Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "identity of the place" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Znaczenie przestrzeni w procesie scalania miasta
The importance of the space in the process of merging the city
Autorzy:
Hereć, A.
Pieczka, M.
Skoczylas, O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389966.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
scalanie miasta
miejsca spotkań
partycypacja społeczna
tożsamość miejsca
przestrzeń publiczna
merge the city
meeting places
social participation
identity of the place
public space
Opis:
W procesie scalania miasta integralną rolę stanowi dostrzeżenie rangi przestrzeni wspólnych jako miejsc koncentracji aktywności międzyludzkich. Potrzeba miejsc spotkań jest wynikiem natury człowieka i warunkuje jego percepcję przestrzeni. Środowisko miejskie jest głównie postrzegane przez mieszkańców przez pryzmat formy i charakteru przestrzeni wspólnych. To właśnie przestrzenie wspólne stanowią wizytówkę osiedli, dzielnic, miast tworząc poczucie przywiązania – łączności z danym miejscem. Jakość wnętrz urbanistycznych wpływa na budowanie więzi społecznych a przez to na atrakcyjność środowiska miejskiego. Nieodpowiednie dostosowanie przestrzeni publicznych dezintegruje strukturę miejską, w efekcie utrudnia, a wręcz uniemożliwia identyfikację z danym miejscem. Konfrontacja rzeczywistości z potrzebą zmian niejednokrotnie aktywizuje lokalne społeczności do działań, które przy współpracy z architektem zmieniają przestrzeń (jak w sztokholmskiej dzielnicy Tensta-Piazza Taxingeplan). Działania spajające strukturę miejską przybierają różnorodne formy, jednak najczęściej prowadzą do wytworzenia przestrzeni o charakterze dospołecznym, skłaniającej mieszkańców do integracji.
An integral part of the process of uniting the city is to notice importance of common places as fields of concentration of interpersonal acting. The need for gathering places is the result of human nature and determines space perception. The urban habitat is perceived by citizens mainly through the form and nature of the common areas. First of all common spaces showcase the settlements, neighborhoods, cities and create a sense of bond - attachment with the place. The quality of urban interiors affects the formation of social ties and thereby the attractiveness of the urban environment. Improper adjustment of public spaces disintegrates urban structure. In effect makes it difficult or even impossible to identify with the place. The confrontation of the reality with the need for change often stimulates local community to action, which change space in collaboration with the architect (as in the Stockholm district Tensta - Piazza Taxingeplan). Actions bonding urban structure can take various forms but most commonly lead to formation a space oriented to users, encouraging residents to integration.
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2017, 16, 1; 175-182
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buildings of the John Paul II Center – a challenge for civil engineering and architecture
Obiekty budowlane Centrum Jana Pawła II – wyzwanie dla budownictwa i architektury
Autorzy:
Wrana, Bogumił
Wrana, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/390637.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
John Paul II Centre in Cracow
limestone sediments
reinforced concrete CFA-type drilled piles
reiforced concrete frame and membrane structure
natural material solutions
respect for context and identity of the place
Centrum Jana Pawła II w Krakowie
osady wapienne
żelbetowe pale wiercone typu CFA
konstrukcja szkielet żelbetowy ramowo-powłokowy
rozwiązania z naturalnego materiału
poszanowanie kontekstu i tożsamości miejsca
Opis:
The buildings of the John Paul II Centre (CJPII) are located in Cracow-Łagiewniki on a heap of limestone sediments from the former "Solvay" Sodium Plant in Cracow. The area is called "White Seas" (Białe Morze) and is located in the natural depression of the Wilga river valley, between Św. Józefa hill in the north and Borkowska Hill (Góra Borkowska) in the south-west. The limestone sediments as a building substrate for CJPII buildings is unprecedented ground in the world and thus a challenge for civil engineering. The height of the heap reaches about 15 m and has retained the consistency of a white pulp until today. CJPII buildings are objects of the third geotechnical category, founded on a foundation slab of 0.8-m thickness, and in the central part of 0.45-m thickness. The slab is based on 200 reinforced concrete CFA-type drilled piles with a diameter of 1000 mm and 650 mm and length up to 26 m. The load-bearing structure of the CJPII buildings is a reinforced concrete frame and shell structure. The symbolism of the urban complex (e.g. the scale of the market square in Wadowice), located on a system of 200 piles above the post-industrial landfill/heaps of sediments, is ensured with architectural solutions referring to places connected with the life of John Paul II – during the occupation in 1940-1944 he was a student of Jagiellonian University in Cracow and the worker of the Solvay factory in the Podgórze district, in 1958 he became a bishop of Cracow, in 1967 – the cardinal (architectural details from the St. Mary Church and the Wawel Cathedral), 1978-2005 – the pilgrim-pope from Rome, who confirmed the mission of the Church continuing the tradition depicted in the early-christian churches on the wall mosaics (the Basilica of San Vitale and the Basilica of Sant’ Apollinare Nuovo in Ravenna).
Obiekty budowlane Centrum Jana Pawła II (CJPII) znajdują się w Krakowie-Łagiewnikach na hałdzie osadów wapiennych z dawnych Krakowskich Zakładów Sodowych „Solvay”. Obszar ten nosi nazwę „Białe Morze” i został zlokalizowany w naturalnym obniżeniu doliny rzeki Wilgi, pomiędzy wzniesieniem św. Józefa na północy, a Górą Borkowską na południowym zachodzie. Osadnik wapienny jako podłoże budowlane dla budynków CJPII jest niespotykanym w świecie gruntem i stąd stał się wyzwaniem dla inżynierii lądowej. Wysokość osadnika hałdy sięga ok. 15 m, do dziś zachował on konsystencję pulpy koloru białego. Budynki CJPII to obiekty trzeciej kategorii geotechnicznej, posadowione na płycie fundamentowej grubości 0.8 m, a w części środkowej o grubości 0.45 m. Płyta oparta jest na 200 żelbetowych palach wierconych typu CFA o średnicy 1000 mm oraz 650 mm i długości do 26 m. Konstrukcja nośna budynków CJPII to żelbetowy szkielet ramowo-powłokowy. Symbolikę założenia urbanistycznego CJPII (wraz z placem w skali rynku w Wadowicach przed Sanktuarium), które usytuowano na płycie w sieci 200 pali nad odpadem poprodukcyjnym/hałdami jego osadu, zapewniają detale architektoniczne odnoszące się do miejsc związanych z życiem Jana Pawła II – podczas okupacji w latach 1940-1944 studenta UJ i robotnika fabryki Solvay w dzielnicy Podgórze, od 1958 r. biskupa krakowskiego, od 1967 r. kardynała (detale Katedry Wawelskiej oraz Kościoła Mariackiego), w latach 1978-2005 „papieża-pielgrzyma” z Rzymu, utrwalającego misję Kościoła kontynuującego tradycję przedstawianą w świątyniach wczesnochrześcijańskich na ściennych mozaikach (Bazylika San Vitale i Bazylika Sant’ Apollinare Nuovo w Rawennie).
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2020, 19, 4; 109-124
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Nowa" tożsamość miejsca w poprzemysłowej Łodzi
"New" identity of a place in the postindustrial Łódź
Autorzy:
Wrana, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/390473.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
ożywienie miasta postindustrialnego
rewitalizacja zespołów po przemysłowych
nowa tożsamość miejsca
reviving the postindustrial city
revitalization of postindustrial complexes
"new" identity of a place
Opis:
Łódź zawdzięcza wielkiemu przemysłowi rozwój w XIX w. i upadek pod koniec XX w. W okresie przemian systemowych po roku 1989, przyszedł czas na podjęcie śmiałych prób rewitalizacji wielkich obiektów, dając szanse na ożywienie życia miasta postindustrialnego. Architekci, twórcy zmian w tych obiektach intuicyjnie zachowali współczesny kontekst, poszanowanie dla dziedzictwa przypisanego do miejsca, kreując jednocześnie „nową” tożsamość miejsca.
Łódź owes its development in the XIX century and the fall in the XX century to great industry. The period of transformations in the political system, after the year 1989, was the time of daring attempts to revitalize large buildings providing the chance for reviving the life of the postindustrial city. Architects, the creators of changes in these very buildings, have intuitively preserved the modern context and the observance of the heritage assigned to the place, creating, at the same time, “new” identity of the places.
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2010, 6, 1; 137-144
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies