Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "facje" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    A review of the Lower - lowermost Upper Jurassic facies and stratigraphy of the Jaisalmer Basin, western Rajasthan, India
    Autorzy:
    Pandey, D.
    Choudhary, S.
    Bahadur, T.
    Swami, N.
    Poonia, D.
    Sha, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061007.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    facies
    lithostratigraphy
    Jurassic
    Jaisalmer Basin
    India
    facje
    litostratygrafia
    jura
    Indie
    Opis:
    The Lower - lowermost Upper Jurassic (up to Oxfordian) sedimentary succession of the Jaisalmer Basin on the Rajasthan Shelf is characterized by gradual lateral and rapid temporal facies variations, the existence of condensed sequences in certain horizons, and rich and highly diverse faunal contents. Lithostratigraphically, these Jurassic rocks of the basin have been grouped into the Lathi and Jaisalmer formations and the lower part of the Baisakhi Formation. The facies consist of (i) cross-bedded medium- to coarse-grained sandstone, (ii) cross-bedded to thinly laminated silt to fine-grained sandstone, (iii) silty marl, (iv) calcareous mud- to grainstone and sandy rudstone, (v) thinly laminated carbonaceous shale and (vi) conglomerate. These represent fluvial, floodplain, lacustrine, protected marginal marine, and shoreface to shelf environments. There are several marker units, which allow the making of intrabasinal lithostratigraphic correlations; however, a lack of knowledge of the detailed stratigraphic successions within individual lithostratigraphic units makes difficult a precise intra-basinal stratigraphic correlation. The present review provides a summary of the lithostratigraphy established by previous workers on the Lower - lowermost Upper Jurassic (up to Oxfordian) rocks of the Jaisalmer Basin, incorporating additional data, with a detailed stratigraphic succession within each lithostratigraphic unit, and more faunal elements recently.
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2012, 10, 1; 61--82
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Facje i geochemia dolnosarmackich raf z północnych obrzeży Paratetydy na Roztoczu (Polska) i Miodoborach (Ukraina): implikacje paleoorodowiskowe
    Facies and geochemistry of Lower Sarmatian reefs along the northern margins of the Paratethys in Roztocze (Poland) and Medobory (Ukraine) regions: paleoenvironmental implications
    Autorzy:
    Jasionowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074462.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    rafy sarmackie
    facje
    geochemia
    paleośrodowisko
    zapadlisko przedkarpackie
    Paratethys
    Carpathian Foredeep
    Sarmatian
    reefs
    microbialite
    serpulid
    paleoenvironment
    Opis:
    The Middle Miocene (Lower Sarmatian = Middle Serravallian) carbonate buildups called “serpulid-microbialite reefs” that occur in the Medobory and Roztocze regions (Paratethys Basin, western Ukraine and southeastern Poland) are composed mainly of calcite precipitates. Skeletal organisms represented by serpulid tubes and bryozoans (in places) are of minor importance and comprise merely a few percent of the rock volume. They are overgrown with micritic peloidal microbialites that are the major reef component. The microbialites and serpulids/bryozoans make together a porous reef framework that is usually filled up with abundant synsedimentary fibrous cements and micritic internal sediments. Other biota is taxonomically impoverished but often rich in individuals and comprises few species of bivalves, gastropods, benthic foraminifers. In places, the serpulid-microbialite limestone masses are incrusted with coralline algae, bryozoans and nubeculariid foraminifers. Bivalve coquinas, bioclastic limestones, breccias and conglomerates are associated with the reefs. The synsedimentary precipitates represented by microbialites and fibrous cements have quite unusual geochemical characteristics. They are composed of Mg-calcite with 5–6 mole % MgCO3 in average with a very high content of strontium (1000–1650 ppm Sr). The precipitates are enriched in heavy oxygen and carbon isotopes. Fibrous cements exhibit the highest values (18O ca. +1.5 [PDB] and 13C 2.8 [PDB]. It is generally believed that in the Early Sarmatian the Paratethys was a brackish basin due to restricted connections to theWorld Ocean. This is indicated by taxonomically poor biotic assemblages that inhabited the basin. On the other hand, however, the predominance of calcitic precipitates (such as microbialites and synsedimentary cements) is indicative of water highly supersaturated in respect to calcite due to high carbonate alkalinity content. Oxygen isotopic composition of the precipitates indicates that the brackish water, in which the reefs originated, had to be enriched in the heavy oxygen isotope due to strong evaporation. The low Mg content in calcite (if compared to modern tropical settings) could be the result of a relatively low precipitation temperature coupled with lower Mg/Ca ratio in Miocene than today, and the elevated Sr content may be indicative of a high precipitation rate resulting from high supersaturation. It seems therefore that the origin of the serpulid-microbialite buildups is related to a peculiar interplay of regional and local controls in the Sarmatian Paratethys. First, the relative isolation of the entire Paratethys basin resulted in the brackish water environment that could be inhabited by taxonomically poor opportunistic biota only and simultaneously enabled blooming of microbial communities. Second, a strong evaporation of the brackish water with high alkalinity content caused a supersaturation in respect to calcium carbonate and consequently a widespread precipitation of calcite (including calcification of microbial mats).
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2006, 54, 5; 445-454
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warstwy świętomarskie dewonu środkowego w Górach Świętokrzyskich w świetle badań sedymentologicznych
    The Middle Devonian Świętomarz Beds of the Holy Cross Mts in the light of sedimentological study
    Autorzy:
    Malec, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2062017.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    facje silikoklastyczne
    dewon środkowy
    żywet
    region łysogórski
    Góry Świętokrzyskie
    siliciclastic facies
    Middle Devonian – Givetian
    Łysogóry region
    Holy Cross Mountains
    Opis:
    W profilu środkowego żywetu w regionie łysogórskim w Górach Świętokrzyskich, pomiędzy węglanowymi i iłowcowymi osadami warstw skalskich a wapieniami biostromalnymi warstw pokrzywiańskich lub iłowcami warstw nieczulickich występują silikoklastyczne osady warstw świętomarskich, w obrębie których wyróżniono sześć facji: piaskowce średnio- i gruboławicowe, piaskowce wapniste i mułowce, piaskowce i mułowce zaburzone sedymentacyjnie, piaskowce osuwiskowe, mułowce i cienkoławicowe piaskowce oraz mułowce. Obecność spływów grawitacyjnych w postaci piaskowców osuwiskowych i utworów typu derbis flow i mud flow, którym towarzyszą średnio- i gruboławicowe piaskowce utworzone w strefach kanałowych, wskazuje na podmorską depozycję na nachylonym dnie, w środowisku skłonu basenu. Sedymentacja warstw świętomarskich przebiegała na obszarze głębszego szelfu w proksymalnej i dystalnej części prodelty, należącej prawdopodobnie do średniej wielkości systemu deltowego. Wskaźniki pulsacyjnej sedymentacji piaskowców cienkoławicowych oraz obecność szczątków roślinnych w mułowcach wskazują na transport materiału terygenicznego głównie przy udziale generowanych przez rzeczne powodzie przepływów hiperpyknalnych (hyperpycnal flow). Materiał terygeniczny warstw świętomarskich był dostarczany do basenu łysogórskiego z południowego wschodu. Sedymentacja warstw świętomarskich jest związana ze wzrostem tektonicznej subsydencji środkowodewońskiego basenu w regionie łysogórskim Gór Świętokrzyskich. Równowiekowe osady silikoklastyczne rozpoznane na obszarze południowo-wschodniej Polski i zachodniego Wołynia na Ukrainie związane są prawdopodobnie z depozycją w obrębie tego samego systemu deltowego.
    The middle Givetian section of the Łysogóry region of the Holy Cross Mts (HCM) is highlighted by the presence of siliciclastic sediments of the Świętomarz Beds that occur between carbonate and clayey sediments of the Skały Beds and biostromal limestones of the Pokrzywianka Beds or claystones of the Nieczulice Beds. The Świętomarz Beds comprise six facies: (1) medium- and thick-bedded sandstones, (2) calcareous sandstones and siltstones (3) sedimentary disturbed sandstones and siltstones, (4) slump sandstones, (5) siltstones and thin-bedded sandstones, (6) siltstones. The presence of gravitational flows in the form of slump sandstones and debris and mud flows, which are associated with medium- and thick-bedded sandstones linked to channel zones, indicate submarine deposition on an inclined floor within a basinal slope environment. Deposition of the Świętomarz Beds occurred in an area of deeper shelf within the proximal and distal parts of prodelta that belonged to a medium-sized delta system. Indications of pulsating sedimentation of thin-bedded sandstones and the presence of plant remains in siltstones point up to transport of terrigenous material primarily by hyperpycnal flows generated by river floods. Terrigenous material of the Świętomarz Beds was derived to the Łysogóry basin from the southeast. Sedimentation of the Świętomarz Beds is closely linked to the increased tectonic subsidence of the Middle Devonian basin in the Łysogóry region of HCM. Coeval siliciclastic sediments, which have been identified in the area of south-eastern Poland and western Volhynia in the Ukraine, are presumably related to deposition within the same delta system.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2012, 452; 131--165
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza geochemiczna i korelacje genetyczne bituminów i skał typu czarnych łupków w jednostkach tektonicznych Karpat zewnętrznych w południowo-wschodniej Polsce i na obszarze przyległym
    Geochemical analysis and genetic correlations for bitumens and rocks of the black shale type in the Outer Carpathians tectonic units in southeastern Poland and the adjacent territory
    Autorzy:
    Jarmołowicz-Szulc, K.
    Jankowski, L.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2063034.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    materia organiczna
    bituminy
    facje anoksyczne
    badania geochemiczne
    jednostki tektoniczne
    Karpaty
    organic matter
    bitumens
    anoxic facies
    geochemical studies
    tectonic units
    Carpathians
    Opis:
    Badania przeprowadzono na obszarze Karpat zewnętrznych (w przygranicznym rejonie Polski, Słowacji i Ukrainy). Rozpoznano charakter facji anoksycznych w Karpatach na obszarze Polski i Słowacji w obrębie różnych jednostek tektonicznych od dukielskiej przez śląską, węglowiecką, skolską aż po borysławsko-pokucką. Analizę oparto na parametrach geochemicznych i wskaźnikach stanowiących wyniki badań metodą Rock-Eval, chromatografii gazowej alkanów i izoprenoidów oraz oznaczeń izotopów stabilnych węgla (dla materii organicznej). Stwierdzono zróżnicowanie poszczególnych wartości. Zawartość TOC zmienia się w przedziale od 0,62% do powyżej 8,7% wag., przy czym najwyższe wartości charakteryzują facje jednostki skolskiej. Potencjalna macierzystość utworów jest bardzo dobra w obrębie facji anoksycznych jednostki skolskiej, centralnej depresji karpackiej i jednostki dukielskiej. Rezydualny potencjał (S2) rozproszonej materii organicznej zmienia się od 0,26/1,20 mg HC/g skały w warstwach dolnokredowych w Łusce Bystrego do 16,50/36,59 mg HC/g skały w jednostce skolskiej (Bandrów). Jest on umiarkowany w segmencie polskim i słowackim jednostki dukielskiej i nieco wyższy w jednostkach magurskiej i borysławsko-pokuckiej. Frakcja alifatyczna dominuje we wszystkich badanych skałach przy stosunkowo homogenicznym składzie frakcji alifatycznej bituminów. Rozkład n-alkanów jest zmienny. Można wyróżnić trzy grupy bituminów o zróżnicowanej dominacji n-alkanów krótkołańcuchowych i/lub n-alkanów długołańcuchowych. Pristan na ogół dominuje nad fitanem, przy czym izoprenoidy często mają stężenie niższe w stosunku do sąsiadujących z nimi n-alkanów C17 i C18. Stosunek pristan–fitan zmienia się od 18,01 (centralna depresja karpacka) poprzez 13,36 (jednostka węglowiecka) do 6,36 (jednostka śląska), podczas gdy w pozostałych rejonach jego wartość jest bliska jedności. Wśród węglowodorów aromatycznych przeważa fenantren i jego metylowe i di-metylowe pochodne. Wartości oznaczeń δ13CPDB dla węglowodorów wykazują niewielkie zróżnicowanie dla poszczególnych frakcji. Dla bituminów zmieniają się od –24,9 do –28,9‰. Dojrzałość termiczna kerogenu (typ mieszany od II do III) zmienia się od fazy niedojrzałej (jednostka skolska i borysławsko-pokucka) przez dojrzałą w jednostce śląskiej i dukielskiej, po fazę wczesnego okna gazowego w strefie melanżu tektonicznego i jej sąsiedztwie.
    Studies were conducted in the Outer Carpathians in the area of the Western and Eastern Carpathians in the borderland of Poland, Slovakia and Ukraine. The character of anoxic facies in the Carpathians in the Polish and Slovak area within different tectonic units - from the Dukla unit through the Silesian, Boryslav-Pokuttia, Skole and the Węglówka units was analyzed. The analysis was based on geochemical parameters and indices from the following methods: Rock-Eval analysis, gas chromatography of n-alkanes and isoprenoids, isotopic determinations of carbon isotopes (in organic matter). Diversity of parameters has been stated. In case of bitumens, the TOC content changes within the interval from 0.62% to over 8.7wt %, while the highest values characterize the facies of the Skole unit. The potential maturity of the sediments is very high in the anoxic facies of the Silesian and Dukla units and in the Central Carpathian Depression (CDK). Residual petroleum potential (S2) of the dispersed organic matter varies from 0.26/1.20 mg HC/g rock in the Lower Cretaceous strata of the Bystre Slice to 16.50/36.59 mg HC/g rock in the Skole unit (Bandrów). It is moderate in the Polish and Slovak segments in the Dukla unit and slightly higher in the Magura and Boryslav-Pokuttia units. The aliphatic fraction dominates in all the studied rocks, while the aliphatic composition of bitumens is relatively homogeneous. The n-alkane distribution is variable in the rocks and solid bitumens. Three groups of bitumens may be distinguished with a variable domination of short-chain n-alkanes and/or long-chain n-alkanes. In general, pristane predominates over phytane, while the isoprenoids often show a lower content in comparison to the adjacent C17 and C18 n-alkanes. The pristine - phytane ratio oscillates from 18.01 (Central Carpathian Depression – CDK) through 13.36 (Węglówka unit) to 6.36 (Silesian unit), being close to one in other samples. Among the aromatic hydrocarbons, phenantrene predominates together with its methyl and di-metlyl derivatives. The d13CPDB data for hydrocarbons show some variability for different fractions. For bitumens, they change from –24.9 to –28.9‰. Thermal maturity of kerogen (mixed type from II to III) varies from the immature phase (Skole and Boryslav-Pokuttia units) through mature in the Silesian and Dukla units up to the early gas phase in the tectonic mélange and its neighbourhood.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2011, 444; 73--97
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The stratigraphy and palaeogeographic position of the Jurassic successions of the Priborzhavske-Perechin Zone in the Pieniny Klippen Belt of the Transcarpathian Ukraine
    Autorzy:
    Wierzbowski, A.
    Krobicki, M.
    Matyja, B. A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061012.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    stratigraphy
    Jurassic
    ammonites
    facies
    rift phases
    palaeogeography
    Pieniny Klippen Belt
    Transcarpathian Ukraine
    facje
    jura
    stratygrafia
    amonity
    paleogeografia
    Pieniński Pas Skałkowy
    Ukraina Zakarpacka
    Opis:
    The Jurassic deposits which crop out in the quarries at Priborzhavske, Perechin and Novoselitsa in the Transcarpathian Ukraine comprise fairly similar successions, allowing their interpretation as corresponding to a single palaeogeographic zone in the Pieniny Klippen Basin. To the same zone belong also deposits from Beňatina quarry in eastern Slovakia. The following main stratigraphic units may be recognized: terrigenous and fleckenkalk-fleckenmergel deposits (Sinemurian-Pliensbachian), highly diversified and condensed deposits (uppermost Pliensbachian-Aalenian), crinoidal limestones (Bajocian, with a stratigraphical gap covering a lower part of the Lower Bajocian), nodular limestones of ammonitico-rosso type (uppermost Bajocian to Oxfordian with a possible gap covering the Callovian and Lower Oxfordian), well bedded micritic limestones (Kimmeridgian to Upper Tithonian), and bedded limestones with cherts of the maiolica type (from the uppermost Tithonian). Two rifting phases, well developed in the successions, took place: (1) Devín phase during latest Pliensbachian-Toarcian-and at least earliest Aalenian, and (2) Krasín phase during the Bajocian. The onset of pelagic deposits overlying the rift strata took place during the latest Bajocian, and corresponds well with the general subsidence and development of a more uniform facies pattern during the post-rifting time as everywhere in the Pieniny Klippen Basin. Selected ammonite taxa of the Lower and lower part of the Middle Jurassic are illustrated and discussed.
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2012, 10, 1; 25--60
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Temporal facies and diagenetic evolution of the mixed siliciclastic-carbonate Jajiya Member (Callovian–Oxfordian), Jaisalmer Formation, West India
    Autorzy:
    Bhat, G. M.
    Ahmat, A. H. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061017.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    temporal facies analysis
    diagenesis
    facies
    Jaisalmer Formation
    West India
    Jajiya Member
    Callovian-Oxfordian
    analiza czasowa facji
    diageneza
    facje
    Formacja Jaisalmer
    Indie Zachodnie
    Opis:
    Three broad lithofacies – bioturbated packstone- to rudstone, calcareous sandstone and cross-bedded rudstone to packstone are recognized within the Jajiya Member. The facies architecture and stalking pattern suggests deposition related to TST, HST and TST events punctuated by MFZ events in sequence stratigraphic terms. The 11.4 m thick sequence represents two fining upward and three coarsening upward cycles representing bar-bank depositional settings. The framework constituents of these facies were mainly controlled by the depositional conditions through space and time and have greatly influenced their diagenetic evolution. The main diagenetic features observed within the facies include compaction, early cementation and porosity reduction, micritization and neomorphism representing early or syn-depositional and post-depositional changes. Two phases of early mechanical compaction have largely governed porosity development in these facies. However, cementation, micritization and neomorphism have also contributed significantly in this respect. Evidence suggests that marine phreatic and fresh water phreatic environments dominated the diagenetic evolution of these facies. Calcite cementation was first formed, followed by iron oxide, while silica cementation occurred probably at a late stage.
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2013, 11, 1; 147--162
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bio- and lithostratigraphical investigations of eemian fluviolacustrine sediments and tills from the lower Peene valley (Ne Germany)
    Autorzy:
    Meng, S.
    Börner, A.
    Strahl, J.
    Thieke, H. U.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182762.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    glina lodowcowa
    minerały ciężkie
    analiza pyłkowa
    facje rzeczno-jeziorne
    mięczaki słodkowodne
    Marstoniopsis scholzi
    Theodoxus fluviatilis
    interglacjał eemski
    till
    heavy minerals
    pollen analysis
    fluviolacustrine facies
    freshwater molluscs
    Eemian Interglacial
    Opis:
    Badania biostratygraficzne i litologiczne wykazały, że odwiercone osady interglacjału eemskiego powstały w jeziorze przepływowym występującym w dolinie rzecznej. Przeanalizowana fauna mięczaków ma znaczenie ponadregionalne i zawiera wiele gatunków charakterystycznych dla interglacjalnych warunków rzeczno-jeziornych. Na korelację piasków z interglacjałem eemskim wskazuje obecność gatunku Theodoxus fluviatilis. Stwierdzono obecność Marstoniopsis scholzi, który dotychczas nie był znany z osadów plejstoceńskich w Niemczech. Mało zróżnicowane spektrum pyłkowe dowodzi szybkiej sedymentacji w interglacjale eemskim podczas 4. i na początku 5. poziomu pyłkowego (por. Erd, 1973). Zwiększająca się zawartość amfibolu w osadach wskazuje na wietrzenie w pierwszej części interglacjału. Otaczająca wysoczyzna polodowcowa jest pokryta jednym pokładem gliny lodowcowej (faza meklemburska, qW3), która w dolnym odcinku doliny Peene bezpośrednio przykrywa eemskie osady rzeczne. Glina lodowcowa młodszego stadiału zlodowacenia Soławy (Warthian, qS2) podściela eemskie piaski rzeczne, natomiast niżej występująca glina lodowcowa została zakwalifikowana do starszego stadiału zlodowacenia Soławy (Drenthian, qS1). Eemskie osady rzeczne współczesnego dolnego odcinka doliny Peene wskazują na istnienie doliny rzecznej starszej od ostatniego zlodowacenia.
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 2009, 25; 37-48
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies