Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kowalewski, J." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Biotic interaction between spionid polychaetes and bouchardiid brachiopods: Paleoecological, taphonomic and evolutionary implications
Autorzy:
Rodrigues, S.C.
Simoes, M.G.
Kowalewski, M.
Petti, M.A.V.
Nonato, E.F.
Martinez, S.
del Rio, C.J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21792.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
biotic interaction
spionid polychaete
polychaete
bouchardiid brachiopod
brachiopod
paleoecology
evolution
Brachiopoda
Spionidae
Caulostrepsis
Bouchardia
Cenozoic
Brazil
Opis:
Shells of Bouchardia rosea (Brachiopoda, Rhynchonelliformea) are abundant in Late Holocene death assemblages of the Ubatuba Bight, Brazil, SW Atlantic. This genus is also known from multiple localities in the Cenozoic fossil record of South America. A total of 1211 valves of B. rosea, 2086 shells of sympatric bivalve mollusks (14 nearshore localities ranging in depth from 0 to 30 m), 80 shells of Bouchardia zitteli, San Julián Formation, Paleogene, Argentina, and 135 shells of Bouchardia transplatina, Camacho Formation, Neogene, Uruguay were examined for bioerosion traces. All examined bouchardiid shells represent shallow−water, subtropical marine settings. Out of 1211 brachiopod shells of B. rosea, 1201 represent dead individuals. A total of 149 dead specimens displayed polychaete traces (Caulostrepsis). Live polychaetes were found inside Caulostrepsis borings in 10 life−collected brachiopods, indicating a syn−vivo interaction (Caulostrepsis traces in dead shells of B. rosea were always empty). The long and coiled peristomial palps, large chaetae on both sides of the 5th segment, and flanged pygidium found in the polychaetes are characteristic of the polychaete genus Polydora (Spionidae). The fact that 100% of the Caulostrepsis found in living brachiopods were still inhabited by the trace−making spionids, whereas none was found in dead hosts, implies active biotic interaction between the two living organisms rather than colonization of dead brachiopod shells. The absence of blisters, the lack of valve/site stereotypy, and the fact that tubes open only externally are all suggestive of a commensal relationship. These data document a new host group (bouchardiid rhynchonelliform brachiopods) with which spionids can interact (interestingly, spionid−infested sympatric bivalves have not been found in the study area despite extensive sampling). The syn−vivo interaction indicates that substantial bioerosion may occur when the host is alive. Thus, the presence of such bioerosion traces on fossil shells need not imply a prolonged post−mortem exposure of shells on the sea floor. Also, none of the Paleogene and Neogene Bouchardia species included any ichnological evidence for spionid infestation. This indicates that the Spionidae/ Bouchardia association may be geologically young, although the lack of older records may also reflect limited sampling and/or taphonomic biases.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2008, 53, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Predatory scars in the shells of a recent lingulid brachiopod: Paleontological and ecological implications
Blizny drapieznicze w muszlach wspolczesnego ramienionoga lingulidowego Glottidia palmeri i ich znaczenie paleontologiczne i ekologiczne
Autorzy:
Kowalewski, M
Flessa, K W
Marcot, J D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20666.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
lingulidy
analiza ilosciowa
Polwysep Kalifornijski
Glottidia palmeri
kraby
paleontologia
muszle
ramienionog lingulidowy
ramienionogi
blizny drapieznicze
ptaki drapiezne
Opis:
The paper presents the detailed quantitative study of predatory scars in the shells of an inarticulate brachiopod: the lingulid Glottidia palmeri Dall, 1870. The scars include four morphological types: u-shaped, pocket, crack, and miscellaneous scars. They concentrate and open up toward the anterior shell edge. They commonly consist of a pair of scars on the opposite valves. The analysis of 820 specimens live-collected from two intertidal localities in the northern Gulf of California indicates that (1) 23.4% specimens bear repair scars; (2) the scars vary in size from 1.5 to 24 mm² (mean = 2.5 mm²) and all scar types have similar size-frequency distributions; (3) the spatial distribution of scars on the shell is non-random; (4) the anterior-posterior distribution of scars is strongly multimodal and suggests seasonal predation in the late fall and winter months; and (5) the frequency of scarred specimens increases with brachiopod size and differs between the two sampled localities, but does not vary among brachiopod patches from the same locality. The repair scars record unsuccessful attacks by epifaunal intertidal predators with a scissors-type weapon (birds or crabs). The high frequency of attacks, seasonal winter predation, and previous ecological research suggest that scars were made by wintering shorebirds (willets or/and curlews). However, crabs cannot be entirely excluded as a possible predator. Because repair scars represent unsuccessful predation, many of the quantitative interpretations are ambiguous. Nevertheless, the study suggests the existence of strong seasonal interactions between inarticulate brachiopods and their predators. Because shorebirds, crabs, and lingulids may have co-existed in intertidal ecosystems since the late Mesozoic, predatory scars in lingulid shells may have potentially a 100 million year long fossil record.
Szczegółowa analiza ilościowa blizn drapieżniczych w muszli ramienionoga bezzawiasowego z grupy lingulidów oparta jest na 820 okazach Glottidia palmeri Dall, 1870. Okazy zebrano z dwóch stanowisk z równi międzypływowych północnowschodniej Zatoki Kalifornijskiej w Meksyku. Blizny drapieżnicze występują w 23.4% osobników. Można je podzielić na cztery kategorie: blizny u-kształtne, kieszeniowe, spękaniowe oraz pozostałe. Niezależnie od ich morfologii, blizny koncentrują się przy przedniej krawędzi muszli. Większość blizn zorientowana jest rozwartą stroną w kierunku przedniej krawędzi muszli i wiele z nich składa się z dwóch blizn zlokalizowanych naprzeciwlegle na brzusznej i grzbietowej skorupce ramienionoga. Analiza ilościowa wskazuje, że (1) blizny wahają się w wielkości do 1,5 do 24 mm² (średnia = 2,5 mm²) i wszystkie cztery kategorie blizn mają podobne rozkłady wielkości; (2) rozmieszczenie blizn na powierzchni muszli nie jest losowe, podczas gdy ich rozkład grzbieto-brzuszny wydaje się być losowy; (3) proporcja zagojonych blizn wzrasta w kierunku tylnej części muszli; (4) rozkład blizn jest uderzająco multimodalny i sugeruje sezonalne drapieżnictwo skoncentrowane późną jesienią i zimą; (5) częstość blizn wzrasta wraz z wielkością ramienionoga; i (6) częstość okazów z bliznami waha się znacząco pomiędzy dwoma badanymi stanowiskami, jak również w obrębie stanowiska 1 w czasie, ale nie waha się znacząco pomiędzy różnymi miejscami opróbowania w obrębie stanowiska 1. Blizny reprezentują nieudane ataki jakiegoś epifaunalnego drapieżnika, wyposażonego w nożycowy narząd chwytny (np. szczypce kraba, dziób ptaka). Wysoka częstość ataków, ich sezonalność i poprzednie badania ekologiczne zgodnie sugerują, że blizny są wynikiem ataków drapieżnych ptaków (Catoptrophorus semipalmatus lub Numenius americanus). Wybrzeża Półwyspu Kalifornijskiego są miejscem zimowania drapieżnych ptaków i goszczą ich liczne populacje. Nie można jednak całkowicie wykluczyć, że drapieżnikami były kraby. Ponieważ blizny reprezentują nieudane ataki, ilościowe analizy dotyczące selektywności miejsca ataku, selektywności wielkości ofiary i wpływu drapieżnictwa na dynamikę populacji ramienionoga są trudne do jednoznacznego zinterpretowania. Niemniej jednak, wyniki sugerują istnienie silnej sezonalnej zależności ekoliogicznej pomiędzy ptakami (krabami?) i ramienionogami. Analiza ilustruje metody ilościowe użyteczne w badanich współczesnych i kopalnych blizn drapieżniczych i ma istotne implikacje paleontologiczne. Drapieżne ptaki, kraby i ramienionogi mogły współzamieszkiwać strefy międzypływowe począwszy od późnego mezozoiku. Tak więc, blizny drapieżnicze w muszlach ramienionogów mogą mieć długi zapis kopalny, interesujący dla paleontologii, szczególnie z punktu widzenia paleoekologii ewolucyjnej. Ponieważ blizny w muszlach lingulidów pozwalają rozpoznać sezonalne drapieżnictwo, kopalne blizny mogą potencjalnie dostarczyć danych ekologicznych i etologicznych, które są zazwyczaj rzadko dostępne w paleontologii.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 4; 497-532
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies