Ossified ethmoid and maxillary turbinals, characteristic for Monotremata, Vincelestes, Marsupialia and Placentalia, are also present in Multituberculata. The precence of a cribiform plate and the precence of an ossified plate of ethmoid in Multituberculata is shared with Monotremata, Vincelestes, Marsupialia and Placentalia.
W artykule przedstawiono interpretację seryjnych skrawków, uzyskanych przy pomocy mikrotomu Junga, z przednich części czaszek dwu gatunków multituberkulatów z poźnej kredy pustyni Gobi. Okazało się, że u Nemegtbaatar gobiensis występuje oczodolny wyrostek kości podniebiennej. Jego brak nie może być więc dalej uważany za diagnostyczną cechę multituberkulatów.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 2; 181-221
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki