Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kurleto, K." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Wiązania chemiczne występujące w montmorylonicie
The Chemical Bonds in the Montmorillonite
Autorzy:
Kurleto, Ż.
Grabowska, B.
Kaczmarska, K.
Szymański, Ł.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/379505.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
struktura krystaliczna
wiązania chemiczne
glinokrzemian
fyllokrzemian
montmorylonit
crystalline structure
chemical bonds
aluminosilicate
layered silicate
montmorillonite
Opis:
Montmorylonit (MMT) należy do grupy glinokrzemianów warstwowych składających się z pakietów trójwarstwowych T–O–T charakterystycznych dla krzemianów o strukturze 2:1. W strukturze MMT występują głównie spolaryzowane wiązania kowalencyjne (atomowe), ale też jonowe. Typ wiązania jest zdeterminowany przez różnicę elektroujemności między oddziaływującymi ze sobą atomami. Warstwa tetraedryczna (T) jest zbudowana głównie z atomów krzemu, jednakże tetraedry mogą posiadać w swojej strukturze zamiast krzemu również atomy glinu. Z kolei warstwa oktaedryczna (O) jest zbudowana z atomów glinu, jak również atomów: krzemu, magnezu oraz żelaza. Pomiędzy pakietami występuje przestrzeń, w której znajdują się kationy metali elektrododatnich: Ca2+, Na+, Mg2+, Li+ oraz Al3+, które są zdolne do wymiany (reakcja wymiany). W przyrodzie najczęściej spotykany jest montmorylonit wapniowy. Montmorylonit ten można poddać modyfikacji w celu uzyskania materiału o lepszych właściwościach fizykochemicznych. Jako prosty zabieg modyfikacji, najczęściej stosuje się aktywację z udziałem kationów sodu, dzięki czemu otrzymuje się tzw. montmorylonit sodowy. Zabieg modyfikacji, w przypadku montmorylonitu, jest możliwy dzięki właściwości jaką posiada MMT, czyli zdolności do wymiany jonowej (CEC), która jest uwarunkowana występowaniem w przestrzeni między pakietowej montmorylonitu wiązań jonowych.
Montmorillonite (MMT) belongs to a group of layered aluminosilitcates consist of three-layer packet T-O-T characterizing the silicate in 2:1 structure. In MMT structure covalent (atomic) bonds mainly occurs but there are also ion bonds. Bonding type is determined by electronegativity differential among affecting between one another atoms. Tetrahedral layer (T) is mainly described by silicon atoms, although tetrahedral in the structure may consist of aluminum atoms in place of silicon. In turn, octahedral layer (O) is described by aluminum atoms as well as: silicon, magnesium and iron atoms. Between packets there is a gap where electropositive metal cations: Ca2+, Na+, Mg2+, Li+ and Al3+ are out there. In nature most often to see is calcium montmorillonite. This montmorillonite can be put to modifications in order to get material with better physicochemical properties. As a simple modification most often activation by sodium is used, thus so-called sodium montmorillonite are provided. Modification in case of montmorillonite is possible by MMT properties, in other words, capability to ion exchange (CEC). In turn, this capability is conditioned by ion bonds in montmorillonite structure.
Źródło:
Archives of Foundry Engineering; 2015, 15, 4 spec.; 79-82
1897-3310
2299-2944
Pojawia się w:
Archives of Foundry Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Celuloza i jej pochodne – zastosowanie w przemyśle
Cellulose and its Derivatives - Applications in Industry
Autorzy:
Szymański, Ł.
Grabowska, B.
Kaczmarska, K.
Kurleto, Ż.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/381061.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
tworzywa sztuczne
biopolimery
biodegradacja
celuloza
pochodne celulozy
plastics
biopolymers
biodegradation
cellulose
cellulose derivatives
Opis:
Tworzywa sztuczne zwane popularnie „plastikami” zawierają jako kluczowy składnik syntetyczne polimery. Proste procesy przetwórcze polimerów syntetycznych oraz ich niskie koszty produkcji spowodowały, że skutecznie podbiły one globalne rynki. Ze względu na obserwowany w ostatnich latach wzrost produkcji i zwiększający się zakres potencjalnych obszarów zastosowań polimerów, powstaje i narasta problem, w momencie, gdy stają się one odpadami. Zazwyczaj odpady polimerowe stanowią trwałe ciała obce, które przez wiele, a czasem setki lat zalegają w środowisku. Alternatywą pozwalającą na rozwiązanie problemów z odpadami pochodzenia organicznego w aspekcie ochrony środowiska bez wątpienia są polimery biodegradowalne, w tym głównie biopolimery. Zaliczyć można do nich m.in. celulozę, która jest przedstawicielem grupy polimerów naturalnych obficie występujących w biosferze. Jedną z najważniejszych właściwości celulozy jest brak rozpuszczalności w wodzie, co niestety ogranicza jej zastosowanie w przemyśle. W związku z czym przeprowadzane są zabiegi modyfikacji celulozy mające na celu poprawę jej właściwości fizykochemicznych. Niniejsza praca stanowi przegląd metod otrzymywania pochodnych celulozy oraz ich potencjalnych obszarów zastosowań w przemyśle.
Plastics commonly known as "plastics" contain synthetic polymers as an essential component. Simple processing operations of synthetic polymers and their low production costs meant that they have conquered the global markets. Due to the observed growth of the production in recent years and increasing the range of potential fields of the polymers application, the growing problem when they become waste is noticeable. Typically, waste polymers are durable foreign body, which for many, sometimes even for hundreds of years, remain in the environment. The alternative for overcoming the problems of organic waste in terms of environmental protection are undoubtedly biodegradable polymers, mainly biopolymers. The example is cellulose, which is a representative of big the group of natural polymers in the biosphere. One of the most important properties of cellulose is the lack of solubility in water, which considerably limits its application in the industry. Accordingly, the modifications of cellulose can be conducted - to improve its physicochemical properties. This paper provides an overview of methods for the preparation of cellulose derivatives and their potential areas of application in industry.
Źródło:
Archives of Foundry Engineering; 2015, 15, 4 spec.; 129-132
1897-3310
2299-2944
Pojawia się w:
Archives of Foundry Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Crosslink the Novel Group of Polymeric Binders BioCo by the UV-radiation
Autorzy:
Grabowska, B.
Kaczmarska, K.
Bobrowski, A.
Kurleto-Kozioł, Ż
Szymański, Ł.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/380418.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
UV radiation
spectroscopy
polymeric binder BioCo
BioCo
moulding sands
cross-linking
promieniowanie UV
spektroskopia
spoiwo polimerowe BioCo
masa formierska
Opis:
The spectroscopic FT-IR and FT-Raman methods allowed to identify the cross-linking process of the aqueous composition of poly(acrylic acid)/sodium salt of carboxymethyl starch (PAA/CMS-Na) applied as a binder for moulding sands (as a novel group binders BioCo). The cross-linking was performed by physical agent, applying the UV-radiation. The results of structural studies (IR, Raman) confirm the overlapping of the process of cross-linking polymer composition PAA/CMS-Na in UV radiation. Taking into account the ingredients and structure of the polymeric composition can also refer to a curing process in a binder - mineral matrix mixture. In the system of binder-mineral matrix under the influence of ultraviolet radiation is also observed effect of binding. However, the bonding process does not occur in the entire volume of the investigated system, but only on the surface, which gives some possibilities for application in the use of UV curing surface of cores, and also to cure sand moulds in 3D printing technology.
Źródło:
Archives of Foundry Engineering; 2016, 16, 2; 85-88
1897-3310
2299-2944
Pojawia się w:
Archives of Foundry Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zdolność wymiany jonowej (CEC) attapulgitu - glinokrzemianu z grupy pałygorskitów
The Cation Exchange Capacity (CEC) of Attapulgite – the Aluminosilicate of Palygorskites Group
Autorzy:
Grabowska, B.
Kaczmarska, K.
Bobrowski, A.
Kurleto, Ż.
Mrówka, N.
Żymankowska-Kumon, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/380797.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
glinokrzemian
pałygorskit
attapulgit
wymiana jonowa
masa klasyczna
aluminosilicate
palygorskite
attapulgite
ion exchange
classics sandmixe
Opis:
Dane literaturowe wskazują, że istnieje możliwość prowadzenia modyfikacji glinokrzemianów na drodze fizycznej lub chemicznej. Zabieg ten prowadzi się głównie poprzez wymianę kationów w przestrzeni miedzypakietowej w celu poprawy właściwości adhezyjnych i termostabilnych minerałów. W pracy przeprowadzono charakterystykę termiczną i strukturalną attapulgitu (APT) pod kątem jego zdolności do wymiany jonowej (CEC). Stwierdzono, że attapulgit jako naturalny minerał wykazuje niską wartość CEC w zakresie temperatury 23-700 °C w porównaniu do stosowanego szeroko montmorylonitu aktywowanego jonami sodu (MMT-Na). Niska wartość CEC attapulgitu wynika z jego budowy krystalicznej, stąd przeprowadzenie modyfikacji chemicznej APT stanowi kolejny etap prac w tym obszarze.
Literature data indicate that there is a possibility to carrying out the aluminosilicates modification by using a physical or chemical method. The modification process is mainly conducted by exchange of cations into space between layers of packet in purpose to improve the adhesiveness and thermostability of minerals. In this paper the thermal research and structural characteristic of the aluminimumsilicate from palygorskite group - attapulgite (APT) for determine its cation exchange capacity (CEC) were conducted. It was found that attapulgite as a natural mineral has low value of CEC in the temperature range 23-700 °C, compared to widely used montmorillonite activated by sodium ions (MMT-Na). Low values of CEC attapulgite is due to its crystalline structure, thus the conducting chemical modification APT is the next stage of work in this area.
Źródło:
Archives of Foundry Engineering; 2015, 15, 4 spec.; 43-46
1897-3310
2299-2944
Pojawia się w:
Archives of Foundry Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Studies of Poly(Acrylic Acid-co-Maleic Acid) Sodium Salt Intercalated Montmorillonite
Autorzy:
Grabowska, B.
Cukrowicz, S.
Kurleto-Kozioł, Ż.
Kaczmarska, K.
Drożyński, D.
Sitarz, M.
Bobrowski, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/382199.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
foundry
hybrid materials
montmorillonite
lustrous carbon
intercalation
odlewnia
materiały hybrydowe
montmorylonit
węgiel
Opis:
The intercalation into interlayer spaces of montmorillonite (MMT), obtained from natural calcium bentonite, was investigated. Modification of MMT was performed by the poly(acrylic acid-co-maleic acid) sodium salt (co-MA/AA). Efficiency of modification of MMT by sodium salt co-MA/AA was assessed by the infrared spectroscopic methods (FTIR), X-ray diffraction method (XRD) and spectrophotometry UV-Vis. It was found, that MMT can be relatively simply modified with omitting the preliminary organofilisation – by introducing hydrogel chains of maleic acid-acrylic acid copolymer in a form of sodium salt into interlayer galleries. A successful intercalation by sodium salt of the above mentioned copolymer was confirmed by the powder X-ray diffraction (shifting the reflex (001) originated from the montmorillonite phase indicating an increase of interlayer distances) as well as by the infrared spectroscopy (occurring of vibrations characteristic for the introduced organic macromolecules). The performed modification causes an increase of the ion exchange ability which allows to assume that the developed hybrid composite: MMT-/maleic acid-acrylic acid copolymer (MMT-co- MA/AA) can find the application as a binding material in the moulding sands technology. In addition, modified montmorillonites indicate an increased ability for ion exchanges at higher temperatures (TG-DTG, UV-Vis). MMT modified by sodium salt of maleic acid-acrylic acid copolymer indicates a significant shifting of the loss of the ion exchange ability in the direction of the higher temperature range (500–700°C).
Źródło:
Archives of Foundry Engineering; 2019, 4; 67-75
1897-3310
2299-2944
Pojawia się w:
Archives of Foundry Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies