Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Croatian" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
The concept of freedom in the language of Molise and Burgenland Croats
Koncept WOLNOŚCI w języku molizańskich i burgenlandzkich Chorwatów
Autorzy:
Kapetanović, Amir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/475704.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
wolność
molizańsko-chorwacki
burgenlandzko-chorwacki
freedom
Molise Croatian
Burgenland Croatian
Opis:
Badanie konceptu wolności w języku molizańsko-chorwackim i burgenlandzko-chorwackim pokazało, że w molizańsko-chorwackim nie występuje leksem słowiańskiej proweniencji, którym wyrażany jest ten koncept. Zamiast tego używa się zapożyczenia (italianizm liberta), które jednak nie zostało poświadczone w dwóch słownikach wydanych w 2000 r., nie pojawia się również w stosunkowo niewielkiej spuściźnie literackiej molizańskich Chorwatów. W burgenlandzko-chorwackim mikrojęzyku znany jest wyraz sloboda (tak jak w chorwackim języku standardowym), który razem z innymi derywatami od rdzenia slob- jest potwierdzony w słowniku burgenlandzko-chorwacko-niemieckim, a także w licznych tekstach literackich i prasowych oraz przysłowiach. Ankiety przeprowadzone w dwóch starych chorwackich diasporach (po ok. 40 ankietowanych) pokazują, że koncept wolności można opisać szeregiem ok. piętnastu charakterystyk. W obu wspomnianych wspólnotach cechy te są różne. U molizańskich Chorwatów na pierwszym miejscu pod względem liczby wskazań wyróżniony został opis „możliwość swobodnego działania” (28%), a drugie miejsce zajmuje „możliwość wyrażania myśli i poglądów” (18%). W burgenlandzko-chorwackim obie te cechy są niemal równoważne (odpowiednio 23,75% i 22,50%). Wśród pozostałych cech molizańscy Chorwaci wyróżnili przede wszystkim te wskazujące na aksjologiczny aspekt konceptu wolności, u burgenlandzkich Chorwatów natomiast odgrywał on rolę poślednią w odróżnieniu od aspektów: psychicznego, psychospołecznego, etycznego i politycznego. Na uwagę zasługuje też fakt, że uwidocznione w ankietach z obszaru Burgenlandu cechy „(korzystanie z) przyjemności” oraz „bezpieczeństwa (spokoju)” nie wystąpiły w ogóle wśród użytkowników molizańsko-chorwackiego, a także chorwackiego języka standardowego.
This paper analyses and compares the linguistic picture of freedom, or rather, the concept of freedom in these two Croatian ethnic/language communities (Molise Croatian and Burgenland Croatian), whose language has been developing independently for centuries under the strong influence of the linguistic cultures within which they represent Slavic islands (Romance influence in Molise and German influence in Burgenland, although there is some Hungarian and Western Slavic influence among Burgenland Croats). This research relies on the main theoretical foundations and methodological assumptions of the Polish (Lublin) ethnolinguistic school (with certain limitations). After an introduction, the first part of the following chapter on the concept of freedom shall contain a discussion on the basis of lexicographic descriptions and written sources, while the second part shall contain a discussion on the basis of the results of the survey.
Źródło:
Socjolingwistyka; 2017, 31; 133-148
0208-6808
Pojawia się w:
Socjolingwistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
,,Mješavinu uspite”lub “mešavinu sipajte” – czy tłumaczenia i oddzielne instrukcje konsumenckie na obszarze byłego języka serbskochorwackiego są potrzebne? Analiza wybranych przykładów
„Mješavinu uspite“ or „mešavinu sipatje“ — are translations and separate labels of food products really needed? The analyse of choosen examples
Autorzy:
Skrzeszewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/475589.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
język serbsko-chorwacki
język bośniacki
język chorwacki
język czarnogórski
język serbski
Serbo-Croatian language
Bosnian language
Croatian language
Montenegro language
Serbian language
Opis:
Artykuł przedstawia i analizuje różnice językowe w obrębie obszaru byłej Jugosławii. Polityka językowa państw postjugosłowiańskich ma na celu udowodnienie różnic występujących pomiędzy językami tych państw, dlatego podjęte badania, na podstawie przykładu tłumaczenia z chorwackiego na serbski oraz etykiet produktów spożywczych, chcą udowodnić, że są one symboliczne. Cztery języki powstałe z języka serbsko-chorwackiego wciąż opierają się na nowosztokawskim dialekcie, stąd odmienności dostrzegalne są przede wszystkim na płaszczyźnie leksykalnej właściwej dla danego regionu, nie narodu. Wyniki analizy wybranych przykładów pokazują, że różnice te próbuje się sztucznie uwypuklić, ponieważ często zamieniane leksemy są właściwe dla obu języków, nie tylko dla jednego. Przy analizie zastosowano metodę komparatystyczną.
This article shows and analyses the language differences in the region of former Yugoslavia. Language politics in the countries of former Yugoslavia is aimed to prove that differences really exist, that is why this research would like to show the fact that those differences are symbolical (example of translation from Croatian to Serbian and labels of food products). Four languages which came into being from Serbo–Croatian language family are still based on the New Shtokavian dialect and the differences are discernible only on lexical surface characteristic for region, not nation. The result of the analyses of those examples show that differences are artificially created because very often a word considered to be unique in one language exists in other languages too. During the analyses the comparative method was used.
Źródło:
Socjolingwistyka; 2015, 29; 337-354
0208-6808
Pojawia się w:
Socjolingwistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Imenska osnova bog u hrvatskoj antroponimiji s osobitimosvrtom na osobna imena
The Radix bog in Croatian Anthroponymy with a Special Focus on Personal Names
Autorzy:
Čilaš Šimpraga, Ankica
Brgles, Branimir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928029.pdf
Data publikacji:
2017-11-10
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
antroponimija
hrvatska povijesna antroponimija
osnova bog u hrvatskoj antroponimiji
narodna imena
dijakronijska usporedba uporabe narodnih imena
anthroponymy
Croatian historical anthroponymy
radix bog in Croatian anthroponymy
folk personal names
diachronic comparison of the usage of folk names
Opis:
In the modern corpus of Croatian anthroponyms there are 30 personal names with the root bog (‘god’). An abundance of both published and unpublished historical sources used in this research allowed the authors to create a corpus of personal names suitable for the comparative analysis of fre¬quency and incidence in historical sources. The continuity of the use of the root bog among Croats is presented through the analysis of historical anthroponymic records (from the oldest originating in the 11th century, to contemporary sources). The oldest available sources attest to the onset of interference and the blending of Slavic and Romanic ethnicities, foremost in coastal Dalmatian city communes. A limited frequency of these personal names was detected in the 16th century. The fac¬tors that led to this situation are not only connected to the decisions of the Council of Trent, which recommended general usage of Christian names, but can also be attributed to historical circumstan¬ces (incursion of Ottomans, subsequent migrations). Most of the 16th century attestations pertain to areas with a mixed Christian and Muslim population. In border areas, where Western states shared Eastern borders with the Ottoman Empire, the analysed attestations were quite rare. Due to constant migrations from the contact zones and the Ottoman Empire towards the interior of the Hungarian-Croatian Kingdom, these personal names were able to ”survive” the early modern period. At the end of the 19th and beginning of the 20th century, usage of folk names was more frequent, most probably as a consequence of the process of Croatian national revival.
Źródło:
Onomastica; 2017, 61/1; 119-138
0078-4648
Pojawia się w:
Onomastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezička stvarnost u Bosni i Hercegovini
Sytuacja językowa w Bośni i Hercegowinie
Linguistic Reality of Bosnia-Herzegovina
Autorzy:
Halilović, Senahid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/475633.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
Bosna i Hercegovina
bosanska varijanta
bosanski jezik
hrvatski jezik
srpski jezik
srpskohrvatski jezik
Bośnia i Hercegowina
wariant bośniacki
język bośniacki
język chorwacki
język serbski
język serbsko-chorwacki
Bosnia-Herzegovina
Bosnian variant
Bosnian language
Croatian language
Serbian language
Serbo-Croatian language
Opis:
Posljednja decenija XX stoljeća donijela je zanimljive promjene oko jezika i u jeziku u Bosni i Hercegovini i susjednim državama. Naročitu pažnju (socio)lingvista pobudila je bosanskohercegovačka jezička stvarnost. Većina autora slaže se u tome da je sociolingvistička situacija u Bosni i Hercegovini iznimno složena. Međutim, ona je jednostavna. Poslije kratkog osvrta na stanje koje je prethodilo samostalnosti Republike Bosne i Hercegovine (aprila 1992) u radu su navedeni glavni problemi koji opterećuju današnju bosanskohercegovačku jezičku situaciju.
In the last decade of the 20th century in both Bosnia-Herzegovina and its neighbouring countries some interesting changes occured in their languistic situation and the language itself. The linguistic reality of Bosnia-Herzegovina became a subject of particular interest of (socio)linguists. Most authors have agreed that the sociolinguistic status of Bosnia-Herzegovina is extremely complex. However, it is simple. After a brief introduction on the circumstances prior to Bosnia-Herzegovina gaining its independence in April 1992, the paper focuses on key concerns present in the contemporary linguistic reality of Bosnia-Herzegovina.
Ostatnia dekada XX wieku przyniosła interesujące zmiany zarówno w kwestii języka, jak i w samym języku Bośni i Hercegowiny oraz państw sąsiadujących. (Socjo)lingwiści szczególną uwagę poświęcili językowej sytuacji bośniacko-hercegowińskiej. Większość autorów zgadza się co do tego, że z punktu widzenia socjolingwistycznego sytuacja w Bośni i Hercegowinie jest niezwykle złożona. W rzeczywistości — jest ona prosta. W niniejszym szkicu w pierwszej kolejności analizuje się sytuację sprzed ogłoszenia niepodległości Republiki Bośni i Hercegowiny (kwiecień 1992), a następnie przedstawia się główne problemy, które ciążą na współczesności.
Źródło:
Socjolingwistyka; 2014, 28; 121-135
0208-6808
Pojawia się w:
Socjolingwistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Javni natpisi i javne obavijesti kao sociokulturne i pragmatičke jedinice
Zawiadomienia i informacje publiczne jako jednostki socjokulturowe i pragmatyczne
Forms of public signs as sociocultural and pragmatic units
Autorzy:
Pintarić, Neda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/475599.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
javni natpisi
javne obavijesti
sociolingvistika
pragmatika
kulturologija
hrvatski jezik
poljski jezik
zawiadomienia publiczne
informacje publiczne
socjolingwistyka
pragmatyka
kulturologia
język chorwacki
język polski
public signs
sociolinguistics
pragmatics
culturology
Croatian
Polish
Opis:
Nakon određivanja definicije i termina javni natpis autorica provodi klasifikaciju verbalnih, neverbalnih i kombiniranih oblika javih natpisa i javnih obavijesti navodeći primjere u hrvatskoj i poljskoj sociokulturnoj zajednici. Predlaže se da se u javne natpise ubroje pisani jezični oblici, a da se ostali neverbalni i kombinirani oblici nazovu javnim obavijestima ili javnim informacijama. Brojni opisani oblici javnih natpisa razlikuju se po materijalnom ostvaraju: na metalu, papiru, platnu, u kamenu, na automobilima, zidovima, ljudima, na internetu. Kao tekstne vrste javni su natpisi minimalni komunikacijski žanrovi (savjeti, upozorenja, molbe, zahvale, naredbe, dopuštenja, želje i čestitke). Neverbalne javne obavijesti podijeljene su na vizualne, auditivne i kombinirane (opisuju se prometni znakovi realizirani bojom, svjetlosnim signalima, pozicijom, brojevima te ostale informacije izražene logotipom, ukrasima na tijelu, ljudima-spomenicima, gardom, maskama). Auditivne su javne obavijesti: sirene, crkvena zvona, razni oblici pucnjeva (grički top, počasni plotuni) te glazbeni znakovi (intoniranje himni, koračnice, limena glazba).
Po sprecyzowaniu definicji oraz terminu zawiadomienie publiczne autorka przeprowadza klasyfikację werbalnych, niewerbalnych i kombinowanych form zawiadomień publicznych, przywołując przykłady zaczerpnięte z wspólnot społeczno-kulturowych chorwackiej i polskiej. Proponuje, by do zawiadomień publicznych zaliczyć językowe formy werbalne, natomiast pozostałe znaki niewerbalne i kombinowane nazwać informacjami publicznymi. Liczne opisane formy zawiadomień publicznych różnią się sposobem przedstawienia: na metalu, papierze, płótnie, w kamieniu, na samochodach, murach, ludziach, w Internecie. Jako formy tekstowe napisy publiczne są minimalnymi gatunkami komunikacyjnymi (porady, ostrzeżenia, prośby, podziękowania, polecenia, zezwolenia, życzenia). Niewerbalne informacje publiczne funkcjonujące w przestrzeni publicznej dzielą się na audytywne i kombinowane (opisane zostały znaki drogowe oddziałujące kolorem, poprzez sygnały świetlne, usytuowanie, znaki numeryczne oraz pozostałe informacje wyrażone logotypem, ozdobami na ciele, formy pomników przestawiających ludzi, osłony, maski). Audytywne znaki publiczne: syreny, alarmy, dzwony kościelne, różne formy wystrzałów (działo z Griča, salwy honorowe) oraz znaki muzyczne (intonacje hymnów, marsze, orkiestry dęte).
The author has described and classyfied in a lapidary way verbal, nonverbal and combined forms of public signs such as sign boards, graffiti, epigraphs on metal, paper, cloth, stone, walls, cars, men and Internet. These signs could be named as minimal communicative genres, such as: advise, warning, demand, regulation, thanksgiving, wishes, greetings. Nonverbal public signs are all kinds of traffic signs which can be formed by color, ligtening, position, numbers, logotypes, tattooings, alive monuments, guard, masks and uniforms. Auditive signs are represented by sirens, alarms, church-bells, various forms of shooting (Zagreb’s cannon at noon, gunsalute) and musical signs (national anthems, millitary, funeral and wedding marches, brassbands).
Źródło:
Socjolingwistyka; 2014, 28; 67-92
0208-6808
Pojawia się w:
Socjolingwistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies