Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "skladowanie odpadow" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Attenuation landfills - the future in landfilling
Zabezpieczone wysypiska - przyszłość składowania odpadów
Autorzy:
Allen, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826309.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
składowanie odpadów
budowa składowisk odpadów
eksploatacja składowisk odpadów
eksploatacja wysypisk
Opis:
Landfilling is the simplest, cheapest and most cost-effective method of disposing of waste (Moore, 1994; Barrett & Lawler, 1995; Allen 1998). Despite waste reduction and recycling policies, and waste pretreatment programmes to lower the proportion of waste going to landfill, at the end of the day landfills will still be required to accommodate residual wastes (Allen et al. 1997). However, although the proportion of waste to landfill may be decreasing, the total volumes of municipal solid waste (MSW) being produced are still increasing significantly (Douglas, 1992), and from 1990-1995, there was an increase of 10% in total waste generated in the EU (EEA, 1998). Thus, in the EU overall, despite the trend towards incineration by some of the wealthier nations, dependence on landfills for disposal of waste is likely to continue for the foreseeable future. Over the last decade, the most significant waste management trend throughout Europe has been the enormous increase in cost of disposal to landfill. This has stemmed from the introduction in most European countries of more stringent legislation governing landfill management, in order to protect the environment and minimise health hazards arising from landfills. More rigorous legislation governing landfills was long overdue, and must be welcomed, but has led to an alarming increase in waste management costs, which cannot but have negative economic repercussions for less wealthy nations. Some of the new legislation, although affording in many situations only minimally enhanced protection to the environment, is extremely expensive to implement, thus greatly inflating waste management costs. The escalating cost of landfill in the EU over the last two decades can be attributed to the adoption of the containment approach to landfill management and the mandatory legal requirement for artificial lining and capping systems to be installed at all landfills. Despite the confidence afforded the containment concept, the approach has been plagued by problems, and it has become increasingly apparent that the containment strategy is financially unsustainable. Of greater concern is the fact that waste in containment landfills with artificial lining systems will remain active for many decades and possibly even centuries, and long into the future will pose a pollution threat to the environment, in the event of degradation of the lining system. Attenuation landfills have been militated against by the EU directive that all subsurface water must be protected, effectively requiring that all leachate produced in a landfill must be collected and treated on site, regardless of whether groundwater in the vicinity of the landfill is a resource that warrants protection. Attenuation landfills utilise the sorption, filtration and ion exchange properties possessed by subsurface mudrocks and clay-rich overburden, which are in continuous and effective operation in purifying groundwater. Several studies, (e.g. DoE, 1978), have confirmed that in appropriate circumstances, attenuation is an effective means of protection of groundwater resources against pollution. Attenuation landfills can benefit from design options that promote aerobic degradation processes, so expediting the stabilisation of waste to an inert state. Finally, a significant advantage of attenuation landfills is the relatively minor cost of construction, operation and maintenance compared to containment landfills. If technologies to hasten degradation of the waste in the landfill to its inert state are incorporated into the landfill design and operation, it is possible that attenuation landfills can achieve sustainability.
Praca dotyczy zagadnienia zmniejszenia oddziaływania składowiska odpadów na środowisko naturalne oraz inżynierii zabezpieczenia przed przedostawaniem się odcieków do wód gruntowych w długim wieloletnim okresie eksploatacji. Koszty budowy i utrzymania wysypisk odpadów, w powiązaniu ze stałymi kosztami eksploatacji i monitorowania składowiska w czasie aktywności odpadów, są bardzo znaczące. Trwa to zwykle wiele dziesięcioleci zanim składowisko zostanie zamknięte i wiąże się z koniecznością doboru odpowiedniej strategii zarządzania. Na wstępie autor podaje przykłady wad w strategii i procesie planowania i budowy składowisk odpadów. Przy budowie i eksploatacji składowiska odpadów, zmniejszenie niekorzystnego oddziaływania na środowisko naturalne powstających odcieków wymaga uwzględnienia sorpcji, filtracji oraz wymiany jonowej pokładów geologicznych bogatych w iły. Przy analizowaniu tych zagadnień, mając na względzie przede wszystkim zapobieganie skażeniu wód gruntowych, autor odwołuje się do uregulowań prawnych istniejących w Unii Europejskiej. Wskazując na inżynieryjne opcje budowy składowisk odpadów autor analizuje możliwe uszkodzenia hydrauliczne występujących pokładów iłów, wskazując rozwiązania optymalne. Uwzględnia przy tym słabości stosowanych obecnie zabezpieczeń wykładzinami z tworzyw sztucznych. Chociaż sztuczne systemy wykładzin stosowane powszechnie w budowanych składowiskach odpadów będą zabezpieczać przedostawaniu się odcieków przez kilka dziesięcioleci, to istnieje niebezpieczeństwo skażenia środowiska w przypadku degradacji lub przypadkowego uszkodzenia wykładzin. Autor optuje za naturalnymi warstwami nośnymi, które w długim okresie czasu będą przyczyniały się do stabilizacji i zobojętnienia powstających odcieków. Autor przedstawia koncepcję zabezpieczania wysypisk odpadów podwójną mineralną warstwą denną, składającą się z warstwy "obojętnej" gliny wzbogaconej kaolinitem pokrytej warstwą aktywnej gliny wzbogaconej smektytem. Warstwa drenażowa wraz z systemem zbierania odcieków w celu kontroli ilości migrujących odcieków pokrywa podwójną warstwę mineralną, tak aby zapobiec szokowemu ładunkowi wpływającemu na podwójną warstwę mineralną. Duże znaczenie w takich rozwiązaniach mają, oprócz bezpieczeństwa, koszty budowy i eksploatacji składowisk odpadów.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2000, Tom 2; 365-382
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola biofiltracji w kontroli emisji gazu składowiskowego w świetle zaleceń dyrektywy UE w sprawie składowania odpadów
Biofiltration role in landfill gas emission control in light of the EU directive on the landfill of waste
Autorzy:
Pawłowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1819499.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
biofiltracja
składowanie odpadów
gaz składowiskowy
biofiltration
landfill
landfill gas
Opis:
Dyrektywa 1999/31/WE [4] zobowiązuje Polskę do ograniczania ilości materiału podatnego na biodegradację, aż do osiągnięcia w 2020 r., przyjętego w Krajowym Planie Gospodarki Odpadami (KPGO, 2010), poziomu 35% masy tych odpadów wytworzonych w roku 1995. Redukcja ta będzie następowała poprzez upowszechnienie selektywnej zbiórki i procesów mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów. Jak wskazują badania [1, 2, 10], różnego rodzaju procesy mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów prowadzą do zmniejszenia produkcji biogazu z pozostałej frakcji odpadów w zakresie od 50 do >90%, w stosunku do wartości uzyskiwanej z odpadów nieprzetwarzanych. Można więc przewidywać, że planowane zmiany w gospodarce odpadami spowodują istotne obniżenie potencjału biogazowego odpadów deponowanych na składowiskach, co w znacznym stopniu organiczny możliwość energetycznego wykorzystania gazu składowiskowego. Mimo to problem tworzenia się i emisji gazu ze składowisk nie zostanie rozwiązany. Nawet przy bardzo skutecznych systemach segregacji odpadów pewna ilość materii podatnej na biodegradację nadal trafiać będzie na składowiska [2], przyczyniając się do tworzenia gazowych produktów fermentacji. Jednak sposób utylizacji gazu tworzącego się z odpadów o małej zawartości materii organicznej będzie musiał zostać dostosowany do parametrów ilościowych i jakościowych gazu. Celem pracy jest analiza wpływu wdrożenia zaleceń dyrektywy 1999/31/WE [4], dotyczących obniżenia zawartości materii biodegradowalnej w odpadach, na produkcję gazu składowiskowego oraz ocena możliwości zastosowania biofiltracji jako metody ograniczenia emisji metanu ze składowisk odpadów o niskiej zawartości materii organicznej. W badaniach założono, że zawartość tej materii zostanie obniżona o 65% w stosunku do wartości 489 kg/Mg odpadów, uznanej za stan wyjściowy. Wyliczona na podstawie modelu ilość biogazu produkowanego w poszczególnych latach była podstawą do oszacowania czasu trwania fazy, w której energetyczne wykorzystanie gazu będzie ekonomicznie uzasadnione. W dalszej części pracy oszacowano wielkość złoża metanotroficznego, niezbędnego do usunięcia metanu z gazu składowiskowego, tworzącego się w fazie, gdy produkcja spada poniżej wartości uzasadniającej wykorzystanie energetyczne (50 m3h-1) oraz w fazie, gdy przepływ gazu będzie zbyt niski (<10 m3h-1), aby możliwe było jego spalanie w pochodni.
Legislation of the EU obligates Poland to gradual decrease in deposition of material susceptible to biodegradation, until reaching in 2020 the level of 35% of the organic waste deposited in 1995. This will reduce the biomethanization potential of waste, and significantly limit the possibility of landfill gas use for energy production. So the approach to the problem of landfill gas utilization should be changed. The results of model studies regarding the influence of biodegradable matter content in waste deposited in a hypothetical landfill on gas production were presented in the paper. The multi-phase model of landfill gas production Afvalzorg was used. It was found that 65% of biodegradable matter decline in the waste will shorten the time during which the landfill gas can be used for energy recovery, by about 40%, and lower amounts of the gas by about 70%. The paper also presents biofiltration method for the treatment of landfill gas, formed from the waste with low organic matter content. This method bases on the use of microorganisms for the removal of methane and numerous trace gases that are susceptible to biodegradation during landfill gas flow through the porous filter bed. Microorganisms use these compounds as sources of carbon and energy, which results in a production of simple minerals compounds, such as CO2 and H2O. It was calculated that the area of the biofilter bed (1 m high) necessary to ensure the efficient removal of methane emitted from the landfill (where 900 thousand Mg of waste deposited) ranged from 170 to 1714 m2, depending on gas load and type of filter bed aeration. The largest filter bed is needed in the case of passively aerated biofilter when gas production drops below the level of profitability of energetic use of biogas (below the gas production of 50 m3 h-1), and the smallest in the case of actively aerated biofilter used after flare uninstalling (when the quantity of biogas is below 10 m3h-1).
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2011, Tom 13; 303-314
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies