Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "południowo-wschodnia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    New and poorly known Perisphinctoidea (Ammonitina) from the Upper Tithonian of Le Chouet (Drôme, SE France)
    Autorzy:
    Bulot, L.
    Frau, C.
    Wimbledon, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061030.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Ammonoidea
    Ataxioceratidae
    Himalayitidae
    Neocomitidae
    Upper Tithonian
    Le Chouet
    South-East France
    amonity
    Francja południowo-wschodnia
    Opis:
    The aim of this paper is to document the ammonite fauna of the upper part of the Late Tithonian collected at the key section of Le Chouet (Drôme, SE France). Emphasis is laid on new and poorly known Ataxioceratidae, Himalayitidae and Neocomitidae from the upper part of the Tithonian. Among the Ataxioceratidae, a new account on the taxonomy and relationship between Paraulacosphinctes Schindewolf and Moravisphinctes Tavera is presented. Regarding the Himalayitidae, the range and content of Micracanthoceras Spath is discussed and two new genera are introduced: Ardesciella gen. nov., for a group of Mediterranean ammonites that is homoeomorphic with the Andean genus Corongoceras Spath, and Pratumidiscus gen. nov. for a specimen that shows morphological similarities with the Boreal genera Riasanites Spath and Riasanella Mitta. Finally, the occurrence of Neocomitidae in the uppermost Tithonian is documented by the presence of the reputedly Berriasian genera Busnardoiceras Tavera and Pseudargentiniceras Spath.
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2014, 12, 1; 113--128
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Litostratygrafia utworów ediakaru w lubelsko-podlaskim basenie sedymentacyjnym (wschodnia i południowo-wschodnia Polska)
    Lithostratigraphy of the Ediacaran deposits in the Lublin-Podlasie sedimentary basin (eastern and south-eastern Poland)
    Autorzy:
    Pacześna, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2062012.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    litostratygrafia
    ediakar
    lubelsko-podlaski basen sedymentacyjny
    wschodnia i południowo-wschodnia Polska
    lithostratigraphy
    Ediacaran
    Lublin-Podlasie sedimentary basin
    eastern and south-eastern Poland
    Opis:
    W artykule zaprezentowano sformalizowany schemat podziału litostratygraficznego utworów klastycznych i wulkanogenicznych ediakaru, wypełniających lubelsko-podlaski basen sedymentacyjny, zlokalizowany we wschodniej i południowo-wschodniej Polsce. W sukcesji górnego ediakaru wyróżniono osiem jednostek litostratygraficznych, w tym siedem formacji i jedno ogniwo. Podstawą wydzielenia jednostek było zróżnicowanie makroskopowych cech litologicznych w profilach z ediakaru. W charakterystyce jednostek litostratygraficznych zawarto historię ich nazewnictwa, kryteria zdefiniowania jednostki, opis, stratotypy i hipostratotypy, granice, chronostratygrafię, skamieniałości, interpretację genetyczną, miąższość, rozprzestrzenienie regionalne i odpowiedniki litostratygraficzne na obszarach sąsiednich.
    The paper presents a formalized lithostratigraphic scheme of the Ediacaran clastic and volcanogenic deposits from the Lublin-Podlasie sedimentary basin, located in eastern and south-eastern Poland. The upper Ediacaran succession consists of eight lithostratigraphic units, including seven in the rank of formation, and one member. The basis for the identification of the units was the variability of macroscopic lithological features in the Ediacaran sections. The characterization of the lithostratigraphic units provides the history of their names and criteria for defining the units, and their description. The stratotypes and hypostratotypes, boundaries, chronostratigraphy, fossils, interpretation of origin, thicknesses, regional distribution patterns and lithostratigraphic equivalents from neighbouring areas are also characterized.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2014, 460; 1--23
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Microfossils of the Upper Jurassic-Lower Cretaceous formations of the Lublin Upland (SE Poland) based on thin section studies
    Autorzy:
    Olszewska, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182619.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    mikroskamieniałości
    płytki cienkie
    jura górna
    kreda dolna
    Polska południowo-wschodnia
    microfossils
    thin sections
    Upper Cretaceous
    Lower Cretaceous
    south-eastern Poland
    Opis:
    Badania mikrofacjalne utworów górnej jury i dolnej kredy południowo-wschodniej Polski wykazały, że utwory te zawierają liczne mikroskamieniałości, w sposób znaczący uzupełniające interpretacje wiekowe i paleośrodowiskowe wydzieleń litofacjalnych. Lokalny odpowiednik europejskiej megafacji gąbkowej – formacja kraśnicka - zawiera charakterystyczne gatunki: Globuligerina oxfordiana i Colomisphaera fibrata. Stwierdzone w utworach górnej jury (formacje bełżycka i głowaczowska) gatunki Alveosepta jaccardi, Labirynthina mirabilis i Mesoendothyra izjumiana znane są z węglanowych utworów oksfordu i kimerydu śródziemnomorskiej Tetydy. Przejściowy (tyton/berias) charakter peri-rafowej formacji z Babczyna określa występowanie otwornic (Protopeneroplis ultragranulata, Monsalevia salevensis) i wapiennych dinocyst (Carpistomiosphaera tithnonica, Stomiosphaerina proxima). Wiek silikoklastycznej formacji z Cieszanowa wyznacza obecność wczesnokredowych otwornic (Meandrospira bancilai, Pfenderina neocomiensis, Stomatostoecha condensa) i wapiennych dinocyst (Carpistomiosphaera valanginiana, Colomisphaera conferta, Stomiosphaera wanneri).
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 2010, 26; 1-56
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwarunkowania rozwoju pogrązów w aluwiach doliny Wisłoka w okolicach Rzeszowa (południowo-wschodnia Polska)
    Conditions for the development of load-cast structures in alluvial sedi- ments of the Wisłok River valley near Rzeszów (south-eastern Poland)
    Autorzy:
    Superson, J.
    Brzezińska-Wójcik, T.
    Gębica, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2075041.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    load-cast structures
    alluvial sediments
    Wislok river valley
    Weichselian glaciation
    south-eastern Poland
    pogrązowe struktury
    osady aluwialne
    dolina Wisłoka
    zlodowacenie Wisły
    południowo-wschodnia Polska
    Opis:
    The article presents the results of geological and geomorphological research concerning load-cast structures outcropping in the alluvial terrace sediments of theWisłok River in the Fore-Carpathian Erosional Valley. Given the large dimensions of these structures, reaching 1.5 m in some places, as well as their strong accumulation and diversity (i.e. drop-like and pocket-like structures), the authors attempted to establish the environmental factors that had determined the development of the structures in periglacial deposits of the Weichselian Glaciation. The structures were analysed in two accessible outcrops where sediments are represented by flood rhythmite and organic deposits, overlain by channel sands. Sandy load-cast structures occur in flood rhythmite and loamy deposits. The formation of load-cast structures probably started due to earthquakes in the Upper Pleniglacial period. The various shapes of load-cast structures were constrained by the various physical properties of the sediments and the escape of water during the deformation process.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2013, 61, 2; 127--132
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tektoniczne struktury deformacyjne w iłach krakowieckich sarmatu w Wylewie k. Sieniawy (zapadlisko przedkarpackie): świadectwo młodej przesuwczej aktywności podłoża miocenu
    Tectonic deformation structures in the Sarmatian (Miocene) Krakowiec clays atWylewa near Sieniawa (Carpathian foreland basin): a record of young strike-slip fault activity in the basement
    Autorzy:
    Nescieruk, P.
    Wójcik, A.
    Malata, A.
    Aleksandrowski, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074521.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    południowo-wschodnia Polska
    zagłębie Karpackie
    miocen
    sarmat
    tektoniczny uskok wzdłużny
    fałdy
    uskoki
    cios
    southeast Poland
    Carpathian foreland basin
    Miocene
    Sarmatian
    strike-slip tectonics
    folds
    faults
    joints
    Opis:
    Tectonic deformation structures (folds, strike-slip, reverse and normal faults as well as joints) are reported here from the topmost part of the youngest, clayey sediments of the Carpathian foreland basin (Krakowiec clays, Sarmatian, Miocene), in a clay pit located at a village ofWylewa near Sieniawa. Our structural study has revealed several joint sets, accompanying products of intense folding and faulting, and defining a structural pattern that can be easily interpreted in terms of structures formed in a transpressive regime above strike-slip faults in the basement. The origin of these structures is ascribed to tectonic activity of the NW-SE-trending Ryszkowa Wola horst known to occur directly beneath the Wylewa clay pit, at a depth of c. 500 to 1300 m and to involve the basement and the lower part of theMiocene succession. The structural pattern in question most likely reflects a sinistral strike-slip displacement on sub-vertical boundary faults of the lowermost part of the horst. Undisputable effects of this strike-slip motion have been recently documented by other authors using 3D seismic data. The deformation structures at Wylewa must have resulted from a young, late to post-Sarmatian tectonic activity in the basement of the Carpathian foreland basin, probably reflecting an E-W to ENE-WSW directed regional shortening episode.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2007, 55, 8; 690-698
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozycja tektoniczna Roztocza w świetle historii rozwoju zapadliska przedkarpackiego
    Tectonic position of the Roztocze region in the light of the evolution history of the Carpathian Foredeep
    Autorzy:
    Jankowski, L.
    Margielewski, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061934.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    rekonstrukcja tektoniczna
    uskok przesuwczy
    struktura kwiatowa
    wypiętrzenie przedgórskie
    Roztocze Środkowe i Południowe
    południowo-wschodnia Polska
    tectonic reconstruction
    strike-slip fault
    flower structure
    forebulge structure
    Middle and Southern Roztocze region
    south-east Poland
    Opis:
    Analizy tektoniczne wykonane na podstawie pomiarów powierzchni nieciągłości tektonicznych w obrębie masywów skalnych polskiej części Roztocza, pozwoliły na odtworzenie historii tektonicznej jego struktury, związanej z tworzeniem się zapadliska przedkarpackiego i etapami nasuwczymi Karpat. Analizy wykazały, że struktura Roztocza powstała w efekcie nakładania się asocjacji struktur tektonicznych związanych z formowaniem uskoku prawoprzesuwczego (tzw. struktury kwiatowe ‒ flower structures i struktury typu koński ogon – horse tail structure) i struktury forebulge związanej z wypiętrzeniem przedgórskim spowodowanym nasuwaniem się Karpat na przedpole (tu: zapadlisko przedkarpackie). Wielokrotne reaktywowanie stref dyslokacyjnych, obramowujących Roztocze i dzielących je na bloki, było efektem formowania się uskoków inwersyjnych (związanych ze strukturą forebulge), reaktywowanych później wskutek kolapsu jako uskoki normalne. Zmiana zwrotu uskoku przesuwczego ograniczającego Roztocze na sinistralny, była efektem reorientacji pola naprężeń spowodowanej zmianą kierunku nasuwczego Karpat ku SSE. Spowodowało to inwersję stref naprzemiennie obniżanych i wynoszonych wzdłuż krawędzi Roztocza: obecnie wynoszone są obszary z niezerodowanymi, miąższami pokrywami utworów neogeńskich, obniżane zaś fragmenty strefy krawędziowej erozyjnie pozbawione tych utworów. Współcześnie obserwowane dźwiganie neotektoniczne Roztocza jest efektem footwall elevation, związanej z zespołami aktywnych uskoków zrzutowych (normalnych), ograniczających strukturę zrębową Roztocza, jak też dzielących wał na bloki.
    The paper presents new concept of the tectonic development of the Roztocze region, uplifted as a tectonic horst structure. Measurements of tectonic discontinuities (joints, faults) in the rocks building the Roztocze region, as well as the analysis of Neogene deposits distribution on the Roztocze horst, have allowed authors to establish several tectonic stages of the Roztocze development. Thrusting of the Carpathians to the north caused the formation of a strike-slip (dextral) fault along the eastern part of their foredeep (and associated flower structures and horse tail structures). As a result of forebulge structure formation, caused by progressive thrusting of the Carpathian orogen and isostatic uplift of their foreland, strike-slip faults were reactivated as reverse-slip faults. Subsequently, due to collapse of the Carpathian massifs, discontinuities were again reactivated as dip-slip faults. The footwall elevation associated with normal faults formed into the Roztocze Horst and divided region to blocks, causing a neotectonic uplift of the Roztocze region.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2015, 462; 7--27
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The evolution of late Ediacaran riverine-estuarine system in the Lublin-Podlasie slope of the East European Craton, southeastern Poland
    Autorzy:
    Pacześna, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182491.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    sedymentologia
    stratygrafia sekwencji
    równia aluwialna
    estuarium
    późny ediakar
    wczesny dolny kambr
    kraton wschodnioeuropejski
    południowo-wschodnia Polska
    sedimentology
    sequence stratigraphy
    alluvial plain
    estuary
    Late Ediacaran
    early Lower Cambrian
    East European Craton
    south-eastern Poland
    Opis:
    Na podstawie zdefiniowania asocjacji facjalnych i systemów depozycyjnych oraz przedstawienia ram wydzieleń wysokorozdzielczej stratygrafii sekwencji sformułowano model rozwoju i destrukcji późnoediakarskiego systemu fluwialno-estuariowego, rozprzestrzenionego w obniżeniu podlaskim i lubelskim skłonie kratonu wschodnioeuropejskiego. Wyróżniono dwie grupy systemów depozycyjnych - aluwialne i estuariowe oraz system otwartego wybrzeża. System aluwialny był początkowo reprezentowany w północno-wschodnich i zachodnich depocentrach synryftowych przez stożki aluwialne. Dystalne części stożków były obszarami depozycji fluwialnej. Duże, piaskodenne rzeki roztokowe spływały poprzecznie do osi basenu sedymentacyjnego. W końcowych stadiach ewolucji basenu aluwialnego wyrównanie topografii ryftowej i wzrost tempa subsydencji w jego południowo-wschodniej części spowodowały rozwój rzek systemu anastomozującego. Spływały one wzdłuż osi basenu z północy na południe. Zmiana rodzaju przepływu rzek roztokowych z okresowego we wczesnych etapach rozwoju basenu aluwialnego na ciągły w późniejszych stadiach, rozwój równi zalewowych rzek systemu anastomozującego i zmiana koloru osadów akumulowanych przez rzeki świadczą o zmianie klimatu suchego, pustynnego na bardziej wilgotny, umiarkowany. Późnoediakarska sukcesja silikoklastyczna basenu lubelskiego jest zapisem transgresywnego etapu ewolucji estuarium. Jej przebieg odzwierciedla pięć kolejnych parasekwencji budujących transgresywny ciąg systemowy. W najwcześniejszych etapach rozwoju estuarium lubelskie miało charakter mieszany, falowo-pływowy. W fazie maksymalnego rozwoju, w miarę znaczącego wzrostu oddziaływania pływów, było to makropływowe, hypersynchroniczne estuarium o kominowej geometrii. Na przełomie ediakaru i kambru wraz z rozwojem ciągu systemowego wysokiego stanu względnego poziomu morza rozpoczął się regres i stopniowa likwidacja estuarium lubelskiego, które przekształciło się w estuarium o mieszanej energii falowo-pływowej i następnie w otwarte wybrzeże z udziałem falowania.
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 2010, 27; 1-96
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies