Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "press policy" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Komisja Prasowa KC PZPR 1956–1957
    Autorzy:
    Przeperski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689860.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Propaganda
    the press
    press policy
    October 1956
    „The Thaw” in Poland
    prasa
    polityka prasowa
    Październik 1956
    odwilż
    Opis:
    In 1955–1956 the communist system underwent deep erosion, and one of the most important and evident signs of it was decreased control the party exercised over propaganda. This gave the press wide readership, and made some of journalists feel as representatives of the people. Władysław Gomułka’s coming to power began a process of consolidation of the system and regaining of stability – this applied to the whole system, including propaganda. The Press Committee of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party was meant as a concession to journalists: they were given a forum to formulate in which they could legally formulate their postulates for the price of loyalty to Gomułka. From the very beginning, however, the journalists who were members of the Press Committee and the party leaders had diverging interests. This made the actual activity of the Committee very limited. The political subjectivity of journalists was brutally challenged in the autumn of 1957, which was marked by a symbolic closure of the weekly Po Prostu. The Press Committee underwent a fundamental restructuring and its tasks changed. But a period of several months of its existence makes an important contribution to the political history of the press and propaganda in the Polish People’s Republic.
    Na podstawie obszernych kwerend archiwalnych przede wszystkim dokumentów KC PZPR i SDP autor przedstawia monograficzne ujęcie dziejów Komisji Prasowej KC PZPR w latach 1956–1957. Jej faktyczna aktywność była ściśle związana z bieżącą polityką wewnętrzną prowadzoną przez Władysława Gomułkę i stanowi ważny przyczynek do politycznej historii prasy i propagandy w PRL.
    Źródło:
    Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały; 2016, 14
    2450-8365
    Pojawia się w:
    Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sekretarz propagandy sukcesu. Jerzy Łukaszewicz – przyczynek do biografii politycznej
    Autorzy:
    Donefner, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689902.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Łukaszewicz
    propaganda
    PZPR
    dziennikarze
    komunizm
    polityka prasowa
    Polish United Workers’ Party
    PUWP
    journalists
    communism
    press policy
    Opis:
    Artykuł stanowi pierwszą naukową próbę nakreślenia portretu politycznego Jerzego Łukaszewicza jako działacza z najwyższych kręgów władzy partyjnej. W oparciu o kwerendę archiwalną oraz analizę ogólnodostępnych źródeł odtworzono okoliczności, jakie towarzyszyły jego nominacji na stanowisko sekretarza propagandy KC, a także zbadano wybrane aspekty działalności Łukaszewicza w KC PZPR. W tekście znalazły się rozważania na temat zróżnicowanego podejścia sekretarza do poszczególnych instytucji medialnych czy stosunku do kwestii reformy modelu propagandy, o którą w 1975 r. zabiegali jego podwładni. Autor stara się naświetlić pozycję polityczną Łukaszewicza w ówczesnym obozie władzy i przedstawić powody jego politycznego upadku.
    The article is the first scholarly attempt to sketch a political portrait of Jerzy Łukaszewicz as an activist from the highest circles of the party leaders. On the basis of an archival query and analysis of available sources, the article’s author reconstructs the circumstances that accompanied his nomination as the secretary of propaganda of the Central Committee, and examine selected aspects of Łukaszewicz’s activity in the Central Committee of the Polish United Workers’ Party (PUWP). The text contains my reflections on the secretary’s diverse approach to individual media institutions, or his attitude towards the reform of propaganda model his subordinates wanted to implement in 1975. The author tries to shed light on Łukaszewicz’s political position in the power camp of the era and to present the reasons for his political fall.
    Źródło:
    Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały; 2019, 17
    2450-8365
    Pojawia się w:
    Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia walki na dwa fronty. Władza – prasa – dziennikarze 1953–1955/1956
    Autorzy:
    Sasanka, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1198417.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    press
    journalists
    propaganda
    press policy
    “The Thaw” in Poland
    Poland 1953– 1955/56
    October 1956
    crisis
    communism
    prasa
    dziennikarze
    polityka prasowa
    „odwilż”
    Polska 1953– 1955/1956
    Październik 1956
    kryzys
    komunizm
    Opis:
    Oparte o obszerne kwerendy archiwalne, prasowe i literaturę przedmiotu studium polityki prasowej partii komunistycznej i sytuacji w środowisku dziennikarskim w latach 1953– 1955/1956, uwzględniające odmienną perspektywę centrum i peryferii, na tle przemian politycznych i kulturalnych. W pierwszej fazie destalinizacji polityka prasowa PZPR była rezultatem bardziej pragmatycznego kursu wyznaczonego przez ZSRR w krajach bloku po 1953 r. Gdy „odwilż” w Polsce nabrała własnej dynamiki, rozdźwięk w elicie PZPR i niespójna polityka sprzyjała poszerzaniu marginesu swobody prasy, zwłaszcza w stolicy. U progu 1956 r. część środowiska dziennikarzy, głównie młodych, buntowała się przeciwko modelowi prasy dyspozycyjnej, ograniczonej do roli narzędzia partyjnej propagandy.
    The main purpose of the article is to analyse the press policy conducted by the communist party and the relationship between the authorities and journalists in 1953– 55/56 against the background of political and cultural changes in Poland. The analysis is based on the broad research in archives and press releases as well as literature on the subject; the subject is presented both from the national and local perspective. In the first phase of changes after Stalin’s death the press policy of the Polish United Workers’ Party (PUWP) was a result of more pragmatic line set by the Soviet Union in the communist block after 1953. When, at the end of 1954, the Thaw in Poland found its own dynamic, a growing discrepancy in the Party’s elite and incoherent policy contributed to the expanding margin of freedom of journalists, especially in the capital city of Warsaw. The press policy of the PUWP was the fruit of difference of opinion between the Party’s leaders, the Political Bureau, and the Secretariat of the Central Committee. The Political Bureau was slamming the brakes. For the first time in April 1955, when in a letter to the central committees of voivodeships and districts they in fact reinterpreted the decisions of the post-Thaw Third Plenum of the Central Committee. For the second time, when at the end of 1955 they criticised the Trybuna Ludu (People’s Tribune) daily and Nowe Drogi (New Ways) monthly, and undertook a failed attempt to launch an ideological offensive. Jerzy Morawski, who was put in charge on behalf of the Central Committee Secretariat, represented this part of the Party’s elite who supported cautious changes and encouraged the press to criticize economic and social pathologies, regarding it as a necessary safety valve. An analysis of Morawski’s statements reveals that, in general, he supported the press in a role of critical observer. In January 1956 the Central Committee secretary explicitly distances himself from recent decisions of the Political Bureau on the Trybuna Ludu and presented himself as the advocate of liberalisation. Ambiguous signals from the centre of power fomented unrest and frustration of the journalist circles in Warsaw, who at the turn of 1956 in their large part rebelled against the model of press seen as a tool of party propaganda. On the other hand, however, signals sent from the centre exerted pressure and were resented by the central and local structures of the Stalinist party-state apparatus. Under these unstable circumstances the explosion was triggered by Moscow, where the 20th Congress of the Communist Party of the Soviet Union was beginning.
    Źródło:
    Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały; 2018, 16; 85-137
    2450-8365
    Pojawia się w:
    Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność polityczno-kulturalna Macieja Loreta w Rzymie przed wybuchem Wielkiej Wojny
    Autorzy:
    Wojtanowska-Bąk, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609110.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    polska polityka zagraniczna
    Maciej Loret
    Biuro Informacyjno-Prasowe
    Polonia włoska
    Polish foreign Policy
    Press and Information Office
    Poles in Italy
    Opis:
    7 II 1911 r. na mocy uchwały Rady Narodowej powołano do życia Biuro Prasowe w Rzymie, będące filią francuskiej Agence Polonaise de Presse. Kierownictwo nad rzymską placówką objął Maciej Loret, lwowski historyk i wieloletni członek Ekspedycji Rzymskiej PAU. Dzięki zabiegom Loreta zapoznano włoską opinię publiczną oraz kręgi polityczno-kulturalne ze sprawą polską, a nawiązane kontakty z prasą oraz światem parlamentarnym i naukowym umożliwiły efektywniejszą akcję propagandową w czasie Wielkiej Wojny. On 7 February 1911, a resolution of the National Council established the Press and Information Office in Rome, which was a branch of the French Agence Polonaise de Presse. Head of the Agence was appointed Maciej Loret, a historian from Lwow and longtime member of the Rome Expedition of the Polish Academy of Learning in Kraków. Thanks to Loret’s efforts, the Italian public opinion as well as political and cultural circles got to know the Polish question, and the contacts he established with the press, academic institutions and the parliamentary world enabled a more effective propaganda campaign during the Great War.
    Źródło:
    Dzieje Najnowsze; 2018, 50, 3
    0419-8824
    Pojawia się w:
    Dzieje Najnowsze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies