Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Theory of Architecture" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Boullee, Wolter, Newton. Architektura i newtonianizm w dobie oświecenia
Boullee, Voltaire, Newton. Architecture and newtonianism in the age of Enlightment
Autorzy:
Świtek, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/706994.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Boullee
Voltaire
Newton
theory of architecture
Enlightment
Wolter
teoria architektury
oświecenie
Opis:
This article presents selected aspects of the cult of Isaac Newton in France during the Age of the Enlightenment that appear both in Voltaire’s philosophical writings as well as in contemporary visual culture. These reflections feed into art historical interest in the affinity of “two cultures” (C.P. Snow), that is science and humanities, at the same raising questions on methods of research in the reception of scientific theories in art. The paper recalls earlier research on the phenomenon of Newtonianism in eighteenth century European culture (F. Wagner, J.B. Shank), as well as discussions on Newtonian iconography in literature and the visual arts (M.H. Nicholson, M. Keynes, F. Haskell, J. Gage, A.M. Vogt). The celebrated project by Étienne-Louis Boullée for Newton’s cenotaph serves as the main architectural example of Newtonianism in the Age of Enlightenment, but also contributes to analysis on the reception of scientific discoveries in visual arts. The description of Newton’s cenotaph, included in Architecture; Essai sur l’art by Boullée, is compared with selected excerpts from Letters on the English and Elements of Newton’s Philosophy by Voltaire, these being the main source of the popularization of his scientific discoveries in France. The design for Newton’s monument is interpreted in the context of a wider phenomenon, namely the cult of the genius and the cult of posterity in the Enlightenment era. Two aspects of Boullée’s project – the spherical shape and the symbolism of light – are subject to a more detailed analysis, since the decomposition of light and the law of gravity that encompasses the infinite space of the universe are the two main themes recurring in Newton’s iconography, in literature, painting and sculpture. The spherical shape of the cenotaph (as noted earlier by the architect’s monographer A.M. Vogt) is not an “illustration” of Newton’s discovery; the law of gravity assumes that the Earth is not a sphere, but a spheroid. The spherical form of the monument can, at most, be considered as an example of the quest for new formulations of iconography, referring to the attributes of the astronomer and Astronomy (Urania); as one example of the so-called fabriques astronomiques; as a reinterpretation of the shape of the Pantheon; or a reference to then contemporary hot air ballooning. The contrast of light and shadow, mentioned by Boullée in his description of the cenotaph, has little in common with the representation of the famous Newtonian experiment of the dispersive prism. Rather, it forms part of a new and persuasive symbolism of light and darkness, typical of the French Enlightenment, present for example in the depictions of the Apotheosis of Voltaire, as well as in the aesthetics of the sublime outlined by Edmund Burke. The importance of light in Newton’s cenotaph is interpreted in conjunction with the iconography of a small garden building in Ermenonville (Temple de la Philosophie Moderne), in which one column bearing the inscription “Newton – Lucem” was dedicated to the scientist. This context brings us to an earlier analysis of this rotunda (V. Klein), which emphasized that Newton’s achievements – known in France in the second half of the eighteenth century – included not just the decomposition of white light using a prism, but also an early hypothesis defining light as a kind of ether.
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2014, 39; 73-96
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Burzyć, mieszkać, produkować. Ideowe podstawy urbanistycznej teorii awangardy rosyjskiej lat 20. i 30. XX wieku w projekcie Socgorodu Nikołaja Milutina
Demolishing, dwelling, producing. Ideological foundations of Russian avant -garde urban planning theories in the 1920s and 1930s in Nikolay Milyutin’s project of Socgorod
Autorzy:
Juszkiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/707073.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Milyutin
Sotsgorod
theory of architecture
theory of city planning
avant-garde
Russia
20th century
Milutin
Socgorod
teoria architektury
teoria urbanistyki
awangarda
Rosja
XX wiek
Opis:
The project of the socialist city devised by Nikolay Milyutin is presented in this article as the end point of Russian avant-garde urban planning in the 1920s and 1930s. Milyutin’s book Sotsgorod: The Problem of Building Socialist Cities, published in 1930, contains the main topics which the discussions and design practices of Russian urban planners centred on in those years. At the same time it was an attempt at a comprehensive formulation of the principles of designing contemporary forms of habitation, which according to Milyutin were to answer the needs and potential of a new revolutionary society. The essential demands that Milyutin formulated regarding required design practices that were in accordance with avant-garde ideas derived from ideological premises, related to a kind of structural formation of a settlement that effaced the differences between urban and rural areas and maximized its functionality. This meant having recourse to the concept of a linear city, with a functionally diverse system of building bands spaced along the main communication line. Like the avant-garde architects and planners, Milyutin argued that this would improve transport between the home and workplace, or areas with services or of recreation. The linear structure would also improve the condition of the dwellings, making them healthier to live in, and provide residents with equal access to all points of the settlement structure. Albeit less rigorously than members of the avant-garde, Milyutin also associated the nature of the linear socialist city with the project of anthropological revolution, on the strength of which, through dismantling of the family, the fundamental reconstruction of the social system was to take place. The functions fulfilled by the family were to be subjected to a strenuous process of socialization. However, Milyutin was more radical in terms of functionalization of the urban layout, choosing the process of continuous-flow manufacturing as a model of efficiency for the organization of the settlement, as well as emphasizing the need to recognize the temporary nature of new urban systems – both due to financial constraints (he advised putting up light wooden structures) and macroeconomic factors – related, for example, to the necessity of dismantling a city due to economic requirements (for example, the depletion of existing mineral deposits, or changes in the methods of production of certain goods).
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2014, 39; 143-155
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Janusz Ballenstedt i jego Teoria Minimum w Architekturze
Janusz Ballenstedt and his Theory of Minimum in Architecture
Autorzy:
Lenartowicz, J. K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/131746.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Ballenstedt Janusz
teoria architektury
historia architektury
ekonomia projektowania
architektura naturalnie ukształtowana
zasada minimum
theory of architecture
history of architecture
economy of design
Naturally Shaped Architecture
principle of minimum
Opis:
W artykule przedstawiona została postać Janusza Ballenstedta (1929-2005), krakowskiego architekta, którego przypadki losu przemieściły w środowisko francuskie. Był projektantem znaczących obiektów w Polsce, człowiekiem ogromnej wiedzy, sprawnie używającym pióra. Swoje przemyślenia dotyczące całościowego widzenia architektury przenosił na papier. Powstała książka pt.: Architektura – Teoria i Historia (PWN 2000). W artykule uwaga została skupiona na wcześniej niepublikowanej pracy J. Ballenstedta, jego szczególnym manifeście, zatytułowanym Teoria Minimum w Architekturze.
The article presents the person of Janusz Ballenstedt (1929-2005), a Cracow architect, whom twists of fate relocated to French circles. He was the designer of significant buildings in Poland, a man of great knowledge, skilful in his use of the pen. He transferred his thoughts regarding the all-encompassing viewing of architecture to paper. A valuable book, titled “Architecture – Theory and History” (PWN 2000) was written. The article is focused on J. Ballenstedt’s earlier unpublished work, a manifesto of the architect, titled Theory of Minimum in Architecture.
Źródło:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie; 2018, 46; 41-59
0079-3450
2450-0038
Pojawia się w:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzeń awangardy – nowa grawitacja
The Space of the Avangarde
Autorzy:
Kwiatkowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366512.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
teoria przestrzeni
architektura XX w.
urbanistyka współczesna
konstruktywizm
suprematyzm
awangarda rosyjska lat 20. XX wieku
theory of space
20th century architecture
contemporary urban planning
constructivism
suprematism
Russian avant-garde of the 1920s
Opis:
Przestrzeń awangardy to synonim idei Nowej Sztuki, sztuki przełomu jaki dokonał się w sztukach wizualnych w pierwszych dekadach XX wieku w Rosji, a później w ZSRR. Jej przedstawiciele zdeterminowani zmianami, jakie przyniosły nowe wynalazki techniczne zwłaszcza w sferze urbanizacji bardzo wierzyli, podobnie jak włoscy futuryści, że to właśnie oni staną się liderami zmian społecznych, nowego postrzegania i kształtowania kultury. Wierzyli w nowe społeczeństwo, które rozerwie wielowiekową strukturę klasową, kiedy jej miejsce zajmie dynamizm i kreatywność w służbie rozwiązań utylitarnych i egalitarnych. Wierzyli w swoją misję, prometeizm nowego, lepszego świata, gdy nastąpi wyzwolenie człowieczeństwa od wszelkich zależności. Takie nastroje społeczne dojrzewały w całej Europie, ale szczególnie silnie obecne były w społeczeństwie rosyjskim już w ostatnich dwudziestu latach przed wybuchem I wojny światowej i można powiedzieć, że wręcz ją poprzedzały. Dlatego też następstwo wydarzeń dawało przedstawicielom Nowej Sztuki wręcz przeświadczenie o swoim profetycznym przesłaniu wolności. Późniejsza rzeczywistość, nadejście epoki totalitarnej, dopisały niestety jakże gorzki epilog dla całej formacji niemal wszystkich wielkich artystów awangardy, ale pomimo ich odrzucenia i niejednokrotnie przedwczesnej śmierci pozostała ich twórczość, przesycona entuzjazmem dla nowej grawitacji – wiary w wielkość człowieczeństwa – w nową, uniwersalną ideę.
The avant-garde is synonymous with the concept of New Art, the breakthrough in art which took place in the visual arts during the first decades of the 20th century in Russia and then in the USSR. Its representatives, determined by the changes brought about by new technical inventions, especially in the sphere of urbanization, were convinced, like the Italian futurists, that they would be at the foreground of social change, new perceptions and shaping of culture. They believed in the new society which would rend apart the class structure of previous ages when its place would be taken by dynamism and creativity in the service of utilitarian and egalitarian solutions. They believed in their mission, the Promethean idea of a new better world, when mankind would be liberated from all subjection. This social mood was developing in the whole of Europe, but was particularly strong in Russian society in the last twenty years before World War I. In fact, one could say it was a prelude to the war. From this sequence of events came the conviction held by representatives of New Art about their prophetic message of freedom. The actual reality, the advance of totalitarianism, was a bitter epilogue for the whole formation, for almost all the great artists of the avant-garde. Nevertheless, though rejected and often dying before their time, their works remained, suffused with enthusiasm for the new gravitation – belief in the greatness of mankind – in the new, universal idea.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2015, 60, 3; 5-30
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Awangarda – od dynamiki ruchu do nowej narracji przestrzeni miejskiej
Avant-garde – from the dynamic of movement to a new narration in urban space
Autorzy:
Kwiatkowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/146064.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
teoria przestrzeni
architektura XX w.
urbanistyka współczesna
narracja przestrzeni
kubofuturyzm
awangarda lat 20. XX wieku
theory of space
20th century architecture
contemporary urban planning
urban narration
cubo-futurism
avant-garde of 1920s.
Opis:
Czasy awangardy lat 20. XX wieku przyniosły radykalne przewartościowania w dziedzinie sztuk wizualnych. Odrzucono dotychczasowe doświadczenia akademików, zerwano z perspektywą liniową. Wkrótce również odrzucono apoteozę dynamiki wielkiego miasta, stawiając w jej miejsce kult nowego człowieka, a konkretnie człowieka jako zbiorowości, czyli społeczeństwa zmiany. Miejsce dawnej grawitacji wypływającej z hierarchii przestrzeni miejskiej dającej spójność sceny, czyli kontekst zajął samodzielny przedmiot. Na jego bazie rozpoczęły się nowe poszukiwania postkubistycznej syntezy. Nie przekroczono jednak – jak się okazało aż do dnia dzisiejszego – granicy bezprzedmiotowości.
The avant-garde ideas of the 1920s brought about a radical re-evaluation in visual arts. The scholarly approach to art was rejected, together with linear perspective. The idea of grand cities, no longer glorified, was soon replaced by an apotheosis of new man, yet understood as a community – a society of change. The gravity of spatial hierarchy which had hitherto given context and coherence to a scene was transferred to a single object. On its basis people started to look for a post-cubist synthesis. But the limit of abstraction, as it turns out, was to this day never crossed.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2016, 61, 3; 5-22
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dynamika – sposób postrzegania geometrii
Dynamics as a way of perceiving geometry
Autorzy:
Dybczyńska-Bułyszko, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/145985.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
kompozycja przestrzeni architektonicznej
dynamika przestrzeni architektonicznej
neoplastycyzm
rytm w architekturze
kompozycja otwarta
narracja w architekturze
Władysław Strzemiński
Koszczyc-Witkiewicz Jan
Edgar Norwerth
Romuald Gutt
Christian Norberg-Schulz
teoria architektury
polska architektura międzywojenna
composition
architectural space
dynamics of space
neoplasticism
architectural rhythm
open composition
architectural narrative
Jan Koszczyc-Witkiewicz
architectural theory
Polish interwar architecture
Opis:
Architektura modernistyczna w ślad za rozwojem sztuki (malarstwo) wprowadziła dynamikę do kompozycji przestrzennej: neoplastycyzm oparty na rytmie jednostajnym i kompozycji otwartej; funkcjonalizm oparty na komunikacji, czyli sposobie w jaki poruszając się postrzegamy geometrię przestrzeni. W latach 30. XX w. model percepcji przestrzeni zgodny z zasadami fizjologii (rytm jednostajny) zastąpił model percepcji zgodny z zasadami psychologii (teoria bodźców) i bazujący na tworzeniu subiektywnej narracji psychologicznej. Subiektywne wrażenie, niedookreślone, aby umożliwić zróżnicowaną interpretację stworzyło nowy kanon podstawowych elementów kompozycji architektonicznej (Norberg-Schulz): centrum, kierunek, obszar - tym charakterystycznych, że nie definiują granicy formy. Wieloznaczność, czyli swoboda interpretacji przestrzeni dopuszcza (jako opcję zaproponowaną, a nie narzuconą przez architekta) przekaz wartości. Przykładem jest pawilon na światową wystawę w Paryżu w 1937 roku projektu Romualda Gutta, gdzie narracja psychologiczna mimo „formy otwartej” kulminuje się w geometrii konkretnej - czaszy muszli koncertowej. To przekaz architekta, który w 1936 roku uznał, że największą wartością ówczesnej Polski na forum światowym jest jej wartość kulturowa – tu symbolicznie reprezentowana przez koncerty muzyki Chopina.
In the wake of the developing art (paintings) modernist architecture introduced dynamics into spatial composition. Neoplasticism based it on regular rhythm and open composition, while functionalism based it on movement – the way we perceive geometry while moving through space. In the 1930s the spatial perception model in accordance with physiology principles (regular rhythm) was replaced by the perception model in accordance with the principles of psychology (theory of incentives) and relied on the creation of a subjective psychological narrative. The subjective impression, kept vague on purpose, enabled diverse interpretation and created a new canon of the basic elements of architectural composition (Norberg-Schulz): the center, the direction, an area - characteristic because they did not define borders of the form. Ambiguity or freedom of interpretation of the space allows (as an option proposed rather than imposed by the architect) for a transfer of values. The pavilion at the world exhibition in Paris in 1937 with the design by Romuald Gutt can be viewed as an example where the psychological narrative despite the “open form” culminates in definite geometry - the acoustical shell’s dome. It serves as a message from the architect, who in 1936 had decided that the greatest value of Poland in those times, at the international exhibition, was its cultural value - represented symbolically by concerts with Chopin’s music.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2016, 61, 2; 35-52
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies