Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "membrany" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Fouling membran półprzepuszczalnych podczas oczyszczania wody metodą ultra- i mikrofiltracji - przegląd piśmiennictwa
    The fouling of semi-permeable membranes during water treatment by use of UF/MF proces - review
    Autorzy:
    Bodzek, M.
    Płatkowska, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/296721.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
    Tematy:
    NOM
    fouling
    membrany
    HPSEC
    SEM/AFM
    FTIR
    koagulacja
    PAC
    membranes
    coagulation
    Opis:
    Procesom membranowym uzdatniania wody i oczyszczania ścieków towarzyszy nieodłącznie zjawisko zmniejszania wydajności i żywotności membran zwane foulingiem. Pierwszym krokiem do ograniczenia foulingu jest poznanie natury tego zjawiska. Pozwalają na to dostępne techniki analityczne, takie jak: SEM, AFM, FTIR, HPSEC, analiza OWO, ASA, pomiar kąta zwilżenia oraz potencjału elektrokinetycznego membran czy też frakcjonowanie na żywicach XAD8/4. Stopień foulingu powodowanego przez NOM uzależniony jest m.in. od siły jonowej oraz pH. Zależy on w dużej mierze od właściwości filtrowanej wody, w tym hydrofilowości/hydrofobowości jej składników. Duża część badaczy obarcza frakcję hydrofobową odpowiedzialnością za fouling. Dla procesów niskociśnieniowych zaobserwowano wpływ rozmiaru cząstek filtrowanej frakcji (im mniejsze, tym większy obserwowany spadek strumienia oraz opór filtracji) na zjawisko foulingu. Zidentyfikowano 4 kategorie NOM, które uważane są za silne foulanty, a mianowicie białka, aminocukry, polisacharydy i związki poli(hydroksy-aromatyczne). Znaczenia ma również rodzaj membrany. W zdecydowanej większości prac zaobserwowano większą tendencję do foulingu w przypadku membran hydrofobowych niż hydrofilowych, co tłumaczono adsorpcją ujemnie naładowanych grup funkcyjnych NOM na dodatnio naładowanych powierzchniach membrany. Obecnie stosowane są różne procesy wstępnego przygotowania nadawy, mające na celu zwiększenie jakości wody i/lub wydajności membran. Koagulacja oraz adsorpcja na węglu aktywnym są polecane przy minimalizacji foulingu związanego z dużymi stężeniami poli(hydroksy-aromatów), proces utlenienia natomiast jest zalecany do zmniejszania foulingu powodowanego polisacharydami.
    During membrane water and wastewater processes reduction of capacity and membranes lifetime can be observed. Those phenomena are caused by membrane fouling. To limit the influence of fouling on the efficiency of membrane processes detailed recognition of its nature is required. This can be done using available analytical technologies like: electron microscopy (SEM, AFM), infrared spectroscopy (FTIR), high performance size exclusion chromatography (HPSEC), TOC analysis, atomic absorption spectroscopy (AAS), measurement of contact angle and zeta potential or fractionation on XAD8/4 resins. The influence of fouling caused by NOM mainly depends on ionic strength and pH, but also on properties of filtrated water, including hydophobicity/hydrophilicity of its components. Resent scientific reports suggest that the hydrophobic water fraction has a significant impact on fouling. Size of molecules of filtrated fraction is responsible for fouling occurring fouling during low-pressure membrane processes (the smallest size of molecules the highest flux decline). 4 categories of NOM, which are considered to be strong foulants, were identified. They include: proteins, aminosugars, polysaccharides and poly(hydroxy-aromatics). The membrane composing material also has a meaning. Hydrophobic membranes seem to have greater ability to fouling than hydrophilic ones. It can be explained by the fact, that the positively charged membrane surface tends to adsorb negatively charged functional groups of NOM. Nowadays different water pretreatment processes are applied. Their aim is to improve water quality and/or membrane capacity. Fouling caused by poly(hydroxyl-amines) can be minimized by coagulation or adsorption on activated carbon, while oxidation reduces the fouling induced by polysacharides.
    Źródło:
    Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2009, 12, 1; 5-24
    1505-3695
    2391-7253
    Pojawia się w:
    Inżynieria i Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biodegradacja kwasów halogenooctowych w bioreaktorze z poliamidową, enzymatyczną membraną ultrafiltracyjną
    Biodegradation of halogenated acetic acids by means of bioreactor with polyamide ultrafiltration membrane
    Autorzy:
    Kowalska, M.
    Dudziak, M.
    Bohdziewicz, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/296905.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
    Tematy:
    kwasy halogenooctowe
    immobilizacja
    biodegradacja
    enzymatyczne membrany ultrafiltracyjne
    halogenacetic acids
    immobilization
    biodegradation
    ultrafiltration enzymatic membranes
    Opis:
    Przedstawiono uzyskane wyniki badań nad usuwaniem mieszaniny kwasów halogenooctowych z wody w procesie ultrafiltracyjnej biodegradacji. Proces ultrafiltracyjnej biodegradacji, oparty na membranach z unieruchomionymi białkami aktywnymi, przebiega w temperaturze otoczenia, charakteryzuje się niską energochłonnością i niewielkimi kosztami eksploatacyjnymi. Pozwala na obniżenie stężenia substancji toksycznych w miejscu ich powstawania do wartości dopuszczalnych i umożliwia doczyszczanie uzdatnianej wody w procesie ultrafiltracji. Badania prowadzono w reaktorze z membraną ultrafiltracyjną, na powierzchni której unieruchomiono enzymy rozkładające HAA. Jako nośników do immobilizacji używano poliamidowych membran płaskich, modyfikowanych aldehydem glutarowym w celu otrzymania trwałych, kowalencyjnych wiązań pomiędzy materiałem membrany a enzymem. Nadawę w procesie biodegradacji stanowił wodny roztwór mieszaniny pięciu HAA (MCAA, DCAA, TCAA, MBAA, DBAA) o stężeniu 1 mg/dm3 każdego z nich. Unieruchamiane na powierzchni membran enzymy były izolowane metodą Hagemana ze szczepów bakterii wyodrębnionych z mieszanej populacji osadu czynnego, adaptowanego do rozkładu HAA. Dominującymi w populacji rodzajami bakterii były: Acinetobacter, Arthobacter, Pseudomonas oraz Bacillius. Celem badań było wyznaczenie optymalnych warunków prowadzenia procesu ultrafiltracyjnej biodegradacji kwasów halogenooctowych (ciśnienie transmembranowe, intensywność mieszania, czas prowadzenia procesu) oraz opracowanie metodyki oznaczania stężenia usuwanych ksenobiotyków metodą HPLC z wykorzystaniem ekstrakcji HAA w eterze tert-butyloetylowym. Podczas filtracji roztworu kwasów przez membrany enzymatyczne wyznaczano również zależności objętościowego strumienia permeatu od ciśnienia transmembranowego, a w oparciu o obliczone stężenia ksenobiotyków w poszczególnych strumieniach ultrafiltracyjnych określano stopień biodegradacji HAA. Otrzymane wyniki pozwoliły na wyznaczenie najkorzystniejszych parametrów operacyjnych procesu ultrafiltracyjnej biodegradacji kwasów halogenooctowych. Przy ich zastosowaniu wydajność procesu membranowego i efektywność usuwania HAA były najwyższe. Po 3,5-godzinnym prowadzeniu procesu w takich warunkach z wody modelowej usunięto całkowicie kwas monochlorooctowy i monobromooctowy, a po 5 godzinach pozostałe kwasy. Monitorowano również wydajność procesu objętościowy strumień permeatu nie zmieniał się w czasie.
    The results of the study focused on the removal of halogenated acetic acids (HAA) from water by means of the hybrid process ultrafiltration-biodegration are presented in the article. The hybrid system based on membranes with immobilized active enzymes is run at room temperature and characterizes with low energy consumption and exploitation costs. It allows to decrease the concentration of toxic substances in place of their formation as well to polish the treated water via ultrafiltration. The study was carried out in the reactor equipped with the ultrafiltration membrane, on the surface of which enzymes responsible for degradation of HAA were immobilized. Polyamide flat membranes modified with glutaric aldehyde in order to obtain stable, covalent bonds between membrane and enzymes were used as the immobilization support. The feed solution introduced to the process comprised of the mixture of five HAA (MCAA, DCAA, TCAA, MBAA, DBAA) of concentration 1 mg/dm3 each. Halogenated acetic acids are byproduct of water disinfection. They are formed during the reaction of HAA precursors (mainly humic substances) with chlorine and its derivatives. The presence of HAA in drinking water is already proved to be harmful for animals and humans. Some HAA were recognized as carcinogens e.g. dichloroacetic acid and trichloroacetic acid. It was also found that dichloroacetic acid caused neuropathy, liver cancer and weight reduction. According to their toxic properties, the systematic control of HAA concentration in drinking water during the treatment process is performed in many countries. Besides, standards concerning the permissible concentration of HAA in drinking water are developed. Enzymes immobilized on the support were isolated according to Hageman method from bacteria separated from activated sludge adapted for HAA degradation. Acinetobacter, Arthobacter, Pseudomonas and Bacillius were dominant types of microorganisms. The study were carried out in S-76-400 reactor (by Nuclepore) of volume 500 cm3 equipped with magnetic stirrer and the flat membrane of area 38.5 cm2. The aim of the experiment was to determine the optimal conditions for the hybrid process ultrafiltration-biodegradation of HAA (transmembrane pressure, intensity of stirring, length of the process). Additionally, the method of analysis of degraded xenobiotics concentration using HPLC and HAA extraction with ETBE was developed. The dependence of volumetric permeate flux on the transmembrane pressure was determined during the filtration of HAA solution. The degree of biodegradation of xenobiotics was evaluated basing on the concentration of HAA in particular process streams. Obtained results allowed to assign the optimal operating conditions of the hybrid ultrafiltrationbiodegradation system i.e. transmembrane pressure 0.1 MPa and stirring speed 75 rpm. The highest membrane process capacity and HAA removal effectiveness were obtained under those conditions. The total removal of monochloroacetic acid and monobromoacetic acid lasted 3.5 and 5 h for the remaining investigated acids applying optimal operation parameters. The capacity of the process determined by the measurement of volumetric permeate flux did not change in time.
    Źródło:
    Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2011, 14, 3; 257-266
    1505-3695
    2391-7253
    Pojawia się w:
    Inżynieria i Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fe2+ removal from water using PVDF membranes, modified with magnetite nanoparticles, by polyelectrolyte enhanced ultrafiltration
    Usuwanie Fe2+ z wody za pomocą membran PVDF modyfikowanych nanocząstkami magnetytu, wspomagane ultrafiltracją z polielektrolitem
    Autorzy:
    Konovalova, V.
    Kolesnyk, I.
    Ivanenko, O.
    Burban, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/297504.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
    Tematy:
    polyvinylidene fluoride membrane
    magnetite nanoparticles
    polyelectrolyte-enhanced ultrafiltration
    carboxymethylcellulose
    membrany z fluorku poliwinylidenu
    nanocząstka magnetytu
    ultrafiltracja z polielektrolitem
    karboksymetyloceluloza
    Opis:
    The aim of this study was to show results of Fe2+ removal from water by polyelectrolyte enhanced ultrafiltration on polyvinylidene fluoride membranes modified with magnetite nanoparticles. Magnetite nanoparticles were synthesized by the co-precipitation method and stabilized with sodium polyacrylate. At first stage, the surface of PVDF membranes was modified by grafting of polyethylenimine. At the second stage the polyelectrolyte, grafted to the membrane surface, was used as a linker for magnetite nanoparticles immobilization. The modification of membranes was confirmed by IR spectroscopy, scanning electron microscopy and electro kinetic analysis. The dependence of zeta-potential on pH for PVDF membrane modified with PEI has confirmed the modification of the membrane surface as zeta-potential increases with pH decrease. SEM has shown that the surface of modified membrane is densely covered with nanoparticles, which form clusters. The dependence of the volumetric flux on the applied pressure at various concentrations of the carboxymethylcellulose (CMC) has been studied. Polyelectrolyte enhanced ultrafiltration with CMC has been used for iron(II) removal at initial Fe2+ concentration of 20 mg/L. The concentrations of iron(II) in permeate using an unmodified membrane has ranged from 0.6 to 1.0 mg/L, whereas for the modified membrane it has been 0.02÷0.08 mg/L.
    Celem pracy było przedstawienie wyników badań dotyczących usuwania Fe2+ z wody za pomocą ultrafiltracji wspomaganej polielektrolitem na membranach z fluorku poliwinylidenu modyfikowanych nanocząstkami magnetytu. Nanocząstki magnetytu zostały zsyntetyzowane z wykorzystaniem metody strąceniowej i ustabilizowane poliakrylanem sodu. W pierwszym etapie powierzchnia membran PVDF została poddana modyfikacji polietylenoiminą. W drugim etapie polielektrolit, umieszczony na powierzchni membrany, został wykorzystany do immobilizacji nanocząstek magnetytu. Modyfikacja membran została potwierdzona badaniami spektroskopowymi, elektronową mikroskopią skaningową i analizą elektrokinetyczną. Wpływ pH na potencjał zeta membrany PVDF potwierdził jej modyfikację membrany, gdy potencjał zeta wzrasta z obniżeniem się wartości pH. Elektronowa mikroskopia skanningowa wykazała, że powierzchnia modyfikowanej membrany jest gęsto pokryta nanocząstkami, które tworzą klastry. Badano również wpływ wartości stosowanego ciśnienia na objętościowy strumień permeatu dla różnych stężeń karboksymetylocelulozy (CMC). Ultrafiltracja wspomagana polielektrolitem z CMC została wykorzystana do usuwania żelaza(II) przy początkowym stężeniu Fe2+ wynoszącym 20 mg/l. Stężenie żelaza(II) w permeacie w przypadku membrany niepoddanej modyfikacji uległo zmianie z 0,6 do 1,0 mg/l, podczas gdy w przypadku modyfikowanej membrany stężenie to było w zakresie 0,02÷0,08 mg/l.
    Źródło:
    Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2018, 21, 1; 39-49
    1505-3695
    2391-7253
    Pojawia się w:
    Inżynieria i Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies