Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "granice" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Prekmurje – oderwanie od Węgier i przyłączenie do Słowenii (1919‑1920)
Autorzy:
Zawistowska, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653729.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Prekmurje (Słowenia)
stosunki międzyetniczne
Słowenia - granice - Węgry
Węgry - granice - Słowenia
Opis:
Prekmurje – separation from Hungary and connection to Slovenia (1919‑1920)The issue of the presented article is a continuation of the author’s reflections concerning Central Europe in recent history. The main attention in this article was focused on a small, in terms of area and population, the historical‑geographical region, which is Prekmurje. Till World War I.it belonged to two western Hungarian administrative units of Vas and Zala, and together with the adjoining Porabje were called Vendvidek. Despite this fact the Slavic population of Prekmurje did not succumb to the Hungarian influences, which was the result of persisting in Prekmurje and neighboring lands of the cult of Saints Cyril and Methodius. A.great importance in preserving the identification of the Slovenian population of Prekmurje was the role which played the Slovenian population in the security system called „Gyepű” and „Őrseg” (guard). Citations from publications of Hungarian authors, who admit that the Hungarians learned from the Avars to treat the Slavic population as a bulwark on the frontier taking the first blow of the enemy, are presented in the text. Therefore, the first villages of Prekmurje inhabited by the Hungarian population are separated at least several kilometers. An important role in the history, culture and shaping the national consciousness of the Slovenian population of Prekmurje played Prekmurje dialect of the Slovak language. Prekmurščina has four dialects known as Pannonia or Prekmurje. They are considered the closest to the roots of the old common Slavic language.An interesting thesis, presented in the article, is an indication of the Hungarians as a stabilizing factor in the early medieval Central Europe. They split the Central European countries being on the ongoing war with each other.More than half of the article deals with reflections on complex, but completed with a positive solution procedures for separation Prekmurje from Hungary and joining it to Slovenia, which together with Croatia and Serbia formed a common state of southern Slavs.Tables showing the distribution and the number of the Hungarian population – after its annexation to the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes – remaining in Prekmurje as a national minority are published in the article. The author pointed to the need to refer to the history of the Middle Ages by historians of recent history, especially in the case of research dealing with the history of Hungary, where even distant historical eras serve to explain the present day. Прекмурье – отрыв от Венгрии и присоединение к Словении (1919‑1920)Проблематика представляемой статьи представляет собой продолжение размышлений ее автора, касающихся Центральной Европы в новейшей истории. Главное внимание в статье посвящается небольшому по площади и количеству жителей историко‑географическому краю Прекмурье. До Первой мировой войны принадлежал он к двум западным венгерским комитатам Вас и Зала и вместе с прилегающим к нему Порабьем называлось Вендвидек. Словянское население Прекмурья не было мадьяризировано, что в большой степени являлось результатом удерживающегося в Прекмурье и соседних странах культа Святых Кирилла и Мефодия. В сохранении словенской идентификации жителей Прекмурья большое значение отыграла роль словенского населения в системе охраны называемых „Gyepű” и „Őrseg”. В тексте приведены цитаты из публикаций венгерских авторов, которые не скрывают, что венгры от аваров научились относиться к славянскому населению как охранительному валу на границе, принимающего первые удары неприятеля. Поэтому первые местности Прекмурья, заселенные венгерским населением, отдалены от Муры по крайней мере на несколько километров. Важную роль в событиях, культуре и формировании национального самосознания словенского населения Прекмурья отыграл прекмурский диалект словацкого языка Прекмурский язык имеет 4 наречия, которые называются панонские или прекмурские. Они считаются наиболее близкими к корням общего старославянского языка.Выдвинута в статье интересная гипотеза, которая представляет Венгрию как территорию, которая была стабилизирующим фактором в раннесредневековой Европе. Разделяла она европейские государства в Центральной Европе, очень часто воевавшие между собой.Более половины статьи занимают размышления над трудными, но закончившимся успешно стараниями в вопросе отделения Прекмурья от Венгрии и присоединение его к Словении, которая вместе с Хорватией и Сербией образовали общее государство южных славян.В статье размещены таблицы, показывающие размещение и количество венгерского населения после его присоединения к Королевству Сербов, Хорватов, Словенцев – оставшегося в Прекмурье как национальное меньшинство. Автор указывает, что историкам, изучающим историю нового и новейшего времени, чтобы понять современность, необходимо обратиться к истории средневековья. Особенно важно это для исследователей истории Венгрии, где выяснению современности служат даже такие отдаленные периоды времени, как средневековье.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2012, 47
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityczno-etniczny aspekt kształtowania się wschodnich granic Republiki Białorusi w latach 1918–1924
Political and Ethnic Aspects of the Establishing of Eastern Borders of the Belarusian Republic in 1918–1924
Autorzy:
Boridczenko, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653970.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Republic of Belarus
history
borders
USSR
Republika Białorusi
historia
granice
ZSRR
Opis:
W artykule omówiono historyczny kontekst problemów granicznych Białorusi w latach 1918–1924. Skoncentrowano się głównie na źródłach archiwalnych opisujących debaty wewnątrz partii, które uwarunkowywały zmiany na mapie politycznej. Temat taki podjęto, gdyż w polskojęzycznej literaturze problematyka wymiany ziem między Białorusią a Rosją w latach dwudziestych XX w. została opisana w sposób ogólny, lekceważąc obecnie dostępne źródła i bez uwzględnienia czynników o charakterze etnicznym.
The article discusses the historical context of Belarusian border problems in 1918–1924. Emphasis is put on the archival source materials describing debates within the communist party, which conditioned changes on the political map of Europe. The subject has been brought up also because the problems of a land exchange between Belarus and Russia in the 1920s are usually presented in Polish historiography in a general way, with disregard to available sources and ethnic factors.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 54, 2; 129-149
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestia reformy rolnej i powojennych granic Polski w audycjach rozgłośni im. T. Kościuszki
Autorzy:
Karolak, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653628.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Rozgłośnia im. T. Kościuszki
Komintern
polscy komuniści
powojenne granice Polski
reforma rolna
Opis:
W latach 1941–1942 na terenie Związku Sowieckiego działała ogólna redakcja radiowa i 16 tajnych dla opinii międzynarodowej stacji językowych (narodowych), a wśród nich polskojęzyczna radiostacja im. Tadeusza Kościuszki. Rozpoczęła ona działalność w sierpniu 1941 r. i kontynuowała ją do 22 sierpnia 1944 r. Według radiostacji reforma rolna powinna polegać na rozparcelowaniu ziemi należącej do tzw. wielkiej własności i przekazaniu jej chłopom i robotnikom rolnym. W kwestii przyszłych granic Polski rozgłośnia prezentowała stanowisko swoich politycznych zwierzchników, według których wschodnie województwa Rzeczypospolitej powinny wejść w skład Ukraińskiej SRS, Białoruskiej SRS oraz Litewskiej SRS.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2016, 51, 2
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walka dyplomatyczna Polski o Galicję Wschodnią 1918‑1923
Autorzy:
Leinwand, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/654146.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Galicja
Ukraina
polityka i rządy 1900-1945
Polska 1918-1921
Wojny o granice
kwestie terytorialne
Ukraina 1900-1945
Opis:
Poland’s diplomatic battle for Eastern Galicia in the years 1918‑1923A number of local conflicts surfaced during World War I. Numerous countries stood for their rights, and that led to arguments which could not be solved peacefully. Battles for dominance over a certain area, for territories, for borders, broke out all over Europe. The end of the Great War was not the end of those conflicts, one of which was the Polish–Ukrainian war for Lvov and Eastern Galicia, fought between 1918 and 1920.The lands of former Poland, which after 1772 were ruled by Austrians – known under the popular name of Galicia – were inhabited by Poles, Ukrainians, Jews, Lemks, Armenians, and Germans. The Galicia of the autonomous era (after 1867) was an area where both Poles and Ukrainians could realize their ambitions to develop their cultures. In the second part of the 19th century, Ukrainians developed their national movement in Eastern Galicia, and at the end of the century Ukrainian political parties emerged. Ukrainians also began to – to some extent inspired by Poles – form paramilitary organizations.The outbreak of the European conflict in 1914 was received, both by Polish and Ukrainian politicians, with hope for a crucial change in the state of national matters. The interests of the two sides were divergent, which made the already existing antagonism deeper. Towards the end of the war, the Polish–Ukrainian quarrel over the political shape of Galicia was included in the range of issues connected with the construction of the new order in Central‑Eastern Europe.The military attempt, carried out by Ukrainians on the night of October 31st to November 1st, 1918, with the intention to take over Lvov and Eastern Galicia, initiated a P olish–Ukrainian war which lasted until the summer of 1919, and ended in Polish offensive that pushed Ukrainians behind the Zbrucz. The end of military activities was followed by intensification in Poland’s diplomatic battle over Galicia’s attachment.The issue was present at the Peace Conference in Paris from the beginning. Ententa’s agreement for the Polish troops to take the whole Eastern Galicia up to the Zbrucz was Poland’s success. It also caused protests from the Ukrainian delegation in Paris. A.peace treaty with Germany, signed in Versailles on June 28th, 1919, established the western border of Poland, but not the eastern one. Decisions of the High Council that followed were not satisfactory for the Polish side. Neither the settlements of the Versailles Treaty nor the Riga Treaty of March 18th, 1921, ending the Polish–Soviet war, brought a conclusive decision as to the attachment of Galicia.Diplomatic struggle continued. Ukrainians led a diplomatic propaganda campaign on the international scene. With Poland enjoying a period of stabilization, Polish Foreign Ministers made further efforts to regain Eastern Galicia. Finally, in 1923, as a result of notes and interventions by the government, as well as favourable circumstances, the struggle was brought to an end. The act describing the status of Eastern Galicia and its attachment to Poland was accepted by the Council of Ambassadors on March 15th, 1923.The military and diplomatic victory of independent Poland was a defeat of independence – seeking Ukraine. The events discussed were to become tragic legacy in the relations between Poland and Ukraine. Дипломатическая борьба Польши за Восточную Галицию в 1918‑1923гг.Первая мировая война привела к вспышке различных локальных конфликтов. Многочисленные народы начали напоминать о своих правах, что привело к многочисленным спорам, которые не удалось решить мирным путем. В разных точках Европы осуществлялась вооруженная борьба за превосходство на данной территории, за территорию и границы. Окончание Первой мировой войны не означало окончания этих конфликтов. Одним из подобного рода конфликтов была польско‑украинская война 1918‑1919 гг. за территорию Львова и Восточную Галицию.Земли бывшей Речи Посполитой, которые после 1772 г. находились в австрийском владении – в обиходе называемые Галиция – заселяли поляки, украинцы, евреи, лемки, армяне и немцы. Галиция периода автономии (после 1867 г.) была территорией, на которой как поляки, так и украинцы могли удовлетворять свои стремления, связанные с развитием собственной культуры. Во второй половине XIX в. в Восточной Галиции активно развивалось украинское национальное движение, а в конце столетия начали действовать украинские политические партии. Также украинцы начали создавать военизированные организации (в основном под влиянием поляков).Вспыхнувший в августе 1914 г европейский конфликт был воспринят как польскими, так и украинскими политиками с надеждой на решительные изменения по национальному вопросу. Интересы обеих сторон расходились, что углубляло существующий с давних времен польско‑украинский антагонизм. В конце войны польско‑украинский спор за Галицию находился в центре внимания вопросов, связанных с построением нового порядка в Центральной и Юго‑Восточной Европе.Военный переворот, который осуществили украинцы ночью с 31 октября на 1 ноября 1918 г. с целью захвата Львова и Восточной Галиции, привели к длящейся до 1919 г. польско‑украинской войне. Закончилась она польским наступлением, результатом которого было изгнание украинцев за Збруч. Вместе с прекращением вооруженной борьбы усилилась начатая ранее дипломатическая борьба Польши за территорию Восточной Галиции.Этот вопрос изначально рассматривался на Парижской мирной конференции. Согласие Антанты на занятие польскими войсками территории всей Восточной Галиции по линии реки Збруч была успехом, которого смогла достичь Польша. Это привело к протестам украинской делегации. Подписанный 28 июня 1919 г. в Версале мирный договор с Германией обозначил только лишь западную границу Польши, а не восточную. Очередные решения Верховного Совета по вопросу Восточной Галиции имели характер половинчатый и не удовлетворили польскую сторону. Ни решения Версальского договора, ни закончившего польско‑советскую войну Рижского договора от 18 марта 1921 г. не принесли существенных изменений и не ответили на вопрос, кому все же должна принадлежать Восточная Галиция. Дипломатическая борьба продолжалась далее. Как украинцы, проводившие пропагандистскую кампанию на международном форуме, так и очередные главы польского Министерства Иностранных Дел продолжали дальнейшие усилия в борьбе за территорию Восточной Галиции. В конце концов, в 1923 г. ноты и интервенции польского правительства, а также способствующие Польше обстоятельства, позволили закрыть этот вопрос.Резолюция, которая, наконец, определила статус Восточной Галиции и ее связь с Польшей, была принята Советом Послов 15 марта 1923 г. Победа (военная и дипломатическая) независимой Польши была одновременно поражением стремящейся к суверенности Украины. Рассматриваемые вопросы имели негативное влияние на развитие польско‑украинских отношений.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2011, 46
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karty na stół. Geografia i granice nowej Europy po I wojnie światowej
Autorzy:
Górny, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601930.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
geografia
terytorium
I wojna światowa
konferencja pokojowa w Paryżu
granice
geography
territory
First World War
Paris Peace Conference
borders
Opis:
Tematem artykułu jest udział geografów w dyskusji nad nowymi granicami Europy Środkowo-Wschodniej i Południowo-Wschodniej w czasie I wojny światowej i na konferencji pokojowej w Paryżu. Na przykładzie uczonych takich jak Jovan Cvijić, Eugeniusz Romer, Stepan Rudnic’kyj i Viktor Dvorský autor analizuje strategie argumentacyjne towarzyszące tworzeniu definicji terytorium narodowego. W dalszej części tekstu zajmuje się wpływem ekspertów geograficznych na ustaleniakonferencji pokojowej w Paryżu w 1919r.The article discusses the contribution of geographers to the discussion about the new boundaries of East-Central and South-Eastern Europe during the First World War and the peace conference at Paris. Using the examples of such scholars as:Jovan Cvijić, Eugeniusz Romer, Stepan Rudnytskyi and Viktor Dvorský, the author analyses the argumentative strategies used to formulate the definition of national territory. In the further part of the text he focuses on the contribution of experts in geography to the output of the Paris Peace Conference of 1919.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2018, 125, 2
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem rozgraniczenia Sowietów z Finlandią, 1917–1922
The Problem of Boundary between the Soviets and Finland, 1917–1922
Autorzy:
Materski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950982.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
post-Versailles borders
Great Duchy of Finland
Karelian Isthmus
Karelia
revolutionary war
granice powersalskie
Wielkie Księstwo Finlandzkie
Przesmyk Karelski
wojna rewolucyjna
Opis:
Studium dotyczy jednego z ważnych epizodów rozpadu Imperium Rosyjskiego. Analizie poddano zmiany w polityce bolszewików wobec Finlandii, działania będące ich następstwem – od początkowego uznania niepodległości byłego Wielkiego Księstwa Finlandzkiego, przez próby objęcia go rewolucyjną „bratnią pomocą”, po traktat pokojowy wymuszony sytuacją po klęsce wojennej z Polską i załamaniu się koncepcji „przerastania rewolucji”.
The study deals with one of the important episodes of the collapse of the Russian Empire. It analyses the changes of the Bolsheviks’ policy towards Finland, and resulting actions – from the initial recognition of independence of the former Great Duchy of Finland through attempts to provide it with revolutionary “brotherly aid”, to a peace treaty forced by the current circumstances after a defeat in the war with Poland and the failure of the concept of growing revolution.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2018, 50, 4; 5-30
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy granic państwowych w postkolonialnej Afryce
Problems of State Borders in Postcolonial Africa
Autorzy:
Kosidło, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233261.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
granice
kolonializm
dekolonizacja
ONZ
OJA/UA
MTS w Hadze
uti possidetis
etniczność
borders
colonialism
decolonization
United Nations
OAU/AU
International Court of Justice
ethnicity
Opis:
Problem granic w Afryce nie wiąże się z nieprawdziwym faktem, iż są one „sztuczne” czy „młode” – jako że są w większości starsze niż granice państw europejskich – ale z tym, iż stanowiły dzieło Europejczyków i że nawet do tej pory nie został jeszcze zakończony proces ich delimitacji, a szczególnie demarkacji. O ich trwałości z kolei świadczy zaakceptowana zasada uti possidetis, podkreślana wielokrotnie w wyrokach Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości i w rezolucjach ONZ. Inne natomiast traktowanie granic w Afryce może prowadzić do rewizjonizmu terytorialnego i konfliktów, a nawet wojen.
The problem of borders in Africa is not related to the false fact that they are ‘artificial’ or ‘young’, for in their majority they are older than those of European countries, but to the fact that they were created by Europeans and even today the process of their delimitation, and especially demarcation, has not been completed. Their permanence is confirmed by the accepted principle uti possidetis, emphasised many times in the judgments of the International Court of Justice in Hague and resolutions of the United Nations. Treating borders differently in Africa can lead to territorial revisionism and conflicts, ending even in wars.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2020, 52, 4; 117-142
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasięg osadnictwa ruskiej społeczności etniczno-wyznaniowej w Wielkim Księstwie Litewskim od końca XVII do połowy XVIII wieku (w świetle materiałów wizytacji generalnych cerkwi unickich)
Autorzy:
Liseichykau, Dzianis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690119.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
ruska społeczność
Kościół unicki
Kościół prawosławny
parafie ritus graeci
wizytacje generalne
granice
ludność słowiańska
ludność bałtyjska
Ruthenian community
Uniate Church
Orthodox Church
ritus graeci parishes
general canonical visitations
Opis:
Artykuł jest poświęcony problemowi rekonstrukcji granicy słowiańsko-bałtyjskiej w Wielkim Księstwie Litewskim od końca XVII do połowy XVIII w. Zostały w nim omówione podstawowe podejścia metodologiczne do wyjaśnienia tego zagadnienia: analiza językoznawcza, badanie danych z zakresu toponomastyki i antroponimii, wykorzystanie badań archeologicznych. Jako najdokładniejsze wyznaczniki do badania obszaru funkcjonowania ruskiej społeczności etniczno-wyznaniowej w regionie zaproponowano wykorzystanie rekonstrukcji sieci parafii ritus graeci (obrządku greckiego), w absolutnej większości unickich, ale niekiedy również prawosławnych. W tym celu sięgnięto po dane z protokołów wizytacji generalnych cerkwi od lat 80. XVII w. do lat 60. XVIII w. Na ich podstawie wyznaczono wyraźną linearną granicę zasięgu osadnictwa ruskiej społeczności etniczno-wyznaniowej w Wielkim Księstwie Litewskim w omawianym okresie. The article attempts to reconstruct the Slavonic-Baltic border in the Grand Duchy of Lithuania from the end of the seventeenth to the mid-eighteenth century. It presents the basic methodological approaches to the problem: a linguistic analysis, studies of toponymical and anthroponomical data, and the use of archaeological evidence. The network of parishes of the ritus graeci, in their vast majority Uniate, but also Orthodox ones, was used as the most precise determinants for the research into the area of the Ruthenian ethnic and religious community in the region. To this end, protocols of general canonical visitations from the 1680s to 1760s were used. The documents made it possible for us to determine a clear linear border of the Ruthenian ethnic and religious settlement within the Grand Duchy of Lithuania in the analysed period.
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2017, 3
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Regionalna specyfika pojęcia granic i pograniczy Wielkiego Księstwa Litewskiego w XV–XVI wieku
Autorzy:
Bucevičiūtė, Laima
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690107.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Wielkie Księstwo Litewskie
Polska
Liwonia
zakon krzyżacki
Prusy
Państwo Moskiewskie
ordy tatarskie
Imperium Osmańskie
granice
pogranicza
przestrzeń
terytorium
kolonizacja
stepy
Grand Duchy of Lithuania
Polska
Livonia
Teutonic Order
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest ukazanie specyfiki pojęcia granic i pograniczy Litwy oraz jej sąsiadów w XV–XVI w. Przedstawiono etapy rozwoju granic państwa litewskiego i rozważono przypadek zmiany granicy Litwy w kontekście teoretycznym. Państwa posiadające wspólną granicę z Wielkim Księstwem Litewskim z punktu widzenia kultury regionu proponowały oraz konstruowały różne modele sąsiedztwa. Granica linearna ostatecznie sformowała się po zrealizowaniu programu wojskowo-obronnego, społeczno-ekonomicznego i kulturalno-ideowego opanowania terytorium. Tylko w przypadku północnych i zachodnich sąsiadów Litwie udało się stworzyć linearny model granicy. Za najważniejszy warunek do ukształtowania się granicy linearnej uważa się zjawisko kolonizacji wewnętrznej. The aim of this article is to present the concept and specificity of the borders and borderlands of Lithuania and its neighbours in the fifteenth and sixteenth centuries. The phases of the development of the Lithuanian state borders are presented and the case of Lithuanian border evolution is discussed in the context of the theory of border development. The states that bordered with the Grand Duchy of Lithuania offered and constructed a different neighbourhood model in terms of regional cultural approach. Linear state borders were finally formed after fulfilling the programme of military, socio-economic and cultural-ideological conquest of the area. The linear border model is applicable only to the northern and western borders of Lithuania. Internal colonization is regarded as the most important precondition for the creation of a linear border.
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2017, 3
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Overrated and overlooked. The critical reception of Czechoslovak cinema in Poland in the 1950s and 1960s based on Karel Kachyňa’s Smugglers of Death
Autorzy:
Szymański, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2235083.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
recepcja krytyczna filmów w Polsce
Przez zieloną granicę (Král Šumavy)
Karel Kachyña
Pierwsza Fala w kinie czechosłowackim
polska krytyka filmowa
dystrybucja filmów w Polsce
kino gatunków
critical reception of films in Poland
Smugglers of Death (Král Šumavy)
Karel Kachyňa
First Wave in Czechoslovak cinema
Polish film criticism
distribution of films in Poland
genre cinema
Opis:
Wprowadzony do dystrybucji w polskich kinach w 1960 r. film Karela Kachyni Przez zieloną granicę krytycy potraktowali jako czołowe dokonanie kinematografii czechosłowackiej. Skupiali się jednak na walorach rozrywkowych i rzemieślniczych dzieła (traktując je jako udany film gatunkowy z ambicjami), zupełnie zaś pomijali milczeniem jego genezę i zawartość ideologiczną oraz wydźwięk polityczny. Przez zieloną granicę stało się na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych – obok m.in. Romea, Julii i ciemności Jiříego Weissa oraz Diabelskiego wynalazku Karela Zemana – jednym z najwyżej ocenianych oraz najobszerniej omawianych w polskiej prasie filmów czechosłowackich. W tym samym czasie jednak polska krytyka (zaskakująco nisko oceniając np. Tu są lwy Václava Krški czy Przystanek na peryferiach Jána Kadára i Elmara Klosa) przegapiła lub zbagatelizowała znaczenie „odwilżowych” filmów Pierwszej Fali, które w końcu lat pięćdziesiątych zrywały w Czechosłowacji z socrealistycznym schematyzmem oraz próbowały nowego języka i współczesnej tematyki.
Kachyňa’s Smugglers of Death, first screened in Polish cinemas in 1960, was considered by critics as one of the top achievements of Czechoslovak film-making. Their focus, however, was on the entertainment and technical aspects of the work (treating it as a successful, ambitious genre film), glossing over its genesis, ideological content and political message. In the late 1950s and early 1960s, Smugglers of Death, along with such pictures as Romeo, Juliet and Darkness by Jiří Weiss and Invention for Destruction by Karel Zeman, became one of the most highly rated and most extensively discussed Czechoslovak films in the Polish press. Yet in the meantime, Polish film critics (who gave surprisingly low ratings to Hic Sunt Leones by Václav Krška and At the Terminus by Ján Kadár and Elmar Klos) overlooked or downplayed the importance of the “thaw-era” pictures produced by the Czechoslovak First Wave, which burst the socialist realism straitjacket and experimented with new language and contemporary topics in the late 1950s.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2020, 55, 3; 75-102
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies