Temat: Konwencja - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Zasadność zakazu obowiązkowej mediacji w sprawach przemocy domowej. Krytyczna analiza przepisu art. 48 ust. 1 tzw. konwencji stambulskiej
Autorzy:: Sitarz, Olga
Bek, Dominika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1788247.pdf
Data publikacji:: 2018-02-12
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: mediacja
alternatywne rozsztrzyganie sporu
konwencja stambulska
przemoc domowa
mediation
alternative dispute resolution
the Istanbul Convention
domestic violence
Opis:: Celem podjętych badań była ocena zasadności wprowadzenia zakazu obowiązkowej mediacji w sprawach przemocy domowej. Analizie poddano przepis art. 48 ust. 1 tzw. konwencji stambulskiej, który nałożył na państwa-strony (w tym Polskę) obowiązek podjęcia koniecznych działań ustawodawczych lub innych zakazujących stosowania obowiązkowych alternatywnych procesów rozstrzygania sporów, w tym mediacji i rozstrzygnięć polubownych, w odniesieniu do wszelkich form przemocy objętych zakresem niniejszej konwencji. Przy wykorzystaniu metody formalno-dogmatycznej, ze szczególnym uwzględnieniem wykładni językowej i funkcjonalnej, podjęto próbę ustalenia zakresu normy kompetencyjnej zakodowanej w niniejszym przepisie. Wyniki tak przeprowadzonego badania skonfrontowano z zasadami mediacji oraz polskimi regulacjami w tym obszarze. Otrzymane wyniki pozwoliły na sformułowanie krytycznej oceny przepisu art. 48 ust. 1 konwencji.
The purpose of the undertaken research was to assess the legitimacy of introducing a prohibition of compulsory mediation in cases of domestic violence. The provision of art. 48.1 of so-called the Istanbul Convention has imposed on States Parties (including Poland) an obligation to take the necessary legislative or other measures to prohibit mandatory alternative dispute resolution processes, including mediation and conciliation, in relation to all forms of violence covered by the scope of this Convention. Using the formal-dogmatic method, with particular emphasis on language and functional interpretation, an attempt was made to determine the scope of the competence standard encoded in this provision. The results of this study were confronted with the principles of mediation and Polish regulations in this area. The obtained results allowed for the formulation of a critical evaluation of the provision of art. 48.1 of the Convention.
Źródło:: Studia Prawnicze; 2018, 1 (213); 105-129
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:: Studia Prawnicze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: ‘We condemn abusing violence against women’. The criminalization of domestic violence in Poland
„Potępiamy nadużywanie przemocy wobec kobiet”. O kryminalizacji przemocy domowej w Polsce
Autorzy:: Grzyb, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1375553.pdf
Data publikacji:: 2020-09-30
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: domestic violence
violence against women
Istanbul Convention
penal law
criminal justice
Polska
przemoc domowa
przemoc wobec kobiet
Polska
prawo karne
konwencja stambulska
Opis:: One can often hear Polish politicians saying there is no violence against women in Poland, since Polish men respect their women and women hold a strong position in Polish culture. The conviction rates for domestic abuse in Poland are indeed low, though the attrition rates are high. Every year, for approximately 75,000 registered cases of domestic violence, there are roughly 10,000 convictions. Most of the prison sentences are conditionally suspended. Protective orders or other punitive measures are seldom handed down. There is a visible reluctance on the part of the criminal justice system to punish and correct domestic abusers. One of the reasons is that domestic abuse provisions in the Polish Penal Code (Article 207 of the Polish Penal Code from 1997) criminalises a very different behaviour than is defined in the Counteracting Family Violence Act from 2005. Another, possibly even greater, reason is the culture of sentencing (both in general and of domestic abuse) within the Polish judiciary and the very strong conservatism of Polish decision-makers and society. The protection of family values by legislators and the judiciary is often enforced at the expense of the victims’ right to life and to a life free from violence. This article discusses the Polish system for preventing domestic violence, which was set up in 2005 and the construction and jurisprudence of crime described in Article 207 of the Polish Penal Code. In particular, the question of culpability raises many problems when it comes to prosecution. First, we must compare Article 207 with the definition of ‘family violence’ specified inthe Counteracting Family Violence Act and the Istanbul Convention. Then, I will explain how such an understanding and interpretation of Article 207 translates into the dynamics of sentencing and penal decision-making and the virtual ineffectiveness of both penal provisions (the lack of deterrent effect) and the system of counteracting family violence designed by lawmakers.
One can often hear Polish politicians saying there is no violence against women in Poland, since Polish men respect their women and women hold a strong position in Polish culture. The conviction rates for domestic abuse in Poland are indeed low, though the attrition rates are high. Every year, for approximately 75,000 registered cases of domestic violence, there are roughly 10,000 convictions. Most of the prison sentences are conditionally suspended. Protective orders or other punitive measures are seldom handed down. There is a visible reluctance on the part of the criminal justice system to punish and correct domestic abusers. One of the reasons is that domestic abuse provisions in the Polish Penal Code (Article 207 of the Polish Penal Code from 1997) criminalises a very different behaviour than is defined in the Counteracting Family Violence Act from 2005. Another, possibly even greater, reason is the culture of sentencing (both in general and of domestic abuse) within the Polish judiciary and the very strong conservatism of Polish decision-makers and society. The protection of family values by legislators and the judiciary is often enforced at the expense of the victims’ right to life and to a life free from violence. This article discusses the Polish system for preventing domestic violence, which was set up in 2005 and the construction and jurisprudence of crime described in Article 207 of the Polish Penal Code. In particular, the question of culpability raises many problems when it comes to prosecution. First, we must compare Article 207 with the definition of ‘family violence’ specified inthe Counteracting Family Violence Act and the Istanbul Convention. Then, I will explain how such an understanding and interpretation of Article 207 translates into the dynamics of sentencing and penal decision-making and the virtual ineffectiveness of both penal provisions (the lack of deterrent effect) and the system of counteracting family violence designed by lawmakers. Powszechnie przyjmuje się, że art. 207 kodeksu karnego kryminalizujący znęcanie się nad najbliższymi osobami jest formą kryminalizacji przemocy domowej w polskim ustawodawstwie karnym. Jednak czy tak jest w istocie? Gdy Polska ratyfikowała konwencję stambulską (Konwencja Rady Europy ws. zwalczania przemocy domowej i przemocy wobec kobiet, CETS 210) w 2015 r. uznano, że nasze ustawodawstwo odnośnie do przemocy domowej spełnia wymogi konwencji, jeśli chodzi o zintegrowane, kompleksowe i skoordynowane ogólnokrajowe strategie obejmujące środki mające na celu zapobieganie wszelkim formom przemocy objętych zakresem konwencji. Pod względem ścigania aktów przemocy domowej uznano, że art. 207 jest wystarczającym instrumentem prawnokarnym, by zadośćuczynić wymogom konwencji. W artykule przedstawię polski system przeciwdziałania przemocy w rodzinie ustanowiony w ustawie z 2005 r. oraz zarysuję wzajemne relacje między systemem z ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie a regulacjami prawnokarnymi, a dokładnie to, czy zachowanie stypizowane w art. 207 k.k. pokrywa się z ustawową definicją przemocy w rodzinie. Te relacje bardzo wyraźnie obrazują liczby, które pokazują, że państwo polskie nie jest specjalnie responsywne na przemoc domową, a owa niska responsywność tylko po części wynika z niedoskonałych przepisów prawa, a w ogromnej części z pewnej inercji podmiotów stosujących prawo, archaicznej wykładni znamion omawianego przestępstwa i braku woli politycznej.
Źródło:: Archiwum Kryminologii; 2020, XLII/1; 163-183
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:: Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Przestępczość wobec dzikich zwierząt w ujęciu prawno-kryminologicznym
Autorzy:: Melaniuk, Ewelina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1788452.pdf
Data publikacji:: 2019-06-18
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: przestępczość wobec zwierząt
dzikie zwierzęta
zagrożone gatunki zwierząt
konwencja waszyngtońska
ochrona gatunkowa
crime against animals
wild animals
endangered species
Washington Convention
species protection
Opis:: Przedmiotem artykułu są kryminologiczne oraz prawnokarne aspekty przestępczości wobec dzikich zwierząt. Celem tekstu jest ukazanie największych zagrożeń czyhających na gatunki chronione krajowymi oraz międzynarodowymi regulacjami prawnymi. Znaczna część pracy została poświęcona problematyce handlu zagrożonymi gatunkami fauny oraz ukazaniu skali zjawiska w ujęciu statystycznym na podstawie danych Krajowej Administracji Skarbowej (do 2017 r. – Służby Celnej).
The subject of this article are criminological and law aspects of crime against wild animals. The aim of the article is to show the greatest threats for species protected by national and international legal regulations. A significant part of the work was devoted to the issues of trade in endangered species of fauna and showing the scale of the phenomenon in statistical terms based on the data of the Polish Customs Service.
Źródło:: Biuletyn Kryminologiczny; 2019, 26; 130-160
2084-5375
Pojawia się w:: Biuletyn Kryminologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Stereotypy dotyczące płci a przemoc wobec kobiet w dorobku prawnomiędzynarodowym. Od identyfikacji do kształtowania instrumentów prawnych
Autorzy:: Sękowska-Kozłowska, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1788179.pdf
Data publikacji:: 2016-09-01
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: przemoc wobec kobiet
prawo międzynarodowe
Międzynarodowy Trybunał Praw Człowieka
Konwencja Stambulska
Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej
regulacje prawne
przemoc
kobiety
płeć
dyskryminacja
violence against women
international law
European Court of Human Rights
Committee on Elimination of All Forms of Discrimination against Women
regulation by law
violence
women
discrimination
Opis:: The obligation to counteract gender stereotypes resulting in discrimination against women, including violence against women, was anchored in international law by the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women of 1979. The article aims to demonstrate that although the relevant regulations are of a very general nature, the recognition of this issue in international law allowed the particular instruments which may counteract violence against women to be developed. The international output in this matter may be divided into two key stages – a stage of recognition of particular stereotypes in the case law of international human rights bodies and a stage of development of legal instruments aimed to counteract gender stereotyping. Thus the article attempts to link the stereotypes identified in the practice of the Committee on Elimination of All Forms of Discrimination against Women and the European Court of Human Rights with instruments developed in the most comprehensive international treaty concerning the violence against women, i.e. the Council of Europe Convention on preventing and combating violence against women and domestic violence of 2011.
Źródło:: Studia Prawnicze; 2016, 2 (206); 7-29
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:: Studia Prawnicze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wpływ Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów na prawo Unii Europejskiej w zakresie sprzedaży konsumenckiej
Autorzy:: Błaszczyk, Cezary
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1788203.pdf
Data publikacji:: 2014-09-03
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: konwencja wiedeńska
Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów
ONZ
umowa międzynarodowa
sprzedaż konsumencka
prawo Unii Europejskiej
zagadnienia kolizyjnoprawne
obrót gospodarczy międzynarodowy
obrót towarowy
United Nations Convention on Contracts for the International Sale of Goods
CISG
Vienna Convention
United Nations
UN
treaty
consumer sale
European Union law
international turnover
trade goods
Opis:: The United Nations Convention on Contracts for the International Sale of Goods (the so-called Vienna Convention, CISG) is considered one of the most important and influential private law acts of the past decades. The most compelling evidence of the impact of the CISG is the European private law. It is especially evident in case of consumer sales law of the European Union. The Consumer Sales Directive (99/44) and, to some extent, even the Directive on Consumer Rights (2011/83/EC) were based on principles and institutions derived from the CISG. The most important influences are of course the objective liability of a debtor and the institution of conformity of the goods; however, even the basic terms (such as “conformity of goods” and “non-conformity of goods”) are defined per analogiam. And even though European legislator did not borrow from the CISG its’ concept of the fundamental breach of contract, the further cases of CISG’s impact are seen in cases of Nachfrist and remedies available to the parties of a contract. Since European consumer sales law is one of the most important spheres of EU interests and influences national civil law systems, CISG may easily be described as the model and backbone of future private law harmonization.
Źródło:: Studia Prawnicze; 2014, 3 (199); 29-51
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:: Studia Prawnicze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Zgwałcenie. Gdy termin nabiera nowej treści. Pozorny brak zmian i jego skutki
Rape : When an Old Term Acquires a New Meaning. A Consequence of False Sameness
Autorzy:: Płatek, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/698782.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: zgwałcenie
przestępstwo zgwałcenia w kodeksie karnym z 1997
zgwałcenie w Konwencji antyprzemocowej
autonomia seksualna
wolność seksualna
Konwencja antyprzemocowa
Konwencja CEDAW
wyrok ETPCz M.C. v. Bułgaria
rape
sexual autonomy
sexual freedom
Art. 197 of the Polish Criminal Law
Istanbul Convention (CETS210)
Art. 36 of CETS210
CEDAW Convention
ECHR M.C. v. Bulgaria
Istanbul Convention
Polish Criminal Law
Opis:: The Council of Europe Convention on preventing and combatting violence againstwomen and domestic violence (further: CETS210, Istanbul Convention, Anti-violenceConvention) became part of the Polish legal system on 1 August 2015. The IstanbulConvention incorporates a specific legal provision on rape, namely Art. 36 CETS210.It states that the Parties should take the necessary legislative or other measures toensure that the intentional conduct described in Art. 36 CETS210 is criminalised.Article 36.1a CETS210 states that rape takes place when engaging in non-consensualvaginal, anal or oral penetration of a sexual nature of the body of another person withany bodily part or object.Rape is respectively regulated in Art. 19 7 of the Polish Criminal Code 1997 (further,k.k.). However, the context of Art. 197 k.k. significantly differs from the wordingof Art. 36 CETS. Whereas Art. 36 CETS protects freedom, autonomy and sexualautonomy of the person, Art. 197 k.k. protects merely sexual freedom combined withprotecting the social customs. In order to establish the presence of rape, one needs toprove the presence of violence, psychological aggression and/or deception. Protectingsocial customs implies an additional burden because it allows evaluating the behaviourof the victim rather than the one of the perpetrator. The Istanbul Convention is orientedon eager elimination of violence against women and domestic violence. Therefore, itestablishes that the Parties should take the necessary measures to promote changesin the social and cultural patterns and behaviour of women and men with a view toeradicating prejudice, customs, traditions and all other practices which are based onthe idea of the inferiority of women or stereotyped roles for women and men (Art.12.1 CETS210). It is within this line that rape regulation should follow.The question that is tackled in this article is as follows: to what extent doesthe difference in the legal description of the act of “rape”, and the difference in protectedvalues by legal provision in Art. 36 CETS210 and in Art. 197 k.k. make an ontologicaland normative difference? Are they not possible to be reconciled? Or, is the meredifference in the words describing what “rape” not an obstacle to achieving the goalsexpected by Art. 36 CETS210?The problem is not an artificial one especially in view of the fact that the Polishlegislators did not amend the text of Art. 197 k.k. upon the ratification of CETS210. It would suggest that the Polish legislator was of the opinion that there is no definitedifference between Art. 36 CETS210 and Art. 197 k.k. The text examines what happen eswhen an old term acquires new meaning.Is Art. 197 k.k. despite the lack of amendments filling the value required by Art.36 CETS210? Or, is the sameness expected by the Polish legislator false? By demonstratingvital differences in the protected values and the action required establish ingthe presence of the rape, I call for amendments to fulfill the state legal obligations toobserve the Istanbul Convention.The article deals with the ontological difference in the legal concept behind the textof Art. 36 CETS210 and Art. 197 k.k. While Art. 197 k.k. is built on the concept of sexualfreedom, Art. 36 CETS is developed on the concept of sexual autonomy. I elaborateon that.The changes in the protected values incorporated in Art. 36 CETS210 lead toabandoning the concept of sexual freedom established in Art. 197 k.k. and adoptingthe concept of sexual autonomy. While the former concept of sexual freedom, asin Art. 197 k.k., uses violence, psychological aggression and/or deception to establishthe presence of rape, for sexual autonomy as defined in Art. 36 CETS210 the line iscrossed where the consent was not present. While sexual freedom limits freedom to torefusal, sexual autonomy demands the presence of consent. Not violence, aggressionor deception, but the lack of consents matters.The term and concept of sexual autonomy was first explored by the EuropeanCourt of Human Rights in the landmark European Court of Human Right (furtherECHR) judgment M.C. v. Bulgaria (No. 39272/98). The case is thoroughly analysedto further illuminate the difference between the two concepts behind the differentapproaches to defining “rape”.The article, however, starts with an in-depth introduction to the goal of the IstanbulConvention, which is to place the issue of rape in a proper perspective. Apart froma criminological analysis of the concept of rape, the article discusses the values protectedby, respectively, Art. 36 CETS210 and Art. 197 k.k. and compares the similarities andactual differences. A similar examination is related to the description of “rape” in Art.36 CETS and Art. 197 k.k. Last but not least, the subject is evaluated, taking the Polishcriminal dogmas into consideration.The conclusion of the examination leaves no room for assuming that Art. 197 k.k.fulfills the requirement stipulated by Art. 36 CETS210. It is, therefore necessary, toamend Art. 197 k.k.
Źródło:: Archiwum Kryminologii; 2018, XL; 263-325
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:: Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Specyfika odpowiedzialności za naruszenia Europejskiej Konwencji Praw Człowieka związane z działalnością nieuznawanych reżimów – analiza orzecznictwa
Autorzy:: Zaręba, Szymon
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1788174.pdf
Data publikacji:: 2016-09-01
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: Europejska Konwencja Praw Człowieka
nieuznawane reżimy
Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości
MTS
naruszenie prawa
odpowiedzialność międzynarodowa
orzecznictwo
państwa trzecie
European Court of Human Rights
unrecognized regimes
International Court of Justice
ICJ
infringement of the law
international responsibility
judicial decisions
third state
Opis:: The aim of the article is to compare the way in which the issue of responsibility for violations related to the acts of unrecognized authorities claiming to be States is treated by the European Court of Human Rights and other international courts, particularly the International Court of Justice and the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia. The article considers in detail the relations between jurisdiction and responsibility, responsibility of parent States (including the concept of “positive obligations”) and responsibility of States which provide assistance to unrecognized regimes (with emphasis put on the concept of “effective control”). The results of the study indicate that the jurisprudence of the European Court differs in several important aspects from decisions of other international courts. These differences, while undoubtedly enhancing the protection of human rights in Europe, contribute to the process of fragmentation of the law of international responsibility.
Źródło:: Studia Prawnicze; 2016, 3 (207); 27-66
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:: Studia Prawnicze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Wsparcie procesu readaptacji społecznej skazanych na przykładzie programu „Teatr, Mama, Tata i Ja”
Supporting the social re-adaptation of prisoners on the basis of the programme “Theatre, Mummy, Daddy, and Me”
Autorzy:: Dąbrowska, Anna
Kusztal, Justyna
Turczyk, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/698810.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: programy korekcyjne
resocjalizacja
skazany
osadzeni
prawo dziecka do kontaktu z rodzicem
Konwencja o prawach dziecka
dzieci skazanych rodziców
corrective programmes
social rehabilitation
convicted
prisoners
the right of the child to contact the parent
Convention on the Rights of the Child
children of incarcerated parents
Opis:: The article presents an innovative programme for the re-adaptation of inmates confined in correctional facilities which focusses on building and consolidating their bonds with their children. In Poland, contemporary social rehabilitation programmes are based on measures listed in the Polish Executive Penal Code of 1998 (Executive Penal Code, 1997, Art. 67 § 3). Apart from studying, working, cultural and educational activities, and therapeutic interventions, the Code also mentions contact with family members and relatives. These rehabilitation programmes include the right of convicts, under international and national law, to maintain contact with their families, while methodologically they are compliant with the most current cognitive-behavioural approach to therapy and corrective measures. They also draw on the multi-systemic approach, in a general sense. In the context of safeguarding children’s rights, contact between parents and children is the responsibility of the parents, but in the case of prisoners it is the responsibility of the correctional institution to ensure that prisoners can exercise their rights while serving a custodial sentence. The article takes advantage of the methodologies of document analysis and participant observation. It discusses the programme for the social re-adaptation of prisoners, which involves encouraging and consolidating relationships between parents and children while maintaining a focus on particular rehabilitation objectives, resocialisation methods, and outcome evaluation.
Celem artykułu jest prezentacja innowacyjnego programu readaptacji skazanych w zakładzie karnym nakierowanego na budowanie i wzmacnianie więzi z dziećmi. Program „Teatr, Mama, Tata i Ja” realizowany jest od 2015 r. do chwili obecnej przez zespół Teatru Lalki i Aktora „Kubuś” i pracowników Aresztu Śledczego w Kielcach dla osób odbywających karę pozbawienia wolności. Współczesne programy resocjalizacji wykorzystują podstawowe środki resocjalizacji wymienione w polskim Kodeksie karnym wykonawczym z 1998 r. Obok nauki, pracy, zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych oraz oddziaływań terapeutycznych regulacje prawne wskazują na kontakty z rodziną i osobami bliskimi. Programy te uwzględniają prawo skazanych do utrzymywania kontaktów z rodziną na mocy prawa międzynarodowego i krajowego, a w zakresie metodycznym są adekwatne do najbardziej aktualnego podejścia kognitywno-behawioralnego w terapii (cognitive-behavioural therapy) i działaniach korekcyjnych. Realizacja kontaktów dzieci z rodzicami jest obowiązkiem rodziców w kontekście zabezpieczenia praw dziecka, a po stronie instytucji korekcyjnej leży obowiązek zapewnienia skazanym realizacji ich praw w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. Artykuł ma charakter empiryczny, wykorzystuje bowiem metody analizy dokumentów oraz obserwacji uczestniczącej.
Źródło:: Archiwum Kryminologii; 2019, XLI/2; 335-363
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:: Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki